Η ώρα που γεννιέται η ζωή

Ζήτησαν από το παιδί να πει τι αισθάνεται

όταν γεννιέται ένα χαμόγελο

κι αυτό έπλασε

ένα τεράστιο, διάφανο,

άδειο από σκέψεις

στο μικρό του προσωπάκι

Ζήτησαν από το ζωγράφο να τους δείξει

τη γέννηση μιας μέρας

κι αυτός πήρε τα ακριβότερα χρώματα,

έφτιαξε το χάραμα να παραδίνει τη σκυτάλη

σε χρυσαφιές ακτίνες

που ξυπνούσαν τη φύση

Ζήτησαν από τον ποιητή να απαγγείλει

τη γέννηση ενός ανθού

κι αυτός μάζεψε τις πιο όμορφες λέξεις,

τις κέντησε στο αδράχτι της πένας του

κάνοντας όλα τα λουλούδια της γης

να δακρύσουν χαρούμενα

Ζήτησαν από τον ουρανό να περιγράψει

τη γέννηση ενός αστεριού

κι αυτός είπε για το μαγικό χορό,

που στήνουν την ώρα εκείνη

τα αδέλφια του γύρω

λαμποκοπώντας τους ουρανούς

Ζήτησαν από το Θεό να μιλήσει

για το πιο μεγάλο Του θάμα

κι Αυτός απάντησε για ένα πλάσμα ιερό,

σήκωσε το χέρι και τους έδειξε

τη γυναίκα που γεννά

στη δική της φάτνη τον δικό της Χριστό

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 14^ο Συμπόσιο Ποίησης της Αριστέας.