Σελίδες

Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Ο Γολγοθάς του Πρωτόπαπα



Τον Υπουργό Εξωτερικών Δημήτρη Δρούτσα μέχρι χθες δεν τον γνωρίζαμε. Σύμβουλος του Πρωθυπουργού επί μια δεκαετία ζούσε και κινείτο στα παρασκήνια της πολιτικής. Άνθρωπος ηπίων τόνων, χωρίς εντάσεις, θεατρινίστικα χτυπήματα στο τραπέζι, κορώνες στη Βουλή και στο μπαλκόνι, μοιάζει περισσότερο με «αρχοντάνθρωπο», μακριά από το σύνολο του πολιτικού κόσμου που κουράζεσαι να ακούς και να βλέπεις. Ίσως, αν είχε εμπλακεί στην πολιτική σε κάποια άλλη συγκυρία, να ξεχώριζε σε πολλά. Τώρα, καλώς ή κακώς, τον έχει πάρει κι αυτόν «η μπάλα». Είναι από τους άτυχους, που μπήκαν τώρα στην πολιτική αλλά πιστώνεται τα λάθη του παρελθόντος. Είναι από αυτούς που δεν συνετέλεσαν στο φαγοπότι και στις αρπαχτές των προηγούμενων, κι όμως πληρώνει τα σπασμένα. Πόσα μα πόσα λαμόγια των προηγούμενων κυβερνήσεων έφαγαν το καταπέτασμα και τώρα αραχτοί στον καναπέ της βίλας που έχτισαν με τον ιδρώτα της …μίζας τους, ξεκαρδίζονται με τους αγανακτισμένους της πλατείας Συντάγματος που μουτζώνουν τη Βουλή. Πολλοί από τους ενόχους δεν είναι πια εκεί μέσα. Θα πει κάποιος: «αυτοί δεν πρόλαβαν να φάνε, αν είχαν την ευκαιρία θα μας ξέσκιζαν». Μπορεί να είναι κι έτσι.

Τι είπε λοιπόν ο Δημήτρης Δρούτσας και τάραξε τα (βαλτωμένα) νερά της πολιτικής; Μίλησε για θεσμοθέτηση δύο θητειών για τους βουλευτές, να υπάρξει ασυμβίβαστο της βουλευτικής έδρας και του υπουργικού θώκου, καθώς και να σταματήσει αν κριθεί απαραίτητο η χορήγηση αυτοκινήτου στους βουλευτές.

Έπεσαν να τον φάνε ! Κυρίως τα «συντρόφια» του κυβερνητικού στρατοπέδου έριξαν τόνους φαρμάκι. «Αυτός δεν είναι εκλεγμένος», «αν θέλει να μιλήσει πρέπει να κατέβει να ζητήσει την ψήφο των πολιτών», «εμάς μας έχει εκλέξει ο ελληνικός λαός και σ’ αυτόν λογοδοτούμε» και άλλα υπέροχα.

Σιγά ρε μάγκες μη σας φύγει κανένας πόντος. Σιγά μη σας θίξουμε τη “λαϊκή ετυμηγορία”. Έχουν καμία σχέση όλα αυτά που ζούμε σήμερα με αυτά που λέγατε σε καφενεία και μπαλκόνια; Καμία !!! Μπορεί να μην γνωρίζατε το χάλι σε όλη του την έκταση, γιατί πραγματικά, οι μα@@κίες του Καραμανλή και του Αλογοκλέφτη ξεπέρασαν και την πιο αχαλίνωτη φαντασία. Άλλο όμως αυτό και άλλο ότι απολαμβάνετε την εμπιστοσύνη του λαού που σας ψήφισε. Τολμήστε να ξαναπάτε στα χωριά, να ξαναβγείτε στις πλατείες και στις λαϊκές και να συνομιλήσετε με το λαό και θα πάρετε την απάντηση. Μακριά όμως από τους πάγκους με τις ντομάτες και τ’ αγγούρια. Δεν ξέρεις τι γίνεται.

Πάντως το χορό της επίθεσης κατά του υπουργού Εξωτερικών άνοιξε και συντηρεί εκείνος ο απίστευτος Πρωτόπαπας. Ξέρετε, εκείνος ο ανεπάγγελτος, άεργος πρώην συνδικαλοπατέρας. Μεταξύ άλλων ασυνάρτητων (διορισμένος, κηπουρός του Πρωθυπουργού κλπ) δήλωσε: “δεν έχει την επαφή εκείνη με την κοινωνία για να δει τι γίνεται αυτή τη στιγμή” και πρόσθεσε “καλά θα έκανε να ασχοληθεί με τα προβλήματα του υπουργείου και να αφήσει τους βουλευτές, που αυτή τη στιγμή τραβάνε το δικό τους Γολγοθά, που πρέπει να στηρίζουν το μνημόνιο…”.

Καθίστε τώρα γιατί αυτό χρειάζεται ανάλυση. Ο Πρωτόπαπας και άλλοι βουλευτές μας, έχουν επαφή με την κοινωνία, ο Δρούτσας είναι που δεν έχει. Αν είναι έτσι ρε απίθανε Πρωτοπαπά@@ τότε να πεις στον Πρωθυπουργό να διώξει τον Δρούτσα. Μη σας χαλάει και τη συνοχή όλων εσάς που αφουγκράζεστε τον παλμό. Ρώτησε όποιον Έλληνα γνωρίζεις αν συμφωνεί με τα λεγόμενα του Δρούτσα, ή παραγγείλετε μια δημοσκόπηση που είναι και της μόδας. Θα εισπράξεις μια κατραπακιά που θα είναι όλη δικιά σου.

Και που ’σαι, μην ανεβαίνεις άλλο Γολγοθά για πάρτη μας.
Όχι τίποτε άλλο, μας έκανες να νιώθουμε τύψεις.

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Τέλος το βερεσέ !



Είδηση 1η: Η Δαμανάκη είπε προχθές από τις Βρυξέλλες ότι στο παρασκήνιο η Ε.Ε συζητά όλο και εντονότερα να βγάλουν την Ελλάδα από την ευρωζώνη και να επιστρέψουμε στη δραχμή. Στο εσωτερικό – ειδικά οι αδιόρθωτες δεξιούρες – μίλησαν για καταστροφολογία, ανυπόστατες φήμες και τα Μέσα Μαζικής Αποχαύνωσης έπεσαν να την φάνε.

Είδηση 2η: Σύμφωνα με δημοσίευμα της Die Welt, το ΔΝΤ δεν πρόκειται να συμμετάσχει στην καταβολή της 5ης δόσης του δανείου προς την Ελλάδα (3,3 δισ. ευρώ είναι το δικό του μερίδιο). Η τροϊκανοί διαπίστωσαν υστέρηση εσόδων και σημαντικές αποκλίσεις από τους στόχους για το πρώτο 4μηνο, ύψους 1,9 δισ. ευρώ.

Είδηση 3η: Σύμφωνα με πληροφορίες στο Ecofin συζητούν για τερματισμό του μνημονίου Νο1 και επανεκκίνηση με μνημόνιο Νο2 που θα περιλαμβάνει το υπόλοιπο ποσό του δανείου των 110 δισ. ευρώ. Σε αυτό το νέο μνημόνιο γίνεται λόγος για δεσμεύσεις δημόσιας περιουσίας, καθώς και για παραχωρήσεις άλλων σημαντικών δικαιωμάτων.

Είδηση 4η: Οι μικροκαταθέτες “σηκώνουν” τις καταθέσεις τους από τις τράπεζες, υπό το καθεστώς πανικού από την φημολογούμενη πτώχευση. Ήδη μέσα στο πρώτο 3μηνο μειώθηκαν οι καταθέσεις κατά 9,4 δισ. ευρώ.

Είδηση 5η: Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε σήμερα το πρωί σύσκεψη με τους πολιτικούς αρχηγούς για να συζητήσουν τα νέα δεδομένα. Ποια είναι αυτά; Ή αποδεχόμαστε τα μέτρα που θα μας επιβάλλουν, ή διαλύεται η Βουλή (χεστήκαμε) και πάμε σε εκλογές ! Όπως ήταν αναμενόμενο, αν αναλογιστούμε την προϊστορία των ελληνικών κομμάτων, στο μόνο που συμφώνησαν είναι ότι ...διαφωνούν. Ούτε καν κοινό ανακοινωθέν δεν βγήκε, ως είθισται, από την Προεδρία της Δημοκρατίας. Δεν μπόρεσαν να συμφωνήσουν ούτε και σε μια κοινή ανακοίνωση !
Συνεχίστε έτσι. Καλά πάτε !

Και μετά τι; Άντε και έφυγε ο Παπανδρέου. Προσωπικά, καρφί δεν μου καίγεται. Έτσι σκατά που τα έκανε καλά να πάθει. Θα εξαφανιστεί κι αυτός σαν τον προηγούμενο που ανοίγει το στόμα του μόνο για να φάει, μας σνομπάρει επιδεικτικά και μιλάει μέσα από «κύκλους».

Δεν με ενδιαφέρει καθόλου ο Παπανδρέου. Ο άνθρωπος δεν θέλει να καταλάβει ότι πορεύεται λάθος. Και το λάθος δεν είναι επειδή το λέει ο Σαμαράς, ο όψιμος «αριστερός» που θα ανοίξει τα μπαούλα και θα μοιράσει χρήματα σε φτωχούς και αναξιοπαθούντες. Ούτε επειδή εφαρμόζει ένα σχέδιο εκτάκτου ανάγκης που του επέβαλλαν και μας επέβαλλε. Αυτό που καίει τον καθένα μας είναι ότι με την ακολουθούμενη πολιτική όχι μόνο δεν μπορούμε να ζήσουμε τις οικογένειές μας, αλλά πολύ χειρότερα δεν σώζεται η Ελλάδα.

Ίσως το λάθος ξεκίνησε από την αρχή. Ίσως του παρουσίασαν ωραιοποιημένα κάποια πράγματα και του παρείχαν ψεύτικες εγγυήσεις, προκειμένου να ενδώσει και να υπογράψει. Στο δρόμο όμως όλα στράβωσαν. Ούτε το χρέος μειώνεται, ούτε οι αγορές κατευνάζονται. Αυτές πάλι οι πουστροαγορές τι ρόλο βαράνε; Σε μια εποχή που δεν βγαίνουμε καν να δανειστούμε, τα επιτόκια δανεισμού μας έχουν φθάσει τις 1.500 μονάδες βάσης !!!
Το μνημόνιο προέβλεπε ότι η χώρα μας θα έβγαινε να δανειστεί από τις αγορές στα μέσα του 2012. Με το επιτόκιο σε αυτά τα ύψη (σήμερα, αύριο μπορεί να φθάσει τις 3.000 μονάδες βάσης) δεν συζητάμε καν για δανεισμό.

Κατά πάσα πιθανότητα (και ας διαψεύδεται κατηγορηματικά) έχω την εντύπωση ότι οδεύουμε προς εκλογές. Όχι ότι θα δώσουν λύση, ακόμη κι αν δεν γίνουν λύση δεν διαφαίνεται. Ούτε συναίνεση παρέχεται από τα κόμματα, ούτε ομονοούν σε μια μίνιμουμ πολιτική, ούτε έχουν καταλάβει την κρισιμότητα της κατάστασης, ούτε καν γνωρίζουν την ιστορική τους ευθύνη.

Η αντιπολίτευση πάντοτε αποτελούσε προνομιακό πεδίο. Μπορείς να καταγγέλλεις τους άλλους χωρίς να προτείνεις εφικτές λύσεις, μπορείς να τάζεις λεφτά σε όλους, χωρίς να χρειάζεται να αποδεικνύεις το που θα τα βρεις, μπορείς να είσαι ευχάριστος, κρύβοντας το αληθινό σου πρόσωπο.

Η σημερινή κατάσταση όμως δεν προσφέρεται ούτε για λιποψυχίες, ούτε για αυτονομήσεις. Ο ιστορικός του μέλλοντος δεν θα δυσκολευτεί καθόλου να αποδώσει ευθύνες σε όλες τις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης. Όλες ανεξαιρέτως έχουν μερίδιο ευθύνης. Μη φαντάζονται όμως ορισμένοι μονίμως φωνασκούντες λόγω κεκτημένης ταχύτητας ότι θα γλιτώσουν. Ο λαός δεν πρόκειται να συγχωρήσει ούτε αυτούς που ευθύνονται, ούτε αυτούς που κλήθηκαν να βοηθήσουν και το ‘βαλαν στα πόδια για να μην αναλάβουν “πολιτικό κόστος”. Άκου “πολιτικό κόστος” ! Βρήκαν μια μαλακισμένη έκφραση για να μην κάνουν τίποτα.

Καθίστε όλοι στο τιμόνι και βοηθήστε.
Όταν το καράβι βουλιάξει θα πάμε όλοι στον πάτο.
Και από τον βυθό που θα είστε κάντε μήνυση στον καπετάνιο…

Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Υπάρχει λύση !

Σενάρια ολέθρου έχουν κατακλύσει απ’ άκρου εις άκρον την Ελλάδα. Άκρατες ιδιωτικοποιήσεις, ξεπούλημα κρατικών Οργανισμών, ορυκτού πλούτου, αρχαιολογικών θησαυρών και μνημείων, νησιών, στάση πληρωμών, πτώχευση.

Οι πληροφορίες είναι καταιγιστικές. Κάποιοι τις παράγουν και τις αναμεταδίδουν, κάποιοι τις αναμασάνε και τις παπαγαλίζουν. 

Οι πρώτοι είναι αυτοί που έχουν ποντάρει στη χρεοκοπία της χώρας. Είναι οι Οίκοι Αξιολόγησης που συνεχώς υποβαθμίζουν την πιστοληπτική μας ικανότητα. Είναι τζογαδόροι δισεκατομμυριούχοι, είναι ξένες τράπεζες ακόμη και ολόκληρες χώρες που είναι κάτοχοι των «ασφάλιστρων κινδύνου», των διαβόητων CDS και με την πτώχευση της Ελλάδας κερδίζουν εκατοντάδες εκατομμύρια. 

Οι δεύτεροι είναι απλά μαλάκες. 

Οι πρώτοι μας αντιμετωπίζουν μόνο ως αριθμούς. Αδιαφορούν για τα αποτελέσματα. Σφίγγουν την πρέσα όλο και περισσότερο, χωρίς καν να ιδρώνουν. 

Οι δεύτεροι, κάτι ηλίθιοι που ζουν στην κοσμάρα τους, δεν έχουν καταλάβει ακόμη τι γίνεται. Εύχονται να διαλυθεί το σύμπαν, γιατί έτσι θα …τιμωρηθεί το ΠΑΣΟΚ. Δεν θα ξαναδεί κυβέρνηση, μπορεί και να διαλυθεί στους τέσσερεις ορίζοντες, οπότε… οπότε έρχεται η λύση Σαμαρά. Το ΚΚΕ θα είναι κάπου στο 12-15%, το ΛΑ(Θ)ΟΣ γύρω στο 10%, ψηφίζουμε και μια υπερ-υπερενισχυμένη αναλογική και ο Αντωνάκης γίνεται ο κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού. Τώρα πως γίνεται ο Αντωνάκης που όταν ηγείτο της ΠΟΛΑΝ συγκέντρωνε ποσοστά νικοτίνης τσιγάρου, να αποτελεί σήμερα την «ελπίδα» της χώρας, δεν το’χω καταλάβει. Θα μου πεις και η Μπακογιάννη να ήταν στη θέση του, αυτή θα αποτελούσε την «ελπίδα» της δεξιάς νομενκλατούρας και αυτή θα παρουσίαζαν ως την ικανότερη για την πρωθυπουργία. Σωστό κι αυτό.

Για έναν αδιευκρίνιστο λόγο έχουν την εντύπωση ότι μετά τις εκλογές η Ελλάδα θα …μηδενίσει. Θα αρχίσουν να μας παίρνουν τότε στα σοβαρά, θα πέσουν τα επιτόκια δανεισμού, θα επιτευχθεί περαιτέρω επιμήκυνση, θα πάψουν να μας πιέζουν ασφυκτικά για αποκρατικοποιήσεις και απολύσεις, θα βγούμε επιτέλους από το τούνελ και θα ανασάνουμε. Είναι όλοι αυτοί που δεν έχουν καμία απολύτως ιδέα πως λειτουργεί στην σφηκοφωλιά των αγορών η πολιτική αστάθεια σε μια υπερχρεωμένη χώρα. Αυτό που τους αφορά είναι κανας διορισμός από το παράθυρο και καμιά σύμβαση stage. Είναι οι ίδιοι που προεκλογικά έλεγαν «έλα μωρέ, όποιος κι αν κυβερνήσει τα ίδια θα κάνει». Τώρα σκούζουν ότι αν είχε επανεκλεγεί ο Καραμανλής τα πράγματα θα ήταν καλύτερα. 
Αυτό θέλει ψυχίατρο κι εγώ δεν είμαι.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης διατείνονται ότι το μνημόνιο «δεν βγαίνει». Ότι δημιουργεί περισσότερα προβλήματα απ’ όσα λύνει. Ότι είναι αδιέξοδη πολιτική και πρέπει να τερματιστεί. Εγώ πάλι είμαι σίγουρος ότι αν ο Παπανδρέου είχε κηρύξει στάση πληρωμών από το Δεκέμβρη του 2009, οι ίδιοι που σήμερα τον κατηγορούν για νεκροθάφτη της ελπίδας και δολοφόνο ενός λαού, θα επιθυμούσαν διακαώς μνημόνια άνευ όρων, αρκεί να μην πτώχευε η χώρα. Κάποιος θα πει ότι  «όλα αυτά είναι μέσα στο πολιτικό παιχνίδι». Ναι, αλλά εδώ δεν παίζουμε. Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για να αναλωνόμαστε σε τσιτάτα και εξυπνακισμούς. 

Ποια είναι η λύση; Απλή και άμεσα εφαρμόσιμη. Να προκηρυχθούν εκλογές. Ο πρωθυπουργός να είναι πρόσωπο κοινής αποδοχής, που θα σχηματίσει κυβέρνηση προσωπικοτήτων χωρίς κανέναν πολιτικό. Η κυβέρνηση να προχωρήσει άμεσα και με συνοπτικές διαδικασίες σε δημεύσεις περιουσιών πολιτικών, δημοσιογράφων, δικηγόρων, δικαστών, μηχανικών, εργολάβων, γιατρών, εφοριακών, συνδικαλιστών, επιχειρηματιών και καθενός κερατά που ζει πλουσιοπάροχα και δηλώνει ψίχουλα.
Απλό δεν είναι; Εισοδήματα που δεν δηλώνονται να κατάσχονται αμέσως και με την επιβολή προστίμων. Εάν τα δήλωναν θα τους έπιαναν στο «πόθεν έσχες». Δεν τα δηλώνουν και αυτό τους απαλλάσσει; Αφού μιλάμε για δισεκατομμύρια, πως γίνεται κύριε Παπανδρέου να τα αγνοείς και να τα προσπερνάς; Πως γίνεται να στύβεις έναν ολόκληρο λαό και να τον οδηγείς στην εξαθλίωση και οι κατά συρροήν κλέφτες και απατεώνες να γελάνε με το χάλι μας; Κόψε τους τα κεφάλια και όλος ο ελληνικός λαός θα είναι στο πλευρό σου. 
Απαίτησε τις πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία. Δικά μας λεφτά είναι, όχι δικά τους. Φορολόγησε τα υπερκέρδη των τραπεζών, κατάργησε τις φοροαπαλλαγές στα λαμόγια, ενίσχυσε την υγιή επιχειρηματικότητα, κυνήγησε τις οφσορ, μείωσε τις βουλευτικές έδρες και τη βουλευτική αποζημίωση, φέρε ξένους επενδυτές, δώσε πνοή στην αγορά και όραμα σε αυτόν τον ταλαιπωρημένο λαό.

Αυτή είναι πολιτική. 
Αυτό είναι δικαιοσύνη. 
Αυτό οφείλεις να κάνεις. 
Αυτό το έργο σου αναθέσαμε.
Αυτήν την εντολή σου δώσαμε. 

Το μεγάλο λάθος του Παπανδρέου είναι που όταν κατάλαβε την πραγματική κατάσταση της οικονομίας δεν προσέφυγε κατευθείαν στις κάλπες. Με μια πρόσφατη εντολή, με μια διαφορά από την καραμανλική δεξιά της τάξης του 10,4%, με μια ΝΔ που δεν είχε συνέλθει από την εκλογική κατραπακιά και σπαρασσόταν σε εσωκομματικές έριδες, το πιθανότερο είναι να εξασφάλιζε άνετη επικράτηση. Τώρα πληρώνει αυτό το λάθος, αφού τώρα πια όλοι ξέχασαν πως φτάσαμε ίσαμε εδώ και του καταλογίζουν το αποκλειστικό φταίξιμο.
Ας πρόσεχε !

Υ.Γ. Όταν ξεσηκωθούν οι Έλληνες, οι διαδηλώσεις στην Ισπανία θα μοιάζουν με σχολική εκδρομή...

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Η ενημέρωση της …πατσαβούρας!



Διαβάζοντας την ειδησεογραφία, στάθηκα για λίγο σε ένα νέο δημοσίευμα της γερμανικής Bild. Αυτή λοιπόν η ‘‘εφημερίδα’’ (που πρέπει να αποτελεί κάτι μεταξύ «Α1» και «Αυριανής» της Γερμανίας) μας κάνει την τιμή να ασχολείται και πάλι μαζί μας, φυσικά όχι για καλό.
 
Τι καινούργιο λοιπόν έχει να κομίσει η Bild στην «ενημέρωση» των Γερμανών πολιτών; Διαβάζουμε: ‘‘Χρωστάτε αλλά η πίστα Formula σας μάρανε’’.

Αρχικά το όλο θέμα της κατασυκοφάντησης της χώρας μας από τον γερμανικό Τύπο παρουσιάστηκε περίπου ως αστείο και πολλοί προσπάθησαν να το υποβαθμίσουν και να το αποδώσουν σε μια γενικευμένη προσπάθεια προσέλκυσης αναγνωστών και τίποτα παραπάνω.  Πρόκειται όμως για πατσαβουροφυλλάδα. Εγώ τουλάχιστον έτσι αποκαλώ κάθε έντυπο που με πηχυαίους τίτλους και αδιασταύρωτες πληροφορίες, συκοφαντεί και διαβάλλει ανθρώπους, πολλώ δε μάλλον μια ολόκληρη χώρα κι έναν ολόκληρο λαό.

Σε αυτό το δημοσίευμα η γερμανική Bild αναφέρεται στην απόφαση για κατασκευή πίστας Formula 1 στην Πάτρα, κόστους 94 εκατομμυρίων ευρώ. Και συνεχίζει: ‘‘η μισή κυβέρνηση παίρνει μέρος σε συσκέψεις για τον τρόπο με τον οποίο η χώρα θα μπορέσει να πάρει το δάνειο των 60 εκατομμυρίων ευρώ και η άλλη μισή σε συσκέψεις για την κατασκευή της πίστας’’.

Κατά τη γερμανική νοοτροπία, τουλάχιστον όπως αυτή εκφράζεται από την εν λόγω πατσαβουροφυλλάδα, η Ελλάδα οφείλει να είναι ουραγός της Ευρώπης. Αυτό το ρόλο της έχουν αναθέσει οι εταίροι της κι αν θέλει να επιτύχει την εκταμίευση των υπολοίπων δόσεων του δανείου θα πρέπει να αφήσει στην άκρη τα μεγαλεπήβολα σχέδια για ανάπτυξη και να αφοσιωθεί αποκλειστικά στην παραγωγή ελαιολάδου, ούζου, φέτας, άντε και γκρηκ μουζάκα.

Πραγματικά θα ήταν ένα πάρα πολύ ωραίο στοιχείο αν μπορούσε να μετρηθεί το ύψος των δισεκατομμυρίων ευρώ που έχει τροφοδοτήσει η χώρα μας την γερμανική οικονομία από την ένταξή μας στην τότε ΕΟΚ μέχρι σήμερα. Πόσα δισ. έχουμε εκταμιεύσει για την αγορά των αυτοκινήτων τους, των ηλεκτρικών συσκευών τους, των υποβρυχίων τους, των αρμάτων μάχης, των τηλεφωνικών κέντρων και τηλεφωνικών συσκευών. Αν εξαιρέσουμε τα αυτοκίνητα και τα ηλεκτρικά, οι αγορές όλων των υπόλοιπων βρωμάνε και ζέχνουν. Λαδιάρηδες, μιζαδόροι και πουλημένα τομάρια που βρήκαν στην πατρίδα μας τους ομοίους τους (πολιτικούς και επιχειρηματίες) στις αρπαχτές, μας καταλήστεψαν και μας πέταξαν στα σκατά. Και τώρα κάνουν σαν να μη γνωρίζουν τίποτα για το κακό. ‘‘Οι Έλληνες φταίνε για το σημείο που έχουν φτάσει’’.

Στη Γερμανία όμως δεν κυκλοφορεί μόνο η Bild, αλλά και η Financial Times Deutschland. Σε άρθρο της 20/5/2011 ο Τόμας Φρικ αναφέρει: «Η Γερμανία δεν έχει πληρώσει ακόμη τίποτα. Αντιθέτως, έχει ήδη αποκομίσει κέρδος από την κρίση. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το αποκαλύψει ο γερμανός υπουργός Οικονομικών στον λαό, και μάλιστα σε κάθε αναγνώστη της Bild χωριστά και στο κόμμα των Ελευθέρων Δημοκρατών».

 Αναλύοντας το «γερμανικό κέρδος», ο Φρικ υπενθυμίζει το αυτονόητο: Ότι
«η Ελλάδα θα πρέπει να εξυπηρετήσει τα δάνεια που έλαβε πληρώνοντας επιτόκιο, καθώς τα κέρδη από την πώληση ομολόγων προς την Ελλάδα κατ’ εντολήν της γερμανικής κυβέρνησης ανέρχονται σε 500 εκατ. ευρώ περίπου - ή 157 Ευρώ για κάθε αναγνώστη της Bild.»
 
Καταλάβατε κάτι από τα παραπάνω «εργατικοί φίλοι και εταίροι μας» Γερμανοί ,ή περιμένετε από τη Bild να σας πετάξει κι άλλη μπανάνα;

Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Ελλάδα - ο αδύναμος κρίκος




Για να καταλάβουμε τα παιχνίδια που παίζονται εις βάρος της Ελλάδας, με όχημα και πρόσχημα την …προβληματική οικονομία μας, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στη σύνθεση του ευρωκοινοβουλίου:

EPP: Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες), έδρες 265
S&D: Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, έδρες 184
ALDE: Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη, έδρες 84
GREEN/EFA: Ομάδα των Πρασίνων/Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία, έδρες 55
ECR: Ομάδα των Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών, έδρες 55
GUE/NGL: Ευρωπ. Ενωτ. Αριστερά/Αριστερά των Πρασίνων των Βορ. Χωρών, έδρες 35
EFD: Ευρώπη της Ελευθερίας και Δημοκρατίας, έδρες 30
NA: Μη εγγεγραμμένοι, έδρες 28

Στοιχεία: wikipedia

Οι «φίλοι» και «εταίροι» μας Ευρωπαίοι, κατόρθωσαν μόνο το τελευταίο χρονικό διάστημα να διαπιστώσουν πόσο προβληματική είναι η κατάσταση της οικονομίας μας. Μόλις τον τελευταίο 1,5 χρόνο πληροφορήθηκαν το ύψος του χρέους μας και του ελλείμματος ως ποσοστού του ΑΕΠ. Φαντάζομαι ότι μέχρι τώρα στηρίζονταν στις προσπάθειες που κατέβαλλαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και ειδικά του Κ. Καραμανλή του νεότερου και ήλπιζαν στην ταχύτατη ανάκαμψη, χωρίς παρεκκλίσεις από τη συνθήκη του Μάαστριχτ και του Συμφώνου Σταθερότητας.

Ίσως, πάλι, να στηρίζονταν και στη βαρύτατη βιομηχανία που διαθέτει η χώρα μας, με τις απίστευτες εξαγωγές, στην ασυγκράτητη εισροή ξένων επενδυτικών κεφαλαίων, στα θεαματικά τεχνολογικά άλματα, στην τεράστια τεχνογνωσία, στην απίστευτη οργάνωση.

Ίσως και να μας εμπιστεύονταν γιατί τους αρκούσε, ή απλά τους βόλευε η εμπιστοσύνη που μας παρείχαν. Τα ίδια και χειρότερα European statistics παρήγαγαν και παράγουν και οι ίδιοι, απλά τα δικά τους πτώματα ξέρουν να τα θάβουν πολύ βαθιά στον κήπο, ενώ οι επόμενες κυβερνήσεις, παρόλο που ξέρουνε τους λάκκους δεν παίρνουν το φτυάρι στο χέρι τους. Η κοροϊδία εξακολουθεί και συνεχίζεται και η περίπτωση της Ελλάδας και μετέπειτα της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας ήταν γι’ αυτούς το μεγαλύτερο άλλοθι. Ποιος θα ασχοληθεί με τα δικά τους οικονομικά στοιχεία και τα δικά τους δημοσιονομικά προβλήματα; Οι δανειζόμενοι μήπως; Ταυτόχρονα, πουλώντας και τσαμπουκά για ξεκάρφωμα πως οι εργατικοί Βόρειο-Ευρωπαίοι δεν θα δουλεύουν για τον προβληματικό Ευρωπαϊκό Νότο, καταφέρνουν να στρέψουν αλλού τα βλέμματα, μακριά από πάνω τους.

Από την άλλη, οι Αμερικανοί κατόρθωσαν την δική τους κρίση και ύφεση να την μεταθέσουν στην Ευρώπη με Δούρειο Ίππο τη χώρα μας. Ποιος κατάλαβε το πώς η κρίση που ξέσπασε στις ΗΠΑ το Σεπτέμβριο του 2008 με την κατάρρευση της Μέριλ Λιντς και της Λίμαν Μπράδερς, έφθασε να οδηγήσει στο γκρεμό την Ελλάδα; Η Ελλάδα αποτελεί τον αδύναμο κρίκο της παγκόσμιας οικονομίας, ή έστω, τον μοναδικό; Καταιγιστικές ήταν οι πληροφορίες που τροφοδοτούσαν εκείνη την εποχή τα ΜΜΕ σε ολόκληρο τον κόσμο. Μιλούσαν για «εξαιρετική επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας», έλεγαν πως «η παγκόσμια ανάπτυξη δέχεται τεράστια πίεση από τον ιδιόμορφο …κυκλώνα», ενώ έκαναν λόγο για «παγκόσμιο οικονομικό κραχ που όμοιό του δεν έχει ξαναζήσει η ανθρωπότητα».

Χώρες ολόκληρες όπως η Αγγλία, η Γαλλία, η Ρωσία, η Ισπανία και πολλές άλλες δημιουργούσαν ασπίδες προστασίας με τη χορήγηση εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων στις τράπεζες των χωρών τους «για να μη καταρρεύσει το παγκόσμιο τραπεζοπιστωτικό σύστημα και κινδυνεύσουν οι καταθέσεις των πολιτών». Οι Αμερικανικές τράπεζες που είχαν στην κατοχή τους τα περιβόητα «τοξικά ομόλογα» έκλειναν η μία μετά την άλλη, εργοστάσια κολοσσιαίων αυτοκινητοβιομηχανιών έβαζαν λουκέτο και απέλυαν σωρηδόν δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους, ανεργία, αβεβαιότητα, ουρές για συσσίτιο, πείνα και χιλιάδες αντίσκηνα. Ελάχιστους μήνες αργότερα η αμερικανική οικονομία άρχισε να ανακάμπτει, τερματίστηκε η ύφεση και άρχισε και πάλι να υπάρχει θετικό αναπτυξιακό πρόσημο.

Τι έγινε λοιπόν και η αμερικανική οικονομία ξαφνικά πήρε τα «πάνω» της, ενώ η ελληνική οικονομία, που αποτελεί το 0,6% της παγκόσμιας (!!!!!) βυθίζεται όλο και περισσότερο στα σκατά; Και πως μπορεί το 0,6% να ταρακουνήσει το υπόλοιπο 99,4%; Ούτε σαν ανέκδοτο δεν μπορεί να ακούγεται.

Η απάντηση κρύβεται στον παραπάνω πίνακα…


Υ.Γ. Από το πρωτοσέλιδο του σημερινού Ελεύθερου Ρύπου και κάτω από τη φωτογραφία του Καραμανλή διαβάζουμε: «Στηρίζουμε τη ΝΔ με όλες μας τις δυνάμεις».
Τώρα που δημοσκοπικά το ΠΑΣΟΚ βυθίζεται και έφθασε (προς τα κάτω) τη ΝΔ, μετά από 20 ολόκληρους μήνες, αυτό βρήκε να πει!
Σχεδιάζει την επανεμφάνισή του;
Τα όρνια μύρισαν το αίμα…

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Πολιτική συναίνεση ή εκλογές;




Στην Ευρώπη άρχισαν να μιλούν όλο και περισσότεροι για την αναποτελεσματικότητα των συμφωνηθέντων όρων του δανείου των 110 δισ. ευρώ. Ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ χαρακτήρισε την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας ως «εξαιρετικά  δύσκολη», ενώ μαζί με τον επίτροπο Όλι Ρεν απηύθυναν έκκληση προς τα πολιτικά κόμματα για συναίνεση!

Αυτά γίνονται έξω. Για να δούμε τι γίνεται μέσα.

Ο Σαμαράς αρνείται την οποιαδήποτε συμμετοχή της παράταξής του στην ακολουθούμενη, από την κυβέρνηση, πολιτική. Το διαμήνυσε από το Ζάππειο 2, το υποστηρίζει καθημερινά από του βήματος του Κοινοβουλίου, στον δε Πρόεδρο της Δημοκρατίας μίλησε για ‘’λάθος συνταγή’’ και εξήγησε ότι «δεν προτίθεται να συναινέσει στο λάθος, διότι αυτό θα ήταν έγκλημα».
Μάλιστα! Μέχρι χθες συναινούσε στα εγκλήματα του καραμανλικού θίασου, τώρα έγινε υπεύθυνος πολιτικός. Αλλά δεν είναι της παρούσης.

Εσχάτως στο πρόσωπο του Σαμαρά οι εταίροι μας άρχισαν να βλέπουν έναν ικανό συνομιλητή, έναν αξιόλογο διαπραγματευτή, έναν σοβαρό ηγέτη, που θα μπορούσε στο πολύ κοντινό μέλλον να αναλάβει τα ηνία της διακυβέρνησης και να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση χρέους και τα αδιέξοδα.

Εσχάτως!

Γιατί μέχρι χθες τον είχαν για …καρπαζοεισπράκτορα. Τον θεωρούσαν για πολιτικάντη της δεκαετίας του ’50, ανίκανο να ανοίξεις σοβαρή κουβέντα μαζί του.

Τι άλλαξε;

Μήπως ο Σαμαράς; Μήπως το ‘‘μείγμα πολιτικής’’ που καταθέτει; Μήπως οι ευρωπαίοι εταίροι μας θεωρούν πως με αυτόν Πρωθυπουργό είναι περισσότερο εξασφαλισμένα τα δάνεια που μας έδωσαν; Μήπως με την πολιτική Σαμαρά (που στο Ζάππειο 2 εξήγγειλε παροχές ύψους 10 δισ.) θα κατευναστούν οι αγορές, θα πέσουν τα επιτόκια δανεισμού και θα σταθεροποιηθεί το κοινό νόμισμα; Δηλαδή, το ευρώ σήμερα κινδυνεύει από τον Παπανδρέου;

Τίποτα από τα παραπάνω! Ο Σαμαράς είχε και έχει την ίδια αλλοπρόσαλλη οικονομική πολιτική. Όχι ότι στους άλλους τομείς έχει καταρτίσει αξιόπιστο πρόγραμμα, απλά η οικονομική πολιτική είναι αυτό που τους (και μας) καίει.

Για κάποιο αδιευκρίνιστο (;) λόγο, οι εκλογές που μέχρι χθες αποκηρύσσονταν μετά βδελυγμίας από όλες τις πολιτικές παρατάξεις, σήμερα θεωρούνται ως …λύση! Το γιατί παραμένει επίσης αδιευκρίνιστο. Διατείνονται ότι το μνημόνιο «δεν βγαίνει». Μήπως οι όροι αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. είναι υπόθεση του δανειζόμενου; Αν οι όροι του τροποποιηθούν, αν αποφασιστεί επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, ή κατέβει το επιτόκιο (!) προκειμένου το μνημόνιο να «βγαίνει», υπάρχει έστω και ένας – εντός, αλλά κυρίως, εκτός Ελλάδας- που να πιστεύει ότι αυτό είναι θέμα προσώπου; Παρεμπιπτόντως, και μετά τις εκλογές, οποιοδήποτε και αν είναι το πολιτικό τοπίο που θα διαμορφωθεί, οι δανειστές μας θα είναι ΑΚΡΙΒΩΣ οι ίδιοι.

Και για να τελειώνουμε. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι η αντιμετώπιση των ΜΜΕ, κυρίως τηλεοπτικών αλλά και εφημερίδων. Είναι πολλά τα λεφτά που έχασαν τα εκδοτικά συμφέροντα και χωρίς χρηματοδότηση (δανεικά κι αγύριστα) από την κεντρική εξουσία τα μαγαζιά θα κλείσουν. Στο πρόσωπο του Σαμαρά και της λαϊκής (λαϊκίστικης) δεξιάς που αυτός ευαγγελίζεται, διαβλέπουν τον συνεχιστή του Κώστα Καραμανλή του νεότερου, που σκορπούσε στοχευμένα τα λεφτά του ελληνικού λαού, έστελνε στην Ευρώπη τα greek statistics και εξαπατούσε εαυτούς και αλλήλους.

Να γιατί σήμερα ο Σαμαράς παρουσιάζεται ως λύση. Και διατείνεται ότι «αν το ΠΑΣΟΚ είχε συναινέσει ως αντιπολίτευση στις προσπάθειες του Κώστα Καραμανλή για εξυγίανση, δεν θα είχαμε φτάσει εδώ που φτάσαμε». Δηλαδή, με άλλα λόγια, το ΠΑΣΟΚ φταίει που ο Καραμανλής και ο Αλογοσκούφης λειτουργούσαν ανεξέλεγκτα!

Γι’ αυτό σήμερα δεν δίνει την συναίνεσή του.

Για να πατσίσουμε…

Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Ο Ντομινίκ μας τέλειωσε!

 
 
Η είδηση είναι ότι συνελήφθη στις Ηνωμένες Πολιτείες ο επικεφαλής του ΔΝΤ και υποψήφιος στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές στη Γαλλία Ντομινίκ Στρος-Καν, για σεξουαλική επίθεση, απόπειρα βιασμού και ομηρίας 32χρονης καμαριέρας του ξενοδοχείου Σοφιτέλ του Μανχάταν, όπου διέμενε.

Η άποψη που έχω για τις ΗΠΑ είναι η χείριστη.
Και τούτο γιατί αποτελεί τον αυτόκλητο παγκόσμιο νταβατζή ολάκερης της ανθρωπότητας, τη χώρα που ..μπιπ.. και δέρνει όποιον βρεθεί στο δρόμο της και λογαριασμό δεν δίνει σε κανέναν, που λεηλατεί το παγκόσμιο πετρέλαιο τυπώνοντας ανεξέλεγκτα νόμισμα, που μπουκώνει με δισεκατομμύρια δολάρια ολόκληρες κυβερνήσεις για να τις καθοδηγεί, που χειραγωγεί τα παγκόσμια ΜΜΕ ώστε να παρουσιάζουν τις εισβολές σε ξένα εδάφη ως πράξεις εκδημοκρατισμού και απελευθέρωσης των όπου γης καταπιεσμένων λαών και τους ανελέητους βομβαρδισμούς περίπου σαν …θέλημα Θεού.

Αλλά σε ορισμένα πράγματα πρέπει να τους αναγνωρίζουμε τη δύναμη να πράττουν …το αυτονόητο. Να συλλαμβάνουν δηλαδή και να οδηγούν ενώπιον της δικαιοσύνης τον κάθε κοπρίτη που εκμεταλλευόμενος το όνομα και την δύναμη που απορρέει από την εξουσία του, συμπεριφέρεται σαν κοινός εγκληματίας, νομίζοντας ότι επειδή βρίσκεται «ψηλά» δεν θα του αποδοθεί η οποιαδήποτε ευθύνη.

Κανένας, εκτός του ίδιου και της καμαριέρας, δεν γνωρίζει τα πραγματικά περιστατικά. Θεωρώ πως πιθανότερο είναι ότι αληθεύουν, αν αναλογιστούμε το παρελθόν του ανθρώπου. Ίσως πάλι να είναι αποκυήματα της φαντασίας, ή, όπως υποστηρίζει η πλευρά του Γάλλου πολιτικού, προσπάθεια κατασυκοφάντησης και εξόντωσης του. Στέκομαι όμως στην πρακτική που ακολούθησαν οι Αμερικανικές Αρχές, που τον οδήγησαν στη δικαιοσύνη δεμένο πισθάγκωνα και μπροστά από τις κάμερες, σαν να επρόκειτο για τον οποιονδήποτε κατηγορούμενο.

Αν αυτό το περιστατικό συνέβαινε στην Ελλάδα, πολύ φοβούμαι ότι θα είχαν συλλάβει την καμαριέρα ως κακοποιό στοιχείο, θα είχε κλείσει το ξενοδοχείο, ο Στρος-Καν θα είχε πάρει το δρόμο της επιστροφής με την έγγραφη συγγνώμη της ελληνικής πολιτείας στις αποσκευές του για την ταλαιπωρία που υπέστη, ενώ για μια ακόμη φορά ο κόσμος θα γέλαγε μαζί μας. Επειδή όμως το περιστατικό και η σύλληψη συνέβησαν στις ΗΠΑ, το θέμα προσλαμβάνει άλλη διάσταση και κύρος.

Ερώτηση:
Με τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις και τους κατά συρροή βιασμούς που έχει δεχτεί αυτός ο ταλαιπωρημένος ελληνικός λαός από τα πολιτικά τομάρια που το κυβέρνησαν, μήπως θα άξιζε και σ’ αυτούς η διαπόμπευση;
Τα λεφτά ούτως ή άλλως δεν πρόκειται να τα επιστρέψουν. Όποιος εξακολουθεί να το πιστεύει καλύτερα να πάει μετανάστης σε ευνομούμενο κράτος. Μια δημόσια ξεφτίλα όμως;
 
Μη ξεχνάμε ότι τα θύματα είναι περισσότερα…

Κυριακή 15 Μαΐου 2011

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ



Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις… είναι από την Ελληνική γλώσσα. (βιβλίο Γκίνες)
Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ’ αυτήν δεν υπάρχουν όρια. (Μπιλ Γκέιτς)
Η Ελληνική και η Κινέζικη… είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από την μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική. (Francisco Adrados, γλωσσολόγος)
Το πρώτο μεγάλο πλήγμα που δέχθηκε η Ελληνική γλώσσα ήταν η μεταρρύθμιση του 1976 με την κατάργηση των αρχαίων Ελληνικών και η δια νόμου καθιέρωση της Δημοτικής και του μονοτονικού, που σήμερα κατάντησε ατονικό.
Έτερο μεγάλο πλήγμα είναι ότι η …οικογένεια, ο δάσκαλος και ο ιερέας αντικαταστάθηκαν από την τηλεόραση, που ασκεί ολέθρια επίδραση όχι μόνο στην γλώσσα, αλλά και στον χαρακτήρα και στο ήθος. (Αντώνης Κουνάδης, ακαδημαϊκός)
Το CNN σε συνεργασία με την εταιρεία υπολογιστών apple ετοίμασαν ένα εύκολο πρόγραμμα εκμάθησης ελληνικών προς τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους των ΗΠΑ. Το σκεπτικό αυτής της πρωτοβουλίας ήταν ότι η ελληνική εντείνει το ορθολογικό πνεύμα, οξύνει το επιχειρηματικό πνεύμα και προτρέπει τους πολίτες προς την δημιουργικότητα.
Μετρώντας τις διαφορετικές λέξεις που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι όλες έχουν από αρκετές χιλιάδες, άρα είναι αδύνατο να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσες και οι λέξεις μιας γλώσσας, γιατί κανένας δε θα θυμόταν τόσα πολλά σύμβολα.
Το ίδιο ισχύει και με τις διαφορετικές συλλαβές των λέξεων (π.χ. τις: α, αβ, βα, βρα, βε, ου) που έχει η κάθε γλώσσα.
Μετρώντας επίσης τους διαφορετικούς φθόγγους των λέξεων (τους: α, β, γ) που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι αυτοί είναι σχετικά λίγοι, είναι μόλις 20, δηλαδή οι εξής: α, ε, ο, ου, ι, κ, γ, χ, τ, δ, θ, π, β, φ, μ, ν, λ, ρ, σ, ζ , όμως, αν καταγράφουμε τις λέξεις μόνο ως έχουν φθογγικά, δε διακρίνονται οι ομόηχες, π.χ.: «τίχι» = τείχη, τοίχοι, τύχη, τύχει, «καλί» = καλοί & καλή & καλεί.
Επομένως, δεν είναι δυνατό να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσοι και οι διαφορετικοί φθόγγοι των λέξεων.
Προ αυτού του προβλήματος οι άνθρωποι κατάφυγαν σε διάφορα τεχνάσματα, για να επιτύχουν την καταγραφή του προφορικού λόγου, κυριότερα των οποίων είναι το αιγυπτιακό (απ’ όπου κατάγονται οι σημιτικές και πολλές άλλες γραφές) και το ελληνικό (απ’ όπου κατάγονται οι ευρωπαϊκές γραφές).
Το τέχνασμα που επινόησαν οι αρχαίοι Έλληνες προκειμένου να καταφέρουν να καταγράφουν φωνητικά τις λέξεις, ήταν η χρησιμοποίηση από τη μια τόσων γραμμάτων όσοι και οι φθόγγοι των λέξεων, φωνηέντων και συμφώνων, δηλαδή των γραμμάτων: Α(α), Β(β), Γ(γ). και από την άλλη κάποιων ομόφωνων γραμμάτων, δηλαδή των: Ω(ο) & Ο(ο), Η(η) & Υ(υ) & Ι(ι) με τα οποία, βάσει κανόνων, αφενός υποδείχνεται η ετυμολογία (= το μέρος λόγου ή ο τύπος κ.τ.λ.), άρα το ακριβές νόημα των λέξεων και αφετέρου διακρίνονται οι ομόηχες λέξεις, πρβ π.χ.: τύχη & τείχη & τύχει & τοίχοι, λίπη & λείπει & λύπη.
Παράβαλε π.χ. ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε το τελευταίο φωνήεν των ρημάτων με τα γράμματα – ω, ει και των πτωτικών με τα – ο, ι, η, ώστε να διακρίνονται οι ομόηχοι τύποι: καλώ & καλό, καλεί & καλή, σύκο & σήκω, φιλί & φυλή, φιλώ & φύλο.
Παράβαλε ομοίως ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε τα κύρια ονόματα με κεφαλαίο γράμμα και τα κοινά με μικρό, για διάκριση των ομόφωνων λέξεων: νίκη & Νίκη, αγαθή & Αγαθή.
 
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Τα Ελληνικά είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο που ομιλείται και γράφεται συνεχώς επί 4.000 τουλάχιστον συναπτά έτη, καθώς ο Arthur Evans διέκρινε τρεις φάσεις στην ιστορία της Μινωικής γραφής, εκ των οποίων η πρώτη από το 2000 π.Χ. ως το 1650 π.Χ.
Μπορεί κάποιος να διαφωνήσει και να πει ότι τα Αρχαία και τα Νέα Ελληνικά είναι διαφορετικές γλώσσες, αλλά κάτι τέτοιο φυσικά και είναι τελείως αναληθές.
Ο ίδιος ο Οδυσσέας Ελύτης είπε «Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία γλώσσα, η ενιαία Ελληνική γλώσσα. Το να λέει ο Έλληνας ποιητής, ακόμα και σήμερα, ο ουρανός, η θάλασσα, ο ήλιος, η σελήνη, ο άνεμος, όπως το έλεγαν η Σαπφώ και ο Αρχίλοχος, δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι πολύ σπουδαίο. Επικοινωνούμε κάθε στιγμή μιλώντας με τις ρίζες που βρίσκονται εκεί. Στα Αρχαία».
Ο μεγάλος διδάσκαλος του γένους Αδαμάντιος Κοραής είχε πει: «Όποιος χωρίς την γνώση της Αρχαίας επιχειρεί να μελετήσει και να ερμηνεύσει την Νέαν, ή απατάται ή απατά».
Παρ’ ότι πέρασαν χιλιάδες χρόνια, όλες οι Ομηρικές λέξεις έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα. Μπορεί να μην διατηρήθηκαν ατόφιες, άλλα έχουν μείνει στην γλώσσα μας μέσω των παραγώγων τους.
Μπορεί να λέμε νερό αντί για ύδωρ αλλά λέμε υδροφόρα, υδραγωγείο και αφυδάτωση. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε το ρήμα δέρκομαι (βλέπω) αλλά χρησιμοποιούμε την λέξη οξυδερκής. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε την λέξη αυδή (φωνή) αλλά παρ’ όλα αυτά λέμε άναυδος και απηύδησα.
Επίσης, σήμερα δεν λέμε λωπούς τα ρούχα, αλλά λέμε την λέξη «λωποδύτης» που σημαίνει «αυτός που βυθίζει (δύει) το χέρι του μέσα στο ρούχο σου (λωπή) για να σε κλέψει».
Η Γραμμική Β’ είναι και αυτή καθαρά Ελληνική, γνήσιος πρόγονος της Αρχαίας Ελληνικής. Ο Άγγλος αρχιτέκτονας Μάικλ Βέντρις, αποκρυπτογράφησε βάση κάποιων ευρημάτων την γραφή αυτή και απέδειξε την Ελληνικότητά της. Μέχρι τότε φυσικά όλοι αγνοούσαν πεισματικά έστω και το ενδεχόμενο να ήταν Ελληνική…
Το γεγονός αυτό έχει τεράστια σημασία καθώς πάει τα Ελληνικά αρκετούς αιώνες ακόμα πιο πίσω στα βάθη της ιστορίας. Αυτή η γραφή σίγουρα ξενίζει, καθώς τα σύμβολα που χρησιμοποιεί είναι πολύ διαφορετικά από το σημερινό Αλφάβητο.
Παρ’ όλα αυτά, η προφορά είναι παραπλήσια, ακόμα και με τα Νέα Ελληνικά. Για παράδειγμα η λέξη «TOKOSOTA» σημαίνει «Τοξότα» (κλητική). Είναι γνωστό ότι «κ» και σ» στα Ελληνικά μας κάνει «ξ» και με μια απλή επιμεριστική ιδιότητα όπως κάνουμε και στα μαθηματικά βλέπουμε ότι η λέξη αυτή εδώ και τόσες χιλιετίες δεν άλλαξε καθόλου.
Ακόμα πιο κοντά στην Νεοελληνική, ο «άνεμος», που στην Γραμμική Β’ γράφεται «ANEMO», καθώς και «ράπτης», «έρημος» και «τέμενος» που είναι αντίστοιχα στην Γραμμική Β’ «RAPTE», «EREMO», «TEMENO», και πολλά άλλα παραδείγματα.
Υπολογίζοντας όμως έστω και με τις συμβατικές χρονολογίες, οι οποίες τοποθετούν τον Όμηρο γύρω στο 1.000 π.Χ., έχουμε το δικαίωμα να ρωτήσουμε: Πόσες χιλιετίες χρειάστηκε η γλώσσα μας από την εποχή που οι άνθρωποι των σπηλαίων του Ελληνικού χώρου την πρωτοάρθρωσαν με μονοσύλλαβους φθόγγους μέχρι να φτάσει στην εκπληκτική τελειότητα της Ομηρικής επικής διαλέκτου, με λέξεις όπως «ροδοδάκτυλος», λευκώλενος», «ωκύμορος», κτλ;
Ο Πλούταρχος στο «Περί Σωκράτους δαιμονίου» μας πληροφορεί ότι ο Αγησίλαος ανακάλυψε στην Αλίαρτο τον τάφο της Αλκμήνης, της μητέρας του Ηρακλέους, ο οποίος τάφος είχε ως αφιέρωμα «πίνακα χαλκούν έχοντα γράμματα πολλά θαυμαστά, παμπάλαια…» Φανταστείτε περί πόσο παλαιάς γραφής πρόκειται, αφού οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες την χαρακτηρίζουν «αρχαία»…
Φυσικά, δεν γίνεται ξαφνικά, «από το πουθενά» να εμφανιστεί ένας Όμηρος και να γράψει δύο λογοτεχνικά αριστουργήματα, είναι προφανές ότι από πολύ πιο πριν πρέπει να υπήρχε γλώσσα (και γραφή) υψηλού επιπέδου. Πράγματι, από την αρχαία Ελληνική Γραμματεία γνωρίζουμε ότι ο Όμηρος δεν υπήρξε ο πρώτος, αλλά ο τελευταίος και διασημότερος μιας μεγάλης σειράς επικών ποιητών, των οποίων τα ονόματα έχουν διασωθεί (Κρεώφυλος, Πρόδικος, Αρκτίνος, Αντίμαχος, Κιναίθων, Καλλίμαχος) καθώς και τα ονόματα των έργων τους (Φορωνίς, Φωκαΐς, Δαναΐς, Αιθιοπίς, Επίγονοι, Οιδιπόδεια, Θήβαις…) δεν έχουν όμως διασωθεί τα ίδια τα έργα τους.

ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΝΕΩΝ ΛΕΞΕΩΝ
Η δύναμη της Ελληνικής γλώσσας βρίσκεται στην ικανότητά της να πλάθεται όχι μόνο προθεματικά ή καταληκτικά, αλλά διαφοροποιώντας σε μερικές περιπτώσεις μέχρι και την ρίζα της λέξης (π.χ. «τρέχω» και «τροχός» παρ’ ότι είναι από την ίδια οικογένεια αποκλίνουν ελαφρώς στην ρίζα).
Η Ελληνική γλώσσα είναι ειδική στο να δημιουργεί σύνθετες λέξεις με απίστευτων δυνατοτήτων χρήσεις, πολλαπλασιάζοντας το λεξιλόγιο.
Το διεθνές λεξικό Webster’s (Webster’s New International Dictionary) αναφέρει: «Η Λατινική και η Ελληνική, ιδίως η Ελληνική, αποτελούν ανεξάντλητη πηγή υλικών για την δημιουργία επιστημονικών όρων», ενώ οι Γάλλοι λεξικογράφοι Jean Bouffartigue και Anne-Marie Delrieu τονίζουν: «Η επιστήμη βρίσκει ασταμάτητα νέα αντικείμενα ή έννοιες. Πρέπει να τα ονομάσει. Ο θησαυρός των Ελληνικών ριζών βρίσκεται μπροστά της, αρκεί να αντλήσει από εκεί. Θα ήταν πολύ περίεργο να μην βρει αυτές που χρειάζεται».
Ο Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαρριέρ, έκθαμβος μπροστά στο μεγαλείο της Ελληνικής, είχε δηλώσει σχετικώς: «Η Ελληνική γλώσσα έχει το χαρακτηριστικό να προσφέρεται θαυμάσια για την έκφραση όλων των ιεραρχιών με μια απλή εναλλαγή του πρώτου συνθετικού. Αρκεί κανείς να βάλει ένα παν – πρώτο – αρχί- υπέρ- ή μια οποιαδήποτε άλλη πρόθεση μπροστά σε ένα θέμα. Κι αν συνδυάσει κανείς μεταξύ τους αυτά τα προθέματα, παίρνει μια ατελείωτη ποικιλία διαβαθμίσεων. Τα προθέματα εγκλείονται τα μεν στα δε σαν μια σημασιολογική κλίμακα, η οποία ορθώνεται προς τον ουρανό των λέξεων».
Στην Ιλιάδα του Ομήρου η Θέτις θρηνεί για ότι θα πάθει ο υιός της σκοτώνοντας τον Έκτωρα «διό και δυσαριστοτοκείαν αυτήν ονομάζει». Η λέξη αυτή από μόνη της είναι ένα μοιρολόι, δυς + άριστος + τίκτω (=γεννώ) και σημαίνει όπως αναλύει το Ετυμολογικόν το Μέγα «που για κακό γέννησα τον άριστο».
Προ ολίγων ετών κυκλοφόρησε στην Ελβετία το λεξικό ανύπαρκτων λέξεων (Dictionnaire Des Mots Inexistants) όπου προτείνεται να αντικατασταθούν Γαλλικές περιφράσεις με μονολεκτικούς όρους από τα Ελληνικά. Π.χ. androprere, biopaleste, dysparegorete, ecogeniarche, elpidophore, glossoctonie, philomatheem tachymathie, theopempte κλπ. περίπου 2.000 λήμματα με προοπτική περαιτέρω εμπλουτισμού.

Η ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΙΑ
Είναι προφανές ότι τουλάχιστον όσον αφορά την ακριβολογία, γλώσσες όπως τα Ελληνικά υπερτερούν σαφώς σε σχέση με γλώσσες σαν τα Αγγλικά.
Είναι λογικό άλλωστε αν κάτσει να το σκεφτεί κανείς, ότι μπορεί πολύ πιο εύκολα να καθιερωθεί μια γλώσσα διεθνής όταν είναι πιο εύκολη στην εκμάθηση, από τη άλλη όμως μια τέτοια γλώσσα εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι τόσο ποιοτική.
Συνέπεια των παραπάνω είναι ότι η Αγγλική γλώσσα δεν μπορεί να είναι λακωνική όπως είναι η Ελληνική, καθώς για να μην είναι διφορούμενο το νόημα της εκάστοτε φράσης, πρέπει να χρησιμοποιηθούν επιπλέον λέξεις. Για παράδειγμα η λέξη «drink» ως αυτοτελής φράση δεν υφίσταται στα Αγγλικά, καθώς μπορεί να σημαίνει «ποτό», «πίνω», «πιές» κτλ. Αντιθέτως στα Ελληνικά η φράση «πιες» βγάζει νόημα, χωρίς να χρειάζεται να βασιστείς στα συμφραζόμενα για να καταλάβεις το νόημά της.
Παρένθεση: Να θυμίσουμε εδώ ότι στα Αρχαία Ελληνικά εκτός από Ενικός και Πληθυντικός αριθμός, υπήρχε και Δυϊκός αριθμός. Υπάρχει στα Ελληνικά και η Δοτική πτώση εκτός από τις υπόλοιπες 4 πτώσεις ονομαστική, γενική, αιτιατική και κλιτική.
Η Δοτική χρησιμοποιείται συνεχώς στον καθημερινό μας λόγο (π.χ. Βάσει των μετρήσεων, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι…) και είναι πραγματικά άξιον λόγου το γιατί εκδιώχθηκε βίαια από την νεοελληνική γλώσσα.
Ακόμα παλαιότερα, εκτός από την εξορισμένη αλλά ζωντανή Δοτική υπήρχαν και άλλες τρεις επιπλέον πτώσεις οι οποίες όμως χάθηκαν.
Το ίδιο πρόβλημα, σε πολύ πιο έντονο φυσικά βαθμό, έχει και η Κινεζική γλώσσα. Όπως μας λέει και ο Κρητικός δημοσιογράφος Α. Κρασανάκης: «Επειδή οι απλές λέξεις είναι λίγες, έχουν αποκτήσει πάρα πολλές έννοιες, για να καλύψουν τις ανάγκες της έκφρασης, π.χ.: «σι» = γνωρίζω, είμαι, ισχύς, κόσμος, όρκος, αφήνω, θέτω, αγαπώ, βλέπω, φροντίζω, περπατώ, σπίτι κ.τ.λ., «πα» = μπαλέτο, οκτώ, κλέφτης, κλέβω… «πάϊ» = άσπρο, εκατό, εκατοστό, χάνω…»
Ίσως να υπάρχει ελαφρά διαφορά στον τονισμό, αλλά ακόμα και να υπάρχει, πώς είναι δυνατόν να καταστήσεις ένα σημαντικό κείμενο (π.χ. συμβόλαιο) ξεκάθαρο;

Η ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ
Στην Ελληνική γλώσσα ουσιαστικά δεν υπάρχουν συνώνυμα, καθώς όλες οι λέξεις έχουν λεπτές εννοιολογικές διαφορές μεταξύ τους.
Για παράδειγμα, η λέξη «λωποδύτης» χρησιμοποιείται γι’ αυτόν που βυθίζει το χέρι του στο ρούχο μας και μας κλέβει, κρυφά δηλαδή, ενώ ο «ληστής» είναι αυτός που μας κλέβει φανερά, μπροστά στα μάτια μας. Επίσης το «άγειν» και το «φέρειν» έχουν την ίδια έννοια. Όμως το πρώτο χρησιμοποιείται για έμψυχα όντα, ενώ το δεύτερο για τα άψυχα.
Στα Ελληνικά έχουμε τις λέξεις «κεράννυμι», «μίγνυμι» και «φύρω» που όλες έχουν το νόημα του «ανακατεύω». Όταν ανακατεύουμε δύο στερεά ή δύο υγρά μεταξύ τους αλλά χωρίς να συνεπάγεται νέα ένωση (π.χ. λάδι με νερό), τότε χρησιμοποιούμε την λέξη «μειγνύω» ενώ όταν ανακατεύουμε υγρό με στερεό τότε λέμε «φύρω». Εξ ού και η λέξη «αιμόφυρτος» που όλοι γνωρίζουμε αλλά δεν συνειδητοποιούμε τι σημαίνει.
Όταν οι Αρχαίοι Έλληνες πληγωνόντουσαν στην μάχη, έτρεχε τότε το αίμα και ανακατευόταν με την σκόνη και το χώμα.
Το κεράννυμι σημαίνει ανακατεύω δύο υγρά και φτιάχνω ένα νέο, όπως για παράδειγμα ο οίνος και το νερό. Εξ’ ού και ο «άκρατος» (δηλαδή καθαρός) οίνος που λέγαν οι Αρχαίοι όταν δεν ήταν ανακατεμένος (κεκραμμένος) με νερό.
Τέλος η λέξη «παντρεμένος» έχει διαφορετικό νόημα από την λέξη «νυμφευμένος», διαφορά που περιγράφουν οι ίδιες οι λέξεις για όποιον τους δώσει λίγη σημασία.
Η λέξη παντρεμένος προέρχεται από το ρήμα υπανδρεύομαι και σημαίνει τίθεμαι υπό την εξουσία του ανδρός ενώ ο άνδρας νυμφεύεται, δηλαδή παίρνει νύφη.
Γνωρίζοντας τέτοιου είδους λεπτές εννοιολογικές διαφορές, είναι πραγματικά πολύ αστεία μερικά από τα πράγματα που ακούμε στην καθημερινή – συχνά λαθεμένη – ομιλία (π.χ. «ο Χ παντρεύτηκε»).
Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από τον βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.

ΓΛΩΣΣΑ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ
Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πως να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.
Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.
Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί).
Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας.
Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης.
Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.
Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λες, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της.
Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιον φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.

Η ΣΟΦΙΑ
Στην γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε και εμπρός να είναι έτσι. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι’ αυτόν τον λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.
Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».
Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή +έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι.
Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).
Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για την σκέψη.
Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» – ελαττώνει σαν ανθρώπους – και μας φθίνει μέχρι και τη υγεία μας.
Και φυσικά όταν θέλουμε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει πως το λέμε; Μα φυσικά «άφθονο».
Έχουμε την λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έρθει και στην ώρα του.
Ωραίο δεν είναι ένα φρούτο ούτε άγουρο ούτε σαπισμένο, και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.
Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά.
Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις την δυνατότητα να πας όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία…
Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά).
Άρα για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και ιατρευόμαστε.
Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με την σωματική μας υγεία.
Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο…
Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που άλλο από Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε σαν λέξη, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο.
Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.
Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με την σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.
«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.
Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μιλάς σωστά σημαίνει να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.

Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ
Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία, προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.
Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:
«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».
Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα – μητέρα των εννοιών μας – μου απεκάλυπτε έναν άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».
Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.
Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.
«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ’ εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.
Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να αποθαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες».
Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ότι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.
Η Ελληνική γλώσσα επεβλήθη αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της.
Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».
 

Παρασκευή 13 Μαΐου 2011

Ζάππειο 2: Άρες Μάρες ...Σαχλαμάρες

 
 
Το κλώσαγε …το κλώσαγε, το ‘κανε το αυγό. Όχι η κότα, για τον Σαμαρά λέμε. Παρουσίασε στο Ζάππειο το νέο μίγμα πολιτικής του. Πέρυσι, από το Ζάππειο 1 εισέπραξε σφαλιάρες, γέλασε κάθε πικραμένος, δεν έδιναν συνεντεύξεις ούτε και οι βουλευτές του για να στηρίξουν τα αλλοπρόσαλλα που είχε πει και τώρα … τώρα πήρε φόρα και ποιος τον πιάνει.
Σαν έκθεση ιδεών θα μπορούσε να είναι καλή, αν δεν ήταν καλαμπούρι. Γιατί είναι καλαμπούρι; Όταν ο ασθενής έχει καρκίνο και αργοπεθαίνει, δεν τον ξεματιάζεις και τον στέλνεις σπίτι του. Ψάχνεις να βρεις το φάρμακο και αν δεν μπορείς κάθεσαι στη γωνία και αφήνεις τους άλλους να το παλέψουν. Με πειράματα, ξόρκια, άμπρα-κατάμπρα και χόκους-πόκους δεν βοηθάς, κακό κάνεις.

Για να δούμε λοιπόν αυτή τη φορά ο τρισμέγιστος μάγος των οικονομικών τι μας είπε (βλ. έταξε):
Μείωση των φορολογικών συντελεστών αρχικά από το 45% στο 40% και μέσα σε τρία χρόνια δεν θα ξεπερνά το 30%. Ο ΦΠΑ από 23 σε 19% για την υψηλή κατηγορία, από 13 σε 9% στη μεσαία, ενώ για τις τουριστικές επιχειρήσεις στο 4,5%. Εξόφληση εκκρεμοτήτων του κράτους προς τους ιδιώτες και των οφειλών κάθε είδους. Σταδιακή κατάργηση των φόρων υπέρ τρίτων. Επιδότηση επιτοκίου πρώτης κατοικίας κατά δύο ποσοστιαίες μονάδες. Αποκατάσταση της αδικίας στις συντάξεις των χαμηλοσυνταξιούχων όσων έπαιρναν μέχρι 700 ευρώ όπως και τις ενισχύσεις προς τους πολύτεκνους…
Σε μια εποχή που το κράτος προσπαθεί να μαζέψει από παντού και από όλους έσοδα, (κακώς, δεν ψάχνει να βρει τους πραγματικούς ενόχους της λεηλασίας του εθνικού μας πλούτου, την πληρώνουν αθώοι που είναι και συντριπτικά περισσότεροι), σε μια εποχή που ο ίδιος ο Σαμαράς κατηγορεί την κυβέρνηση για δραματική υστέρηση εσόδων και αποκλίσεις από τον προϋπολογισμό, έρχεται να δώσει (να τάξει, τσάμπα είναι) παντού και σε όλους. Που θα τα βρει; Έλα ντε! Αυτό δεν το ‘πε. Το κρατάει γι’ αργότερα.

Μείωση των εργοδοτικών εισφορών κατά 25%.
Αυτό όντως καλό μου ακούγεται. Έτσι θα ανασάνει η αγορά και επιπλέον θα ενισχυθεί η επιχειρηματικότητα. Το ποιος θα καλύψει αυτό το 25%, με άλλα λόγια που θα βρουν λεφτά τα ήδη χρεοκοπημένα ασφαλιστικά ταμεία παρέλειψε να το πει. Όχι σκόπιμα, απλά του ξέφυγε.

Κατάργηση του πόθεν έσχες κατοικίας για 3 χρόνια, όχι άλλη αύξηση στις αντικειμενικές αξίες και κατάργηση του πόθεν έσχες με εξαίρεση των πολιτικών.
Να και μια σοβαρή πρόταση με την οποία συμφωνούν όλοι οι Έλληνες εκτός φυσικά των πολιτικών και των οικογενειών τους. Γι’ αυτό και δεν θα υλοποιηθεί. Κάποιο νομικό τερτίπι θα βρουν. Θα μιλήσουν για αυξημένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, θα γίνει μυστική ψηφοφορία, κάτι θα βρουν για να τη σκαπουλάρουν πάντως. Εδώ κάνουν επιτροπές και κόντρα επιτροπές και υποεπιτροπές των επιτροπών και δεν μπορούν να καταλήξουν ούτε μια φορά σε κοινό πόρισμα για παραπομπή. Λέτε να βάλουν οι ίδιοι το κεφάλι τους στο ντορβά;

Νομιμοποίηση αυθαιρέτων, με ταυτόχρονη αεροφωτογράφηση όλης της Ελλάδας και απαγόρευση δια ροπάλου της αυθαίρετης δόμησης.
Κορυφαίο! Νομιμοποιούνται όλα τα αυθαίρετα, ας είναι και καταπατημένα, ας ανήκουν και στο κράτος, αλλά …αλλά θα αεροφωτογραφήσουμε την Ελλάδα (ήμουνα νιος και γέρασα) και όποιος από δω και πέρα χτίσει αυθαίρετο θα …του τις βρέξουμε! Αυτό πάει να πει υπεύθυνη πολιτική. Αθωώνεις τους απατεώνες κι ύστερα απειλείς τους επόμενους με τιμωρία!

Δέσμευση των τραπεζών ότι θα προσφέρουν στην οικονομία ένα μέρος 20-30% των εγγυήσεων που παίρνουν. «Ζήτησα από τον κ. Τρισέ να παραταθούν τα μέτρα ενίσχυσης της ρευστότητας των τραπεζών και για το 2012» είπε ο Σαμαράς.
Το ‘πε δεν το ‘πε, θα σας γελάσω. Την απάντηση που του έδωσε (αν του έδωσε) ο Τρισέ θα την μάθουμε; Θα την φυλάει κι αυτή για αργότερα.

Αξιοποίηση και της εκκλησιαστικής περιουσίας.
Το κόμμα σου δεν είναι που πρωτοστάτησε αντάμα με το παπαδαριό κατά των νέων ταυτοτήτων; Θυμάσαι, τότε με την προαιρετική ή μη αναγραφή του θρησκεύματος. Ο μακαρίτης Χριστόδουλος μοίραζε τότε κηρύγματα στις μητροπόλεις κατά του αντίχριστου Σημίτη και υπέρ του πάλαι ποτέ καταλληλότερου για πρωθυπουργού. Τώρα είσαι αποφασισμένος να μαλώσετε;

Αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου ύψους 50 δισ. «Αξιοποιώ την περιουσία του Δημοσίου σημαίνει πείθω κάποιους να επενδύσουν». Αν δεν γίνει η επανεκκίνηση της οικονομίας δεν μπορεί να υπάρξει αξιοποίηση της περιουσίας, θα είναι ξεπούλημα» είπε ο κ. Σαμαράς. Και συμπλήρωσε «δεν είμαι ατζέντης για να μιλήσω σήμερα για το ένα ή το άλλο ακίνητο, όπως περιμένουν ορισμένοι».
Α, μάλιστα. Εσύ θα αξιοποιήσεις, οι άλλοι (οι κακοί) θα ξεπουλήσουν, θα εκποιήσουν, θα χαρίσουν. Επί 1,5 χρόνο βολοδέρνεις στας Ευρώπας και δεν έχεις φέρει ούτε έναν επενδυτή. Μόλις μας κάτσεις στο σβέρκο (έτσι νομίζεις) θα αρχίσεις να ψάχνεις. Ούτε και κάποιο ακίνητο έχεις στο μυαλό σου. Βλέποντας και κάνοντας.

Ο Σαμαράς με αυτή την πολιτική υποσχέθηκε ότι το χρέος σε 3 χρόνια θα φτάσει στο 1% και ότι από την επόμενη χρονιά (εκλογών) θα έχουμε πλεόνασμα. Με μια πολιτική που μοιράζει λεφτά σε όλους και από πουθενά δεν μαζεύει.

Κοίτα να δεις που ενώ δεν περιμέναμε χειρότερες μπαρούφες από το Ζάππειο 1 …μας διέψευσες!

Πέμπτη 12 Μαΐου 2011

Διπλή παγίδα




Στον έναν χρόνο  τροϊκοκρατίας, οι έλληνες πολίτες έπαθαν πολλά, αλλά οι έλληνες πολιτικοί δεν έμαθαν τίποτε. Και αυτό εξελίσσεται σε στοιχείο παθογένειας της χώρας, το οποίο ήδη αντιλαμβάνονται οι δανειστές της και αντιδρούν αναλόγως. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι τίποτε δεν είναι ίδιο μετά το Λουξεμβούργο. Παρ’ όλα αυτά, τα δύο μεγάλα κόμματα συνεχίζουν να πολιτεύονται με όρους προ Μνημονίου. Σαν να μετέχουν στο παραδοσιακό παιχνίδι διεκδίκησης ή διατήρησης της εξουσίας. Παίζουν τους πρωταγωνιστές σε ένα έργο που κατέβηκε ήδη.

Παράδειγμα η στάση της Ν.Δ. Για κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι εξοργιστική. Απορρίπτει το Μνημόνιο, αλλά δέχεται τους στόχους του. Αρνείται να συμβάλει στην επιχείρηση διάσωσης της χώρας, αλλά υπολογίζει στο μερίδιο της αν υπάρξει διάσωση. Ισχυρίζεται ότι έχει τις λύσεις, αλλά δεν ζητάει να αναλάβει τη διακυβέρνηση για να τις εφαρμόσει.  
  
Από την πλευρά της η κυβέρνηση, αντί να χτυπήσει τις καμπάνες της επερχόμενης καταστροφής, επιμένει στη ρητορική της επιτυχίας και της αποτελεσματικότητας. Εξαρχής αντί να προκαλέσει με το Μνημόνιο επαγρύπνηση στην κοινωνία, προκάλεσε εφησυχασμό. Αντί να ζητήσει «αίμα και δάκρυα», έβλεπε ημερομηνίες λήξης. Έτσι ενώ τα πράγματα γίνονται όλο και πιο δραματικά, μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης εξακολουθεί να θεωρεί ότι αργά ή γρήγορα θα επιστρέψει στην προγενέστερη κατάσταση.
  
Στην πραγματικότητα και τα δύο κόμματα έπεσαν στις παγίδες που πήγαν να στήσουν εκατέρωθεν. Πληρώνουν τον τρόπο με το οποίο παρουσίασαν τις επιλογές τους πριν από έναν χρόνο.
  
Η κυβέρνηση έθεσε τη χώρα υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο, χωρίς να προετοιμάσει ούτε καν τους υπουργούς της και τους βουλευτές που τη στηρίζουν.
  
Ανέλαβε να υλοποιήσει το πιο δύσκολο πρόγραμμα που εφαρμόσθηκε ποτέ στην Ευρώπη με πρόσωπα περιορισμένης πολιτικής ικανότητας και χωρίς συνοχή. Και η Ν.Δ. απλώς ανοίγει σαμπάνιες, γιατί αυτό το πρόγραμμα δεν βγαίνει.
  
Το αποτέλεσμα τους υπερβαίνει: η κυβέρνηση χάνει υποστηρικτές στον διεθνή χώρο αθετώντας τις δεσμεύσεις της και η αξιωματική αντιπολίτευση κάνει ό,τι μπορεί για να μην τους ανακτήσει. Ο,τι και να λένε τα δύο κόμματα δεν πείθουν, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Ευλόγως. Γιατί όπως έλεγε ο αμερικανός ποιητής Χένρι Λονγκφέλοου:

«Χρειάζεται λιγότερος χρόνος για να κάνεις κάτι σωστά, από όσο να εξηγήσεις γιατί το έκανες λάθος».


Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Η κατσίκα του γείτονα





Προχθές το πρωί βρισκόμουν στην ουρά για να πληρώσω το λογαριασμό της ΔΕΗ. Μπροστά μου βρισκόταν ένας τύπος που μουρμούραγε ότι είχε πολύ κόσμο και …«μας ταλαιπωρούν, φαντάσου ότι ερχόμαστε για να τους δώσουμε λεφτά, όχι να μας δώσουν». Και αμέσως μετά ξέσπασε κατά του «εχθρού του». Έκανε ο άνθρωπος την επανάστασή του. Απολαύστε μονόλογο: «Θέλω, τώρα, αυτή τη στιγμή να γίνει πτώχευση, να γίνει στάση πληρωμών και να απολυθούν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Τότε να δω με τους κερατάδες τι θα κάνουν, που κάθονται όλη μέρα και δεν εκτιμάνε αυτό που έχουν…».

Τι να του απαντήσω; Ότι είναι κόπανος; Ναι, γιατί δεν το ξέρει!  Άσε, λέω, θα τσακωθώ με έναν που δεν ξέρω, ούτε ποιος είναι, ούτε τι τρέλα κουβαλάει και στο κάτω κάτω σιγά μη του βάλω μυαλό. Ο άνθρωπος έχει αποδεχθεί την πλύση εγκεφάλου που του έχουν κάνει και πλέει ανέμελα στα πελάγη της δικής του ηλιθιότητας. Γιατί να του χαλάσω το ταξίδι;

Αύριο λοιπόν που θα γίνει η στάση πληρωμών που επιθυμεί διακαώς ο ήρωας της ιστορίας μας και θα απολυθούν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, θα έχουμε:
α) Μη καταβολή μισθών και συντάξεων. Τα ασφαλιστικά ταμεία είναι όλα δημόσια και με τερματισμό της κρατικής χρηματοδότησης θα κλείσουν όλα. Δεν θα πληρώνονται δηλαδή ούτε και οι συνταξιούχοι του ΙΚΑ, του ΤΣΑ, του ΤΕΒΕ, του ΟΓΑ κλπ.
β) Κλείσιμο σχολείων - πανεπιστημίων. Ποιος καθηγητής, δάσκαλος, νηπιαγωγός θα δουλεύει τσάμπα;
γ) Κλείσιμο νοσοκομείων. Οι γιατροί και οι νοσοκόμες μπορεί να δουλεύουν για ψίχουλα, αλλά όχι και για την ψυχή της μάνας τους.
δ) Διάλυση του στρατού, της αστυνομίας, της πυροσβεστικής, του λιμενικού. Κάποιοι θα υποστηρίξουν ότι το κράτος θα επιστρατεύσει τα σώματα ασφαλείας για εθνικούς λόγους. Δεν γίνεται να ξηλωθεί η αμυντική θωράκιση της χώρας, να ανέβει η εγκληματικότητα στο κατακόρυφο ή να μην υπάρχει κρατική μέριμνα για την κατάσβεση των πυρκαγιών. Μπορεί να είναι κι έτσι. Ας φανταστούμε όμως όλοι αυτοί οι πρώην αμειβόμενοι, στο εξής πόση διάθεση για προσφορά θα έχουν.

Αυτά είναι τα κυριότερα. Γιατί υπάρχουν κι άλλα, μικρότερης σημασίας, όχι όμως ασήμαντα. Για παράδειγμα θα σταματήσει η αποκομιδή των απορριμμάτων (δύο μέρες απεργίας γίνεται και βουλιάζουμε στα σκουπίδια), οι συγκοινωνίες (με 24ωρη απεργία στις μεγάλες πόλεις επέρχεται χάος), κλείσιμο των οικονομικών υπηρεσιών (η χαρά του λαμόγιου και του φοροκλέφτη, να δούμε όμως από πού θα εισπράττονται οι φόροι για να κινείται το χρήμα και να πληρώνονται οι εναπομείναντες εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα), θα μπει λουκέτο στις κρατικές τράπεζες, θα κλείσουν τα τελωνεία, τα δικαστήρια, θα σταματήσουν τα δημόσια έργα, οι δημόσιες επενδύσεις, οι κατασκευές και ένα σωρό άλλα.

Οι σκληρά (όλοι άραγε;) εργαζόμενοι λοιπόν του ιδιωτικού τομέα, από δω και κάτω έχουν να ασχοληθούν και με άλλα πράγματα. Θα διευρύνουν τους ορίζοντες τους. Θα μαθαίνουν γράμματα στα παιδιά τους, θα χειρουργούνται μονάχοι τους, θα κάνουν και τη νοσοκόμα, θα πηγαίνουν οι ίδιοι τα σκουπίδια τους στις χωματερές, θα θάβουν τους συγγενείς και φίλους, θα συντηρούν τις αντίστοιχες εγκαταστάσεις για να συνεχίσουν να έχουν ρεύμα και νερό, θα δικάζουν,  θα οδηγούν λεωφορεία, τρένα, τρόλεϊ, και γενικά θα επιλαμβάνονται για κάθε πρόβλημα που δημιουργείται. Μάλιστα, απ’ ότι λένε, θα τα κάνουν και πολύ καλύτερα απ’ ότι γίνονταν πριν. Άλλωστε, όλοι έχουμε μια λύση για όλα, σαν ξερόλας λαός που ήμαστε. Όλοι δεν φωνάζουμε ότι αν καθόμασταν εμείς στην καρέκλα του τεμπέλη δημόσιου υπάλληλου, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα;

Το μόνο που ξέρω είναι ότι τον τελευταίο χρόνο που έχασε 50-60 ευρώ το μήνα ο δημόσιος υπάλληλος και 20-30 ευρώ ο συνταξιούχος, η αγορά έχει στενάξει, τα λουκέτα πάνε σύννεφο, η ανεργία ανέβηκε σε πρωτοφανή επίπεδα, οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους, κόσμος συνεχώς απολύεται ή στην καλύτερη υποαπασχολείται. Χωρίς να γίνει περικοπή μισθών στον ιδιωτικό τομέα, τα πράγματα πάνε κατά διαόλου.

Ας αναρωτηθούν όλοι αυτοί οι επαναστάτες της πλάκας, που στο πρόσωπο του δημοσίου υπαλλήλου είδαν τον ταξικό εχθρό που τους καταδυναστεύει, ποια θα είναι το αποτελέσματα της πτώχευσης που προσεύχονται να γίνει. Αντί να παλέψουν για τη δική τους κατσίκα, εύχονται να ψοφήσει του γείτονα! Πείνα παντού λοιπόν για να είμαστε όλοι χαρούμενοι.

Υ.Γ.: Οι βουλευτές θα συνεχίσουν να πληρώνονται κανονικά. Μη ξεχνάμε ότι αυτοί δεν δουλεύουν απλά, αυτοί κάνουν λειτούργημα…