Α. Οι χρυσαυγήτες
Έχοντας ως πρότυπο τον πλέον
αιμοσταγή δολοφόνο της νεότερης ανθρώπινης ιστορίας οι εγχώριοι λάτρεις του
φασισμού ταύτισαν τη λύση του προβλήματος της χώρας μας με τις εγκληματικές
τους πρακτικές.
Μίλησαν στα ταπεινότερα
ένστικτα της ανθρώπινης φύσης. Χάιδεψαν τα αυτιά θεόμουρλων και καθυστερημένων
για μια ελληνική άρεια φυλή που …ιστορικά οφείλει να επικρατήσει στην
ανθρωπότητα! Πούλησαν φούμαρα σε δεκάδες χιλιάδες “αγανακτισμένους” του κώλου
για μπουνίδια και κρεμάλες, πατώντας στη διάχυτη βλακεία που περιφέρεται παντού
γύρω μας.
Δίδαξαν το μίσος, τη βία, τον
ετσιθελισμό, τον τραμπουκισμό, την τρομοκρατία. Κατήχησαν τις μαυροντυμένες
στρατιές τους πως μπορούν να δρουν χωρίς φόβο. Να επιβάλλουν τις απόψεις τους
με τις απειλές και το ξύλο. Να εφορμούν όπου και όποτε θελήσουν. Τους δίδαξαν
πως ο νόμος είναι οι ίδιοι. Πως δεν υπάρχει αστυνομία, ή όπου αυτή υπάρχει θα
είναι με το μέρος τους.
Βλέπεις την ηγετική ομάδα της
– με τη βούλα της Δικαιοσύνης πια – εγκληματικής
οργάνωσης. Παρατηρείς “περίεργες” φυσιογνωμίες με ψυχοπαθολογικά
χαρακτηριστικά. Και όταν ανοίξουν το στόμα τους τα πράγματα γίνονται χειρότερα.
Άνθρωποι (υποτίθεται με …άποψη) που δεν μπορούν να βάλουν τις λέξεις σε σωστή
σειρά για να σχηματίσουν πρόταση. Όσοι το κατορθώνουν σχηματίζουν προτάσεις
χυδαίες που αναβλύζουν βία και μίσος.