Αναμεταξύ
μας κυκλοφορούν κάτι καθυστερημένα που λένε ότι το πρόβλημα είναι ο Βαρουφάκης.
Άμα τον διώξει (όσο πιο κακήν-κακώς γίνεται ο Τσίπρας), τότε τα πράγματα θα
αλλάξουν.
Θα
πάψει ο ανάπηρος στο μυαλό εφοριακός να εκνευρίζεται όποτε ακούει τη μετάφραση λες
και του ξεφούσκωσε το ένα λάστιχο, θα σταματήσουν να ισιώνουν οι μπούκλες της αψηλής
ολλανδέζας όποτε τον βλέπει, δεν θα πετάγεται το φρύδι του Ντράγκι μ’ εκείνο το
νευρικό τικ μόλις διαβάζει δηλώσεις του.
Και
ο πλέον ηλίθιος–μη άδωνι μπορεί να αντιληφθεί γιατί έχει στηθεί όλο αυτό το
σκηνικό. Οι πιστωτές θέλουν να κλείσει όσο γίνεται πιο γρήγορα η συμφωνία,
γιατί το να κωλοχτυπιούνται σαν τρίχρονα που τους πήραν τα φουντούνια δεν
δημιουργεί μόνο γέλιο, αλλά και εκνευρισμό στις Αγορές και παρατείνει την
αβεβαιότητα.
Το μεγάλο παιχνίδι έχει στηθεί στην Ουκρανία. Στην ήττα Πούτιν (αμερικανοευρωπαϊκή ονείρωξη) πρέπει να υπάρχει στοίχιση και ταυτόχρονος βηματισμός. Ο σιτοβολώνας της Γερμανίας (και όχι μόνο) δεν θα μπορούσε να αφεθεί στα χέρια της Ρωσίας. Σε έναν φασίστα ελεγχόμενο ηγετίσκο είναι απείρως πιο εύκολο να του κρεμάσεις σχοινάκια και να τον κουμαντάρεις.
Το
παραμυθάκι με τη χαμηλή ισοτιμία του ευρώ έναντι του δολαρίου μπορεί να κάνει
ανταγωνιστικά τα γερμανικά και τα γαλλικά προϊόντα, υπάρχουν όμως και άλλες χώρες
εκτός της Ελλάδας που υποφέρουν στην πρέσα. Αλλά και ο Ομπάμιας δεν θα καθίσει για
πολύ ακόμη με σταυρωμένα τα χέρια. Πριν παραδώσει την εξουσία στη γυναίκα του βρωμιστή
φορεμάτων, θέλει και να μείνει στην ιστορία ως αυτός που υποχρέωσε τη Γερμανία
να κάνει πίσω.
Το
χρωστάνε αυτό στην Ευρώπη από τον Β’ Παγκόσμιο!