Η πιο
διαδεδομένη ατάκα του νεοέλληνα. Κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα με απίστευτη
ταχύτητα, στη διαδρομή διαμορφώνεται, εξελίσσεται και μεταλλάσσεται, ανάλογα το
μυαλό (ή την ανυπαρξία αυτού) του καθενός.
Είναι πάμπολλες
οι φορές τα τελευταία 2,5 χρόνια, που η κάθε τσουτσού πετάει και από μια δική
του “διαπίστωση” για το πώς φτάσαμε ως εδώ. Όπου τσουτσού βλέπε πολιτικός,
δημοσιογράφος, λαμόγιο ή απλά μαλάκας.
Παρένθεση: Και οι
τρεις πρώτοι έχουν τα δίκια τους, αφού (και για όσο) υπάρχουν οι τελευταίοι. Οι
μαλάκες αναλαμβάνουν με το αζημίωτο να αναμασήσουν την όποια αθλιότητα θα
ψιλομάθουν, θα μισοακούσουν, θα λιγοκουβεντιάσουν στο χώρο δουλειάς, στο
καφενείο, στο τρόλεϊ. Έτσι, είναι πρόθυμοι να στενοχωρηθούν και να
στενοχωρήσουν και τους γύρω, όταν μάθουν ότι προστέθηκε ακόμη ένα λιθαράκι στον
πύργο της φαυλότητας που κάποτε τον λέγαμε Ελλάδα.
Οι «πρόθυμοι» - και
είναι πολλοί ανάθεμα τους - έχουν κάνει το μεγαλύτερο κακό. Δεν φτάνει που
έχουν αποδεχτεί το βάρος στο σαμάρι τους και έχουν ανοίξει τα πόδια στα τέσσερα
σημεία του ορίζοντα, μοναδικό τους μέλημα είναι να μολύνουν και τους γύρω με τη
δική τους ηλιθιότητα, να τους κάνουν να παραιτηθούν από τους αγώνες, όχι για να
μοιραστούν το βάρος και να ελαφρύνουν τη δική τους πλάτη, αλλά επειδή δεν
αντέχουν να βλέπουν τους άλλους να αγωνίζονται.
Κλείνει η
παρένθεση για τους μαλάκες. Πάμε τώρα στα καθάρματα.