Παπούλιας:
Έφτασε η μεγάλη στιγμή.
Σαμαράς:
Κύριε Πρόεδρε … η Βουλή
διαλύεται πρόωρα… οι εκλογές αυτές που άλλωστε δεν τις ήθελε ο λαός … δεν ήταν
απαραίτητες … γίνονται δυστυχώς από κομματική ιδιοτέλεια. Όμως κύριε Πρόεδρε
όταν πρόκειται για την ασφάλεια και τη σταθερότητα του Έθνους μας, τότε αντιλαμβάνεστε
ότι απαιτείται ένας αγώνας με αλήθεια και με ευθύνη. Και σ’ αυτόν τον αγώνα δεν
είναι τα κόμματα που πρέπει να μπαίνουν μπροστά. Είναι η πατρίδα.
Αυτά
είπε ο ένας που φεύγει
(βλ. ξεκουμπίζεται) στον άλλον που επίσης φεύγει. Τώρα που τους αποχωριζόμαστε
οριστικά και αμετάκλητα, είπαν να βρεθούν να πουν τον πόνο τους. Η στιγμή
αμήχανη. Σαν τους ποδοσφαιριστές που παίζουν το τελευταίο παιχνίδι της καριέρας
τους και προσπαθούν να ρουφήξουν την κάθε στιγμή. Ακόμη και οι τουαλέτες στα
αποδυτήρια τούς φαίνονται ωραίες.
Κατά
τον Σαμαρά οι εκλογές γίνονται από κομματική ιδιοτέλεια. Πάει να πει η ψήφιση
Δήμα μόνο ως ανιδιοτέλεια μεταφράζεται.
Κατά
τον Σαμαρά πρέπει να είναι όλοι σύμφωνοι με τις επιλογές του - είτε είναι είτε δεν
είναι βουλευτές του δικού του κόμματος - διαφορετικά έχουν μικροκομματικές
σκοπιμότητες. Να υποθέσουμε λοιπόν πως αν κυβερνούσε η Αριστερά και εφάρμοζε
αυτήν την εγκληματική πολιτική, ο Σαμαράς θα υπερψήφιζε τον προτεινόμενο Πρόεδρο
για να συνεχιστεί η εφαρμογή της.