Διάλεξε το χρώμα που θα βάψεις την ψυχή σου

Φωτογραφία από Google

Γιατί κοιτάς τη θάλασσα πες μου πού αρμενίζεις

και το καθάριο σου μυαλό με σκέψεις βασανίζεις;

Αργά, κατά το σούρουπο, σ’ είδα να γονατίζεις

στην άμμο κι είμαι σίγουρος σ’ άκουσα να δακρύζεις.

Όταν βλέπεις το άδικο μη στρουθοκαμηλίζεις

σε κόσμο αντιθέσεων ό,τι σπείρεις θερίζεις

άμα δεν είσαι ρατσιστής σου λένε λαϊκίζεις

γιατί φασίστες άθλιους συνέχεια ερεθίζεις!

…..

Θυμάσαι εσύ ποτέ γιατρός να είπε δημοσία

πως μεταξύ τους οι άνθρωποι κολλούν ελονοσία

κι όλοι κοιτούσαμε ενεοί πάθαμε αφασία

με τούτη που ξεστόμισε χοντρή ανοησία;

Το ταραγμένο το μυαλό θολώνει η απελπισία

δεν είναι δα και δύσκολο αν έχει φαντασία

όταν απομακρύνεται από την εξουσία

να ακροβατεί επικίνδυνα στην ασυναρτησία!

Τη μια ακούς να κλαίγονται για την εθνεγερσία

την άλλη να φαντάζονται κάπου συνωμοσία

πατρίς - θρησκεία - ψέκασμα σε μια συσκευασία

να θέλουν να πουλήσουνε σε όλους προστασία

το κράτος λογαριάζουνε πως είναι ιδιοκτησία

μα κατά βάση νοιάζονται για τη λεηλασία.

Είν’ ένα τσούρμο ηλίθιοι μη δίνεις σημασία

ανέκαθεν ανέβαζαν αυτοί θερμοκρασία!

Θυμάσαι να ρωτήσαμε εμείς ποτέ τα δόλια

μικρά παιδιά του γείτονα αν έκαναν εμβόλια

ή μήπως οι ασθένειες διαλέγουν πορτοφόλια

πηγαίνουν έξω από σκηνές και στήνουν καρακόλια;

Σαλεύει ο εγκέφαλος απ’ τα πολλά τριβόλια

σα να τον σημαδεύουνε πολλά μαζί πιστόλια

ακόμα πιο χειρότερο όταν σε βρουν τα βόλια

μέσα στην άδεια σου ψυχή, μεγάλη η απώλεια!

Απ’ όταν ήρθε η προσφυγιά στηθήκανε εδώλια:

“Πριν λερωθεί το αίμα μας με τη δική τους μπόλια

σπρώξτε πίσω τις βάρκες τους απ’ τα αραξοβόλια

αλλιώς να τους συλλάβετε, φορέστε τους βραχιόλια

δεν θα φυτέψτε το Ισλάμ σ’ ελληνικά περβόλια

πολιτισμό και θρήσκευμα τα ‘χουμε μονοπώλια!”

Γι’ αυτό σου λέω φίλε μου δεν θέλω άλλα σχόλια

αυτά τα εκστομίζουνε μόνο φθαρμένα τσόλια!  

Θυμάσαι συ στο παρελθόν ξανά σε “Λυσιστράτη”

να ξεφωνήσαν οι γονείς οι δήθεν πιο βαρβάτοι:

“Έχει βρομιές, δείχνει γυμνά, βρισιές είναι γεμάτη

μέρος εμείς δεν παίρνουμε σε τούτη την απάτη”;

Να μη χαλάς τ’ αφήγημα του κάθε «επαναστάτη»

ήθελε η παράσταση να είναι πιο …σικάτη

βλέπεις δεν άκουσε ποτέ τι κάνει το γινάτι

κι όπως συμπεριφέρεται θα χάσει κάνα μάτι!

Μονίμως ζει στον κόσμο του, μέσα στην αυταπάτη

κοιτιέται στον καθρέφτη του και βλέπει …δημοκράτη

πιστεύει πως η προσφυγιά είναι το σκαλοπάτι

θρησκευτικής αλλοίωσης σ’ όλης της γης τα κράτη.

Νομίζει το καλύτερο πως είν’ αυτός κομμάτι

ας κλέβει καθημερινά, ποτέ ας μη βάζει πλάτη

μέχρι που κάποιος στο αυτί του ψιθυρίσει κάτι:

“Δεν πας ως τον ψυχίατρο να κάνεις τον πελάτη;”

Θυμάσαι να ακούστηκε ποτέ μητροπολίτης

(μοναδικό του γνώρισμα του νου του η βραδύτης)

με ρατσισμό από άμβωνος να μίλησε ο αλήτης

το πλήθος να παραπλανά σαν πεμπτοφαλαγγίτης;

Άντε χάσου τραγόπαπα που φασισμό κηρύττεις

τον πόνο εκμεταλλεύεσαι, κοινός αγιογδύτης

που παριστάνεις του Θεού πως είσαι ο μεσίτης

και του εκκλησιάσματος εσύ ιδιοκτήτης.

Με μαύρο ρούχο νόμισες πως έγινες προφήτης

μάθε να είσαι ταπεινός και όχι ψηλομύτης

είσαι εκπρόσωπος Θεού, δεν είσαι λωποδύτης

αμνός του πρέπει του ναού όχι κι άλλος κοπρίτης.

Άκου το λόγο που θα πω και μη με επιπλήττεις

φρόντισε, μετά θάνατον, σαν γίνεις μακαρίτης

να σε θυμούνται οι πιστοί και κάθε ένας πολίτης

και να τους πιάνουν οι λυγμοί, όχι γαστρεντερίτις.

…..

Σε μονοπάτι δύσβατο όλο ανηφορίζεις

μέσα σε τούτο το χαμό λίγη ψυχή δανείζεις

αξίες και ιδανικά ξέρεις να προασπίζεις

σε εξορκίζω αδελφέ ποτέ να μη λυγίζεις.

Κακίες, μικροπράγματα να τα παραμερίζεις

απ’ την παλέτα της καρδιάς μονάχα χρωματίζεις.

Θέλεις να ‘σαι στο γκρέμισμα; Ή θες να πας να κτίζεις;

Φονιάς ή ειρηνοποιός; Εσύ αποφασίζεις.

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 13^ο Συμπόσιο Ποίησης που διοργάνωσε η Αριστέα.

ΥΓ: Πρόκειται για συζήτηση που έκαναν δύο φίλοι, ή κάποιος με τον ίδιο του τον εαυτό. 

Όπως το δει κανείς.