Το αριστερό μου χέρι

Τον τελευταίο καιρό που «χάθηκα» από το διαδίκτυο αντιμετωπίζω σοβαρό πρόβλημα με την υγεία μου. Μετά από μαγνητική τομογραφία διαγνώστηκαν 4 κοίλες στον αυχένα (Α3, Α4, Α5, Α6) που εκτός από δυσκαμψία, περιορισμό κινήσεων, απώλεια αίσθησης αφής και αδυναμία στο δεξί χέρι, προκαλούν και αφόρητους πόνους. 

Είναι ένα μεγάλο καμπανάκι για όσους από εμάς χειριζόμαστε πολλές ώρες υπολογιστή με παράλληλη λάθος στάση του σώματος, λάθος ρύθμιση της καρέκλας, λάθος θέση του μόνιτορ.

Τις ημέρες αυτές που το δεξί μου χέρι έχει σχεδόν αχρηστευτεί, προσπαθώ να κάνω τα πάντα με το αριστερό. Τα αποτελέσματα είναι από απογοητευτικά έως αστεία. Τώρα που βρήκα τα ζόρια κατάλαβα το λάθος που έκανα επί δεκαετίες. Έριχνα το βάρος αποκλειστικά στο ένα χέρι, σχεδόν αγνοώντας ότι έχω δύο, εξίσου ικανά και λειτουργικά.

Αυτή η περιπέτεια της υγείας μου με οδήγησε σε αναπόφευκτους συνειρμούς.

Ψηφίζουμε.

Πόσοι από εμάς έχουμε καταλάβει ότι είμαστε φτιαγμένοι με δυο χέρια; Πόσοι έχουμε συνειδητοποιήσει ότι επιλέγοντας τόσα χρόνια να «κάνουμε τις δουλειές μας» με το δεξί, δεν δίνουμε τις ευκαιρίες στο αριστερό να δράσει; Πόσοι έχουμε σκεφτεί έστω και μια ημέρα την εβδομάδα να την αφιερώσουμε στο αριστερό, αγνοώντας το δεξί σα να μην υπάρχει;

Μετά από πολλά πολλά χρόνια το «σε αχρηστία» αριστερό μου χέρι ήρθε η ώρα να ενεργοποιηθεί.

Μετά από πολλές πολλές δεκαετίες (αλήθεια, πόσες;) η αριστερά φαίνεται να κυριαρχεί στις εξελίξεις. Μετά από τόσα χρόνια όπου η «δεξιά μας» κυριάρχησε και είχε πλέον πειστεί ό,τι «χωρίς αυτήν δεν κάνουμε», ήρθε η ώρα να της στείλουμε μια ηχηρή απάντηση.

Όσο η «αριστερά μας» υπάρχει και εξακολουθεί ακόμα να λειτουργεί.

Ας «ξεκουράσουμε» λίγο τη δεξιά μας πλευρά.

Νομίζω πως έφτασε η ώρα να αντιληφθεί ό,τι δεν είναι μόνη της…