Γελάσαμε και σήμερα

Το ξέρατε ότι υπάρχει “Economic Ideas Forum”; Εγώ ομολογώ πως όχι. 

“Καλά, δεν είναι και το μόνο που αγνοείς”, θα μου πείτε. “Εδώ γίνονται πράγματα κι εσύ ασχολείσαι μόνο με τις γελοίες ειδήσεις”. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο λοιπόν γράφω σήμερα. Διαβάζοντας στο διαδίχτυ την πιο γελοία είδηση της ημέρας είπα να της κάνω σπέσιαλ αφιέρωμα. Τόσα και τόσα σημαντικά είπε ο πρωθυπουργός μας, ευκαιρία να σταθούμε με προσοχή σε αυτά.

Αντιγράφω από το primeminister.gov.gr, την ιστοσελίδα του πρωθυπουργού δηλαδή:

Παρασκευή, 7 Ιουνίου 2013

Ο Πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς συμμετείχε και μίλησε στην εκδήλωση «Economic Ideas Forum» που διοργανώνει το Centre of European Studies, με θέμα «Future Steps in the Strengthening of the EU».

Πάει να πει: ο κ. Σαμαράς μίλησε στην εκδήλωση ‘Δημόσια Συζήτηση για Ιδέες Οικονομίας’ που διοργανώνει το ‘Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών’, με θέμα ‘Μελλοντικά Βήματα για την Ενίσχυση της Ε.Ε’.

Ή κάτι τέτοιο.

Με λίγα λόγια, κάποιοι άνθρωποι διοργανώνουν συζητήσεις για να παρουσιάσουν νέες οικονομικές θεωρίες ή επιχειρηματικά μοντέλα που ενδέχεται να ακολουθηθούν στο μέλλον από τις χώρες και τις κυβερνήσεις τους. Όλοι εσείς που νομίζατε ότι τα οικονομικά μοντέλα είναι ήδη διαμορφωμένα και απλά μοιράζονται στις κυβερνήσεις για να τα εφαρμόσουν, νομίζω πως πήρατε την απάντηση που σας αξίζει.

Στην προσπάθειά του να συμμετέχει ο κ. Σαμαράς στα μελλοντικά οικονομικά βήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να συνδιαμορφώσει την κοινή πορεία (όποιος γελάει να περάσει έξω!) των κρατών-μελών της Ε.Ε., παρουσίασε τις δικές του θέσεις.

Από το κατεβατό που τους διάβασε σταχυολογώ κάποια τμήματα που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία (και την περισσότερη πλάκα).

 

- Τα καλά νέα, κυρίες και κύριοι, είναι ότι φαίνεται πως σημειώνουμε σημαντική πρόοδο! Αποφύγαμε τα χειρότερα και σταθεροποιήσαμε τη χώρα μας τόσο πολιτικά όσο και οικονομικά.

Το προσέξατε εκείνο το «φαίνεται»;

Θα έπρεπε, γιατί - κατά τον πρωθυπουργό μας -, …φαίνεται. Ούτε κι αυτός είναι σίγουρος για το τι έγινε και τι θα γίνει, δεν παύει όμως να …φαίνεται!

Εκείνη όμως η πολιτική και οικονομική σταθεροποίηση βγάζει μάτι. Με τον κ. Σαμαρά στο τιμόνι της ίδιας κατεύθυνσης υπάρχει σταθερότητα. Όταν ο κ. Σαμαράς βρισκόταν στη γαλαρία, δεν του άρεσε η πορεία και έσκουζε.

Αν αγαπητέ μας Αντώνη βλέπεις καλύτερα στις πίσω θέσεις να ξαναπάς πίσω. Όχι τίποτ’ άλλο, μην έχουμε και τύψεις ως λαός που πήγες να χάσεις το ένα σου μάτι με το που ανέβηκες στη πρωθυπουργία!

Πράγματι, αποφύγαμε την έξοδο από την ευρωζώνη, που θα ήταν καταστροφική για την Ελλάδα. Και ούτε για την ευρωζώνη θα ήταν «καλή είδηση» …

Αυτά περί του ‘Greekovery’ που αντικατέστησε το ‘Grexit’ όλοι στην Ευρώπη το ακούνε βερεσέ, ενώ μαζί με το …Success Story αποτελούν τα συντομότερα ανέκδοτα. Η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη με τους όρους που «επετεύχθη» κατάφερε να αποτελεί καλή είδηση για όλους τους υπόλοιπους πλην της Ελλάδας και της Κύπρου. Το σημαντικότερο όλων είναι που τελικά πέρασαν τα σχέδια της φακλάνας και του πυροβολημένου μαλάκα της και τώρα πια έχοντας σαν μπαμπούλα τη πολιτική που επέβαλλαν σε εμάς, απειλούν την κάθε χώρα που θα πέσει στα δίχτυα τους. «Θα σας κάνουμε Ελλάδα» τους λένε. Αν εσύ Αντώνη της καρδιάς μας το βλέπεις αυτό για καλή είδηση, μάλλον ψάχνεις να εξασφαλίσεις κανά πόστο στην Κομισιόν. Το βρήκα;

Έχουμε καταφέρει τη μεγαλύτερη αναδιάρθρωση χρέους που έχει γίνει ποτέ, με την αποφασιστική στήριξη των εταίρων μας. Και αυτό ήταν σίγουρα ένα σημάδι δύναμης της Ένωσής μας.

Καταφέραμε να ολοκληρώσουμε μέσα σε τρία χρόνια πάνω από τα δύο τρίτα της δημοσιονομικής μας προσαρμογής, μειώνοντας το έλλειμμα κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ! Στοχεύουμε σε πρωτογενές πλεόνασμα για το τρέχον έτος – για πρώτη φορά πάνω από τους στόχους μας!

Η αποφασιστική στήριξη των εταίρων μας φαίνεται επίσης και από τα ανταλλάγματα που ζήτησαν και πήραν (δες π.χ. Φινλανδία). Με τα δικά μου ελληνικά ‘στήριξη’ σημαίνει ότι δανείζεις με μηδενικά επιτόκια. Στήριξη σημαίνει ότι δεν καλείς κάθε μέρα τον Έλληνα Πρωθυπουργό στις Βρυξέλλες για να του τραβάς τ’ αυτί. Στήριξη σημαίνει ότι δεν δίνεις παντού συνεντεύξεις λέγοντας πως ‘Αρκετά ασχοληθήκαμε με την Ελλάδα… Ας βγει από την ευρωζώνη... Μπορούμε και χωρίς αυτή’. Στήριξη σημαίνει πως την αποζημιώνεις για τις θηριωδίες του Χίτλερ και τής επιστρέφεις τα κλεμμένα του πολέμου. Στήριξη σημαίνει πως δεν επιβάλλεις με απόλυτα φασιστικές μεθόδους το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων που κατέχουν όλοι οι άλλοι εκτός από τις δικές σου τράπεζες.

Μάλλον στο γερμανικό λεξιλόγιο η λέξη ‘στήριξη’ έχει διαφορετική ερμηνεία απ’ ότι στο ελληνικό.

Κατόρθωσες να μειώσεις (Θεέ μου τι ακούμε!) το έλλειμμα κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ, μειώνοντας και το ΑΕΠ κατά 22% (μέχρι σήμερα). Το αποτέλεσμα της αξιομνημόνευτης πολιτικής που εφαρμόζεις -και επαίρεσαι γι’ αυτήν- είναι η Ελλάδα να παράγει λιγότερα, να εξάγει λιγότερα, να εισπράττει λιγότερα, άρα για να επιβιώσει να δανείζεται περισσότερα.

Αλλά τι σου λέω τώρα για το ΑΕΠ;

Τα ξέρεις κι εσύ και τους τα λες παρακάτω.

Μέσα σε τρία μόλις χρόνια εξαλείψαμε το χάσμα ανταγωνιστικότητας που είχε συσσωρευτεί τα τελευταία 10 χρόνια! Και επιτυγχάνουμε όλους τους στόχους μας για εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και των ιδιωτικοποιήσεων.

Να σε ρωτήσω; Στα τελευταία 10 χρόνια που η Ελλάδα πήγε στον πάτο της ανταγωνιστικότητας συμπεριλαμβάνεις:

- τα 5,5 του Καραμανλή που υπήρξες υπουργός του; 

- τα 2 του ΓΑΠ που εφάρμοσε στο ηπιότερο την πολιτική που εφαρμόζεις σήμερα εσύ; 

- τους μήνες Παπαδήμου που τον στήριζε το κόμμα σου; και 

- τον ένα χρόνο που κυβερνάς εσύ;

Την ξέρω την απάντηση, απλά θέλω να ακούσω αν την ξέρεις κι εσύ!

Διαβάζοντας την εφημερίδα ‘Ημερησία’ εδώ (κοίτα να δεις που πάει και πέφτει το μάτι μου, ε Αντώνη;) έμαθα κάποια χρήσιμα πράγματα. Αντιγράφω:

«Άνοδο κατά τέσσερις θέσεις το 2013 στη διεθνή κατάταξη ανταγωνιστικότητας κατέγραψε η Ελλάδα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Επετηρίδας Ανταγωνιστικότητας (World Competitiveness Yearbook - WCY) του International Institute for Management Development (IMD), η Ελλάδα φέτος βρίσκεται στην 54η θέση σε σύνολο 60 χωρών, βελτιώνοντας την κατάταξή της κατά τέσσερις θέσεις, αφού το 2012 βρισκόταν στην 58η θέση, δηλαδή δεύτερη από το τέλος.»

Ένας από τους παράγοντες που συγκλίνουν στο ότι επί Σαμαρά βιώνουμε μια «Ιστορία Επιτυχίας» είναι και το γεγονός ότι από δεύτεροι από το τέλος που ήμασταν στη διεθνή κατάταξη ανταγωνιστικότητας, βρεθήκαμε στην απίστευτη θέση να ήμαστε πλέον στην έκτη (από το τέλος)!

Δεν ξέρω τι καταλάβατε εσείς, πάντως εμένα με κάλυψε ο Πρωθυπουργός μας. Με μείωση κατά 50% των αποδοχών στον Ιδιωτικό (και Δημόσιο) Τομέα, με απολύσεις χωρίς προειδοποίηση και αποζημίωση, με κατάργηση όλων των συλλογικών συμβάσεων, με κατάργηση τριετιών, με μεροκάματα ανάλογα την ηλικιακή ομάδα, με … με … με … κατορθώσαμε να βρισκόμαστε έκτοι από το τέλος.

Τα παραπάνω δεν είναι του ανεγκέφαλου Τσίπρα, που τον ενδιαφέρει μόνο η αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης. Η αρμόδια για το σκοπό αυτό παγκόσμια οργάνωση τα λέει.

Κάτω από την Ελλάδα βρίσκονται οι: Ρουμανία, Ιορδανία, Βουλγαρία, Κροατία, Αργεντινή και τελευταία η Βενεζουέλα. (ο πίνακας εδώ).

Συμπέρασμα; Αν καταφέρουμε να μηδενίσουμε τους μισθούς, ή - ακόμη καλύτερα - αν κατορθώσουμε να πληρώνουν οι εργαζόμενοι τα αφεντικά, θα επιτύχουμε να φτάσουμε στη θέση Νο 50!

Ανταγωνιστικότητα… πες αλεύρι…

- Τα άσχημα νέα, όμως, είναι ότι οι Έλληνες πληρώνουν ακόμα πολύ υψηλό τίμημα:

Πάνω απ ‘όλα μια παρατεταμένη ύφεση: Η Ελλάδα διανύει το έκτο συνεχόμενο έτος ύφεσης. Η συσσωρευμένη ζημία ήταν 25% του ΑΕΠ! Περισσότερο από 20% του ΑΕΠ χάθηκε τα τελευταία τρία χρόνια μόνο. Η ανεργία έχει φτάσει το 27% για το γενικό πληθυσμό – για τους νέους κάτω των 25 ετών είναι πάνω από 60% – ενώ υπάρχουν πάνω από 200 χιλιάδες οικογένειες χωρίς εργαζόμενο.

Και ενώ έχουμε πάνω από 1,5 εκατομμύρια άνεργους, έχουμε και ένα ποτάμι παράνομων μεταναστών – περίπου 2 εκατομμύρια – που εισρέουν μέσω των συνόρων μας, κυρίως από τη Βόρεια Αφρική, καθώς και από τα ταραχώδη σημεία της Μέσης Ανατολής και τη Νοτιοανατολικής Ασίας.

Παρόλα αυτά κάναμε μια πρόοδο ρεκόρ σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και πληρώσαμε και ένα τίμημα ρεκόρ ως κοινωνία. Αυτό ήταν ένας πραγματικός εφιάλτης για τον ελληνικό λαό. Αλλά οι Έλληνες στάθηκαν στο ύψος τους  με Αξιοπρέπεια.

Τώρα αυτά τι είναι; Γιατί άρχισες τα μίζερα πάνω που είχα εμπεδώσει το Success Story; Αυτά που περιγράφεις (μόνο αυτό μπορείς να κάνεις!) δεν είναι αποτελέσματα της πολιτικής που εφαρμόζεις; Η …αποφασιστική στήριξη των εταίρων σου δεν οδήγησε στο 6^ο συνεχόμενο έτος ύφεσης, στη δραματική συρρίκνωση του ΑΕΠ, στη μεγαλύτερη ανεργία που έχει καταγραφεί ποτέ στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία;

Μου αρέσει όμως η περιγραφή του τιμήματος που πλήρωσε η ελληνική κοινωνία: τίμημα ρεκόρ! Είναι από τους στόχους που οι λαοί θα προσπαθήσουν στο μέλλον να καταρρίψουν!

Η ανταγωνιστικότητα είναι μια πολυδιάστατη έννοια.

Για να δώσω ένα παράδειγμα: αν μειώσουμε το κόστος εργασίας, αλλά οι άλλες παράμετροι του κόστους αυξηθούν, τότε δεν βελτιώνουμε την ανταγωνιστικότητα.

Και αν καταφέρουμε να μειωθεί το συνολικό κόστος παραγωγής, αλλά στην πορεία αποθαρρύνουμε τις επενδύσεις λόγω υψηλής φορολογίας, τότε μπορεί να βελτιώσουμε την ανταγωνιστικότητα βραχυπρόθεσμα και να τη χάσουμε σε μακροχρόνια!

Συνεπώς, πρέπει να βελτιώσουμε την ανταγωνιστικότητά μας σε όλους τους τομείς. Ορισμένες χώρες πρέπει να επικεντρωθούν στο κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος. Άλλες πρέπει να βελτιώσουν τους φορολογικούς συντελεστές τους. Κάποιες χρειάζονται μεγαλύτερη πρόσβαση στις αγορές για τα προϊόντα τους.

Στην έκθεση πρέπει να ήσουν καλός. Και απ’ όσο μπορούν να διαπιστώσουν οι Έλληνες στο πετσί τους, στην εφαρμογή …σκράπας!

Λες διάφορες πίπες που δεν τις εννοείς και δεν πρόκειται να εφαρμόσεις, απλά στις είπαν στο φροντιστήριο και πας ‘by the book’.

Να θυμάστε ότι «ενεργειακή δίψα» είναι μια αδυναμία που όλοι την έχουμε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Και ο καλύτερος τρόπος για να ισχυροποιήσουμε την Ένωσή μας, είναι να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να αντιμετωπίσουμε τις κοινές αδυναμίες μας.

Ο καλύτερος τρόπος να γίνει αυτό είναι στη βάση της «κοινωνικής οικονομίας της αγοράς», που αποτελεί το ιδεολογικό μας πλαίσιο! Επειδή μπορεί να συνδυάσει ιδανικά και να εξισορροπήσει απόλυτα την οικονομική ανάπτυξη με την κοινωνική δικαιοσύνη. Την οικονομική απόδοση με την κοινωνική αλληλεγγύη. Την παραγωγή με την κοινωνική συνοχή. Τον βραχυπρόθεσμο πραγματισμό, με τον μεσοπρόθεσμο ορθολογισμό και το μακροπρόθεσμο όραμα.

Αν θέλετε, η «κοινωνική οικονομία της αγοράς» είναι η σύγχρονη εκδοχή του πιο «εξισορροπημένου τρόπου»: ο σταθερός δρόμος για την παγκόσμια ανταγωνιστικότητα, την εσωτερική οικονομική αποδοτικότητα, μια ακμάζουσα δημοκρατία που παρέχει ευκαιρίες σε όλους, και μακροπρόθεσμη ευημερία για τους λαούς μας.

Αυτό που ζούμε σήμερα είναι η ένωση όλων των υπολοίπων για να εντοπίσουν (και όχι να αντιμετωπίσουν!!!) τις αδυναμίες της Ελλάδας, υπαρκτές και ανύπαρκτες. Εστιάζοντας στα προβλήματα του διπλανού ταυτόχρονα σκεπάζεις και τα δικά σου.

Όταν αγαπητέ μας Αντώνη κατορθώσεις να επιβάλλεις, όχι στην παγκόσμια κοινότητα, όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όχι στο ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα που ανήκεις, αλλά έστω και μέσα στο ακροδεξιό και ακραία νεοφιλελεύθερο κόμμα σου τις «απόψεις σου» περί οικονομίας της αγοράς με κοινωνικό πρόσωπο, στη Σαχάρα θα πέσει χιόνι κι εγώ θα πάω στην Ανταρκτική να μαζέψω πεταλούδες.

Θέλω όμως κ. Σαμαρά να σε ευχαριστήσω για μια ακόμη απολαυστική ομιλία σου.

Λεφτά δεν έχω να πάω σε Επιθεώρηση, κάθομαι και σε διαβάζω και σκάει το χειλάκι μου!