Σελίδες

Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

Ειδήσεις για γέλια !

Από τη σημερινή ειδησεογραφία, πιστεύω ότι αξίζει να σταθούμε σε δύο σημεία.


Είδηση Νο 1


Στη βουλή συζητείται το νομοσχέδιο για τα Πανεπιστήμια. Υπέρ του νομοσχεδίου τάχθηκε και το ΛΑ(Θ)ΟΣ του καρατζαφέρη, ενώ όπως ήταν φυσικό, λογικό και αναμενόμενο το καταψηφίζουν ο αλέξης και η αλέκα.
Ο Αντωνάκης δια του εκπροσώπου του Α. Σπηλιωτόπουλου δήλωσε ότι περιμένει κι άλλες αλλαγές. "Μέχρι τότε δεν θα σας πω τι θα κάνουμε", όπως δήλωσε χαρακτηριστικά.
 Για τον Αντωνάκη τα έχουμε πει πολλές φορές. Βαριέμαι και να ασχολούμαι μαζί του. Θα σταθώ στην προαναγγελθείσα καταψήφιση από τα - Θεός να τα κάνει - κόμματα της Αριστεράς.
Τα δύο κοινοβουλευτικά κόμματα της «αριστεράς» τρέμουν απεριόριστα το πολιτικό κόστος. Φοβούνται οι δόλιοι μήπως και χαρακτηριστούν «ουρά» της όποιας κυβέρνησης, γι’ αυτό και καταψηφίζουν συλλήβδην. Έχουν την ψευδαίσθηση ότι αριστερά σημαίνει οτιδήποτε είναι διαμετρικά αντίθετο με τις πολιτικές των υπολοίπων. Αυτό για μένα δεν οριοθετεί και δεν προσδιορίζει τον αριστερό χώρο. Η δική μου άποψη είναι ότι ακριβώς αυτό αποτελεί «ουρά». Το να περιμένεις δηλαδή τι θα κάνει ο δίπλα για να κάνεις τ’ ανάποδα!

Στην προσπάθεια που κάνει το ΚΚΕ να παραστήσει τον «μπροστάρη» και το διαμορφωτή των εξελίξεων, κατά καιρούς κάνει διάφορες παπαριές. Κλείνει την Ακρόπολη και αναρτά τα πανώ του, κλείνει λιμάνια και εμποδίζει τους τουρίστες να επιβιβαστούν ή να αποβιβαστούν, βάζει το ΠΑΜΕ (εμείς στο ΚΚΕ κατά διαόλου) να διοργανώνει συλλαλητήρια και πορείες κατά των απολύσεων και της ανεργίας, εκτός αυτών που αφορούν τους απολυμένους της Τυποεκδοτικής και άλλα πολλά καρναβαλίστικα.
Σήμερα το ΚΚΕ προχώρησε ακόμη παραπέρα. Ο βουλευτής του κόμματος Γιάννης Ζιώγας είπε στη Βουλή ότι “το νομοσχέδιο δεν διορθώνεται” και πως το κόμμα του “θα στηρίξει κάθε προσπάθεια μη εφαρμογής του”. “Θα στηρίξουμε κάθε προσπάθεια, ώστε το νομοσχέδιο να μην περάσει και αν περάσει να μην εφαρμοστεί”. 
Έτσι, μαγκιά – κλανιά και τσαμπουκά !
Και για να τελειώνουμε, νόμοι είναι μόνο αυτοί της Σοβιετικής Ένωσης. Σιγά μην ισχύσουν οι νόμοι που ψηφίζουν τα αστικά κόμματα.

Με λίγα λόγια, η «αριστερά» αρνείται να αλλάξουν οι ισχύοντες νόμοι για την ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση, που όταν είχαν έρθει στη βουλή προς ψήφιση …τους είχαν καταψηφίσει !!!
Κατάλαβε κανείς τίποτα;
Εγώ πάντως όχι !


Είδηση Νο2



Μετά τη μαλακία - συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με τους Φιλανδούς για την παροχή εμπράγματων εγγυήσεων προκειμένου οι δεύτεροι να συμμετάσχουν στο ευρωπαϊκό πακέτο στήριξης προς τη χώρα μας, άνοιξε και σε άλλους η όρεξη. Κάποια απίστευτη κυρία, ονόματι Ursula von der Leyen, αξιώνει κι αυτή με τη σειρά της εμπράγματες εγγυήσεις. Πρόκειται για την αντίπαλο της Μέρκελ στις εσωκομματικές εκλογές για την ηγεσία του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος της Γερμανίας.

Αγαπητή κυρία, σε αυτές σου τις αξιώσεις θα σου απαντήσω εγώ, ένας απλός Έλληνας πολίτης. Και θα σου απαντήσω με δύο παροιμίες που λένε στον τόπο μου.
Παροιμία 1η: “μιλάνε όλοι, μιλάνε και οι κώλοι”.
Παροιμία 2η: “μάθανε ότι πηδιόμαστε, πλακώσανε κι οι γύφτοι”. 

Κοίτα να δεις φίλε μου ποιοι ζητάνε εμπράγματες εγγυήσεις ! Οι Γερμανοί !

Frau Ursula, σου έχω αντιπρόταση. Οι εμπράγματες εγγυήσεις που αξιώνεις μπορούν κάλλιστα να είναι οι πολεμικές αποζημιώσεις που μας οφείλετε εδώ και 65 χρόνια και κάνετε την πάπια. Αποτιμώνται περί τα 175 δισ. ευρώ, χωρίς τους τόκους 65 ετών. Επειδή σας συμφέρει να νομίζετε ότι απορρίπτοντας τη συζήτηση για ένα θέμα, το θέμα παύει και να υπάρχει, βάζουμε εμείς ως εγγύηση τα κλεμμένα και αγύριστα και σε περίπτωση που δεν αποπληρώσουμε τα δάνεια που πήραμε, να υποχρεωθείτε να τα πληρώσετε εσείς. Είτε γουστάρετε, είτε όχι.
  

Μέχρι εδώ η γκρίνια. 
Επειδή (ξανα)φεύγω για διακοπές, πηγαίνω μακριά και με περιμένουν πολλές ώρες οδήγησης, αφιερώνω αυτό το βιντεάκι σε όλους τους φίλους.




 Δείτε το οπωσδήποτε. Ο "σαραντατρίο" είναι απίστευτος !!!

Τρίτη 16 Αυγούστου 2011

200.000 απολύσεις προτείνει η Μ. Ξαφά !!!


Να απολυθούν 200.000 δημόσιοι υπάλληλοι, «ονειρεύεται» η Ξαφά

Στην νεοφιλελεύθερη γραμμή της κυβέρνησης και η Μιράντα Ξαφά, η οποία ζητά να «καθαρίσει» το δημόσιο και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες από 200 χιλιάδες εργαζόμενους.

Το πρώην μέλος του ΔΝΤ και πουλέν του Μητσοτάκη, σε μια κυνική της συνέντευξη «συμβουλεύει» την.... κυβέρνηση Παπανδρέου… να «απαλλαγεί» άμεσα από τους δημόσιους υπαλλήλους κλείνοντας οργανισμούς και στέλνοντας στην ανεργία χιλιάδες ανθρώπους.
Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην «Ισοτιμία» η Μ. Ξαφά μιλώντας για τον δημόσιο τομέα ήταν εντελώς κυνική: «Από τον ιδιωτικό τομέα έχουν απολυθεί 250.000 άνθρωποι και από το Δημόσιο ουδείς. Γιατί ισχύουν δύο μέτρα και δύο σταθμά, μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα; Διότι, μέχρι σήμερα, το ελληνικό πολιτικό σύστημα διασφάλιζε τη συντήρηση της εξουσίας μέσω της συνεχούς επέκτασης του κράτους. Γι’ αυτό και δεν έχει τη βούληση να αναλάβει πρωτοβουλίες για να συρρικνώσει το Δημόσιο και να αντιταχθεί στις συντεχνίες που το λυμαίνονται.

Το 70% των δημόσιων δαπανών είναι μισθοί και συντάξεις. Επομένως, δεν μπορεί από το υπόλοιπο 30% να προέλθει όλη η προσαρμογή.

Για να έχουμε Δημόσια Διοίκηση παρόμοια σε μέγεθος με αυτή της Ευρωζώνης, πρέπει να φύγουν 200.000 άτομα από το Δημόσιο. Όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό, και όσο πιο γρήγορα σταματήσει το μπαράζ των νέων φόρων, τόσο λιγότεροι θα χάσουν τη δουλειά τους στον ιδιωτικό τομέα.

Οι μετατάξεις στο Δημόσιο είναι σαν τις «μουσικές καρέκλες». Δεν οδηγούν, δηλαδή, σε συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, όπου απασχολείται το ένα τέταρτο του εργατικού δυναμικού! Το μόνο νοικοκύρεμα είναι να καταργηθούν οργανισμοί, να κλείσουν δημόσιες επιχειρήσεις και να απολυθούν οι υπάλληλοί τους» τόνισε χαρακτηριστικά.

Πηγή: inews.gr

Αυτά αναφέρονται στην είδηση, αυτά δήλωσε το δεξιό – ακραία νεοφιλελεύθερο - αστέρι η Ξαφά. Για να δούμε όμως για ποια πρόκειται: Από το 1980 έως το 1991 εργάστηκε στο ΔΝΤ και ασχολήθηκε με τον σχεδιασμό και την παρακολούθηση σταθεροποιητικών προγραμμάτων κυρίως στη Λατινική Αμερική. Το ΔΝΤ μπήκε στην Αργεντινή το 1991 και το 2001 η Αργεντινή πτώχευσε. Η κατάντια της Αργεντινής συνέβη επί εποχής «σχεδιασμού» αυτής της Ξ(ουρ)αφά. Μπορούμε λοιπόν να βγάλουμε τα δικά μας συμπεράσματα για τον τρόπο που «σχεδιάζει» και «παρακολουθεί».  Μπλιάχ !!!
Το 1991 αφήνει το ΔΝΤ και έρχεται στην Ελλάδα, όπου και γίνεται οικονομικός σύμβουλος του …Μητσοτάκουλα ! Η αλλοπρόσαλλη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική του δράκουλα και του Μάνου ήταν και δικό της κατόρθωμα. Στη συνέχεια ακολουθεί τον Στέφανο Μάνο στο κόμμα των «Φιλελευθέρων» και στη «Δράση». Την περίοδο 2004-2009 τοποθετείται από τον Αλογοσκούφη ως εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ όπου και γίνεται μέλος του Διοικητικού του Συμβουλίου. Ωραία διαπιστευτήρια !
 
Έχω την εντύπωση ότι ο Αντωνάκης και η παρέα του, που το μόνο που κάνουν όπου βρεθούν και όπου σταθούν, είναι να διαφωνούν με την κυβέρνηση και τα μέτρα που παίρνει από κεκτημένη ταχύτητα και για το “ονόρε” και όχι επειδή υπάρχει διαφωνία επί της ουσίας, ετοιμάζουν το έδαφος για την κυβερνητική πολιτική που ονειρεύονται να ακολουθήσουν αν ποτέ γίνουν κυβέρνηση. Για το λόγο αυτό έχουν εξαπολύσει διάφορα ψωράλογα για να παραστήσουν τους «λαγούς». Κάτι το 6% που τους δίνουν προβάδισμα οι δημοσκοπήσεις, κάτι η ζέστη, λίγη ανυπομονησία παραπάνω και τους βγαίνει ο γνωστός κακός τους εαυτός. Προετοιμάζονται για τις καρέκλες,  προβάρουν κυβερνητικά κοστούμια και αδημονούν.
«Θες σήμερα, θες αύριο και θα τους κάτσουμε στο σβέρκο»!

Θέλει όμως η ............ να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει. Τι δήλωσε αυτή η κυριούλα; Ότι «αφού απολύθηκαν 250.000 υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα, γιατί δεν απολύεται κανένας του δημοσίου; Δύο μέτρα και δύο σταθμά;», όπως ανέφερε. Σκοπεύει λοιπόν, με συνοπτικές διαδικασίες, να απολύσει 200.000 Δ.Υ. και πως «…όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό τόσο λιγότεροι θα χάσουν τη δουλειά τους στον ιδιωτικό τομέα». Κατά την ευφάνταστη αυτή κυριούλα, με τις απολύσεις και 200.000 Δ.Υ. θα επέλθει μια … «εξισορρόπηση». Η παλάντζα θα έρθει «στα ίσια της» !!! Μιλάμε και γαμώ τα μυαλά !

Ας παραβλέψουμε προς στιγμή το γεγονός ότι το ένα, δηλαδή οι προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα, δεν έχει ως προαπαιτούμενο το άλλο, δηλαδή τις απολύσεις στο δημόσιο τομέα. Άλλωστε είναι γνωστό και στον πλέον αδαή, ότι οι προσλήψεις (και μάλιστα στον αριθμό ρεκόρ των 200.000 !!!) στον ιδιωτικό τομέα προϋποθέτουν επενδύσεις, κυρίως ξένων κεφαλαίων. Ασφαλώς και η δυσκαμψία του δημόσιου τομέα, με τις απίστευτες νομολογίες και την γιγάντια γραφειοκρατία αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα για την εισροή ξένων κεφαλαίων που θα επενδυθούν. Όπως επίσης τεράστιος ανασταλτικός παράγοντας για τους ξένους επενδυτές είναι και ένα σωρό άλλα πράγματα: ο συνδικαλισμός, οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων, οι απεργίες, οι αποκλεισμοί των δρόμων, τα μεροκάματα, οι εργοδοτικές εισφορές, ο υψηλότατος ΦΠΑ κ.α.

Όχι βέβαια ότι συμφωνώ με όλες αυτές τις διαπιστώσεις, απλά τις καταγράφω. Και ο (υγιής) συνδικαλισμός πρέπει να υπάρχει και να διεκδικεί, και ο εργαζόμενος έχει αναφαίρετο και συνταγματικά κατοχυρωμένο το δικαίωμα της απεργίας, και τα μεροκάματα στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι άθλια. Προτιμούνται όμως χώρες όπως Βουλγαρία και Τουρκία, όπου ο εργαζόμενος δεν έχει δικαιώματα και το κράτος δεν τον προστατεύει σε τίποτα.

Ας γυρίσουμε όμως στη δήλωση της κυριούλας. Πέρα από την τεράστια μαλακία αυτής καθαυτής της δήλωσης, που φανερώνει άνθρωπο εμπαθή, κομπλεξικό και επικίνδυνα βλαμμένο, να ρωτήσω κάτι; Ας υποθέσουμε ότι απολύονται 200.000 Δ.Υ. και (ας υποθέσουμε πάλι) ότι προσλαμβάνονται 200.000 ιδιωτικοί υπάλληλοι.  Για να δούμε τι πρόκειται να συμβεί:

Το όφελος, ως προς το ποσοστό ανεργίας, θα αλλάξει; ΟΧΙ !

Ο ΟΑΕΔ θα δαπανά λιγότερα χρήματα για επιδότηση ανέργων; ΟΧΙ !

Τα κρατικά έσοδα, από τη φορολόγηση των μισθωτών, θα αλλάξουν; Ασφαλώς και προς τα κάτω. Σήμερα το Δημόσιο γνωρίζει ποιους και πόσο τους μισθοδοτεί. Αύριο και αφού γίνει πραγματικότητα το όνειρο της κυριούλας, θα μιλάμε για μισθούς κατώτερους των μισθοδοτούμενων του δημοσίου, συνεπώς λιγότερα έσοδα για το κράτος. Η κυριούλα ορέγεται μια Ελλάδα με μισθούς 400-500 ευρώ, μαύρη, αδήλωτη και ανασφάλιστη εργασία.

Πάμε τώρα στο «τυράκι» της φάκας. Η κυριούλα ονειρεύεται  - και προσπαθεί να πείσει και τους ηλιθιοδέστερους των ψηφοφόρων της δεξιάς - ότι λιγότεροι δημόσιοι υπάλληλοι σημαίνει λιγότερο κράτος και άρα λιγότερα έξοδα για μισθούς και συντάξεις. Παραβλέπω το γεγονός ότι δεν πρόκειται να μειωθούν στο ελάχιστο οι φόροι και οι επιβαρύνσεις των Ελλήνων πολιτών, μετά την απόλυση του 1/3 των Δ.Υ. και ρωτάω: θεωρεί, η εν λόγω κυριούλα, ότι οι Δ.Υ. είναι όλοι αντιπαραγωγικοί, όλοι τεμπέληδες, όλοι άχρηστοι, αγενείς και κηφήνες; Ίσως σε αυτή την διαπίστωση την έχει οδηγήσει η καθημερινή της συνδιαλλαγή με το δεξιό κηφηναριό της Βουλής. Κι αυτοί (υπέρμετρα) μισθοδοτούμενοι από τον Ελληνικό λαό είναι και μάλιστα οι πλέον αντιπαραγωγικοί του κηφήνες. Όσο ήσαν στην κυβέρνηση παρήγαγαν σκάνδαλα, διόγκωναν τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος και παραφούσκωναν το κράτος με τα δεξιόμουτρα κλακαδόρους τους. Τώρα που είναι στην αντιπολίτευση αρνούνται ότι γνωρίζουν κάτι για το φόνο, κατηγορούν τους αντιπάλους τους ότι κινούνται προς τη λάθος κατεύθυνση, ενώ μιλούν ακατάπαυστα για τις μαγικές λύσεις που διαθέτουν υποσχόμενοι …απολύσεις !

Το τυράκι όμως δεν είναι μόνο αυτό. Αυτό που επιδιώκει (αλλά δεν θα της κάτσει) η κυριούλα και ο αρχηγός της, είναι να απολυθούν επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ οι 200.000 ώστε να διαλυθούν οι δημόσιες υπηρεσίες, να εισπράξει το ΠΑΣΟΚ το πολιτικό και κοινωνικό κόστος και ύστερα να χώσουν αυτοί από παράθυρα και φεγγίτες και χωρίς ΑΣΕΠ, όποιο αγράμματο κωλόπαιδο κούνησε σημαιάκι.

Σύμφωνα με τον Αϊνστάιν, η βλακεία δεν γνωρίζει όρια. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αρνούμαι να πιστέψω ότι περί αυτού πρόκειται. Αν ήταν έτσι, θα ήταν και πολύ εύκολο. Τους βλάκες μπορείς να τους απομονώσεις, τους κακούς όχι.

Για να δούμε λοιπόν τι μας λένε, όχι τα όνειρα της κυριούλας, αλλά τα στοιχεία: Μετά την απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων του περασμένου καλοκαιριού προέκυψαν τα εξής: από το ελληνικό δημόσιο μισθοδοτούνται 625.738 μόνιμοι υπάλληλοι και 53.833 αορίστου χρόνου. Η Ελλάδα κατέχει το τέταρτο χαμηλότερο ποσοστό δημοσίων υπαλλήλων σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση με 11,4% επί του συνόλου του εργατικού δυναμικού, τη στιγμή που χώρες «πρότυπα» όπως η Σουηδία και η Δανία έχουν 30% και 29% αντίστοιχα.

Αυτό που πάντα θα επικαλούνται οι θιασώτες της ιδιωτικής «πρωτοβουλίας» και τα παπαγαλάκια τους, κάποια από άγνοια, κάποια επειδή μισθοδοτούνται, είναι η περιβόητη «παραγωγικότητα» του δημοσίου. Δεν γνωρίζω αν και με ποιες μεθόδους έχουν μετρήσει την παραγωγικότητα του δημοσίου άλλων χωρών, αλλά προφανέστατα το πρόβλημα δεν έγκειται στον υπάλληλο, αλλά στο σύστημα μέσα στο οποίο τον έχουν εγκλωβίσει. Αν υπάλληλος προσπαθήσει να λειτουργήσει εκτός πλαισίων και νομολογίας, τον πήρε και τον σήκωσε. Ακόμη και σε περιπτώσεις που οι διατάξεις είναι εξόφθαλμα ηλίθιες, πρέπει δυστυχώς να τηρηθούν πιστά. Όσο αφορά τους κακούς, άπληστους και επίορκους υπάλληλους, το γράφω για πολλοστή φορά: χρέος του κράτους είναι να τους εντοπίσει και να τους στείλει στη φυλακή ή στο διάολο, αφού κατασχέσει όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία.

Θα πρότεινα λοιπόν στην κυριούλα να προσπαθήσει να αλλάξει το σύστημα μέσα στο οποίο κινείται το δημόσιο και όχι να μειώσει τους υπαλλήλους του.
Η έκρηξη της ανεργίας κατόπιν δικών τους λαθεμένων πολιτικών επιλογών (μίζες, υπερτιμολογήσεις, αναθέσεις σε ημέτερους, διορισμοί κ.α.) δεν θα εξισορροπηθεί με αθρόες απολύσεις. Δεν γίνεται κυριούλα μου από τη μια να κλαίτε για τα λουκέτα, την ύφεση και τις απολύσεις και από την άλλη (ως αφεντικά του δημοσίου) να κάνετε τα ίδια.

Η προσπάθειά της προστίθεται στο μακρύ κατάλογο της ξεφτίλας του Πάγκαλου, του Μητσοτάκη, του Ανδριανόπουλου, του Μάνου και των Μέσων Μαζικής Αποχαύνωσης. Του διαχωρισμού των Ελλήνων πολιτών σε βολεμένους και άνεργους, σε τεμπέληδες και παραγωγικούς, σε γλύφτες και αξιοπρεπείς, σε λαμόγια και τίμιους.

Είπαμε, αήττητη η βλακεία. Όταν μάλιστα αναμιχθεί με κακία και κόμπλεξ γίνεται θανατηφόρος ο συνδυασμός…

Δευτέρα 15 Αυγούστου 2011

Μειώνονται τα ενοίκια με απόφαση δικαστηρίων


Τα δικαστήρια δέχονται ότι η οικονομική κρίση αποτελεί λόγο για μείωση των μισθωμάτων επαγγελματικής στέγης ή κατοικίας. Η ελάττωση κυμαίνεται αναλόγως, φτάνοντας μέχρι το 25%. Ξεπερνούν τις 1.600 οι αγωγές που έχουν κατατεθεί.



"Μπαράζ" αγωγών για μείωση ενοικίων επαγγελματικής στέγης και κατοικιών βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη σε όλη τη χώρα, λόγω της βαθιάς οικονομικής κρίσης, την οποία τα δικαστήρια έχουν αρχίσει να δέχονται ως αιτία για αναπροσαρμογή των μισθωμάτων προς τα κάτω.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας "Το Έθνος", σχετικές δικαστικές αποφάσεις περιφερειακών δικαστηρίων, έχουν αρχίσει να δέχονται ότι η τρέχουσα κακή οικονομική κατάσταση που οδήγησε τη χώρα στο ΔΝΤ, οι περικοπές αποδοχών, η ανεργία, οι απολύσεις, τα λουκέτα σε μαγαζιά και επιχειρήσεις, συνθέτουν ένα "παζλ" γεγονότων απρόβλεπτων (κατά τη συνήθη πορεία των συναλλαγών) που δικαιολογούν τη μείωση των ενοικίων διά της δικαστικής οδού.

Τα δικαστήρια δέχονται δηλαδή ότι έχει προκληθεί εκτάκτως και εντελώς απρόβλεπτα, μια πλήρης κατάλυση της ισορροπίας που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στις δύο αντισυμβαλλόμενες πλευρές (τους ιδιοκτήτες και τους ενοικιαστές) λόγω της οικονομικής κρίσης, με συνέπεια η μία πλευρά (των ενοικιαστών) να υφίσταται ουσιώδη έως υπερμεγέθη ζημιά και αντίστοιχα η άλλη να ωφελείται υπέρμετρα.

Κάτι τέτοιο είναι, όμως, αντίθετο στις αρχές της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών και όπου έχουν συμφωνηθεί υψηλά ενοίκια ή μεγάλη ετήσια αύξησή τους, τα δικαστήρια μπορούν να μειώσουν το ύψος των μισθωμάτων και τις αναπροσαρμογές τους.

Σημείο-κλειδί για τη δικαστική αυτή πτώση των ενοικίων αποτελεί η παραδοχή ότι οι σημερινές συνθήκες ρευστότητας της εσωτερικής και διεθνούς οικονομίας είναι τόσο ουσιώδεις που οδηγούν σε ανατροπές και είναι τόσο απρόβλεπτες, που αν γνώριζαν οι ενοικιαστές την επέλευση αυτής της κατάστασης, δεν θα είχαν συνάψει συμφωνίες με τόσο υψηλά ενοίκια.

Το στήριγμα στις σχετικές αγωγές δίνει η νομολογία του ΑΠ, που επιτρέπει τη δικαστική μείωση των ενοικίων (ή αντίθετα και την αύξησή τους) με εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 288 και 388 του Αστικού Κώδικα, όταν προκύπτουν σημαντικές μεταβολές των συνθηκών από λόγους απρόβλεπτους.
Κατά την ίδια αρεοπαγιτική νομολογία (2166/09 κλπ.), ως τέτοιοι απρόβλεπτοι λόγοι που δικαιολογούν τη δικαστική αναπροσαρμογή των ενοικίων, δεν μπορεί να αποτελέσουν η αυξομείωση των εισπράξεων και κερδών μιας επιχείρησης ή η αύξηση της αξίας ενός ακινήτου, ενώ αντίθετα έχουν αξιολογηθεί ως απρόβλεπτα γεγονότα η μεγάλη μετατροπή του πληθωρισμού, η σημαντική αυξομείωση της εμπορικότητας μιας περιοχής κ.λπ.

Οι αγωγές που οδήγησαν στην απόφαση

Με "πάτημα" σε αυτήν ακριβώς τη νομολογία και με "όπλο" διάφορα συγκριτικά παραδείγματα από συμφωνίες μείωσης ενοικίων σε τουλάχιστον 11 επαγγελματικές μισθώσεις και καταστήματα σε διάφορες περιοχές της Αττικής και του Βόλου, το Πρωτοδικείο Βόλου δέχθηκε ότι πρέπει να μειωθεί σε ποσοστό 20% το ενοίκιο δύο καταστημάτων σε κεντρικό σημείο της πόλης, "ρίχνοντας" τα μισθώματα από 8.500 σε 6.800 ευρώ και από 4.500 σε 3.600.

Το δικαστήριο δέχθηκε (49/11) ότι οι κακές οικονομικές συνθήκες που οδήγησαν στον μηχανισμό στήριξης τη χώρα, αποτελούν γεγονός απρόβλεπτο, που δεν μπορούσε να διαγνωσθεί από τους αντισυμβαλλόμενους κατά τη συνήθη πορεία των συναλλαγών, ενώ παράλληλα συνεκτίμησε ότι η εμπορική κίνηση της περιοχής βρίσκεται σε πτωτική τροχιά και είναι μειωμένη η ζήτηση ακινήτων για επαγγελματική στέγη, με συνέπεια να παραμένουν κλειστά ακόμα και καταστήματα στο εμπορικό κέντρο της πόλης.

"Η οικονομική κρίση που έπληξε τη χώρα την τελευταία διετία, επιδεινούμενη συνεχώς, σαφώς και δεν μπορούσε κατά τον χρόνο σύναψης των συμβάσεων μίσθωσης (αρχές Σεπτεμβρίου 2009) να προβλεφθεί" -τονίζει το Πρωτοδικείο- και συνεπώς η παροχή των ενοικιαστών εμφανίζεται υπέρμετρα επαχθής. Έκρινε δε ότι σύμφωνα με τις αρχές της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών, τα ενοίκια πρέπει να μειωθούν κατά 20%, αφού έλαβε υπόψη του στοιχεία για αντίστοιχες μειώσεις μισθωμάτων σε 11 διαφορετικές περιοχές.

Τα στοιχεία αφορούν καταστήματα (ειδών ένδυσης, αποθήκευσης εμπορευμάτων) παρόμοιας επιφάνειας, όπου οι μειώσεις κυμάνθηκαν από 11 έως 25% σε διάφορες περιοχές, όπως στην Κέρκυρα, τον Βόλο, τη Ν. Ιωνία, το Αιγάλεω, το Περιστέρι, το Παγκράτι κ.λπ., με μειώσεις από 200 έως και 1.200 ευρώ.

Στη δικαστική απόφαση αναλύεται επίσης η μείωση των αποδοχών, το κλείσιμο επιχειρήσεων και η απώλεια υψηλού αριθμού θέσεων εργασίας, η σημαντική υποχώρηση του δείκτη οικονομικού κλίματος στη χώρα κ.λπ. Τη δυσμενή οικονομική κατάσταση και την ανάγκη αναπροσαρμογής των μισθωμάτων αναγνώρισε ακόμα και μάρτυρας της αντίδικης πλευράς, ενώ έγινε γνωστό ότι και οι δημοτικές αρχές στη Ζαγορά έχουν μειώσει μισθώματα κατά 20%.

Στο μεταξύ, νεότερες αποφάσεις του ΑΠ επαναλαμβάνουν αντίστοιχες θέσεις για αναπροσαρμογή ενοικίων, ενώ δέχονται ταυτόχρονα ότι είναι άκυρος οποιοσδήποτε όρος του συμβολαίου οδηγεί τον ενοικιαστή σε παραίτηση από το δικαίωμα να ζητήσει τη δικαστική μείωση του μισθώματος λόγω απρόβλεπτων γεγονότων.

Δικαστικές πηγές σημειώνουν ότι μόνο το τελευταίο τρίμηνο έχουν υποβληθεί πάνω από 1.600 αγωγές για να μειωθούν δικαστικά ενοίκια, με επίκληση της κακής οικονομικής κατάστασης, ενώ δικηγόροι βεβαιώνουν ότι συντάσσουν πυρετωδώς παρόμοιες αγωγές.

Από το News247.gr

Παρασκευή 12 Αυγούστου 2011

Αν ο Θεός ξεχνούσε ...


Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δε θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτά που αξίζουν αλλά γι' αυτά που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πολύ, γιατί κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια χάνουμε 60 δευτερόλεπτα φωτός. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμούνταν, θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν! 

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και τη ψυχή μου. 
Αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος, θα ζωγράφιζα με ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα, ένα ποίημα του Μπενεντέτι και ένα τραγούδι του Σεράτ θα ήταν η σερανάτα που θα χάριζα στη σελήνη, θα πότιζα με τα δάκρυά μου τα τριαντάφυλλα για να νιώσω τον πόνο από τα αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους.

Αν είχα ένα κομμάτι ζωή...δε θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους που αγαπώ.... "ότι τους αγαπώ" .
Θα έκανα κάθε άντρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα. 
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν αν πάψουν να ερωτεύονται. 
Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει.
Στους ηλικιωμένους θα έδειχνα ότι τον θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.

Έμαθα τόσα πράγματα από τους ανθρώπους...
Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απότομη πλαγιά. 
Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα. 
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. 
Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από εσάς, αλλά δε θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω. 

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. 

Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ 'έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. 
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις από την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου έδινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά να σου δώσω κι άλλα. 
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. 
Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που θα σ' έβλεπα θα έλεγα σ' αγαπώ και δε θα υπέθετα ανόητα ότι το ξέρεις ήδη. 

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ και ότι ποτέ δε θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. 

Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δε βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία.

Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις συγγνώμη, συγχώρεσέ με, σε παρακαλώ, ευχαριστώ κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δε θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις.

Ζήτα από το Σύμπαν τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα. Αν δεν το κάνεις σήμερα, θα είναι όπως χθες και αν δεν το κάνεις ποτέ δεν πειράζει.
Ξεκίνα να κάνεις πράξη τα όνειρά σου. Τώρα είναι η ώρα. 

~~Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες~~

Πηγή: soknews

Δευτέρα 8 Αυγούστου 2011

Ποιος κοιμάται ;



Στην αρχή ήταν η Ελλάδα με τα “δυσθεώρητα” ελλείμματα και τον “εκτροχιασμό” του δημόσιου χρέους της.
Έπειτα άρχισαν να χτυπάνε οι καμπάνες για την Ιρλανδία, το (εδώ γελάνε) “οικονομικό θαύμα” του καπιταλισμού.
Πολύ σύντομα το πρόβλημα άρχισε να διευρύνεται επικίνδυνα, όταν στο χορό των αναστενάρηδων προστέθηκε και η Πορτογαλία. Άρχισαν τότε να αχνοφαίνονται τα πρώτα μαύρα σύννεφα που προμήνυαν την καταιγίδα που ερχόταν.
Και φτάσαμε στο σήμερα, όπου το καρέ των “piiigs” συμπληρώθηκε από τα δύο “i”, που του έλειπαν, Ιταλία και Ισπανία.

Το κατά πόσο αποτελεί σύμπτωση, η σχεδόν ταυτόχρονη “έκρηξη” χρέους στις χώρες της ευρωζώνης, αφήνεται στου καθενός την κρίση. Σε αυτές τις χώρες – και σε μια σειρά άλλες που αναπόφευκτα θα ακολουθήσουν – υπήρχαν και σοβούσαν προβλήματα δεκαετιών, που όλοι τα γνώριζαν, αλλά κανέναν δεν συνέφερε να ανοίξει το στόμα του. Οι μεν γιατί ενώ δάνειζαν με ληστρικά επιτόκια, ταυτόχρονα διέθεταν βαριά βιομηχανία και οι εξαγωγές τους αποτελούσαν τον κύριο μοχλό ανάπτυξής τους, οι δε γιατί αρέσκονταν σε μια ζωή που δεν την δικαιούνταν και τελικά …δεν την άντεξαν.

Θα ρωτήσει κάποιος: μα καλά, στις αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις οφείλονται οι απανωτοί εκτροχιασμοί των ευρωπαϊκών οικονομιών; Φυσικά και όχι. Τα χρήματα των μισθωτών και των συνταξιούχων κυκλοφορούν συνέχεια, αλλάζουν διαρκώς χέρια, με αποτέλεσμα να κινείται και να αναθερμαίνεται η αγορά. Δεν “παγώνουν” σε θυρίδες, δεν κρύβονται στην Ελβετία, ούτε κόβουν βόλτες σε φορολογικούς παραδείσους με τη μορφή off shore εταιριών. Σε κάθε περίπτωση δεν αποτελούν ούτε μαύρο, ούτε αδήλωτο χρήμα. Οι λαοί όμως καλούνται να φτωχύνουν τις ζωές τους και να πληρώσουν τους λογαριασμούς.

Τι έφταιξε λοιπόν;

Ο υπέρογκος δανεισμός, η συνεχής διόγκωση των ελλειμμάτων, η μείωση της παραγωγικότητας, η έλλειψη ανταγωνιστικότητας, η εικονική πραγματικότητα, τα υπερκέρδη των τραπεζών και οι στρεβλώσεις στην αγορά οδήγησαν αυτά τα κράτη να είναι υποχείρια των ισχυρών και των αγορών.

Η Γερμανία συνεχίζει να προβάλλει σθεναρότατη αντίσταση για βοήθεια σε Ιταλία και Ισπανία. Αυτό άλλωστε έκανε και με την Ελλάδα, μέχρι να μας ρίξει στο κρεβάτι του Προκρούστη.
Φαίνεται πως το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, πρόκειται να καταρρεύσει, λίαν συντόμως, αν δεν γίνει κάτι σημαντικό και όχι ημίμετρα. Η κρίση χρέους, που αργά κατάλαβαν όλοι ότι δεν αποτελεί ελληνικό φαινόμενο αλλά πανευρωπαϊκό, ίσως και παγκόσμιο, θα συμπαρασύρει τα πάντα. Όταν ο τυφώνας ξεσπάσει δεν παρασέρνει μόνο τις αχυροκαλύβες, αλλά ό,τι βρει μπροστά του.

Οι “σόφρωνες” Γερμανοί – και αναφέρομαι στον Γερμανικό λαό - από την πολιτική και δημοσιογραφική προπαγάνδα αγνοούν τι συμβαίνει στη γειτονιά τους. Δεν φρόντισε κανένας να τους ενημερώσει ότι σε περίπτωση πτώχευσης των χωρών με τις προβληματικές οικονομίες, τα δεινά έρχονται και για τους ίδιους. Κανένας δεν τους είπε για τα ομόλογα που διαθέτουν οι γερμανικές τράπεζες (κρατικές και ιδιωτικές) των υπό πτώχευση χωρών, σε πόσες εκατοντάδες δισεκατομμυρίων ευρώ μεταφράζονται.

Και αφού οι Γερμανοί εταίροι μας έχουν κολλήσει στη λάσπη και αρνούνται περαιτέρω στήριξη σε προβληματικές οικονομίες (λες και θα είναι χάρισμα ή άτοκα), θα ήταν χρήσιμο να ρίξουμε μια ματιά στο εξωτερικό χρέος της ίδιας της Γερμανίας. Από τη Wikipedia μαθαίνουμε ότι το εξωτερικό χρέος της Γερμανίας φτάνει τα 4,7 τρισεκατομμύρια δολάρια, ήτοι το 142% του ΑΕΠ της (!!!) και είναι η 3η κατά σειρά πιο χρεωμένη χώρα του πλανήτη. Την 2η θέση την καταλαμβάνει το Ηνωμένο Βασίλειο - που δεν ανήκει στην ευρωζώνη  - με χρέος 8,981 τρισ. δολάρια (400% του ΑΕΠ !!!), ενώ επάξια και αδιαφιλονίκητα την 1η θέση την κατέχουν οι ΗΠΑ με χρέος 14,3 τρισ. δολαρίων (95% του ΑΕΠ). 

Το συνολικό χρέος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανέρχεται στα 13,7 τρισεκατομμύρια. Δηλαδή η Γερμανία “κατέχει” το 34,3% (!!!!!) του συνολικού Ευρωπαϊκού χρέους. Κάθε 3 ευρώ που χρωστάει η Ευρώπη, το 1 είναι χρέος του Γερμανού !

Φίλοι μας (πλάκα κάνω) Γερμανοί,
όταν ξυπνήσετε, τότε θα καταλάβετε ποιος κοιμόταν…

Κυριακή 7 Αυγούστου 2011

Η Ευρώπη των αδύναμων κρίκων



Εντείνονται οι αμφιβολίες στους κόλπους της γερμανικής κυβέρνησης σχετικά με το εάν και κατά πόσον θα μπορούσε να υπάρξει μια συμφωνία για την εξυπηρέτηση των δανειακών αναγκών της Ιταλίας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF), ακόμα και εάν το μέγεθος των αποθεματικών του τριπλασιαζόταν, γράφει το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel.

Οι ανάγκες της χώρας είναι τέτοιες που οι πόροι δεν επαρκούν, σύμφωνα με κυβερνητικούς ειδικούς, αναφέρει το περιοδικό στην έκδοσή του στο Διαδίκτυο. Το δημόσιο χρέος της Ιταλίας ανέρχεται σε περίπου 1,8 τρισ. ευρώ, ή το 120% του ΑΕΠ της χώρας.

Η Γερμανία εμμένει στη θέση ότι οι χώρες-μέλη της ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν κρίσεις χρέους πρέπει να επικεντρωθούν στις περικοπές δαπανών και στις εσωτερικές μεταρρυθμίσεις και όχι στο να επιτύχουν συμφωνίες διάσωσής τους.

Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας έχει σήμερα στην διάθεσή του 440 δισεκατομμύρια ευρώ. Σχεδιάστηκε για να καλύψει τις ανάγκες χωρών μικρού ως μεσαίου μεγέθους. Όμως μετά την εξάπλωση της κρίσης χρέους στην Ιταλία και στην Ισπανία υπήρξαν εκκλήσεις να μεγεθυνθεί.

Το περιοδικό Der Spiegel γράφει παράλληλα ότι συνεχίζονται οι διαφωνίες στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) σχετικά με το εάν και κατά πόσον πρέπει να αγοράσει ιταλικά ομόλογα στην δευτερογενή αγορά για να παράσχει στήριξη στη χώρα.

Σύμφωνα με δύο πηγές, ο πρόεδρος της ΕΚΤ Ζαν Κλοντ Τρισέ επρόκειτο να συζητήσει με το διοικητικό συμβούλιο της μέσα στο Σαββατοκύριακο σχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισης της αναταραχής στις χρηματαγορές και το πρόβλημα του χρέους της Ιταλίας.

Η ΕΚΤ προκάλεσε κατάπληξη στις αγορές την περασμένη εβδομάδα όταν άρχισε να αγοράζει ξανά ομόλογα μικρότερων χωρών της ευρωζώνης αλλά όχι της Ιταλίας και της Ισπανίας, τα σπρεντ των οποίων αυξήθηκαν τις τελευταίες ημέρες στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων 14 ετών.

Από το news.pathfinder.gr

Σχόλιο δικό μου

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα συνεχίζει και αγοράζει ελληνικά, πορτογαλικά και  ιρλανδικά ομόλογα, αλλά όχι ιταλικά και ισπανικά;;; Αγοράζει τα ελληνικά “σκουπίδια” και κλείνει τις πόρτες σε Ιταλία και Ισπανία; Φοβάται δηλαδή να επενδύσει στην αγορά ομολόγων της 3ης και 4ης κατά σειρά οικονομικής δύναμης της Ευρωζώνης; 

Έχω την εντύπωση ότι οι ολίγιστοι Ευρωπαίοι ηγετίσκοι ούτε έχουν καταλάβει που βρίσκονται και φυσικά ούτε ξέρουν που πηγαίνουν. Ή είναι επικίνδυνα ηλίθιοι και ανίκανοι να αναλάβουν δράσεις και πρωτοβουλίες που θα βγάλουν την Ευρώπη από τα αδιέξοδα, ή, ακόμα χειρότερα, έχουν σχέδιο. Σχέδιο διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ.

Προχθές έγραψα ότι οι Οίκοι Αξιολόγησης δείχνουν να αγνοούν το ασύλληπτο χρέος των 14,3 τρισ. δολαρίων που έχουν οι ΗΠΑ και χτυπούν αλύπητα άλλες χώρες με πολύ μικρότερα χρέη. Χτες διαψεύστηκα από την Standard & Poor’s, η οποία υποβάθμισε την πιστοληπτική ικανότητα των ΗΠΑ από ΑΑΑ σε ΑΑ+.

Ξεπερνώ το - στα επίπεδα σχιζοφρένειας - οξύμωρο του να εξακολουθούμε να θεωρούμε ως «μοναδική υπερδύναμη» του πλανήτη την πλέον χρεωμένη χώρα στον κόσμο και αναρωτιέμαι: μήπως επειδή το αμερικανικό «θαύμα» έχει ξεφτίσει προ δεκαετιών και δεν υπάρχει περίπτωση στον αιώνα τον άπαντα οι ΗΠΑ να μειώσουν τα ελλείμματα τους, έπρεπε πρώτα να χτυπηθεί η Ευρώπη και το κοινό της νόμισμα, ούτως ώστε να μειωθούν σε σημαντικό βαθμό οι κραδασμοί στο δολάριο;
 
Λέω μήπως…

Υ.Γ. Άραγε ο κ. Ζαν Κλοντ Τρισέ, πρόεδρος της ΕΚΤ, τι ακριβώς κάνει σε αυτή τη φωτογραφία;

Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011

Τα αντιβιοτικά δεν έπιασαν



Την ώρα που τα spreads των δεκαετών ελληνικών ομολόγων βρίσκονται στις 1.255 μονάδες βάσης, τα αντίστοιχα πορτογαλικά βρίσκονται στις 871 μ.β., τα ιρλανδικά στις 826 μ.β., τα ισπανικά στις 406 μ.β. και τα ιταλικά στις 390 μ.β.
Και τραβάνε την ανηφόρα, αφού τίποτα δεν φανερώνει ότι θα υπάρξει ανάκαμψη. Το αντίθετο, όλα προμηνύουν ότι η ύφεση στην ευρωζώνη θα συνεχιστεί, άγνωστο μέχρι πότε, άγνωστο αν θα σταματήσει.

Δεν συζητάμε πλέον για ύπαρξη βόμβας στα θεμέλια της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η βόμβα όχι μόνο υπάρχει, αλλά έσκασε ! Και κανένας δεν έχει απομακρυνθεί αρκετά ώστε να την γλιτώσει.

Το πρόβλημα - αυτή τη στιγμή - λέγεται Ιταλία. Ο Καβαλιέρε, αδύναμος και άβουλος, φαίνεται να παίζει δευτερεύοντα ρόλο στα τεκταινόμενα. Εμφανίζεται ως απλός παρατηρητής των εξελίξεων και το μόνο που τον κρατάει στην εξουσία είναι η ασυλία που απολαμβάνει ως Πρωθυπουργός. Χάνοντας και τυπικά την εξουσία, θα περάσει δύσκολα τα επόμενα χρόνια, αφού οι καταγγελίες εις βάρος του είναι πολλές και βαρύτατες και περιλαμβάνουν διαφθορά, διαπλοκή, μαύρο χρήμα, διασυνδέσεις με τη μαφία, μέχρι και σεξουαλικές σχέσεις με ανήλικες.

Το κόστος δανεισμού της Ιταλίας βρίσκεται αυτή τη στιγμή λίγο πάνω από το 6%, ενώ το χρέος της βρίσκεται στο 120% του ΑΕΠ της! Να θυμίσω ότι με 7% η Ελλάδα, αλλά και η Ιρλανδία και λίγο αργότερα η Πορτογαλία, υποχρεώθηκαν να σταματήσουν να δανείζονται από τις αγορές και να καταφύγουν στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης – την τρόϊκα.

Αυτό που αδυνατώ να καταλάβω είναι το γεγονός ότι η «3η οικονομική δύναμη της Ευρωζώνης» αντιμετωπίζει οξύτατη κρίση χρέους, μιλάμε για χρέος εκατοντάδων δισ. ευρώ, και, σίγουρα, αναφερόμαστε σε ποσά πολλαπλάσια του δικού μας προβλήματος.

Ή δεν πρόκειται (πια) για την 3η οικονομική δύναμη της Ευρωζώνης, ή οι αριθμοί είναι απολύτως σχετικοί. Δεν γίνεται να θεωρείσαι πλούσιος και να χρωστάς παντού !

Ένα απλοϊκό παράδειγμα: Όποιος έχει στην κατοχή του 5 βίλες που τις χρωστάει στην τράπεζα και σε λίγες μέρες βγαίνει στο δρόμο, είναι απείρως φτωχότερος απ’ αυτόν που μένει σε 2άρι και δεν χρωστάει δεκάρα.

Είναι έτσι;

Έχω την εντύπωση ότι δεν είναι μόνο οι Έλληνες που ζούσαν σε «εικονική πραγματικότητα». Δεν είμαστε μόνο εμείς που ξοδεύαμε περισσότερα απ’ όσα βγάζαμε και υποθέταμε ότι ο λογαριασμός θα αργήσει, ή δεν θα έρθει ποτέ.

Μέχρι πρόσφατα μας είχαν γανώσει τον εγκέφαλο ότι η ελληνική κρίση χρέους απειλεί την Ευρωζώνη και το κοινό νόμισμα. Έλεγαν ότι και το Ιρλανδικό πρόβλημα δυσχεραίνει την κατάσταση, πλην όμως, αν οι δύο χώρες πάρουν τα κατάλληλα μέτρα (τα πήραν και μας σήκωσαν) τα μεγέθη δεν είναι τόσα μεγάλα, και τέλος πάντων είναι «διαχειρήσιμα». Ο φόβος των ευρωπαίων εταίρων ήταν να μην μας ακολουθήσει και η Ισπανία στο βάραθρο, γιατί η Ε.Ε. δεν διαθέτει τα κατάλληλα συναλλαγματικά αποθέματα για να την στηρίξει. Τα ξένα ΜΜΕ παρουσίαζαν την ελληνική κρίση χρέους σαν …ιό (!!!) που δεν θα έπρεπε για κανένα λόγο να μεταδοθεί και στις υπόλοιπες χώρες.




Φαίνεται ότι τα ...αντιβιοτικά δεν έπιασαν και σήμερα μαθαίνουμε ότι βουλιάζει όχι μόνο η Ισπανία, αλλά και αυτή ακόμη η Ιταλία.

Να δω τώρα τους γραβατωμένους καραγκιόζηδες και τις κυράτσες με τα ταγιέρ, με ποιους θα τσακωθούν και σε ποιους θα ρίξουν το φταίξιμο. Ο Παπανδρέου ήταν εύκολος αντίπαλος. Νέος, άμαθος, γκαντέμης, της φάπας. Για να σας δω τώρα να τσακώνεστε με τα δεξιά φιλαράκια σας !

Κατά τα λοιπά, οι αμερικάνικοι Οίκοι Αξιολόγησης (=ανοχής) θεώρησαν ότι τα 14,3 τρισεκατομμύρια δολάρια (!!!!!!!!!!) χρέος των Η.Π.Α. δεν είναι αξιοσέβαστο ποσό και αποφάσισαν να μην υποβαθμίσουν την πιστοληπτική ικανότητα της «μεγαλύτερης οικονομικής δύναμης του πλανήτη», της χώρας τους δηλαδή!

Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει.

Αν μπορείς να τυπώνεις νόμισμα όποτε το χρειάζεσαι, απλά δεν χρωστάς ποτέ…

Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

Βία είναι



Έως το τέλος Σεπτεμβρίου θα είναι έτοιμα τα νομοθετικά μέτρα για την ταυτοποίηση των διαχειριστών στα ελληνικά ιστολόγια (Blog), καθώς και την άρση του απορρήτου των επικοινωνιών στην περίπτωση εγκλημάτων, εξήγγειλε σήμερα ο υπουργός Δικαιοσύνης Μιλτιάδης Παπαϊωάννου.

Μιλώντας στην επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, ο κ. Παπαϊωάννου είπε ότι «το Διαδίκτυο πρέπει να πάψει να φιλοξενεί κουκουλοφόρους», χωρίς όμως να αμφισβητείται η ελευθερία του λόγου και της γνώμης.

Υπέρ της θέσης ότι το απόρρητο των επικοινωνιών δεν ισχύει για τις διαδικτυακές αναρτήσεις έχει ταχθεί επανειλημμένα και ο Άρειος Πάγος.


Τι καταλάβατε;
Ναι, αυτό.
Μάλλον καταλάβαμε το ίδιο.
Ότι θα μας πάρουν (νομοθετικά τα λένε) μέτρα.

Τέλος η ανωνυμία των bloggers. Κουκουλοφόρους τους αποκάλεσε ο νέος υπουργός Δικαιοσύνης. Μέσα στη πρεμούρα του να διεκδικήσει τα ελάχιστα δευτερόλεπτα δημοσιότητας που του αναλογούν σαν υπουργός - και καθόλου σαν προσωπικότητα - είπε να αναμασήσει κι αυτός τη χιλιομασημένη τσίχλα.

Μαθαίνω ότι μετά από αυτό ο Πάγκαλος αισθάνεται μια χαρμολύπη. Από τη μια χαίρεται γιατί δεν είναι ο μόνος που λέει αυτές τις ….μπιιιπ (σιγά μη σας πω, φοβάμαι το ξεκουκούλωμα), από την άλλη λυπάται που δεν θα είναι πια ο μόνος …. μπιιιιιιιιιπ στη κυβέρνηση.

Και από κοντά και ο άγριος πάγος. Κατά τη γνώμη των συνταγματαρχών …. εεεε …. συγγνώμη … των συνταγματολόγων ήθελα να πω (τι θυμήθηκα τώρα; χούντες, κοινωνικά φρονήματα, νομιμόφρονες και …“μιάσματα”. Α να χαθώ ο παλιάνθρωπος !) το διαδίκτυο και η ανταλλαγή απόψεων μέσω των blogs δεν καλύπτεται από το απόρρητο των επικοινωνιών! Δεν είναι επικοινωνία, κάτι άλλο θα ’ναι !

Μάλιστα. Τώρα το κατάλαβα!
Σχωρνάτε με αλλά είμαι και κομματάκι βραδύνους και δεν τα πιάνω με την πρώτη ο κρετίνος.
Λόγω της βραδύτητας του εγκεφάλου μου, να με συμπαθάτε κιόλας, πιθανολογώ ότι δικαιούμαι να κάνω μια αφελέστατη ερώτηση: δεν αίρεται το απόρρητο των επικοινωνιών, με εισαγγελική εντολή πάντα (ή και από τους ΚΥΠατζήδες φίλους μας όποτε γουστάρουν και χωρίς να ρωτήσουν) κάθε φορά που διαπιστώνεται ότι τελούνται αδικήματα;
Δεν παρακολουθούνται τα τηλέφωνα, κινητά/σταθερά, ακόμη και τα σπίτια, όσων πιθανολογείται ότι διαπράττουν εγκλήματα;
Δεν συλλαμβάνουν με συνοπτικές διαδικασίες π.χ. τα εκφυλόμουτρα που διακινούν στο ίντερνετ παιδική πορνογραφία;

Στην περίπτωση των blogs θα εφευρεθούν άλλοι νόμοι. Πιο …ανοιχτοί! Δικαίωμα στην έκφραση και ανταλλαγή απόψεων θα έχουν μόνο οι έμμισθοι δημοσιογράφοι (ας γελάσω), μέλη του Tennis Club, των Porsche Cayenne των φουσκωτών και των βραβείων Αρίων. Αυτοί είναι επώνυμοι, δεν λένε ότι θέλουν, διαβάζουν μόνο όσα τους γράφουν, δεν κάνουν λάθη και δεν λοξοδρομούν από τη γραμμή της επιχείρησης.

Θα μπουν λοιπόν “κανόνες”. Τους bloggers θα τους παρακολουθούν … πως το λένε …. Α! ναι …προληπτικά. Για να μην πάρουν λάθος δρόμο. 

Ενοχλούνται οι πολιτικοί μας από την ανωνυμία των bloggers. Φυσικά όχι όλοι, μόνο όσοι έχουν χεσμένη τη φωλιά τους και δεν μπορούν να μας αντικρύσουν κατάματα.

Όχι ΡΕ Παπαϊωάννου. Όχι ΡΕ άθλιοι “δικαστές”. Τονισμένα τα ΡΕ !

Βία δεν είναι οι απόψεις και τα σχόλια των blogs !

Βία είναι η ανεργία, βία είναι η φτώχεια, βία είναι η ανασφάλεια, βία είναι η κακή παιδεία, βία είναι το ανάλγητο κράτος, βία είναι η έλλειψη υπερηφάνειας, βία είναι η τσακισμένη μου αξιοπρέπεια, βία είναι η ταυτότητα του επαίτη που μου φορτώσατε, βία είναι η μιζέρια που με καταδικάσατε, βία είναι το χαμόγελο που μου πήρατε από τα χείλη, βία είναι που δεν μπορώ να δώσω στα παιδιά μου αυτά που τους αξίζουν, βία είναι που ντρέπομαι για την κατάντια της πατρίδας μου, βία είναι που δεν κάνω πια όνειρα.


Βία είναι που δεν μπορώ να κλείσω αυτόν τον κατάλογο…