Ο Χριστόφιας είναι κομμουνιστής. Νομίζω!

Με τους κομμουνιστές ηγέτες δεν τα πάω καλά. Θα φταίει που δεν μπορώ να εντρυφήσω στις πανανθρώπινες αξίες που πρεσβεύει ο κομμουνισμός, ως οπαδός “αστικού” κόμματος όπως με έχουν χαρακτηρίσει. Βέβαια, όσοι με βάφτισαν έτσι δεν με γνωρίζουν ούτε κατ’ όψη, αλλά αυτό δεν έχει σημασία για τους κομμουνιστές. Γι’ αυτούς ότι δεν είναι κομμουνιστικό είναι δεξιό, είναι καπιταλιστικό, είναι αντιλαϊκό, είναι απεργοσπαστικό, είναι κατευθυνόμενο, είναι ας τα να πάνε στο διάλο.

Τι λέγαμε; Α, ναι, για τους κομμουνιστές ηγέτες. Δεν χρειάζεται να διαθέτεις ντοκτορά στις πολιτικές επιστήμες για να διαγνώσεις πως οι περισσότεροι από δαύτους αποδείχθηκαν δικτάτορες. Αυτό επίσης δεν έχει καμιά σημασία. Σημασία έχει πως στα κομμουνιστικά καθεστώτα ο λαός καλοπερνάει. Το Κεφάλαιο έχει χτυπηθεί αλύπητα, δουλειές υπάρχουν για όλους, ο λαός διαφεντεύει τον πλούτο που παράγει. Το άλλο με τον Τοτό;

Οι “φίλοι” μου κομμουνιστολάτρες θα απαντήσουν πως δεν είναι όλοι οι κομμουνιστές ηγέτες το ίδιο. Το ξέρω! Το έχω ακούσει από τότε με τον Ενβέρ Χότζα στην Αλβανία, τον Νικολάι Τσαουσέσκου στη Ρουμανία, τον Βόιτσεκ Γιαρουζέλσκι στη Πολωνία, τον  Μπορίς Γιέλτσιν στη Ρωσία, τον Κιμ Γιονγκ-Ιλ στη Β. Κορέα και πολλούς άλλους (αν όχι όλους).

Τελοσπάντων, το θέμα μας δεν είναι πως ζει ο λαός στα κομμουνιστικά καθεστώτα. Αυτό το έχουν αναλύσει χιλιάδες άλλοι ανά τον κόσμο, απείρως ευφυέστεροι και πιο κατηρτισμένοι από εμένα. Όπως, στον αντίποδα, το έχουν αναλύσει και χιλιάδες άλλοι κομμουνιστοθρεμμένοι, σε κάτι μικρά κόκκινα βιβλιαράκια/ευαγγέλια που κυκλοφορούν και οφείλουν οι ευεργετημένοι κομμουνιστικοί λαοί να τα μελετούν νυχθημερόν και να τα αποστηθίζουν, αν θέλουν την ησυχία τους. Τις ελεύθερες ώρες τους δεν πρέπει να παραλείπουν να δοξάζουν το όνομα του Γ.Γ του κόμματος, αν θέλουν να μη τους στείλουν διακοπές να κάνουν παρέα με τους άλλους αχάριστους.

Η εισαγωγή τελείωσε, πάμε παρακάτω.

Από την 1^η Ιουλίου 2012 η Κύπρος και ο Πρόεδρος Χριστόφιας ανέλαβαν την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το προσεχές εξάμηνο. Κατά καιρούς ο πολύπαθος και πολυβασανισμένος κυπριακός λαός, στην προσπάθειά του να αποτινάξει τον τουρκικό ζυγό από τα χώματά του, μετά τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο έχει δοκιμάσει όλες τις πολιτικές συνταγές. Από τον Σπύρο Κυπριανού του ΔΗ.ΚΟ (κέντρο), στον Γιώργο Βασιλείου που εξελέγη με την υποστήριξη του Α.Κ.Ε.Λ. (μαρξιστικό-λενινιστικό κόμμα), κατόπιν στον Γλαύκο Κληρίδη του ΔΗ.ΣΥ (κεντροδεξιά), στη συνέχεια στον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο που εξελέγη με την υποστήριξη του κόμματός του (ΔΗ.ΚΟ) αλλά και του Α.Κ.Ε.Λ., για να καταλήξουμε στο σημερινό Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια, επίσης του Α.Κ.Ε.Λ.

Κάνοντας μια σούμα διαπιστώνουμε ότι το μαρξιστικό-λενινιστικό κόμμα Α.Κ.Ε.Λ. έχει παίξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στα πολιτικά - και όχι μόνο - τεκταινόμενα της μεγαλονήσου. Κατά την προσωπική μου άποψη, δεν έχει κατορθώσει να επιτύχει και σπουδαία πράγματα, αλλά ούτε αυτό είναι το θέμα μας.

Το θέμα μας είναι η ανάληψη της Κυπριακής Προεδρίας. Ο πρόεδρος Χριστόφιας στην εναρκτήρια ομιλία του στο ευρωκοινοβούλιο έθεσε τους στόχους και τις προτεραιότητες της προεδρίας του για τους επόμενους 6 μήνες. Όποιος θέλει να ενημερωθεί για τα όσα είπε ο πρόεδρος Χριστόφιας, μπορεί πολύ απλά να ψάξει στο διαδίκτυο. Υπάρχουν βίντεο και απομαγνητοφωνημένα κείμενα. Προσωπικά θα εστιάσω στην αποστροφή του κου Χριστόφια για τις εθνότητες που ζουν στο νησί.

 

 

Στο 3:48 του βίντεο λέει επί λέξει: “…Ούτε οι Βρετανοί έχουν θέση στην Κύπρο, ούτε οι Τούρκοι έχουν θέση στην Κύπρο, ούτε οι αδελφοί μας οι Έλληνες, με την κακήν έννοια, έχουν θέση στην Κύπρο”.

Το “με την κακήν έννοια” έχει διάφορες αναγνώσεις. Και προφανώς το χρησιμοποίησε, όχι εν τη ρύμη του λόγου του, αλλά σε μια προσπάθεια να υποδυθεί τον ηγέτη ενός λαού που θέλει να διαφεντεύει τη μοίρα του. Ίσως θεωρεί ότι οι Έλληνες στέκονται εμπόδιο σε αυτό. Ίσως πάλι αργότερα, αυτός ή κάποιος άλλος Κύπριος πρόεδρος μας πει ότι “δεν ζητήσαμε τη βοήθεια της Ελλάδας το 1974 κατά την τουρκική εισβολή”, ή ότι τα ελληνικά στρατεύματα της ΕΛ.ΔΥ.Κ. είναι “στρατεύματα κατοχής”.

Από την άλλη, ο Κύπριος υπουργός Οικονομικών απέδωσε την ανάγκη προσφυγής στον Μηχανισμό Στήριξης “στην έκθεση των κυπριακών τραπεζών στα ελληνικά ομόλογα και στην κακή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας”.

Άρχισαν τα όργανα ή ιδέα μου είναι; Μπορεί να πρόκειται για συμπτώσεις. Μπορεί να αρέσκομαι εγώ στις συνωμοσιολογίες και όλα τα “φυσιολογικά” να μου κάνουν εντύπωση. Μάλλον δεν θα το μάθω ποτέ.

Ο πρόεδρος Χριστόφιας λοιπόν περίπου μας είπε “μαζέψτε τα και σπίτια σας”, ο δε υπουργός του απέδωσε τον εκτροχιασμό της κυπριακής οικονομίας στην έκθεσή της στα τοξικά ελληνικά ομόλογα. Ίσως ο κος Υπουργός να μη γνωρίζει ότι δεκάδες χώρες διαθέτουν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου που επίσης "κουρεύτηκαν", χωρίς να εκτροχιαστεί η οικονομία τους. Ίσως πάλι ο κος Υπουργός να πιστεύει ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει ομόλογα του Κυπριακού Δημοσίου που επίσης υποβαθμίστηκαν. 

Αλλά, πως το ‘παμε; Για όλα φταίει η Ελλάδα διότι από εκεί ξεκίνησε το κακό! Και όταν ‘μάθαν ότι πηδιόμαστε πλακώσανε και οι Κύπριοι.

Μα θα μου πεις: «καλά ρε φίλε, μύγα τον τσίμπησε τον Χριστόφια και τα ’βαλε στα καλά καθούμενα με τους Έλληνες»; Όχι βέβαια! Αυτός το παιχνίδι του παίζει, εμείς κοιμόμαστε όλα αυτά τα χρόνια και δεν τον είχαμε πάρει χαμπάρι. 

Θες δείγμα γραφής; Πάρε να ’χεις:

Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα "ΑΥΓΗ" στις 14 Οκτωβρίου 2007 (σε ανύποπτο χρόνο δηλαδή) ο κος Χριστόφιας δήλωνε: “…η πατριδοκαπηλία και ο εθνικισμός – σοβινισμός ήταν πάντα ο κακός δαίμονας της Κύπρου”. 

Αυτά!

Εύχομαι τουλάχιστον να μη χάσουμε και το 12άρι στη Γιουροβίζιον.

Τα ύστερα του κόσμου…!