Υπάρχουν εργαζόμενοι που θριαμβολογούν επειδή σύντομα 4.000 εργαζόμενοι θα απολυθούν. Υπάρχουν νοήμονες ενήλικες που μισούν το "Δημόσιο" σαν αυτό να ήταν μία ενιαία και αδιαίρετη οντότητα η ύπαρξη της οποίας είναι κάτι κατεξοχήν κακό.
Υπάρχουν πολίτες που στη λίστα των οργανισμών που μπαίνουν σε εργασιακή εφεδρεία επικεντρώνονται σε 2-3 οργανισμούς -φαινομενικά τουλάχιστον- άνευ αντικειμένου, παραβλέποντας παράλληλα ότι στη λίστα με τους 151 οργανισμούς οι 3 μεγάλες κατηγορίες που θίγονται και απαξιώνονται είναι η έρευνα, ο πολιτισμός και η ψυχική υγεία.
Πόσο βολικό είναι να μισείς, πόσο βολικό είναι να μη νοιάζεσαι, να μη συμπονάς, να αξιώνεις περισσότερο το χρήμα από τον άνθρωπο.
Ούτε αόρατη θέλω να γίνω για μια μέρα, ούτε Θεός, που λέγαμε παιδιά. Θέλω μια μέρα να σκέφτομαι και να νιώθω σαν αυτούς τους ανθρώπους.
Να γελάω σαρδόνια όταν ο υπάλληλος βγαίνει σε εργασιακή εφεδρεία χωρίς προοπτική να βρει δουλειά μέσα σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής ύφεσης, όταν κρύβεται από το διαχειριστή γιατί δεν έχει να πληρώσει τα κοινόχρηστα, όταν πέφτει μπρούμυτα βουλιάζοντας στο μαξιλάρι μέρα μεσημέρι με ντάλα κατάθλιψη. Τι ανάγκη έχει ο κόσμος τους ανάξιους;
Να πάρω όλα τα ΑΜΕΑ, με τα μπαστουνάκια των τυφλών, με τα ψυχοφάρμακα των αυτιστικών, τη νοηματική των κωφάλαλων, που εξυπηρετούνταν στις δομές ψυχικής υγείας και πρόνοιας, να τα φορτώσω στα καροτσάκια τους, στα πούλμαν με τα σπαστικά και να τα σπρώξω στον Καιάδα. Τι ανάγκη έχει ο κόσμος τους αναξιοπαθούντες;
Να σαρκάσω τον κάθε επιστήμονα, τον κάθε διδάκτορα, τον καθένα που διέθεσε τα νιάτα του σε σπουδές για να παράγει έρευνα στο φαληρισμένο Ελλαδιστάν καθώς θα τον βλέπω να κυκλώνει αγγελίες για ντελίβερυ και πλασιέ στη χρυσή ευκαιρία. Τι ανάγκη έχουμε τόσους επιστήμονες;
Να πετάξω αυγά στον κάθε φιλόμουσο, φιλότεχνο και καλλιτέχνη γιατί ήμαστε μια χώρα με υπερπαραγωγή τέχνης και πολιτισμού και τι στο διάολο χρειάζονται τόσα θέατρα, τόσα ποιήματα, τόση λογοτεχνία τη στιγμή που υπάρχει το Mall, τα Starbuck's και η τηλεόραση με το ψηφιακό σήμα;
Αλλά δε γίνεται. Δεν έχω μέσα μου τόσο εφεδρικό μίσος.Γιατί στο δικό μου εργασιακό χώρο, μέρα τη μέρα, σφυρηλατείται η ανθρωπιά μας. Το τυφλό τσιγγανάκι, το ορφανό αγοράκι, το κακοποιημένο κοριτσάκι, οι γονείς με το βαρύ αυτιστικό, το αδελφάκι με τη λευχαιμία, το παιδί που δε θα γυρίσει ποτέ σπίτι του.
Πάντα υπάρχει ένας λόγος να είσαι ανάλγητος. Εγώ δε ξέρω κανέναν.
Στη δική μου οικογένεια δεν έτυχε να με μεγαλώσουν με μίσος για τον γείτονα, γιατί είναι τεμπέλης, γιατί είναι κάφρος, γιατί είναι βολεμένος δημόσιος υπάλληλος. Πάντα υπάρχει ένας λόγος να μισείς. Εγώ δε ξέρω κανέναν.
Εγώ δεν ξέρω κανέναν σαν αυτούς τους ανθρώπους. Ξέρω πολλούς σαν εμένα. Ευτυχώς.
Πηγή: Του κανενός το ρόδο
Πολύ ωραίο κείμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιδεολογία του μίσους έχει πλέον απλώσει τα πλοκάμια της παντού.
Είναι μια σύγχρονη εκδοχή του ναζισμού.
Απλά αντί να κυνηγούν τους Εβραίους, του μαύρους κλπ, κυνηγούν τους αναξιοπαθούντες.
Καιάδας υποδέχεται όσους δεν είναι "καταφερτζήδες", όσους δεν είναι βαθιά χωμένοι στο σύστημα, όσους δεν κατάγονται από μεγαλοαστικές οικογένειες.
Εμείς απλά γρανάζια ενός συστήματος που μας χρησιμοποιεί και όταν πλέον δε μας έχει πια ανάγκη, μας πετάει στον Καιάδα.
Ένας κόσμος μόνο για τους δυνατούς.
Και με τους αδυνάτους να σφάζονται μεταξύ τους για το ποιος αξιζει περισσότερο να πέσει στον Καιάδα.
Ευτυχώς η κοπέλα που έγραψε το κείμενο δεν ξέρει κανέναν από αυτου΄ς τους ανθρώπους.
Εγώ πάι ξέρω πολλούς από αυτούς και τους συναναστρέφομαι κιόλας.
Δεν είναι κακοί άνθρωποι.
Είναι άνθρωποι με ελλιπή παιδεία, υπέρμετρο φανατισμό και πνευματική τύφλωση. Πολύ τύφλωση!
"Τυφλός είναι κι εκείνος που κάνει ότι δεν ξέρει
Πως πίνει απ το πηγάδι το σκοτεινό
Που ό,τι τον κατατρώει, ανάγκη το χει κάνει
Ή στην αυλή το κρύβει, να ξεχαστεί..."
όπως έγραψε κι ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Όπως τα λες, σύγχρονη εκδοχή του ναζισμού!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τσουβάλιασμα μιας ολόκληρης κοινωνικής ή επαγγελματικής τάξης, προκειμένου να εκχυδαϊστεί στα μάτια της υπόλοιπης κοινωνίας, εκπορεύεται από αρρωστημένους εγκεφάλους που προσπαθούν να βρουν συνενόχους στα κόμπλεξ και την ασυγκράτητη βλακεία τους.
Πρόκειται για ημιμαθείς και κακομαθημένους.
Κατά τη δική τους λογική όλοι οι γιατροί παίρνουν φακελάκι, όλοι οι επαγγελματίες φοροδιαφεύγουν, όλοι οι ξένοι είναι λαθρομετανάστες, εγκληματίες και απόβλητα, όλη η νεολαία παίρνει ναρκωτικά, όλοι οι πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι.
Η ίδια λογική με την απίστευτης ηλιθιότητας ατάκα «αυτά γίνονται μόνο στην Ελλάδα» !!!
Αυτό αποφαίνονται όλοι οι ειδικοί (κάπου 10 εκατομμύρια) που έχουν ζήσει σε όλες τις χώρες της γης κι έχουν εμπειρίες.
Τελικά έχουν χαθεί πολλά από αυτόν τον τόπο.
Χάθηκαν οι ρήτορες, χάθηκαν οι ποιητές, χάθηκαν οι φιλόσοφοι, χάθηκαν οι αρχιτέκτονες, χάθηκαν οι δίκαιοι νομοθέτες, χάθηκαν οι δημοκράτες πολιτικοί, χάθηκαν οι ήρωες και οι ανδρείοι, χάθηκε ο πολιτισμός. Όλα αυτά για τα οποία είχαμε να καμαρώνουμε. Όλα αυτά που ξεκίνησαν από την πατρίδα μας και διαδόθηκαν στους τέσσερις ορίζοντες.
Το μόνο Μαζεστίξ που μας άφησαν είναι η μιζέρια μας.
Αυτή θα παραδώσουμε στα παιδιά μας;