Σενάρια για ανάγκη ψήφισης του “Μεσοπρόθεσμου” από 180 βουλευτές, σενάρια ανασχηματισμού, σενάρια προώρων εκλογών, σενάρια συγκυβέρνησης με Πρωθυπουργό τον Βαγγέλη Βενιζέλο (!). Ο Παπανδρέου επισκέφτηκε και πάλι τον Πρόεδρο, μίλησε για ιστορικές στιγμές, σε λίγο θα απευθύνει και νέο διάγγελμα. Οι πολιτικές εξελίξεις είναι ραγδαίες και απρόβλεπτες.
Το Μνημόνιο 1 απέτυχε, όπως παραδέχονται όλοι οι μη κολλημένοι, ανεξάρτητα τι ψήφισαν, τι πιστεύουν, πόσο τους έπληξαν τα μέτρα.
Είναι αλήθεια ότι κάποιοι δείκτες βελτιώθηκαν, όπως της είσπραξης ΦΠΑ και της μείωσης του ελλείμματος. Και αυτή η βελτίωση δεν προήλθε αυτόματα, ο ελληνικός λαός έβαλε και πάλι “πλάτη”. Κανένας δεν αισθάνθηκε ευτυχής που του μείωσαν το μισθό ή τη σύνταξη, τα δώρα, τα επιδόματα, τις κοινωνικές παροχές. Αναγκάστηκε να υπομείνει στωικά την περσινή φοροκαταιγίδα, ευελπιστώντας – τουλάχιστον -, ότι επρόκειτο για το καλό της πατρίδας, έχοντας ταυτόχρονα τις διαβεβαιώσεις του Έλληνα Πρωθυπουργού ότι πρόκειται για έσχατη και αναγκαστική λύση και πως ΔΕΝ πρόκειται στο μέλλον να θιγούν τα εισοδήματα των οικονομικά ασθενέστερων με νέα μέτρα. Και διαψεύστηκε παταγωδώς.
Κάποιοι άλλοι δείκτες όμως είναι ΕΔΩ και φωνάζουν δυνατά ότι το Μνημόσυνο 1 απέτυχε, όπως ο δείκτης της ανεργίας, των εξαγωγών, του χρέους, της είσπραξης ανείσπρακτων οφειλών, της πάταξης της φοροδιαφυγής, του μαύρου χρήματος κ.α. Είναι αυτονόητο ότι για την καλυτέρευση αυτών των δεικτών δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτα οι πολίτες. Το κράτος είναι αυτό που πρέπει να μεριμνήσει για την ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα, καθώς και για την ενεργοποίηση των ελεγκτικών και εισπρακτικών του μηχανισμών.
Αλλά απ’ ότι φαίνεται, τα πενιχρά οφέλη που αποφέρει η αποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού, μας οδήγησαν στο Μνημόσυνο Νο2. Και αυτό είναι αυταπόδεικτο, αφού τα μέτρα που είχαν να κάνουν με μειώσεις αποδοχών σε μισθωτούς και συνταξιούχους απέδωσαν τα αναμενόμενα. Ήταν εύκολο άλλωστε. Άρα, γιατί το καράβι ξώκειλε;
Μας είχαν πει τότε ότι το ΔΝΤ έχει ΜΙΑ συνταγή και την εφαρμόζει σε κάθε χώρα. Αν η συνταγή ήταν επιτυχημένη, τότε γιατί ο “γιατρός” μας αλλάζει τα χάπια; Πειράματα κάνει με την υγεία μας και το στομάχι μας; Πειραματίζεται γιατί είναι σκιτζής και κομπογιαννίτης ή ξέρει ότι δίνει δηλητήριο εκούσια για να μας σκοτώσει;
Βρισκόμαστε ήδη στο “και πέντε”.
Πάνε οι εποχές που το κάθε αντιπολιτευόμενο κόμμα έκανε το “κομμάτι” του με τσιτάτα, υποσχέσεις, μακροπρόθεσμα σχέδια επί χάρτου, αοριστολογίες και φούμαρα. Μαγκιές, αστεϊσμοί, κομπορρημοσύνες και ψευτοπατριωτισμοί δεν χωράνε πια.
Το πρόβλημα είναι πλέον ΕΔΩ. Το χάος ορατό και οι εναλλακτικές προτάσεις θα πρέπει να είναι απόλυτα τεκμηριωμένες. Όποιος δεν μπορεί να αναλάβει την ευθύνη και να βοηθήσει, ας χωθεί στη τρύπα του και ας το βουλώσει.
Τούτες τις στιγμές που γράφεται ιστορία, να δούμε ποιος θα γράψει τις μαύρες της σελίδες …
Το Μνημόνιο 1 απέτυχε, όπως παραδέχονται όλοι οι μη κολλημένοι, ανεξάρτητα τι ψήφισαν, τι πιστεύουν, πόσο τους έπληξαν τα μέτρα.
Είναι αλήθεια ότι κάποιοι δείκτες βελτιώθηκαν, όπως της είσπραξης ΦΠΑ και της μείωσης του ελλείμματος. Και αυτή η βελτίωση δεν προήλθε αυτόματα, ο ελληνικός λαός έβαλε και πάλι “πλάτη”. Κανένας δεν αισθάνθηκε ευτυχής που του μείωσαν το μισθό ή τη σύνταξη, τα δώρα, τα επιδόματα, τις κοινωνικές παροχές. Αναγκάστηκε να υπομείνει στωικά την περσινή φοροκαταιγίδα, ευελπιστώντας – τουλάχιστον -, ότι επρόκειτο για το καλό της πατρίδας, έχοντας ταυτόχρονα τις διαβεβαιώσεις του Έλληνα Πρωθυπουργού ότι πρόκειται για έσχατη και αναγκαστική λύση και πως ΔΕΝ πρόκειται στο μέλλον να θιγούν τα εισοδήματα των οικονομικά ασθενέστερων με νέα μέτρα. Και διαψεύστηκε παταγωδώς.
Κάποιοι άλλοι δείκτες όμως είναι ΕΔΩ και φωνάζουν δυνατά ότι το Μνημόσυνο 1 απέτυχε, όπως ο δείκτης της ανεργίας, των εξαγωγών, του χρέους, της είσπραξης ανείσπρακτων οφειλών, της πάταξης της φοροδιαφυγής, του μαύρου χρήματος κ.α. Είναι αυτονόητο ότι για την καλυτέρευση αυτών των δεικτών δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτα οι πολίτες. Το κράτος είναι αυτό που πρέπει να μεριμνήσει για την ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα, καθώς και για την ενεργοποίηση των ελεγκτικών και εισπρακτικών του μηχανισμών.
Αλλά απ’ ότι φαίνεται, τα πενιχρά οφέλη που αποφέρει η αποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού, μας οδήγησαν στο Μνημόσυνο Νο2. Και αυτό είναι αυταπόδεικτο, αφού τα μέτρα που είχαν να κάνουν με μειώσεις αποδοχών σε μισθωτούς και συνταξιούχους απέδωσαν τα αναμενόμενα. Ήταν εύκολο άλλωστε. Άρα, γιατί το καράβι ξώκειλε;
Μας είχαν πει τότε ότι το ΔΝΤ έχει ΜΙΑ συνταγή και την εφαρμόζει σε κάθε χώρα. Αν η συνταγή ήταν επιτυχημένη, τότε γιατί ο “γιατρός” μας αλλάζει τα χάπια; Πειράματα κάνει με την υγεία μας και το στομάχι μας; Πειραματίζεται γιατί είναι σκιτζής και κομπογιαννίτης ή ξέρει ότι δίνει δηλητήριο εκούσια για να μας σκοτώσει;
Βρισκόμαστε ήδη στο “και πέντε”.
Πάνε οι εποχές που το κάθε αντιπολιτευόμενο κόμμα έκανε το “κομμάτι” του με τσιτάτα, υποσχέσεις, μακροπρόθεσμα σχέδια επί χάρτου, αοριστολογίες και φούμαρα. Μαγκιές, αστεϊσμοί, κομπορρημοσύνες και ψευτοπατριωτισμοί δεν χωράνε πια.
Το πρόβλημα είναι πλέον ΕΔΩ. Το χάος ορατό και οι εναλλακτικές προτάσεις θα πρέπει να είναι απόλυτα τεκμηριωμένες. Όποιος δεν μπορεί να αναλάβει την ευθύνη και να βοηθήσει, ας χωθεί στη τρύπα του και ας το βουλώσει.
Τούτες τις στιγμές που γράφεται ιστορία, να δούμε ποιος θα γράψει τις μαύρες της σελίδες …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου