Διαβάζοντας την ειδησεογραφία της εβδομάδας που φεύγει, στάθηκα σε αυτή την είδηση:
Iαπωνία: Συνταξιούχοι εθελοντές πρόθυμοι να εργαστούν στη Φουκουσίμα
Περίπου 200 μέλη ηλικίας άνω των 60 ετών έχει συγκεντρώσει η οργάνωση «Σώμα Εκπαιδευμένων Βετεράνων» της Ιαπωνίας, τα οποία δηλώνουν έτοιμα να βοηθήσουν στην επιδιόρθωση των ζημιών στο πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα.
Ανάμεσα στους εθελοντές βρίσκονται συνταξιούχοι μηχανικοί, δάσκαλοι, ακαδημαϊκοί, εργάτες.
«Καλύτερα να υποστούμε εμείς τις συνέπειες της ραδιενέργειας, παρά οι νέοι», όπως δήλωσε ο συνταξιούχος μηχανικός, Γιασουτέρο Γιαμάντα, ένας εκ των ιδρυτών της οργάνωσης.
«Είμαι 72 ετών και έχω ακόμη 12 με 15 χρόνια ζωής. Ακόμη κι αν πάθαινα καρκίνο από την έκθεσή μου στη ραδιενέργεια αυτός θα έκανε να εκδηλωθεί 20-25 χρόνια» αναφέρει.
Ανάμεσα στους εθελοντές βρίσκονται συνταξιούχοι μηχανικοί, δάσκαλοι, ακαδημαϊκοί, εργάτες.
«Η γενιά μας, που συνειδητά ή ασυνείδητα ενέκρινε την κατασκευή των πυρηνικών σταθμών της Φουκουσίμα και που επωφελήθηκε των μεγάλων ποσοτήτων ενέργειας που παράγουν, θα πρέπει να είναι η πρώτη που θα συμμετέχει στο Σώμα Εκπαιδευμένων Βετεράνων», δήλωσε ο Γιαμάντα.
«Νέοι άνθρωποι δεν πρέπει να βρίσκονται στη θέση να πρέπει να κάνουν μια τέτοια δουλειά. Η έκθεση της γενιάς από την οποία θα προέλθει η επόμενη γενιά στην ακτινοβολία θα πρέπει να αποφευχθεί», πρόσθεσε.
Πηγή: Ναυτεμπορική
Μια ομάδα 200 - μέχρι στιγμής - ανθρώπων εμφανίστηκε στο προσκήνιο και ζήτησε από την Πολιτεία να βοηθήσει εθελοντικά στην αποκατάσταση των ζημιών από το πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσίμα.
Άνθρωποι που παρά την επί δεκαετίες προσφορά τους θεωρούν ότι ακόμη και σήμερα μπορούν να συνεισφέρουν στο κοινωνικό σύνολο, βάζοντας σε κίνδυνο ότι πολυτιμότερο έχουν, την ίδια τους τη ζωή.
Άνθρωποι που σε κοινή τους ανακοίνωση αισθάνονται συνένοχοι γιατί με την ανοχή και τη σιωπή τους επέτρεψαν τη δημιουργία πυρηνικών εργοστασίων στη χώρα τους, οι ζημιές των οποίων θέτουν σε κίνδυνο τις επόμενες γενιές.
Ο συμβολισμός είναι τεράστιος.
Αντιδιαστέλλω την πιο πάνω είδηση με τα τεκτενόμενα στη χώρα μου. Επί δεκαετίες συσσωρεύαμε “πυρηνική ενέργεια” (βλ. χρέος) στο καζάνι της εθνικής μας οικονομίας, γνωρίζοντας (?) ότι αυτό κάποτε θα εκραγεί με καταστροφικότατες συνέπειες, χωρίς να παίρνουμε κανένα μέτρο προφύλαξης.
Τρέχαμε να πάρουμε νέα δάνεια, όχι για περαιτέρω ανάπτυξη, όχι για επενδύσεις, αλλά για να πληρώσουμε τα προηγούμενα. Και το μόνο που κατορθώναμε ήταν να πληρώνουμε μέρος των τόκων τους, ούτε καν το κεφάλαιο.
Βλέπαμε ότι και ο γιαλός ήταν στραβός και ότι στραβά αρμενίζαμε, αλλά θέλαμε να πιστεύουμε (το ψέμα είναι πιο βολικό) ότι δεν θα υπάρξουν επιπτώσεις, τουλάχιστον άμεσες, τουλάχιστον δεν θα τις υποστούμε εμείς. Κάποια άλλη γενιά θα πληρώσει τα σπασμένα !
Δεν προλάβαμε όμως.
Το καζάνι έσκασε.
Είμαστε εμείς εδώ. Είναι και τα παιδιά μας. Είναι και οι γονείς μας. Είναι και οι φίλοι μας.
Μια ομάδα 200 - μέχρι στιγμής - ανθρώπων εμφανίστηκε στο προσκήνιο και ζήτησε από την Πολιτεία να βοηθήσει εθελοντικά στην αποκατάσταση των ζημιών από το πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσίμα.
Άνθρωποι που παρά την επί δεκαετίες προσφορά τους θεωρούν ότι ακόμη και σήμερα μπορούν να συνεισφέρουν στο κοινωνικό σύνολο, βάζοντας σε κίνδυνο ότι πολυτιμότερο έχουν, την ίδια τους τη ζωή.
Άνθρωποι που σε κοινή τους ανακοίνωση αισθάνονται συνένοχοι γιατί με την ανοχή και τη σιωπή τους επέτρεψαν τη δημιουργία πυρηνικών εργοστασίων στη χώρα τους, οι ζημιές των οποίων θέτουν σε κίνδυνο τις επόμενες γενιές.
Ο συμβολισμός είναι τεράστιος.
Αντιδιαστέλλω την πιο πάνω είδηση με τα τεκτενόμενα στη χώρα μου. Επί δεκαετίες συσσωρεύαμε “πυρηνική ενέργεια” (βλ. χρέος) στο καζάνι της εθνικής μας οικονομίας, γνωρίζοντας (?) ότι αυτό κάποτε θα εκραγεί με καταστροφικότατες συνέπειες, χωρίς να παίρνουμε κανένα μέτρο προφύλαξης.
Τρέχαμε να πάρουμε νέα δάνεια, όχι για περαιτέρω ανάπτυξη, όχι για επενδύσεις, αλλά για να πληρώσουμε τα προηγούμενα. Και το μόνο που κατορθώναμε ήταν να πληρώνουμε μέρος των τόκων τους, ούτε καν το κεφάλαιο.
Βλέπαμε ότι και ο γιαλός ήταν στραβός και ότι στραβά αρμενίζαμε, αλλά θέλαμε να πιστεύουμε (το ψέμα είναι πιο βολικό) ότι δεν θα υπάρξουν επιπτώσεις, τουλάχιστον άμεσες, τουλάχιστον δεν θα τις υποστούμε εμείς. Κάποια άλλη γενιά θα πληρώσει τα σπασμένα !
Δεν προλάβαμε όμως.
Το καζάνι έσκασε.
Είμαστε εμείς εδώ. Είναι και τα παιδιά μας. Είναι και οι γονείς μας. Είναι και οι φίλοι μας.
Είναι εδώ οι δικές μας ζωές και όλων αυτών που αγαπάμε.
Ο Ελληνικός λαός, λόγω εκπαίδευσης, κουλτούρας και πολιτισμού δεν προσιδιάζει με τον Ιαπωνικό λαό. Άλλοι κόσμοι, εντελώς διαφορετικοί. Θεωρώ ότι όλοι μας στεκόμαστε με δέος και θαυμασμό μπροστά στην κίνηση αυτών των 200 ανθρώπων. Κανένας μας ίσως, δεν θα αποτολμούσε κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα. Οι λόγοι είναι πολλοί, όρεξη να ’χεις να απαριθμείς.
Στις ημέρες μας το “Κίνημα των Αγανακτισμένων” βρίσκεται καθημερινά στους δρόμους, στα πάρκα και στις πλατείες. Ακόμη και μερικά εκατομμύρια Έλληνες που δεν κατεβαίνουν στις πλατείες, συντάσσονται με πολλά από τα συνθήματα που ακούγονται. Όλοι πια έχουν καταλάβει – εκτός από το πολιτικό προσωπικό και τους αναρίθμητους βολεμένους του – ότι πρέπει να αλλάξουν όλα.
Κανένας μας δεν θέλει να αυτοθυσιαστεί. Η συντριπτική πλειοψηφία γιατί δεν ευθύνεται, η ισχνή-αισχρή μειοψηφία γιατί είναι καθάρματα. Παράλληλα με τη δική τους επιβίωση, έχουν φροντίσει τη δική μας εξόντωση.
Σε ένα οικοδόμημα που καταρρέει, τα μόνα πλάσματα που καλοπερνούν είναι οι σιχαμερές κατσαρίδες. Είναι και οι μόνες που επιβιώνουν από πυρηνική καταστροφή. Έχουν τέτοιο DNA που αντέχουν τα πάντα.
Ο Ελληνικός λαός, λόγω εκπαίδευσης, κουλτούρας και πολιτισμού δεν προσιδιάζει με τον Ιαπωνικό λαό. Άλλοι κόσμοι, εντελώς διαφορετικοί. Θεωρώ ότι όλοι μας στεκόμαστε με δέος και θαυμασμό μπροστά στην κίνηση αυτών των 200 ανθρώπων. Κανένας μας ίσως, δεν θα αποτολμούσε κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα. Οι λόγοι είναι πολλοί, όρεξη να ’χεις να απαριθμείς.
Στις ημέρες μας το “Κίνημα των Αγανακτισμένων” βρίσκεται καθημερινά στους δρόμους, στα πάρκα και στις πλατείες. Ακόμη και μερικά εκατομμύρια Έλληνες που δεν κατεβαίνουν στις πλατείες, συντάσσονται με πολλά από τα συνθήματα που ακούγονται. Όλοι πια έχουν καταλάβει – εκτός από το πολιτικό προσωπικό και τους αναρίθμητους βολεμένους του – ότι πρέπει να αλλάξουν όλα.
Κανένας μας δεν θέλει να αυτοθυσιαστεί. Η συντριπτική πλειοψηφία γιατί δεν ευθύνεται, η ισχνή-αισχρή μειοψηφία γιατί είναι καθάρματα. Παράλληλα με τη δική τους επιβίωση, έχουν φροντίσει τη δική μας εξόντωση.
Σε ένα οικοδόμημα που καταρρέει, τα μόνα πλάσματα που καλοπερνούν είναι οι σιχαμερές κατσαρίδες. Είναι και οι μόνες που επιβιώνουν από πυρηνική καταστροφή. Έχουν τέτοιο DNA που αντέχουν τα πάντα.
Τελικά, έχουν πολλά κοινά με τους πολιτικούς μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου