Κάγκελα και προσκλήσεις

Κάγκελα κάγκελα κάγκελα παντού

και τα μυαλά στα κάγκελα του αοράτου εχθρού

 

Αυτά μας τραγούδαγε πριν από 3 δεκαετίες ο Τζιμάκος. Φαίνεται πως τα λόγια του ήταν προφητικά.

Η αρχή έγινε με τα κάγκελα στη μαθητική/στρατιωτική παρέλαση της φετινής 25^ης Μαρτίου. Ωραίες σκηνές, ε; Οι πωλητικοί μας αποκλεισμένοι πίσω από τα κάγκελα, με αστυνομικούς μπροστά από αυτά να τους «προστατεύουν» και όλοι  οι υπόλοιποι χωριστά.

Προσωπικά αυτή η εικόνα τείνει να μου αρέσει. Αν την δεις από άλλη οπτική ίσως να μην ήσαν «αποκλεισμένοι» αλλά κλεισμένοι, να μην βρίσκονταν πίσω από τα κάγκελα αλλά να τα είχαν μπροστά τους, να μην τους προστάτευαν οι αστυνομικοί από τον κόσμο, αλλά να προστάτευαν τον κόσμο από αυτούς.

Ας θυμηθούμε λίγο την ιστορία: Όλα ξεκίνησαν πέρσι τέτοιες μέρες, όπου στη Θεσσαλονίκη προπηλακίστηκε - από χρυσαυγίτες και οπαδούς του Ηρακλή (!!!) - ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Και καλά, να «καταλάβω» τα λυσσασμένα κοπρόσκυλα της συμμορίας των νεοναζί που καταφέρονταν κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ό,τι εμπεριέχει τον όρο δημοκρατία, γι’ αυτούς αποτελεί κόκκινο πανί. Η μαλακία που τους δέρνει τους οπλίζει το στόμα και τα χέρια να πουν και να κάνουν τα πάντα. Οι Ηρακλειδείς, όμως, πίστευαν ότι με βρισίδια και μούντζες θα ανέβαινε κατηγορία η ομάδα τους;

Η παρέλαση ματαιώθηκε και τη σκυτάλη παρέλαβε δύο μέρες μετά ο τότε υπουργός Άμυνας Μπεγλίτης, ο οποίος στον προαύλιο χώρο του ναού του Αγίου Δημητρίου άκουσε τα εξ’ αμάξης.

 

Για να αποφύγει η Πολιτεία, η κυβέρνηση, το υπουργείο και η αστυνομία παρόμοιες εικόνες, αποφάσισαν κατά την παρέλαση της 25ης Μαρτίου να βάλουν κιγκλιδώματα και να μοιράσουν προσκλήσεις. Για να μπορέσεις να παρακολουθήσεις την παρέλαση έπρεπε να διαθέτεις …πρόσκληση!

Όμορφα πράγματα, με τάξη και πάνω απ’ όλα με ασφάλεια.

Πολλή Ασφάλεια βρε παιδί μου. Οι γύρω δρόμοι είχαν γεμίσει Ασφαλίτες που έκοβαν φάτσες και έκαναν σωματική έρευνα σε όποιον δεν τους γέμιζε το μάτι.

Φαίνεται πως το μέτρο είχε επιτυχία. Οι πωλητικοί κατάφεραν να παρακολουθήσουν μια παρέλαση της προκοπής, αφού δεν κινδύνευαν από ρίψεις γιαουρτιών και λοιπών που λερώνουν (τα πέτα. Η υπόληψη δεν λερώνεται με τίποτα), οι δε πάσης φύσης αγανακτισμένοι αποχώρησαν άπρακτοι δίνοντας το επόμενο ραντεβού διαμαρτυρίας.

Και φτάσαμε στο σημερινό ραντεβού. Ήταν τόσο μεγάλη η επιτυχία του εγχειρήματος που αποφασίστηκε μια μικρή διεύρυνση. Κρατάμε τα κάγκελα και την υπεραστυνόμευση, αλλά οι προσκλήσεις που λέγαμε δεν θα αφορούν την παρέλαση (ή μόνο αυτήν), προσκλήσεις θα πάρουν και όσοι θα μπουν στο Ναό!!!!!!!!!!!!!

Κι έτσι, κατά τον πανηγυρικό εορτασμό για τη συμπλήρωση των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της πόλης της Θεσσαλονίκης, οι δημότες και οι επισκέπτες δεν είχαν δικαίωμα να εισέλθουν στο Ναό του πολιούχου Αγ. Δημητρίου ανήμερα στη γιορτή του, αν δεν είχαν πρόσκληση!

Δεν ξέρω ποιος το σκέφτηκε, αλλά πρόκειται για πολύ μεγάλο μαλάκα.

Απ’ όσο είμαι σε θέση να ξέρω, κάτι παρόμοιο δεν έχει ξαναγίνει ποτέ. Ούτε στη χούντα, ούτε στη γερμανική κατοχή, ούτε επί τουρκοκρατίας. Ο κατακτητής πάντοτε σεβάστηκε τα θρησκευτικά και λατρευτικά έθιμα των Ελλήνων και ποτέ δεν απαγόρευσε τη λατρεία ή δεν επέβαλλε κατασταλτικά μέτρα εναντίον αυτής.

Στα περσινά επεισόδια συνέλαβαν 17 άτομα για «προσβολή στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας». Οι 6 έκατσαν στο εδώλιο και κρίθηκαν και αυτοί …αθώοι.

Γιατί;

Γιατί το κράτος δεν θέλει λίγους ενόχους, μας θέλει όλους.

Θέλουν, λένε, να αποφευχθεί οποιοδήποτε επεισόδιο που θα αμαυρώσει τη γιορτή κατά του ναζισμού στη χώρα μας. Αυτή τους η απόφαση θεωρούν πως δεν την αμαυρώνει; Τι ρωτάω τώρα…!

Αντί λοιπόν να συλλαμβάνονται οι «ταραξίες», αποκλείονται όλοι.

Στο ναό έχουν δικαίωμα να μπουν, να προσκυνήσουν, να λειτουργηθούν, μόνο τα τομάρια, τα σόγια τους, άντε και μερικές δεκάδες μπράβοι που σέρνουν πίσω τους.

Η δε στρατιωτική παρέλαση που θα γίνει σε λίγες ώρες θα είναι βουβή. Απαγορεύονται οι φωνές και οι διαμαρτυρίες. Ο καθένας μπορεί μόνο να διαδηλώνει ειρηνικά, δηλαδή να αναφέρει πόσο καλό μας έκαναν τα μνημόνια, ότι μαζί τα φάγαμε, ότι θα πουλήσουμε κανά νεφρό ή κανά παιδί για να πληρώσουμε τους φετινούς φόρους, ότι μακάρι να βρούμε όλα τα λεφτά να τα δώσουμε στην αρχόντισσα Μέρκελ, πως άμα ξαναψηφίσουμε Αριστερά να μας κοπεί το χέρι και τέτοια.

Καλό είναι να τα προσέχουμε αυτά τα πράγματα. Άλλωστε δεν μπορείς να ξέρεις τι εντολές έχουν πάρει οι ένοπλες δυνάμεις σε περίπτωση επεισοδίων. Προσοχή λοιπόν!

Στον ναό του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη έχω πάει μια φορά, μικρό παιδί. Το θέαμα του «θρησκευτικού τουρισμού» ανέκαθεν με απωθούσε. Ουρές έξω από το ναό, να σπρώχνει και να τσακώνεται ο ένας με τον άλλον (αυτοί πάνε, υποτίθεται, να προσκυνήσουν), πούλμαν με καραβάνια πιστών από άλλες πόλεις, πάγκοι δεκάδων μικροπωλητών, σούρτα-φέρτα γονιών που θεωρούν καλή ευκαιρία να αγοράσουν παιχνίδια στα πιτσιρίκια, λουκουμάδες, χαλβάς Φαρσάλων, μαλλί της γριάς, υπαίθριοι ζωγράφοι, τσαντάκηδες, ζητιάνοι…

Δεν θα πήγαινα λοιπόν ποτέ να παρακολουθήσω και να στριμωχτώ σε παρόμοιο τσίρκο. Είναι άλλο θέμα όμως να μη θέλεις και άλλο να στο απαγορεύουν.

Σε λίγη ώρα, καιρού επιτρέποντος, θα παρελάσει και η κόρη μου. Όταν με ρώτησε αν θα πρέπει να προσέξει κάτι, της απάντησα πως όταν περάσει από την εξέδρα των επισήμων να γυρίσει αλλού το κεφάλι της. Και όταν με ρώτησε «γιατί;» της είπα πως αν ήταν αγόρι θα της έλεγα και τι να κρατούσε. Όταν με ξαναρώτησε τι εννοώ, δεν της απάντησα…