Θα σώσουμε την Ελλάδα όσοι το τολμήσουμε

Η αριστουργηματική* δήλωση που ακολουθεί, βγήκε από το στόμα του Έλληνα πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Διαβάζοντάς την καταλαβαίνει κανείς ότι θα μπορούσε να είχε βγει από τα χείλη οποιουδήποτε Έλληνα πρωθυπουργού. Ίσως με περισσότερα σαρδάμ (Σημίτης, Γ. Παπανδρέου), ίσως με περισσότερο δημαγωγικό τόνο (Καραμανλής ο νεότερος), ίσως με μεγαλύτερη δόση ευχαρίστησης και υποχθόνιου γέλιου αυτοϊκανοποίησης (Μητσοτάκης).

Για να τη δούμε:

“Γνωρίζω πολύ καλά τι διακυβεύεται σήμερα για τη χώρα.

Επί 3 μήνες, καθημερινά, αλλάζουμε την εικόνα της Ελλάδας.

Και κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες, διαπραγματευόμαστε σκληρά, για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο. Έχουμε ήδη- και στα εργασιακά και σε άλλα- αλλάξει πολλές, πάρα πολλές από τις αρχικές προτάσεις της Τρόικας. Και η διαπραγμάτευση συνεχίζεται.

Προσέξτε, το μόνο μου πάντα κριτήριο είναι η Ελλάδα και το μέλλον της.  Απ’ αυτήν την ευθύνη πίσω δεν κάνω. Και δεν θέλω καν να σκεφθώ τι θα συμβεί, αν αυτήν την ώρα δεν κρατήσω σταθερά το τιμόνι.

Κοιτάζω μόνο μπροστά, ζητώντας τη μεγαλύτερη δυνατή ενότητα.

Θα σώσουμε την Ελλάδα όσοι το τολμήσουμε”.

Ο πρωθυπουργός μας, λοιπόν, σε πρώτο ενικό (γνωρίζω … το μόνο μου κριτήριο … πίσω δεν κάνω … δεν θέλω καν να σκεφθώ … δεν κρατήσω σταθερά το τιμόνι … κοιτάζω μόνο μπροστά) αποπειράθηκε - για μια ακόμη φορά, δεν το ξεχνώ - να παρουσιάσει την εικόνα του στιβαρού ηγέτη, του σίγουρου κυβερνήτη, του αποφασισμένου πολιτικού ανδρός να δώσει τη μάχη για την αποκλιμάκωση της κρίσης, για τη σωτηρία της Ελλάδας, για ένα καλύτερο αύριο των ελλήνων πολιτών, για το μέλλον της πατρίδας*.

Το ρίγος συγκίνησης που με διαπέρασε μόλις γειώθηκε στο χώμα έκανε το έδαφος γύρω μου να δονείται.

Κατάκατσε το σύννεφο σκόνης και συνεχίζω.

(Εσύ που δυσανασχετείς θεωρώντας πως ειρωνεύομαι τον πρωθυπουργό μας και τις προσπάθειές του, κάνεις λάθος. Συμπλέω μαζί του και ταυτίζομαι στην κοινή μάχη που πρέπει να δώσουμε όλοι μαζί για να βγούμε από το τέλμα*)

Η πολιτική, λένε, είναι η τέχνη του εφικτού. Εγώ πάλι έχω καταλάβει ότι είναι η τέχνη του ψέματος. Ψέματος σοταρισμένου με ψήγματα αλήθειας αληθοφάνειας, γαρνιρισμένου με δόσεις νομικίστικων ελιγμών (βλ. ακαταλαβίστικης μπουρδολογίας), σερβιρισμένου με διλήμματα πανικού, αποπροσανατολισμού και αποσυντόνισης της μάζας.

Ο κος Σαμαράς γνωρίζει τι διακυβεύεται σήμερα για τη χώρα. Να φανταστώ ότι διδάχθηκε μετά τις ασυναρτησίες των τριών Ζαππείων; Να φανταστώ ότι γίνεται κανείς εξυπνότερος (ή ηλιθιότερος;) όταν κάτσει στην καρέκλα; Να φανταστώ ότι δεν βρίσκει συμμάχους αν δεν το βουλώσει και δεν κάνει ότι του πουν;

Ο κος Σαμαράς, ομού με τους δυο συνεταίρους του, επί 3 μήνες αλλάζουν καθημερινά την εικόνα της Ελλάδας*. Αγαπητέ μας πρωθυπουργέ, η Ελλάδα δεν αλλάζει μόνο τους τελευταίους 3 μήνες. Η Ελλάδα αλλάζει τα τελευταία 3 χρόνια, αλλά εσύ στεκόσουν πολύ …ψηλά για να το καταλάβεις. Παρακολουθούσες τότε τις προσπάθειες του έλληνα πρωθυπουργού και κυρίως του ελληνικού λαού, από απόσταση ασφαλείας και παραδομένος ολόψυχα στο εσωκομματικό σας παιχνίδι έκανες μαγκιές με λαϊκίστικες εξυπνάδες. Το ερώτημα κε Σαμαρά δεν είναι αν η Ελλάδα αλλάζει, αλλά αν αλλάζει προς το καλύτερο. Με το να κάνεις απλά διαπιστώσεις δεν μας βοηθάς. Θα μας βοηθούσες αν μας έδινες προοπτική, κάτι που δεν κάνεις ούτε εσύ, ούτε κανένας άλλος.

Διαπραγματευόμαστε σκληρά … έχουμε ήδη αλλάξει πολλές, πάρα πολλές από τις αρχικές προτάσεις της Τρόικας …

Λεπτομέρειες έχεις; Προφανώς όχι! Είναι απολύτως βέβαιο πως αν έστω και σε μια της απαίτηση είχε υποχωρήσει η τρόικα χωρίς να έχει ζητήσει άλλο ισοδύναμο μέτρο, τότε θα είχατε βγει στα μπαλκόνια ζητώντας το χειροκρότημα και οι παπαγάλοι σας θα το είχαν επί μέρες πρώτο θέμα στα δελτία τους και στα πρωτοσέλιδα.

Η διαπραγμάτευση απαιτεί δύο. Στο είχα ξαναπεί και παλιότερα, τότε που έβγαζες λογίδρια στα συνέδρια της ΟΝΝΕΔ και το γραφείο σου μοίραζε δελτία τύπου. Η τρόικα ήρθε (τη φέρατε) για να λεηλατήσει τη χώρα, όχι για καφέ και ψιλοκουβέντα. Αργά ή γρήγορα θα πάρει όλα όσα έχει βάλει στο μάτι, όσο και αν παριστάνεις εσύ, ο Βρούτσης ή ο Στουρνάρας τον διαπραγματευτή (ειδικά για τον τελευταίο έχει καταντήσει ανέκδοτο).

Το τιμόνι της χώρας το κρατάς σταθερά στα χέρια σου, οφείλω να το παραδεχτώ. Κατά που πάει βλέπεις; Μπορείς τουλάχιστον να κάνεις μια στάση να κατέβω εγώ που αρνούμαι τη …σταθερότητα του χεριού σου και την πορεία που χάραξες;

Στο τέλος της δήλωσής σου αφήνεις τον πρώτο ενικό και ζητάς από όλους μας “να τολμήσουμε για να σώσουμε την Ελλάδα”. Εκ μέρους όλων μας σε ευχαριστώ κε πρωθυπουργέ που μας απευθύνεις το λόγο, που μας κάνεις συνδιαχειριστές του προβλήματος και της λύσης του.

Αφού τότε μαζί τα φάγαμε, μαζί πρέπει τώρα να πεινάσουμε.

Λογικό δεν ακούγεται;

Στα δικά σου αυτιά μόνο!

Μέχρι σήμερα δεν ζητήσατε καμία συναίνεση σε κανένα από τα μέτρα που πήρατε ερήμην μας και εις βάρος μας. Και όμως τα πήρατε, γνωρίζοντας τις επιπτώσεις, ή έστω, βλέποντας τα αποτελέσματα. Πως λοιπόν έρχεστε σήμερα και ζητάτε τη βοήθειά μας; Και που δεν θα τη δώσουμε, πάλι δεν θα υλοποιήσετε στο ακέραιο τις συμφωνίες που εσείς υπογράψατε;

Για να στο πω με άλλα λόγια, μας ζητάς να αυτοκτονήσουμε για να μη μας σκοτώσεις;

Πες μου πρώτα τι είναι αυτό που θα τολμήσετε να κάνετε εσείς και μετά πες μου τι ζητάς από εμένα. Φληναφήματα και αοριστολογίες τέλος! Πολιτικάντικοι ελιγμοί που επιδέχονται δεκάδες ερμηνείες δεν έχουν θέση. Εδώ μου ζητάς να συναινέσω στην υποθήκευση της πατρίδας μου και του μέλλοντος των επόμενων γενεών. Και δεν ξέρω εσύ, εγώ προσωπικά τα μετράω αυτά τα πράγματα. Εσύ μπορεί να ενδιαφέρεσαι (όπως σχεδόν όλοι σας του πωλητικού συστήματος) μόνο για τη τσέπη σας. Εγώ βλέπω μια Ελλάδα πάνω από τον τάφο μου να με φτύνει που σου είπα “ναι”.

Γι’ αυτό πάρε από εμένα ένα τεράστιο ΟΧΙ και συγχώρεσέ με που δεν είμαι διατεθειμένος να “τολμήσω”, όπως οι παρακάτω…

* Πλάκα έκανα, δεν πιστεύω να τα έχαψες!