Τα διαβατάρικα

Έφτασε η άνοιξη μα δεν την είδες

στήθηκαν τείχη να σου την κρύψουν

ύψωσαν φράχτες να μην περάσεις

“κλείσαν τα σύνορα σήκω και φύγε”

Μια Ευρώπη που ’χει μόνο χειμώνες

χιονοστιβάδες την κατακλύζουν

μάτια σφαλίσαν καρδιές παγώσαν

“δω δεν ανήκεις γύρισε πίσω”

Άφησες σπίτι, δουλειά και φίλους

έζησες νύχτες φωτιάς και κρύου

χιλιάδες μίλια λίγο πριν φτάσεις

“γιατί δεν έμεινες να πολεμήσεις;”

Στα δίχτυα πιάστηκες κι εγκλωβισμένος

πια δεν παλεύεις για να ξεφύγεις

ζεις μεσ’ τη λάσπη εχθρός φαντάζεις

“σαν μεγαλώσεις συ θα με σφάξεις”

Κλωστές σε δέσαν να σε τραβούνε

απ’ την πατρίδα σου σε κάποια άλλη

μόλις τα χρήματα όμως τελειώσουν

“αυτόν τον τόπο δεν θα μολύνεις”

Τα δέντρα ανθίζουν η γη γιορτάζει

φεύγουν τα σύννεφα θα βγει ο ήλιος

φωλιές θα χτίσουν τα χελιδόνια

η άνοιξη φτάνει μες τις καρδιές

Τα μάτια σήκωσε από το χώμα!

Πάλεψε! Πρέπει! Για τα παιδιά σου!

Κάνε κουράγιο και τα εμπόδια

Θεός αγάπης θα τα συντρίψει!

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στην πρόσκληση της Αριστέας “Μέρες Άνοιξης”.