Ήμουν ρατσιστής

Λαθρομετανάστης!

Ούτε ο ορθογραφικός έλεγχος του word την βγάζει πλέον ως λάθος λέξη. Ενσωματώθηκε. Πήρε τα διαπιστευτήριά της. Απέκτησε και αυτή τη θέση της στη «νέα ελληνική» γλώσσα.

Οι λέξεις έχουν τη σημασία τους. Δόξα τω Θεώ η ελληνική είναι πάρα πολύ πλούσια γλώσσα για να πετάμε λέξεις στον αέρα. Αν γυρίσουμε το χρόνο πίσω και ψάξουμε να βρούμε ποιος «ανακάλυψε» τη λέξη  «λαθρομετανάστης» θα βεβαιωθούμε ότι πρόκειται για φασίστα. Είναι μια λέξη κατασκευασμένη, μια λέξη που δεν υπήρχε ως τότε, δημιουργήθηκε όμως για να εξυπηρετήσει το σκοπό της. Το έγκλημα!

Οι λέξεις δεν είναι αθώες. Οι λέξεις δημιουργούν/παράγουν συναισθήματα. Στο άκουσμα της λέξης "λουλούδι" ή "παιδί" ή "μουσική" ή "έρωτας", ο εγκέφαλος δέχεται θετικά μηνύματα και «ξεκουράζεται». Στο άκουσμα της λέξης "δολοφόνος", "παιδόφιλος", "βιαστής", "τρομοκράτης", ο εγκέφαλος φορτίζεται αρνητικά, αισθάνεται σαν να δέχεται επίθεση και νοιώθει την ανάγκη να αυτο-υπερασπιστεί και να υπερασπίσει. Ακριβώς το ίδιο ισχύει και με τη χρήση του κατασκευασμένου όρου «λαθρομετανάστης».

Αυτοί που χρησιμοποιούν παρόμοιους όρους, αυτοί που ομνύουν στη νοικοκυροσύνη και τη νομιμότητα, άραγε έχουν αναρωτηθεί αν με τη φρασεολογία τους και μόνο παρακινούν σε έγκλημα;

Ο όρος από μόνος του αποτελεί μια γελοιότητα, αφού σαφώς έχει γεωγραφικό προσδιορισμό και μόνο. Γιατί δηλαδή ένας Βρετανός που θα έρθει στη χώρα μου δεν θεωρείται εισβολέας αλλά θεωρείται ο Σομαλός, ο Αφγανός, ο Σύριος; Επειδή ο Βρετανός έχει «χαρτιά» και οι άλλοι όχι; Αναρωτηθήκαμε ποτέ αν οι παραπάνω επίσης θα ήθελαν να ταξιδέψουν νόμιμα, αλλά δεν τους παρέχεται καμία δυνατότητα;  

Και ποιος φταίει γι’ αυτό;

Ο πολίτης σίγουρα όχι. Εκτός και αν αρχίσουμε να κατηγορούμε ανθρώπους, επειδή είχαν την «ατυχία» να γεννηθούν στις «λάθος» περιοχές του πλανήτη. Και έτσι να είναι, μιλάμε για καθαρά θέμα τύχης. Οι πολίτες σε τι ακριβώς φταίνε τότε, για να «αξίζουν» τη χλεύη μας;

Και ποιος μας εξασφαλίζει ότι ο Βρετανός αποκλείεται να είναι ληστής, βιαστής, ή σαλεμένος τρομοκράτης; Από πότε η εθνικότητα προσδιορίζει επακριβώς την ψυχοσύνθεση και τις εγκεφαλικές λειτουργίες του καθενός μας. Και εντέλει, αν κάτι τέτοιο ίσχυε, τότε γιατί οι τρομοκράτες του Παρισιού και των Βρυξελλών ήσαν ευρωπαίοι πολίτες, γεννημένοι σε Γαλλία και Βέλγιο;

Γιατί ο Σομαλός των 2,10μ που θα έρθει να παίξει μπάσκετ στην ομαδάρα, ή ο Σύριος που κλωτσάει καλά το τόπι είναι καλοδεχούμενοι στη χώρα μου και δεν είναι οι συμπολίτες τους που έρχονται με τα κουτσούβελα; Επειδή οι πρώτοι έχουν «χαρτιά» είπαμε; Συνεπώς τα «χαρτιά» σε κάνουν άνθρωπο και τα «χαρτιά» σε κάνουν επικίνδυνο κακοποιό! Ε;

Ας αναλογιστούμε την ηλιθιότητα της σκέψης. Μόνο αυτό.   

Τις καλύτερες εξομολογήσεις τις κάνει ο καθένας με τον εαυτό του. Από αυτόν πώς να κρυφτεί; Γνωρίζονται πολύ καλά για να έχουν μυστικά μεταξύ τους. Μοιράζονται τόσες πολλές πληροφορίες, όσες δεν πρόκειται να μάθει ποτέ κανένας άλλος. Το παρελθόν, το παρόν, ακόμα και τα σχέδια του μέλλοντος βρίσκονται αποθηκευμένα και ανασύρονται, αναλύονται, "κουβεντιάζονται", σε ένα πολύ συγκεκριμένο σημείο του ανθρωπίνου σώματος. Ανάμεσα σε δισεκατομμύρια νευρώνες του εγκεφάλου, κάπου υπάρχει μια τόση δα μικρή περιοχή όπου "συζητούνται" τα πάντα.

Τη λένε Συνείδηση.

Υπήρξα ρατσιστής. Και σαν γνήσιος ρατσιστής που σέβεται τον εαυτό του δεν παραδέχτηκα ποτέ ότι ήμουν. Σε κάθε σχετική συζήτηση αποτίναζα από πάνω μου την στάμπα του ρατσιστή (και φασίστα, αυτά τα δύο πάνε μαζί). Πίστευα ότι το να μη θέλω αλλοδαπούς στον τόπο μου, πέρα από το ότι ήταν φυσικό και αυτονόητο δικαίωμά μου, αποτελούσε και καθήκον μου στα πλαίσια της καθαρότητας της ελληνικής φυλής.

(στην παραπάνω πρόταση, μπορεί ο αναγνώστης να βάλει παντού χιλιάδες εισαγωγικά)

Είχα πειστεί ότι οι λαθρομετανάστες (έτσι τους έλεγα, όπως όλοι εμείς οι έξυπνοι της εποχής) είχαν έρθει στην Ελλάδα με σχέδιο. Ένα σχέδιο που ξεκινούσε από τον αφελληνισμό της χώρας, προχωρούσε στην βίαιη ισλαμοποίησή της, περνούσε στην αποσταθεροποίηση του μαλακού υπογαστρίου της Ευρώπης, για να καταλήξει σε τζιχάντ ολόκληρης της ηπείρου.

Τέτοιες εξυπνάδες!

Έχω ζήσει πάρα πολύ κοντά και για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα με χιλιάδες …"λαθραίους". Το σπίτι μου απέχει μερικές δεκάδες μέτρα από το σημείο όπου επί 15 τουλάχιστον χρόνια αποτελούσε καταυλισμό μεταναστών. Άνθρωποι που ούτε ήθελαν, ούτε ποτέ προσπάθησαν να παραμείνουν στην Ελλάδα. Και μιλάμε για εποχές (υποτίθεται) ευημερίας, όπου το (δανεικό) χρήμα έρεε άφθονο.

Ήσαν άνθρωποι νέοι, από 15 ως 25 ετών. Δεν είχαν έρθει με τις οικογένειές τους. Ήταν ξεκάθαρο ότι δεν επρόκειτο για πρόσφυγες, αλλά για οικονομικούς μετανάστες. Και ήσαν όλοι άντρες. Στα 15 χρόνια μοναχά μια γυναίκα είχα συναντήσει.

Επειδή επιστρέφω από τη δουλειά οδηγώντας στην εθνική οδό, δεν υπήρξε ημέρα που να μην τους δω να τρέχουν να προλάβουν στο φανάρι την νταλίκα, να ανοίγουν την πίσω πόρτα της και οι 5-6 που θα προλάβαιναν να χωθούν μέσα. Οι νταλίκες ταξίδευαν για Ιταλία και από εκεί … έχει ο Αλλάχ.

Τα περιστατικά με τους νταλικέρηδες…; Να ‘χουμε να λέμε!

Πολλές ήταν οι φορές που προσπερνούσα την νταλίκα και στο επόμενο φανάρι έκανα νόημα στον οδηγό. Περισσότερο γιατί αν γινόταν έλεγχος, άντε ο οδηγός να αποδείξει ότι δεν ήταν διακινητής. Ακολουθούσε αυτόφωρη διαδικασία, προσωποκράτηση, κατάσχεση φορτηγού και φορτίου. Δηλαδή ο άνθρωπος καταστρεφόταν. Όλοι φυσικά ήξεραν τι είχε συμβεί στο φανάρι (είχαν δει τους καθρέφτες), αλλά ήθελαν να απομακρυνθούν πρώτα από το σημείο για να μην έχουν να αντιμετωπίσουν δεκάδες άτομα.

Με αυτές τις εικόνες ζούσαμε και με κάπου 2000-2500 μετανάστες συμβιώναμε επί χρόνια. Τότε που, λόγω του λιμανιού, η Πάτρα - και αργότερα η Ηγουμενίτσα - αποτελούσαν τις μοναδικές πύλες εξόδου των οικονομικών μεταναστών προς την Ευρώπη.  

Οι 2 με 2,5 χιλιάδες ήταν ο σταθερός αριθμός που συνεχώς ανανεωνόταν. Έφευγαν 50, έρχονταν 50 νέοι. Για όσο διάστημα παρέμεναν στην πόλη, με την ελπίδα φυγής προς τις χώρες του Βορρά, ζούσαν όπως μπορούσαν. Κύρια από τις δράσεις εθελοντών και ποτέ από αντίστοιχες της (ανύπαρκτης και σε αυτό) Πολιτείας. Η τοπική κοινωνία, κυρίως οι κάτοικοι των όμορων με τον καταυλισμό περιοχών, αντιδρούσαν λόγω των άθλιων συνθηκών διαβίωσης (πόσιμο νερό, πολλά σκουπίδια, τουαλέτες κλπ) και, υποτίθεται, λόγω του …κινδύνου που αντιμετώπιζαν. Κινδύνου αόρατου, ανύπαρκτου, κινδύνου που ζούσε μόνο στα «μυαλά» λίγων.

Ίσως να χαλούσε την αισθητική κάποιων το ότι αυτοί οι άνθρωποι έψαχναν μέσα στους κάδους για να βρουν ρούχα ή πεταμένα τρόφιμα. Το αφήγημα της εποχής ήταν: δεν μπορούμε (τρίχες!) να βγούμε από τα σπίτια μας, έχουμε μικρά παιδιά, φοβούνται οι γυναίκες μας, θα μας κλέψουν και άλλα παρόμοια.

(επειδή οι έλληνες δεν έκλεβαν ή δεν ενοχλούσαν τις γυναίκες τους)

Οι μετανάστες συνεχώς τους διέψευδαν. Ποτέ δεν δημιούργησαν πρόβλημα στους ντόπιους. Και όσες φορές προσήχθησαν στην Ασφάλεια ήταν μετά από διαπληκτισμούς μεταξύ των διαφόρων εθνοτήτων (Πακιστανοί, Αφγανοί, Σομαλοί κλπ).

Πάντοτε υπήρχαν και δεν θα πάψουν να υπάρχουν οι ηλίθιοι με σκοπό. Όταν δεν υπάρχει πρόβλημα, πρέπει να το δημιουργήσουν, να σπείρουν τρόμο, να "μαζευτεί" ο κόσμος και να αρχίσει να περιχαρακώνεται σε μικρές ή μεγάλες φωλιές που ενδημεί το μίσος και η ξενοφοβία. Έτσι είχε δημιουργηθεί τότε η φήμη για τον βιασμό ενός ζευγαριού νέων ανθρώπων από μετανάστες.

Είναι περιττό να περιγραφεί τι ακολούθησε!

Ακόμα και όταν μετά από λίγο καιρό ήρθε η πανηγυρική διάψευση (για παράδειγμα εδώ) πολλοί ήσαν αυτοί που δεν την πίστεψαν. Διότι στο μυαλό όλων αυτών το κακό γεγονός πάντα υπάρχει, η διάψευση πάντα έρχεται για να κουκουλώσει τα πράγματα.

Προσωπική μαρτυρία: Την επόμενη κιόλας ημέρα από το "συμβάν", μίλησα προσωπικά με το πιο υπεύθυνο άτομο του νοσοκομείου για να μάθω τι έχει συμβεί. Γέλαγε μαζί μου. “Έλα ρε που πιστεύεις τους βλάκες”, μου είπε. “Έλα μόνος σου να βρεις αυτόν που βίασαν και όταν τον βρεις να μου τον δείξεις κι εμένα.”

Μπορούμε να καταλάβουμε τι περίπου συμβαίνει και με πολλές από τις υπόλοιπες "ειδήσεις" που μαθαίνουμε και που δεν χρειάστηκε να επιβεβαιωθούν ποτέ!

Έχω συναντήσει εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες. Και από αυτούς κανένας δεν παρέμεινε στην Ελλάδα. Έφυγαν όλοι. Τι παράξενο ε; Που να το εξηγήσεις τώρα σε όλους όσους έχουν διαγνώσει εδώ και δεκαετίες …σχέδιο αφελληνισμού; Πώς να πείσεις τον καθένα από δαύτους ότι επειδή οι μετανάστες πιστεύουν σε άλλο Θεό, δεν ορέγονται ντε και καλά την πατρίδα σου; Ότι επειδή έχουν στο στόμα τους το όνομα του Αλλάχ, αυτό από μόνο του δεν τους κάνει εγκληματίες.

Για παράδειγμα, αυτοί στην παρακάτω φωτογραφία τον Σταυρό χαιρετούν ναζιστικά (πριν ή αφού σκοτώσουν).

Το μοναδικό υπαρκτό πρόβλημα από την συνύπαρξη με τους οικονομικούς μετανάστες ήταν τα σκουπίδια, οι συνθήκες υγιεινής. Προβλήματα σίγουρα σοβαρά και τα οποία οδήγησαν σε μαζικές μετακινήσεις στα νοσοκομεία όπου διαγνώστηκαν μολυσματικές και μεταδοτικές ασθένειες.

Άλλου είδους θέματα δεν είχαν παρουσιαστεί.

Περνούσαν καθημερινά μπροστά από το περίπτερο που δούλευα τότε. Σπάνια αγόραζαν κάτι (αφού λεφτά δεν είχαν) και ποτέ δεν ενόχλησαν. Ποτέ! Ούτε ποτέ με έκλεψαν, όπως κατά κόρον μού έχει συμβεί με Έλληνες.

Αυτοί που βλέπουν «λαθρομετανάστες» και πιστεύουν ότι κουβαλούν επάνω τους το έγκλημα, μήπως έχουν να μας πουν κάτι;

Τους είχα δει δεκάδες φορές να περνούν από μπροστά μου μεταφέροντας ό,τι σκουπίδι έβρισκαν στους κάδους και θεωρούσαν χρήσιμο: από χαλασμένες τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και ηλεκτρονικούς υπολογιστές(!), μέχρι διαλυμένα στρώματα, καναπέδες, παλέτες και χαρτόκουτα. Με αυτά έφτιαχναν τον μικρό τους …πολιτισμό. Αναρωτιόμουν τι διάολο να έκαναν τις συσκευές που κουβαλούσαν, αφού ηλεκτρικό ρεύμα δεν είχαν.

Η απάντηση ήρθε μερικά χρόνια αργότερα.

Βρισκόμουν στο περίπτερο, είχε σταματήσει η βροχή και ακούστηκε ένας στιγμιαίος αλλά πολύ εκκωφαντικός θόρυβος. Κάτι σαν έκρηξη. Αυτόματα κόπηκε και το ρεύμα. 

(Ήταν η δεύτερη φορά, σε διάστημα λίγων ετών, που είχε συμβεί κάτι τέτοιο. Την πρώτη ήταν βράδυ και βρισκόμουν στο σπίτι μου όταν είχε ακουστεί ο ίδιος θόρυβος και είχε κοπεί πάλι το ρεύμα.)

Όταν μετά από 45' αποκαταστάθηκε, το αυτοκίνητο που μετέφερε το συνεργείο της ΔΕΗ σταμάτησε στο περίπτερο. Ρώτησα τι είχε συμβεί και ο τεχνικός της ΔΕΗ μου απάντησε ότι “Έπεσε ο υποσταθμός. Ο Κούρδος έγινε κάρβουνο”.

Σκαρφάλωναν στις κολώνες, τραβούσαν ένα καλώδιο και έκλεβαν ρεύμα. Η ΔΕΗ το γνώριζε και τακτικά ερχόταν και αποσύνδεε τις αυτοσχέδιες αυτές παρεμβάσεις. Αλλά οι μετανάστες δεν ήσαν πάντοτε τυχεροί. Τουλάχιστον δύο είχαν γίνει …«κάρβουνο»!

Θυμάμαι μια φορά, κατακαλόκαιρο, σταμάτησε ένας και μου ζήτησε ευγενικά να του χαρίσω ένα μικρό μπουκάλι νερό γιατί λεφτά δεν είχε. Του είπα (ως γνήσιος ελληνάρας) να φύγει. Πήγε πέντε μέτρα πιο πέρα, έσκυψε και πήρε από τον καλάθι των σκουπιδιών ένα μισογεμάτο μπουκαλάκι και άνοιξε να το πιεί. Βγήκα γρήγορα, το πήρα από το χέρι του και το άδειασα. Το τι έκανα μετά δεν χρειάζεται να αναφερθεί γιατί δεν έχει νόημα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι από την ημέρα εκείνη πολλές φορές έχω ανασύρει από τη μνήμη τη σκηνή και έχω σιχτιρίσει τον εαυτό μου γι’ αυτό που υπήρξα. Γι’ αυτό που με έμαθαν να είμαι. Γι’ αυτό που τους άφησα να μου κάνουν!

Γιατί για να πάθει κάτι ο εγκέφαλός σου, πρώτος και κύριος υπεύθυνος είσαι εσύ. Μόνο εσύ μπορείς να τους παραδώσεις την ψυχή σου να την τσαλακώσουν. Μόνο εσύ μπορείς να επιτρέψεις να σου ποδοπατήσουν την αξιοπρέπεια. Μόνο από εσένα εξαρτάται το να μη γίνεις ζώο!

Άραγε έχει αναρωτηθεί ποτέ κανείς από όσους είναι κατά των προσφύγων (και θέλουν από το να πεθάνουν έως το να εξαφανιστούν ήσυχα) ότι χρησιμοποιούν την ίδια φρασεολογία και τα ίδια επιχειρήματα με τους νεοναζί; Αν δεν αισθάνονται ότι βρίσκονται κοντά σε αυτή την χυδαία «««ιδεολογία»»» μήπως να σκεφτούν καλύτερα με ποιους πάνε και συμφωνούν;

Ο τρόπος που ο καθένας αντιμετωπίζει το προσφυγικό, άπτεται του ρατσισμού του και εντέλει του φασισμού του. Όσο και να προσπαθεί να ξεφύγει από τους άλλους να τον χαρακτηρίσουν ως τέτοιον, δεν πρόκειται ποτέ να ξεγελάσει τον εαυτό του εάν στ’ αλήθεια δεν είναι!

Πριν λίγα 24ωρα, τρεις ψυχανώμαλοι και εντελώς ανισσόροποι τζιχαντιστές έσπειραν το θάνατο σε δεκάδες πολίτες στο Βέλγιο. Πρέπει να είναι διανοητικά καθυστερημένος όποιος συναινεί/πανηγυρίζει με κάτι τέτοιο. Κανένας αθώος πολίτης δεν μπορεί να χάνει τη ζωή του για να τροφοδοτηθούν τα αρρωστημένα θρησκευτικά, κοινωνικά, πολιτικά, πολιτισμικά πάθη και απωθημένα του οποιουδήποτε. 

Υποθέτω πως το ίδιο ανάθεμα θα ρίχνουμε και στους αποικιοκράτες του Βελγίου που πριν από περίπου έναν αιώνα κατέσφαξαν 10 εκατομμύρια ανθρώπους στο Κονγκό. 

Για να "λαϊκίσω".

Σημ: Λαϊκισμός για κάποιους είναι η άλλη λέξη για να περιγράψουν το “με πονάει ο εγκέφαλός μου γι’ αυτό που κατάντησα και πρέπει να του ξεγλιστρήσω για να μην τον ακούω.”

Κοιτάζω αυτή τη φωτογραφία

Και αναρωτιέμαι. Όσοι θέλουν να σφάξουν το παιδάκι στα δεξιά, πιστεύουν ότι θα τρέξει διαφορετικό αίμα από αυτό που έχει το παιδάκι στα αριστερά;

Και με ποιο κριτήριο επιλέγουμε αυτό που αξίζει τη σφαγή; Ποια είναι αυτή η δύναμη που μας τοποθέτησε στη θέση του όποιου Θεού που αποφασίζει ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει;

Η συνείδηση;

Είμαστε σίγουροι ότι διαθέτουμε; Και αυτή που διαθέτουμε είμαστε σίγουροι ότι δεν είναι ελαττωματική; Είμαστε σίγουροι ότι μπορούμε να διαγνώσουμε αν και πότε ξέφυγε, δρα αυτοβούλως και μας παρασύρει σε λάθος σκέψεις και αποφάσεις; Είμαστε σίγουροι ότι κάθε φορά δεχόμαστε ολόκληρη την πληροφορία, αυθεντική και αυτούσια και πως στη συνέχεια τα δικά μας «φίλτρα» είναι ικανά να την διηθίσουν αποτελεσματικά ώστε να παραμερίσουν τα ιζήματα;

Είμαστε σίγουροι ότι δεν έχουμε μετατραπεί σε τυφλούς, κωφούς και άλαλους «ακολουθητές» των άλλων;

Υπάρχει η κοινή ηθική και η προσωπική ηθική.

Όταν η «κοινή ηθική», η ηθική των πολλών, παραβιάζει τις θεμελιώδεις ανθρώπινες αξίες, οφείλει η προσωπική ηθική να αντιδρά και να χαράσσει τον δικό της δρόμο.

Για να μη μετατραπούμε όλοι σε αγέλες …«ακολουθητών»!

 Ν. Λυγερός - Ένα κερί σταματά το σκοτάδι

Ένα κερί σταματά το σκοτάδι

αλλά μόνο όταν είναι

αναμμένο από σένα

αλλιώς είναι κι αυτό

εγκλωβισμένο στις σκιές

έτσι αν πιάσεις κεριά

μην τα κρατάς απλώς

αλλά κοίταξε να βρεις

κι άλλους ανθρώπους

για να ανάψει ο καθένας

το δικό του…