Σελίδες

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2016

Ήμουν ρατσιστής



Λαθρομετανάστης!
Ούτε ο ορθογραφικός έλεγχος του word την βγάζει πλέον ως λάθος λέξη. Ενσωματώθηκε. Πήρε τα διαπιστευτήριά της. Απέκτησε και αυτή τη θέση της στη «νέα ελληνική» γλώσσα.
Οι λέξεις έχουν τη σημασία τους. Δόξα τω Θεώ η ελληνική είναι πάρα πολύ πλούσια γλώσσα για να πετάμε λέξεις στον αέρα. Αν γυρίσουμε το χρόνο πίσω και ψάξουμε να βρούμε ποιος «ανακάλυψε» τη λέξη  «λαθρομετανάστης» θα βεβαιωθούμε ότι πρόκειται για φασίστα. Είναι μια λέξη κατασκευασμένη, μια λέξη που δεν υπήρχε ως τότε, δημιουργήθηκε όμως για να εξυπηρετήσει το σκοπό της. Το έγκλημα!

Οι λέξεις δεν είναι αθώες. Οι λέξεις δημιουργούν/παράγουν συναισθήματα. Στο άκουσμα της λέξης "λουλούδι" ή "παιδί" ή "μουσική" ή "έρωτας", ο εγκέφαλος δέχεται θετικά μηνύματα και «ξεκουράζεται». Στο άκουσμα της λέξης "δολοφόνος", "παιδόφιλος", "βιαστής", "τρομοκράτης", ο εγκέφαλος φορτίζεται αρνητικά, αισθάνεται σαν να δέχεται επίθεση και νοιώθει την ανάγκη να αυτο-υπερασπιστεί και να υπερασπίσει. Ακριβώς το ίδιο ισχύει και με τη χρήση του κατασκευασμένου όρου «λαθρομετανάστης».

Αυτοί που χρησιμοποιούν παρόμοιους όρους, αυτοί που ομνύουν στη νοικοκυροσύνη και τη νομιμότητα, άραγε έχουν αναρωτηθεί αν με τη φρασεολογία τους και μόνο παρακινούν σε έγκλημα;

Ο όρος από μόνος του αποτελεί μια γελοιότητα, αφού σαφώς έχει γεωγραφικό προσδιορισμό και μόνο. Γιατί δηλαδή ένας Βρετανός που θα έρθει στη χώρα μου δεν θεωρείται εισβολέας αλλά θεωρείται ο Σομαλός, ο Αφγανός, ο Σύριος; Επειδή ο Βρετανός έχει «χαρτιά» και οι άλλοι όχι; Αναρωτηθήκαμε ποτέ αν οι παραπάνω επίσης θα ήθελαν να ταξιδέψουν νόμιμα, αλλά δεν τους παρέχεται καμία δυνατότητα;  
Και ποιος φταίει γι’ αυτό;
Ο πολίτης σίγουρα όχι. Εκτός και αν αρχίσουμε να κατηγορούμε ανθρώπους, επειδή είχαν την «ατυχία» να γεννηθούν στις «λάθος» περιοχές του πλανήτη. Και έτσι να είναι, μιλάμε για καθαρά θέμα τύχης. Οι πολίτες σε τι ακριβώς φταίνε τότε, για να «αξίζουν» τη χλεύη μας;
Και ποιος μας εξασφαλίζει ότι ο Βρετανός αποκλείεται να είναι ληστής, βιαστής, ή σαλεμένος τρομοκράτης; Από πότε η εθνικότητα προσδιορίζει επακριβώς την ψυχοσύνθεση και τις εγκεφαλικές λειτουργίες του καθενός μας. Και εντέλει, αν κάτι τέτοιο ίσχυε, τότε γιατί οι τρομοκράτες του Παρισιού και των Βρυξελλών ήσαν ευρωπαίοι πολίτες, γεννημένοι σε Γαλλία και Βέλγιο;

Γιατί ο Σομαλός των 2,10μ που θα έρθει να παίξει μπάσκετ στην ομαδάρα, ή ο Σύριος που κλωτσάει καλά το τόπι είναι καλοδεχούμενοι στη χώρα μου και δεν είναι οι συμπολίτες τους που έρχονται με τα κουτσούβελα; Επειδή οι πρώτοι έχουν «χαρτιά» είπαμε; Συνεπώς τα «χαρτιά» σε κάνουν άνθρωπο και τα «χαρτιά» σε κάνουν επικίνδυνο κακοποιό! Ε;
Ας αναλογιστούμε την ηλιθιότητα της σκέψης. Μόνο αυτό.   

Τις καλύτερες εξομολογήσεις τις κάνει ο καθένας με τον εαυτό του. Από αυτόν πώς να κρυφτεί; Γνωρίζονται πολύ καλά για να έχουν μυστικά μεταξύ τους. Μοιράζονται τόσες πολλές πληροφορίες, όσες δεν πρόκειται να μάθει ποτέ κανένας άλλος. Το παρελθόν, το παρόν, ακόμα και τα σχέδια του μέλλοντος βρίσκονται αποθηκευμένα και ανασύρονται, αναλύονται, "κουβεντιάζονται", σε ένα πολύ συγκεκριμένο σημείο του ανθρωπίνου σώματος. Ανάμεσα σε δισεκατομμύρια νευρώνες του εγκεφάλου, κάπου υπάρχει μια τόση δα μικρή περιοχή όπου "συζητούνται" τα πάντα.
Τη λένε Συνείδηση.

Υπήρξα ρατσιστής. Και σαν γνήσιος ρατσιστής που σέβεται τον εαυτό του δεν παραδέχτηκα ποτέ ότι ήμουν. Σε κάθε σχετική συζήτηση αποτίναζα από πάνω μου την στάμπα του ρατσιστή (και φασίστα, αυτά τα δύο πάνε μαζί). Πίστευα ότι το να μη θέλω αλλοδαπούς στον τόπο μου, πέρα από το ότι ήταν φυσικό και αυτονόητο δικαίωμά μου, αποτελούσε και καθήκον μου στα πλαίσια της καθαρότητας της ελληνικής φυλής.
(στην παραπάνω πρόταση, μπορεί ο αναγνώστης να βάλει παντού χιλιάδες εισαγωγικά)


Είχα πειστεί ότι οι λαθρομετανάστες (έτσι τους έλεγα, όπως όλοι εμείς οι έξυπνοι της εποχής) είχαν έρθει στην Ελλάδα με σχέδιο. Ένα σχέδιο που ξεκινούσε από τον αφελληνισμό της χώρας, προχωρούσε στην βίαιη ισλαμοποίησή της, περνούσε στην αποσταθεροποίηση του μαλακού υπογαστρίου της Ευρώπης, για να καταλήξει σε τζιχάντ ολόκληρης της ηπείρου.
Τέτοιες εξυπνάδες!

Έχω ζήσει πάρα πολύ κοντά και για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα με χιλιάδες …"λαθραίους". Το σπίτι μου απέχει μερικές δεκάδες μέτρα από το σημείο όπου επί 15 τουλάχιστον χρόνια αποτελούσε καταυλισμό μεταναστών. Άνθρωποι που ούτε ήθελαν, ούτε ποτέ προσπάθησαν να παραμείνουν στην Ελλάδα. Και μιλάμε για εποχές (υποτίθεται) ευημερίας, όπου το (δανεικό) χρήμα έρεε άφθονο.
Ήσαν άνθρωποι νέοι, από 15 ως 25 ετών. Δεν είχαν έρθει με τις οικογένειές τους. Ήταν ξεκάθαρο ότι δεν επρόκειτο για πρόσφυγες, αλλά για οικονομικούς μετανάστες. Και ήσαν όλοι άντρες. Στα 15 χρόνια μοναχά μια γυναίκα είχα συναντήσει.

Επειδή επιστρέφω από τη δουλειά οδηγώντας στην εθνική οδό, δεν υπήρξε ημέρα που να μην τους δω να τρέχουν να προλάβουν στο φανάρι την νταλίκα, να ανοίγουν την πίσω πόρτα της και οι 5-6 που θα προλάβαιναν να χωθούν μέσα. Οι νταλίκες ταξίδευαν για Ιταλία και από εκεί … έχει ο Αλλάχ.
Τα περιστατικά με τους νταλικέρηδες…; Να ‘χουμε να λέμε!

Πολλές ήταν οι φορές που προσπερνούσα την νταλίκα και στο επόμενο φανάρι έκανα νόημα στον οδηγό. Περισσότερο γιατί αν γινόταν έλεγχος, άντε ο οδηγός να αποδείξει ότι δεν ήταν διακινητής. Ακολουθούσε αυτόφωρη διαδικασία, προσωποκράτηση, κατάσχεση φορτηγού και φορτίου. Δηλαδή ο άνθρωπος καταστρεφόταν. Όλοι φυσικά ήξεραν τι είχε συμβεί στο φανάρι (είχαν δει τους καθρέφτες), αλλά ήθελαν να απομακρυνθούν πρώτα από το σημείο για να μην έχουν να αντιμετωπίσουν δεκάδες άτομα.
Με αυτές τις εικόνες ζούσαμε και με κάπου 2000-2500 μετανάστες συμβιώναμε επί χρόνια. Τότε που, λόγω του λιμανιού, η Πάτρα - και αργότερα η Ηγουμενίτσα - αποτελούσαν τις μοναδικές πύλες εξόδου των οικονομικών μεταναστών προς την Ευρώπη.  

Οι 2 με 2,5 χιλιάδες ήταν ο σταθερός αριθμός που συνεχώς ανανεωνόταν. Έφευγαν 50, έρχονταν 50 νέοι. Για όσο διάστημα παρέμεναν στην πόλη, με την ελπίδα φυγής προς τις χώρες του Βορρά, ζούσαν όπως μπορούσαν. Κύρια από τις δράσεις εθελοντών και ποτέ από αντίστοιχες της (ανύπαρκτης και σε αυτό) Πολιτείας. Η τοπική κοινωνία, κυρίως οι κάτοικοι των όμορων με τον καταυλισμό περιοχών, αντιδρούσαν λόγω των άθλιων συνθηκών διαβίωσης (πόσιμο νερό, πολλά σκουπίδια, τουαλέτες κλπ) και, υποτίθεται, λόγω του …κινδύνου που αντιμετώπιζαν. Κινδύνου αόρατου, ανύπαρκτου, κινδύνου που ζούσε μόνο στα «μυαλά» λίγων.

Ίσως να χαλούσε την αισθητική κάποιων το ότι αυτοί οι άνθρωποι έψαχναν μέσα στους κάδους για να βρουν ρούχα ή πεταμένα τρόφιμα. Το αφήγημα της εποχής ήταν: δεν μπορούμε (τρίχες!) να βγούμε από τα σπίτια μας, έχουμε μικρά παιδιά, φοβούνται οι γυναίκες μας, θα μας κλέψουν και άλλα παρόμοια.
(επειδή οι έλληνες δεν έκλεβαν ή δεν ενοχλούσαν τις γυναίκες τους)
Οι μετανάστες συνεχώς τους διέψευδαν. Ποτέ δεν δημιούργησαν πρόβλημα στους ντόπιους. Και όσες φορές προσήχθησαν στην Ασφάλεια ήταν μετά από διαπληκτισμούς μεταξύ των διαφόρων εθνοτήτων (Πακιστανοί, Αφγανοί, Σομαλοί κλπ).

Πάντοτε υπήρχαν και δεν θα πάψουν να υπάρχουν οι ηλίθιοι με σκοπό. Όταν δεν υπάρχει πρόβλημα, πρέπει να το δημιουργήσουν, να σπείρουν τρόμο, να "μαζευτεί" ο κόσμος και να αρχίσει να περιχαρακώνεται σε μικρές ή μεγάλες φωλιές που ενδημεί το μίσος και η ξενοφοβία. Έτσι είχε δημιουργηθεί τότε η φήμη για τον βιασμό ενός ζευγαριού νέων ανθρώπων από μετανάστες.
Είναι περιττό να περιγραφεί τι ακολούθησε!
Ακόμα και όταν μετά από λίγο καιρό ήρθε η πανηγυρική διάψευση (για παράδειγμα εδώ) πολλοί ήσαν αυτοί που δεν την πίστεψαν. Διότι στο μυαλό όλων αυτών το κακό γεγονός πάντα υπάρχει, η διάψευση πάντα έρχεται για να κουκουλώσει τα πράγματα.
Προσωπική μαρτυρία: Την επόμενη κιόλας ημέρα από το "συμβάν", μίλησα προσωπικά με το πιο υπεύθυνο άτομο του νοσοκομείου για να μάθω τι έχει συμβεί. Γέλαγε μαζί μου. “Έλα ρε που πιστεύεις τους βλάκες”, μου είπε. “Έλα μόνος σου να βρεις αυτόν που βίασαν και όταν τον βρεις να μου τον δείξεις κι εμένα.”
Μπορούμε να καταλάβουμε τι περίπου συμβαίνει και με πολλές από τις υπόλοιπες "ειδήσεις" που μαθαίνουμε και που δεν χρειάστηκε να επιβεβαιωθούν ποτέ!

Έχω συναντήσει εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες. Και από αυτούς κανένας δεν παρέμεινε στην Ελλάδα. Έφυγαν όλοι. Τι παράξενο ε; Που να το εξηγήσεις τώρα σε όλους όσους έχουν διαγνώσει εδώ και δεκαετίες …σχέδιο αφελληνισμού; Πώς να πείσεις τον καθένα από δαύτους ότι επειδή οι μετανάστες πιστεύουν σε άλλο Θεό, δεν ορέγονται ντε και καλά την πατρίδα σου; Ότι επειδή έχουν στο στόμα τους το όνομα του Αλλάχ, αυτό από μόνο του δεν τους κάνει εγκληματίες.
Για παράδειγμα, αυτοί στην παρακάτω φωτογραφία τον Σταυρό χαιρετούν ναζιστικά (πριν ή αφού σκοτώσουν).


Το μοναδικό υπαρκτό πρόβλημα από την συνύπαρξη με τους οικονομικούς μετανάστες ήταν τα σκουπίδια, οι συνθήκες υγιεινής. Προβλήματα σίγουρα σοβαρά και τα οποία οδήγησαν σε μαζικές μετακινήσεις στα νοσοκομεία όπου διαγνώστηκαν μολυσματικές και μεταδοτικές ασθένειες.
Άλλου είδους θέματα δεν είχαν παρουσιαστεί.

Περνούσαν καθημερινά μπροστά από το περίπτερο που δούλευα τότε. Σπάνια αγόραζαν κάτι (αφού λεφτά δεν είχαν) και ποτέ δεν ενόχλησαν. Ποτέ! Ούτε ποτέ με έκλεψαν, όπως κατά κόρον μού έχει συμβεί με Έλληνες.
Αυτοί που βλέπουν «λαθρομετανάστες» και πιστεύουν ότι κουβαλούν επάνω τους το έγκλημα, μήπως έχουν να μας πουν κάτι;

Τους είχα δει δεκάδες φορές να περνούν από μπροστά μου μεταφέροντας ό,τι σκουπίδι έβρισκαν στους κάδους και θεωρούσαν χρήσιμο: από χαλασμένες τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και ηλεκτρονικούς υπολογιστές(!), μέχρι διαλυμένα στρώματα, καναπέδες, παλέτες και χαρτόκουτα. Με αυτά έφτιαχναν τον μικρό τους …πολιτισμό. Αναρωτιόμουν τι διάολο να έκαναν τις συσκευές που κουβαλούσαν, αφού ηλεκτρικό ρεύμα δεν είχαν.
Η απάντηση ήρθε μερικά χρόνια αργότερα.

Βρισκόμουν στο περίπτερο, είχε σταματήσει η βροχή και ακούστηκε ένας στιγμιαίος αλλά πολύ εκκωφαντικός θόρυβος. Κάτι σαν έκρηξη. Αυτόματα κόπηκε και το ρεύμα. 
(Ήταν η δεύτερη φορά, σε διάστημα λίγων ετών, που είχε συμβεί κάτι τέτοιο. Την πρώτη ήταν βράδυ και βρισκόμουν στο σπίτι μου όταν είχε ακουστεί ο ίδιος θόρυβος και είχε κοπεί πάλι το ρεύμα.)
Όταν μετά από 45' αποκαταστάθηκε, το αυτοκίνητο που μετέφερε το συνεργείο της ΔΕΗ σταμάτησε στο περίπτερο. Ρώτησα τι είχε συμβεί και ο τεχνικός της ΔΕΗ μου απάντησε ότι “Έπεσε ο υποσταθμός. Ο Κούρδος έγινε κάρβουνο”.

Σκαρφάλωναν στις κολώνες, τραβούσαν ένα καλώδιο και έκλεβαν ρεύμα. Η ΔΕΗ το γνώριζε και τακτικά ερχόταν και αποσύνδεε τις αυτοσχέδιες αυτές παρεμβάσεις. Αλλά οι μετανάστες δεν ήσαν πάντοτε τυχεροί. Τουλάχιστον δύο είχαν γίνει …«κάρβουνο»!

Θυμάμαι μια φορά, κατακαλόκαιρο, σταμάτησε ένας και μου ζήτησε ευγενικά να του χαρίσω ένα μικρό μπουκάλι νερό γιατί λεφτά δεν είχε. Του είπα (ως γνήσιος ελληνάρας) να φύγει. Πήγε πέντε μέτρα πιο πέρα, έσκυψε και πήρε από τον καλάθι των σκουπιδιών ένα μισογεμάτο μπουκαλάκι και άνοιξε να το πιεί. Βγήκα γρήγορα, το πήρα από το χέρι του και το άδειασα. Το τι έκανα μετά δεν χρειάζεται να αναφερθεί γιατί δεν έχει νόημα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι από την ημέρα εκείνη πολλές φορές έχω ανασύρει από τη μνήμη τη σκηνή και έχω σιχτιρίσει τον εαυτό μου γι’ αυτό που υπήρξα. Γι’ αυτό που με έμαθαν να είμαι. Γι’ αυτό που τους άφησα να μου κάνουν!

Γιατί για να πάθει κάτι ο εγκέφαλός σου, πρώτος και κύριος υπεύθυνος είσαι εσύ. Μόνο εσύ μπορείς να τους παραδώσεις την ψυχή σου να την τσαλακώσουν. Μόνο εσύ μπορείς να επιτρέψεις να σου ποδοπατήσουν την αξιοπρέπεια. Μόνο από εσένα εξαρτάται το να μη γίνεις ζώο!

Άραγε έχει αναρωτηθεί ποτέ κανείς από όσους είναι κατά των προσφύγων (και θέλουν από το να πεθάνουν έως το να εξαφανιστούν ήσυχα) ότι χρησιμοποιούν την ίδια φρασεολογία και τα ίδια επιχειρήματα με τους νεοναζί; Αν δεν αισθάνονται ότι βρίσκονται κοντά σε αυτή την χυδαία «««ιδεολογία»»» μήπως να σκεφτούν καλύτερα με ποιους πάνε και συμφωνούν;

Ο τρόπος που ο καθένας αντιμετωπίζει το προσφυγικό, άπτεται του ρατσισμού του και εντέλει του φασισμού του. Όσο και να προσπαθεί να ξεφύγει από τους άλλους να τον χαρακτηρίσουν ως τέτοιον, δεν πρόκειται ποτέ να ξεγελάσει τον εαυτό του εάν στ’ αλήθεια δεν είναι!

Πριν λίγα 24ωρα, τρεις ψυχανώμαλοι και εντελώς ανισσόροποι τζιχαντιστές έσπειραν το θάνατο σε δεκάδες πολίτες στο Βέλγιο. Πρέπει να είναι διανοητικά καθυστερημένος όποιος συναινεί/πανηγυρίζει με κάτι τέτοιο. Κανένας αθώος πολίτης δεν μπορεί να χάνει τη ζωή του για να τροφοδοτηθούν τα αρρωστημένα θρησκευτικά, κοινωνικά, πολιτικά, πολιτισμικά πάθη και απωθημένα του οποιουδήποτε. 
Υποθέτω πως το ίδιο ανάθεμα θα ρίχνουμε και στους αποικιοκράτες του Βελγίου που πριν από περίπου έναν αιώνα κατέσφαξαν 10 εκατομμύρια ανθρώπους στο Κονγκό. 

Για να "λαϊκίσω".
Σημ: Λαϊκισμός για κάποιους είναι η άλλη λέξη για να περιγράψουν το “με πονάει ο εγκέφαλός μου γι’ αυτό που κατάντησα και πρέπει να του ξεγλιστρήσω για να μην τον ακούω.”

Κοιτάζω αυτή τη φωτογραφία


Και αναρωτιέμαι. Όσοι θέλουν να σφάξουν το παιδάκι στα δεξιά, πιστεύουν ότι θα τρέξει διαφορετικό αίμα από αυτό που έχει το παιδάκι στα αριστερά;
Και με ποιο κριτήριο επιλέγουμε αυτό που αξίζει τη σφαγή; Ποια είναι αυτή η δύναμη που μας τοποθέτησε στη θέση του όποιου Θεού που αποφασίζει ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει;
Η συνείδηση;
Είμαστε σίγουροι ότι διαθέτουμε; Και αυτή που διαθέτουμε είμαστε σίγουροι ότι δεν είναι ελαττωματική; Είμαστε σίγουροι ότι μπορούμε να διαγνώσουμε αν και πότε ξέφυγε, δρα αυτοβούλως και μας παρασύρει σε λάθος σκέψεις και αποφάσεις; Είμαστε σίγουροι ότι κάθε φορά δεχόμαστε ολόκληρη την πληροφορία, αυθεντική και αυτούσια και πως στη συνέχεια τα δικά μας «φίλτρα» είναι ικανά να την διηθίσουν αποτελεσματικά ώστε να παραμερίσουν τα ιζήματα;
Είμαστε σίγουροι ότι δεν έχουμε μετατραπεί σε τυφλούς, κωφούς και άλαλους «ακολουθητές» των άλλων;

Υπάρχει η κοινή ηθική και η προσωπική ηθική.
Όταν η «κοινή ηθική», η ηθική των πολλών, παραβιάζει τις θεμελιώδεις ανθρώπινες αξίες, οφείλει η προσωπική ηθική να αντιδρά και να χαράσσει τον δικό της δρόμο.
Για να μη μετατραπούμε όλοι σε αγέλες …«ακολουθητών»!


 Ν. Λυγερός - Ένα κερί σταματά το σκοτάδι

Ένα κερί σταματά το σκοτάδι
αλλά μόνο όταν είναι
αναμμένο από σένα
αλλιώς είναι κι αυτό
εγκλωβισμένο στις σκιές
έτσι αν πιάσεις κεριά
μην τα κρατάς απλώς
αλλά κοίταξε να βρεις
κι άλλους ανθρώπους
για να ανάψει ο καθένας
το δικό του…

16 σχόλια:

  1. Πέτρο, σαφέστατα τα λόγια σου και ξεκάθαρες οι θέσεις σου.
    Ο Όρος "λαθρομετανάστης" δεν υπάρχει. Είναι κατασκέυασμα. Μάλιστα σε χώρες με παιδεία και αρχές, όπως η καθ' όλα συντηρητική Αγγλία, οι εφημερίδες και τα ΜΜΕ της χώρας ρητά απαγορεύουν τη χρήση του όρου αντί του σωστού "μετανάστης".
    Αλλά είπαμε, πως αλλιώς θα εδραιώσουμε τη μισαλλοδοξία.
    Καλό βράδυ φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στην πολιτισμένη –τρομάρα της- Ελλάδα Γιάννη μου, ο σημερινός αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης πριν 1 χρόνο είχε εκνευριστεί με την τότε ΠτΒ Ζωή Κωνσταντοπούλου λέγοντάς της ότι στο εξής δεν θα κάνει υποδείξεις στους συναδέλφους του (φασίστες) για τη χρήση του όρου "λαθρομετανάστης". [εδώ].
      Το διεκδίκησε το παλικάρι αφού με κάτι τέτοια ασχολούνται στη νουδού.
      Σιγά που θα ασχοληθούν με τα 200 μύρια χρέος, με Παπασταύρους, με παράνομη απόκτηση μετοχών και άλλα πεζά.

      Διαγραφή
  2. Πέτρο, όταν πριν από 22 ολόκληρα χρόνια, πήγα ταξίδι αναψυχής στην Τυνησία, σε κάποια χωριά στα βάθη τής χώρας, μας πλησίαζαν μικρά παιδάκια και ζητιάνευαν, επειδή υπήρχε (κι εξακολουθεί) πολλή φτώχεια.. Λίγο καιρό μετά, το ίδιο ακριβώς συνέβη κι όταν πήγα στη Βουλγαρία. Κατάλαβα από πολύ νωρίς, ότι οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη από βοήθεια, δεν έχουν χρώμα και πατρίδα, βρίσκονται σε όλα τα μέρη τού κόσμου. Απέκτησα από τότε, όχι μόνο έναν σεβασμό, αλλά ένιωσα (και εξακολουθώ να νιώθω) ένα δέος, για κάθε άνθρωπο στον κόσμο, ανεξάρτητα από την χώρα που γεννήθηκε.

    Έχω ταξιδέψει όπως ξέρεις, αρκετά (σε Ευρώπη, Ασία, Αφρική) και σε πολλές χώρες (αλλά και σε πολλά αεροδρόμια και αεροπλάνα), έχουν "ανακατευτεί" οι αύρες μας, με ανθρώπους από κάθε μέρος τής γης. Για μένα αυτό είναι συγκλονιστικό, κάθε φορά που το βιώνω, μόνο δέος και τύχη νιώθω. Και ξέρω πολύ καλά ότι κανείς επάνω στον πλανήτη, δεν έχει το δικαίωμα να κοιτά διαφορετικά έναν άλλον άνθρωπο, αφού είμαστε όλοι μέρος τού συνόλου, ανεξάρτητα από χώρες, χρώματα, σύνορα. Τα κακοποιά στοιχεία δεν προέρχονται από συγκεκριμένες χώρες, αυτά είναι κομπλεξικές απόψεις ατόμων που είναι φασίστες και δεν το ξέρουν(;).. Εγώ δοξάζω τον Θεό, που είχα την τύχη (κι εύχομαι να συνεχίσω) να ταξιδέψω σε τόσο διαφορετικά μέρη και να βρεθώ κάτω από τον ίδιο ουρανό, με ανθρώπους από κάθε μέρος τής γης.. Μα είναι απλά μεγαλείο και ευχαριστώ την καλή μου τύχη.. Για τι άλλο ήρθαμε στον κόσμο άραγε;..

    Υ.Γ Μια από τις πιο συγκλονιστικές -ταξιδιωτικές- εμπειρίες μου, ήταν όταν πρόπερσι ταξίδευα για Ταϊλάνδη, με ενδιάμεση πτήση μέσω Καϊρου. Η πτήση από Κάιρο για Ταϊλάνδη, ήταν γεμάτη με Αιγύπτιους: ενήλικες που πήγαιναν για δουλειά στην Ταϊλάνδη, οικογένειες με μικρά παιδιά που πήγαιναν για ταξίδι, θυμάμαι ότι η πτήση ήταν γεμάτη με πολλά μωρά και μικρά παιδιά. Απίστευτα ευγενικοί άνθρωποι και χαμογελαστοί, σε κοιτούσαν στα μάτια, μόνο για να επικοινωνήσεις μαζί τους με ένα χαμόγελο. Και στο αεροδρόμιο έβγαλα πολλά παιδάκια φωτογραφία, με την άδεια τών γονέων τους πάντα. Για φαντάσου: είχα φύγει από την Ευρώπη, είχα ταξιδέψει με ανθρώπους από την Αφρική, για να καταλήξουμε όλοι μαζί στην Ασία!!! Πόσο τυχερή νιώθω για όσα έχω ζήσει, με ανθρώπους από τόσες πολλές χώρες.. (πω ρε, το σεντόνι πρέπει να είναι ως τη Πάτρα! αλλά παρασύρθηκα από το θέμα και θα μπορούσα να γράψω κι άλλα. Βρε μπας και να τα έκανα ανάρτηση; αργά το σκέφτηκα ε; χαχα!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διαβάζω και ξαναδιαβάζω το σχόλιο για να το χωνέψω. Και κάθε φορά σχηματίζεται στο μυαλό μου η ίδια ακριβώς εικόνα. Στη θέση των παιδιών που συνάντησες τότε σε Τυνησία και Βουλγαρία, σκέφτομαι ότι πολύ σύντομα θα υπάρχουν ελληνόπουλα. Ελληνόπουλα που θα υποδέχονται τους αποικιοκράτες και θα κάνουν κωλοτούμπες καταμεσής του δρόμου για ένα κέρμα.
      Αυτό Πέτρα το θεωρώ πολύ περισσότερο κοντά στην πραγματικότητα που πρόκειται να ζήσουμε, από το σενάριο ακροδεξιών ζωντόβολων που λέει ότι τα σημερινά 4χρονα-5χρονα των καταυλισμών της Ειδομένης και του Πειραιά ήρθαν με σχέδιο να διαλύσουν τον κοινωνικό μας ιστό.
      Ποιον ιστό μας δηλαδή; Αυτόν που δεν υπάρχει εδώ και δεκαετίες; Μια κοινωνία που κοιτάει μοναχά την πάρτη της; Μια κοινωνία που έμαθε στα παιδιά της το «πάτα για να μη σε πατήσουν και φάε για να μη σε φάνε»; Μια κοινωνία που έμαθε στο ρουσφέτι, την αναξιοκρατία, το φακελλάκι, το ρουφιανιλίκι, το βόλεμα; Μια κοινωνία που πηγαίνει στην εκκλησία στις 12 παρά 5 κάθε Μεγ. Σάββατο, όλο το χρόνο ρίχνει αβέρτα χριστοπαναγίες, αλλά τρέμει στην ιδέα του «μωαμεθανισμού που εξαπλώνεται»;
      Έχω δει αμέτρητα ντοκιμαντέρ σε Αφρική και Ασία, χωρών που αποκαλούνται «τριτοκοσμικές» από όσους έχουν φροντίσει να τις έχουν μονίμως στην πείνα (σπαταλώντας παράλληλα δεκάδες δισεκατομμύρια δολλάρια για εκατοντάδες πυρηνικές δοκιμές).
      Παρόλη τη φτώχεια, πείνα, δυστυχία, γύμνια, έλλειψη υποδομών κλπ, μια είναι η κοινή συνισταμένη: το χαμόγελο των παιδιών.
      Στην «πολιτισμένη» γαμοεβρόπη τους έχουν φροντίσει να παίρνουν το χαμόγελο από τα χείλη των παιδιών από πολύ μικρή ηλικία, ποτίζοντάς τα με μίσος για ό,τι είναι διαφορετικό.
      Οι ψευδαισθήσεις τέλειωσαν! Αν αυτά τα παιδιά είχαν ανατραφεί με πανανθρώπινες αξίες σε ολόκληρη την γαμοεβρόπη τους, σήμερα δεν θα ψήφιζαν παντού τα ακροδεξιά σκατά.
      Ας συνειδητοποιήσουμε ότι ο ναζισμός είναι εδώ!
      Στη γαμοεβρόπη Σας!
      Αυτός είναι ο αληθινός κίνδυνος!!!

      Διαγραφή
  3. Νιώθω την ανάγκη να σου πω μόνο : ΣΛ!
    Καλησπέρα και καληνύχτα γιατί μπήκα σε διάβασα και φεύγω!
    Με συγκίνηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλησπέρα Πέτρο μου !
    Στη δουλειά μου συχνά αντιμετωπίζω ανθρώπους από όλες τις χώρες. Δεν με προβλημάτισε ποτέ αν είναι λαθρομετανάστες ή νομιμομετανάστες...μιαν έννοια είχα στ' αλήθεια ...να μπορέσω να συνενοηθώ μαζί τους για να τους βοηθήσω... (δεν το παίζω ούτε καλή ούτε πονόψυχη, αλλά καθημερινά διδάσκομαι τη μικρότητά μου απένταντι στο σύμπαν... μια μικρότητα που αντριεύει μόνο σαν υπηρετεί το "προσφέρειν" )
    Καλή ανατολή καλέ μου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι δύσκολο να ασκεί κάποιος το δικό σου λειτούργημα και να μη νοιώθει βαθιά μέσα του το νοιάξιμο, την αλληλεγγύη, την προσφορά.
      Κράτα κι εσύ αναμμένο το δικό σου κεράκι, όπως προτρέπει ο Ν. Λυγερός και εύχομαι το φως σου να φωτίσει πολλά σκοτάδια.

      Διαγραφή
  5. Είναι στη ράτσα μας ρε Πέτρο να πιάνουμε τα άκρα. Μισάνθρωποι και φιλάνθρωποι, με συγγενείς μετανάστες σ' όλη την υφήλιο, αλλά ψευτοεθνικιστές με τους ξένους μετανάστες που καταφτάνουν εδώ. Άβυσσος η ψυχή του Έλληνα...
    Σ' όλα όσα γράφεις, στέκομαι με συγκίνηση σ' αυτή τη ρημάδα την "προσωπική ηθική" που είναι και η προσωπική μου επιδίωξη. Και χαίρομαι όταν βρίσκω κοινά σημεία μ' άλλους ανθρώπους που πάνε κόντρα στην αγέλη των "ακολουθητών".
    Το χάρηκα πολύ το αποψινό σου ρε Πετράν!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα τελευταία 24ωρα έχει γίνει ο σχετικός χαμός με τα αραβόφωνα δελτία ειδήσεων της κρατικής τηλεόρασης. Απ’ όσο διαβάζω, μιας και δεν γνωρίζω τη γλώσσα, τα δελτία περιέχουν χρηστικές πληροφορίες για τα κέντρα φιλοξενίας, πως θα έρθουν σε επαφή με εθελοντές για να ζητήσουν βοήθεια, αν αρρωστήσουν και χρειάζονται περίθαλψη κ.α.
      Τα ούγκανα της ακροδεξιάς νουδού και τα χρυσαβγά ούγκανα που συναγωνίζονται στη σαχλαμάρα, αντιδρούν με αυτά τα δελτία, λέγοντας ότι στο εξής αρνούνται να πληρώνουν ΕΡΤ. Ποιοι; Αυτοί που δεν ήθελαν καν να ανοίξει, αυτοί που πανηγύριζαν με το κλείσιμό της. Αυτοί ζουν σε έναν δικό τους κόσμο και φαντάζονται ότι δεν πληρώνουν Ψυχάρηδες, Μπόμπολες, Αλαφούζους, Κοντομηνάδες, Προτοσάλτες, Μπογδάνους, Βερύκιους, Ντερμπεντέρηδες και λοιπά σιχάματα.
      Αν αυτοί οι ηλίθιοι βρίσκονταν έστω για τουρισμό (φαντάσου ως μετανάστες) σε Δανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Αυστρία κλπ και έβλεπαν ελληνόφωνα δελτία ειδήσεων θα έκλαιγαν από τη χαρά τους.
      Δεν παλεύεται η ηλιθιότητα Μαρία.
      Αλλά γι’ αυτό είμαστε κι εμείς εδώ. Για να γλεντάμε με τους ηλίθιους!

      Διαγραφή
  6. Πόσο σκληρό αυτό με το νερό...μια φορά τρόμαξα κατά λάθος ένα αδέσποτο σκυλί που μετέφερε ένα κουταβάκι στο στόμα με αποτέλεσμα να του πέσει και κρύφτηκα για να γυρίσει να το πάρει, όπως κι έκανε, μα και πάλι η εικόνα με έχει στοιχειώσει κι όταν τη σκέφτομαι νιώθω τουλάχιστον εγκληματίας...όχι να πειράξω άνθρωπο...
    Αλλά...κάποτε που ταξίδευα (τις εποχές της δήθεν ευμάρειας) με το γιο μου στην Πάτρα, σε κάποια φανάρια, σταματήσαμε πίσω από ένα φορτηγό...αμέσως πετάχτηκαν, παιδιά θα πω, γιατί πάνω από 20 δε φαίνονταν κανένας, και άρχισαν να χώνονται μέσα.
    Τους είδε όμως ο φορτηγατζής και βγήκε και τους έδιωξε...δεν επιτέθηκαν, δεν αντιστάθηκαν, έφυγαν...
    Εγώ τι έκανα? Το μόνο που μπόρεσα να σκεφτώ γιατί τρομοκρατήθηκα και είχα και το παιδί στο αυτοκίνητο...έκλεισα τις ασφάλειες...τα μάτια μου δεν τα έκλεισα, αλλά δεν μπορούσα να κάνω και τίποτα άλλο...άλλη μια εικόνα να με στοιχειώνει...

    Το λάθος που κάνουν σχεδόν όλοι να συγκρίνουν πόνους και εγκλήματα δε θα το κάνω...για μένα όσοι σκοτώνουν είναι δολοφόνοι και όσοι υποφέρουν είναι αθώοι όπου κι αν ανήκουν...εκτός από εκείνους που οργανώνουν τους πολέμους κι εκείνους που στρατολογούνται για όποιο λόγο στην υπηρεσία τους.
    Δεν με νοιάζει αν υπήρξαν θύματα από τη στιγμή που έγιναν θύτες!

    Τον όρο λαθρομετανάστη τον χρησιμοποιούσα κι εγώ, αλλά δεν πίστευα πως υπήρχε σχέδιο, αλλά πως υπάρχει φτώχεια και δυστυχία...έπαψα να τον χρησιμοποιώ, όταν κατάλαβα πως τον αντιλαμβάνονται κάποιοι...αλλά και το "παράνομοι" δεν έχει την ίδια σημασία?
    Μερικές φορές μου φαίνεται πως παίζουμε με τις λέξεις, και δεν εννοώ το παιχνίδι φυσικά, έτσι για να έχουμε να λέμε!
    Και η ουσία μένει...άπειροι δυστυχισμένοι...άπειροι φτωχοί και άπειρος πόνος...υπεύθυνοι κάποιοι τρελοί και δολοφόνοι...αυτό πώς σταματάει?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ποτέ δεν τους είχα δει να επιτίθενται. Ποτέ!!! Και, πίστεψέ με, είναι χιλιάδες τα περιστατικά που έχω δει.
      Μια φορά σταμάτησε η νταλίκα μπροστά στο περίπτερο, ο νταλικιέρης κατέβηκε και άρχισε να χτυπάει με ένα ραβδί το μουσαμά στην καρότσα. Κατέβηκαν 12 (!!!!!) άτομα.
      Τι είχε γίνει: πολλές νταλίκες έρχονται «ασυνόδευτες» από Ιταλία. Στην Ιταλία ένας οδηγός βάζει το φορτηγό μέσα στο καράβι και όταν φτάσει Πάτρα ένας άλλος οδηγός αναλαμβάνει να την οδηγήσει στον προορισμό της (γλιτώνουν το εισιτήριο του οδηγού). Ο οδηγός λοιπόν είχε κατεβάσει την νταλίκα από το πλοίο και την είχε παρκάρει στο λιμάνι. Την επόμενη ημέρα που πήγε να την πάρει, οι μετανάστες είχαν ήδη εισχωρήσει (νύχτα) νομίζοντας ότι θα ταξιδέψει για Ιταλία. Όταν η νταλίκα ξεκίνησε και κατάλαβαν ότι δεν υπήρχε το «κούνημα» που κάνει το καράβι στο νερό αλλά κινούνται πάνω σε δρόμο, άρχισαν να φωνάζουν και να χτυπούν το μουσαμά για να τους ανοίξει ο οδηγός.
      Ήθελαν να φύγουν, δεν είχαν έρθει για τουρισμό στην Ελλάδα. Και μιλάμε για Ελλάδα με 6% ανεργία τότε.

      Χρησιμοποιούσα κι εγώ ηλίθιους όρους (λαθρομετάστες, ισλαμοταλιμπάν κλπ) μέχρι που ήρθε η στιγμή και συνειδητοποίησα ότι χρησιμοποιούσα την ίδια ακριβώς ορολογία και τα ίδια ακριβώς «επιχειρήματα» με τα ανισσόροπα νεοναζί πιθήκια.
      Εκεί είναι που είπα το ΣΤΟΠ! Δεν θα με κάνετε σαν τα μούτρα σας.
      Δυστυχώς είναι πολλοί γύρω μας που έγιναν έτσι.
      Η παρούσα ανάρτηση αυτό το σκοπό έχει. Να αφυπνίσει στο βαθμό που μπορεί τον καθένα ώστε να αναρωτηθεί αν τα «πιστεύω» του είναι δικές του επιλογές και δεν έχει καταντήσει μια άθλια κόπια ακροδεξιών μαλακισμένων.

      Στο τελευταίο σου ερώτημα «…αυτό πώς σταματάει?» θα σου απαντήσω ότι η ευχή μου είναι να συνειδητοποιήσει ο καθένας μας ποιος είναι ο αληθινός εχθρός.
      Αυτός που βομβαρδίζεται;
      Αυτός που βομβαρδίζει;
      Ή αυτός που πουλάει τα όπλα.
      Όποιος καταλήγει στο συμπέρασμα ότι φταίει ο πρώτος, είναι εγκεφαλικά νεκρός.

      Διαγραφή
  7. Σε τιμά το ότι παραδέχεσαι τις εσφαλμένες επιλογές και στάσεις σου απέναντι στο θέμα των ανθρώπων που μπήκαν στην χώρα μας κατά την προσπάθειά τους για ένα καλύτερο μέλλον. Ποτέ δεν είχα πρόβλημα με εκείνους και είχαμε στην περιοχή μας αρκετούς. Τεράστια προβλήματα δημιουργούμε εμείς και όχι εκείνοι με την άγνοια ή την ημιμάθεια, τον κομπλεξισμό που μας διακρίνει και την ουσιαστική αδιαφορία για τον τόπο μας!
    Όσοι δημιουργούν φασαρία γύρω από το θέμα είναι γιατί έχει τροφή για τα ΜΜΕ (άρα φραγκάκια) και μέσω αυτής της βαβούρας και του φανατισμού ασκεί έλεγχο...
    Για μένα όλοι οι άνθρωποι είναι πλάσματα της φύσης διαφορετικά αλλά ίσα - κι αν όχι ίσα, σίγουρα ισότιμα! Όποιος επίσης λέει εύκολα κουβέντες είναι συνήθως αυτός που είναι έξω από κάθε χορό!
    Πέρα από τους μετανάστες (ακόμα κι εκείνους που πέρασαν λαθραία τα σύνορα, το βαρύ φορτίο σηκώνουν οι πρόσφυγες, οι οποίοι δεν θα έφευγαν ποτέ από τον τόπο τους αν οι συνθήκες δεν ήταν σκληρές και απαγορευτικές για την επιβίωσή τους στον τόπο τους!
    Ο Ν. Λυγερός είναι σε πολλά κείμενά του βαθυστόχαστος και πολύ μπροστά...
    Καλό σου απόγευμα, Πέτρο μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα σε παρακαλέσω να μπεις στο site της Διεθνούς Αμνηστείας [εδώ].
      Στοιχεία: Σεπτέμβριος 2015.
      Αντιγράφω: More than 4 million refugees from Syria (95%) are in just five countries Turkey, Lebanon, Jordan, Iraq and Egypt:
      • Lebanon hosts approximately 1.2 million refugees from Syria which amounts to around one in five people in the country
      • Jordan hosts about 650,000 refugees from Syria, which amounts to about 10% of the population
      • Turkey hosts 1.9 million refugees from Syria, more than any other country worldwide
      • Iraq where 3 million people have been internally displaced in the last 18 months hosts 249,463 refugees from Syria
      • Egypt hosts 132,375 refugees from Syria
      Around 220,000 people have been killed and 12.8 million people are in urgent need of humanitarian assistance inside Syria.


      Αυτά για το αφήγημα «γιατί δεν πάνε σε μουσουλμανικές χώρες;».
      Αυτά ως απάντηση για το …σχέδιο ισλαμοποίησης της Ελλάδας, διότι κάθε ακροδεξιός μαλάκας που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να βλέπει ότι οι πρόσφυγες λιγουρεύονται τον τόπο του.

      Έχω μάθει να διδάσκομαι από τα λάθη μου. Και τουλάχιστον δεν θέλω όταν πεθάνω να τα κουβαλήσω μαζί μου.
      Καλό σου βράδυ.

      Διαγραφή
  8. Πέτρο μου, η ανάρτησή σου γροθιά στο στομάχι πολλών! Τη διάβασα με συγκίνηση και ειλικρινά θέλω να σ' ευχαριστήσω γι' αυτή!
    Όταν έγινε το μπαμ της κρίσης στην Ελλάδα, άκουγα πολλούς συγγενείς και φίλους να λένε, "πάμε να φύγουμε..." και εγώ αναρωτιόμουν πώς να ξεριζωθώ, πώς να φύγω από τον τόπο μου... Όσο προχωρούσε η βύθιση στη φτώχεια, τόσο το ξανασκεφτόμουν. Αποφασίσαμε με τον άντρα μου να μείνουμε και να παλέψουμε και να φύγουμε μόνο αν τα πράγματα έφταναν στο απροχώρητο για μας.
    Θέλω μ' αυτό να πω, πως κανείς δεν αποφασίζει στα καλά καθούμενα να γίνει μετανάστης νόμιμος ή παράνομος (λίγο με νοιάζει). Δεν είναι όνειρο η μετανάστευση, είναι ανάγκη για επιβίωση και πρέπει να το χωρέσουν στη στενότητά τους κάποιοι εγκέφαλοι, που από την ασφάλεια της δικής τους ζωής, κρίνουν και κατακρίνουν και κολλούν ετικέτες σε ανθρώπους λες και είναι αντικείμενα, λες κι έχουν το δικαίωμα.
    Και μόνο που είμαστε Έλληνες και μετράμε τόσα εκατομμύρια Ελλήνων στο εξωτερικό, έπρεπε να είμαστε και πιο προσεκτικοί σ' αυτά που λέμε και σ' αυτά που σκεφτόμαστε και πιο ανθρώπινοι.
    Για μένα μετανάστες, πρόσφυγες, έχουν μόνο ένα όνομα: Άνθρωποι που προσπαθούν να ζήσουν! Έχουν το δικαίωμα αυτό και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει...
    Καλή Κυριακή φίλε μου
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν και πλέον δεν πέφτω από τα σύννεφα, ποτέ δεν θα σταματήσει να με εκπλήσσει η ταχύτητα που το μίσος και η απανθρωπιά εξαπλώνεται παντού, κύρια στην Ελλάδα που ζω και με ενδιαφέρει περισσότερο.
      Αδυνατώ να συνειδητοποιήσω το πως φίλοι και συγγενείς, άνθρωποι που υποτίθεται ότι γνώριζα, έχουν φτάσει την ξενοφοβία και τον ρατσισμό τους σε τόσο υψηλό επίπεδο, σε σημείο να αναρωτιέμαι τι κοινό μπορεί να έχουν αυτοί με μένα κι εγώ μ’ αυτούς.
      Δεν μπορεί να είναι ευθύνεται απλά η παραπληροφόρηση. Πρέπει να υπάρχει και το υπόβαθρο, πρέπει να υποβόσκει ο φασισμός. Ένας φασισμός που μόλις βρεθούν οι «κατάλληλες» συνθήκες θα βγει στην επιφάνεια.
      Για να μπορέσω να λειτουργήσω και να βγάλω ασφαλή συμπεράσματα πρέπει να μπω στη θέση του κυνηγημένου και να αναρωτηθώ το πώς σε μια τέτοια περίπτωση θα ήθελα οι άλλοι να με υποδεχτούν και να με αντιμετωπίσουν. Το να λέμε λοιπόν ότι ο πρόσφυγας/μετανάστης ευθύνεται γι’ αυτό που έπαθε, πέρα από ψέμα είναι και ηλιθιότητα.
      Αρκεί μόνο όσοι υποστηρίζουν αυτή την ηλιθιότητα να ανοίξουν κουβέντα με κάποιον από τις 400+ χιλιάδες έλληνες που μετανάστευσαν στα χρόνια της κρίσης και να πληροφορηθούν για το πόσο …όμορφα τους αντιμετωπίζουν οι άλλοι …πολιτισμένοι της εβρόπης!
      Καλή Κυριακή και καλή εβδομάδα Μαρίνα.

      Διαγραφή