25 χρόνια και 2 ημέρες μετά

Πριν από σχεδόν 25 χρόνια βρισκόμουν στην κηδεία του Νίκου Τεμπονέρα. Όταν έβγαινε το φέρετρο από τον Ι.Ν. Ευαγγελιστρίας στην Πάτρα στεκόμουν στα μεγάλα σκαλιά της. ΑΘΑΝΑΤΟΣ…, φώναξα τη στιγμή που τοποθετούσαν στη νεκροφόρα το φέρετρο, κάτι που επανέλαβε πολλές φορές το πλήθος του κόσμου που είχε κατακλύσει την οδό Μαιζώνος.

(και φυσικά δεν το αναφέρω για να παραστήσω κάτι, απλά λέω αυτό που έγινε) 

Ο Νίκος είχε δολοφονηθεί από τις ορδές με τα λοστάρια του δεξιού παρακράτους. Οι σύγχρονοι -εκείνης της εποχής- Κοτζαμάνηδες, τη δεκαετία του ’90 έκαναν «τη δουλειά» χωρίς τρίκυκλο. Τη συγκεκριμένη ημέρα (8 Ιανουαρίου 1991) σκαρφάλωσαν στη σιδερένια πόρτα του σχολείου μου (3^ο Λύκειο Πάτρας ή σχολικό συγκρότημα πλατείας Βουδ) αποφασισμένοι να σκοτώσουν. Όποιος σκότωνε πρώτος ή περισσότερους θα κόλλαγε περισσότερα ένσημα στο δεξιό εργοστάσιο παραγωγής …ηρώων. Ο Γ. Καλαμπόκας, εκ των ηγετών της τοπικής Δεξιάς (Πρόεδρος ΟΝΝΕΔ και δημοτικός Σύμβουλος με τη ΝΔ), για να μη του πάρουν άλλοι τα σκήπτρα, μάλλον δεν αμφιταλαντεύτηκε καθόλου. Σκότωσε και κρύφτηκε, σίγουρος ότι το κράτος, το κράτος Του, θα τον κάλυπτε. Άντε να πέρναγε λίγες ώρες στο κρατητήριο για τα τυπικά, με γελάκια, καφέδες και βουτήματα με τα μπατσόσκυλα του (ακρο)δεξιού (παρα)κράτους. Άλλωστε, λίγες ώρες πριν τη δολοφονία του Νίκου, ο διορισμένος Νομάρχης της Δεξιάς Ν. Τάγαρης είχε δώσει το σύνθημα: “Οι καταλήψεις είναι παράνομες, οι ανακαταλήψεις νόμιμες”. Και έτσι, τα θρασύδειλα φασιστοειδή είχαν αποκτήσει και το απαραίτητο κυβερνητικό άλλοθι για να παραστήσουν τους …αγανακτισμένους πολίτες, τους …νοικοκυραίους.

Για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλαιότεροι, οι τραμπούκοι "Κένταυροι" του Μεϊμαράκη εκείνη την εποχή κυκλοφορούσαν στους δρόμους κραδαίνοντας μπετόβεργες και αν δεν ήθελες να βρεθείς σε κανα χαντάκι ή νεκροτομείο όφειλες όταν τους συναντούσες να αλλάζεις πεζοδρόμιο.

Αυτά που επακολούθησαν είναι λίγο-πολύ γνωστά: πορείες, διαμαρτυρίες, αναβρασμός στη Βουλή, καταγγελίες, ψηφίσματα, παραιτήσεις, δικαστήρια, καταδίκες. Ακροδεξιά ιζήματα ανέλαβαν την υπεράσπιση του «νοικοκύρη» Καλαμπόκα. Οι μάρτυρες κατηγορίας κατέθεσαν ότι κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας συνεχώς άγνωστοι απειλούσαν τις ζωές τους. Η υπεράσπιση του κατηγορουμένου, μαζί με το πλήθος των βρώμικων προπαγανδιστικών φυλλάδων της Δεξιάς συνεχώς έβγαζαν από το μανίκι νέους …άσσους:

“Ο Τεμπονέρας δεν είχε καμία δουλειά στο συγκεκριμένο σχολικό συγκρότημα αφού δεν δίδασκε σε αυτό.” Σε αντίθεση δηλαδή με τους δολοφόνους του, οι οποίοι επίσης δεν είχαν καμία σχέση με το συγκεκριμένο σχολείο, ούτε και με την εκπαιδευτική κοινότητα, αλλά αυτοί είχαν το ελεύθερο να σκοτώνουν οπουδήποτε στην Πάτρα.

“Ο Τεμπονέρας εκείνη την εποχή ήταν σε διάσταση με τη σύζυγό του, επομένως κακώς οι βρωμοαριστεροί του αποδίδουν την εικόνα του οικογενειάρχη!” Ε; Ο καθένας μας καταλαβαίνει ότι όποιος χωρίζει με τη γυναίκα του θα τιμωρείται.

Ύστερα εφευρέθηκε ότι “ο Νίκος είχε εξωσυζυγική σχέση.” Πολύ σημαντικές πληροφορίες για να σκοτώσεις κάποιον.

(Σημ: Ο δικηγόρος Μιχάλης Αρβανίτης είναι ο μετέπειτα βουλευτής της χρυσής αυγής.)

 

Ο δολοφόνος έμεινε μόλις 7 χρόνια στη φυλακή – ενώ ο Νίκος για πάντα στο χώμα – και σήμερα διαβάζω ότι είναι οικογειάρχης, ζει και εργάζεται στο Βόλο ως διευθυντής σε υποκατάστημα Τράπεζας.

Όμορφος κόσμος, ηθικός και δεξιά πλασμένος.

Τις μνήμες αναμόχλευσε η προχτεσινή εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ. 25 χρόνια και 2 ημέρες μετά τη στυγερή δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα, ο εγγονός (ή γιός κατ’ άλλους) της πλέον σκοτεινής προσωπικότητας της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας, ανέλαβε να διώξει τον Τσίπρα, την Αριστερά, τις ιδεοληψίες, τον λαϊκισμό, τον κρατισμό, καθετί δημόσιο και να εξαπλώσει απ’ άκρου εις άκρον τον νεοφιλελευθερισμό, αν του το επιτρέψει αυτός ο ξεχασιάρης (κατ’ άλλους μαλ@κας) λαός.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη αποτελεί τουλάχιστον ύβρη η παλινόρθωση της φασίζουσας Δεξιάς των δεκαετιών ’80-’90! Μήπως υπάρχουν ψευδαισθήσεις ότι δεν πρόκειται περί αυτού; 

Μιας και μιλήσαμε για λαϊκισμό, να θυμηθούμε ότι λίγες ημέρες πριν την εκλογική του νίκη, ο Κ. Μητσοτάκης είχε δηλώσει για τις καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών στο σπίτι του στον ΣΚΑΪ: “Η επαναπρόσληψή τους από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στέρησε την δυνατότητα στο κράτος να προσλάβει γιατρούς.”

Ανάμεσα στο βραβείο του λαϊκιστή και του ηλίθιου, μας λες ποιο επιλέγεις; Πάρε προς το παρόν του λαϊκιστή γιατί του ηλίθιου το έχει καπαρώσει άλλος. Θα τον βρεις στο πλευρό σου (εσχάτως) να σε γεμίζει σάλια. Την ώρα που εσύ απέλυες καθαρίστριες αυτός απέλυε γιατρούς.

Η επικράτηση του εκλεκτού του νεοφιλελευθερισμού (κατ’ άλλους της Ζήμενς) Κυριάκου, προκάλεσε κύματα χαράς και αισιοδοξίας σε πολλούς. Σε άλλους επειδή μόλις αναλάβει την πρωθυπουργία ο Κυριάκος θα κονομήσουν χοντρά, σε πολύ περισσότερους (που βρωμάνε τα χνώτα τους από πείνα) επειδή πάσχουν από χρόνια εγκεφαλική βλάβη.

Από την ώρα που άρχισαν να ανακοινώνονται τα πρώτα αποτελέσματα, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης άρχισε το πάρτυ. Πολλοί είναι αυτοί που έσπευσαν να πιάσουν "πόρτα για το χειμώνα". Η αλήθεια είναι ότι η μαλ@κία δεν κρύβεται. Όσο καλά και να την αμπαλάρει στο γυαλί ο εκάστοτε εγκάθετος χαζοβιόλης, ο καθένας καταλαβαίνει που το πάει. Στα social media όμως, στον προσωπικό του χώρο, κυριολεκτικά ξεσπάει.

Δείγμα δημοσιογραφίας:

Είπε το ζαβό γιατί του ‘κρύψαν τα χάπια! 

Και μία ώρα μετά:

Επίσης ψυχραιμία γιατί τα παραισθησιογόνα έφεραν και κάτι μονόκερους.

Η τεράστια Άννα η Εξερευνήτρια της Αμφίπολης σε νέες περιπέτειες.

Μέσα στα χιλιάδες πράγματα με τα οποία ήρθαμε αντιμέτωποι τα τελευταία 5,5 τουλάχιστον χρόνια, έχουμε αφήσει πολλές ανωμαλίες να περνούν απαρατήρητες και αν όχι απαρατήρητες, πάντως δεν τους δίνουμε τη δέουσα σημασία. Διάφοροι πολιτικά ψυχανώμαλοι βρίσκονται σε ένα διαρκές πηγαινέλα σε πολιτικούς χώρους θεωρητικά αταίριαστους. Οι περιπτώσεις πολλές: Β. Οικονόμου, Α. Λοβέρδος, Ά. Αγάτσα, Α. Γκερέκου, Γ. Αμυράς… Από την ώρα που ανακοινώθηκε η επικράτηση Μητσοτάκη, άρχισε (πάνω στο τραπέζι, παρασκηνιακά πάντοτε υπήρξε) μια συζήτηση που περιλαμβάνει από μετακινήσεις βουλευτών έως και συγχωνεύσεις (σε σημείο εξαΰλωσης) κομμάτων. Οι κακές γλώσσες λένε πως άμεσα κινδυνεύουν Ποτάμι και Πασόκ, ενώ και οι Λεβέντηδες έρχονται από κοντά. Ότι δηλαδή οι πολίτες που ψήφισαν τα παραπάνω κόμματα, από την αρχή ήθελαν τη νουδού αλλά περίμεναν την επικράτηση Κούλη για να μετακινηθούν. Ο Βαγγέλας ήταν …too much!

Για την αισθητική τους;

Την ιδεολογία τους;

Αυτά είναι ψυχιατρικά θέματα και δεν υπεισέρχομαι!

Στο πρόσωπο του Κούλη οι κρυμμένες νεοφιλελέρες ανακάλυψαν (πότε πρόλαβαν;) τον μεταρρυθμιστή αντι-Τσίπρα, αυτόν που θα βάλει τέλος στα αριστερά πειράματα.

Το ερώτημα προκύπτει αυτόματα: σε τι;

1) στο κουμκάν;

2) στα σφηνοτουβλάκια;

3) στις αρλούμπες;

4) στο έρπειν;

5) στο άρπαγμα μίζας εντός νανοσεκόντ;

Όποιος απάντησε το 5 κερδίζει αποχυμωτή Χριστοφοράκου από το υπόγειο του Κούλη. Μάρκα Ζήμενς.

Σημ: Η κα Ξαφά για όσους δεν το ξέρουν (για όλους δηλαδή) είναι αντιπρόεδρος της "Δράσης", πρώην στέλεχος του ΔΝΤ, ενώ έχει ταχθεί ανοιχτά υπέρ της κατάργησης της δημόσιας παιδείας και της δημόσιας υγείας.

Η κα Λυμπεράκη, (ανιψιά του Μητσοτάκη) το 2012 ήταν υποψήφια με τη "Δράση", στη συνέχεια αντιπρόεδρος του κόμματος, ενώ το 2014 εξελέγη βουλευτής με το "Ποτάμι". Στις εκλογές του Σεπτέμβρη 2015 πήγε σπίτι της, αλλά επειδή γλυκάθηκε από την προβολή και τα φράγκα ψάχνει τρόπο να γυρίσει.

(Σημασία στα εισαγωγικά στο "ξένο".)

Πρόκειται για τον γνωστό πρώην τομεάρχη υγείας του Ποταμιού, ο οποίος παραιτήθηκε όταν κατά τη διάρκεια της (προ μνημονίου) διαπραγμάτευσης ανήρτησε την από κάτω παπάρα:

Κουράστηκα και κούρασα. Όσο ψάχνεις στο διαδίκτυο τόσο περισσότερο ανακαλύπτεις αρλούμπες από στρατευμένους και ζωντόβολα.

Ας το λήξουμε εδώ. Άλλωστε με Κούλη πρόεδρο θα έχουμε να γελάμε για καιρό. Αφού οι δεξιοί αποφάσισαν να πάνε το κόμμα 25 χρόνια πίσω, το πρόβλημα είναι δικό τους. Οι υπόλοιποι το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να γελάμε.

ΥΓ: Η αλήθεια είναι ότι το παραπάνω κείμενο ξεκίνησε με μνήμες και κατέληξε γελοίο. Όχι, δεν έχω σχιζοφρένεια. Απλά δεν μπορώ να σκέφτομαι νεοφιλελέδες και να μη το ρίξω στη σαχλαμάρα.