Του χρόνου Ερινύες

 

Αυτός ο χρόνος σού πήρε δημοκρατία, ελευθερία, ανθρωπιά.

σου άφησε «Ευρώπη». Λίγη.

Αλυσίδες, μισαλλοδοξία, απανθρωπιά, φασισμός

σε συσκευασία ηπείρου. Για να μη σου λείψει το κέρμα…!

Πατρίς εάλω.

Γιατί;

 

Αυτός ο χρόνος πήρε το μεγάλο σου ΟΧΙ

και σού επέστρεψε το άδικο ΝΑΙ τους.

Έκανες πίσω. Δεν μίλησες. Δεν πολέμησες. Υποτάχτηκες.

Τα μάτια βρέχουν τη σιωπή σου.

Γιατί;

Αυτός ο χρόνος ξέπλυνε εγκλήματα δεκαετιών.

Φύγαν, ήρθαν, έμειναν, θα αλλάξουν, θα μείνεις στα ίδια.

Τα παράσιτα τρώνε το δέντρο. Καμιά προσπάθεια να τα σκοτώσεις.

Τώρα θα φάνε την γη.

Γιατί;

Αυτός ο χρόνος πήρε μαζί του δικαιώματα, αγώνες,

όνειρα, φαντασιώσεις, ψευδαισθήσεις,

έστειλε στην ξενιτιά το αίμα μας.

Σκίστηκε η πέτρα… Ακούς το μοιρολόι;

Κι ολοένα θεριεύει ο πόνος.

Γιατί;

Αυτός ο χρόνος έφερε προσφυγιά στα πόδια σου.

Ραγισμένες ζωές στα παραπήγματα

μάτια που ικετεύουν μόνο για να χωρέσουν κάπου

καραβάνι ανομολόγητης ορφάνιας.

Θωρείς πισθάγκωνα δεμένος.

Γιατί;

Γιατί να μη σηκώσεις ανάστημα;

Γιατί να νιώθεις στα πόδια σου τσιμέντο;

Γιατί κουράστηκε ο νους να φτερουγίζει;

Γιατί να είσαι το γρανάζι που δεν έσπασε;

Όλα αυτά γιατί;

*****

Στέκω στη γωνιά δίχως ελπίδα

και ζητώ απ’ την Ιστορία να με αντέξει

μα θα σου πω τον εφιάλτη μου που είδα

δεν θα ‘ναι η λήθη αυτή που θα με στέρξει.

Γιατί όταν η Ελλάδα με χρειάστηκε

εγώ δεν ήμουνα εκεί για να παλέψω

όταν στο χώμα απ’ τους εχθρούς σωριάστηκε

δεν πέθανα για να την προστατέψω.

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 10^ο Συμπόσιο Ποίησης της Αριστέας.

Photo designer: Christopher Haines