Ζε σουί μουρλοί

Όταν, προπαραμονές εκλογών, συναντήθηκα με τον αδελφό μου και τον ρώτησα τι θα ψηφίσει, μου απάντησε “Τον μαλάκα τον Τσίπρα αποκλείεται. Θα ψηφίσω το απόλυτο τίποτα και ας το ξέρω ότι είναι το απόλυτο τίποτα^. Ποτάμι”.

Δεν του απάντησα. Έμεινα κάγκελο! Το μόνο που τον ρώτησα είναι να μου επαναλάβει αυτά που είπε για να δω αν παρανόησα.

Τελικά … καλά είχα ακούσει.

Δεν γνωρίζω αν πρόκειται για κοινή πεποίθηση των ψηφοφόρων του Στ. Θεοδωράκη, σίγουρα όμως αυτοί που τον ψήφισαν και τον έστειλαν στη Βουλή, πριν ακόμη κλείσει χρόνο από την ίδρυση του κόμματος, δεν γνωρίζουν ούτε και σήμερα ποιες είναι οι θέσεις του σε μια σειρά ζητήματα.

Και δεν είναι μόνο οι ψηφοφόροι.

Μια βδομάδα μετά τις εκλογές ο αρχηγός Σταύρος, με την τεράστια κοινοβουλευτική εμπειρία που έχει, ξεκίνησε να κάνει σεμινάρια (με την τεράστια κοινοβουλευτική εμπειρία που έχει) προς τους βουλευτές του.

Αντιγράφω από [εδώ]: Σεμινάρια προς τους βουλευτές πραγματοποιεί το Ποτάμι, προκειμένου να ομογενοποιήσει την κοινοβουλευτική του ομάδα και να εκπαιδεύσει τους βουλευτές του κόμματος για τις επικοινωνιακές ανάγκες των νέων τους καθηκόντων.

(Σημ: η υπογράμμιση δική μου. Αυτό το ‘ομογενοποιήσει’ μου θύμισε τηλεμάγειρα)

Ο Σουλτς έχει πικραθεί με τη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και δεν το κρύβει. Θα προτιμούσε στη θέση του Καμμένου το Ποτάμι που προσπαθεί να παρασύρει τη βρώμα και να εξαφανίσει τα ίχνη της διαφθοράς και της διαπλοκής. Δεν του έκατσε. Όπως και δεν έκατσε σε κανέναν μνημονιακό μαλάκα εκτός και εντός Ελλάδας, από αυτούς που αυνανίζονται στα τηλεοπτικά παράθυρα ή μέσω πληκτρολογίου.

Μόλις 4 μέρες μετά τις εκλογές τα ΝΕΑ έγραψαν [αυτό]: ο πρόεδρος του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου τους είπε «θα προτιμούσα να είναι το Ποτάμι στην κυβέρνηση».

Σημ: Τα ΝΕΑ νομίζω είναι του ΔΟΛ αλλά δεν είμαι και σίγουρος.

Ο Καμμένος - ο οποίος μέχρι αυτή τη στιγμή πάει πολύ καλά και μπράβο του - τον έγραψε στα παπάρια του και απείλησε με αποκαλύψεις.

Αν ξέρει και τι ξέρει μένει να αποδειχθεί. Πάντως προς το παρόν αντίδραση δεν ακούσαμε από τον γερμαναρά.

Δεν θα ήθελα ούτε να σκέφτομαι ποια εθελόδουλη πολιτική θα εφαρμοζόταν σήμερα αν είχαμε τον ποταμίσιο στο ρόλο του συγκυβερνήτη.

Αυτό που παραξενεύει τους γερμαναράδες και τους ντόπιους γλείφτες τους, είναι ότι ακούνε ΟΧΙ και μάλιστα πολλά. Αυτό που ενοχλεί ακόμη περισσότερο είναι ότι επιτέλους εμφανίστηκε μια κυβέρνηση με καθαρά χέρια. Γιατί πώς να πείσεις τώρα μια χούφτα ψεκασμένους αριστερίζοντες και ακροδεξιούς* ότι εμείς αλλιώς μάθαμε να κάνουμε τις δουλειές μας εδώ; Μπουκώναμε τα στόματα με δεσμίδες και πριν προλάβουν να καταπιούν τους μπουκώναμε και μ’ άλλες.

* Όταν λέμε ακροδεξιό εννοούμε τον Καμμένο. Ο Σαμαράς είναι κεντροδεξιός, ο δε Βενιζέλος κεντροαριστερός και σοσιαλιστής. Να τα λέμε αυτά.

Σκέφτομαι ότι δεκάδες χιλιάδες αλήτες/φασίστες/μαλάκες, σημερινοί θαυμαστές κάτι προσκυνημένων, τύπου Θεοδωράκη, Τζήμερου, άδωνι, που δεν αποφασίζουν να πάνε στο διάολο και να ξεκουμπιστούν από την πατρίδα μας παρά βρίσκονται εδώ για να την μαγαρίζουν, θα έρθει η ώρα να ταχθούν με την πλευρά όσων αγωνίστηκαν.

Πάντα αυτό έκαναν.

Όσοι από τους δωσίλογους δεν βρέθηκαν έγκαιρα μετά την Κατοχή για να τους περάσουν από στρατοδικεία, ή δεν απάλλαξαν τον τόπο ετούτο από τη θλιβερή τους παρουσία με μια σφαίρα στον κρόταφο, στη συνέχεια ανακατεύτηκαν στο πλήθος και παρίσταναν τους αντιστασιακούς.

Το ίδιο και μετά την πτώση της χούντας. Όσοι κατέδιδαν τους αριστερούς ή κυνηγούσαν τους φοιτητές, βρέθηκαν μετά να παρακαλάνε για να τους γράψει κάποιος στα κατάστιχα και να πάρουν την εθνική σύνταξη ή να χωθούν σε καμιά δημόσια θέση.

Δείγμα (γερμανικού) πατριωτισμού νο1: Γ. Φλωρίδης, επικεφαλής στο Επικρατείας του Πασόκ

Δείγμα (γερμανικού) πατριωτισμού νο2: Θ. Τζήμερος, αγνώστων λοιπών στοιχείων

Η κα Μέρκελ δήλωσε συγκινημένη για τους τζάμπα (;) ανταποκριτές της στη χώρα μας.

Οι εταίροι μάς πιέζουν λέει να πάρουμε νέο δάνειο. Διότι δεν θα τα καταφέρουμε. Δεν έχει σημασία ότι η κυβέρνηση δια στόματος Τσίπρα και Βαρουφάκη αρνείται να το πάρει, σημασία έχει ότι οι εταίροι-δανειστές-τοκογλύφοι επιμένουν να μας σώσουν.

Με το ζόρι!

Κάτι σαν το Αναγκαστικό (Κατοχικό) δάνειο ένα πράμα.

Τότε το αποφάσισαν άλλοι, ερήμην μας, εμείς δεν το θέλαμε, αλλά …το λουστήκαμε. Και το πληρώσαμε.

Η διαφορά είναι ότι αυτοί που μας εξανάγκασαν τότε να το πάρουμε, ούτε καν το αναγνωρίζουν σήμερα και δεν δίνουν φράγκο, ενώ εμείς θα αποπληρώσουμε το τωρινό υπό συνεχείς απειλές και ψευτοδιλήμματα.

Η Γερμανική πολιτική δεν άλλαξε. Τότε την έλεγαν Τρίτο Ράιχ, σήμερα Ε.Ε. Τότε μας βομβάρδιζαν η Λουφτβάφε, σήμερα οι Αγορές. Τότε δολοφονούσαν με σφαίρες και οβίδες, σήμερα με νόμισμα. Τότε φορούσαν στολές και σχεδίαζαν τις επιθέσεις πάνω σε χάρτες μέσα σε αντίσκηνα, σήμερα είναι κουστουμαρισμένοι, ανταλλάσσουν φιλιά και αβρότητες, κινούνται με καροτσάκια και πάνω σε τραπεζάρες απλώνουνε λάπτοπ.

Η πολιτική όμως δεν έχει μόνο μιζέρια. Ευτυχώς που υπάρχουν τύποι σαν τον πρώην υποψήφιο ευρωβουλευτή του Σαμαρά και νυν ποταμίσιο βουλευτή και μας κάνουν να γελάμε…

Από τον εξαίρετο Γκρινιαρόγατο