Σελίδες

Πέμπτη 10 Απριλίου 2014

Ιστορίες του Καφενέ: Το Αντάμωμα



Η ιδέα ήταν της Μαρίας Κανελλάκη. Την ενορχήστρωση ανέλαβε (ποιος άλλος) η Αριστέα και πάνω από 25 bloggers και μη, έχουν δηλώσει ως τώρα συμμετοχή στις “Ιστορίες του Καφενέ”.  


Το Αντάμωμα

Είχε ένα τέταρτο που περίμενε ο Χρήστος στον καφενέ του κυρ Μιχάλη. Ο Γιάννης άφαντος. Να μην κατάλαβε; 
Πέρασαν πάνω από 10 χρόνια από τότε που νεοσύλλεκτοι πρωτοσυναντήθηκαν στο Κέντρο Εκπαίδευσης Τεθωρακισμένων στην Αυλώνα. Ύστερα από τη βασική τους εκπαίδευση μαζί πήραν μετάθεση για την 31η μηχανοκίνητη ταξιαρχία στις Φέρρες. Εκεί είναι που έγιναν κολλητοί φίλοι με τον Γιάννη. Μπορεί τότε να μην πέρασαν και την καλύτερη θητεία, τώρα όμως τα θυμάται με μια γλυκιά νοσταλγική διάθεση.

- Εκείνον τον ρημαδοκαφέ … τελικά να σου τον φέρω;
Ξερόβηξε. Κόντεψε να πνιγεί με τον καπνό του. Έτσι ξαφνικά όπως ήρθε από πίσω του ο καφετζής σα φάντασμα, του κόπηκαν τα ήπατα.
- Γιατί  κυρ Μιχάλη; Βιάζεσαι να κλείσεις; του απάντησε μέσα σε πνιχτά γέλια.
- Ρε τέλειωνε και έχω κι άλλους πελάτες!
- Ε, πήγαινε στους άλλους! Μπααα…

Πολύ απολάμβανε τους εκρηκτικούς διαλόγους με τον κυρ Μιχάλη. Έτσι οξύθυμος που ήταν, ο Χρήστος τρελαινόταν να τον τσαντίζει. Του άναβε το σπίρτο και τον άφηνε να σιγοκαίει. Τόσα χρόνια είχε πια βρει το κουμπί του και ήξερε πολύ καλά ότι πίσω από αυτόν τον φαινομενικά νευρικό και ευερέθιστο καφετζή κρύβεται μια ψυχάρα.

Καθώς κοιτούσε το ταβάνι στέλνοντας διαχτυλίδια καπνού, άκουσε δίπλα του ένα σφύριγμα. Κάτι σα στρατιωτικό εμβατήριο. Έστριψε και αντίκρισε τον Γιάννη. Πετάχτηκε όρθιος…
- Σειρούλα! Που ‘σαι ρε σειρά;! είπε και τον αγκάλιασε σφιχτά.
- Καλημέρα ρε Χρηστάρα. Σόρρυ που άργησα. Ξέρεις πόση ώρα το ψάχνω; Που το ανακάλυψες ρε φίλε αυτό το καφενείο; Πω πω, απίθανο λέμε!
- Πως χαθήκαμε έτσι ρε αδελφέ; Τι κάνεις; Με τι ασχολείσαι; Παντρεύτηκες...; 
- Θα στα πω. Κάτσε πρώτα να παραγγείλουμε καφέδες γιατί βλέπω τον κυρ Μιχάλη να μου πετάει κανα μπρίκι.
Κυρ Μιχάλη, να σε δω λίγο;

- Διαταγάς. Και γρήγορα γιατί έχω παραγγελιές από τα μαγαζιά παρακάτω.
- Κυρ Μιχάλης είπαμε; Εμένα με λένε Γιάννη. Φτιάξε μου έναν πολλά βαρύ και όχι να θυμηθώ τα νιάτα μου.
- Ώπα ρε μεγάλε … που σε πήρανε τα χρόνια! Είσαι 30;
- Σε λίγους μήνες. Να θυμηθώ το στρατό εννοούσα, από φαντάρος έχω να πιω τέτοιο καφέ. Στη Λυών κάτι ζουμιά έπινα. Όπως σε κόβω ξέρεις να μαστορεύεις καλό καφέ.
- Στα πρόλαβε εκείνος; είπε και έδειξε με το κεφάλι του τον Χρήστο. Μωρέ καλό κουμάσι είσαι και του λόγου σου. Έναν γλυκύ βραστό και έναν πολλά βαρύ και όχι. Έφτασεεεε…
- Κυρ Μιχάλη … μη φεύγεις. Δε μου λες, σ’ εκείνη τη φωτογραφία ο Αλεξανδράκης στην "Οικογένεια Χωραφά" δεν είναι;
Έφυγε χωρίς να απαντήσει.


- Λοιπόν; Τα νέα σου φίλε. Λυών άκουσα. Στη Γαλλία βρέθηκε η αφεντιά σου; Στο τηλέφωνο δεν μου είπες τίποτα. Ρώτησα και τον Στάθη που συναντηθήκατε στο αεροδρόμιο και σου έδωσε το τηλέφωνό μου, αλλά δεν μου είπε. Τόσο μυστικό είναι πια;

- Όχι ρε συ, τι μυστικό; Απλά ήθελα να σε δω και να τα πούμε από κοντά. Χρήστο, από την ώρα που απολύθηκα έψαχνα για δουλειά. Άδικος κόπος, τον χρόνο μου έχανα. Ξέρεις ότι τα πράγματα είναι ζόρικα και χωρίς χαρτί σήμερα δεν κάνεις τίποτα. Το πάλεψα για λίγο ώσπου τελικά αποφάσισα πως πρέπει να σπουδάσω. Έφυγα για Γαλλία, πήγα στην Λυών όπου ζει η αδελφή μου, σπούδασα, έκανα και το μεταπτυχιακό μου και να ‘μαι. Γύρισα φίλε, δεν την άντεξα την ξενιτιά. 

Γυρνούσα σαν τον Γιάννη Αγιάννη. Είχα μονίμως την αίσθηση ότι με κυνηγούν. Δεν με χωρούσε ο τόπος, φίλε. Να φανταστείς ότι και την κοπελιά μου που είναι Γαλλίδα κατάφερα και την έπεισα να έρθει μαζί μου. Είναι δασκάλα πιάνου και με κάτι γνωστούς που έχω βρήκα άκρες και θα δουλέψει σε μουσικό ωδείο στο Μοσχάτο. Έρχεται τον άλλο μήνα.
- Εσύ έκανες την τύχη σου δηλαδή. Το καλύτερο κορίτσι βρήκες. Με γαλλικά, με πιάνο…
Γέλασαν δυνατά και όλο το μαγαζί γύρισε και τους κοίταγε.

- Εσύ; Πως τα πας; Τα νέα σου.
- Με μένα φίλε τα πράγματα είναι πιο πεζά. Απ' όταν απολύθηκα συνέχεια κοπροσκύλιαζα. Το ριξα στα ταξίδια και τη ντόλτσε βίτα. Γύριζα με τη μηχανή και τους κολλητούς μου όλη την Ελλάδα. Ο πατέρας μου είχε απηυδήσει ο δόλιος. Η μόνη επαφή που είχα μαζί του ήταν όταν του τηλεφωνούσα που βρίσκομαι και του ζήταγα λεφτά. Αν εσύ ήσουν ο Γιάννης Αγιάννης, εγώ ήμουν ο Χρήστος Άχρηστος.
Αυτή τη φορά γέλασαν δυνατότερα…

- Στο τελευταίο τηλεφώνημα μου είπε η μάνα μου πως ο πατέρας δεν ήταν καλά. Ταξίδεψα όλη τη νύχτα και τα ξημερώματα ήμουν σπίτι. Τον έτρεξα στους γιατρούς. Είχε περάσει ένα ψιλοέμφραγμα αλλά ευτυχώς τον προλάβαμε. 
Από τότε κάτι γύρισε ανάποδα μέσα μου. Αποφάσισα να στρώσω τον κώλο μου και να δουλέψω. Αν θυμάσαι σου είχα πει ότι ο πατέρας μου ήταν οινοποιός. Δουλειά που την πήρε από τον πατέρα του και αυτός από τον δικό του. Αλλά είχε τα παλιά μυαλά. Εγώ στρώθηκα φίλε, έψαξα τι με παίρνει να κάνω, πήρα χαμηλότοκο δάνειο, άλλαξα τα μηχανήματα, παρακολούθησα ειδικά σεμινάρια – μέχρι την Ιταλία έφτασα – και μπόρεσα να πάω την επιχείρηση παραπέρα. Σήμερα καμαρώνω πως έχω καλή παραγωγή, έχω και 3 εργάτες στο εμφιαλωτήριο. Στην Αθήνα κατεβαίνω συχνά γιατί έχω πελάτες αρκετά συνοικιακά μικρομπακάλικα και κάβες. Δόξα τω Θεώ να λέμε.

Κυρά Μαρία, ένα φράουλα και ένα κυδώνι. Και μη ξεχάσεις το γαλακτομπούρεκο. Θα με φάει η Μαρίνα…

- Ποια Μαρίνα ρε φίλε; Ποιο γαλακτομπούρεκο και ποια κυδώνια;
- Η γυναίκα μου ρε συ! Η γυναικάρα μου. Η κουκλάρα μου που θα μου γεννήσει τον παίδαρο. Στις 20 μπαίνει στο μήνα της…
- Έλα ρε! Παντρεύτηκες; Και υποψήφιος μπαμπάς; Πολύ το χάρηκα ρε κολλητέ. Δε μου λες, από … από κουμπάρο πως πας…;

Μιλούσαν για πολλή ώρα. Αντάλλαξαν τηλέφωνα και ορκίστηκαν πως τώρα πια δεν θα ξαναχαθούν. Ήταν κι εκείνη η υπόσχεση για κουμπαριά στη μέση…

- Να σε πληρώσουμε κυρ Μιχάλη;
- Δικά μου φίλε, ούτε να το συζητάς.
- Δεν θα είσαι καλά, γύρισα στην πατρίδα, βρήκα τον κολλητό μου και δεν θα τον κεράσω έναν καφέ; Άλλη φορά εσύ.
- Καλά, μη τρώγεστε (τους διέκοψε ο καφετζής). Αν είναι να τσακώνεστε, πληρώστε με και οι δύο. Πάρε Χρήστο  το γαλακτομπούρεκο και τις μαρμέλαδες και να μου φιλήσεις τη Μαρίνα. Πλήρωσε εσύ τώρα, από τον κουβαρντά θα τα πάρω την επόμενη…
Τα γέλια τους ακούστηκαν ως το στενό δρομάκι.

Είχαν φτάσει στην πόρτα.
- Που ‘σαι, λεβέντη, στη "Συνοικία Το Όνειρο" είναι. 
- Τι είπες κυρ Μιχάλη; 
- Για τον Αλεξανδράκη λέω…


.........................................................


Στις Ιστορίες του Καφενέ συμμετέχουν επίσης τα ιστολόγια:

Δημήτρης Ασλάνογλου, θα φιλοξενηθεί από την @ριστέα
Αγριμιώ, http://agrimio.wordpress.com/
Έλενα, http://miakalimera.blogspot.gr/
Xris Kat, http://neraidodimiourgies37.blogspot.gr/
Κική, http://ekfrastite.blogspot.gr/
Sofia Sofaki, http://happiness-bonheur.blogspot.gr
Μαρία Νι, http://mia-matia-ston-ilio.blogspot.gr/
Γεωργία, http://armoniaart.blogspot.gr/
Κάτια, http://katitimou.blogspot.gr/
Lysippe, http://on-the-up-and-up.blogspot.gr/
Γλαύκη, θα φιλοξενηθεί από http://pistos-petra.blogspot.gr/
Κατερίνα Βερίγκα, http://positive-thinking-greece.blogspot.gr
Λεβίνα, http://levina-imagination.blogspot.gr
Δέσποινα, http://www.mamadesekrisi.blogspot.gr
Katerina Koko, http://followkoko.blogspot.gr
Κλαυδία, θα φιλοξενηθεί από http://pistos-petra.blogspot.gr
Έλλη, http://funkymonkey-handmadecreations.blogspot.gr
Κατερίνα Βαλσαμίδη, http://apopsitexnis.blogspot.gr
Μαριλένα, http://marilenaspotofart.wordpress.com
Μαρία(me maria), http://mytripssonblog.blogspot.gr
Μαρία Κανελλάκη, http://toapagio.blogspot.gr
Μαρία Έλενα, http://maria-elena-jewellery.blogspot.gr 
Φλώρα, http://texnistories.blogspot.gr
Χριστίνα http://butterfly-butterflysworld.blogspot.gr
@ριστέα, http://princess-airis.blogspot.gr


62 σχόλια:

  1. Καταπληκτική η ιστορία σου Πέτρο μου!
    Είναι μοναδικό, μου έχει συμβεί προσωπικά!
    Να χάνεσαι με κάποιον άνθρωπο της καρδιάς, γιατί αποφασίσει η ζωή να μπει ανάμεσά σας για λίγο και όταν συναντιέστε ξανά, να είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα.
    Πολύ μου άρεσε μου θύμησες ωραία πράγματα!
    Πολύ με συγκίνησες!
    Μια τεράστια καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όταν η φιλία είναι αληθινή θα αντέξει στο χρόνο. Όσος και αν περάσει.
      Και να σου πω τι νομίζω; Έχω την εντύπωση πως η ανδρική φιλία είναι πιο στέρεα.
      (δεν δίνω εξηγήσεις γιατί θα φάω ξύλο)
      Καλό απόγευμα.

      Διαγραφή
    2. Δεν νομίζω ότι έχει να κάνει με το φύλο αλλά με τους ανθρώπους.
      Υπάρχουν άνθρωποι που γίνονται παντοτινοί φίλοι και άλλοι που δεν το έχουν με τίποτα!
      Ταπεινή μου άποψη!
      Γκουντναιτ!

      Διαγραφή
    3. Κάποιο βράδυ αυτό ήταν το θέμα της συζήτησης.
      Οι γυναίκες της παρέας είναι που κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα. Είπαν πως η γυναικεία φιλία σπάνια αντέχει στο χρόνο. Πολλές φορές είναι ψεύτικη ή εντελώς επιφανειακή και παρά πολύ συχνά δημιουργούνται αντιζηλίες και οι δρόμοι μοιραία χωρίζουν.
      Οι ίδιες είναι που συμπέραναν πως η αντρική φιλία συνήθως είναι πιο γερή.

      Όπως καταλαβαίνεις εμείς απλά τις ακούγαμε. Λέμε, ‘κάτι θα ξέρουν’. :)))
      Δεν ξέρω αν μιλάμε για τον κανόνα ή τις εξαιρέσεις. Απλά σου μεταφέρω τι ειπώθηκε.

      Επικροτώ όμως αυτό που λες. Ο άνθρωπος δεν έχει φύλο. Μεγάλη συζήτηση όμως!

      Γκουτνάιτ και από τα μέρη μας.

      Διαγραφή
    4. Πολύ αληθινή η ιστορία σου, σαν να έβλεπα την σκηνή να διαδραματίζεται μπροστά μου! Πόσο μου αρέσει αυτό που είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα, ενώ έχουν μεσολαβήσει τόσα χρόνια και καταστάσεις!
      Συμφωνώ απόλυτα με αυτό που έγραψες πιο πάνω για την ανδρική φιλία.
      Εκεί έχω καταλήξει και την ζηλεύω με την καλή την έννοια. Πάντα έκανα καλύτερη παρέα με άντρες γιατί μου άρεσε ο τρόπος σκέψης σας, δεν άντεχα τα υπόλοιπα που ανέφερες και είναι γυναικεία συνήθως χαρακτηριστικά. Κι ας είναι θέμα ανθρώπου, ας παραδεχτούμε ότι ως επί το πλείστον οι γυναικείες φιλίες χαλάνε πιο εύκολα.

      Διαγραφή
    5. Άνοιξε πολύ μεγάλη κουβέντα Κατερίνα που με απασχόλησε όλες αυτές τις ημέρες στο χωριό (που δεν είχα ίντερνετ). Θέλω πραγματικά να γράψω τις σκέψεις μου πάνω σε αυτό το θέμα και να μοιραστούμε όλοι τις απόψεις μας.
      Επειδή πάσχω από ακατάσχετη-ανίατη αναβλητικότητα ελπίζω κάποια στιγμή να το κάνω.
      Να είσαι καλά.

      Διαγραφή
  2. Γλυκο το ανταμωμα. Μα οταν υπαρχουν αισθηματα αγνα και δεσιμο ο χρονος και η αποσταση ειναι ασημαντες μικρες λεπτομερειες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χωρίς να το ξέρεις πάτησες το κουμπί μου.
      Δεν θα πω τίποτα άλλο.
      Καλό απόγευμα Χριστίνα.

      Διαγραφή
  3. Μια καθαρά αντρική ιστορία θα μπορούσα να πω.
    Αρκετά διαφορετική θα ελεγα με οσες εχω διαβασει μεχρι στιγμής!
    Οι διάλογοι και οι εικονες έντονοι, με έκαναν να νοιώθω και εγώ παλιοσειρά τους!
    Συγχαρητήρια απο μένα φίλε μου!
    Και επισης υπεροχο τελος!
    Συγκινητικο και μη προβλέψιμο για μενα!

    Να εισαι καλα και να εχεις μια ομορφη μερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι άντρες δεν μιλούν πολύ... Έτσι δεν λέει το γνωστό άσμα;
      Και αναφέρομαι στους αληθινούς άντρες.
      Το καφενεδάκι έχει και τέτοιους θαμώνες Κική μου. Διαφορετικά ο κυρ Μιχάλης θα είχε ανοίξει γραφείο ... συνοικεσίων !!! :))))
      Καλό απόγευμα.

      Διαγραφή
  4. Για το στρατό δεν είπανε; Εσείς οι άντρες αν αρχίσετε να μιλάτε για το στρατό, είναι σαν να μιλάμε εμείς οι γυναίκες για καλλυντικά.
    Όμορφη η πινελιά με τον Αλεξανδράκη.
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ποτέ σε παρέα δεν κάθισα να μιλήσω για τον στρατό. Όποτε μου ζητήθηκε ήταν αποκλειστικά από γυναίκες (μάλλον τις εξιτάρει) και πάντα προσπαθούσα να το αποφύγω ευγενικά.
      Όσοι γνώρισαν τον αληθινό (=απεχθή) στρατό δεν θέλουν να τον θυμούνται. Αν ακούσεις κάποιον να διηγείται ιστορίες με τις ώρες, μάλλον ο ίδιος έχει περάσει καλά και διηγείται ιστορίες άλλων.
      Καλό σου απόγευμα.

      Διαγραφή
  5. Καταπληκτικός ο επίλογος!!! Με μάγεψες !
    Φιλιά πολλά!
    ΟΑΦ !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είμαι μάγος, το ξέρω! Αυτή τη στιγμή κοιτάζω τον καθρέφτη και μεταμορφώνομαι.

      (Το τελευταίο μη το ξαναπείς γιατί θα σου στείλω τζούρα από Παντελίδη. Πες την αλήθεια, δεν σου έχει λείψει;)

      Διαγραφή
    2. Όχι δεν μου έχει λείψει! Σήμερα άκουγαν μόνο Παντελίδη! Φουσκάλες πέταξα! Στο τέλος τον τραγουδούσα κι εγώ!
      Καλησπέρα!
      Έχω πελαγώσει με την καταμέτρηση στο Συμπόσιο ! Θες να βοηθήσεις; Θα σε προσλάβω ως γραμματέα μου! :-D

      Διαγραφή
    3. Άμα είναι καλά τα φράγκα γιατί όχι;
      Και που 'σαι (μεταξύ μας ε;) λαδώνομαι ασύστολα. Πες ποιος στέλνει τα περισσότερα και εγώ θα του δώσω και το Πούλιτζερ!

      Διαγραφή
  6. "Η συνοικία το όνειρο" είσαι εσύ ωρέ Ακυβέρνητε τύπε, κάθε φορά που αποφασίζεις να γράψεις, ανεξαρτήτως περιεχομένου!!!!! Σε έσκισα;; Αχαχα! (το ποσό όπως το συμφωνήσαμε τελικά ε; μην ξεχνιόμαστε!)
    Καλημερούδιακαισήμεραείσαιγιαοαφπολλά! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε όχι και συνοικία ρε παιδάκι μου! Για τέτοιος δείχνω;
      Έχω αρχίσει δίαιτα, στ' ορκίζομαι.

      Το ποσό το θυμάμαι. Αυτό που δεν θυμάμαι είναι αν θα μου τα στείλεις εσύ ή θα στα χρωστάω εγώ.
      Φιλιά.

      Διαγραφή
  7. Εδώ είναι αντρική υπόθεση στον καφενέ και πολύ την χάρηκα μετά από τόσα σιρόπια να διαβάσουμε και εκείνα που λένε οι άντρες μεταξύ τους .
    Καλό σου απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όσα λεν οι άντρες μεταξύ τους λέει ένα παλιό αγαπημένο μου τραγούδι.
      Τα σιρόπια τα άφησα για την κυρά Μαρία. Σήμερα έκανε και αυτή το ντεμπούτο της.
      Καλό απόγευμα nikol.

      Διαγραφή
  8. Αυτά τα συναπαντήματα!!! πόσο συγκινητικά.
    Όλη η ζωή συμπυκνωμένη για να χωρέσει να λεχθεί μέσα σε έναν καφέ....
    Διαπίστωση - συμπέρασμα (από τις ιστορίες του καφενέ):
    Όλοι οι ιδιοκτήτες καφενείου λέγονται κυρ - Μιχάλης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτόν τον κυρ Μιχάλη από την πρώτη στιγμή τον είχα φανταστεί δουλευταρά, πειραχτήρι, τσαντίλα, μεγάλη καρδιά, πλακατζή, νευρόσπασμα, να μη σηκώνει μύγα στο σπαθί του, να αφουγκράζεται τον πελάτη, να πηγαίνει πάσο όταν δεν σηκώνει καζούρα, να κρυφακούει όχι για κουτσομπολιό αλλά μόνο για να βοηθήσει… και πάρα πάρα πολλά άλλα που δεν χωράνε σε ένα σχόλιο.
      Σε μια ολόκληρη ανάρτηση, ίσως! :)))
      Πάντως, τα δυο αυτά φιλαράκια ήδη τα υιοθέτησε…
      Καλό απόγευμα Φλώρα.

      Διαγραφή
  9. αχ αυτές οι παλιοσειρές! επιτέλους τρύπωσα κι εγώ ανάμεσα, έστησα αυτί κι έμαθα τι μπορεί να λένε! μπράβο Πετράν, το απόλαυσα δεόντως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ...Συγκινητικό αντάμωμα και άκρως αντρικό. Χάθηκαν στις στροφές της ζωής και όταν ξαναβρέθηκαν ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα.
    Απορώ που δεν συνέχισαν την κουβέντα με ουζοκατάσταση ως το βράδυ(!).
    Πέτρο, ο δικός σου κυρ-Μιχάλης, κλέβει τις εντυπώσεις και κάνει θολή την οθόνη όταν αφήνει τις τελευταίες του λέξεις...
    Να΄σαι καλά...
    **Αννιώ**

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από τώρα η ουζοκατάσταση; Από δω και κάτω έχουν να πιουν χιλιάδες καραφάκια στο στέκι τους. Είναι και εκείνη η Μαρίνα στις μέρες της και δεν πρέπει να είναι μόνη της!

      Δεν σου κρύβω πως παρότι είχα το καφενείο και τους ήρωες στα χέρια μου και τους έκανα ό,τι ήθελα, στο τέλος με συγκίνησε και μένα ο καφετζής :))
      Καλό σου απόγευμα.

      Διαγραφή
  11. Είκοσι δύο χρόνια πριν, σ'ένα στενό της Πάτρας, έζησα το : "κλείσανε τα κέντρα, τα σινεμά και τα καφενεία, μια παρέα είμαστε που σκορπίζει σε μια γωνία..." Και μια αγαπημένη και δεμένη παρέα, σκόρπισε "άλλος γι Αμερική κι άλλος για Ευρώπη".
    Και τι δεν θά'δινα, βρε Πέτρο, για ένα ξαναντάμωμα, εκεί ψηλά, στα σκαλάκια της Γεροκοστοπούλου, ή κάπου εκεί γύρω.
    Μεγάλο καημό, μου ξύπνησε ο κυρ Μιχάλης σου και ο καφενές του!
    ( μπακλαβά εσείς σερβίρετε; :-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι πολύ λυπηρό να χωρίζουν άνθρωποι που αγαπιούνται. Το μόνο που μπορώ να κάνω Άννα μου είναι να σου ευχηθώ με κάποιο τρόπο να ανταμώσετε ξανά. Όσο και αν είμαι αντίθετος με το facebook, πιστεύω πως σε μια τέτοια περίπτωση θα σε βοηθούσε να βρεις έστω και κάποιων τα ίχνη.

      Μπακλαβά θα βρεις μόνο στα ζαχαροπλαστεία. Στα καφενεδάκια δεν νομίζω. Αν θες κανά τσίρο, καμιά φέτα ψητή, κανά κεφτέ…
      (Πάω να πιω ένα τσιπουράκι. Σκέτο. Η άλλη μέσα φωνάζει και δεν μου φτιάχνει τίποτα)
      :))))

      Διαγραφή
  12. Τι ωραίος τίτλος και πόσο εύστροφα ξετύλιξες μια ιστορία, γεμάτη από μνήμες εικόνες και βαθιά συναισθήματα! Συνήθως σε μια ανάμικτη παρέα, οι άντρες όλο και κάτι διηγούνται από τη στρατιωτική τους θητεία κι εμείς οι γυναίκες, κοιταζόμαστε ξέρεις, με λίγη βαρεμάρα.
    Η δική σου αφήγηση όμως αποκάλυπτε βήμα-βήμα την εξέλιξη των φίλων που είχε έντονο ενδιαφέρον ως το τέλος! Τελικά, όταν τα αισθήματα είναι ισχυρά, ούτε απ' το χρόνο φθείρονται ούτε π' την απόσταση, ένα απλό 'αντάμωμα" είναι αρκετό να κάνει επανεκκίνηση και να ενεργοποιήσει αφημένες φιλίες! Καταπληκτικός ο επίλογος, επίσης!
    Να είσαι καλά φίλε μου και να έχεις ένα ευχάριστο απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα, όπως σχολίασα και πιο πάνω δεν με θυμάμαι να διηγούμαι ιστορίες από το στρατό. Ίσως να το έκανα κάποιες ελάχιστες φορές (τα πρώτα χρόνια) και αυτές ύστερα από πολύ πίεση. Και να ξέρεις, δεν πέρασα και από τις καλύτερες θητείες.
      Θα μπορούσα να διηγούμαι για ώρες. Δεν το κάνω όχι μόνο επειδή οι άλλοι θα σκυλοβαρεθούν, αλλά περισσότερο γιατί δεν θέλω να θυμάμαι εγώ.

      Για την φιλία το ίδιο πιστεύω και εγώ. Όταν είναι με ηλεκτροκόλληση δεν πρόκειται να διαρραγεί ποτέ.
      Καλό απόγευμα και από μένα.

      Διαγραφή
  13. Είσαι αριστοτέχνης και μερακλής. Θαυμάζω πολύ τον τρόπο που γράφεις, άμεσος, αντρίκιος (όχι αντρικός) και με μια γλυκιά ισορροπία ανάμεσα στο χιούμορ και στη συγκίνηση. Δεν το διάβασα απλά, το είδα γυρισμένο σε "ταινία". Θα στο πω κι ας με κράξεις. Άνετα θα μπορούσες να γράψεις σενάριο για τηλεόραση (και όχι μόνο)...

    Ρισπέκτ λέμε !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μερακλήδες γίναμε (ή ήμασταν) όλοι μας. Μέσα από το γραφικό αυτό καφενεδάκι που το γνωρίσαμε πριν από 4 περίπου μήνες και μετά την δική σου ιδέα αποφασίστηκε να πίνουμε τον καφέ μας, πόσοι είναι οι φίλοι που ξετύλιξαν το συγγραφικό τους ταλέντο;
      Χωρίς κανένας να το περιμένει δημιουργήθηκε μια μεγάλη παρέα που άρχισε να ζωγραφίζει στον ίδιο καμβά.
      Αυτό είναι Μαρία μου που κρατώ ως κέρδος από όλη αυτή την ιστορία. Η δυναμική της παρέας. Η διάθεση να δημιουργήσουν ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί.

      Να σου αφιερώσω και ένα αγαπημένο μου. Μάλλον θα έπρεπε να είναι το τραγούδι αυτού του καφενέ, που τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι νιώθουν για σπίτι τους.

      Διαγραφή
    2. Ευχαριστώ για την αφιέρωση! Αγαπημένο τραγουδάκι και ναι, έχεις δίκιο, θα ταίριαζε απόλυτα με την παρεϊστικη ατμόσφαιρα του "καφενείου" μας.
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  14. Αμ, τα έλεγα εγώ!!!
    Σιγά που με άκουγες... όλο μετριοφροσύνες μεσιέ!!

    Τη λάτρεψα, όπως και τις άλλες ιστορίες σου και δεν υπερβάλλω!!!
    Άμεσος ο λόγος σου γεμάτος ζωντάνια και τον απολαμβάνεις σα γλυκόπιοτο κρασί!!!
    Περνάς με άνεση από πολύ διαφορετικού περιεχομένου ιστορίες και βγαίνεις αλώβητος, χαχαχα!!! Το έχεις, λέμε!!!

    Σχετικά με τη γυναικεία φιλία, θα έλεγα ότι αν μια φιλία είναι αληθινή, φύλο δεν κοιτά!!!
    Με φίλη κολλητή από την Α΄ Γυμνασίου, παρά το ότι έχουμε χαθεί, όταν θα μιλήσουμε στο τηλέφωνο ή βρεθούμε, είναι σαν να μην έχει περάσει μία ώρα! Αισθανόμαστε σαν αδερφές πολύ αγαπημένες.

    Τα σέβη μου, μεσιέ, και τώρα πάμε για άλλα!!!!
    Περιμένουμε εναγωνίως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Το τραγούδι, που προτείνεις, με συγκινεί πάρα πολύ όποτε το ακούω. Συμφωνώ με την επιλογή σου!!!
    Καλό σου βράδυ και φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το σκέφτηκα μετά ότι θα ταίριαζε και μετάνιωσα που δεν το συμπεριέλαβα στην ανάρτηση. Πάντως στον σχολιασμό με συντροφεύει.

      Διαγραφή
  16. Η ιστορία σου είναι ξεχωριστή και υπέροχη...με το δικό σου στυλ μας διηγήθηκες μια τόσο ανθρώπινη στιγμή όσο είναι το αντάμωμα δυο φίλων και την απολαύσαμε!!..
    Θα διαφωνήσω βέβαια με το ότι οι γυναίκες δεν κρατάνε φιλίες γιατί είναι επιφανειακές όπως λες παραπάνω...ενώ θα συμφωνήσω απόλυτα με τη Γλαύκη..
    Κι εγώ χάθηκα με τις κολλητές του σχολείου, αλλά όχι γιατί το θέλαμε...οι δρόμοι μας άλλαξαν και απομακρυνθήκαμε...αλλά όσες φορές συναντηθήκαμε από τότε είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα και οι κοινές μας όμορφες αναμνήσεις παραμένουν.
    Χώρια που με την κολλητή μου έχουμε φιλία χρόνων που δε φτάνουν όλα τα δάχτυλα να μετρηθεί...με έναν πρόχειρο υπολογισμό πάνω από 26...
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελικά μου φαίνεται πως ανοίξαμε θέμα μέσα στο θέμα.
      Πρώτα πρώτα θεωρώ ανούσια την οποιαδήποτε συζήτηση περί άντρες=αυτό, γυναίκες=εκείνο. Είμαι κατά της λογικής των στρατοπέδων συγκέντρωσης όπου οι άνθρωποι διαχωρίζονται μεταξύ τους. Το κοινωνικό στάτους είναι αυτό που επιβάλλει τέτοιου είδους διαχωρισμούς και με βρίσκει αντίθετο. Όπως συνηθίζω να λέω, κανείς δεν είναι φωτοτυπία κανενός.
      Θα ξεκαθαρίσω λοιπόν δυο πράγματα γιατί μάλλον με παρεξηγήσατε. Διευκρίνισα και πιο πάνω ότι η φιλία ασφαλώς και δεν έχει φύλο. Νομίζω όμως πως οι γυναίκες - γενικά μιλώντας, μη το προσωποποιούμε – είναι πιο ανοιχτά άτομα, πιο δεκτικές στο να δημιουργούν φιλίες.
      Ο άντρας άντε να έχει 1-2 κολλητούς φίλους. Ανθρώπους που θα τους εκμυστηρευτεί τα πάντα. Οι υπόλοιποι δεν λέγονται φίλοι. Λέγονται παρέα ή γνωστοί.
      Μάλλον δεν μπορώ να το εξηγήσω πιο αναλυτικά. Επαναλαμβάνω όμως πως η συγκεκριμένη κουβέντα ειπώθηκε και στη συνέχεια αναπτύχθηκε διεξοδικά από γυναίκες. Επειδή δεν μπορώ να μπω στο μυαλό τους, θεωρώ ότι για να μιλάνε κάτι περισσότερο θα ξέρουν.
      Καλή σου μέρα.

      Διαγραφή
  17. Δεν πιστεύω Πέτρο μου στην φθορά του χρόνου όσο αφορά τις φιλίες… ή υπάρχουν ή δεν υπάρχουν.
    Από την αρχή… αν είναι όλα ξεκάθαρα, τότε τίποτα δεν μπορεί να τις ταρακουνήσει και πέντε και δέκα χρόνια να βρεθείς μετά με τον φίλο ή την φίλη που μοιράστηκες τα εσώψυχά σου θα φανεί σαν ένα μικρό διάλειμμα και το παίρνουμε και πάλι από εκεί που το αφήσαμε….
    Να που οι ιστορίες του καφενέ γίνονται αντικείμενα συζήτησης, να βγαίνουν σκέψεις και απόψεις επάνω σε αυτές και ίσως να παίρνουμε και μαθήματα…

    Την καλημέρα μου και καλό Σαββατοκύριακο να έχεις :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να ξεκαθαρίσω πως από την πρώτη στιγμή αναφερόμουν στις λυκοφιλίες. Τις φιλίες εντός εισαγωγικών. Η αληθινή φιλία ίσως είναι παραπάνω και από τον δεσμό αίματος.
      Τους φίλους τους διαλέγουμε που λέει και η Χαρούλα (τους συγγενείς όχι).

      Πολύ θα ήθελα Levina να υπάρχει αυτό το "… αν είναι όλα ξεκάθαρα" που λες. Δυστυχώς οι ανθρώπινες σχέσεις σε μεγάλο βαθμό έχουν περάσει στον ‘υπολογισμό’.
      Τέλος πάντων αυτή η κουβέντα δεν μπορεί να γίνει σε ένα σχόλιο. Ίσως κάποια φορά να τα ξαναπούμε σε ξεχωριστό αφιέρωμα στη φιλία. Πολύ θα ήθελα να διαβάσω τις σκέψεις όλων.

      Καλό βράδυ και καλό Σαββατοκύριακο.

      Διαγραφή
  18. Τι να σου πω, βρε Πέτρο! Για τον τρόπο που παρουσιάζεις την ανδρική φιλία; Για τον καλοκαρδο κυρ-Μιχάλη; Για το συμβολικό κλείσιμο; Για το τραγούδι; Άσε με και δεν είμαι καλή στις φιλοφρονήσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. ΣΑΣ ΧΑΙΡΕΤΩ.
    ΘΑ ΤΑ ΞΑΝΑΠΟΥΜΕ ΣΕ 10 ΜΕΡΕΣ.
    ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Καλά να περάσεις!!
    Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση!!

    (αα...εντάξει....δε χρειάζεται να το εξηγήσεις πιο αναλυτικά..κατάλαβα τι εννοείς)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ωραίος κι ο δικός ο καφές Πέτρο μου!! Ασίκης και λεβέντης!!
    Με κάποιους ανθρώπους μπορεί να τα φέρνει έτσι η ζωή και να χανόμαστε αλλά με μια συνάντηση πάλι είναι σαν να μην χαθήκαμε ποτέ!! Θες η οικειότητα, θες η αγάπη , θες τα κοινά βιώματα και συνεχίζουμε από κει που τα αφήσαμε!!!
    Μου αρέσεις πάντα στους διαλόγους!! Τόσο ζωντανοί και ρεαλιστικοί!! Κοίτα να δεις που ο κυρ Μιχάλης θα υπάρχει στα αλήθεια!!! :))
    Καλά να περάσεις και καλό Πάσχα σου εύχομαι!!!
    Σε φιλώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι πάντα καλά.
      Χθες το βράδυ επέστρεψα και διάβασα το σχόλιο.
      Εύχομαι να πέρασες και εσύ ένα όμορφο Πάσχα μαζί με τους αγαπημένους σου.

      Διαγραφή
  22. Καθυστερημένη ήρθα λόγω προβλήματος στον υπολογιστή όμως μπήκα και στρογγυλοκάθησα στο διπλανό τραπεζάκι, δεν έχασα από τα μάτια μου τους δυό κολλητούς και έστησα αυτί χωρίς να χάσω κουβέντα.....ποιος είπε ότι δεν υπάρχει ο κυρ Μιχάλης;;;;; Και ο καφενές υπάρχει και όλες οι ιστορίες που θα σκαρφιστούμε κάπου κάποτε ίσως υπήρξανε ή θα υπάρξουν και κοίτα σύμπτωση και η δική μου ιστορία , που θα την αναρτήσει η Πέτρα τη Μ. Παρασκευή, πάνω σε μία φιλία γυναικών είναι υφασμένη...... Καλό Πάσχα !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επειδή εκεί που βρισκόμουν δεν υπάρχει ίντερνετ έχω χάσει όλες τις αναρτήσεις του τελευταίου 10ήμερου.
      Σε ευχαριστώ για τις ευχές. Πάω σε λίγο να διαβάσω την ιστορία σου.

      Διαγραφή
  23. Καλημέρα Πέτρο...
    Πέρασα να ακουμπήσω τις ευχές μου για Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα με υγεία και χαρές!
    Φιλιά...
    **Αννιώ**

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Χρόνια πολλά κι από εδώ, Πετρή!!!!
    Θα έρθει αυτή η πολυπόθητη λευτεριά;;;;
    Φιλιά γλυκά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρω γω; Σε λίγες μέρες που είναι οι εκλογές, άντε να αποδείξουμε πόσο πολύ την θέλουμε.
      Φιλιά.

      Διαγραφή
    2. Βρε, βρε!!!
      Καλώς το το παιδί!!!
      Μ' αρέσει που σε ρωτάω στο μέιλ πότε επιστρέφεις!!!
      Άντε και σε περιμέναμε όλοι!!!
      Έχεις και τόσα να διαβάσεις στη μπλοκογειτονιά. Έχεις χάσει επεισόδια...
      Ελπίζω να πέρασες πολύ καλά!

      Διαγραφή
    3. Διάβασα μερικά επεισόδια στου ακατανόμαστου. Περίμενε την ώρα να φύγω για να αρχίσει τις ..."μαγκιές"!
      Άστον μωρέ, παιδί είναι. Λέω να φεύγω συχνότερα να παίρνει και αυτός λίγο τα πάνω του. Μη του τα φάνε οι γιατροί και τα φάρμακα.

      Διαγραφή
  25. Καλώς όρισες! Χρόνια πολλά, γερός και "φωτισμένος" ( επίκαιρο γαρ το Άγιο Φως).
    Έχασες την "εβδομάδα Αστέγων Καταληψιών" στης Πέτρας. Εμείς πάντως περιμένουμε τα σχόλιά σου, όποτε κάνεις την αναδρομή :-)
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Άννα. Φυσικά και έκανα την αναδρομή.
      Εύχομαι κι εγώ τα καλύτερα για σένα και την οικογένειά σου.
      Καλό βράδυ να έχετε.

      Διαγραφή
  26. Γεια σου, Πέτρο!... Χρόνια πολλά, καλά, αναστάσιμα!!!
    Ωραίο κείμενο, έχεις ταλέντο!... "Ζεστές" ανθρώπινες σχέσεις που δυστυχώς στους καιρούς μας κινδυνεύουν να χαθούν, καθώς η "ανθρωπιά" όλο και λιγοστεύει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ καλέ μου φίλε.
      Χρόνια Πολλά να έχεις και ότι επιθυμείς εύχομαι να πραγματοποιηθεί.

      Διαγραφή