Κων. Μητσοτάκης: Ένας προφήτης μα τι προφήτης!

Είθισται η ιστορία να γράφεται μερικά χρόνια μετά τα γεγονότα, ακόμη και δεκαετίες ή αιώνες. Είθισται να γράφεται από ανεξάρτητους ανθρώπους, οι οποίοι αποστασιοποιημένοι από τα γεγονότα, συλλέγουν μαρτυρίες και διασταυρώνουν πηγές. Και σίγουρα δεν είθισται να γράφεται από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές της.

Ο Κων. Μητσοτάκης παρουσίασε το βιβλίο του “Μπροστά από την εποχή της. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας 1990 – 1993”.

Σε ελεύθερη απόδοση “Ζωγραφίζοντας το δικό μου φωτοστέφανο”.

Αυτό το παιδί των 100 χρόνων, επειδή ποτέ κανείς δεν τον έπαιζε, είχε την τάση από μικρός να παίζει με τα νεύρα των υπολοίπων. Εμφανίστηκε υποβασταζόμενος, ανάμεσα σε ένα ετερόκλητο (;) πλήθος που τον καταχειροκροτούσε, για να παρουσιάσει από μόνος του - αφού επί μια 20ετία δεν το έκανε κανείς άλλος – το πόσο καλή ήταν η δική του διακυβέρνηση, πόσο μπροστά ήταν από την εποχή της και πόσο άθλιοι είμαστε εμείς που δεν της δείξαμε τον ανάλογο σεβασμό.

Το θέαμα μερικών εκατοντάδων γραβατατωμένων καραγκιόζηδων της δεξιάς, του Πασόκ και της (Θεός να την κάνει) Αριστεράς να χειροκροτούν τον επίτιμο, προσωπικά μου δημιούργησε εντερικές διαταραχές. Οι περισσότεροι από δαύτους υποτίθεται ότι τον σιχαίνονται. Για την αποστασία, για το “βρώμικο ‘89”, για το “κυνήγι” στον Σαμαρά, αλλά περισσότερο γι’ αυτό που είναι. Ένας ανήθικος συμφεροντολόγος που πάνω από όλα έβαζε πάντοτε την προσωπική του ανέλιξη με κάθε κόστος και τίμημα.

 

Ο τέως πρωθυπουργός, μάς ανέλυσε την τρέχουσα πολιτικοοικονομική κατάσταση. Μοιράστηκε μαζί μας τις σκέψεις του, με τη βαθυστόχαστη σοφία που διαθέτει μια γριά τσατσά, που αφού ξεσκίστηκε επί δεκαετίες σε όσα μπουρδέλα (βλ. κόμματα) μπόρεσε, στη συνέχεια το ‘ριξε στην ηθικολογία.

Πριν προβεί στην αυτοαγιοποίησή του προέβη σε βαρυσήμαντες δηλώσεις: “Οι παράνομες απεργίες, οι διαδηλώσεις και οι παράνομοι μετανάστες έχουν μετατρέψει το κέντρο της Αθήνας σε γκέτο”.

Με τίνος ευθύνη;

Θέλει και ρώτημα; Φυσικά δική μας.

Στη συνέχεια της εμπεριστατωμένης του ανάλυσης είπε πως “Το φαινόμενο της ακροδεξιάς κατά μεγάλο μέρος οφείλεται στη ασυδοσία της αριστεράς. Αυτή έδωσε το κακό παράδειγμα της ασέβειας στο νόμο της Δημοκρατίας”.

Μάθαμε λοιπόν πως το ΚΚΕ, το ΚΚΕ εσωτ., η ΕΑΡ και αργότερα ο Συνασπισμός (για να μιλήσουμε για την εποχή που κυβερνούσε), αλλά και ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν σεβάστηκαν τη δημοκρατία και εξέθρεψαν το παρακράτος! Οι ορδές των μπαμπουίνων με τα μαύρα δεν προήλθαν από τις τάξεις της ακροδεξιάς που επί δεκαετίες είχαν βρει καταφύγιο στη ΝΔ, δεν αναπτύχθηκαν από τον αμοραλισμό της ΝΔ που τις χρησιμοποιούσε ως «αντίβαρο» σε εξεγέρσεις, συλλαλητήρια και κατά της αριστερής «βίας», και δεν γιγαντώθηκαν από τις επαναλαμβανόμενες μαλακίες των δύο πάλαι ποτέ «μεγάλων» κομμάτων. 

Όοοοοχι! Για όλα φταίει η Αριστερά.

Προσοχή, όχι πάντα. Υπήρξε και η Αριστερά της συγκυβέρνησης Τζαννετάκη, με τους μακαρίτες Χ. Φλωράκη και Λ. Κύρκο να συμπράττουν με τον Μ. για την άρση της ασυλίας του Α. Παπανδρέου και την παραπομπή του στο Ειδικό Δικαστήριο. Αυτή η Αριστερά ήταν η σοβαρή. Η άλλη, η πριν, και κυρίως, η μετά από αυτήν, είναι η ασύδοτη.

Να τους βάλουμε στο ίδιο κόμμα με τον Πάγκαλο. Τέτοιες παπάρες είχαμε να ακούσουμε από το «μαζί τα φάγαμε».

Το ρεζουμέ όσων ειπώθηκαν από τον τέως πρωθυπουργό, νυν επίτιμο και αεί αμετανόητο είναι αυτό που δηλώνει και ο τίτλος του βιβλίου. Επί 20 χρόνια τώρα αυτός και τα τσιράκια του προσπαθούν να μας πείσουν πως ολόκληρη η διακυβέρνηση του Πασόκ υπήρξε καταστροφική (με εξαίρεση τους πρώτους μήνες διακυβέρνησης από τον ΓΑΠ και την υπαγωγή μας στο ΔΝΤ), ενώ σχεδόν ποτέ δεν γίνεται ούτε νύξη για τις κυβερνήσεις του γέρου Καραμανλή, ή και του ανιψιού, γνωστού και ως ακαταλληλότερου όλων των εποχών. Η ευτυχία μας λοιπόν ως έθνους ξεκίνησε με αυτόν πρωθυπουργό και τερματίστηκε με την ανατροπή του. Απολαύστε τον: “Εάν η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας της περιόδου 1990-1993 δεν είχε πρόωρα ανατραπεί, η πορεία της χώρας θα ήταν διαφορετική και η σημερινή καταστροφή θα είχε πιθανότατα αποτραπεί”.

Αν η γιαγιά μου είχε @ρχ#δια, θα είχα 3 παππούδες!

Κι εγώ θα σου απαντήσω πως αν δεν είχες κάνει την αποστασία και δεν είχες ρίξει την κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, προκαλώντας πολιτική αστάθεια, δεν θα είχαμε οδηγηθεί στη χούντα του ’67! Και αυτό ο λαός δεν στο συγχώρεσε ποτέ! Απλά απηύδησε από τα σκάνδαλα ή τα «σκάνδαλα» της διακυβέρνησης Α. Παπανδρέου, κουράστηκε από τις επαναλαμβανόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, πίστεψε την παπαρολογία σου περί «κάθαρσης» και την 3η φορά σου έδωσε αυτοδυναμία.

Αυτοδυναμία; Όχι ακριβώς.  Σχημάτισες κυβέρνηση με την ψήφο του αλησμόνητου και υπόδικου (!) Κατσίκη που αποστάτησε από τη ΔΗΑΝΑ του Κ. Στεφανόπουλου και έγινε ο 151ος βουλευτής σου.

Κοίτα να δεις που φτάσαμε. Φτάσαμε στο σημείο να ακούμε ένα κάρο μαλακίες και χοντροειδέστατα ψέματα από τον μεγαλύτερο πολιτικό καραγκιόζη της σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας και να μην αντιδρούμε. Αυτός ο κομπλεξικός μαθουσάλας, επειδή έμεινε μόνος του (όλοι οι πολιτικοί αντίπαλοι της εποχής του έχουν πεθάνει), νομίζει ότι μας έκαναν λοβοτομή.

Αμ δε γκαντεμόσαυρε! Κάτι θυμόμαστε κι ας είμαστε εγγόνια σου.

Ποιος δεν θυμάται μεγάλε μας «προφήτη» την ασύλληπτη δήλωσή σου για το Σκοπιανό “σε 10 χρόνια θα το έχουν όλοι ξεχάσει”;

Ποιος θα ξεχάσει τα on-air δικαστήρια με τα γουνάκια; Τις ωμές παρεμβάσεις στη «δικαιοσύνη» του …Κόκκινου (άλλη μουτσούνα της εποχής κι αυτή!).

Ποιος θα ξεχάσει το πελατειακό κράτος που έστησες σε όλο το δημόσιο με τις αθρόες προσλήψεις αφισοκολλητών; 

Ποιος θα ξεχάσει τη δολοφονία Τεμπονέρα από τις ορδές των τραμπούκων της ΟΝΝΕΔ;

Ποιος θα ξεχάσει το 0+0=14; Χρόνια τώρα ψάχνουν μαθηματικοί και οικονομολόγοι να «αποδείξουν» την οικονομική σου …θεωρία, πως γίνεται και με μηδενικές αυξήσεις στα δύο εξάμηνα του χρόνου ο μισθωτός θα είχε αύξηση 14%!!!

Ποιος θα ξεχάσει τον τριπλασιασμό μέσα σε μια νύχτα της τιμής της βενζίνης που από 62 δρχ το λίτρο πήγε στις 180;

Ποιος θα ξεχάσει πότε ξεκίνησε το όνειδος με τις άδειες λειτουργίας των ιδιωτικών τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών;

Ποιος θα ξεχάσει τις αδιαφανέστατες διαδικασίες ιδιωτικοποίησης των αστικών συγκοινωνιών της Αθήνας;

Ποιος θα ξεχάσει το πραξικοπηματικό κλείσιμο του μοναδικού κερδοφόρου τμήματος του ΟΣΕ, αυτού των υπεραστικών λεωφορείων, με δυσωδία σκανδάλου, αφού κατέστη μονοπώλιο το ιδιωτικό ΚΤΕΛ;

Ποιος θα ξεχάσει το άνοιγμα των συνόρων (υπουργός ο Σαμαράς) και την εισροή εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών Αλβανών, πολλοί από τους οποίους αποδείχτηκαν κακοποιοί δραπέτες;

Ποιος θα ξεχάσει τις απευθείας αναθέσεις στις Siemens και Intracom για τις ψηφιακές παροχές του ΟΤΕ, γεγονός που προκάλεσε την παρέμβαση της Κομισιόν για τις απαράδεκτα υψηλές τιμές;

Ποιος θα ξεχάσει το ξεπούλημα της ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ στην ιταλική Καλτσεστρούτσι και τον ανεκδιήγητο πρόεδρό της Λορέντσο Παντσαβόλτα, που 2 χρόνια μετά τον συνέλαβαν στην Ιταλία για σχέση με τη Μαφία και απάτες; Για την ίδια υπόθεση ο «αγιογράφος» του Μ. και πρώην υπουργός του Ι. Παλαιοκρασσάς, μαζί με το άλλο ακρονεοφιλελεύθερο μπουμπούκι υπουργό του Α. Ανδριανόπουλο, μετά την ενεργοποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών είχαν παραπεμφθεί σε δίκη. Η δίωξη ανεστάλη λίγους μήνες μετά, με απόφαση της Βουλής, δηλαδή την πλειοψηφία του Πασόκ.

Κόρακας κοράκου μάτι…

Η μόνιμη επωδός σε όσα λέει ο Μ. είναι ότι …“δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω το έργο μου”. Αν και το κρίνω ανάξιο σχολιασμού θα σταθώ για λίγο και θα το σχολιάσω γιατί με διαολίζει χρόνια. Ο Μ. “έπεσε” τον Οκτώβριο του 1993, 6 μήνες πριν συμπληρώσει 4ετία. Και ποια κυβέρνηση συμπληρώνει 4ετία; Και τι είναι αυτό που θα έκανε μέσα στους επόμενους 6 μήνες που δεν πρόλαβε να κάνει τους προηγούμενους 42; Εκτός και αν εννοεί πως θα ολοκλήρωνε το …έργο του σε 8 ή 12 χρόνια. Παναγία μου…!

Διατείνεται, απευθυνόμενους στα κουτορνίθια που τον πίστεψαν, στα λαμόγια που κονόμησαν χοντρά από δαύτον και τους βολεμένους ψηφοφόρους του που τον θεωρούν ακόμη ηγέτη και μπροστά από την εποχή του (!!!) ότι τον έριξε η διαπλοκή.

Μάλιστα!

Απ’ όσο θυμάμαι, στις εκλογές που ακολούθησαν ήρθε δεύτερος χάνοντας 7,5 μονάδες και 39 έδρες. Και για να τελειώνουμε με την παπαρολογία ότι τον έριξαν τα εκδοτικά συμφέροντα και η διαπλοκή. Προσκεκλημένοι στην παρουσίαση του βιβλίου του ήταν και οι διαπλεκόμενοι που τον «έριξαν» Μπόμπολας, Αλαφούζος, Ψυχάρης, Β. Βαρδινογιάννης. Γιατί άραγε;

Η διαπλοκή είναι αυτή που τον ανέδειξε, τον εξέθρεψε, τον βοήθησε.

Και είναι ο λαός αυτός που τον έστειλε σπίτι του.

Ο «προφήτης» Μ. είχε διαγνώσει τον Οκτώβριο του 2007 ότι “…η κυβέρνηση μπορεί άνετα να εξαντλήσει την τετραετία”. Στα δύο έπεσε με πάταγο!

Πριν από δύο χρόνια είχε στηρίξει τον Γ. Παπανδρέου στο κυβερνητικό του έργο, αδειάζοντας τον σημερινό πρωθυπουργό Σαμαρά (και μόνιμο άχτι του), λέγοντας πως  “δεν αποτελεί εναλλακτική λύση για τον τόπο”.

Στην παρουσίαση του βιβλίου του, απευθυνόμενους στους βουλευτές τούς ζήτησε “να κρατήσουν χαρακτήρα, να ψηφίζουν αυτά που πρέπει ώστε τούτη η κυβέρνηση να εξαντλήσει την 4ετία.”!

Όποιος καταλαβαίνει το παραμικρό παρακαλώ να επικοινωνήσει μαζί μου!

Κλείνοντας, αφιερώνω το παρακάτω κείμενο από το naftilos σε κάθε λοβοτομημένο «ξεχασιάρη» που προσπαθεί με μεγεθυντικό φακό να εστιάσει στα όποια θετικά είχε η διακυβέρνηση Μητσοτάκη παραβλέποντας τα χιλιάδες ψέματα και λάθη του.

“Αν ο επίτιμος και η συν αυτώ νεοφιλελεύθερη κλίκα, αντιμετώπιζαν με ψυχραιμία και σοβαρή επιστημονική προσέγγιση το ζητούμενο του «ποιος ευθύνεται για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας», τότε θα εντόπιζαν πολλές από τις αιτίες της σημερινής οικονομικής κατάστασης στο μακρινό έτος 1964. Εκείνη τη χρονιά ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου. Στο οικονομικό επιτελείο εκείνης της κυβέρνησης μπορεί να εντοπίσει κανείς τη ρίζα του κακού της σημερινής κατάστασης της ελληνικής οικονομίας, όταν ο τότε υπουργός Οικονομικών και μετέπειτα αποστάτης, χειρίστηκε τη ρύθμιση των προπολεμικών χρεών της χώρας. Πως;  Εκείνη την εποχή και ενώ πάγια θέση της Αριστεράς (Από την εποχή του ΕΑΜ) ήταν η διαγραφή των προπολεμικών χρεών, η κυβέρνηση πιεζόμενη από τα βρετανικά και αμερικανικά συμφέροντα, τα οποία πρότειναν επαναδιαπραγμάτευση των χρεών με τέτοιο τρόπο ώστε να μετατραπεί η Ελλάδα από προτεκτοράτο σε κανονική αποικία, ενέδωσε τελικά στις αξιώσεις των «συμμάχων». Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, από τη θέση, τότε, του υπουργού Οικονομικών υπέγραψε τέτοιες συμβάσεις διακανονισμού των χρεών της χώρας, ώστε ορίστηκε η αποπληρωμή για 42 με 45 χρόνια, δηλαδή μέχρι το 2009, μέχρι δηλαδή να προσφύγει η χώρα στον μηχανισμό στήριξης το 2010. Και δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι το 1994 ο ίδιος, από το βήμα της βουλής, είχε εκφράσει τους έντονους προβληματισμούς του για το ενδεχόμενο να προσφύγει η χώρα ως ικέτιδα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Σε κάθε περίπτωση, ο πρώην πρωθυπουργός και επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, από τη θέση του υπουργού Οικονομικών το 1964 υποθήκευσε το μέλλον της χώρας μας, ένα μέλλον το οποίο είναι πια εφιαλτικό παρόν.”