Σελίδες

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013

Οι φίλοι (σας) οι Γερμανοί



Φαίνεται πως δεν έχουμε φτάσει ακόμη στο έσχατο σημείο. Κάθε φορά που νομίζουμε ότι δεν πάει άλλο, σηκώνεται ο πάτος και ανακαλύπτουμε από κάτω κι άλλους. Το μόνο που ίσως μας “παρηγορεί” είναι που η μαλακία δεν αποτελεί ελληνική αποκλειστικότητα, αλλά ζει και βασιλεύει και σε άλλες … πως το είπαμε; Α, ναι! … πολιτισμένες χώρες.

Όσοι με γνωρίζουν ή με διαβάζουν, ξέρουν ότι τρέφω μια ιδιαίτερη συμπάθεια για τη Γερμανία. Με εξιτάρει αυτή τους η κουλτούρα, αυτή τους η αφοσίωση στις δημοκρατικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα, αυτή τους η απίστευτη τελειομανία όπου όλα δουλεύουν ρολόι και τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη. Ένας λαός θαυμάσια οργανωμένος που δεν διαφωνεί με την κυβέρνηση,  δεν απεργεί, δεν διεκδικεί αυξήσεις στους μισθούς, αισθάνεται ότι υπάρχει για να συμβάλλει στην κρατική μηχανή και στο κοινό καλό.

Όπου «κοινό» βλέπε γερμανικό. Για τους άλλους ποιος Hessτηκε;

Να με συμπαθάνε οι απανταχού λάτρεις (μαλάκες τους λέω εγώ) της γερμανικής νοοτροπίας. Ξέρω ότι είμαι ένας αγνώμων που με τις σαχλαμάρες μου προσπαθώ να διαβάλλω τον περιούσιο λαό της Ευρώπης (Ποιας Ευρώπης δηλαδή; Του κόσμου ολόκληρου να λέμε καλύτερα). Πολύ φοβάμαι ότι αν με ανακαλύψουν οι κωλογερμαναράδες και τα εν Ελλάδι δουλικά τους θα μου κόψουν το μισθό και αργότερα τη σύνταξη. Μπορεί να με στείλουν και σε κανένα Νταχάου να δοκιμάσουν αν οι σαπουνομηχανές λειτουργούν ακόμα. Διότι, όπως όλοι γνωρίζουμε, αυτή τη στιγμή η ασήμαντη Ελλάδα αναπνέει και επιβιώνει ακόμα λόγω της ευγενικής χορηγίας της Μέρκελ και της καλής θέλησης του γερμανικού λαού που δουλεύει για να καθόμαστε εμείς.

Ο γερμανικός Τύπος (όχι όλος, οι πατσαβουροφυλλάδες) εδώ και 2,5 χρόνια μας “στολίζει” με διάφορους επιθετικούς προσδιορισμούς και κοσμητικά επίθετα. Από το κωλοδάχτυλο της Αφροδίτης στο Focus, πήγαμε στο “πουλήστε την Ακρόπολη για να ξεχρεώσετε” της Bild και του Bloomberg. Η γερμανική τηλεόραση (όχι όλη, τα σκουπιδοκάναλα) βγάζουν εκπομπές ξεφτιλίζοντας (έτσι νομίζουν) τους Έλληνες για να γελάνε.
Όποιος αντέχει ας δει το βίντεο όπου μια ρόμπα με ρόμπα λέει ό,τι παπαριά της κατέβει.

Κάποιος θα ισχυριστεί ότι αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα. Πως δεν απηχούν τις αντιλήψεις των Γερμανών πολιτών, πως είναι σάτιρα που γίνεται για να πουλήσουν φύλλα και τηλεθέαση και είναι λάθος να τους δίνουμε σημασία.
Μπορεί!
Και επειδή μου αρέσει κι εμένα η σάτιρα και τα καλαμπούρια, λέω να ελαφρύνουμε λίγο την ατμόσφαιρα και να …ευθυμήσουμε.

Όποτε έχω χρόνο για σκότωμα κάθομαι και διαβάζω ειδήσεις και άρθρα που αναφέρονται στους γερμανούς. Και ομολογώ πως αυτή μου η «διαστροφή» πάντοτε με αποζημιώνει. Καλό είναι το λιβάνισμα των γερμανών από τους έμμισθους εγχώριους παπαγάλους, αλλά εγώ ενδιαφέρομαι περισσότερο για την άλλη … την αθέατη πλευρά του φεγγαριού. Και ευτυχώς που υπάρχει ακόμη η «άλλη», η αδέσμευτη δημοσιογραφία και μαθαίνουμε κάποια πράγματα, πέραν του κουτόχορτου που μας πλασάρουν καθημερινά με τα μεξικάνικα που μεταλλάχθηκαν σε βραζιλιάνικα και κατέληξαν σε τούρκικα.

Πρόσφατα είχε έρθει στο φως της δημοσιότητας ένα σχέδιο νόμου που προωθούσε η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας  για την απαγόρευση της …κτηνοβασίας! Φαίνεται πως κάποια πράγματα για τους φίλους (σας) Γερμανούς δεν είναι αυτονόητα και χρειάζεται νόμος γι’ αυτά. Σύμφωνα με τα 100.000 (!!!) μέλη της οργάνωσης η συνεύρεση [sic] με τα ζώα γίνεται με τη …συναίνεσή τους!

ΚΑ-ΤΑ-ΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΟ!!!

Οι Γερμανοί κτηνοβάτες, που αυτοπροσδιορίζονται ως (κρατηθείτε) …ζωόφιλοι, έχουν κατορθώσει να επικοινωνούν με τα ζώα. Συνεννοούνται μαζί τους πριν το πήδημα και κατορθώνουν να αποσπάσουν τη συγκατάθεσή τους. Μια ματιά να ανταλλάξουν και καταλαβαίνουν ότι και το ζώο …γουστάρει!
Δεν διευκρινίζεται τι γίνεται σε περίπτωση που το ζώο δεν θέλει. Αλλάζουν πλευρό; Του πιάνουν την κουβέντα; Του πάνε λουλούδια ή κανα δαχτυλίδι από τα φτηνά; Επίσης δεν διευκρινίζεται τι γίνεται σε περίπτωση που το ζώο έχει ορεξούλες αλλά ο …ζωόφιλος έχει τα νεύρα του. Μπορεί έτσι να κλονιστεί ανεπανόρθωτα η σχέση τους;
Άγνωστο επίσης παραμένει το αν επιτρέπονται οι απιστίες. Αν ο ζωόφιλος απατήσει το σύντροφό του, μπορεί το ζώο να κουβεντιάσει με τον δικαστή για τα δίκια του ή πρέπει να είναι κτηνοβάτης και ο δικαστής για να συνεννοηθούν;
Μυστήρια πράγματα!


Μοιάζει γελοίο; Φαίνεται ακραίο; Κρίνεται ανάξιο σχολιασμού; Αφορά έναν μικρό αριθμό (100.000 !!!) ανώμαλων και ψυχικά διαταραγμένων; 
Να συμφωνήσω.
Σίγουρα παρόμοιες ακραίες καταστάσεις δεν μπορεί να χαρακτηρίζουν έναν ολόκληρο λαό. Το πιο εντυπωσιακό – και αυτό που εγώ στέκομαι - είναι αυτό που αναφέρεται στο άρθρο: “Στην επιτροπή Γεωργίας της γερμανικής Βουλής πάει αύριο η πρόταση για τροποποίηση του νόμου περί κτηνοβασίας, ο οποίος μέχρι σήμερα την απαγορεύει μόνο στην περίπτωση που το ζώο τραυματίζεται.”.

Όταν χρειάζεται νόμος για την εξαίρεση από την κτηνοβασία, δεν φταίει ο γιαλός. Έχουν πέσει στα βράχια και πατάνε γκάζι να περάσουν από πάνω.

Και επειδή όλα αυτά αν και αληθινά, μάλλον ασόβαρα είναι και μόνο σαχλοεκπομπές τύπου «Αλ Τσαντίρι» μπορούν  να γεμίσουν, πάμε να δούμε και τα άλλα. Τα σοβαρά.

Σε δημοσίευμα του Independent κατηγορείται ο κολοσσός των online αγορών Amazon.de (η Amazon της Γερμανίας δηλαδή), ότι προσέλαβε νεοναζί σεκιουριτάδες και τους πληρώνει για να εκφοβίζουν τους αλλοδαπούς εργαζόμενους στην εταιρεία. Ο γερμανικός τηλεοπτικός σταθμός ARD σε σχετικό του ρεπορτάζ απεκάλυψε ότι η Amazon προσέλαβε 5000 εργαζόμενους απ' όλη την Ευρώπη για να εργαστούν στα γερμανικά κέντρα συσκευασίας και διανομής της εταιρείας. Στη συνέχεια προσέλαβε ακροδεξιές κουράδες από την HESS Security, οι οποίες περιδιαβαίνουν στα φτηνιάρικα ξενοδοχεία που διαμένουν οι αλλοδαποί εργαζόμενοι της Amazon και τους απειλούν. Εντύπωση προκαλεί και το γεγονός ότι το όνομα της εταιρείας σεκιούριτι θυμίζει το όνομα του διοικητή του στρατοπέδου στο Άουσβιτς Rudolf Hess.

Οι σεκιουριτάδες εμφανίζονται με ξυρισμένα κεφάλια, στρατιωτικές μπότες και ντυμένοι ομοιόμορφα με μαύρα ρούχα μάρκας "Thor Steinar", που είναι σήμα κατατεθέν της γερμανικής ακροδεξιάς. Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν πως οι γλόμποι με τα μαύρα μπουκάρουν ανά πάσα ώρα και στιγμή στα δωμάτια τους και κάνουν «έρευνες».  Επίσης καταγγέλλουν ότι μόλις έφτασαν στη Γερμανία η εταιρεία τούς ανακοίνωσε ότι θα πληρωθούν λιγότερα από το ποσό που τους είχαν υποσχεθεί.


Οι εργαζόμενοι είναι Ευρωπαίοι πολίτες. Όχι ότι αν προήρχοντο από χώρες του (όπως τον βάφτισαν) 3ου κόσμου θα υπήρχε δικαιολογία για εκφοβισμούς και αυθαιρεσίες των νεοναζί μαλάκηδων. Απλά είναι ένα ακόμη δείγμα γραφής για το πώς καταλαβαίνουν αυτά τα πιθηκοειδή την Ενωμένη Ευρώπη.

Διαβάζω ότι μετά το σάλο που προκλήθηκε η γερμανική Amazon διέκοψε τη συνεργασία της με τη HESS Security. Η εκπρόσωπος της Amazon στην Γερμανία Ούρλικε Στόκερ δήλωσε πως «διεκόπη κάθε επαφή με την συγκεκριμένη εταιρία ασφάλειας. Ανοχή μηδέν σε νεοναζιστικές συμπάθειες». Δεν είχαν υπόψη τους στην εταιρία το πως κυκλοφορούν ντυμένοι οι σεκιουριτάδες, δεν γνώριζαν ότι κάνουν μέρα-νύχτα έλεγχο στα δωμάτια των αλλοδαπών εργαζομένων. Μάλλον πρωτοβουλίες έπαιρναν τα φασιστόμουτρα και τις καταγραφές που έκαναν τις κρατούσαν για προσωπική χρήση.
Ποτέ δεν έστειλε η Amazon την παπαροεταιρία να ελέγξει τα δωμάτια, ούτε ποτέ αναρωτήθηκε ποια ακριβώς δουλειά κάνουν και τους πληρώνει. Μας πείσατε!

Αν οι παραπάνω ειδήσεις αφορούσαν την Ελλάδα μπορεί και να καθυστερούσαν οι επόμενες δόσεις.
Ευτυχώς που αφορούν τους δανειστές μας και έτσι θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε μέσα σε αυτή την πολυπολιτισμική σαλάτα όπου τα ήθη, οι αξίες και οι κουλτούρες των λαών έχουν ριχτεί στο μπλέντερ που τα αναδεύει,  στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, από το πρωί ίσαμε το βράδυ.
Και βγάζει κόπρανα...

3 σχόλια:

  1. Αντί για σχόλιό μου, ένα ποίημα του μεγάλου Γερμανού θεατράνθρωπου και κομμουνιστή:
    Μπερτολτ Μπρεχτ, «Γερμανία, χλωμή μητέρα»
    (Ας μιλήσουν άλλοι αν το επιθυμούν για τη ντροπή τους, εγώ μιλώ για τη δικιά μου.)
    Ω Γερμανία, χλωμή μητέρα!
    Πώς μολυσμένη κάθεσαι/ στους λαούς αναμεσό.
    Ανάμεσα στους λεκιασμένους/ ξεχωρίζεις.
    Ο πιο φτωχός από τους γιους σου/ κείτεται χτυπημένος.
    Όταν η πείνα του ήταν μεγάλη/ οι άλλοι οι γιοι σου
    σηκώσανε το χέρι ενάντιά του./ Αυτό διαδόθηκε.
    Με τα χέρια τους έτσι σηκωμένα
    σηκωμένα ενάντια στον αδερφό τους
    σε περιτριγυρίζουνε όλο αναίδεια τώρα
    και μες στα μούτρα σου γελάνε./ Αυτό το ξέρουμε.
    Μέσα στο σπίτι σου, αυτό που ψέμα είναι
    δυνατά το ουρλιάζουν
    μα η αλήθεια πρέπει να σιωπήσει.
    Είναι έτσι;
    Γιατί σ’ εγκωμιάζουνε από ολόγυρα οι καταπιεστές, ενώ
    οι καταπιεσμένοι ένοχη σε κηρύσσουν;
    Ο ι εκμεταλλευόμενοι/ σε δείχνουν με το δάχτυλο, μα
    οι εκμεταλλευτές παινεύουνε το σύστημα
    που εφευρέθηκε στο σπίτι σου!
    Και την ίδια ώρα όλοι σε βλέπουν
    να κρύβεις τον ποδόγυρο της φούστας σου
    που ματωμένος είναι/ απ’ το αίμα του καλύτερου γιου σου.
    Όποιος ακούει τους λόγους που αντηχούν στο σπίτι σου,
    βάζει τα γέλια./ Μα όποιος σε δει, αρπάζει το μαχαίρι
    όπως θα ‘κανε στην εμφάνιση μιας λησταρχίνας.
    Ω Γερμανία, χλωμή μητέρα!
    Πώς καταφέρανε οι γιοι σου να σε κάνουνε έτσι
    που στους λαούς αναμεσό να κάθεσαι
    σαν κοροϊδία ή τρόμος!
    (Μπ. Μπρεχτ, Ποιήματα, εκδ. Σ. Ε.)


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πέτρο, τα "αστεία" σου όπως και τα "σοβαρά" σου, τα αντιμετωπίζεις με την ίδια σοβαρότητα εξίσου. Κι εγώ, εκεί που γελάω, εκεί προβληματίζομαι, οπότε, έχεις πετύχει τους σκοπούς σου..!
    Καλό σου απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιάννη
    ευχαριστώ για το ποίημα. Να το διάβαζαν και οι γερμανοί...!


    Joan Petra
    τα τελευταία χρόνια έχω αναθεωρήσει σχετικά με το τι είναι αστείο και τι σοβαρό. Πολλές φορές τα αστεία αποδεικνύονται σοβαρά και τα σοβαρά γελοία. Ισορροπία σε τεντωμένο σχοινί :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή