Ποιος κοιμάται ;

Στην αρχή ήταν η Ελλάδα με τα “δυσθεώρητα” ελλείμματα και τον “εκτροχιασμό” του δημόσιου χρέους της.
Έπειτα άρχισαν να χτυπάνε οι καμπάνες για την Ιρλανδία, το (εδώ γελάνε) “οικονομικό θαύμα” του καπιταλισμού.
Πολύ σύντομα το πρόβλημα άρχισε να διευρύνεται επικίνδυνα, όταν στο χορό των αναστενάρηδων προστέθηκε και η Πορτογαλία. Άρχισαν τότε να αχνοφαίνονται τα πρώτα μαύρα σύννεφα που προμήνυαν την καταιγίδα που ερχόταν.
Και φτάσαμε στο σήμερα, όπου το καρέ των “piiigs” συμπληρώθηκε από τα δύο “i”, που του έλειπαν, Ιταλία και Ισπανία.

Το κατά πόσο αποτελεί σύμπτωση, η σχεδόν ταυτόχρονη “έκρηξη” χρέους στις χώρες της ευρωζώνης, αφήνεται στου καθενός την κρίση. Σε αυτές τις χώρες – και σε μια σειρά άλλες που αναπόφευκτα θα ακολουθήσουν – υπήρχαν και σοβούσαν προβλήματα δεκαετιών, που όλοι τα γνώριζαν, αλλά κανέναν δεν συνέφερε να ανοίξει το στόμα του. Οι μεν γιατί ενώ δάνειζαν με ληστρικά επιτόκια, ταυτόχρονα διέθεταν βαριά βιομηχανία και οι εξαγωγές τους αποτελούσαν τον κύριο μοχλό ανάπτυξής τους, οι δε γιατί αρέσκονταν σε μια ζωή που δεν την δικαιούνταν και τελικά …δεν την άντεξαν.

Θα ρωτήσει κάποιος: μα καλά, στις αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις οφείλονται οι απανωτοί εκτροχιασμοί των ευρωπαϊκών οικονομιών; Φυσικά και όχι. Τα χρήματα των μισθωτών και των συνταξιούχων κυκλοφορούν συνέχεια, αλλάζουν διαρκώς χέρια, με αποτέλεσμα να κινείται και να αναθερμαίνεται η αγορά. Δεν “παγώνουν” σε θυρίδες, δεν κρύβονται στην Ελβετία, ούτε κόβουν βόλτες σε φορολογικούς παραδείσους με τη μορφή off shore εταιριών. Σε κάθε περίπτωση δεν αποτελούν ούτε μαύρο, ούτε αδήλωτο χρήμα. Οι λαοί όμως καλούνται να φτωχύνουν τις ζωές τους και να πληρώσουν τους λογαριασμούς.

Τι έφταιξε λοιπόν;

Ο υπέρογκος δανεισμός, η συνεχής διόγκωση των ελλειμμάτων, η μείωση της παραγωγικότητας, η έλλειψη ανταγωνιστικότητας, η εικονική πραγματικότητα, τα υπερκέρδη των τραπεζών και οι στρεβλώσεις στην αγορά οδήγησαν αυτά τα κράτη να είναι υποχείρια των ισχυρών και των αγορών.

Η Γερμανία συνεχίζει να προβάλλει σθεναρότατη αντίσταση για βοήθεια σε Ιταλία και Ισπανία. Αυτό άλλωστε έκανε και με την Ελλάδα, μέχρι να μας ρίξει στο κρεβάτι του Προκρούστη.
Φαίνεται πως το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, πρόκειται να καταρρεύσει, λίαν συντόμως, αν δεν γίνει κάτι σημαντικό και όχι ημίμετρα. Η κρίση χρέους, που αργά κατάλαβαν όλοι ότι δεν αποτελεί ελληνικό φαινόμενο αλλά πανευρωπαϊκό, ίσως και παγκόσμιο, θα συμπαρασύρει τα πάντα. Όταν ο τυφώνας ξεσπάσει δεν παρασέρνει μόνο τις αχυροκαλύβες, αλλά ό,τι βρει μπροστά του.

Οι “σόφρωνες” Γερμανοί – και αναφέρομαι στον Γερμανικό λαό - από την πολιτική και δημοσιογραφική προπαγάνδα αγνοούν τι συμβαίνει στη γειτονιά τους. Δεν φρόντισε κανένας να τους ενημερώσει ότι σε περίπτωση πτώχευσης των χωρών με τις προβληματικές οικονομίες, τα δεινά έρχονται και για τους ίδιους. Κανένας δεν τους είπε για τα ομόλογα που διαθέτουν οι γερμανικές τράπεζες (κρατικές και ιδιωτικές) των υπό πτώχευση χωρών, σε πόσες εκατοντάδες δισεκατομμυρίων ευρώ μεταφράζονται.

Και αφού οι Γερμανοί εταίροι μας έχουν κολλήσει στη λάσπη και αρνούνται περαιτέρω στήριξη σε προβληματικές οικονομίες (λες και θα είναι χάρισμα ή άτοκα), θα ήταν χρήσιμο να ρίξουμε μια ματιά στο εξωτερικό χρέος της ίδιας της Γερμανίας. Από τη Wikipedia μαθαίνουμε ότι το εξωτερικό χρέος της Γερμανίας φτάνει τα 4,7 τρισεκατομμύρια δολάρια, ήτοι το 142% του ΑΕΠ της (!!!) και είναι η 3η κατά σειρά πιο χρεωμένη χώρα του πλανήτη. Την 2η θέση την καταλαμβάνει το Ηνωμένο Βασίλειο - που δεν ανήκει στην ευρωζώνη  - με χρέος 8,981 τρισ. δολάρια (400% του ΑΕΠ !!!), ενώ επάξια και αδιαφιλονίκητα την 1η θέση την κατέχουν οι ΗΠΑ με χρέος 14,3 τρισ. δολαρίων (95% του ΑΕΠ). 

Το συνολικό χρέος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανέρχεται στα 13,7 τρισεκατομμύρια. Δηλαδή η Γερμανία “κατέχει” το 34,3% (!!!!!) του συνολικού Ευρωπαϊκού χρέους. Κάθε 3 ευρώ που χρωστάει η Ευρώπη, το 1 είναι χρέος του Γερμανού !

Φίλοι μας (πλάκα κάνω) Γερμανοί,
όταν ξυπνήσετε, τότε θα καταλάβετε ποιος κοιμόταν…