Δεσποινίς ετών 39

Ποιος από τους παλαιότερους δεν θυμάται την πανέμορφη ταινία του παλιού (πολύ) καλού ελληνικού κινηματογράφου με τον αξέχαστο Β. Λογοθετίδη; 

Ο κος Τηλέμαχος έχει το νταλκαδάκι του εδώ και πολλά χρόνια με τη Φωφώ, αλλά δεν μπορεί να φτάσει στα σκαλιά της εκκλησίας. Ο λόγος είναι η «μικρή» και ανύπαντρη αδελφή του Χρυσάνθη, που αν ο κ. Τηλέμαχος δεν «αποκαταστήσει» δεν μπορεί να κάνει σχέδια για το δικό του μέλλον.

“Τι θα πει ο κόσμος;”, όπως λέει και ξαναλέει ο κ. Τηλέμαχος.

Και τα χρόνια περνούν, η Χρυσάνθη μένει ανύπαντρη και ο Τηλέμαχος επίσης.

Τη λύση έρχεται να δώσει ο Σταμάτης, φίλος του Τηλέμαχου. Του προτείνει να βάλουν μια αγγελία γάμου στην εφημερίδα, γιατί όλο και κάποιος εργένης ή συνταξιούχος θα ενδιαφερθεί για τη Χρυσάνθη που παίρνει προίκα ολόκληρο τριώροφο και μετρητά 200 λίρες.

Το πρόβλημα είναι η ηλικία της νύφης. Έτσι αποφασίζεται να δημοσιευθεί το “ετών 39”, φτάνει να έρθει ο γαμπρός και μετά “…του λέμε πως έγινε λάθος”.

“Από καλήν οικογένειαν, αρίστη οικοκυρά, με αυστηράς οικογενειακάς παραδόσεις, χριστιανικοτάτων αρχών, έχουσα τριώροφον οικίαν γωνιαίαν, πλην δε ταύτης λίρας μετρητάς…”

Τελικά η πολύφερνη νύφη μένει και πάλι στο ράφι, μιας και οι υποψήφιοι γαμπροί την προσπερνούν και παντρεύονται άλλες.

“Ξεμείναμε Χρυσάνθη. Ξεμείναμε…” λέει στο τέλος ο Τηλέμαχος, αγκαλιάζοντας τη μικρή του αδελφή. Και έτσι τελειώνει αυτή η υπέροχη μελοδραματική ταινία, με τον ακόμη πιο υπέροχο Βασίλη Λογοθετίδη.

Πάμε τώρα στο σήμερα που έχει περισσότερο γέλιο.

 

Δεσποινίς ετών 39 έγινε και το Πασόκ. Όταν λέμε «δεσποινίς» δεν εννοούμε πως δεν έχει ξαπλώσει με κανέναν! Απλά δεν την θέλει πια κανείς, όπως και την κυρά Χρυσάνθη που την πήραν τα χρόνια. Προχθές 3 του Σεπτέμβρη το Πασόκ του Βενιζέλου έσβησε τα 39 του κεριά και είχαν μαζευτεί γείτονες, συγγενείς και φίλοι.

Μάλλον για να το κλάψουν. 

Το συνέδριο/συμπόσιο/τσάι και συμπάθεια, πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα «Ιφιγένεια» στο Κέντρο Ελληνικού Κόσμου στον Ταύρο. Που να διοργανώνεις Βαγγέλη μάζωξη σε στάδια που δεν θα γεμίσεις;

Κατά την πρώτη ημέρα του συνεδρίου οι διοργανωτές αποφάσισαν να μεταφερθούν οι σύνεδροι σε διπλανή αίθουσα, επειδή αιφνιδιάστηκαν (!) από την προσέλευση.

Περίμεναν 100 και ήρθαν 105!

Όποιος δει πλάνα από την αίθουσα αν είναι παλιός θα θυμηθεί ομιλίες του αξέχαστου Ηλία Ηλιού, οι δε νεότεροι θα σκεφτούν συνέλευση 15μελούς που κανονίζει για την πενθήμερη.

Κατά τη διάρκεια του διήμερου συνεδρίου η ιστοσελίδα του Πασόκ δέχτηκε, λένε από τη Χ. Τρικούπη, περίπου 28.000 επισκέψεις. Και γι’ αυτό αισθάνονται ικανοποιημένοι, δηλώνουν δε πως δεν το περίμεναν! 

Πήραμε τον πήχη, τον ξαπλώσαμε στο πάτωμα και περνάμε όλοι από πάνω.

Οι μαγκιές δεν έλειψαν. Τα “καλά” χρόνια διαγκωνίζονταν μεταξύ τους ποιος θα πρωτομπεί στο κάδρο, ποιος θα κερδίσει έστω και λίγα δράμια δημοσιότητας, ποιος θα γευτεί έστω και λίγη από την αίγλη της εξουσίας που μεθά και ζαλίζει σαν το όπιο.

Σήμερα διαγκωνίζονται ποιος θα βγει από το κάδρο, ποιος θα παραστήσει ότι είχε τη μικρότερη συμμετοχή στην κατρακύλα της χώρας και του κόμματος. Μίλησαν όλοι για όλους. Τους άλλους. Οι διθυραμβικές ομιλίες του παρελθόντος με τον ήλιο τον πράσινο και την κάρμινα μπουράνα να παιανίζουν, μάλλον έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί και τη θέση τους έχουν πάρει οι ομιλίες κριτικής. Των άλλων, πάντα. Όλοι γνωρίζουν πια τι έφταιξε, μόνο που κανένας (;) δεν το είχε καταλάβει τη σωστή ώρα.

Σχεδόν όλοι μίλησαν για “καινούρια μέρα” και για “αλλαγή σελίδας”. Όλοι τους θέλουν να ξεχάσουν τα λάθη του παρελθόντος και να “κοιτάξουν μπροστά”. Όλοι τους αναφέρθηκαν στον αρχηγό Ανδρέα, τα οράματα και τις αξίες της 3^ης του Σεπτέμβρη του ’74. Πως γίνεται να θέλουν να γυρίσουν σελίδα και ταυτόχρονα να τιμούν το παρελθόν που υποτίθεται αποκηρύσσουν, μάλλον θα πρέπει ο καθένας ξεχωριστά να το εξηγήσει ξαπλωμένος στο κρεβάτι του δικού του ψυχίατρου.

Ολίγον από ιστορία:

«Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα είναι πολιτικό Κίνημα που αγωνίζεται για τους ακόλουθους στόχους: ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ΛΑΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ.»

(από την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ. 3 Σεπτεμβρίου 1974)

 

Ελάτε τώρα όλοι εσείς καραγκιοζαραίοι λαθρεπιβάτες αξιών και οραμάτων να μας πείτε με όλα αυτά που ψηφίζετε τι φαντάζεστε ως δημοκρατική διαδικασία, τι νόημα δίνετε στη λαϊκή κυριαρχία και την κοινωνική απελευθέρωση και, πρωτίστως, πως καταλαβαίνετε την εθνική ανεξαρτησία!!!

Στο Θεός να το κάνει συνέδριο παρέστησαν γνωστοί και μη εξαιρετέοι: Λαλιώτης, Βάσω, Παπουτσής, Γείτονας. Ηχηρές απουσίες αυτές του Α. Λοβέρδου που άνοιξε το δικό του μαγαζάκι και κυνηγάει πελάτη με το δίκαννο και του Θ. Πάγκαλου που απουσιάζει στο εξωτερικό σε άλλο συνέδριο (θαλασσίων ελεφάντων στον αρκτικό κύκλο).

Από τους ομιλητές ξεχώρισαν:

Ο Κ. Σκανδαλίδης είπε ότι “πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το χρονικό ορίζοντα αυτών των συνεργασιών” και πως “το Πασόκ πρέπει να επιστρέψει στην Κεντροαριστερά που είναι και ο φυσικός του χώρος”. Γεια σου ρε τεράστιε Κώστα που έφυγες και ξανάρθες και τώρα τρέχεις ασθμαίνοντας μπας και σε λυπηθούν και σε χώσουν κάπου υφυπουργό! Να πας στο μπουμπούκο να συναγωνιστείτε ποιος θα πετάξει τη μεγαλύτερη μαλακία.

Δε ξέρω μετά από τόσο ξεφτιλίκι αν η Κεντροαριστερά είναι πια ο φυσικός σας χώρος, πάντως μόνος σου παραδέχεσαι πως σήμερα βρίσκεστε στον παραφύσει. Όμως αγαπητέ μας Κώστα, αν νομίζεις πως ο λαός θα σας περιμένει εωσότου χάσει ο Σαμαράς την εξουσία για να παραστήσετε τους διαφωνούντες και να επιστρέψετε στο …«φυσικό» σας χώρο, μάλλον αναφέρεσαι σε ένα είδος λαού που τείνει να εκλείψει απ’ την υπερβολική κατανάλωση κουτόχορτου.

Σε ενημερώνω πως ο λαός όντως σας περιμένει. Στη γωνία. Και για άλλους λόγους!

Ο Κ. Σημίτης τα έβαλε με την περίοδο διακυβέρνησης από το Γ. Παπανδρέου λέγοντας πως “το Πασόκ σιώπησε όταν έβλεπε το τσουνάμι της κρίσης να έρχεται”. Όσο και αν έχω ψάξει τέως σύντροφε δεν βρήκα πουθενά δικό σου προειδοποιητικό μήνυμα για τσουνάμι. Να πάρουμε παιδιά, γέρους, ρούχα και το σκύλο και να φύγουμε στα βουνά μπας και σωθούμε. Υποθέτω πως δεν το έκανες όταν έπρεπε για να μη μας ανησυχήσεις. Και βγήκες σήμερα που είναι και της μοδός να μας πεις τι έφταιξε.

Προτείνω να αποσυρθείς στην τρύπα σου γιατί οι διαγνώσεις μετά την ταφή είναι από κομπογιαννίτες και ως εκ τούτου …του κώλου!

“Για να βγούμε από την άβυσσο πρέπει να σταματήσει η υποτίμηση της νοημοσύνης των πολιτών”. Άντε γεια σου, τα ίδια λέμε!

Ο Γ. Παπανδρέου επίσης μίλησε για ευθύνες των προκατόχων του, ενώ εξήρε τη δική του διακυβέρνηση: “Πετύχαμε σίγουρα τη χορήγηση οξυγόνου για να μην καταστραφεί η χώρα”. Αδειάζεις πάνω μου το περίστροφο κι ύστερα τρέχεις να με παροχετεύσεις στην Εντατική. Δεν φαντάζομαι σύντροφε Γιώργο να περιμένεις να σου πω και ευχαριστώ; Ή μήπως…;

“Η πραγματικά θανάσιμη συνταγή, ήταν το πελατειακό «πάρτι» μέχρι το 2009. Ένα «πάρτι» που είχε οδηγήσει τη χώρα να έχει ύφεση στο -3%, δημόσια διοίκηση διαλυμένη και χρέος στα 320 δισ.”. Μάλιστα! Δε μπορώ ούτε να γελάσω!

Τώρα θα με πιστέψεις αν σου πω ότι μετά από δύο χρόνια η ύφεση βρίσκεται στο διπλάσιο, η δημόσια διοίκηση γίνεται από πιστωτές, μητσοτάκουλες και μπουμπούκους και το χρέος είναι ακόμη μεγαλύτερο;

Ας το καλύτερα γιατί αυτά είναι πράγματα δύσκολα.

“Δεν με κρατάει κανείς, δεν υπήρξα ποτέ, ούτε σκοπεύω να γίνω όμηρος κανενός. Ήμουν, είμαι και θα είμαι εδώ”. Θα σε έχουν αφήσει ακόμη άταφο Γιώργο μου…! 

Τα πιο νόστιμα τα είπε ο σημερινός (και όχι για πολύ ακόμη) αρχηγός Β. Βενιζέλος. Ο σύντροφος Βαγγέλης μίλησε για “συμπόρευση χωρίς ηγεμονισμούς”. Ποιος; Αυτός που ούτε ο ίδιος δεν θυμάται πόσους έχει μέχρι σήμερα διαγράψει και πόσους από δαύτους έχει ξαναδεχτεί πίσω για να βγαίνουν τα κουκιά και να μη καταρρεύσει η επιχείρηση “Γαμάω την Ελλάδα”!

Επέμενε να αναφέρεται στον όρο ‘Κίνημα’. Ίσως θα πρέπει να ξαναδιαβάσει (ή να διαβάσει για πρώτη φορά) τη διακήρυξη της 3^ης του Σεπτέμβρη μήπως και αντιληφθεί τι εννοούσε ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν μιλούσε για Κίνημα Λαού. Στο στόμα του Βενιζέλου καταντάει βλαστήμια!

“Το ΠΑΣΟΚ ούτε υπάρχει ούτε υπήρξε ποτέ χάριν του εαυτού του. Υπάρχει για τον τόπο, για την πατρίδα, για τις προοδευτικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις…”.

Θέλω σύντροφε αρχηγέ να σε ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου για την άδολη προσφορά του σημερινού Πασόκ, μα πιο πολύ για τη δική σου. Δεν ξέρω που θα βρισκόμασταν σήμερα αν δεν μας έπαιρνες εσύ προσωπικά από το χέρι να μας οδηγήσεις σε απάνεμα λιμάνια. Ξέρω πως μέσα σου ματώνεις μιας και υποχρεώνεσαι να ψηφίσεις, στηρίξεις και εφαρμόσεις πολιτικές με τις οποίες καθόλου δεν συμφωνείς (τι σοσιαλιστής θα ήσουν;). Όμως σε οδηγεί η ανιδιοτελής σου ανάγκη για προσφορά στον τόπο και τους Έλληνες. Ας είσαι πάντα καλά.

(χειροκρότημα, φέρτε μου μαντίλι)

Κάπου εδώ τελείωσε και η σαχλαμάρα. Επόμενα επεισόδια θα γραφούν σε επόμενα συνέδρια, αν και η κατάληξη είναι προδιαγεγραμμένη. Η προίκα έχει φαγωθεί, οι γαμπροί θα πηγαινοέρχονται, η νύφη τελικά θα μείνει ανύπαντρη. Και οσονούπω τα πολλά κεράκια θα αντικαταστήσει μια και μοναδική λαμπάδα. Αυτή που θα καίει στο μνήμα.

Ένα έχω να ευχηθώ στο προσφιλές μας Πασόκ: Καλά σαράντα!

Εσείς τώρα μεταφράστε το όπως θέλετε…