Επιταξάμην

Είναι γνωστό σε όλους ότι αυτοί που ταλαιπωρούν τον ελληνικό λαό είναι οι απεργοί. 

Ανέκαθεν.

Από τον εργάτη, τον ταξιτζή, τους εργαζόμενους στη καθαριότητα ή το Μετρό, μέχρι το γιατρό, το φαρμακοποιό, το λογιστή και τον νταλικέρη. Αν το εμπεδώσαμε συνεχίζουμε παρακάτω.

Στο μπάχαλο που κάθε φορά δημιουργείται από τους απεργούς και τις κινητοποιήσεις τους, το μόνο μερίδιο ευθύνης που φέρει η πολιτική τάξη είναι το ότι (δυστυχώς) το δικαίωμα της απεργίας είναι ψηφισμένο από τους ίδιους και συνταγματικά κατοχυρωμένο. Γαμώτο!

Ετούτη ακριβώς την …αρρυθμία έρχεται εσχάτως να διορθώσει το τρίο Μούτζες. Επειδή το ελληνικό κράτος - υπό την Πρωθυπουργία Σαμαρά και την ευγενική χορηγία των υπολοίπων δύο – σοβαρεύτηκε, επιτάσσει όποιον δεν γουστάρει την απεργία του.

Και μάλιστα …προληπτικά!

Κάτι σαν τον Μπους ΙΙ (το μαλάκα) που βομβάρδισε προληπτικά το Ιράκ για να αποφύγει η ανθρωπότητα τα πυρηνικά που …ίσως είχε! 

Πρόσφατο παράδειγμα κυβερνητικής τακτοποίησης αυτής της σαχλαμάρας που λέγεται απεργιακή κινητοποίηση (μπλιαχ!), υπήρξαν οι καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης. Αυτοί οι αγράμματοι, απαίδευτοι, αραχτοί καλοπερασάκηδες με τη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία του αίσχιστου είδους.

Στο πλευρό της κυβέρνησης που κραδαίνει φύλλα επίταξης τάσσεται (απ’ ότι λένε τα …γκάλοπ!) η πλειοψηφία της κοινής γνώμης.

Ποια γνώμη είναι η κοινή; Η ιερόδουλη, όπως το λέει και η λέξη!

Η γνώμη που άγεται και φέρεται από πολιτικά ψέματα και δημοσιογραφικές αρλούμπες. Αυτή που θέλει να της χαϊδεύουν την πλάτη και δεν ενοχλείται όταν της πιάνουν τον κώλο.

Ανοίγεις τηλεόραση και διαπιστώνεις πως τη διαμορφώνουν την πουτ... κοινή γνώμη.

Στη ΝΕΤ πρώτο θέμα οι επενδύσεις Σαμαρά-Κινέζων. Κουβέντες και αναλύσεις για τα δισεκατομμύρια που έρχονται από το σχιστομάτη που μ’ αγάπησε.

Στο Μέγκα πρώτο θέμα οι απεργίες των καθηγητών και η αποφασιστικότητα (εμετός!) της κυβέρνησης ‘να κυλήσουν όλα ομαλά’ την πρώτη ημέρα των Πανελληνίων.

Στο ΣΚΑΙ πρώτο θέμα τα χάιλ χίτλερ και οι γελοιότητες του χρυσαβγίτη ηλίθιου(*) που τον απέβαλλαν από την αίθουσα της Βουλής.   

(*) Αποκαλώ και θα αποκαλώ για πάντα (το λιγότερο) ηλίθιο κάθε νεοναζί φασιστόμουτρο που φαντασιώνεται εθνικοσοσιαλισμούς και άριες φυλές. Δεν μπορώ να κατατάξω στην ανθρώπινη φυλή τα δίποδα που εξυμνούν τον σχιζοφρενή δολοφόνο με το σκατομούστακο, που συμφωνούν με τα ανθρώπινα πειραματόζωα του Μένγκελε, με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης/κρεματόρια του Νταχάου και του Μαουτχάουζεν, με τους θαλάμους αερίων του Άουσβιτς-Μπιρκενάου. Τους θεωρώ όνειδος για το ανθρώπινο γένος και αν είχα τα δικά τους μυαλά θα πρότεινα να εξοντωθούν αυτοί, μπας και ξεβρομίσει η υφήλιος.   

Κλείνει η παρένθεση.

Για να καταλάβουμε την αξία της κοινής γνώμης, ας λάβουμε υπ' όψη μας ολίγον από την πρόσφατη ιστορία:

Η κοινή γνώμη δήλωσε τεράστια αποδοχή το 2011 στην εκλογή Βενιζέλου για την ηγεσία του ΥΠΟΙΚ. Δεν τη ρωτάτε σήμερα;

Είχε τεράστια αποδοχή για την πιθανή υποψηφιότητα Παπαδήμου στην Πρωθυπουργία. Όταν έφυγε τα ποσοστά του ήσαν μονοψήφια.

Είχε τεράστια αποδοχή στην πιθανολογούμενη υποψηφιότητα Παπούλια στην ΠτΔ. Εδώ και κανα χρόνο (για ευνόητους λόγους) δεν την ξαναρώτησαν.

Εφαρμόζοντας ο κος Πρωθυπουργός το νόμο (όπως αυτός τον καταλαβαίνει), διέταξε την “πολιτική κινητοποίηση του συνόλου των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και των αναγκαίων πόρων”, κάνοντας λάστιχο τις διατάξεις του υπάρχοντος νόμου.

Έχει ξαναγίνει και στο πρόσφατο παρελθόν, θα μου πεις, με τις απεργίες των εργαζομένων της Αττικό Μετρό. Με τη διαφορά ότι αυτοί επιτάχτηκαν ενώ απεργούσαν. Προχθές ο Σαμαράς επιστράτευσε τους εκπαιδευτικούς …πριν ξεκινήσουν την απεργία.

Προσέχουμε για να έχουμε, το λένε.

Μέσα σε ελάχιστα 24ωρα όλοι οι καθηγητές βρέθηκαν με το φύλλο επίταξης στο χέρι. Αν ρωτούσες μέχρι χτες το υπουργείο πόσους καθηγητές έχουμε, θα περίμενες καμιά βδομάδα την απάντηση. Δεν ήσαν σε θέση να γνωρίζουν ούτε τις μερικές δεκάδες των εκπαιδευτικών που έχουν αποσπαστεί σε διοικητικές θέσεις του ίδιου του υπουργείου! Παρ’ όλα αυτά, μέσα σε ελάχιστες ώρες μοιράστηκαν ή θυροκολλήθηκαν κάπου 88.000 φύλλα επιστράτευσης. 

Είδες τι κάνουμε άμα θέλουμε;

Το παραπάνω ΦΕΚ το υπογράφουν οι υπουργοί Οικονομικών, Εσωτερικών, Παιδείας και Θρησκευμάτων – Πολιτισμού και Αθλητισμού. Αμέσως μετά την πρώτη διάταξη ακολουθεί το ίδιο ακριβώς κείμενο που υπογράφεται μόνο από τον υπουργό Παιδείας.

Ο Αρβανιτόπουλος το υπογράφει δις για να το εμπεδώσει!

Ο νόμος στον οποίο βασίστηκαν για την ‘πολιτική κινητοποίηση’ είναι το Ν.Δ. 17 “Περί πολιτικής Σχεδιάσεως Εκτάκτου Ανάγκης”, ΦΕΚ 236^Α/2-9-1974.

Σε αυτό το νόμο που ψηφίστηκε με την πτώση της χούντας (υπογράφεται από τον στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη ως ΠτΔ, τον Κ. Καραμανλή ως Πρωθυπουργό και τα μέλη της τότε κυβέρνησης) στηρίχθηκε ο Σαμαράς. Σε ένα νόμο που διαπνέεται απ’ άκρου εις άκρον από τη διασφάλιση της εθνικής άμυνας, την κινητικότητα του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας, την επιβίωση εν καιρώ πολέμου. Αυτό το “εις κατάστασιν αντιμετωπίσεως των εκτάκτων εν ειρήνη αναγκών” είναι το λάστιχο που ξεχειλώνεται κατά το δοκούν.

Και όσο ισχύει ακόμη ένας νόμος του 1974 και δίνει τη δυνατότητα να ερμηνεύεται κατά πως τους βολεύει, η απεργία θα είναι περίπου ισοδύναμη της ανηθικότητας και της απείθειας.

Το Σύνταγμα της Ελλάδας (τι θυμήθηκα τώρα;) ορίζει:

Άρθρο 22 

1. Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού. Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας.

2. Με νόμο καθορίζονται οι γενικοί όροι εργασίας, που συμπληρώνονται από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας συναπτόμενες με ελεύθερες διαπραγματεύσεις και, αν αυτές αποτύχουν, με τους κανόνες που θέτει η διαιτησία.

3. Νόμος ορίζει τα σχετικά με τη σύναψη συλλογικών συμβάσεων εργασίας από τους δημόσιους υπαλλήλους και τους υπαλλήλους οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης ή άλλων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου.

4. Οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται. Ειδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών σε περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης ή για την αντιμετώπιση αναγκών της άμυνας της Χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από θεομηνία ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, καθώς και τα σχετικά με την προσφορά προσωπικής εργασίας στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης για την ικανοποίηση τοπικών αναγκών.

5. Το Κράτος μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων, όπως νόμος ορίζει.

Δεν έχει νόημα, πιστεύω, να σταθούμε στο “Οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται”. Διαβάζοντας μια-μια τις 5 παραγράφους, σου έρχεται να μαζέψεις όσες πέτρες βρεις κάτω και να αρχίσεις να τους πετάς, αφού καμία πια δεν ισχύει!

Κλείνοντας θέλω να ευχηθώ σε κάθε μαθητή που συμμετέχει στις Πανελλαδικές ό,τι καλύτερο επιθυμεί.

Να κλείσει τα αυτιά του και τα μάτια του, για να μη μας ακούει και να μη μας βλέπει.

Να γράψει στα παλιά του τα παπούτσια κυβερνώντες, δημοσιογράφους, καθηγητές, που βάλθηκαν να τον πείσουν πόσο τον αγαπάνε.

Να αφοσιωθεί στους στόχους που έχει θέσει.

Εύχομαι να δικαιωθούν οι αγώνες του, η αγωνία του, το διάβασμα.

Και να θυμάται πως όσο τον αγαπούν οι γονείς του δεν θα τον αγαπήσει ποτέ κανείς!