Αν θα μπορούσα...

Ολίγες σκέψεις ατάκτως ειρημένες 

Αισθάνομαι εθνικά υπερήφανος που από χθες το πρωί ανέβηκα στα μάτια της Fitch και από CCC με πήγε στο Β-. Πλέον μπορώ να δανείζομαι με χαμηλότερα επιτόκια και σιγά-σιγά να μπαίνω κι εγώ στο διεθνές οικονομικό στερέωμα. Μέχρι πριν από λίγους μήνες με τις εύστοχες επιλογές των πολιτικών μας μαλάκηδων είχαμε φτάσει να μη μας δανείζει κανένας. Και όποτε μας δάνειζαν ζητούσαν από αξιοπρέπεια μέχρι την Ακρόπολη. Όμως, έτσι που πάνε τα πράγματα (ο Σαμαράς μας οδηγεί, να τα λέμε αυτά!) σε κανα δυο χρόνια η Ελλάδα θα επανακτήσει τα 3Α και θα μπορεί πλέον αυτή να δανείζει τις υπόλοιπες υπερχρεωμένες χώρες. Αμέ!

Γίνονται μια σειρά από τιτάνιες προσπάθειες από την πλευρά του Έλληνος Πρωθυπουργού και φαίνεται πως αποδίδουν.

(ασυγκράτητα γέλια)

Η Κίνα λέει να αγοράσει ότι έχουμε και δεν έχουμε, στις Σκουριές βαράνε πλέον στο ψαχνό για να προχωρήσει η …επένδυση, το ΔΝΤ για πρώτη φορά στην ιστορία του άρχισε να ανησυχεί μήπως χάσει τα λεφτά που έβαλε, οι καθηγητές κατάλαβαν ότι το κράτος έγινε σοβαρό και πληροφορήθηκαν πως οι απεργίες τους επιτρέπονται μόνο τα καλοκαίρια, οι μαθητές ανησυχούν που δεν θα έχουν λεφτά να αγοράσουν ούτε την κορνίζα για το πτυχίο που θα πάρουν από τη Σχολή που μάλλον κλείνει. Αυτά!

Παρ’ όλα αυτά…

Ζούμε σε μια υπέροχη χώρα. Έχουμε ιστορία, πολιτισμό, μνημεία, νησιά, θάλασσες, ήλιο...

Αυτό το τελευταίο πολύ μου άρεσε: έχουμε ήλιο! Θυμήθηκα που διάβαζα το σχόλιο ενός χρυσαυγίτη (μαλάκα δηλαδή) που με αφορμή την επένδυση (;) των φωτοβολταϊκών από γερμανούς έγραφε “Προδότες! μας τα έχουν πάρει όλα οι γερμανοί, θα έρθουν τώρα να μας πάρουν και τον ήλιο…!”. Αυτός ο κόπανος έχει καταλάβει πως ο ήλιος δεν είναι πλανήτης, είναι κάτι σαν ελληνικό οικόπεδο στο διάστημα, άσε που τα φωτοβολταϊκά τραβώντας τις ακτίνες, τού …μειώνουν την ενέργεια!

Ένα γιατροοοοοό!

Λέγαμε για την υπέροχη Ελλάδα. Από αυτά που ακούμε και μαθαίνουμε τα τελευταία χρόνια θα μπορούσε να ήταν πολύ καλύτερη αν δεν ήμασταν κι εμείς εδώ. Θα έπρεπε όλοι να λείπαμε ή καλύτερα να μην είχαμε γεννηθεί ποτέ στην Ελλάδα που - απ’ ότι λένε - καταστρέψαμε.

Το ίδιο ισχύει και για τους προγόνους μας, τους δικούς τους πρόγονους και πάμε πίσω όσο πάει. Γιατί και αυτοί οι άθλιοι τί γύρευαν και τα έβαλαν με Πέρσες, Ρωμαίους, Τούρκους, Γερμανούς και κάθε φυλή που από αιώνες εποφθαλμιούσε και εποφθαλμιά ετούτο τον κωλότοπο; Δεν θα ήταν καλύτερα να ήμασταν φρατέλοι, μουσουλμάνοι τουρκόσποροι ή γερμανοτσολιάδες; Ούτε μνημόνια θα είχαμε, ούτε θα λογιζόταν ως κατοχή αυτό που περνάμε. Αδέλφια μας οι γερμανοί θα μας είχαν βάλει στον ίσιο δρόμο της δημοσιονομικής προσαρμογής και της ανάπτυξης.

Και τι καταφέραμε με την απελευθέρωση; Σε μπελάδες μπήκαμε από τότε, με εμφυλίους, χούντες και λαμόγια. Καλύτερα λοιπόν να καθόμασταν στα αυγά μας και θα την περνούσαμε ζάχαρη. Άλλωστε, αν το καλοσκεφτείς, όποιος συνεργάστηκε με τον κατακτητή μια χαρά τα πέρασε. Δεν κυνηγήθηκε, δεν κινδύνεψε, δεν πείνασε, άσε που τα κονόμησε χοντρά.

Και σήμερα παριστάνει το μεγαλοπαράγοντα!

Ώρες ώρες φαντασιώνομαι πως είμαι ο Νώε Νο2 και κάποιος εκεί πάνω μου αναθέτει να κατασκευάσω μια νέα κιβωτό για το τέλος που έρχεται. Κάθομαι και αναρωτιέμαι τι να πάρω μαζί μου και τι να αφήσω πίσω.

Αποφάσισα.

Λέω να πάρω ένα γεωργό που να ξέρει από δουλειά και όχι από φραπέ και ψυχοθεραπείες καφενείου,

λέω να πάρω έναν γιατρό που να ανασαίνει για τον άρρωστο και όχι για ταξίδια φαρμακοεταιρειών, τζιπ και βίλες από μαύρα,

λέω να πάρω έναν αρχιτέκτονα που να ξέρει από ξύλινα σπίτια και όχι από πολεοδομικά φακελάκια για τσιμεντένια τερατουργήματα που βιάζουν τη φύση,

λέω να πάρω έναν ποιητή, έναν συνθέτη, έναν μουσικό, από αυτούς που γράφουν μόνο όταν πονάνε…

λέω να αφήσω πίσω κάθε συνδικαλιστή που έμαθε να κοροϊδεύει, να γλείφει, να ξεπουλάει και να βολεύεται,

λέω να αφήσω πίσω κάθε αργυρώνητο δημοσιογράφο, από κείνα τα πουλημένα κορμιά που πηδιούνται χειρότερα από στραβοχυμένες πουτάνες,

λέω να αφήσω πίσω κάθε πολιτικό καθίκι που πληρώνεται για να ξεσκίζει γενιές ελλήνων,

λέω να αφήσω πίσω κάθε κονομημένη - με κόπους άλλων - κουφάλα, από αυτές που θησαύρισαν πετώντας κέρματα στον εργάτη,

λέω να αφήσω πίσω κάθε φασίστα, μισαλλόδοξο, ρατσιστή, ψευτοδιανοούμενο, ψευτοχριστιανό, ψευτοάνθρωπο.

Ζητάω συγγνώμη απ’ όσους αξίζουν και ξέχασα.

Περισσότερο τους ζητάω συγγνώμη που αφήνω ακόμη τους υπόλοιπους να καταστρέφουν την Ελλάδα μας.

Αν θα μπορούσα την Ελλάδα να άλλαζα

θα πέταγα όλους τους ψεύτες στη θάλασσα

μαζί μ’ αλήτες, φασίστες, ρεμάλια

που μου ‘χουν κάνει τα νεύρα ρετάλια

Άμα μπορούσα ν’ αλλάξω τη χώρα

νομίζω ήρθε η στιγμή κι είναι τώρα

άμα μπορούσα ν’ αλλάξω τη μοίρα της

θα ήθελα να διώξω όλη τη φύρα της

Δεν το αντέχω να ζω μες το ψέμα

να μου παγώνει η φτήνια το αίμα

είμαι στο λάθος και ψάχνω να φύγω

απ’ τη βρωμιά τους πια να ξεφύγω

Τον κόσμο θ’ άλλαζα αν το μπορούσα

δεν θα στεκόμουνα να τους κοιτούσα

άμα σωπάσω και αν δεν θα γίνει

θα είναι σίγουρα δική μου η ευθύνη

Υστερόγραφο: