Εσύ τι εννοείς;

Ο άνθρωπος, στη προσπάθειά του να συνεννοηθεί με τους γύρω του αρχικά δημιουργεί έναν εσωτερικό τρόπο αντίληψης των πραγμάτων που στη συνέχεια εξωτερικεύει προσπαθώντας να βρει κοινές αναφορές με τους υπόλοιπους· την έννοια.

Δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να βρούμε ομοιότητες και να αποδώσουμε κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ πραγμάτων, προσώπων, καταστάσεων κλπ.

Για παράδειγμα, όλοι κατανοούμε τι σημαίνει η λέξη ‘κακοκαιρία’. Μπορεί να εκφράζεται με βροχή, χαλάζι, χιόνι, αστραπόβροντα, θύελλες κ.α. Χωρίς να γινόμαστε αναλυτικοί μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον όρο και ο συνομιλητής μας να καταλάβει, στο περίπου, τις καιρικές συνθήκες. Όχι με λεπτομέρειες, πάντως σίγουρα δεν θα καταλάβει λιακάδα και ζέστη.

Για να σχηματιστεί η ‘έννοια’ απαιτούνται τουλάχιστον δύο διεργασίες: η αφαίρεση και η γενίκευση.

Αφαίρεση: πρόκειται για την επιλεκτική εσωτερική διαδικασία του ανθρώπου να εντοπίσει στοιχεία ομοιότητας μεταξύ των αντικειμένων. Λέμε για παράδειγμα ότι το νερό είναι υγρό. Το ίδιο λέμε και για το λάδι, τη βενζίνη, το κρασί. Οι διαφορές τους είναι πολλές: η υφή, το χρώμα, η γεύση, το ειδικό βάρος, η πυκνότητα, η χρήση κλπ. Βρήκαμε όμως το κοινό τους χαρακτηριστικό: παίρνουν το σχήμα του δοχείου που τα περιέχει. Κατανοούμε λοιπόν όλοι την έννοια ‘υγρό’ και κατηγοριοποιούμε όλα τα παραπάνω στην ίδια ομάδα με βάση το κοινό τους χαρακτηριστικό.

Ένα μικρό παιδί έχει ακούσει να μιλούν για υγρά, χωρίς να έχει καταλάβει ακριβώς τι είναι. Ακούγοντας πως το νερό, το κρασί κλπ είναι υγρά έχει σχηματίσει μέσα του μια όχι και τόσο σαφή εικόνα της έννοιας. Κάποια στιγμή το παιδί θα ακούσει πως και το οινόπνευμα είναι υγρό. Τότε είναι που θα αναζητήσει το κοινό χαρακτηριστικό του οινοπνεύματος με τα υπόλοιπα υγρά που ήδη γνωρίζει. Θα συνενώσει τις προηγούμενες εμπειρίες του από τα άλλα υγρά με την παρούσα εμπειρία (οινόπνευμα), ώστε να φτάσει στο συμπέρασμα ότι αφού το οινόπνευμα έχει κοινά χαρακτηριστικά μαζί τους, μπορεί να καταταγεί στην ίδια κατηγορία με αυτά. Η συνένωση των εμπειριών και η παραγωγή κανόνα από αυτές τις διαφορετικές εμπειρίες αποτελούν τη γενίκευση.

(Τμήμα της εισαγωγής αυτού του σημειώματος είναι από το βιβλίο ‘Εξελικτική Ψυχολογία’ του Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννη Ν. Παρασκευόπουλου που διαβάζω αυτό τον καιρό)

Η ‘γενίκευση’ βοηθάει το νεοέλληνα να ερμηνεύσει ένα σωρό πράγματα που βλέπει γύρω του. Μόνο που δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι σκέφτεται και δρα με όρους της ψυχολογίας. Περισσότερο μοιάζει να προσεγγίζει τα τεκταινόμενα και να τα ερμηνεύει αυθαίρετα, χωρίς προσωπικές εμπειρίες και συνεπώς …αψυχολόγητα. 

Η ισοπέδωση των πάντων, σπορ στο οποίο επιδιδόμαστε ως λαός με πολύ μεγάλες επιτυχίες, δεν αποτελεί τωρινό φαινόμενο. Τα τελευταία χρόνια όμως έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και ίσως μη αναστρέψιμες.

Όλοι από εδώ είναι αντιπαραγωγικοί, όλοι από εκεί παράγουν, όλοι από εδώ είναι κλέφτες, όλοι από εκεί τίμιοι, όλοι από εδώ ηθικοί, όλοι από εκεί απατεώνες…

Ποιος το λέει αυτό; 

Εγώ!

Γιατί, υπάρχει κανα πρόβλημα;;;

Ο καθένας μας έχει από ένα καζάνι μέσα στο οποίο ρίχνει όλους τους άλλους και σπανίως τον εαυτό του. Αφού ανακατέψει καλά-καλά βγάζει απ’ έξω όποιους νομίζει αυτός. Οι υπόλοιποι, όσοι απέμειναν στο καζάνι, είναι για πέταμα. Κατά την κρίση του πάντα. Η οποία είναι και αλάνθαστη και αδιαπραγμάτευτη.

Σύμφωνα με αυτή τη λογική όλοι οι πολιτικοί είναι κλέφτες. Όπως και επίορκοι. Όπως και ψεύτες. Όπως και διεφθαρμένοι/λαμόγια/απατεώνες/ρουσφετολόγοι, καθίκια. Οι μόνοι που δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω είναι …οι υπόλοιποι, όλοι εμείς δηλαδή. Οι οποίοι, αν είχαμε μπει στη Βουλή θα την είχαμε αλλάξει και δεν θα είχε φτάσει η Ελλάδα εδώ που την έφτασαν αυτοί!

Ναι. Πάρε ένα Xanax και ξάπλωσε. Πληροφορίες στους γιατρούς και τα κατά τόπους φαρμακεία.

Από τη Βουλή έχουν περάσει χιλιάδες άνθρωποι. Άλλοι την τίμησαν με την παρουσία τους – κάποιοι έδωσαν και τη ζωή τους, άλλοι ήσαν αδιάφοροι, ενώ άλλοι την ευτέλισαν. Στις μέρες μας, αλήθεια είναι, γνωρίζουμε περισσότερους από την τελευταία ομάδα. Δεν είναι όμως άδικο και ανιστόρητο να τσουβαλιάζονται όλοι;

Μα θα μου πεις “εγώ όταν βρίζω δεν αναφέρομαι σε όλους, αλλά μόνο στους φταίχτες. Αυτοί μόνο να πάνε φυλακή και να τους κατάσχουν την περιουσία.”

Εσύ, μπορεί. Ο άλλος που είναι δίπλα σου έχεις καταλάβει ποιους εννοεί;

Στις τελευταίες εκλογές ο λαός έστειλε στο Κοινοβούλιο αυτό που δεν είχε στείλει ποτέ μέχρι τώρα (τουλάχιστον φανερά). Τη συμμορία των νεοναζί. Σκέφτηκε (που λέει ο λόγος) “αυτοί είναι άφθαρτοι, ας τους δοκιμάσουμε και αυτούς. Γιατί, οι άλλοι είναι καλύτεροι;”

Κατά το ‘σκ@τά δεν φάγαμε ακόμα, μια κουταλιά δε βλάπτει’!

Αυτοί οι αλητήριοι πολύ γρήγορα ξεπέρασαν σε θράσος ακόμη και τους προκατόχους τους στα βουλευτικά έδρανα. Στους άλλους, περνάει και λίγος καιρός ‘προσαρμογής’ μέχρι να συνειδητοποιήσουν τα μοναδικά προνόμια που εκ του νόμου απολαμβάνουν και το μέγεθος της ανομίας στο οποίο τους δίνεται το δικαίωμα να φτάσουν.

(όπου ανομία βλ. βουλευτική ασυλία)

Οι χρυσαυγίτες δεν γνωρίζουν από διορίες. Παίρνουν το νόμο (αυτόν που τους δίδαξε η χούντα) στα χέρια τους και εφορμούν. Μπορούν να μπλοκάρουν θεατρικές παραστάσεις και να γλιτώνουν πολίτες από τη σύλληψη, μπορούν να απειλούν αστυνομικούς διευθυντές ότι θα υπάρξουν νεκροί, μπορούν να μπαίνουν στη Βουλή οπλοφορώντας, μπορούν να βγάζουν τη μπάμια τους και να κατουράνε έξω από τηλεοπτικούς σταθμούς, μπορούν να ιδρύουν κατηχητικά φασισμού, μπορούν να κάνουν οποιαδήποτε μαλακία κατεβάσει το αρρωστημένο τους ‘μυαλό’!

Χθες είχαμε τσαμπουκάδες. Το πρωτοπαλίκαρο (αυτός που χαστουκίζει γυναίκες και πετάει νερά σε άλλες) τίναξε στον αέρα την προανακριτική της Βουλής για τη ‘λίστα Λαγκάρντ’. Αθωώθηκε προχθές σε δικαστήριο ελλείψει αμφιβολιών και ενώ είχαμε για λίγο ησυχάσει από δαύτον, να ‘σου τον πάλι να μας τα πρήζει. Τσακώθηκε με τον Βενιζέλο, τον Γεωργιάδη, τον Μαρκογιαννάκη, πέταξε νερά και μικρόφωνα και την κοπάνησε. Άλλωστε αυτός ήταν ο στόχος του. Να διακοπεί η συνεδρίαση και να παραστήσει το μάγκα, ότι τη διέκοψε αυτός.

Από τον καθωσπρεπισμό περάσαμε στη χυδαιότητα.

Η μόνιμη επωδός αυτής της παρέας είναι το «καλύτερα φασίστες παρά κλέφτες».

Διαφωνώ.

Τον κλέφτη τον συλλαμβάνεις, τον δικάζεις, τον φυλακίζεις, τον τιμωρείς. Υπάρχει φάρμακο.

Ο φασίστας δεν θα διορθωθεί ποτέ.

Αυτό που έχει μέσα του είναι χειρότερο από μεταστατικό καρκίνο τελικού σταδίου…

ΥΓ: Η εξελικτική ψυχολογία ακολουθεί την ανθρώπινη εξέλιξη. Στην κατηγορία χρυσαυγιτισμός δεν τυγχάνει εφαρμογής.