Σελίδες

Παρασκευή 12 Απριλίου 2013

Το θέμα είναι οι επίορκοι;



Για να πάρουμε το Δεκέμβριο 2012 τη δόση-μαμούθ των 43,7 δισ. ευρώ έπρεπε να προχωρήσουμε σε πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων, κυρίως από ξένα χαρτοφυλάκια. Στη συνέχεια – και για να παραμείνει το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα …σωτηρίας (των τοκογλύφων) – έπρεπε να γίνει το κούρεμα του χρέους.

Όταν λέμε ‘κούρεμα’ μη φανταστείς χασούρα από ξένες τράπεζες και κερδοσκοπικά funds. Θα αστειεύεσαι! Λέγοντας ‘κούρεμα’ αναφερόμαστε στους μικρο-ομολογιούχους που έχασαν τους κόπους μιας ζωής, στα ασφαλιστικά ταμεία που βούλιαξαν, τα πανεπιστήμια, τα νοσοκομεία κλπ.

Για να σου δώσω να καταλάβεις, η αγορά ελληνικών ομολόγων (και οποιασδήποτε εθνικότητας) δεν ενέχει κανένα ρίσκο όταν αποκτηθεί από ξένα κράτη, ξένες τράπεζες, ξένους ιδιώτες. Τα λεφτά είναι εξασφαλισμένα, κάτι παραπάνω από ιερά. Όταν τα αγοράσουν απλοί πολίτες με ελληνικό διαβατήριο, απλά …τη γ@μησαν.
Πρόκειται για απλά μαθήματα οικονομίας και δεν καταλαβαίνω τι δεν καταλαβαίνεις.

Σήμερα πρόκειται να πάρουμε άλλη δόση. Και για να την πάρουμε πρέπει κάτι να δώσουμε. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Σήμερα λοιπόν, για να πάρουμε τη δόση των 2,8 δις ευρώ (του Μαρτίου) πρέπει να προχωρήσει η κυβέρνηση σε απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων με συνοπτικές διαδικασίες. Τι σημαίνει αυτό; Φορώντας κουκούλα και σηκώνοντας το δάχτυλο, αλά Αρτέμη Μάτσα.


Πετώντας τη μπάλα στην εξέδρα, το πολιτικό σκυλολόι που “κυβερνά” ομού με τους αρλεκίνους της δημοσιογραφίας, το ‘χουν ρίξει στη πλύση εγκεφάλου. 
Προς αποφυγή κάθε παρεξήγησης: όταν λέμε σκυλολόι που “κυβερνά” αναφερόμαστε σε αυτούς που παίρνουν το μισθό, έχουν ελληνικό ονοματεπώνυμο και απολαμβάνουν ασυλίας. Οι εντολές προέρχονται από τον αλήτη-κωλόγερο με το καροτσάκι.

Έχουμε κανα δυο χρόνια τώρα που αναμασάμε την κουβέντα για τις απολύσεις των επίορκων του δημοσίου. Το μεγάλο βάρος έχει πέσει στις απολύσεις αυτών των καραγκιόζηδων, σκάρτα (κυριολεκτικά) 2.000 άτομα. 
Το γελοιωδέστερο όλων είναι ότι κάποιοι από αυτούς βρίσκονται στη ψειρού και συνεχίζουν να πληρώνονται με το 1/3 του μισθού, διότι έτσι ορίζει ο (χοντρομαλάκας) νόμος. 
Σε αυτούς τους αλήτες εστιάζεται (έντεχνα) το θέμα και πολύ λιγότερη σημασία δίνεται για τους υπόλοιπους 23.000 περίπου που απαιτούνται για να συμπληρωθεί ο αριθμός των 25.000 που απαιτούν οι τροϊκανοί. Οι οποίοι τροϊκανοί, επειδή έχουν πάρει χαμπάρι με τι τενεκέδες έχουν ανοίξει κουβέντα, πέρασαν και αυτοί στο δούλεμα.

“Μαλακίες εσείς; Παπαριές εμείς”.

Διώξτε τους επίορκους και στη θέση τους προσλάβετε άλλους με προσόντα” μας είπαν. Και επειδή μέχρι αυτή τη στιγμή το πράγμα δεν προχωράει καθόλου, η εντύπωση που έχει μείνει στη κοινή γνώμη είναι ότι ο δημόσιος υπάλληλος, όσο μεγάλο καθίκι κι αν είναι, απολαμβάνει μια ιδιότυπη ασυλία, περίπου όπως και ένας βουλευτής. Όχι μόνο δεν απολύεται, αλλά πληρώνεται χωρίς να δουλεύει!

Τα δελτία των 8 αφιερώνουν καθημερινά τουλάχιστον ένα δεκάλεπτο ρεπορτάζ και στη συνέχεια τηλεδικαστήριο για το θέμα. Και κάθε μέρα όλο και κάποια κραυγαλέα περίπτωση επίορκου ή κοπανατζή θα ανασύρουν να πλασάρουν. Τυχαίο; Ναι!

Γιατί γίνονται όλα αυτά;
Ο προφανής λόγος είναι για να διαολιστεί εντελώς η κοινή γνώμη με τις κωλυσιεργίες, τα μπρος-πίσω και τα είπα-ξείπα αυτών των απίστευτων της τρόικας εσωτερικού και του υπουργικού συμβουλίου και να πει (το έχει πει ήδη) “ρε δεν πάτε στο διάολο αδιόρθωτοι κερατάδες που συντηρείτε τη σαπίλα”!!!

Ο άλλος λόγος είναι επειδή αυτή η κυβέρνηση δεν θα μακροημερεύσει. Έτσι, παρότι οι αποφάσεις είναι κοινά αποδεκτές και προέρχονται μέσα από συναντήσεις εκπροσώπων των τριών κομμάτων, στη συνέχεια βγαίνουν υπουργοί, αρχηγοί και  κόμματα στα κανάλια για να διαχωρίσει ο καθένας τη θέση του. Οι εκλογές δεν θα αργήσουν, πρέπει να διατηρήσουμε το δικό μας πολιτικό τομάρι, πέτα λίγο καλαμπόκι στους μαλάκες από κάτω.

Ο αρμόδιος υπουργός Μανιτάκης λέει πως οι επίορκοι δεν απολύονται από τον υπουργό, αλλά από τα πειθαρχικά συμβούλια. Τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, υπολειτουργούν ή δεν λειτουργούν. Ο υπουργός Δικαιοσύνης Ρουπακιώτης λέει πως είναι άδικο να στοχοποιούνται όλοι οι υπάλληλοι και να λειτουργούν υπό καθεστώς τρόμου (π.χ. από κάτι χρυσαύγουλα που έχουν αυτοχριστεί Ζορό, θα συμπλήρωνα) γιατί έτσι δεν θα λειτουργήσει τίποτα.
Σωστός ο Ρουπακιώτης.
Μόνο που δεν μας εξήγησε γιατί μπαίνει στα ξένα χωράφια του δίπλα υπουργείου και δεν κοιτάει να δώσει λύση στα ζητήματα που άπτονται της δικής του αρμοδιότητας. Το ότι δεν λειτουργούν τα πειθαρχικά λόγω έλλειψης δικαστικών είναι δικό του κομμάτι!

Ο Σαμαράς (αυτός κι αν είναι αρμόδιος) κατά την προσφιλή του τακτική έχει κάτσει στην άκρη και ενημερώνεται από τους επικοινωνιολόγους. Σήμερα που το αυγό έφτασε στον κ@λο, μας ανακοίνωσε ότι το Σύνταγμα επιτρέπει απόλυση δημοσίων υπαλλήλων όταν καταργείται η θέση.
Αυτό το ξέραμε.
Αυτό που δεν ξέρουμε είναι γιατί μας το λες τώρα που γίνεται η κουβέντα για επίορκους, κοπανατζήδες και πλαστά πτυχία. Συνεπώς, αυτά τα περί προσλήψεων στις κενές θέσεις που θα δημιουργηθούν είναι τρίχες!



Θεωρητικά έχουμε ένα Σύνταγμα. Επίσης, εντελώς θεωρητικά όμως, το Σύνταγμα αυτό ισχύει και εφαρμόζεται. Εκεί ‘πατάει’ ο Μανιτάκης και ο Ρουπακιώτης (που αποτελούν και οι δύο επιλογές του κυρ Φώτη του αριστερού) και δεν δείχνουν με το δάχτυλο ποιοι θα πάρουν τον πούλο από το δημόσιο.

“Ας έρθει άλλος να το κάνει, εμείς είμαστε αριστεροί”.
Ναι, μάλιστα, εσύ ότι πεις!

Το Σύνταγμα όμως το έχουν γ…ήσει από όλες τις μπάντες. Κατά φύση, πάρα φύση, σε όλες τις στάσεις και από παντού. Το θυμήθηκαν και το εφαρμόζουν για να μη διώξουν τα κατακάθια του δημοσίου. Τι να πεις!

Οι νόμοι ορίζουν πως ο υπάλληλος απολύεται μόνο με τελεσίδικη δικαστική απόφαση. Σε διαφορετική περίπτωση και ενώ η υπόθεση εκκρεμεί στο Εφετείο (5-10 χρόνια δηλαδή), αμείβεται με το 1/3 των αποδοχών. Η ξεφτίλα είναι πως δεν υπάρχει πρόβλεψη (!!!) επιστροφής αυτού του 1/3 σε περίπτωση που τελεσιδικήσει η απόλυση. Έτσι λοιπόν ο καθένας από δαύτους, ανάλογα το φόρτο εργασίας των δικαστηρίων, το συνήγορο και τις προσβάσεις αυτού στην έδρα, για κάμποσα χρόνια πληρώνεται χωρίς καν να δουλεύει! Υπάρχουν ακόμη και περιπτώσεις υπαλλήλων που συλλαμβάνονται επ’ αυτοφώρω και συνεχίζουν να πληρώνονται. Αυτά βλέπει ο λαός και βγαίνει από τα ρούχα του!

Εγώ κ. Ρουπακιώτη και κ. Μανιτάκη που δεν έχω τις δικές σας ειδικές γνώσεις, λέω να σας προτείνω κάτι. Γιατί δεν φέρνεται στη Βουλή αύριο το πρωί έναν νόμο σύμφωνα με τον οποίο να διακόπτεται άμεσα η μισθοδοσία του υπό δίωξη υπαλλήλου μέχρι να τελεσιδικήσει η υπόθεσή του; Το δικαστήριο να γίνεται άμεσα και το εφετείο επίσης. Σε περίπτωση που αθωωθεί να του καταβάλλονται ολόκληροι οι μισθοί και μάλιστα εντόκως.

Α, μη το ξεχάσω. Οι απολύσεις 25.000 Δ.Υ. μέχρι το τέλος του χρόνου αποτελεί κυβερνητική δέσμευση που φέρει φαρδιά πλατιά τις τζίφρες των κυβερνώντων. Σε διαφορετική περίπτωση δεν θα υπέγραφαν οι τροϊκανοί για τη δόση με τα 40 τόσα δισ. και θα είχαμε πεινάσει, όπως μας είχε ενημερώσει τότε ο στούρνος. Κόφτε λοιπόν τις μαλακίες ότι πιέζεστε απ’ έξω και δώστε λύση ξεσκαρτάροντας το δημόσιο από τη βρωμιά του.


ΥΓ: Πέρσι πήγα να πάρω το χαρτί με το  (τελευταίο) επίδομα αδείας μου. Ακριβώς κάτω από το δικό μου ήταν ενός …“συναδέλφου” καταδικασμένου για ναρκωτικά, που τα τελευταία 5 χρόνια ήταν στη φυλακή. Έπαιρνε επίδομα αδείας 1,5 ευρώ παραπάνω από εμένα.
Καλή μας νύχτα.
Γενικώς!

22 σχόλια:

  1. Ξέρεις κάτι; Στον ιδιωτικό τομέα έχει πέσει μαχαίρι εδώ και πολλά χρόνια και γι αυτούς δεν έχει χυθεί τόσο μελάνι. Ο συνδικαλισμός είναι έννοια ανύπαρκτη και μόνο ως αστείο μπορεί να λεχθεί και η τρομοκρατία καλά βαστεί, παλαιόθεν. Για το δημόσιο, δεν τρέφω τα καλύτερα αισθήματα, δεινοπαθούσα γαρ, κάθε φορά που βρίσκομαι στο γκισέ μιας δημόσιας υπηρεσίας. Ας γίνει λοιπόν το ξεσκαρτάρισμα, ας επιβληθούν μέθοδοι αξιολόγησης κι ας τελειώνουμε μ' αυτό το παραμάγαζο που έχουν στήσει οι πολιτευτάδες προς άγραν ψηφοφόρων.
    Αντιλαμβάνομαι το πολιτικό παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες τους, αλλά δεν δέχομαι ότι θα είναι πάντα στο απυρόβλητο.
    Με πολλή αγάπη και εκτίμηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το πόσο μελάνι ή (κροκοδείλια) δάκρυα θα χυθούν για την ανεργία από πολιτικούς και δημοσιογράφους μου είναι αδιάφορο. Ξέρω ότι είναι προς άγραν ψήφων ή τηλεθέασης, άρα ψεύτικα.

      Επειδή είσαι νέα στο παρόν ιστολόγιο θα σου αναφέρω κάποια πράγματα που οι παλαιότεροι τα έχουν διαβάσει πολλές φορές και αποτελούν πάγιες θέσεις μου.
      Τα δύο μεγαλύτερα καρκινώματα από τα οποία πάσχει το ελληνικό δημόσιο είναι η μονιμότητα και ο συνδικαλισμός. Χωρίς να μπορείς να ξεχωρίσεις τι είναι χειρότερο και από τι τελικά πέθανε ο ασθενής. Και όταν λέω για συνδικαλισμό δεν αναφέρομαι στο κίνημα, αλλά στους μεγαλο-κουφαλο-συνδικάλες ρουφιάνους/κομματόσκυλα/άεργους.

      Ξέρω πως ακούγεται παράξενο ή ψεύτικο, αν θες το δέχεσαι: οι τρόποι με τους οποίους προσωπικά πολιτεύομαι στον εργασιακό μου χώρο απέχουν από αυτό που ονομάζεται δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία. Ουκ ολίγες φορές έχω έρθει σε ρήξη με συναδέλφους και προϊστάμενους διαπιστώνοντας την καταφανή πατάτα/πουστιά του νόμου. Προσπαθώ να σέβομαι τα χρήματα που μου δίνει ο ελληνικός λαός και να πληρώ με ευσυνειδησία τα καθήκοντά μου.
      Ο λόγος;
      Ίσως επειδή έχω δουλέψει 6 χρόνια στον ιδιωτικό τομέα, όπου έμαθα να σκέφτομαι και να λειτουργώ με άλλη αντίληψη. Ίσως επειδή θέλω να διαφοροποιούμαι από το μπούγιο και να στιγματίζω το λάθος.
      Δεν έχω καταφέρει και σπουδαία πράγματα, μάλλον γραφικός γίνομαι. Αδιαφορώ!

      Όσον αφορά το συνδικαλισμό θα σου πω πως τα τελευταία 15 χρόνια απέχω, ενώ πριν από 2 χρόνια κατέθεσα αίτηση αυτό-διαγραφής από το Σωματείο Εργαζομένων και τους χαιρέτησα. Σβήστηκα από τα κιτάπια τους διότι δεν με εξέφραζε τίποτα και κανένας!

      Είμαι ο τελευταίος που θα υπερασπιστώ τη χαμένη υπόληψη του δημοσίου. Να είσαι σίγουρη πως αν ο ελληνικός λαός γνώριζε το μέγεθος της σαπίλας θα είχε εισβάλλει στις υπηρεσίες κρατώντας γκασμάδες.
      Δεν δέχομαι όμως με τίποτα την ισοπέδωση και το τσουβάλιασμα των πάντων που γίνεται ίσως από τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Είναι άδικο…!

      Διαγραφή
    2. Πέτρο αν δεν ήσουν διαφοροποιημένος δεν θα είχες αυτό το μπλογκ και δεν θα έγραφες αυτά που γράφεις. Θα ήσουν βολεμένος στη θεσούλα σου και θα τα έκανες όλα γαργάρα για να μη χάσεις τα κεκτημένα.
      Τα τσουβαλιάσματα & οι γενικεύσεις μακριά από μένα.
      Εφόσον έχεις εργαστεί στον ιδιωτικό τομέα, εξηγούνται όλα. Μόνο αυτοί που έχουν κάνει το πέρασμά τους από κει, ξέρουν να εκτιμούν & να σέβονται τον εαυτό τους και τους πολίτες.
      Όπως πολύ σωστά λες όμως, γίνονται γραφικοί και αντιπαθείς. Δεν εξυπηρετούν το σύστημα...
      Σέβομαι απόλυτα αυτά που λες και σου βγάζω το καπέλο για τις απόψεις και τη στάση σου! Μακάρι να ήταν όλοι σαν και σένα. Θα είχαμε μεγαλουργήσει!
      Τα σέβη μου και πάλι!

      Διαγραφή
    3. Αγαπητή Μαρία, δεν υπάρχουν άνθρωποι τού «από δω» και του «από κει» τομέα. Υπάρχουν άνθρωποι.
      Θεωρώ φαιδρότατο το μεταξύ τους διαχωρισμό, όταν χρησιμοποιείται για να ξεχωρίσει τους …«καλούς» από τους …«κακούς». Τον αποδέχομαι μόνο όταν χρησιμοποιείται στη κουβέντα για να καταλαβαίνουμε για ποια ομάδα εργαζομένων μιλάμε.

      Ο χώρος εργασίας δεν θα μπορούσε με τίποτα να διαμορφώσει τη ψυχοσύνθεση του ανθρώπου. Ένας τενεκές θα παρέμενε τενεκές όπου κι αν δούλευε. Στον ιδιωτικό τομέα θα κρυβόταν περισσότερο, θα φοβόταν περισσότερο, θα λουφάριζε λιγότερο, θα έκλεβε λιγότερο. Όχι φυσικά επειδή θα σέβεται το αφεντικό ή τους συναδέλφους που τρέχουν. Όποτε του δινόταν ευκαιρία θα έβγαζε τον πραγματικό του εαυτό διακινδυνεύοντας την απόλυση.

      Στο δημόσιο όποιος μπαίνει τενεκές, βγαίνει έτσι. Για να καλυτερέψει ως προσωπικότητα είναι μάλλον αδύνατο. Η ρημάδα η μονιμότητα, η ετήσια αξιολόγηση της πλάκας, η κακώς εννοούμενη συναδελφική αλληλεγγύη, η συγκάλυψη της ανομίας, οι παρόμοιες συμπεριφορές από κάποιους γύρω, το ρουφιανιλίκι, ο «συνδικαλισμός», η εκτεταμένη διαφθορά που εδράζεται στη πολυνομία και την ατιμωρησία και πολλά άλλα βοηθούν στο να μην αλλάζει τίποτα.

      Το νόημα των λεγομένων μου είναι ένα: καλοί και κακοί υπάρχουν παντού. Αλίμονο αν ο ιδιωτικός τομέας ήταν το καθαρτήριο που εξάγνιζε τους ανθρώπους και στον οποίο έμπαιναν μόνο οι ικανοί. Αλίμονο αν στο δημόσιο υπήρχαν μόνο τα λαμόγια και τα καθάρματα.

      Δεν παριστάνω το κάτι διαφορετικό. Ένας συνηθισμένος Δ.Υ. είμαι, όπως είναι και ΠΟΛΛΟΙ άλλοι. Που δεν κλέβουν, που τηρούν το ωράριο, που σέβονται τα λεφτά που παίρνουν.

      Απλά τα αγριόχορτα έχουν ανέβει πολύ ψηλά και δεν βλέπει κανένας αυτά που φύτεψε.

      Διαγραφή
    4. Καλησπέρα από Πύργο ( μιας κι απόψε συστηθήκαμε)!
      Χώνομαι εδώ σφήνα γιατί με κάλυψε σε αρκετά η Μαρία αλλά και το δικό σου τελευταίο σχόλιο.
      Θα συμφωνήσω ότι παντού υπάρχουν άνθρωποι. Αλλά αυτά τα δυο μέτρα και τα δυο σταθμά ποτέ δεν τα κατάλαβα, ούτε τα χώνεψα!

      Μέχρι στιγμής δεν έχω γνωρίσει άτομα του δημοσίου (στο δικό μου περιβάλλον βέβαια) που δεν λούφαραν, που δεν πήραν παχυλούς μισθούς ( στα ένδοξα χρόνια) που δεν ήταν πρόκληση για τους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα. Άνθρωποι χωρίς γνώσεις ή ικανότητες, που έτυχε να έχουν ένα καλό μέσο, άνθρωποι που δεν ξέρουν να γράψουν καλά καλά.
      Όπου εργάστηκα (στον ιδιωτικό τομέα) ποτέ δεν αμείφτηκα για αυτά που πρόσφερα, ποτέ δεν αναγνωρίστηκε το πτυχίο μου (χεσμένο το είχαν μετά, αλλά μέχρι να επιλεγείς ζητούσαν όλα τα προσόντα) ποτέ δεν πήρα άδειες, επιδόματα, δώρα ολόκληρα κι όλα τα σχετικά. Τα τελευταία 9 χρόνια έχω απουσιάσει συνολικά 13 μέρες.Για διακοπές ούτε λόγος.Τέλος τα τελευταία 9 χρόνια εργάζομαι παραπάνω από 46 ώρες την εβδομάδα.

      Φυσικά δεν υποστηρίζω ότι όλοι του δημοσίου είναι όπως τους περιέγραψα πιο πάνω, νομίζω όμως ότι το σύνολο έχει αυτή την εικόνα.
      Αλλά από την άλλη δεν περιμένω ότι θα γίνει τώρα ξεσκάρτισμα!
      Να σου πω την αλήθεια δεν περιμένω τίποτα!
      Τον πόνο μου άφησα.... Πάω να πιω και τον πνίξω. Τον πόνο μου!

      Καλό ξημέρωμα!


      Διαγραφή
    5. Τα δύο μέτρα και σταθμά δεν αποτελούν νομοθεσίες των Δ.Υ. Το κράτος είναι που θεσμοθετεί από τη μια τη μονιμότητα σε όλους ανεξαιρέτως τους υπαλλήλους που προσλαμβάνει (όσο καλοί ή άχρηστοι και αν είναι, δυστυχώς!) και από την άλλη αφήνει ανεξέλεγκτους τους επιχειρηματίες του Ι.Τ. να απολύουν όποτε γουστάρουν, να μη πληρώνουν τα νόμιμα, να μη δίνουν άδειες, να μην αποζημιώνουν υπερωρίες κλπ., φτιάχνοντας μια νομοθεσία που τους βολεύει (αμφότερους).

      Σε αυτές τις κατάφωρες παρανομίες εις βάρος των εργαζομένων στον Ι.Τ. που ευθύνεται ο ίδιος ο Δ.Υ.;

      Νομίζω ότι ο κάθε εργαζόμενος του Ι.Τ. θα ήθελε να έχει και αυτός μονιμότητα, εξασφάλιση, δικαιοσύνη, να αποζημιώνεται βάσει μιας δίκαιης νομοθεσίας και να μην είναι έρμαιο του κάθε αλήτη.
      Σωστά ή κάνω λάθος;
      Δεν φαντάζομαι να τη «βρίσκει» κάποιος με τις συνεχείς απολύσεις και την ανεργία. Το ότι αυτό δεν συμβαίνει (και δεν συμβαίνει σε καμία χώρα) πρέπει να κατηγορείται ο Δ.Υ. σα να το θέσπισε αυτός;

      Οι ΚΑΤΑΦΩΡΕΣ ΑΔΙΚΙΕΣ εις βάρος του Ι.Τ., κατά τη δική μου γνώμη, δεν «αίρονται» ρίχνοντας στον ίδιο Καιάδα και όλους τους υπόλοιπους ανεξαιρέτως.
      Όταν μας πονάει το ένα πόδι δεν τραβάμε κλωτσιές στο τοίχο να μας πονέσει και το άλλο. Έτσι δεν είναι;
      Η δική μου λογική λέει πως όλοι οι έλληνες, επειδή ακριβώς (πρέπει να) είναι ίσοι πρέπει και να απολαμβάνουν των ίδιων δικαιωμάτων. Δουλειά για όλους, σταθερή και μόνιμη, που θα αποζημιώνεται βάσει των προσόντων του και των κοινωνικών του αναγκών (γάμος, παιδιά κλπ).

      Φυσικά από τα παραπάνω Ε-Ξ-Α-Ι-Ρ-Ω τους ΚΗΦΗΝΕΣ, τους ΑΡΓΟΣΧΟΛΟΥΣ, τους ΚΟΠΑΝΑΤΖΗΔΕΣ και τους ΡΟΥΦΙΑΝΟΥΣ. Ίσα δικαιώματα πρέπει να απολαμβάνουν μόνο όσοι προσφέρουν, είτε στον ένα τομέα είτε στον άλλον. Και για την ίδια δουλειά ο καθένας θα αποζημιώνεται εξίσου με τον άλλον.

      Ξέρεις πόσες φορές έχω τσακωθεί (κυριολεκτικά) με συναδέλφους στο γραφείο π.χ. για την άδεια τοκετού-μητρότητας. Όποια Δ.Υ. μείνει έγκυος μπορεί να απουσιάσει 2 χρόνια με αποδοχές, κάτι που δεν ισχύει στον Ι.Τ., αν θέλει αυτή η γυναίκα να επιστρέψει ξανά στη δουλειά της. Η λογική μου όμως είναι να αυξηθεί η αντίστοιχη άδεια στον Ι.Τ. ή να μειωθεί λίγο των Δ.Υ. ώστε να «συναντηθούν» και όχι να καταργηθούν και στους δύο. Αυτό θα το ήθελε και ο επιχειρηματίας, αλλά και το δημόσιο. Ο χαμένος ποιος θα είναι;

      Οι αναρρωτικές άδειες που έχω πάρει είναι ελάχιστες. 3 μέρες όταν νοσηλεύτηκα, 10 μέρες μετά από πτώση με μηχανή (10 ράμματα στο κεφάλι) και 10 μέρες μετά από αλλεργικό σοκ από χάπι. Οι υπόλοιποι γελάνε μαζί μου.

      Δεξιά στο blog στις «Δημοφιλείς Αναρτήσεις» θα βρεις το : «Ο δημόσιος υπάλληλος φταίει για όλα !». Αν θες διάβασέ το.

      ΥΓ: Μου έχει συμβεί στο παρελθόν να «συναντηθώ» διαδικτυακά με ανθρώπους, που όταν μετά από λίγο καιρό μάθουν ότι δουλεύω στο δημόσιο, είτε εξαφανίζονται, είτε με αντιμετωπίζουν με καχυποψία. Ενώ αντίστοιχα αν δούλευα στον Ι.Τ. θα ήμουν κάτι άλλο, θα ήμουν …«δικός» τους! Τα συμπεράσματα τα αφήνω σε σένα.

      Καλημέρα.

      Διαγραφή
    6. Καλημέρα! Δεν διαφωνώ μαζί σου σε όλα όσα έγραψες και προσεκτικά διάβασα! Δεν είπα ότι ευθύνεται ο Δ.Υ. Θα προτιμούσα να μην υπάρχει μονιμότητα εξαρχής. Δεν ζήτησα ποτέ μονιμότητα στον Ιδιωτικό τομέα που αναγκάστηκα να βρω εργασία για να ζήσω, αφού στο δικό μου αντικείμενο σπουδών δεν γίνονταν εύκολα προσλήψεις και δεν είχα ευκαιρίες. Ακόμα και τώρα ανησυχώ με τις απολύσεις γιατί γνωρίζω ότι η ανεργία θα οδηγήσει στο κλείσιμο της επιχείρησης που εργάζομαι και θα μείνω κι εγώ άνεργη!
      Θα προτιμούσα αλλαγή στο νόμο. Θα προτιμούσα να υπάρχει αξιοκρατία. Ανεξάρτητα από τον τομέα. Έστρωσα κ@λο στη ζωή μου. Δεν επαναπαύτηκα ποτέ σε ένα πτυχίο. Παρακολουθούσα διαρκώς σεμινάρια. Ακόμα και το πτυχίο αγγλικών ( που μου έλειπε) και που θα μου έδινε περισσότερα μόρια έδωσα εξετάσεις στα 35 και το πήρα. Γιατί μέχρι τότε ήλπιζα!
      θα προτιμούσα πολλά....Αλλά ξεχνώ για ποια χώρα μιλάμε!
      ΥΓ: Δεν ξεχωρίζω τους ανθρώπους ανάλογα με τη δουλειά τους, τις σπουδές τους , τον τομέα τους. Για την ακρίβεια δεν ξεχωρίζω ανθρώπους!
      Βρήκα εξαιρετική τη δημοσίευση σου κι όλα τα σχόλια που διάβασα. Τον πόνο μου άφησα χτες. Σε βρήκα πρόχειρο εκείνη την ώρα που έχριζα ανάγκης ψυχοθεραπείας! :)
      Χαρούμενη Κυριακή εύχομαι!

      Διαγραφή
    7. Λοιπόν, σε διάβασα! Δε λέω, βρήκα ενδιαφέροντα πολλά επιχειρήματά σου. Μίλησες για μίσος και όχι απλό χάσμα ανάμεσα σε Ι.Υ και Δ.Ι και δεν θα διαφωνήσω ότι οι περισσότεροι νιώθουν έτσι.
      Θα σου απαντήσω με κάτι άσχετο φαινομενικά.
      Διαβάζω κατά καιρούς περιγραφές των γυναικών. Κυρίως από άντρες! Και όλες μπαίνουμε σε μια μεγάλη γενική κατηγορία και μας προσάπτουν τα μύρια όσα.
      Ποτέ δεν ενοχλήθηκα, ούτε επιτέθηκα λεκτικά διαβάζοντας να με παρουσιάζουν στην ουσία κι εμένα κάπως! Γνωρίζω τον εαυτό μου. Επίσης με γνωρίζουν αυτοί που θέλω κι αγαπώ. Με αφήνουν αδιάφορη τα όσα λέγονται κι αναφέρονται στο σύνολο.
      Πάντα και παντού θα υπάρχουν οι εξαιρέσεις! Δεν χρειάζεται να παίρνεις πάνω στους ώμους σου όλες τις κατηγορίες για τους Δ.Υ
      Χαίρομαι που είσαι η εξαίρεση. Ίσως αυτοί που γνώρισα ως τώρα εγώ με έκαναν να πιστέψω στον κανόνα. Μα δεν ξεχνώ πως θα υπάρχουν πάντα οι διαφορετικοί, οι λίγοι που ίσως κάποτε να είναι κι ελπίδα μας!
      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
    8. Απαντώ συνολικά και στα δύο σου σχόλια.
      Σε καμία περίπτωση δεν εννοώ ότι εσύ τα είπες. Απαντώντας στο σχόλιο γράφω τη γνώμη μου και κάνω μια γενική περιγραφή της κατάστασης. Η αντίληψη ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Δ.Υ. είναι κοπανατζήδες, άχρηστοι και γλύφτες προέρχεται από τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας. Είμαι βέβαιος πως αυτοί που έχουν αυτή την αντίληψη δεν πρόκειται να μεταπειστούν με τίποτα. Και με αυτούς δεν ανοίγω κουβέντα.

      Έγραψα στο πρώτο μου σχόλιο ότι “Είμαι ο τελευταίος που θα υπερασπιστώ τη χαμένη υπόληψη του δημοσίου.” Σε καμία περίπτωση δεν παίρνω στους ώμους μου κανέναν. Λέω απλά τη γνώμη μου, όποια αξία έχει.

      Εγώ αντιθέτως ζητώ μονιμότητα στον Ι.Τ. Όταν απολύεται ο υπάλληλος/εργάτης, όχι με δική του ευθύνη (απουσιάζει, είναι ανίκανος, τεμπέλης, αδιάφορος κλπ) να υποχρεούται η επιχείρηση να τον αποζημιώνει αδρά. Μόνο έτσι θα σταματήσει η αλητεία των μεν και η ανασφάλεια των δε.

      Έχω πει πολλές φορές ότι ο διαχωρισμός σε «κουτάκια» είναι ο μεγαλύτερος φασισμός. Όπου και αν ανήκεις, σε οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα, με οποιαδήποτε ιδεολογία, χρώμα, φύλλο, εθνότητα, οικονομικό προφίλ, θα βρεθούν κάποιοι από την «άλλη» πλευρά να πουν τις μαλακίες τους. Ισοπεδώνοντας και τσουβαλιάζοντας τους πάντες. Αυτό για μένα είναι ο φασισμός στην πιο χυδαία του μορφή.

      Έχω πάρει μέρος σε 14 επιτροπές προσλήψεων. Η γυναίκα μου είναι άνεργη, αν αυτό λέει κάτι. Ούτε ποτέ διορίστηκε κανένας συγγενής μου. ΠΟΤΕ!!!!!
      Όποιος το έχει μάθει δεν το πιστεύει. Όποιος το πιστεύει με λέει μαλάκα.

      Μπορείς να μου πεις τι έπρεπε να κάνω; Το λαμόγιο ή το μαλάκα;;;

      Όλοι αυτοί που κατηγορούν τους υπαλλήλους του δημοσίου, είναι σίγουροι τι θα έκαναν στη θέση μου;;;
      Αν ήσαν οι ίδιοι γιατροί ή εφοριακοί, είναι σίγουροι πως θα παρέμεναν τίμιοι;;;

      Το θέμα, Αριστέα μου, δεν είναι να είσαι τίμιος επειδή δεν μπορείς να είσαι άτιμος.
      Το θέμα είναι τί κάνεις όταν έχεις το μέλι στα χέρια σου.
      Εκεί είναι η μαγκιά…!


      ΥΓ1: Σε λίγο θα δημοσιεύσω την επόμενη ανάρτηση. Γι’ αυτή τη νομοθετική πουστιά θα βρεθούν πάρα πολλοί (αν όχι όλοι) να πουν: “ορίστε, πάλι νόμους υπέρ των επίορκων έφτιαξαν”.
      Μπορείς να μου πεις αν αυτή η ξεφτίλα πρέπει να δημιουργεί ενοχές σε όλους;

      ΥΓ2: Το χωριό λέγεται Δήμητρα – Δήμος Βαρθολομιού.
      Φιλιά.

      Διαγραφή
    9. Θα σου μιλήσω με πάσα ειλικρίνεια. Δεν ξέρω πως θα φερόμουν αν ήμουν δημόσιος υπάλληλος. Αν και εργάστηκα σε κοινοτικά προγράμματα με συμβάσεις δεν θεώρησα ποτέ τον εαυτό μου δημόσιο λειτουργό. Τα περισσότερα χρόνια της ενήλικης ζωής μου εργάστηκα στο σπίτι μου ιδιωτικά κάνοντας φροντιστηριακά μαθήματα σε μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες. Έτσι έμαθα από νωρίς να σέβομαι και να τιμώ τον πελάτη που με πλήρωνε- αν δεν το έκανα θα είχα κι ηθικό θέμα αλλά και δεν θα είχα ξανά δουλειά είτε από τον ίδιο είτε από άλλους ( θα με ακολουθούσε άσχημα φήμη).
      Αργότερα έμαθα να τιμώ τον εργοδότη που με πλήρωνε ακόμα κι αν με κατέκλεβε παράφορα! Όταν έφυγα από τον προηγούμενο εργοδότη μου ( που μου είχε φερθεί και σκάρτα εδώ που τα λέμε- ιδιαίτερα γραμματέας σε κατασκευαστική εταιρεία ήμουν...παραλίγο να μου ζητήσει να του κάτσω κιόλας) ( να πω εδώ ότι έφυγα οικειοθελώς για να πάω στην επιχείρηση του γαμπρού μου που με χρειάζονταν)
      όταν ήταν που λες η τελευταία μέρα μου εκεί εγώ πήγα και τον ευχαρίστησα !
      Γιατί παρά το μύρια όσα εγώ είχα φάει ψωμί για 4 χρόνια !
      Μου ζήτησε συγγνώμη στο τέλος για όλα όσα είχα τραβήξει!
      Δεν ξέρω γιατί στα γράφω. Απλά είμαι ίσως μια διαφορετική περίπτωση! Καλό είναι να ακούγονται και οι διαφορετικές περιπτώσεις ε;
      Δεν ξέρω πώς θα ήμουν αν ήμουν στο δημόσιο!

      Θα σε διαβάσω με χαρά στην επόμενη! Αν μη τι άλλο με βάζεις σε σκέψεις και σε ευχαριστώ! Να ξεφεύγω λιγάκι από τα στεγανά μου!

      ΥΓ: Δεν την είχα ακουστά τη Δήμητρα αλλά το Βαρθολομιό είναι πολύ κοντά! :)

      Διαγραφή
    10. Χαίρομαι ιδιαίτερα για την ειλικρίνεια σου. Θα σε καλούσα μάλιστα να κάνεις ένα “γκάλοπ” σε γνωστούς και φίλους τι θα έκαναν αυτοί στην περίπτωση που κατείχαν δημόσια θέση και είχαν τη δυνατότητα να βγάλουν πολλά και μαύρα. Κάτι μου λέει πως αν απαντήσουν τίμια θα εκπλαγείς.

      Και αν εκπλαγείς, όπως πιστεύω, ίσως να μπορέσεις να ανοίξεις μαζί τους μια κουβέντα για τις παθογένειες που έχει το σύστημα και πως μπορεί κάποιος να κρατήσει την ακεραιότητά του. Αυτό που θέλω να πω είναι πως δεν είναι θέμα ανθρώπων (μόνο) αλλά διαλυμένου συστήματος.
      Το πιθανότερο είναι οι φίλοι σου να επιλέξουν είτε το δρόμο της διαφθοράς είτε να κρατήσουν την αξιοπρέπειά τους. Να τα βάλουν με το σύστημα, δε νομίζω. Εδώ ο ίδιος ο επιθεωρητής δημόσιας διοίκησης έχει στείλει εκατοντάδες υπομνήματα και τον έχουν χ#σμένο. Τον υπάλληλο θα ακούσουν;

      Το νόημα όσων γράφουμε στα blogs είναι η ανταλλαγή απόψεων. Απλά, με αλήθειες, χωρίς ύβρεις και αποκλεισμούς. Πολλά από αυτά που έχω κατά καιρούς διαβάσει είτε με προβλημάτισαν πολύ, είτε με οδήγησαν να αλλάξω άποψη σε κάτι για το οποίο ήμουν σίγουρος.
      Σε κάθε περίπτωση με έκαναν καλύτερο.

      Διαγραφή
  2. Μιας και ξεφτιλιστήκαμε εντελώς, που να δεις εμείς οι από μέσα πόσο εκτίμηση μας έχουμε! Τρωγόμαστε μεταξύ μας σαν τα σκυλιά τα μαύρα. Αλλά, το ψάρι(του Δημοσίου)βρωμάει από το κεφάλι κι εγώ, όχι ουρά δεν είμαι. Κοντεύω να βγω έξω από το..πιάτο. Να δεις κάτι ΕΔΕ που δεν εφαρμόστηκαν ποτέ! Να δεις κάτι επίορκους που έκλεψαν ολόκληρο το ταμείο κι ακόμα πληρώνονται πριγκιπικά, να δεις που κάποτε λέγαμε πως..θα μας πούνε και μαλάκες"! Ε! Μας είπαν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τον τελευταίο χρόνο έχω πάρει μέρος σε 5 ΕΔΕ! Συνεπώς έχω προσωπική άποψη για τη διαδικασία, τουλάχιστον για το χώρο μου. Το τι τερατουργήματα έχω ακούσει δεν λέγεται. Περί συγκάλυψης δεν θα απαντήσω για ευνόητους λόγους. Απάντηση μπορείς να πάρεις από την τελευταία παράγραφο του πιο πάνω σχόλιου.

      Διαγραφή
  3. Γεια σου, Πέτρο, καλό Σ/Κ!....
    Οι πρώτοι πρώτοι ΕΠΙΟΡΚΟΙ που θα 'πρεπε να απολυθούν είναι αυτοί που μας κυβερνούν κι όλες οι "βδέλες", σύμβουλοι, παρασύμβουλοι κι όλο το κακό συναπάντημα, οι αλήτες του κερατά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Γιάννη
      Έχω γράψει και στο παρελθόν πως οι πλέον ακατάλληλοι υπάλληλοι του δημοσίου είναι οι βουλευτές και χειρότεροι όλων οι κυβερνητικοί, διότι και κρατικοδίαιτοι είναι και παχυλότατα αμειβόμενοι και έργο δεν παράγουν. Το μόνο που παράγουν είναι λογοδιάρροια και ελλείμματα.
      Καλό σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  4. Ας τελειώνουμε πια με το παραμύθι ότι για όλα φταίει η μονιμότητα των Δ.Υ. Η μονιμότητα θεσπίστηκε για να μπορούν οι υπάλληλοι να λένε και "όχι" στους πολιτικούς τους προϊσταμένους, όταν αυτοί τους ζητάνε να ενεργήσουν κατά παράβαση του νόμου, χωρίς να φοβούνται ότι θα απολυθούν. Η μονιμότητα θεσπίστηκε για να μην μπορεί η εκάστοτε πολιτική ηγεσία να προσλαμβάνει όποιους γουστάρει και να απολύει όποιους δε γουστάρει. Φυσικά, ως θεσμός αλώθηκε από τον έντονο κομματισμό. Δεν μπορούν να απολύσουν τους κομματικά αντίπαλους ή ανένταχτους, τους βάζουν όμως στο ψυγείο και δεν τους προάγουν, όπως δεν απολύουν και τους ανάξιους, τεμπέληδες και κοπανατζήδες όταν είναι "δικοί τους" ή -στους ΟΤΑ ιδίως- όταν έχουν μεγάλο σόι και πολλούς ψήφους.
    Όποιος πιστεύει ότι με την άρση της μονιμότητας το δημόσιο θα λειτουργεί καλύτερα και θα εξυπηρετεί καλύτερα τους πολίτες απλά αυταπατάται. Η μεγαλύτερη γάγραινα του δημοσίου είναι ο κομματισμός, αλλά για αυτόν δε μιλάει κανείς. Και κάνω το εξής ερώτημα: Είμαστε βέβαιοι ότι αν αρθεί η μονιμότητα αυτοί που θα απολυθούν θα είναι οι ανίκανοι και οι τεμπέληδες; Μα αυτοί είναι έτσι όπως είναι, γιατί πουλάνε άλλους είδους εξυπηρετήσεις στα αφεντικά τους. Οι περισσότεροι είναι ή κομματικά κοπρόσκυλα ή χρήσιμοι ρουφιάνοι και έχουν και αρκετό θράσος, ώστε να μη θέλει κανείς να μπλέξει μαζί τους. Νομίζετε ότι θα σκεφτεί κανείς τον ήσυχο και έντιμο υπάλληλο που δεν ξέρει καν κατά που πέφτει η πόρτα του πολιτικού του προϊσταμένου; Φυσικά κομματισμός και συνδικαλισμός πάνε χέρι-χέρι (το 'να χέρι νίβει τ' άλλο). Προσωπικά, με το υπάρχον πολιτικό προσωπικό και με την υπάρχουσα νοοτροπία έχω σοβαρές αμφιβολίες ότι αυτοί που θα δουν την έξοδο από το δημόσιο θα είναι όσοι δεν αξίζουν (έχουν να πέσουν τηλέφωνα!!!). Ας λύσουμε πρώτα το ζήτημα της γραφειοκρατίας (που αυξήθηκε την εποχή των μνημονίων) και της οργάνωσης των δημοσίων υπηρεσιών και της επικοινωνίας μεταξύ τους, το ζήτημα της αξιολόγησης, ας εξοβελίσουμε τα κομματόσκυλα και τους συνδικαλισταράδες, ας φτιάξουμε ακομμάτιστα υπηρεσιακά συμβούλια, ας εφαρμόσουμε το πειθαρχικό δίκαιο (μια χαρά αυστηρό ήταν και το προηγούμενο, αλλά δεν εφαρμοζόταν όπως έπρεπε), ας κόψουμε τις πλασματικές υπερωρίες και τα πλασματικά επιδόματα και αποζημιώσεις που συναντώνται σε ορισμένες υπηρεσίες και ΜΕΤΑ ας μιλήσουμε και για τη μονιμότητα. Ασφαλώς, δεν είναι όλοι οι Δ.Υ. καλοί και θύματα, όμως η σύγκριση με τον ιδιωτικό τομέα είναι παντελώς άστοχη, διότι έχουν εντελώς άλλο πλαίσιο λειτουργίας και εντελώς άλλους στόχους. Ακόμη και στο ιδιωτικό τομέα, ωστόσο, οι ρουφιάνοι τα καταφέρνουν καλύτερα. Ακόμη και ο ιδιώτης, αν έπρεπε να λειτουργήσει με τους θεσμούς και τους κανόνες που λειτουργεί το δημόσιο, δεν θα μπορούσε να είναι ευέλικτος και εξυπηρετικός.
    Και για κλείσιμο παραθέτω αυτό: "Μονιμότητα και διοικητική αμεροληψία αποτελούν απαραίτητα αιτήματα ενός σύγχρονου κράτους δικαίου, διότι εγγυώνται τη διάκριση του κράτους από την κοινωνία, καθώς και τη διάκριση πολιτικής εξουσίας και διοίκησης, διασφαλίζοντας τον πολίτη απέναντι στις αυθαιρεσίες της πολιτικής εξουσίας και στις διαβρωτικές παρεμβάσεις του αδηφάγου και αδίστακτου κομματισμού. Η μονιμότητα ιδίως των δημοσίων υπαλλήλων συντιστά μια ουσιώδους σημασίας δικαιοκρατική θεσμική εγγύηση, διότι συντείνει στη διασφάλιση του αντικειμενικού χαρακτήρα της διοικητικής λειτουργίας και διαδικασίας, αφού παρέχει στους εκτελεστές του νόμου εγγυήσεις για μια απρόσωπη, χωρίς εύνοιες και διακρίσεις, αλλά και χωρίς προκαταλήψεις ή εξαρτήσεις, τήρηση και εφαρμογή του. Ο θεσμός της μονιμότητας κατατάσσεται και δικαίως στις θεσμικές εγγυήσεις του κράτους δικαίου." (Α. Μανιτάκης, Κράτος δικαίου και δικαστικός έλεγχος της συνταγματικότητας, εκδ. Σάκκουλας 1994, σελ.336)

    Σοφία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προφανώς αυτοί που θα δουν την πόρτα της εξόδου είναι οι ανένταχτοι. Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι ήδη έχουν καταρτιστεί λίστες κομματόσκυλων από κάθε κόμμα που θα μείνουν στο απυρόβλητο; Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι η απόλυση ενός συνδικαλιστή-άεργου-ρουφιάνου αυτόματα δεν θα μεταφραζόταν ως «κομματική δίωξη» και δεν θα τύγχανε της συμπαράστασης ολόκληρου αυτού του διεφθαρμένου κομματικού/πελατειακού συστήματος.
      Τα καμπανάκια θα χτύπαγαν απ’ άκρου εις άκρον. Σε αυτού του είδους τον «αγώνα» ολόκληρο το «συνδικαλιστικό» κίνημα ενώνεται!

      Όπως πολύ σωστά περιγράφεις, το 'να χέρι νίβει τ' άλλο. «Χρειάζονται» αυτού του είδους οι άχρηστοι (στον πολίτη) υπάλληλοι για να συντηρείται και να ανατροφοδοτείται το πελατειακό κράτος. Να ανεβοκατεβάζει συνδικαλιστικές ηγεσίες, να ταρακουνά διοικήσεις, να χειραγωγεί υπαλλήλους. Ποιο κόμμα είναι αυτό που δεν επαίρεται όταν η παράταξη που υποστηρίζει δεν ανεβάζει τα ποσοστά της;

      Να σου πω τι πιστεύω και προτείνω;
      Να υπάρχει ΕΝΑ ΚΟΙΝΟ ψηφοδέλτιο με υποψήφιους από κάθε παράταξη.
      Να εκλέγονται ΟΛΟΙ για δύο το πολύ χρόνια και μετά να επιστρέφουν στις δουλειές τους.
      Να μην τους δίνεται καν η δυνατότητα επανεκλογής.
      Για τις όποιες ατασθαλίες να διώκονται από τα ποινικά δικαστήρια και όχι να καθαρίζουν με κατευθυνόμενες και προ-συνεννοημένες ΕΔΕ.

      Καταλαβαίνεις ότι με την υπάρχουσα κατάσταση δεν ταυτίζομαι σε τίποτα, γι’ αυτό και αυτο-διαγράφηκα. Κουράστηκα να τους βλέπω να τσακώνονται και το ίδιο βράδυ να τρώνε σε ταβέρνες με τις οικογένειές τους μαζί. Σιχάθηκα τις μεταξύ τους αλληλοκατηγορίες και μετά να βλέπω τις μεταξύ τους κουμπαριές.
      Καλά με δούλεψαν τόσα χρόνια οι πολιτικοί απατεώνες, όχι να δεχτώ και τον κάθε φυτεμένο μαλάκα να παριστάνει τον τιμητή!

      Τη σαπίλα τη βλέπω από τα μέσα. Αυτός που νομίζει ότι μπορεί να τα βάλει με το (πανίσχυρο!) σύστημα, πλανάται. Όποιος τα έβαλε μαζί του είτε τον έφαγε το σκοτάδι, είτε καμιά σφαίρα. Θεωρώ επικίνδυνα ηλίθιο αυτόν που λέει «αφού τα έβλεπες και δεν έκανες τίποτα, είσαι τα ίδια».
      Μέσα στα σκατά προσπαθείς να κολυμπήσεις και να μη πνιγείς. Θα βγεις με βρώμικα ρούχα αλλά καθαρός μέσα σου. Αν προσπαθήσεις να καθαρίσεις των ωκεανό της βρωμιάς το πιθανότερο είναι να πας στον πάτο.

      Διαγραφή
    2. Συμφωνώ απόλυτα για το ενιαίο ψηφοδέλτιο. Θα ήταν μια καλή αρχή τώρα που οι λέρες των δεκαετιών '70 και '80 σπεύδουν πανικόβλητοι να βγουν στη σύνταξη (τέλειωσε και η μαρμίτα, βλέπεις), αν και έχουν αφήσει απογόνους...

      Σοφία

      Διαγραφή
    3. Ο μόνος που θα ωφελείτο από ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο είναι ο εργαζόμενος.
      Άρα το ξεχνάμε.
      Οι παλιές λέρες έχουν ήδη φύγει, αφήνοντας πίσω τα μαθητούδια τους.

      Διαγραφή
  5. "πολλές ψήφους" ήθελα να πω στην πρώτη παράγραφο (φτου κακά...)

    Σοφία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γνωρίζετε ότι, σε ΑΕΙ, με πλαστές προϋπηρεσίες έγιναν παράνομα υπάλληλοι αορίστου χρόνου εργολάβοι στα 60 τους; Γνωρίζετε ότι, σε ΑΕΙ, απασχολούν σε διοικητικά δημοσιογράφους πτυχιούχους, την ώρα που έμπειρους δημοσιογράφους τους απολύουν από την ΕΡΤ κ.λπ.; Γνωρίζετε ότι, αυτοί είναι ομάδες της οικογενειοκρατίας και εμπροσθοφυλακή της διαφθοράς; Γνωρίζετε ότι, το Υπουργείο έχει κάνει απογραφή, αλλά αυτά δεν τα βλέπει; Τα θεωρεί φυσιολογικά; Γνωρίζετε ότι, αυτοί και οι επίορκοι καλύπτονται από την οικογενειοκρατία, την συνδικαλιστική αλητεία, τις διοικήσεις που τους προσέλαβαν παράνομα, την διαπλοκή, το κράτος της διαφθοράς; Γνωρίζετε ότι, τους έντιμους και ικανούς υπαλλήλους, που δεν έχουν πλάτες και στηρίξεις, τους έχουν στο «ψυγείο», τους κακομεταχειρίζονται, σκηνοθετούν κατηγορίες, τους χαρακτηρίζουν δήθεν ακατάλληλους κ.λπ., με σκοπό να τους απολύσουν με άθλια τεχνάσματα, ώστε να σώσουν τους παράνομα προσληφθέντες με πλαστές προϋπηρεσίες αορίστου χρόνου, την οικογενειοκρατία, την διαπλοκή κ.λπ.; Γνωρίζετε ότι, γι’αυτό τα μαγειρεύουν οι επίορκες διοικήσεις με την ανοχή του τριτοκοσμικού διεφθαρμένου κράτους;
    Φυσικά και τα γνωρίζετε, αλλά δεν βγάζετε άκρη με την διαπλοκή που μας κατέστρεψε. Ο ίδιος ο κλέφτης ποτέ δεν θα βρει τον κλέφτη. Θα την πληρώσουν οι έντιμοι που χαλούν την πιάτσα της διαπλοκής, διότι γι’αυτούς είναι επικίνδυνοι! Έχουν αντιστρέψει την πυραμίδα της ηθικής και της λογικής. Το θέμα είναι απλό: Να απολύσουν τους αορίστου χρόνου που προσλήφθηκαν παράνομα τα 13 τελευταία χρόνια, με πλαστές προϋπηρεσίες, τους επίορκους αρμόδιους που τους προσέλαβαν, την οικογενειοκρατία!! Ας αφήσουν επιτέλους τα μαγειρέματα ετών και την εκδούλευση!
    Τώρα επινόησαν να φύγουν οι πάνω από 50 ετών. Χαρακτηρίζοντάς τους «γερασμένους», ανθρώπους νέους, πτυχιούχους, με εμπειρία και μετά από επιτυχία τους σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό. Εμετικές επινοήσεις, ώστε να σώσουν τους παράνομα προσληφθέντες τα τελευταία 13 χρόνια, με πλαστές προϋπηρεσίες αορίστου χρόνου, την οικογενειοκρατία, την διαπλοκή, τους κομματικούς στρατούς κ.λπ. Αθλιότητες του τριτοκοσμικού, κουτοπόνηρου και διεφθαρμένου κράτους, με υποβολείς τις επίορκες διοικήσεις, που έκαναν τις παράνομες προσλήψεις, με πλαστές προϋπηρεσίες και την συνδικαλιστή αλητεία. Αυτοί κατέστρεψαν την Χώρα μας και συνεχίζουν τα ίδια. Μέχρι σήμερα, και τι δεν έχουν επινοήσει για να σώσουν την στρατιά των παράνομων και τους υψηλά ιστάμενους-επίορκους, που έκαναν αυτές τις άθλιες προσλήψεις. Μιλιά δεν βγάζουν για το βρώμικο καθεστώς της οικογενειοκρατίας, που έχει κατακλύσει ΑΕΙ τα 13 τελευταία έτη. Συνεχίζουν απτόητοι «το έργο τους» πάνω από το πτώμα της Χώρας μας. Κανένας εισαγγελέας δεν ακούει;

    ΓΡΗΓΟΡΗΣ




    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ασφαλώς Γρηγόρη αναφέρεσαι σε πραγματικά γεγονότα και ανθρώπους με ονοματεπώνυμο. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω πρόσωπα και καταστάσεις, πιστεύω όμως ότι καταθέτεις την ωμή πραγματικότητα.
      Στο δικό μου εργασιακό χώρο δεν υπάρχει ο θεσμός των ‘αορίστου χρόνου’, συνεπώς δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη, πέραν του γενικού που έχω κουραστεί να λέω και να γράφω ότι πρέπει να πάνε στα σπίτια τους οι τενεκέδες που χώθηκαν με συνέντευξη και δεν δούλεψαν ποτέ! Άκουσα προχθές ότι πρόκειται να απολυθούν οι συμβασιούχοι που επί πολλά χρόνια κατορθώνουν με δικαστικές αποφάσεις να παραμένουν στη δουλειά. Συναντήθηκε λέει ο Αθανασίου (Υπ. Δικαιοσύνης) με το γιο του δράκουλα και συμφώνησαν.
      Επειδή όμως σε αυτή τη χυδαιότητα δεν υπάρχουν μόνο οι φυσικοί αλλά και οι ηθικοί αυτουργοί, δεν μας διευκρίνισαν τι σκοπεύουν να κάνουν με τους δεύτερους, τα κόμματα δηλαδή. Αν θεωρούν έγκλημα εις βάρος του λαού τις αθρόες προσλήψεις, γιατί δεν ψάχνουν και ποιος τις έκανε;
      Ακούω και διαβάζω συνεχώς για τους εργαζόμενους στην ΕΡΤ: “έπαιρναν αμύθητα ποσά…”! Συμφωνώ και επαυξάνω (με την απαραίτητη υποσημείωση ότι «έπαιρναν, δεν παίρνουν πια»). Όλοι αυτοί όμως που βρίζουν (και καλά κάνουν) όσους έπαιρναν αυτούς τους μισθούς δεν βλέπω να επιδεικνύουν το ίδιο αίσθημα …δημοκρατίας και γι’ αυτούς που τους έδιναν. Και κάτι ακόμη, για μένα σημαντικότερο: αυτός που καταγγέλλει τα πολλά λεφτά των άλλων, ο ίδιος θα τα αρνιόταν;;;
      Αρχικά μίλησαν για επίορκους, μετά για πλαστά πτυχία, μετά για κοπανατζήδες, μετά για δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (ήτοι …χαμηλών προσόντων!), μετά για πάνω των 50, μετά για το κέρατο της αδελφής τους.
      Επιμένω και φωνάζω: δεν θα δείτε ποτέ έστω και έναν συνδικάλα να φεύγει!

      ΥΓ: Οι εισαγγελείς βρίσκονται σε μόνιμες διακοπές με μαντίλι στα μάτια, φερμουάρ στο στόμα και ωτοασπίδες!

      Διαγραφή