Το θέμα είναι οι επίορκοι;

Για να πάρουμε το Δεκέμβριο 2012 τη δόση-μαμούθ των 43,7 δισ. ευρώ έπρεπε να προχωρήσουμε σε πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων, κυρίως από ξένα χαρτοφυλάκια. Στη συνέχεια – και για να παραμείνει το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα …σωτηρίας (των τοκογλύφων) – έπρεπε να γίνει το κούρεμα του χρέους.

Όταν λέμε ‘κούρεμα’ μη φανταστείς χασούρα από ξένες τράπεζες και κερδοσκοπικά funds. Θα αστειεύεσαι! Λέγοντας ‘κούρεμα’ αναφερόμαστε στους μικρο-ομολογιούχους που έχασαν τους κόπους μιας ζωής, στα ασφαλιστικά ταμεία που βούλιαξαν, τα πανεπιστήμια, τα νοσοκομεία κλπ.

Για να σου δώσω να καταλάβεις, η αγορά ελληνικών ομολόγων (και οποιασδήποτε εθνικότητας) δεν ενέχει κανένα ρίσκο όταν αποκτηθεί από ξένα κράτη, ξένες τράπεζες, ξένους ιδιώτες. Τα λεφτά είναι εξασφαλισμένα, κάτι παραπάνω από ιερά. Όταν τα αγοράσουν απλοί πολίτες με ελληνικό διαβατήριο, απλά …τη γ@μησαν.

Πρόκειται για απλά μαθήματα οικονομίας και δεν καταλαβαίνω τι δεν καταλαβαίνεις.

Σήμερα πρόκειται να πάρουμε άλλη δόση. Και για να την πάρουμε πρέπει κάτι να δώσουμε. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Σήμερα λοιπόν, για να πάρουμε τη δόση των 2,8 δις ευρώ (του Μαρτίου) πρέπει να προχωρήσει η κυβέρνηση σε απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων με συνοπτικές διαδικασίες. Τι σημαίνει αυτό; Φορώντας κουκούλα και σηκώνοντας το δάχτυλο, αλά Αρτέμη Μάτσα.

Πετώντας τη μπάλα στην εξέδρα, το πολιτικό σκυλολόι που “κυβερνά” ομού με τους αρλεκίνους της δημοσιογραφίας, το ‘χουν ρίξει στη πλύση εγκεφάλου. 

Προς αποφυγή κάθε παρεξήγησης: όταν λέμε σκυλολόι που “κυβερνά” αναφερόμαστε σε αυτούς που παίρνουν το μισθό, έχουν ελληνικό ονοματεπώνυμο και απολαμβάνουν ασυλίας. Οι εντολές προέρχονται από τον αλήτη-κωλόγερο με το καροτσάκι.

Έχουμε κανα δυο χρόνια τώρα που αναμασάμε την κουβέντα για τις απολύσεις των επίορκων του δημοσίου. Το μεγάλο βάρος έχει πέσει στις απολύσεις αυτών των καραγκιόζηδων, σκάρτα (κυριολεκτικά) 2.000 άτομα. 

Το γελοιωδέστερο όλων είναι ότι κάποιοι από αυτούς βρίσκονται στη ψειρού και συνεχίζουν να πληρώνονται με το 1/3 του μισθού, διότι έτσι ορίζει ο (χοντρομαλάκας) νόμος. 

Σε αυτούς τους αλήτες εστιάζεται (έντεχνα) το θέμα και πολύ λιγότερη σημασία δίνεται για τους υπόλοιπους 23.000 περίπου που απαιτούνται για να συμπληρωθεί ο αριθμός των 25.000 που απαιτούν οι τροϊκανοί. Οι οποίοι τροϊκανοί, επειδή έχουν πάρει χαμπάρι με τι τενεκέδες έχουν ανοίξει κουβέντα, πέρασαν και αυτοί στο δούλεμα.

“Μαλακίες εσείς; Παπαριές εμείς”.

“Διώξτε τους επίορκους και στη θέση τους προσλάβετε άλλους με προσόντα” μας είπαν. Και επειδή μέχρι αυτή τη στιγμή το πράγμα δεν προχωράει καθόλου, η εντύπωση που έχει μείνει στη κοινή γνώμη είναι ότι ο δημόσιος υπάλληλος, όσο μεγάλο καθίκι κι αν είναι, απολαμβάνει μια ιδιότυπη ασυλία, περίπου όπως και ένας βουλευτής. Όχι μόνο δεν απολύεται, αλλά πληρώνεται χωρίς να δουλεύει!

Τα δελτία των 8 αφιερώνουν καθημερινά τουλάχιστον ένα δεκάλεπτο ρεπορτάζ και στη συνέχεια τηλεδικαστήριο για το θέμα. Και κάθε μέρα όλο και κάποια κραυγαλέα περίπτωση επίορκου ή κοπανατζή θα ανασύρουν να πλασάρουν. Τυχαίο; Ναι!

Γιατί γίνονται όλα αυτά;

Ο προφανής λόγος είναι για να διαολιστεί εντελώς η κοινή γνώμη με τις κωλυσιεργίες, τα μπρος-πίσω και τα είπα-ξείπα αυτών των απίστευτων της τρόικας εσωτερικού και του υπουργικού συμβουλίου και να πει (το έχει πει ήδη) “ρε δεν πάτε στο διάολο αδιόρθωτοι κερατάδες που συντηρείτε τη σαπίλα”!!!

Ο άλλος λόγος είναι επειδή αυτή η κυβέρνηση δεν θα μακροημερεύσει. Έτσι, παρότι οι αποφάσεις είναι κοινά αποδεκτές και προέρχονται μέσα από συναντήσεις εκπροσώπων των τριών κομμάτων, στη συνέχεια βγαίνουν υπουργοί, αρχηγοί και  κόμματα στα κανάλια για να διαχωρίσει ο καθένας τη θέση του. Οι εκλογές δεν θα αργήσουν, πρέπει να διατηρήσουμε το δικό μας πολιτικό τομάρι, πέτα λίγο καλαμπόκι στους μαλάκες από κάτω.

Ο αρμόδιος υπουργός Μανιτάκης λέει πως οι επίορκοι δεν απολύονται από τον υπουργό, αλλά από τα πειθαρχικά συμβούλια. Τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, υπολειτουργούν ή δεν λειτουργούν. Ο υπουργός Δικαιοσύνης Ρουπακιώτης λέει πως είναι άδικο να στοχοποιούνται όλοι οι υπάλληλοι και να λειτουργούν υπό καθεστώς τρόμου (π.χ. από κάτι χρυσαύγουλα που έχουν αυτοχριστεί Ζορό, θα συμπλήρωνα) γιατί έτσι δεν θα λειτουργήσει τίποτα.

Σωστός ο Ρουπακιώτης.

Μόνο που δεν μας εξήγησε γιατί μπαίνει στα ξένα χωράφια του δίπλα υπουργείου και δεν κοιτάει να δώσει λύση στα ζητήματα που άπτονται της δικής του αρμοδιότητας. Το ότι δεν λειτουργούν τα πειθαρχικά λόγω έλλειψης δικαστικών είναι δικό του κομμάτι!

Ο Σαμαράς (αυτός κι αν είναι αρμόδιος) κατά την προσφιλή του τακτική έχει κάτσει στην άκρη και ενημερώνεται από τους επικοινωνιολόγους. Σήμερα που το αυγό έφτασε στον κ@λο, μας ανακοίνωσε ότι το Σύνταγμα επιτρέπει απόλυση δημοσίων υπαλλήλων όταν καταργείται η θέση.

Αυτό το ξέραμε.

Αυτό που δεν ξέρουμε είναι γιατί μας το λες τώρα που γίνεται η κουβέντα για επίορκους, κοπανατζήδες και πλαστά πτυχία. Συνεπώς, αυτά τα περί προσλήψεων στις κενές θέσεις που θα δημιουργηθούν είναι τρίχες!

Θεωρητικά έχουμε ένα Σύνταγμα. Επίσης, εντελώς θεωρητικά όμως, το Σύνταγμα αυτό ισχύει και εφαρμόζεται. Εκεί ‘πατάει’ ο Μανιτάκης και ο Ρουπακιώτης (που αποτελούν και οι δύο επιλογές του κυρ Φώτη του αριστερού) και δεν δείχνουν με το δάχτυλο ποιοι θα πάρουν τον πούλο από το δημόσιο.

“Ας έρθει άλλος να το κάνει, εμείς είμαστε αριστεροί”.

Ναι, μάλιστα, εσύ ότι πεις!

Το Σύνταγμα όμως το έχουν γ…ήσει από όλες τις μπάντες. Κατά φύση, πάρα φύση, σε όλες τις στάσεις και από παντού. Το θυμήθηκαν και το εφαρμόζουν για να μη διώξουν τα κατακάθια του δημοσίου. Τι να πεις!

Οι νόμοι ορίζουν πως ο υπάλληλος απολύεται μόνο με τελεσίδικη δικαστική απόφαση. Σε διαφορετική περίπτωση και ενώ η υπόθεση εκκρεμεί στο Εφετείο (5-10 χρόνια δηλαδή), αμείβεται με το 1/3 των αποδοχών. Η ξεφτίλα είναι πως δεν υπάρχει πρόβλεψη (!!!) επιστροφής αυτού του 1/3 σε περίπτωση που τελεσιδικήσει η απόλυση. Έτσι λοιπόν ο καθένας από δαύτους, ανάλογα το φόρτο εργασίας των δικαστηρίων, το συνήγορο και τις προσβάσεις αυτού στην έδρα, για κάμποσα χρόνια πληρώνεται χωρίς καν να δουλεύει! Υπάρχουν ακόμη και περιπτώσεις υπαλλήλων που συλλαμβάνονται επ’ αυτοφώρω και συνεχίζουν να πληρώνονται. Αυτά βλέπει ο λαός και βγαίνει από τα ρούχα του!

Εγώ κ. Ρουπακιώτη και κ. Μανιτάκη που δεν έχω τις δικές σας ειδικές γνώσεις, λέω να σας προτείνω κάτι. Γιατί δεν φέρνεται στη Βουλή αύριο το πρωί έναν νόμο σύμφωνα με τον οποίο να διακόπτεται άμεσα η μισθοδοσία του υπό δίωξη υπαλλήλου μέχρι να τελεσιδικήσει η υπόθεσή του; Το δικαστήριο να γίνεται άμεσα και το εφετείο επίσης. Σε περίπτωση που αθωωθεί να του καταβάλλονται ολόκληροι οι μισθοί και μάλιστα εντόκως.

Α, μη το ξεχάσω. Οι απολύσεις 25.000 Δ.Υ. μέχρι το τέλος του χρόνου αποτελεί κυβερνητική δέσμευση που φέρει φαρδιά πλατιά τις τζίφρες των κυβερνώντων. Σε διαφορετική περίπτωση δεν θα υπέγραφαν οι τροϊκανοί για τη δόση με τα 40 τόσα δισ. και θα είχαμε πεινάσει, όπως μας είχε ενημερώσει τότε ο στούρνος. Κόφτε λοιπόν τις μαλακίες ότι πιέζεστε απ’ έξω και δώστε λύση ξεσκαρτάροντας το δημόσιο από τη βρωμιά του.

ΥΓ: Πέρσι πήγα να πάρω το χαρτί με το  (τελευταίο) επίδομα αδείας μου. Ακριβώς κάτω από το δικό μου ήταν ενός …“συναδέλφου” καταδικασμένου για ναρκωτικά, που τα τελευταία 5 χρόνια ήταν στη φυλακή. Έπαιρνε επίδομα αδείας 1,5 ευρώ παραπάνω από εμένα.

Καλή μας νύχτα.

Γενικώς!