Σελίδες

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Το παράδειγμα της Ισλανδίας.



Στην Ισλανδία βίωσαν την... χρεωκοπία που φοβόμαστε!

Στην Ελλάδα σήμερα όλη μέρα ΜΜΕ και πολιτικοί παρουσιάζουν εικόνες από εμπάργκο τροφίμων φαρμάκων και καυσίμων και το αποκαλούν χρεωκοπία. Τερατολογούν για να στηρίξουν Σαμαρά  ΓΑΠ και τραπεζίτες.

 Ας δούμε τι συνέβη σε μια πραγματική πολύ πρόσφατη  χρεωκοπία σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Ας το διαβάσουμε το παρακάτω άρθρο σαν βιβλίο οδηγιών manual χρεωκοπίας....

Η ιστορία ή οποία αποκαλύφθηκε από ένα ιταλικό ραδιοφωνικό σταθμό για την συνεχιζόμενη επανάσταση στην Ισλανδία είναι ένα χαρακτηριστικότατο παράδειγμα για το πόσο λίγο τα δικά μας Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μας ενημερώνουν πραγματικά ή όχι για τα γεγονότα στον κόσμο.

Το 2008, κατά την έναρξη της «κρίσης», η Ισλανδία κυριολεκτικά πτώχευσε. Από τότε αυτό το ελάχιστα γνωστό μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης «έχει χαθεί από τα ραντάρ της ενημέρωσης».

 Κατά την διάρκεια που οι ευρωπαϊκές χώρες, η μια μετά την άλλη, απειλούνται από την πτώχευση, η οποία (η πτώχευση) απειλεί την ύπαρξη του Ευρώ, το πέσιμο της οποίας θα έχει ανεξέλεγκτες συνέπειες για όλο τον κόσμο, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελαν οι Μερκελοσαρκοζύ και τα τσιράκια τους ανά τον κόσμο είναι να γίνει η Ισλανδία παράδειγμα για άλλες χώρες.

Ας δούμε γιατί.

 Η Ισλανδία (πληθυσμός 320 χιλιάδες) ήταν μια από της πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Το 2003 με την τελική επικράτηση του νεοφιλελεύθερου καθεστώτος όλες οι τράπεζες ιδιωτικοποιήθηκαν και, με στόχο την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, οι τράπεζες αυτές προσέφεραν το ονλαϊν-μπάνκινκ και με την συνδρομή του χαμηλότερου δυνατού κόστους οι τράπεζες αυτές έδειχναν μεγάλα ποσοστά κερδών.

 Οι λογαριασμοί, οι οποίοι ονομάστηκαν IceSave, προσέλκυσαν πολλούς μικρούς Βρετανούς και Ολλανδούς επενδυτές. Αλλά παράλληλα με την αύξηση των επενδύσεων αυξανόταν και το εξωτερικό χρέος των τραπεζών.

 Το 2003 το χρέος της Ισλανδίας ήταν ίσο με το 200% του ΑΕΠ, ενώ το 2007 είχε φτάσει στο 900%. Στην Ελλάδα σήμερα είναι στο 160%.  Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 έκανε το τελικό χτύπημα. Οι τρεις βασικές τράπεζες της Ισλανδίας ( Landbanki, Kapthing και η Glitnir) πτώχευσαν. Η κρόνα έχασε 85% της αξίας της έναντι του Ευρώ.

Στο τέλος του χρόνου η Ισλανδία κήρυξε πτώχευση.

 Η κρίση οδήγησε την Ισλανδία, με την διαδικασία της άμεσης δημοκρατίας, στην αποκατάσταση των κυριαρχικών δικαιωμάτων των Ισλανδών μέσον του νέου συντάγματος. Αλλά αυτό επιτεύχθηκε με μεγάλο πόνο.

Να πως έγινε αυτό.
 Ο πρωθυπουργός της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης συνασπισμού Γκέιρ Χόρντε βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις για την παροχή δανείου ύψους 2.1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στο οποίο (στο δάνειο) η Βρετανία και η Ολλανδία πρόσθεσαν ακόμα 2.5 δισεκατομμύρια.

 Η διεθνής οικονομικοί κύκλοι πίεζαν την Ισλανδία για δραστικά μέτρα. Το ΔΝΤ και η ΕΕ ήθελαν να πάρουν το πιο πάνω χρέος «πάνω τους» με επιχείρημα ότι αυτός ο τρόπος είναι ο μόνος για να μπορέσει η Ισλανδία να ξεπληρώσει την Βρετανία και την Ολλανδία.

 Οι συνεχόμενες διαμαρτυρίες και ταραχές ανάγκασαν την κυβέρνηση να παραιτηθεί. Οι πρόωρες εκλογές του Απριλίου του 2009 ανέδειξαν στην κυβέρνηση έναν αριστερό συνασπισμό το οποίο καταδίκασε το νεοφιλελεύθερο οικονομικό σύστημα, αλλά αμέσως παραδόθηκε στις απαιτήσεις των δανειστών και έπρεπε -η Ισλανδία- να επιστρέψει συνολικά τρία και πλέον δισεκατομμύρια Ευρώ. Έπρεπε ο κάθε Ισλανδός τα επόμενα 15 χρόνια να πληρώνει 100 Ευρώ κάθε μήνα. Έπρεπε δηλ. ο λαουτζίκος να θυσιαστεί για χρέη κάποιων ιδιωτών προς κάποιους άλλους ιδιώτες. Αυτό ήταν η σταγόνα η οποία υπερχείλισε το ποτήρι.

Αυτό που συνέβη ήταν πρωτοφανές. Η γνώμη ότι οι Ισλανδοί πρέπει να πληρώνουν για τα λάθη των οικονομικών μονοπωλίων, ότι το σύνολο της χώρας πρέπει να πολιορκείται για αποπληρωμή ιδιωτικών χρεών, άλλαξε την σχέση μεταξύ πολιτών και πολιτικών θεσμών, γεγονός το οποίο τελικά οδήγησε την πολιτική ελίτ της Ισλανδίας να πάρει μέρος του εκλογικού σώματος.

 Ο πρωθυπουργός Όλαφ Ραγκνάρ Γκρίμσον αρνήθηκε να επικυρώσει τον νόμο το οποίο ανάγκαζε τους πολίτες να σηκώσουν τα βάρη των Ισλανδών τραπεζιτών και συμφώνησε να συγκαλέσει δημοψήφισμα.

 Φυσικά η διεθνής κοινότητα αύξησε την πίεση στην Ισλανδία. Η Βρετανία και η Ολλανδία απειλούσαν με σκληρή καταστολή η οποία θα οδηγούσε σε απομόνωση της χώρας. Όταν η Ισλανδία ετοιμαζόταν για δημοψήφισμα, το ΔΝΤ απειλούσε την χώρα να στερήσει οποιαδήποτε βοήθεια. Η Βρετανική κυβέρνηση απειλούσε να παγώσει τις καταθέσεις και τις αποταμιεύσεις των Ισλανδών.
 Όπως έλεγε ο Γκρίμσον: «Μας έλεγαν αν δεν δεχθούμε τους όρους τους, θα γίνουμε η Κούβα του Βορρά. Ναι, αλλά αν συμφωνούσαμε θα γινόμασταν η Αϊτή του Βορρά».
Στην Ελλάδα οι επιλογές είναι Ρουμανία στο ευρώ και Αργεντινή εκτός.

 Στο δημοψήφισμα του Μαρτίου του 2010 το 93% των Ισλανδών ψήφισαν κατά των πληρωμή των χρεών. Το ΔΝΤ πάγωσε τους δανεισμούς αμέσως. Αλλά η επανάσταση (για την οποία δεν έγραψε κανένα από τα ΜΜΕ, περιλαμβανομένου και του Euronews) δεν πτοήθηκε.

 Με την υποστήριξη των οργισμένων πολιτών η κυβέρνηση ξεκίνησε έρευνες για αστικές και ποινικές ευθύνες κατά των υπευθύνων για την οικονομική κρίση. Το Ιντερπόλ εξέδωσε διεθνές ένταλμα σύλληψης για τον πρώην πρόεδρο της τράπεζας Kaupthing Σιγκιζμούντ Έϊναρδσον. Αλλά και πολλοί τραπεζίτες, εγκατέλειψαν εσπευσμένα την χώρα.

 Όμως οι Ισλανδοί δεν σταμάτησαν εκεί: αποφάσισαν να υιοθετήσουν νέο σύνταγμα, το οποίο θα απαλλάξει την χώρα από την δύναμη της Διεθνής οικονομίας και των εικονικών νομισμάτων.

 Για να γραφτεί νέο σύνταγμα ο Λαός της Ισλανδίας εξέλεξε 25 άτομα μεταξύ 522 ενήλικων, οι οποίοι δεν ανήκαν σε κανένα από τα πολιτικά κόμματα του κατεστημένου. Οι αντιπρόσωποι αυτοί έπρεπε να είχαν προταθεί τουλάχιστον από 30 άτομα. Το έγγραφο γράφτηκε μέσα από το διαδίκτυο. Οι πολίτες μπορούσαν να κάνουν προτάσεις και σχόλια, βλέποντας με τα ίδια τους τα μάτια την διαμόρφωση του συντάγματος. Το σύνταγμα το οποίο τελικά γεννήθηκε μέσα από συμμετοχή των πολιτών, θα παρουσιαστεί στο κοινοβούλιο προς έγκριση μετά από τις επόμενες εκλογές.

 όσοι φοβούνται την χρεοκοπία ας ρίξουν μια ματιά στην Ισλανδία όπου μια μικρή χώρα με δύναμη και με σαφήνεια διακηρύσσει ότι ο Λαός τους είναι κυρίαρχος….

Αυτός είναι ο λόγος που η Ισλανδία δεν είναι στις ειδήσεις.

Σήμερα η Ισλανδία  των ψαράδων χωρίς τον ορυκτό πλούτο,  την Βιομηχανία και τον Γεωργικό τομέα που έχουμε εμείς,  έχει ανάπτυξη 3.1% και ανεργία 6.9%  το 2011.

Η Ελλάδα έχει 7% ύφεση και 21% ανεργία



Δικά μου σχόλια
Για να δούμε τώρα κάποια σημαντικά κατά τη γνώμη μου στοιχεία, απλά για προβληματισμό:

α) Πράγματι για την Ισλανδία και την περιπέτειά της δεν ακούμε καθόλου ειδήσεις. Να είναι τυχαίο; Για μια πολύ πρόσφατα πτωχευμένη χώρα της Ε.Ε., στην οποία εφαρμόσθηκαν παρόμοιες αποτυχημένες συνταγές των διεθνών κερδοσκόπων, γιατί άραγε να μην μαθαίνουμε αν εξήλθε από τη κρίση και με ποιο τρόπο; Γιατί τα ΜΜΕ αναφέρονται συνεχώς στη περίπτωση μόνο της Αργεντινής, την εξαθλίωση των πολιτών της, τις λεηλασίες, τις σκηνές βίας που εκτυλίχτηκαν εκεί;

β) Όλα ξεκίνησαν όταν το νεοφιλελεύθερο καθεστώς ανέλαβε τη διακυβέρνηση και προχώρησε στην ιδιωτικοποίηση όλων των τραπεζών. Επενδύσεις γίνονταν, αυξανόταν όμως παράλληλα το εξωτερικό χρέος των τραπεζών. Μέχρι που κατέρρευσαν και συμπαρέσυραν τα πάντα.

γ) Το χρέος της έφθασε στο 900% του ΑΕΠ, αλλά και πάλι δεν πάρθηκαν μέτρα ούτε από τους ίδιους, ούτε από την Ε.Ε. Ήρθε η παγκόσμια κρίση του 2008 που έδωσε στη χώρα το τελειωτικό χτύπημα. Το χρέος σε απόλυτους αριθμούς είναι σαφώς πολύ μικρότερο από αυτό της Ελλάδας. Το σημαντικό όμως είναι να το δούμε ως ποσοστό του ΑΕΠ.

δ) Η Ισλανδία ήταν εκτός ευρωζώνης, διατηρώντας το εθνικό της νόμισμα. Επομένως, πάντοτε υπήρχε από τη μεριά της η δυνατότητα υποτίμησης του νομίσματος, προκειμένου να επιτευχθεί η περιβόητη αύξηση της ανταγωνιστικότητας. Παρότι υπήρχε αυτό το οικονομικό «εργαλείο» δεν πιέστηκαν για να το κάνουν. Να σημειωθεί δε πως οι Ισλανδοί δεν έκαναν μαγειρέματα, στέλνοντας πλαστά οικονομικά στοιχεία στην Ε.Ε, συνεπώς οι ευρωπαίοι εταίροι ήσαν πάντοτε σε γνώση των πραγματικών στοιχείων της Ισλανδικής οικονομίας.

ε) Ο νέος πρωθυπουργός αρνήθηκε να επικυρώσει το νόμο που υποχρέωνε τους πολίτες να αναλάβουν τα χρέη των τραπεζών και προανήγγειλε δημοψήφισμα. Τότε οι πιστωτές της χώρας άρχισαν να την απειλούν με στέρηση οποιαδήποτε βοήθειας και απομόνωση! Μας θυμίζουν τίποτα όλα αυτά;;;

στ) Η κυβέρνηση έχοντας την υποστήριξη των οργισμένων πολιτών ξεκίνησε έρευνες ώστε να βρεθούν οι υπεύθυνοι της οικονομικής κρίσης. Εκδόθηκε διεθνές ένταλμα σύλληψης κατά αρχιτραπεζίτη, ενώ πολλοί άλλοι εγκατέλειψαν τη χώρα. Ακούει κανείς;;;

ζ) Οι Ισλανδοί εξέλεξαν ανεξάρτητους αντιπροσώπους τους για να γράψουν το νέο Σύνταγμα της χώρας. Όλοι οι πολίτες είχαν τη δυνατότητα μέσω του διαδικτύου να διαμορφώσουν τις προτάσεις τους και να παρακολουθούν ταυτόχρονα τη διαμόρφωση του Συντάγματος. Κάπως έτσι ορίζεται αυτό που ονομάζουμε «Συμμετοχική Δημοκρατία».

η) Η Ισλανδία σήμερα βρίσκεται σε τροχιά ανάπτυξης. Χωρίς εξωτερική βοήθεια, χωρίς θνησιγενείς συνταγές, χωρίς πολιτικούς-υπαλλήλους των Βρυξελλών, με κοινή προσπάθεια. Με Συμμετοχική Δημοκρατία.

Ας τα κρατήσουμε τα παραπάνω.
Είμαι βέβαιος πως θα μας χρειαστούν!

Υ.Γ. Αντιγράφω από το «ΒΗΜΑ».
Τι θα συνέβαινε, αλήθεια, αν αυτοί οι ανυπότακτοι απόγονοι των Βίκινγκς βρουν μιμητές, αν οι πολίτες και άλλων χωρών αρνηθούν να πληρώσουν τα σπασμένα των τραπεζών ή τα χρέη που στοιβάζουν εν ονόματί τους οι διαπλεκόμενες κυβερνήσεις τους; Μήπως έχουμε όλοι μέσα μας έναν... Βίκινγκ και δεν το ξέρουμε;

«Οι Ισλανδοί έγιναν οι πρώτοι στον κόσμο αντάρτες ενάντια στην ιδέα ότι οι πολίτες πρέπει να πληρώσουν τον λογαριασμό μιας ανεξέλεγκτης ιδιωτικής τράπεζας» έγραψε χαρακτηριστικά η Ροβένα Μέισον στη βρετανική εφημερίδα «Daily Τelegraph».

Αυτή η λαϊκή εξέγερση παρακολουθείται με άγχος από πολλές υπερχρεωμένες κυβερνήσεις στην Ευρώπη, οι οποίες φοβούνται μήπως αυτή η άρνηση γίνει «μεταδοτική».


14 σχόλια:

  1. Βέβαια αν μου επιτρέπεις να προσθέσω ότι η ζωή των Ισλανδών μετά την χρεωκοπία δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα, πέρασαν πολύ δύσκολα.
    Για να γίνουν αυτά που προανέφερες χρειάζονται 3 πράγματα: μυαλό, γνώσεις και τόλμη και νομίζω ότι αυτή την στιγμή δεν υπάρχει κανείς πολιτικός αρχηγός να τα διαθέτει.
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ασφαλώς αγαπητή Μαρία και δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Ποιος ισχυρίστηκε κάτι τέτοιο; Μια διαδικτυακή βόλτα να κάνει κάποιος και θα πληροφορηθεί τα όσα διαδραματίστηκαν. Λαός με άλλη κουλτούρα και πολιτισμό δεν προέβη σε κανιβαλισμούς, σε τρέξιμο στα ράφια και άλλες ακρότητες.

      Ήταν δύσκολα αλλά με ΕΝΟΤΗΤΑ, σύνεση, ψυχραιμία, έβαλαν τα πράγματα κάτω και κοίταξαν το μέλλον. Αποφάσισαν ότι το μέλλον τους ΤΟΥΣ ΑΝΗΚΕΙ και επέλεξαν να αγωνιστούν σκληρά και να μη το χαρίσουν σε κανέναν κερατά.

      Φαίνεται πως τα καταφέρνουν. Έχουν πολύ δρόμο μπροστά τους αλλά υπάρχει αισιοδοξία. Λυπάμαι αλλά στη δική μας χώρα επιβλήθηκαν πολύ χειρότερες συνταγές και ούτε και οι γιατροί που συνταγογράφησαν δεν ξέρουν αν ο ασθενής τελικά ζήσει.

      Καλό σου βράδυ.

      Διαγραφή
  2. Όλα καλά όμως εδώ στην Ελλάδα λείπουν το δ),ε), στ), ζ), η), το μυαλό, η τόλμη και οι γνώσεις που λέει και πιο πάνω η Μαρία (αυτά τα 3 Μαρία μου εκτός από τους πολιτικούς μας έπρεπε κατά τη γνώμη μου να τα έχει και ο λαός, τα έχει? μπαααα), αντίθετα έχουμε λαίκισμό, βανδαλιστούς, πολιτικούς και πολίτες κατώτερους των περιστάσεων, κόμματα και "κινήματα" της κακιάς ώρας, καιροσκόπους, δημοσιοκάφρους κτλ κτλ. Ερώτημα: Γίνεται να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Ισλανδίας χωρίς το δ), ε), στ), ζ), η), το μυαλό, την τόλμη και τις γνώσεις, αλλά με τα υπόλοιπα?
    Έλενα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συγκριτικά με την Ισλανδία είναι πολλά αυτά που δεν έχουμε, όπως και πολλά (απείρως περισσότερα) αυτά που εμείς έχουμε.
      Η Ισλανδία δεν παράγει τίποτε άλλο από ψάρια και …χιόνι. Η συντριπτική πλειοψηφία των ειδών πρώτης ανάγκης είναι από εισαγωγές. Στην Ελλάδα αντίθετα υπάρχουν πάρα πολύ περισσότερες δυνατότητες.
      Θα σου πω για παράδειγμα πως η Ελλάδα διαθέτει βωξίτη, νικέλιο, λιγνίτη, μαγνήσιο, ενώ κάποιοι κάνουν λόγο για χρυσό, ουράνιο και πετρέλαιο. Διαθέτει πανίσχυρη ναυτιλία. Διαθέτει λάδι άριστης ποιότητας, εσπεριδοειδή, κρασιά, τα με προστατευόμενη ονομασία προέλευσης φέτα και ούζο και πάρα πολλά άλλα.
      Στην Ισλανδία δεν μπορείς να φυτέψεις σχεδόν τίποτα. Αν σκάψεις κάτω από το χιόνι θα βρεις πάλι χιόνι. Είναι μια χώρα που ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με την αλιεία και πολύ μικρή σε πληθυσμό. Οι δυνατότητες επομένως είναι περιορισμένες.

      Με ρωτάς αν μπορούμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Ισλανδίας. Να πατήσουμε ακριβώς στα χνάρια της δεν το βλέπω. Είπα: άλλη κουλτούρα, άλλος πολιτισμός. Πιστεύω όμως ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα κάτι φαίνεται να αλλάζει. Μάλλον αυτά που ξέραμε (κι εμείς και οι πολιτικοί) θα τα ξεχάσουμε.
      Οι καιροί άλλαξαν δραματικά, και, το χειρότερο, βίαια. Δεν δόθηκε χρόνος διαπραγμάτευσης με κοινωνικές ομάδες, δεν υπήρξαν προπαρασκευαστικά στάδια, δεν υπήρξε καν ο απαραίτητος χρόνος ώστε να αφομοιωθούν οι αλλαγές.

      Αφού μας πέταξαν στον ωκεανό με τρύπιο σωσίβιο είμαστε υποχρεωμένοι να κολυμπήσουμε μέχρι να δούμε ακτή. Ξεκινάμε λοιπόν το κολύμπι για όσο αντέξουμε.
      Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς…

      Υ.Γ: Επειδή δεν προβλέπεται να αλλάξουν οι πολιτικοί, καιρός είναι να τους αλλάξουμε εμείς!

      Διαγραφή
  3. Τι έγινε; Αρχίσαμε πάλι τους λαικισμούς;
    Πάλι αναφορές στις χώρες που ανάσαναν χωρίς το ΔΝΤ;
    Δε σας πιστεύω λαικιστές.
    Ο Παύλος ο Τσίμας (που κορώνα στο κεφάλι μου) μας "ενημέρωσε" επαρκώς για την Αργεντινή και το τι έπαθε.
    Έτσι, για να στρώσουμε κι εμείς οι άτακτοι, οι λαικιστές.
    Το ότι η Αργεντινή έπαθε ό,τι έπαθε εξαιτίας του ΔΝΤ και πτώχευσε επί ΔΝΤ, "ξεχνούν" να μας το αναφέρουν.

    Πφφφ τώρα δεν μπορώ να ησυχάσω.
    Μα τους βρωμοφασίστες, τους λαικιστές του Ισλανδούς... να κάνουν και δημοψήφισμα για το αν θα υποτάξουν τη χώρα τους;
    Δε ρωτάγανε εμάς να τους στείλουμε το Γιωργάκη τον Παπανδρέου, με το Γιωργάκη τον Παπακωνσταντίνου και τον Αντρίκο τον Γεωργίου να τους βάζανε στο ΔΝΤ στο πιτς φυτίλι;
    Και μετά από δυο χρόνια να ζητάγανε αυτοί δημοψήφισμα και τότε... να μη θέλαν οι άλλοι;
    :-)

    Αγαπητοί Ισλανδοί, μπροώ να παραδεχτώ πως ως χώρα έχετε δημοκρατία.
    Αλλά ως δημοκρατία δεν έχετε χιούμορ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, είμαι λαϊκιστής, το παραδέχομαι. Μου αρέσουν τα λαϊκά τραγούδια, είμαι το παιδί του λαού, και θέλω να πάω να ζητήσω πάγκο στη λαϊκή!!!
      Σ’ άρεσε;
      Εμείς πάντως στην Ελλάδα αποδείξαμε πως έχουμε χιούμορ. Βέβαια μέχρι στιγμής γελάνε οι άλλοι με τα χάλια μας, αλλά κάτι είναι κι αυτό. Κοντά είμαστε.

      Ο ΓΑΠ κατρακύλησε δημοσκοπικά θυμάσαι πότε; Όταν ανήγγειλε το δημοψήφισμα. Μέχρι τότε το ΠΑΣΟΚ κατρακυλούσε, αλλά ο ίδιος είχε δημοφιλία και εμφανιζόταν 2ος (μετά τον κανένα) στη καταλληλότητα για τη πρωθυπουργία. Όταν είπε στους Έλληνες (καθυστερημένα) πάμε σε δημοψήφισμα, ο Έλληνας κατάλαβε ότι το να συμμετέχει ο ίδιος στις αποφάσεις, εκτός από ζόρικο είναι αντιδημοκρατικό, καταστροφικό και απαράδεκτο! Όλα τα προηγούμενα χρόνια διαμαρτυρόταν επειδή παίρνονταν οι αποφάσεις ερήμην του, και όταν του ζήτησαν να πει τη γνώμη του τα στήλωσε σα το γαϊδούρι. Έφτασε στο σημείο να συντάσσεται με τις Βρυξέλλες, τον Σόϊμπλε και την ανοργασμική φακλάνα που μας απειλούσαν κατάμουτρα.

      Γι’ αυτό σου λέω. Είμαστε από άλλο ανέκδοτο!!!

      Διαγραφή
    2. Η ιστορία του δημοψηφίσματος είναι μια παρωδία του λαού, του πολιτικού συστήματος και των ΜΜΕ, μια παρωδία που μοιάζει ώρες ώρες με φάρσα...
      πραγματικά όλοι πέρασαν και απ το ναι και απ το όχι μέσα σε λίγες μέρες.

      Φταίει η συνέχεια του λαού μας μάλλον.
      Οι σοφιστές δίδασκαν στους μαθητές τους να ρητορεύουν και να επιχειρηματολογούν υπέρ και κατά της ίδιας άποψης επί ενός θέματος.
      Εμείς το πιστέψαμε κιόλας και γίναμε υπέρ και κατά του δημοψηφίσματος!
      Υπέρ της έννοιας του δημοψηφίσματος και κατά της εφαρμογής του στο θέμα μας...

      Διαγραφή
    3. Τώρα εγώ τι να απαντήσω;
      Τα είπες όλα!

      Δεν ξέρω από σοφιστείες, ούτε και νομίζω πως ο λαός μας μετέτρεψε τόσο γρήγορα την άποψή του από σοφιστική διάθεση.
      Μάλλον σχιζοφρένεια θα το'λεγα.

      Διαγραφή
  4. Αγαπητέ Πέτρο δεν εννοούσα να πατήσουμε ακριβώς στα χνάρια της Ισλανδίας, να τους αντιγράψουμε δηλαδή, αλλά να αποκτήσουμε σοβαρότητα και την ωριμότητα όπως οι Ισλανδοί ή θα συνεχίζουμε να ταμπουρωνόμαστε πίσω στα προνόμια της συντεχνίας μας από προσωπικό συμφέρον. Για παράδειγμα οι ταξιτζήδες θα απαρνηθούν τον "Θύμιο", οι φαρμακοποιοί θα απαρνηθούν τον δικό τους "Θύμιο", οι γιατροί θα απαρνηθούν το φακελάκι, οι διεφθαρμένοι ΔΥ θα απαρνηθούν το δικό τους "δωράκι", οι δικαστικοί λειτουργοί θα πάψουν επιτέλους να "αλληθωρίζουν" και θα πάψουν να μιλούν για "παραπλανηθέντες πλην τίμιους πολιτικούς", οι γονείς θα πάψουν επιτέλους να ονειρεύονται τα τέκνα τους μοντέλα, τραγουδιστές, τηλεπαρουσιαστές και ΔΥ, οι αγρότες θα μάθουν επιτέλους να είναι αγρότες, οι έμποροι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες (υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι κτλ) θα κόψουν επιτέλους καμιά απόδειξη κτλ κτλ....
    Όταν λοιπόν γίνουμε λαός με κρίση, άποψη, συλλογικότητα και αλληλεγγύη (κανονική όμως όχι αυτή την "τραβεστί" που προσπαθούν να μας πλασάρουν κάποιοι), όταν επιτέλους ξεχωρίσουμε και απομονώσουμε τους πλιατσικολόγους "σωτήρες" που μας πλασάρονται δήθεν για να μας σώσουν ενώ στην ουσία θέλουν ακριβώς το αντίθετο, επενδύοντας στη σύγχυση του θολωμένου μας μυαλού και τους στείλουμε από εκεί που ήρθαν, τότε υπάρχει ελπίδα να βρούμε το δρόμο μας όπως και στην Ισλανδία αφού και σαφώς έχουμε περισσότερα πλεονεκτήματα (φυσικός και ορυκτός πλούτος, πολιτιστική κληρονομιά κτλ)από αυτούς.

    Γράφεις "Υ. Γ: Επειδή δεν προβλέπεται να αλλάξουν οι πολιτικοί, καιρός είναι να τους αλλάξουμε εμείς!"
    Να σου το πω αλλιώς
    Αν αλλάξουμε εμείς μπορούμε να αλλάξουμε κι αυτούς! Όχι αλλάζοντας τον χαρακτήρα τους ή τον τρόπο σκέψης τους αναγκαστικά αν δεν θέλουν αλλά αντικαθιστώντας τους με άλλους που θέλουν, μπορούν και είναι διαθέσιμοι να ακολουθήσουν εμάς. Άλλωστε αυτό είναι και το νόημα των εκλογών κάθε 4 και όχι μόνο χρόνια.

    ΠΡΟΣΟΧΗ Στις παραπάνω κοινωνικές ομάδες (ταξιτζήδες, φαρμακοποιοί, γιατροί , ΔΥ, αγρότες κτλ) σαφώς και υπάρχει μια μερίδα που δε σκέπτεται όπως ανέφερα. Δεν τους βάζω όλους στο ίδιο τσουβάλι. Αυτές οι υγιής μερίδες πρέπει να βρουν το θάρρος να βγουν μπροστά. Ας τους βοηθήσουμε λοιπόν!
    Έλενα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν διαβάσεις παλαιότερες αναρτήσεις μου περί Δ.Υ., αγροτών, ταξιτζήδων, ελευθέρων επαγγελματιών, συνδικαλιστών κλπ. θα διαπιστώσεις τις απόψεις μου για τα θέματα που θίγεις.
      Η γενική διαπίστωση που έκανα είναι πως ο καθένας καταλαβαίνει πως έπρεπε να γίνουν αλλαγές, πως δεν πήγαινε άλλο, πως είχαμε δομήσει ένα σαθρό σύστημα …αλλά, αλλά ας ξεκινήσουν οι άλλοι τις αλλαγές στη δική τους συντεχνία και …βλέπουμε για τη δική μας!
      Ίσως και να μη χρειαστεί διόρθωση!

      Ο Δ.Υ. να συνεχίσει την τεμπελιά του διεκδικώντας και επίδομα γι’ αυτή, ο φαρμακοποιός να συνεχίσει να δουλεύει για κέρδος 45%, ο υδραυλικός που έχει χτίσει 2 μεζονέτες να δηλώνει εισοδήματα μικροσυνταξιούχου του ΟΓΑ, ο ταξιτζής που έδωσε μια περιουσία για να αγοράσει την άδεια του ταξί να παρουσιάζει τζίρο κάτω και από τη δαπάνη του για καύσιμα, ο ιδιοκτήτης νυκτερινού κέντρου να εμφανίζεται κατά πολύ φτωχότερος από τα γκαρσόνια του, ο μεγαλογιατρός του Κολωνακίου να εμφανίζεται άπορος!

      Για έναν ακαθόριστο λόγο όλοι πίστεψαν πως η κρίση πρέπει να φτάσει μέχρι τον δίπλα τους, αλλά να μην αγγίξει τους ίδιους.
      Δεν είμαι και δεν υπήρξα ποτέ θιασώτης του «μαζί τα φάγαμε», της συνευθύνης. Υπάρχουν εκατομμύρια συμπολίτες μας που ούτε έφαγαν, ούτε συμμετείχαν στη διαφθορά, δεν έδωσαν και δεν πήραν μίζα, φακελάκι, απευθείας ανάθεση, κοιτούσαν τη στραβωμάρα τους, δούλευαν για να τα φέρουν βόλτα.

      Κανένας Πάγκαλος και κανένας ηλίθιος οπαδός του δεν θα με πείσει πως ο οικοδόμος που ξεπατώνεται 12 ώρες την ημέρα πάνω στη σκαλωσιά είναι συνυπεύθυνος για το χάλι μας με τον άλλον που παράγγειλε τα υποβρύχια που γέρνουν. Πως φτάσαμε ως εδώ επειδή αγόρασα παντελόνι χωρίς απόδειξη και είμαι το ίδιο ένοχος με τον κο υπουργό που με μια τζίφρα του έλυσε το οικονομικό του πρόβλημα για 2 γενιές.

      Τρέχαμε να αγοράσουμε κάθε τραπεζικό προϊόν, σαν να ήμασταν κεφαλαιούχοι, τρομάρα μας. Ότι δεν είχαμε, βιαζόμασταν να το αποκτήσουμε. Πάρε δάνειο για διακοπές, πάρε 5-6 κάρτες να φιγουράρουν όταν ανοίγεις το (άδειο κατά τα άλλα) πορτοφόλι, πάρε εορτοδάνειο, στεγαστικό, καταναλωτικό, ότι σου πλάσαραν.
      Γέμισε η ζωή μας τηλεοπτικά σκουπίδια, γίναμε κι εμείς μέρος αυτού του σκουπιδότοπου. Στεκόμασταν ώρες μπροστά στο χαζοκούτι για να χαζέψουμε κάθε ξενόφερτη αμερικανιά που μας σέρβιραν. Λίγοι την έκλειναν, ακόμη πιο λίγοι επέλεγαν να διαβάσουν ένα βιβλίο, ελάχιστοι να επισκεφτούν κάποιο μουσείο.

      Η τιμιότητα θεωρήθηκε ξεπερασμένη, ο δε τίμιος γραφικός και εκτός τόπου και χρόνου. Μάθαμε να κοιτάμε τη πάρτη μας. Μάθαμε να ζηλεύουμε (=φθονούμε) όποιον ζούσε καλύτερη ζωή από τη δική μας, χωρίς καν να μας ενδιαφέρει πως το κατόρθωσε.

      Οι αλλαγές που έγιναν στη ζωή μας είναι βαθιές. Στο χέρι του καθενός μας είναι να αλλάξει το δικό του τουλάχιστον τρόπο σκέψης, να καταλάβει πως πρέπει να σταματήσει τις εξαρτήσεις του από διεφθαρμένα κέντρα αποφάσεων, να κοιτάξει καθαρά στα μάτια τον δίπλα του που μέχρι σήμερα αγνοούσε, να τον βοηθήσει και να βοηθηθεί.
      Λίγο να βοηθήσει ο καθένας μας, τότε ναι, υπάρχει ελπίδα!

      Διαγραφή
  5. Σε παρακολουθώ καιρό τώρα, τόσο εδώ, όσο και στις Λογοπλοκίες και συμφωνώ μαζί σου. Αν όχι 100% τουλάχιστον 99%. Οι ανάλογες δικές μου σκέψεις και απόψεις με τις δικές σου, με έφερναν πολλές φορές σε δύσκολη θέση, όχι γιατί δεν τις πίστευα ή γιατί δεν τις θεωρούσα σωστές, αλλά γιατί ένοιωθα απέραντη μοναξιά! Χαίρομαι που πήρα το θάρρος να σου στείλω κι εγώ τα δικά μου σχόλια. Δεν ξέρω κατά πόσο έκανα καλά!
    Έλενα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα σου πω κι εγώ πως όταν ξεκίνησα πριν από 3,5-4 χρόνια να γράφω τις απόψεις μου σε διάφορα sites, εξεπλάγην όταν διαπίστωσα πως περισσότερες ήσαν οι φορές που συναντούσα τη σύμφωνη γνώμη των bloggers ή άλλων σχολιαστών και πολύ λιγότερες αυτές που συναντούσα την αποδοκιμασία τους. Δεν έγραφα εξετάσεις για να περίμενα τη βαθμολογία τους, όπως δεν έκανα κι εγώ το ίδιο για κανέναν.
      Αυτό που με ενδιέφερε ήταν η ειλικρινής κουβέντα, χωρίς χαρακτηρισμούς και προσωπικές επιθέσεις. Δέχομαι απόλυτα τη διαφωνία, που αν θέλεις αποτελεί στοιχείο της δημοκρατίας, φτάνει να γίνεται με κανόνες, να μη προσπαθεί κάποιος με το ζόρι να σου επιβάλλει τη δική του άποψη (όχι πως αυτό μπορεί να γίνει, απλά μερικοί έτσι νομίζουν). Είναι πολλές οι φορές που άλλαξα άποψη (όχι σε θεμελιώδεις αρχές), όταν κατάφερε κάποιος με επιχειρήματα να με πείσει πως είχα άδικο.
      Με τον καιρό μαθαίνεις να ξεχωρίζεις τον καλοπροαίρετο, τον ειλικρινή, αυτόν που δεν πληρώνεται για να σου αραδιάζει αρλούμπες. Με κουράζουν οι περισπούδαστες αναλύσεις, το ταξίδι όμως μαζί με άλλους συνεπιβάτες με κοινές ανησυχίες με συναρπάζει.
      Α, και να θυμάσαι: σ’ όποιον αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε…

      Διαγραφή
  6. Ευχαριστώ για την απάνησή σου! Χαίρομαι που για μια ακόμα φορά συμφωνώ μαζί σου. Ακριβώς έτσι όπως τα λες είναι.
    Λες στο τέλος "Α, και να θυμάσαι: σ’ όποιον αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε…", αυτό ξαναπέστο!!!
    Φαντάζομαι ότι θα τα λέμε πιο συχνά τώρα που "γνωριστήκαμε"!!!

    Καλή δύναμη ή "καλό κουράγιο" που μας είπε και μια ψυχή πριν λίγο καιρό!!!
    Έλενα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ελπίδα είναι το δέντρο που φυτρώνει μέσα μας.
      Καλή δύναμη και σε σένα Έλενα.

      Διαγραφή