Το παράδειγμα της Ισλανδίας.

Στην Ισλανδία βίωσαν την... χρεωκοπία που φοβόμαστε!

Στην Ελλάδα σήμερα όλη μέρα ΜΜΕ και πολιτικοί παρουσιάζουν εικόνες από εμπάργκο τροφίμων φαρμάκων και καυσίμων και το αποκαλούν χρεωκοπία. Τερατολογούν για να στηρίξουν Σαμαρά  ΓΑΠ και τραπεζίτες.

 Ας δούμε τι συνέβη σε μια πραγματική πολύ πρόσφατη  χρεωκοπία σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Ας το διαβάσουμε το παρακάτω άρθρο σαν βιβλίο οδηγιών manual χρεωκοπίας....

Η ιστορία ή οποία αποκαλύφθηκε από ένα ιταλικό ραδιοφωνικό σταθμό για την συνεχιζόμενη επανάσταση στην Ισλανδία είναι ένα χαρακτηριστικότατο παράδειγμα για το πόσο λίγο τα δικά μας Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μας ενημερώνουν πραγματικά ή όχι για τα γεγονότα στον κόσμο.

Το 2008, κατά την έναρξη της «κρίσης», η Ισλανδία κυριολεκτικά πτώχευσε. Από τότε αυτό το ελάχιστα γνωστό μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης «έχει χαθεί από τα ραντάρ της ενημέρωσης».

 Κατά την διάρκεια που οι ευρωπαϊκές χώρες, η μια μετά την άλλη, απειλούνται από την πτώχευση, η οποία (η πτώχευση) απειλεί την ύπαρξη του Ευρώ, το πέσιμο της οποίας θα έχει ανεξέλεγκτες συνέπειες για όλο τον κόσμο, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελαν οι Μερκελοσαρκοζύ και τα τσιράκια τους ανά τον κόσμο είναι να γίνει η Ισλανδία παράδειγμα για άλλες χώρες.

Ας δούμε γιατί.

 Η Ισλανδία (πληθυσμός 320 χιλιάδες) ήταν μια από της πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Το 2003 με την τελική επικράτηση του νεοφιλελεύθερου καθεστώτος όλες οι τράπεζες ιδιωτικοποιήθηκαν και, με στόχο την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, οι τράπεζες αυτές προσέφεραν το ονλαϊν-μπάνκινκ και με την συνδρομή του χαμηλότερου δυνατού κόστους οι τράπεζες αυτές έδειχναν μεγάλα ποσοστά κερδών.

 Οι λογαριασμοί, οι οποίοι ονομάστηκαν IceSave, προσέλκυσαν πολλούς μικρούς Βρετανούς και Ολλανδούς επενδυτές. Αλλά παράλληλα με την αύξηση των επενδύσεων αυξανόταν και το εξωτερικό χρέος των τραπεζών.

 Το 2003 το χρέος της Ισλανδίας ήταν ίσο με το 200% του ΑΕΠ, ενώ το 2007 είχε φτάσει στο 900%. Στην Ελλάδα σήμερα είναι στο 160%.  Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 έκανε το τελικό χτύπημα. Οι τρεις βασικές τράπεζες της Ισλανδίας ( Landbanki, Kapthing και η Glitnir) πτώχευσαν. Η κρόνα έχασε 85% της αξίας της έναντι του Ευρώ.

Στο τέλος του χρόνου η Ισλανδία κήρυξε πτώχευση.

 Η κρίση οδήγησε την Ισλανδία, με την διαδικασία της άμεσης δημοκρατίας, στην αποκατάσταση των κυριαρχικών δικαιωμάτων των Ισλανδών μέσον του νέου συντάγματος. Αλλά αυτό επιτεύχθηκε με μεγάλο πόνο.

Να πως έγινε αυτό.

 Ο πρωθυπουργός της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης συνασπισμού Γκέιρ Χόρντε βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις για την παροχή δανείου ύψους 2.1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στο οποίο (στο δάνειο) η Βρετανία και η Ολλανδία πρόσθεσαν ακόμα 2.5 δισεκατομμύρια.

 Η διεθνής οικονομικοί κύκλοι πίεζαν την Ισλανδία για δραστικά μέτρα. Το ΔΝΤ και η ΕΕ ήθελαν να πάρουν το πιο πάνω χρέος «πάνω τους» με επιχείρημα ότι αυτός ο τρόπος είναι ο μόνος για να μπορέσει η Ισλανδία να ξεπληρώσει την Βρετανία και την Ολλανδία.

 Οι συνεχόμενες διαμαρτυρίες και ταραχές ανάγκασαν την κυβέρνηση να παραιτηθεί. Οι πρόωρες εκλογές του Απριλίου του 2009 ανέδειξαν στην κυβέρνηση έναν αριστερό συνασπισμό το οποίο καταδίκασε το νεοφιλελεύθερο οικονομικό σύστημα, αλλά αμέσως παραδόθηκε στις απαιτήσεις των δανειστών και έπρεπε -η Ισλανδία- να επιστρέψει συνολικά τρία και πλέον δισεκατομμύρια Ευρώ. Έπρεπε ο κάθε Ισλανδός τα επόμενα 15 χρόνια να πληρώνει 100 Ευρώ κάθε μήνα. Έπρεπε δηλ. ο λαουτζίκος να θυσιαστεί για χρέη κάποιων ιδιωτών προς κάποιους άλλους ιδιώτες. Αυτό ήταν η σταγόνα η οποία υπερχείλισε το ποτήρι.

Αυτό που συνέβη ήταν πρωτοφανές. Η γνώμη ότι οι Ισλανδοί πρέπει να πληρώνουν για τα λάθη των οικονομικών μονοπωλίων, ότι το σύνολο της χώρας πρέπει να πολιορκείται για αποπληρωμή ιδιωτικών χρεών, άλλαξε την σχέση μεταξύ πολιτών και πολιτικών θεσμών, γεγονός το οποίο τελικά οδήγησε την πολιτική ελίτ της Ισλανδίας να πάρει μέρος του εκλογικού σώματος.

 Ο πρωθυπουργός Όλαφ Ραγκνάρ Γκρίμσον αρνήθηκε να επικυρώσει τον νόμο το οποίο ανάγκαζε τους πολίτες να σηκώσουν τα βάρη των Ισλανδών τραπεζιτών και συμφώνησε να συγκαλέσει δημοψήφισμα.

 Φυσικά η διεθνής κοινότητα αύξησε την πίεση στην Ισλανδία. Η Βρετανία και η Ολλανδία απειλούσαν με σκληρή καταστολή η οποία θα οδηγούσε σε απομόνωση της χώρας. Όταν η Ισλανδία ετοιμαζόταν για δημοψήφισμα, το ΔΝΤ απειλούσε την χώρα να στερήσει οποιαδήποτε βοήθεια. Η Βρετανική κυβέρνηση απειλούσε να παγώσει τις καταθέσεις και τις αποταμιεύσεις των Ισλανδών.

 Όπως έλεγε ο Γκρίμσον: «Μας έλεγαν αν δεν δεχθούμε τους όρους τους, θα γίνουμε η Κούβα του Βορρά. Ναι, αλλά αν συμφωνούσαμε θα γινόμασταν η Αϊτή του Βορρά».

Στην Ελλάδα οι επιλογές είναι Ρουμανία στο ευρώ και Αργεντινή εκτός.

 Στο δημοψήφισμα του Μαρτίου του 2010 το 93% των Ισλανδών ψήφισαν κατά των πληρωμή των χρεών. Το ΔΝΤ πάγωσε τους δανεισμούς αμέσως. Αλλά η επανάσταση (για την οποία δεν έγραψε κανένα από τα ΜΜΕ, περιλαμβανομένου και του Euronews) δεν πτοήθηκε.

 Με την υποστήριξη των οργισμένων πολιτών η κυβέρνηση ξεκίνησε έρευνες για αστικές και ποινικές ευθύνες κατά των υπευθύνων για την οικονομική κρίση. Το Ιντερπόλ εξέδωσε διεθνές ένταλμα σύλληψης για τον πρώην πρόεδρο της τράπεζας Kaupthing Σιγκιζμούντ Έϊναρδσον. Αλλά και πολλοί τραπεζίτες, εγκατέλειψαν εσπευσμένα την χώρα.

 Όμως οι Ισλανδοί δεν σταμάτησαν εκεί: αποφάσισαν να υιοθετήσουν νέο σύνταγμα, το οποίο θα απαλλάξει την χώρα από την δύναμη της Διεθνής οικονομίας και των εικονικών νομισμάτων.

 Για να γραφτεί νέο σύνταγμα ο Λαός της Ισλανδίας εξέλεξε 25 άτομα μεταξύ 522 ενήλικων, οι οποίοι δεν ανήκαν σε κανένα από τα πολιτικά κόμματα του κατεστημένου. Οι αντιπρόσωποι αυτοί έπρεπε να είχαν προταθεί τουλάχιστον από 30 άτομα. Το έγγραφο γράφτηκε μέσα από το διαδίκτυο. Οι πολίτες μπορούσαν να κάνουν προτάσεις και σχόλια, βλέποντας με τα ίδια τους τα μάτια την διαμόρφωση του συντάγματος. Το σύνταγμα το οποίο τελικά γεννήθηκε μέσα από συμμετοχή των πολιτών, θα παρουσιαστεί στο κοινοβούλιο προς έγκριση μετά από τις επόμενες εκλογές.

 όσοι φοβούνται την χρεοκοπία ας ρίξουν μια ματιά στην Ισλανδία όπου μια μικρή χώρα με δύναμη και με σαφήνεια διακηρύσσει ότι ο Λαός τους είναι κυρίαρχος….

Αυτός είναι ο λόγος που η Ισλανδία δεν είναι στις ειδήσεις.

Σήμερα η Ισλανδία  των ψαράδων χωρίς τον ορυκτό πλούτο,  την Βιομηχανία και τον Γεωργικό τομέα που έχουμε εμείς,  έχει ανάπτυξη 3.1% και ανεργία 6.9%  το 2011.

Η Ελλάδα έχει 7% ύφεση και 21% ανεργία

Πηγή

Δικά μου σχόλια

Για να δούμε τώρα κάποια σημαντικά κατά τη γνώμη μου στοιχεία, απλά για προβληματισμό:

α) Πράγματι για την Ισλανδία και την περιπέτειά της δεν ακούμε καθόλου ειδήσεις. Να είναι τυχαίο; Για μια πολύ πρόσφατα πτωχευμένη χώρα της Ε.Ε., στην οποία εφαρμόσθηκαν παρόμοιες αποτυχημένες συνταγές των διεθνών κερδοσκόπων, γιατί άραγε να μην μαθαίνουμε αν εξήλθε από τη κρίση και με ποιο τρόπο; Γιατί τα ΜΜΕ αναφέρονται συνεχώς στη περίπτωση μόνο της Αργεντινής, την εξαθλίωση των πολιτών της, τις λεηλασίες, τις σκηνές βίας που εκτυλίχτηκαν εκεί;

β) Όλα ξεκίνησαν όταν το νεοφιλελεύθερο καθεστώς ανέλαβε τη διακυβέρνηση και προχώρησε στην ιδιωτικοποίηση όλων των τραπεζών. Επενδύσεις γίνονταν, αυξανόταν όμως παράλληλα το εξωτερικό χρέος των τραπεζών. Μέχρι που κατέρρευσαν και συμπαρέσυραν τα πάντα.

γ) Το χρέος της έφθασε στο 900% του ΑΕΠ, αλλά και πάλι δεν πάρθηκαν μέτρα ούτε από τους ίδιους, ούτε από την Ε.Ε. Ήρθε η παγκόσμια κρίση του 2008 που έδωσε στη χώρα το τελειωτικό χτύπημα. Το χρέος σε απόλυτους αριθμούς είναι σαφώς πολύ μικρότερο από αυτό της Ελλάδας. Το σημαντικό όμως είναι να το δούμε ως ποσοστό του ΑΕΠ.

δ) Η Ισλανδία ήταν εκτός ευρωζώνης, διατηρώντας το εθνικό της νόμισμα. Επομένως, πάντοτε υπήρχε από τη μεριά της η δυνατότητα υποτίμησης του νομίσματος, προκειμένου να επιτευχθεί η περιβόητη αύξηση της ανταγωνιστικότητας. Παρότι υπήρχε αυτό το οικονομικό «εργαλείο» δεν πιέστηκαν για να το κάνουν. Να σημειωθεί δε πως οι Ισλανδοί δεν έκαναν μαγειρέματα, στέλνοντας πλαστά οικονομικά στοιχεία στην Ε.Ε, συνεπώς οι ευρωπαίοι εταίροι ήσαν πάντοτε σε γνώση των πραγματικών στοιχείων της Ισλανδικής οικονομίας.

ε) Ο νέος πρωθυπουργός αρνήθηκε να επικυρώσει το νόμο που υποχρέωνε τους πολίτες να αναλάβουν τα χρέη των τραπεζών και προανήγγειλε δημοψήφισμα. Τότε οι πιστωτές της χώρας άρχισαν να την απειλούν με στέρηση οποιαδήποτε βοήθειας και απομόνωση! Μας θυμίζουν τίποτα όλα αυτά;;;

στ) Η κυβέρνηση έχοντας την υποστήριξη των οργισμένων πολιτών ξεκίνησε έρευνες ώστε να βρεθούν οι υπεύθυνοι της οικονομικής κρίσης. Εκδόθηκε διεθνές ένταλμα σύλληψης κατά αρχιτραπεζίτη, ενώ πολλοί άλλοι εγκατέλειψαν τη χώρα. Ακούει κανείς;;;

ζ) Οι Ισλανδοί εξέλεξαν ανεξάρτητους αντιπροσώπους τους για να γράψουν το νέο Σύνταγμα της χώρας. Όλοι οι πολίτες είχαν τη δυνατότητα μέσω του διαδικτύου να διαμορφώσουν τις προτάσεις τους και να παρακολουθούν ταυτόχρονα τη διαμόρφωση του Συντάγματος. Κάπως έτσι ορίζεται αυτό που ονομάζουμε «Συμμετοχική Δημοκρατία».

η) Η Ισλανδία σήμερα βρίσκεται σε τροχιά ανάπτυξης. Χωρίς εξωτερική βοήθεια, χωρίς θνησιγενείς συνταγές, χωρίς πολιτικούς-υπαλλήλους των Βρυξελλών, με κοινή προσπάθεια. Με Συμμετοχική Δημοκρατία.

Ας τα κρατήσουμε τα παραπάνω.

Είμαι βέβαιος πως θα μας χρειαστούν!

Υ.Γ. Αντιγράφω από το «ΒΗΜΑ».

Τι θα συνέβαινε, αλήθεια, αν αυτοί οι ανυπότακτοι απόγονοι των Βίκινγκς βρουν μιμητές, αν οι πολίτες και άλλων χωρών αρνηθούν να πληρώσουν τα σπασμένα των τραπεζών ή τα χρέη που στοιβάζουν εν ονόματί τους οι διαπλεκόμενες κυβερνήσεις τους; Μήπως έχουμε όλοι μέσα μας έναν... Βίκινγκ και δεν το ξέρουμε;

«Οι Ισλανδοί έγιναν οι πρώτοι στον κόσμο αντάρτες ενάντια στην ιδέα ότι οι πολίτες πρέπει να πληρώσουν τον λογαριασμό μιας ανεξέλεγκτης ιδιωτικής τράπεζας» έγραψε χαρακτηριστικά η Ροβένα Μέισον στη βρετανική εφημερίδα «Daily Τelegraph».

Αυτή η λαϊκή εξέγερση παρακολουθείται με άγχος από πολλές υπερχρεωμένες κυβερνήσεις στην Ευρώπη, οι οποίες φοβούνται μήπως αυτή η άρνηση γίνει «μεταδοτική».