Και τώρα τι, κε Σόιμπλε;

Όταν είχα πρωτοδεί τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στη τηλεόραση είχα απορήσει. Δεν γνώριζα ποιος ήταν και με «ξένιζε» η εικόνα ενός ανθρώπου καθηλωμένου σε αναπηρικό αμαξίδιο, που περιδιάβαινε, χωρίς βοήθεια, τους διαδρόμους όπου συνεδρίαζε το Eurogroup. Για υπουργό τον έκοβα αλλά δεν έπαιρνα όρκο.

Όταν άκουσα από δημοσιογράφο την ιδιότητά του, σκέφτηκα πως είναι πράγματι ασυνήθιστο ένας άνθρωπος με κινητικά προβλήματα να κατέχει μια τόσο υψηλή θέση. Και δεν το κρύβω πως χάρηκα διαπιστώνοντας πως οι Γερμανοί κάνουν πράξη το αυτονόητο: δεν περιθωριοποιούν αυτόν που “““διαφέρει””” (η λέξη σε πολλά εισαγωγικά).

Σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα ήρθε και ο ίδιος ο κ. Σόιμπλε να με πείσει πως δεν διαφέρει καθόλου από τους υπόλοιπους. Τουλάχιστον προς το καλύτερο.

Ο κ. Σόιμπλε τραυματίστηκε σοβαρά στο πρόσωπο και τη σπονδυλική στήλη, στη δολοφονική επίθεση που δέχθηκε το 1990. Αποτέλεσμα αυτής της επίθεσης ήταν να μη μπορέσει να ξαναπερπατήσει ποτέ. Με τη δική μου λογική είναι αναμενόμενο ένας άνθρωπος που έχει επιζήσει από μια τόσο σοβαρή περιπέτεια, που έχει φθάσει να αντικρύσει κατάματα το θάνατο, να έχει αλλάξει την ιεραρχία των προσωπικών του προτεραιοτήτων, να έχει αποκτήσει ευαισθησίες που δεν είχε, να έχει φιλοσοφήσει το τι σημαίνει ζωή.

Η δική μου λογική είναι για τα σκουπίδια!

Ο κ. Σόιμπλε από τότε που κατάλαβε πως του έμειναν χρόνια να ζήσει, θέλησε να τα εκμεταλλευτεί στο έπακρο, καταστρέφοντας εκατομμύρια άλλους.

Αφού λοιπόν ζήτησε και πήρε χιλιάδες πράγματα από τους (και επίσημα πια) υπαλλήλους του εντός Ελλάδας, πρωθυπουργό, πολιτικούς αρχηγούς και υπουργούς της, γλυκάθηκε και δεν σταματά πουθενά. Αφού βλέπει πως το έδαφος είναι πρόσφορο, γιατί να σταματήσει;

Την περασμένη Πέμπτη 9/2/2012, στο περιθώριο της συνεδρίασης του Eurogroup, χωρίς να το γνωρίζει πως τον καταγράφει η κάμερα (ή μήπως όχι;;;), ακούστηκε η συνομιλία που είχε με τον Πορτογάλο Υπουργό Οικονομικών: “υπομονή, ας ξεμπλέξουμε με την Ελλάδα και τα υπόλοιπα τα βρίσκουμε”. Αυτό που μεταδίδεται από τα διεθνή ΜΜΕ είναι πως είναι η πρώτη φορά που διαφαίνεται πως υπάρχει πρόθεση χαλάρωσης του προγράμματος διάσωσης της Πορτογαλίας, αμέσως μετά το ξεκαθάρισμα με την ελληνική περίπτωση.

Μόλις προχθές ο κ. Σόιμπλε επεσήμανε τη βούληση της χώρας του να βοηθήσει την Ελλάδα, “αλλά μόνον εάν η χώρα δεν είναι ένα πηγάδι χωρίς πάτο”.

Το ποιοί την οδήγησαν να γίνει πηγάδι κ. Σόιμπλε είναι πασίγνωστο. Και θα λάβουν την απάντηση στις εκλογές. Όσο για το ποιος την έκανε δίχως πάτο μπορείς να το διαπιστώσεις στο καθρέφτη σου και σε όσους σε περιτριγυρίζουν.

Τα νεότερα δεδομένα τώρα: Το πρακτορείο Reuters αναφέρεται στο σενάριο που εξετάζεται από τους αξιωματούχους της ευρωζώνης,  για καθυστέρηση εκταμίευσης μέρους ή ακόμη και του συνόλου των χρημάτων που περιλαμβάνονται στο δεύτερο πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα, μέχρι τη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών. «Υπάρχουν προτάσεις να καθυστερήσει το ελληνικό πακέτο ή να “σπάσει” σε δόσεις, προκειμένου να αποφευχθεί μια άμεση χρεοκοπία, αλλά χωρίς να υπάρχει δέσμευση για όλο το πακέτο», δήλωσε στο Reuters αξιωματούχος της ευρωζώνης.

Απαραίτητη σημείωση: να αποφευχθεί μια άμεση χρεοκοπία. Η έμμεση-ελεγχόμενη συζητείται;

Οι Γερμανοί και η τρόικα μέχρι προχθές απαιτούσαν (και τελικά έλαβαν) την έγγραφη δέσμευση Σαμαρά για την υλοποίηση των συμφωνηθέντων. Παρακολουθώντας εκ του σύνεγγυς τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, ήθελαν να αποσπάσουν εγγυήσεις από το εμφανιζόμενο ως πρώτο κόμμα και τον εν δυνάμει επόμενο Έλληνα Πρωθυπουργό.

Τι είναι λοιπόν αυτό που άλλαξε και σήμερα απαιτούν πρόσθετες εγγυήσεις;

Απάντηση 1η: Οι διαρροές!

Απάντηση 2η: Διαπίστωσαν πως στην Ελλάδα δεν υπάρχει μόνο ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Από τη στιγμή που «κάμφθηκαν» οι αντιδράσεις του «αντιμνημονιακού» Σαμαρά, και φάνηκε πως θα υπάρξει …συνέχεια, από τη διακυβέρνηση Παπανδρέου, στη διακυβέρνηση Παπαδήμου, στη διακυβέρνηση Σαμαρά, όλα φαίνονταν πως βαίνουν σύμφωνα με το σχέδιο Α των ευρωπαίων «εταίρων».

Σχέδιο Β δεν υπήρχε. Οι συνεχείς κωλυσιεργίες που υπήρξαν μέχρι σήμερα (ψήφιση μεσοπρόθεσμου, εκταμίευση 6ης δόσης, σημερινές πρόσθετες εγγυήσεις) ήταν και είναι για να  κερδίσουν χρόνο μέχρι να το ετοιμάσουν.

Οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα τους άλλαξαν τα σχέδια. Δεν περίμεναν τέτοια αντίδραση από τους «δεδομένους» Έλληνες βουλευτές. Θεωρούσαν πως τη στιγμή που το πλειοψηφών κόμμα καταποντίζεται, η αξιωματική αντιπολίτευση θα παραμείνει ενωμένη με στόχο μια ευρύτατη νίκη στις επερχόμενες εκλογές. Οι 22 βουλευτές της ΝΔ που αρνήθηκαν να ψηφίσουν το μνημόνιο Νο2, οι άμεσες διαγραφές από την κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ και η δημοσκοπική της κάμψη, αποτελούν ένα επιπρόσθετο σημαντικό πρόβλημα.  

Το ΠΑΣΟΚ καταποντίζεται ακόμη περισσότερο, η ΝΔ αποκλείεται να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, το ΛΑ(Θ)ΟΣ του κωλοτούμπα δεν μπορεί να προδιαγράψει το δικό του πολιτικό μέλλον, πολλώ δε μάλλον της χώρας. Το σενάριο συγκυβέρνησης των τριών υπό τον Σαμαρά που είχαν σχεδιάσει, δεν τους βγαίνει πια.

Φαίνεται λοιπόν πως οι πολιτικές εξελίξεις δεν είναι “εξασφαλισμένες”. Φαίνεται πως οι Έλληνες δεν είναι αισθάνονται και δεν είναι τόσο “ευγνώμονες” προς τους “σωτήρες” τους.

Στη πρόσφατη δημοσκόπηση φάνηκε πως η Αριστερά (με, ή χωρίς εισαγωγικά) συγκεντρώνει πάνω από το 50% του εκλογικού σώματος. Η περίπτωση να τα βρουν μεταξύ τους και να σχηματίσουν κυβέρνηση, αποκλείεται. Μια φορά χρειάστηκε να συγκυβερνήσουν και αυτή έγινε με εταίρο τη Δεξιά του Μητσοτάκη, με ύψιστο θέμα την παραπομπή του Α. Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο. Η διάσωση της χώρας είναι δευτερεύων γι’ αυτούς ζήτημα. Σιγά μην αναλάβουν τις ευθύνες τους τώρα που η Ελλάδα τους έχει ανάγκη. Σιγά μην κάνουν πράξη τα ιδεολογικά τους μανιφέστα, τώρα που τους δίνεται η ευκαιρία.

Και τώρα τι, κε Σόιμπλε;

Ήθελα να γνώριζα τη γλώσσα σου και το mail σου για να σου απευθύνω μια απλή ερώτηση: να υποθέσω πως για την εκταμίευση του νέου πακέτου “βοήθειας” θα ζητήσεις την έγγραφη δέσμευση Κουβέλη;