Σελίδες

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Ο σαράφης της γειτονιάς μας !


Συχνά πυκνά όλοι μας βρίσκουμε στην είσοδο του σπιτιού μας διάφορα διαφημιστικά από εταιρείες και επιχειρήσεις που θέλουν να πουλήσουν τη πραμάτεια τους και ψάχνουν για πελατεία. Από LIDL, Carrefour και Practiker μέχρι  πιτσαρίες, ταβέρνες, φροντιστήρια και κλειδαράδες. 

Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων όλη αυτή τη σαβούρα την προσπερνούμε χωρίς να δώσουμε σημασία. Δεν μπαίνουμε καν στο κόπο να ξεφυλλίσουμε αυτά τα φυλλάδια, ίσως μόνο κάποιες φορές από περιέργεια, εστιάζοντας αποκλειστικά στις φωτογραφίες, προσπερνώντας με αδιαφορία τις αναγραφόμενες τιμές. 

Ο λόγος είναι απλός. Αν θελήσουμε να αγοράσουμε βιντεοκάμερα ή δραπανοκατσάβιδο δεν περιμένουμε ένα φυλλάδιο που θα μας παρακινήσει. Κάνουμε έρευνα αγοράς και καταλήγουμε στο προϊόν και το κατάστημα που μας ενδιαφέρει. 

Τόνοι λοιπόν από χαρτούρα, τις περισσότερες φορές παντελώς άχρηστη, στοιβάζεται στους κάδους απορριμμάτων πριν καταλήξει στην ανακύκλωση ή στις χωματερές. Ας πούμε πως έχουμε συνηθίσει το φαινόμενο και δεν μας προκαλεί πλέον καθόλου ερωτηματικά αυτό το «ψάρεμα» πελατών από απόσταση. Μπορεί κάποιος να πει πως, με όρους αγοράς, αυτό να συμβολίζει και ένα είδος «οικονομικής ευμάρειας», μιας και δηλώνει κίνηση χρήματος.

Ως εδώ … καλά!

Τους τελευταίους μήνες το φαινόμενο απέκτησε και άλλη διάσταση. Η όποια οικονομική ευμάρεια μπορούσε κάποιος μέχρι πρότινος να επικαλεστεί, πήγε …για βρούβες! Τώρα τελευταία όλο και συχνότερα βρίσκουμε στους δρόμους και έξω από τις πόρτες μας και ενός άλλου είδους διαφημιστικά. Από ενεχυροδανειστήρια! Τα γνωστά σαράφικα που έδρασαν και άνθησαν πριν από αρκετές δεκαετίες βγήκαν και πάλι στο προσκήνιο. 


Ο σαράφης ήταν ένα είδος τραπεζίτη της εποχής. Στο μαγαζί του μπορούσες να ανταλλάξεις, προσωρινά ή μόνιμα, κάποιο πολύτιμο αντικείμενο, έναντι οικονομικού ανταλλάγματος, φυσικά κατά πολύ κατώτερου της πραγματικής αξίας του αντικειμένου. Παρά το γεγονός ότι τις τελευταίες δεκαετίες μπορούσε σχεδόν ο καθένας μας να δανειστεί από τράπεζα, χωρίς να υποχρεώνεται να αποχωριστεί κάποιο πολύτιμο γι’ αυτόν αντικείμενο και ως εκ τούτου οι σαράφηδες έχασαν την πελατεία τους, κι όμως, δεν εξέλειψαν. 

Και να που έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους. Αγοράζουν – στις καλύτερες τιμές της (δικής τους) αγοράς – όπως διατείνονται όλοι, ότι μπορείτε να φανταστείτε. Από τηλεοράσεις και στερεοφωνικά, μέχρι ρολόγια, κοσμήματα και …πολύτιμους λίθους! Ακόμη και …δόντια. Ναι, καλά διαβάσατε, αγοράζουν μέχρι και χρυσά δόντια.



Εμένα όλο αυτό μου προκαλεί σφίξιμο στο στομάχι και σταματώ εδώ.

10 σχόλια:

  1. Απλά μαυραγορίτες...

    Όποτε βλέπω τέτοια διαφημιστικά σε τοίχους τα σκίζω και όσα βρίσκω σε παρ-μπριζ τα πετάω.

    Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω.

    βρίσκω συχνά και διαφημιστικά τοκογλύφων.
    Έχω σκεφτεί πολλές φορές να πάρω την αστυνομία να το καταγγείλω.
    Αλλά όσο θυμάμαι την αντίδραση της αστυνομίας σε δικό μου περιστατικό κλοπής, αντιλαμβάνομαι ότι δεν έχει κανενα νόημα.
    Στα @@ τους θα με γράψουν και τσάμπα θα ταλαιπωρηθω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η αστυνομία είναι για κλήσεις και ξύλο.
    Με αυτά δεν ασχολείται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τώρα βασικά να κάνω λίγο τον δικηγόρο του διαβόλου.
    Πριν λίγο καιρό η μητέρα μου έβγαλε τα χρυσά της δόντια για να βάλει πορσελάνινα. Η μητέρα μου ήθελε να τα πετάξει, νόμιζε ότι δεν είχαν αξία αλλά δεν την άφησε ο οδοντίατρος και της είπε να τα πάει σε ένα χρυσοχόο. Στην μητέρα μου στην αρχή της φάνηκε αστείο αλλά αποφάσισε να τα πάει. Τα πήγε που λέτε σε ένα χρυσοχόο μαζί με κάτι άλλα παλιά χρυσά(κάτι σπασμένες αλυσίδες, μην φανταστείτε τίποτα μεγάλο) και της τα αγόρασε για ένα αρκετά καλό ποσό. Τώρα βέβαια η μητέρα μου δεν τα πήγε λόγω ανάγκης αλλά πιο πολύ μετά την παρότρυνση του γιατρού.
    Και επίσης δεν ξέρω αν τα χρήματα που της έδωσε ήταν αυτά που έπρεπε να της δώσει.
    Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι πάντως ότι επικρατεί γενικά μια φρενίτιδα με τον χρυσό. Οι πάντες μαζεύουν χρυσαφικά.
    Λέτε να κάνουμε και μεις τα χρήματά μας λίρες...;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Μαρία
    Το χρυσό δεν το πετάμε και η αξία του δεν χάνεται. Μπορείς να το πουλήσεις ή να αλλάξεις τη μορφή του. Το ίδιο έκανε και μια φίλη πριν από μερικά χρόνια όταν έδωσε σε χρυσοχόο διάφορα χρυσά μικροαντικείμενα που δεν φορούσε, της τα ζύγισε και με τα χρήματα που πήρε αγόρασε κάτι άλλο χρήσιμο.
    Άλλο λοιπόν αυτό που έκανε η μητέρα σου κι άλλο το να σκάνε μύτη σε περίοδο κρίσης οι (όπως σωστά τους αποκάλεσε ο Μαζεστίξ) μαυραγορίτες, που κοιτάνε να πατήσουν στην ανάγκη σου. Γιατί δεν νομίζω αυτοί που τους πούλησαν δόντια (και αν βρέθηκαν τέτοιοι), να το έκαναν για λόγους αποταμίευσης!
    Μάλλον λόγω πείνας…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Για τις διαφημιστικές σαβούρες, τι μπορεί κανέις να προσθέσει παρά μόνο αδιαφορία προς τα καταστήματα που τις εκδίδουν και παύση αγορών από αυτά. Ψιλά γράμματα για μας τους Έλληνες!

    Για τους σαράφηδες, μία από τις νέες μορφές αρπακτικών κι αυτοί, που θα ευδοκιμήσουν τα επόμενα χρόνια στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας.

    Σαν "πορτοκάλια" όμως, πολλοί από μας θα... ενδώσουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το δυστύχημα καπετάνιε είναι πως όσοι ενδώσουν θα είναι λόγω απόλυτης ένδειας. Το σκεπτικό αυτών των αρπακτικών είναι "τι τα θες τα δόντια αν δεν τα χρησιμοποιείς;"
    Καλή σου μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τα πάντα σ' αυτή τη ζωή είναι σχετικά, ακόμα και η ένδεια. Ανάλογα με τι την συγκρίνεις!

    http://captain-christos.blogspot.com/2009/03/port-kamsar.html

    Όταν κάποιος αντιστέκεται, όποιος το κάνει στ' αλήθεια, δεν κωλώνει πουθενά και κοντράρει.
    Την ψευδαίσθηση της παράτασης του χρονου ζωής κατά ώρες και μέρες, ΜΟΝΟ, είναι αυτό που εκμεταλλεύονται τα "αρπακτικά".
    Το θέμα είναι ότι τα "θύματα" πέφτουν στην παγίδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ Chrisgio
    Πολύ ωραίο το κείμενο, παρότι γεμάτο πόνο.

    Αναπόφευκτα καπετάνιε οι συγκρίσεις γίνονται με αυτό που αποκαλούμε «καλύτερο», ή αυτό που νομίζουμε ότι είναι.

    Για το λαθρεπιβάτη σου ο παράδεισος ήταν να δουλεύει μόνο 16 ώρες την ημέρα, να έχει καθημερινά ένα πιάτο φαί, να πίνει νερό από βρύση, να έχει δεύτερο παντελόνι και να μη κολυμπάει στους δρόμους.

    Με αυτά τα κριτήρια η Ελλάδα είναι παράδεισος. Καλώς ή κακώς στην Ελλάδα δεν έχουμε (σήμερα) τέτοια προβλήματα και προσπαθούμε να μη τα αποκτήσουμε. Ο αγώνας που γίνεται είναι για να καλυτερέψουμε όσο γίνεται τις ζωές μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί όταν περιγράφουμε τα πράγματα στην Ελλάδα. Σίγουρα ο στόχος πρέπει πάντα να είναι το καλύτερο. Αλλά έχω ζήσει τόσο πόνο και φτώχεια, τόσο ΑΠΟΛΥΤΟ ΤΙΠΟΤΑ! Γι' αυτό καλο είναι να έχουμε στο νου μας και το ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ, έτσι με κεφαλαία γράμματα!
    Χρειάζεται να παραμένουμε προσγειωμένοι ακόμα και σήμερα, σ' αυτή την άσχημη εποχή της πατρίδας μας!
    Αυτά που διάβασες στην ανάρτησή μου εννοιείται ότι είναι αλήθινές εικόνες και όχι της φαντασίας μου, έτσι;
    Καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Όπως το λες, ο στόχος πρέπει να είναι πάντα το καλύτερο. Αυτό ακολουθώ, αυτό προσπαθώ να μεταδώσω στα παιδιά μου. Έζησα πολύ φτωχικά παιδικά χρόνια, πολύ φτωχικά όμως. Η προσπάθεια που κάνω είναι να μη τα ζήσουν και αυτά. Ποτέ δεν ξέχασα από που ξεκίνησα, έμαθα όμως να κοιτάω μπροστά. Πρέπει να θυμόμαστε την αφετηρία μας, αλλά από μόνο του δεν φτάνει. Αλίμονο αν κοιτάμε μόνο πίσω και μεμψιμοιρούμε. Το παρελθόν μας είναι εφόδιο, αλλά όχι η λύση.
    Αισθάνομαι πολύ άσχημα όταν ακούω τη γερμανική τσογλαναρία με την απαίσια προφορά να μπαινοβγαίνει στη πατρίδα μου και να φέρονται ως κατακτητές. Μου θυμίζουν το Χίτλερ όταν απευθυνόταν στο στράτευμα και τους παραμύθιαζε με τις φασιστικές του αηδίες. Προχθές διάβασα ότι πριν από λίγα χρόνια ξεχρεώσαμε το δάνειο που είχαμε πάρει το 1885! Τίποτα δεν μας έχει χαριστεί, τίποτα δεν τους χρωστάμε.
    Κουράστηκα να ακούω τη χιλιοειπωμένη ατάκα «τα λεφτά τους μας δίνουν» γιατί δεν είναι έτσι. Τα λεφτά που μας δίνουν τα παίρνουν πίσω με υψηλότατους τόκους. Αν δεν είχαν εξασφαλισμένο το κέρδος δεν θα έδιναν σεντ. Διάβασε κι αυτό: http://akivernitos.blogspot.com/2011_11_01_archive.html
    Γερμανός οικονομολόγος τους τα λέει, δεν τα λέω εγώ. Εγώ κάθομαι και ακούω τα καραγκιοζάκια που μας κυβερνούν και σε 1,5 μήνα θα ζητήσουν τη ψήφο μου για να με βγάλουν από την κρίση.
    Μια ακόμη αλήθεια, με στοιχεία της Κομισιόν παρακαλώ, θα διαβάσεις κι εδώ: http://akivernitos.blogspot.com/2011/11/blog-post_15.html
    Δες και στο You tube http://www.youtube.com/watch?v=Z6uBFwLdrWM&feature=player_embedded. Ειδικά στο 3:52 όπου μιλάει στο γερμανικό κοινοβούλιο βουλευτίνα της αριστεράς και αποκαλύπτει πως για να συναινέσει η Γερμανία στο δάνειο προς την Ελλάδα έθεσε ως απαραίτητη προϋπόθεση να μη σταματήσουν από την Ελλάδα οι εισαγωγές γερμανικών εξοπλισμών.

    Υ.Γ. Το ότι πρόκειται για αληθινές εικόνες τα όσα μεταφέρεις, είναι αδιαμφισβήτητο. Παρόλο που είναι θλιβερές, όλους εμάς που μας είναι άγνωστες μας ταξιδεύουν.
    Καλό σου βράδυ καπετάνιε. Είσαι πάντα καλοδεχούμενος !

    ΑπάντησηΔιαγραφή