Η ελληνική οικονομία βρίσκεται στο χειρότερο σημείο της νεότερης ιστορίας της. Το ίδιο και οι ζωές των πολιτών της, που είτε ευθύνονται, είτε όχι, καλούνται να αλλάξουν πολλά. Τον τρόπο σκέψης, τη συμπεριφορά τους, τον τρόπο που αντιλαμβάνονται, που λειτουργούν, που καταναλώνουν, αυτά που θα ήθελαν να αποκτήσουν, διατροφικές συνήθειες, τρόπους διασκέδασης …τα πάντα.
Τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο. Μόνο κάποιες φωτογραφίες έχουν μείνει για να μας θυμίζουν πράγματα. Το αστείο είναι ότι φτάσαμε στο σημείο να φανταζόμαστε ότι πριν περνούσαμε καλά. Να αναπολούμε το πρόσφατο παρελθόν με νοσταλγία, λες και όλα ήσαν τέλεια.
Ούτε καν καλά δεν ήταν.
Ζούσαμε, λέει, σε παραμύθι. Όσα παραμύθια ξέρω έχουν αίσιο τέλος. Αν λοιπόν επρόκειτο για παραμύθι, γιατί έχει σκατά τέλος; Άρα δεν ζούσαμε σε παραμύθι. Σε μια θλιβερή πραγματικότητα ζούσαμε. Κι εκεί που νομίζαμε ότι δεν έχει χειρότερα …διαψευστήκαμε.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση ακόμη το παλεύουν. Ακόμη ψάχνουν τους τρόπους πως θα μας κρατήσουν στη ζωή. Όχι φυσικά για να μας σώσουν, αλλά για να προλάβουν να αφαιρέσουν τα όργανα. Αν δεν προλάβουν και αποδημήσουμε και άχρηστοι θα τους είμαστε και θα πρέπει να πληρώσουν τα έξοδα κηδείας.
Κι ενώ η κυβέρνηση, ο Παπανδρέου και ο Βενιζέλος πελαγοδρομούν και δεν μπορούν να πείσουν τους εταίρους για συμβιβαστική λύση, που και εμάς θα ανακουφίσει και αυτοί δεν θα χάσουν τα δανεικά, στο εσωτερικό παρουσιάζεται μια αντιπολίτευση για τα πανηγύρια. Έχουν πειστεί ότι οδεύουμε προς εκλογές και ο καθένας κοιτάει να βγάλει την ουρά του απ’ έξω, μην αρπάξει καμιά φωτιά και τρέχει να τη σβήνει.
Το ΚΚΕ τάσσεται (ξανά – μανά) υπέρ της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη κατάργηση/διαγραφή του χρέους. Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει τη δραστική μείωση του χρέους και την ανάληψη του από την ΕΚΤ. Η ΝΔ επαναλαμβάνει ότι η μόνη λύση είναι η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και το ΛΑ(Θ)ΟΣ εναντιώνεται στη συμμετοχή ιδιωτών.
Όσοι γιατροί τόσες γνώμες.
Ή, με άλλα λόγια, οι απόψεις είναι σαν τις κωλ***πίδες, ο καθένας έχει από μία !
Και μετά ζητάμε τα ρέστα από τους ξένους ηγέτες που δεν αποφασίζουν από κοινού για το μέλλον μας. Εδώ τρωγόμαστε μεταξύ μας. Οι άλλοι μας φταίνε;
Για να επιβιώσει μια χώρα, για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, για να μπορέσει να τροφοδοτήσει τα δημόσια έργα, για να μπορέσει να πληρώσει τις κοινωνικές δαπάνες, τα δάνεια και τα χρέη της, έχει ανάγκη από ένα πράγμα.
Τα χρήματα.
Τρεις είναι οι τρόποι για να τα βρει. Οι εξαγωγές, οι ξένες επενδύσεις και ο δανεισμός. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, τα δύο πρώτα εξαφανίστηκαν ή μειώθηκαν δραστικά.
Τι μας έμεινε λοιπόν για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε;
Ο δανεισμός.
Είτε μας αρέσει, είτε όχι, άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Οι μαλακίες του στυλ «αρνούμαστε να πληρώσουμε το χρέος» είναι προς κατανάλωση. Είναι ανέξοδοι κουτσαβακισμοί από τους επαναστάτες του κώλου. Από αυτούς που έμαθαν να γαβγίζουν μονίμως και σε όλα, όχι για άλλο λόγο, απλά επειδή το γάβγισμα είναι η μητρική τους γλώσσα και δεν κατέχουν άλλη.
Δανείζεσαι από ένα φίλο σου, συγγενή σου, ή μια τράπεζα και μετά λες: «πλάκα σου έκανα, τα δανεικά δεν επιστρέφονται».
Δεν συζητάμε το αν σου ξαναδώσουν. Να συζητήσουμε το πόσες κλωτσιές θα εισπράξεις; Ή κατάσχεση; Ή φυλακή;
Παραβλέπουν όλοι αυτοί οι «αριστεροί», ότι μια τέτοια εξέλιξη, δηλαδή η έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση και η μονομερής διαγραφή του χρέους, θα σημάνει τον απόλυτο οικονομικό πόλεμο από τις αγορές και τις ξένες τράπεζες και χώρες που κατέχουν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου.
Προφανέστατα σημαίνει χρεοκοπία, προφανέστατα σημαίνει στάση πληρωμών.
Το χάος που θα επέλθει το υποψιάζονται, αλλά δεν τους ενδιαφέρει. Αυτό που προέχει τούτες τις ώρες για τα μαλακισμένα του Περισσού είναι καμιά 10αριά παραπάνω έδρες.
Και μέσα σε όλα τα άλλα, έχουμε και τον ταρίφα-κουραδόμαγκα τον Λυμπερόπουλο που δήλωνε γεμάτος πυγμή και αποφασιστικότητα: « Δεν θα βγει καμία νέα άδεια μέχρι να πέσει αυτή η κυβέρνηση».
Ποια είναι αυτή η τσατσά στο μπουρδέλο των ταξιτζήδων; Είναι πρόεδρος των ιδιοκτητών ταξί και ταυτόχρονα αναπληρωτής γραμματέας παραγωγικών τομέων της ΝΔ.
Γλύψε όσο μπορείς Λυμπερόπουλε. Και που ξέρεις; Κάποια μέρα θα ανταμειφθεί η κουρασμένη σου γλώσσα.
Οι εκλογές ρίχνουν τις κυβερνήσεις μαλακισμένο δεξιό φερέφωνο.
Όχι η συφοριασμένη φυλή των ταξιτζήδων.
Η φωτογραφία από το sport24.gr
Τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο. Μόνο κάποιες φωτογραφίες έχουν μείνει για να μας θυμίζουν πράγματα. Το αστείο είναι ότι φτάσαμε στο σημείο να φανταζόμαστε ότι πριν περνούσαμε καλά. Να αναπολούμε το πρόσφατο παρελθόν με νοσταλγία, λες και όλα ήσαν τέλεια.
Ούτε καν καλά δεν ήταν.
Ζούσαμε, λέει, σε παραμύθι. Όσα παραμύθια ξέρω έχουν αίσιο τέλος. Αν λοιπόν επρόκειτο για παραμύθι, γιατί έχει σκατά τέλος; Άρα δεν ζούσαμε σε παραμύθι. Σε μια θλιβερή πραγματικότητα ζούσαμε. Κι εκεί που νομίζαμε ότι δεν έχει χειρότερα …διαψευστήκαμε.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση ακόμη το παλεύουν. Ακόμη ψάχνουν τους τρόπους πως θα μας κρατήσουν στη ζωή. Όχι φυσικά για να μας σώσουν, αλλά για να προλάβουν να αφαιρέσουν τα όργανα. Αν δεν προλάβουν και αποδημήσουμε και άχρηστοι θα τους είμαστε και θα πρέπει να πληρώσουν τα έξοδα κηδείας.
Κι ενώ η κυβέρνηση, ο Παπανδρέου και ο Βενιζέλος πελαγοδρομούν και δεν μπορούν να πείσουν τους εταίρους για συμβιβαστική λύση, που και εμάς θα ανακουφίσει και αυτοί δεν θα χάσουν τα δανεικά, στο εσωτερικό παρουσιάζεται μια αντιπολίτευση για τα πανηγύρια. Έχουν πειστεί ότι οδεύουμε προς εκλογές και ο καθένας κοιτάει να βγάλει την ουρά του απ’ έξω, μην αρπάξει καμιά φωτιά και τρέχει να τη σβήνει.
Το ΚΚΕ τάσσεται (ξανά – μανά) υπέρ της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη κατάργηση/διαγραφή του χρέους. Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει τη δραστική μείωση του χρέους και την ανάληψη του από την ΕΚΤ. Η ΝΔ επαναλαμβάνει ότι η μόνη λύση είναι η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και το ΛΑ(Θ)ΟΣ εναντιώνεται στη συμμετοχή ιδιωτών.
Όσοι γιατροί τόσες γνώμες.
Ή, με άλλα λόγια, οι απόψεις είναι σαν τις κωλ***πίδες, ο καθένας έχει από μία !
Και μετά ζητάμε τα ρέστα από τους ξένους ηγέτες που δεν αποφασίζουν από κοινού για το μέλλον μας. Εδώ τρωγόμαστε μεταξύ μας. Οι άλλοι μας φταίνε;
Για να επιβιώσει μια χώρα, για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, για να μπορέσει να τροφοδοτήσει τα δημόσια έργα, για να μπορέσει να πληρώσει τις κοινωνικές δαπάνες, τα δάνεια και τα χρέη της, έχει ανάγκη από ένα πράγμα.
Τα χρήματα.
Τρεις είναι οι τρόποι για να τα βρει. Οι εξαγωγές, οι ξένες επενδύσεις και ο δανεισμός. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, τα δύο πρώτα εξαφανίστηκαν ή μειώθηκαν δραστικά.
Τι μας έμεινε λοιπόν για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε;
Ο δανεισμός.
Είτε μας αρέσει, είτε όχι, άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Οι μαλακίες του στυλ «αρνούμαστε να πληρώσουμε το χρέος» είναι προς κατανάλωση. Είναι ανέξοδοι κουτσαβακισμοί από τους επαναστάτες του κώλου. Από αυτούς που έμαθαν να γαβγίζουν μονίμως και σε όλα, όχι για άλλο λόγο, απλά επειδή το γάβγισμα είναι η μητρική τους γλώσσα και δεν κατέχουν άλλη.
Δανείζεσαι από ένα φίλο σου, συγγενή σου, ή μια τράπεζα και μετά λες: «πλάκα σου έκανα, τα δανεικά δεν επιστρέφονται».
Δεν συζητάμε το αν σου ξαναδώσουν. Να συζητήσουμε το πόσες κλωτσιές θα εισπράξεις; Ή κατάσχεση; Ή φυλακή;
Παραβλέπουν όλοι αυτοί οι «αριστεροί», ότι μια τέτοια εξέλιξη, δηλαδή η έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση και η μονομερής διαγραφή του χρέους, θα σημάνει τον απόλυτο οικονομικό πόλεμο από τις αγορές και τις ξένες τράπεζες και χώρες που κατέχουν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου.
Προφανέστατα σημαίνει χρεοκοπία, προφανέστατα σημαίνει στάση πληρωμών.
Το χάος που θα επέλθει το υποψιάζονται, αλλά δεν τους ενδιαφέρει. Αυτό που προέχει τούτες τις ώρες για τα μαλακισμένα του Περισσού είναι καμιά 10αριά παραπάνω έδρες.
Και μέσα σε όλα τα άλλα, έχουμε και τον ταρίφα-κουραδόμαγκα τον Λυμπερόπουλο που δήλωνε γεμάτος πυγμή και αποφασιστικότητα: « Δεν θα βγει καμία νέα άδεια μέχρι να πέσει αυτή η κυβέρνηση».
Ποια είναι αυτή η τσατσά στο μπουρδέλο των ταξιτζήδων; Είναι πρόεδρος των ιδιοκτητών ταξί και ταυτόχρονα αναπληρωτής γραμματέας παραγωγικών τομέων της ΝΔ.
Γλύψε όσο μπορείς Λυμπερόπουλε. Και που ξέρεις; Κάποια μέρα θα ανταμειφθεί η κουρασμένη σου γλώσσα.
Οι εκλογές ρίχνουν τις κυβερνήσεις μαλακισμένο δεξιό φερέφωνο.
Όχι η συφοριασμένη φυλή των ταξιτζήδων.
Η φωτογραφία από το sport24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου