Μαζευτείτε, θα απαγγείλω #3: Ο Ηρακλής και οι άθλιοι

Ένα τραγούδι θα σας πω απ’ τη Μυθολογία

που μοιάζει να αντέγραψε η σύγχρονη Ιστορία.

Βαδίζοντας οι τωρινοί πάνω στα ίδια χνάρια

τη χώρα χρεοκόπησαν αφού ‘παίξαν στα ζάρια.

Αρχίζει απ’ του Ηρακλή τους δώδεκα τους άθλους

και φτάνει ως το σήμερα του χρέους και του λάθους.

Το πρώτο του κατόρθωμα ο Λέων της Νεμέας

ένα θηρίο ανίκητο που φόβου ήταν φορέας

με τα δυό χέρια έπνιξε και του ‘γδαρε το δέρμα.

Σαν τον "Κινέζο" που ‘ριξε τη χώρα μεσ’ το τέλμα

θεμέλιωσε τη διαφθορά, τη λαμογιά, τη μίζα

και από τότε οι γερμανοί τον έκαναν κορνίζα.

Ο άθλος ο επόμενος η Ύδρα η Λερναία

κάθε κεφάλι που έκοβε βγαίναν ακαριαία

άλλα δύο στη θέση του, γι’ αυτό τα έκαψε όλα.

Εμείς σαν χάνοι της ΟΝΕ πατήσαμε τη φόλα

νομίσαμε τα δανεικά γεννούν καινούρια χρήματα

μέχρι που καταλάβαμε πως έψαχναν για θύματα!

Έπιασε της Κερύνειας το μυθικό Ελάφι

την κεφαλή του στόλιζαν κέρατα από χρυσάφι

κανείς δεν το ξεπέρναγε αυτό στη γρηγοράδα.

Όμοια τα δισ. φαγώθηκαν απ’ την Ολυμπιάδα

που ενώ τις τσέπες γέμιζαν και γίνονταν καπνός

ο "κουρασμένος" άρχοντας το έπαιζε …αμνός!

Τον Ερυμάνθιο Κάπρο έπιασε στο δίχτυ ζωντανό,

που εκτός από τη δύναμη, είχε και τσαγανό

από τον τρόμο απάλλαξε όλη την Αρκαδία.

Κι ο "Ραφηνάτος" βίωσε την ίδια αγωνία

απέλυσε με άνεση αυτόν που περισσεύει

κι απ’ το φεγγίτη κολλητούς φρόντισε να βολεύει.

Αμέσως μετά στράφηκε στους Στάβλους του Αυγεία

η κοπριά απ’ τα βόδια του έφερνε δυσωδία

και τους καθάρισε καλά στρέφοντας τα ποτάμια.

Του "κωπηλάτη" οι υπουργοί καβάλησαν καλάμια

αντί να φέρουν κάθαρση έφεραν κι άλλη βρώμα

έριξαν με μνημόνιο τη χώρα μας σε κώμα.

Τις Στυμφαλίδες Όρνιθες που ζούσανε στα έλη

απ’ τις φωλιές ξετρύπωσε και σκότωσε με βέλη

τα σιδερένια ράμφη τους τρώγαν σάρκες ανθρώπων.

Οι έλληνες ριχτήκανε βορά των κερδοσκόπων

τους είπανε τεμπέληδες ότι “…μαζί τα φάγαμε”

και σαν ηλίθιοι που είν’ αυτοί μετά τα αναπαράγανε!

Τον άγριο Ταύρο δάμασε σαν έφτασε στην Κρήτη

και ζωντανό μετέφερε στου Ευρυσθέα την κοίτη

αυτός τον ελευθέρωσε δίχως καθόλου σκέψη.

Ο κωλοτούμπας αρχηγός που κάποιοι είχαν πιστέψει

σαν ταύρος αχαλίνωτος όρμησε με μανία

του έλληνα το στύψιμο βάφτισε επιτυχία.

Του Διομήδη τ’ άγρια Άλογα αιχμαλώτισε

αφού έναν μικρό στρατό μονάχος του συγκρότησε.

τα ίδια του τα άλογα ‘φάγαν τον Διομήδη.

Ο σαξεστόρης έφυγε δίνοντας δαχτυλίδι

όταν κι αυτός φαγώθηκε απ’ τα δικά του κτήνη

σήμερα νοιάζεται κανείς τι έχει απογίνει;

Της Ιππολύτης διαταγές τη Ζώνη είχε να φέρει

στις Αμαζόνες έφτασε με όλο του τ’ ασκέρι

φόνευσε τη βασίλισσα και της πήρε τη ζώνη.

Η εξουσία ανάξιους πάντα αλλοτριώνει

ο σαραντάρης σαν γιατρός ήρθε να μας γιατρέψει

για να μας σώσει διάλεξε να μας …εξολοθρέψει.

Να φέρει έπρεπε μετά τα Βόδια του Γηρυόνη

πρώτα τους δύο φύλακες άρχισε να σκοτώνει

και ύστερα τον γίγαντα με τα τρία κεφάλια.

Ο Αλέξης είναι που έχασε τα αυγά και τα πασχάλια

γλιτώνουν πάλι οι πλούσιοι πληρώνουν τα κορόιδα

αφού αποδειχτήκανε πολύ μεγάλα βόδια.

Άρπαξε τα πανέμορφα Μήλα των Εσπερίδων

που ήσαν χρυσά, στη φύλαξη τεσσάρων κορασίδων

κορόιδεψε τον Άτλαντα και έκλεψε τα μήλα.

Πλέον βεβαιωθήκαμε γι’ αυτή την κατρακύλα

αυτοί αρπάζουν το χρυσό, μοιράζουν την Ελλάδα

γιατί εμείς βρισκόμαστε σε μόνιμη ζαλάδα.

Στον τελευταίο άθλο του κατέβηκε στον Άδη

τον τερατώδη Κέρβερο να βρει μες στο σκοτάδι

του Κάτω Κόσμου φύλακα επάνω να τον φέρει.

Εκεί μας έστειλαν κι εμάς οι φίλοι και εταίροι

μόνο που εκεί θα μείνουμε, μας έκλεισαν τις πύλες

δοξάστε τους πολιτικούς εγχώριους ξεφτίλες. 

************

Υστερόγραφο:

Δώδεκα οι άθλοι του Ηρακλή, τους έκανε και καθάρισε. Ημίθεος ήταν, πανέξυπνος ήταν, παντοδύναμος ήταν, ανίκητος ήταν, δεν ήταν και δύσκολο.

Μ’ εμάς τι γίνεται; Όχι δώδεκα, χίλιους δώδεκα άθλους να κάνουμε, πάλι στην αφετηρία θα βρισκόμαστε. Τρέχουμε τρέχουμε τρέχουμε κι ακόμα στην αρχή είμαστε. Και πουθενά φως.

Μερικοί παρουσιάζουν τη Δεξιά και τον Κούλη σαν λύση. Ο Κούλης! Ο Κούλης με το μουρλό που έχει δίπλα του και την υπόλοιπη σαβούρα-φασιστοπαρέα που έχει μαζέψει, θα έρθει να μας λύσει το πρόβλημα.

Καλή μας νύχτα και καλή μας τύχη.

Ας ελπίσουμε ότι όταν (και αν) κάποτε ανοίξουμε τα μάτια, δεν θα έχουμε χώμα από πάνω μας.