Τα κοινά που μας χωρίζουν

Η Ελλάδα πρέπει να σωθεί.

Η Ελλάδα πρέπει να κυβερνηθεί. 

Η Ελλάδα πρέπει να πάει μπροστά.

Ειδικά το τελευταίο το έχουν κάνει μαστίχα οι επικοινωνιολόγοι του ΣυΡΙΖα και της ΝΔ, αναμασώντας το σε σποτάκια δεκαετίας ’80. Σποτάκια από τα Λιντλ!

Αναρωτιέσαι^. να πάει μπροστά με ποιους; Με ποιους μωρέ;;;

Με τη σαβούρα; Τους καταστροφείς; Τα πολιτικά πτώματα; Τους παχύσαρκους ληστές και δολοφόνους; Ή με τους νεότευκτους σωτήρες που έσκυψαν κι αυτοί και πάνε σέρνοντας;

Αναρωτιέσαι πόσους πάτους έχει το βαρέλι. Για πόσο ηλίθιο εξακολουθούν να βλέπουν αυτόν τον λαό που τον μεταχειρίζονται 40 χρόνια τώρα με τον ίδιο πανομοιότυπο τρόπο.

Με ψέματα. Όσο πιο χονδροειδή τόσο πιο πιστευτά. Όσο περισσότερο "γράφει στο γυαλί" η φάτσα του άνεργου, της κοπελίτσας, του παππού, του μανάβη… τόσο περισσότερο θα τσιμπήσει ο μαλάκας. Όσο περισσότερο διαγράφονται στα πρόσωπα η αγωνία της φοιτήτριας, οι ανάγκες του επιχειρηματία, ο προβληματισμός του ηλικιωμένου, το βλέμμα της μικρής, τόσο περισσότερο θα σκεπάζεται η λούμπα που σε καλούν να πέσεις.

Γελοία προεκλογικά σποτάκια. Μια θλιβερή επανάληψη, παραδοχή της αποτυχίας. Ξύλινη γλώσσα, ηλίθια γλώσσα, φτηνά επικοινωνιακά κόλπα, που δεν φανερώνουν απλά την ένδεια των επιχειρημάτων, αλλά και τον απόλυτο πανικό τους.

Ποτέ δεν κατάλαβα πως γίνεται να πειστεί έστω και ένας ψηφοφόρος από 1-2 διαφημιστικά προεκλογικά τηλεοπτικά τρυκ.

Θα μου πεις: θεωρείς τους έλληνες ψηφοφόρους σκεπτόμενους στο σύνολό τους; Όχι βέβαια, δεν λέω αυτό. Αλλά δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να σπαταλιούνται τόσα χρήματα για να πείσουν τα τούβλα που έτσι κι αλλιώς έχουν πάρει τις αποφάσεις τους. Ακόμα και ο χειρότερος μπαγλαμάς ψηφοφόρος δεν υπάρχει περίπτωση να παραδεχτεί ότι μια διαφήμιση τον έκανε να αλλάξει γνώμη. Άρα;

Γιατί πετάνε λεφτά στα σκουπίδια (βλ. διαφημιστικές εταιρείες και κανάλια) την ώρα που χρωστάνε δεκάδες χιλιάρικα στους υπαλλήλους τους και εκατομμύρια στους τραπεζίτες;

Το μεγαλύτερο γέλιο, ανακατεμένο με πολύ –πάρα πολύ- θυμό, βγάζουν οι πωλητικοί αρχηγοί. Τσίπρας και Μεϊμαράκης είναι και οι δύο σίγουροι για την αυτοδυναμία των κομμάτων τους και με αυτό ως δεδομένο θα εφαρμόσουν το πρόγραμμά τους: το μνημόνιο.

Κανένας δεν θέλει θα συνεργαστεί με κανέναν για να μην υποχρεωθεί να κάνει υπαναχωρήσεις και να εφαρμόσει το πρόγραμμα του άλλου: το μνημόνιο.

Στην ερώτηση όμως "τι θα κάνετε σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας;" (Σώωωπα! Υπάρχει και αυτή η περίπτωση;) τότε αμφότεροι απαντούν ότι θα συνεργαστούν και με το δεύτερο ή/και τα μικρότερα κόμματα, με έναν και μόνο στόχο: την παραμονή στο ευρώ. Δηλαδή το μνημόνιο.

Η Υπεραγία Αξία! Η Θεότης! Το Τοτέμ! Το προσκύνημα κάθε γνήσιου έλληνα με …ευρωπαϊκό προσανατολισμό.

Η Μαλακία που μας δέρνει!

Ακούς τον Ποτάμη, τον Βαγγέλα, τη Φωφώκα και τσιμπιέσαι να δεις αν άκουσες καλά ή το βλέπεις στον ύπνο σου. Αυτοί που κατηγορούν (και σωστά!) τον Τσίπρα ότι έφερε το χειρότερο μνημόνιο, είναι οι ίδιοι που τον παρακαλούσαν να φέρει μια ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ συμφωνία, όσο κακή κι αν είναι, αρκεί να μας κρατάει εντός του ευρώ.

Και την ψήφισαν!

Αυτοί λοιπόν οι άθλιοι που την ψήφισαν, είναι οι ίδιοι που κατηγορούν Τσίπρα-Καμμένο α) ότι άργησε να την φέρει, β) ότι ήταν η χειρότερη δυνατή.

Και την ψήφισαν!

Είναι απολύτως βέβαιο ότι αν δεν την είχαν ψηφίσει και τα δικά τους μνημονιακά αποκόμματα, δεν θα είχε περάσει. Θα είχε πέσει και η κυβέρνηση και τότε θα είχαν νόημα αυτές οι εκλογές.

Τώρα τι νόημα έχουν; Έχει καταλάβει κανείς γιατί γίνονται; Για να μας πρήζουν και μετά τις εκλογές ότι έχουν διαφορές μεταξύ τους, εφαρμόζοντας την ίδια ακριβώς πολιτική; Μια πολιτική που υποτίθεται κανένας δεν συμφωνεί, αλλά… αλλά δεν γινόταν αλλιώς!

Ποιες είναι οι διαφορές τους; Όταν προσκυνούν και υπογράφουν, ποιον ενδιαφέρει αν κάποιοι υπογράφουν ευχαρίστως και κάποιοι με πόνο ψυχής;

Οι διαφορές μάς τέλειωσαν. Ξεβρακωθήκαμε!

Η διαφορά του Τσίπρα από τους άλλους είναι ότι οι προηγούμενοι πρώτα κέρδισαν τις εκλογές και μετά έφεραν μνημόνιο, ενώ αυτός το κάνει ανάποδα^.  έφερε το μνημόνιο και μετά πάει σε εκλογές.

Για επιβεβαίωση.

Για να του πούμε "μπράβο".

Για να συναινέσουμε στην κωλοτούμπα.

Ξύπνα κοιμισμένε. Κατάλαβε ότι η μοίρα σου είναι προδιαγεγραμμένη και εσύ φαντασιώνεσαι πως την φτιάχνεις. Φαντασιώνεσαι πως με τις εκλογές, ψηφίζοντας αυτούς που θεωρείς ευρωπαϊστές, στέλνεις το μήνυμα πως θέλεις να παραμείνεις στην Ευρώπη τους και στο ευρώ τους. Ξύπνα και κατάλαβε ότι θα σε στείλουν στο διάολο όταν το αποφασίσουν. Ξύπνα και κατάλαβε ότι από τη στιγμή που το μνημόνιο έγινε το νέο Σύνταγμα της χώρας σου, θα υπάρχει για πάντα!

Τώρα μπορεί (…και καλά) να σε ρωτάνε αν το θέλεις, με δημοψηφίσματα αποδεδειγμένα του κώλου. Από την ώρα που η δική σου απάντηση δεν έχει γι’ αυτούς καμία σημασία, από την ώρα που το αποτέλεσμα ερμηνεύεται ακριβώς ανάποδα, τίποτα δεν τους εμποδίζει είτε να μη σε ξαναρωτήσουν, είτε να κάνουν γαργάρα και την επόμενη αρνητική σου απάντηση.

Για τη θετική δεν το συζητώ. Αυτή θέλουν!

Διότι αν φύγουμε από το ευρώ και πάμε σε εθνικό νόμισμα, αυτό θα υποτιμηθεί δραματικά και θα έρθει πείνα.

Προσέξτε, όλοι μιλάνε για ‘εθνικό νόμισμα’ γιατί και μόνο η αναφορά στη  λέξη ‘δραχμή’ σε πολλούς (;) δημιουργεί αναγούλες.

Εκτός όμως από την πείνα θα έρθουν και άλλα!

Σύμφωνα με μελέτη του διεθνούς οίκου συμβουλευτικών και ελεγκτικών υπηρεσιών Ernst & Young, η οποία εκπονήθηκε στο χρονικό διάστημα από το Μάρτιο έως και το Μάιο 2015, αν πάμε σε εθνικό νόμισμα θα έχουμε:

- κλειστές τράπεζες για μεγάλο διάστημα 

- ανεργία τουλάχιστον 30%

- πτώση στο ΑΕΠ έως 20%

- άμεση μείωση της εγχώριας ζήτησης κατά 25% και του πραγματικού ΑΕΠ από 15% έως και 20%,  

- άμεση υποτίμηση τουλάχιστον 50% του νέου νομίσματος,

- δελτίο βασικά προϊόντα όπως καύσιμα, και τρόφιμα…

Προσπερνάμε το δελτίο στα βασικά προϊόντα που εμφανίζεται ως απειλή, λες και οι μνημονιακές πολιτικές που έχουν επιβάλλει δραματική συρρίκνωση των εισοδημάτων στο συντριπτικά μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού, δεν το έχουν ούτως ή άλλως αναγκαστικά οδηγήσει σε δελτίο σε καύσιμα, τρόφιμα κλπ και πάμε να εξετάσουμε τα υπόλοιπα.

Τράπεζες: Σήμερα είναι τυπικά ανοιχτές. Εφόσον έχει επιβληθεί περιορισμός στην κίνηση κεφαλαίων (ελληνιστί: capital control), κάτι που δεν αναμένεται να αρθεί πριν το τέλος του έτους (αναλόγως και του εκλογικού αποτελέσματος), καταντά ανέκδοτο το να συζητάς για ανοιχτές τράπεζες, που όχι μόνο δεν παρέχουν ρευστότητα στις επιχειρήσεις, αλλά επιβάλλουν και πλαφόν στην ανάληψη των καταθέσεων του κοσμάκη.

Ανεργία: Η επίσημα καταγεγραμμένη έχει ξεπεράσει προ πολλού το 27% και δεν λέει να πέσει, όσες αλχημείες κι αν κάνουν. Η ανεπίσημη (η κουκουλωμένη) έχει φτάσει στο 35%.

Να ρωτήσω; Το ευρώ (που σώζει) μάς έχει σε αυτά τα επίπεδα ή περάσαμε ήδη στη δραχμή και δεν μας το ‘παν;

ΑΕΠ: Σύμφωνα με την μελέτη θα πέσει έως και 20%. Εννοείτε θα πέσει κι άλλο; Γιατί, μετά τις επιτυχημένες μνημονιακές συνταγές, ήδη έχει συρρικνωθεί κατά το 1/4. Ξαναρωτώ: δραχμή είχαμε τα τελευταία 5 χρόνια που συρρικνώθηκε τόσο; Ή (λέω εγώ ο πσεκαζμένος…) έπρεπε να έχουμε αρχικά ευρώ και στη συνέχεια δραχμή για να φτάσουν το ελληνικό ακαθάριστο εγχώριο προϊόν στο μισό του;;;

Εγχώρια ζήτηση: Η μείωση της εγχώριας ζήτησης μαζί με την υποτίμηση του εθνικού νομίσματος, που θα δούμε αμέσως μετά, αποτελούν τα πιο πετυχημένα ανέκδοτα.

Έχουμε και λέμε: Στην πολύ πρόσφατη έκθεση της ΕΛΣΤΑΤ, που αφορά το 3μηνο Ιουλίου - Σεπτεμβρίου 2015 και η οποία υπογράφεται από το εξαιρετικό μπουμπούκι πρόεδρό της κ. Γεωργίου, στη σελίδα 28 διαβάζουμε αυτό:

[κλικ] για μεγέθυνση

Όλη η έκθεση [εδώ].

Αν η ΕΛΣΤΑΤ δεν κάνει σ’ εμάς και στους ξένους πλάκα, από το 2009 μέχρι το 2014:

α) η εγχώρια ζήτηση μειώθηκε κατά 41,1%

β) η ιδιωτική κατανάλωση μειώθηκε κατά 27,2%

γ) η δημόσια κατανάλωση μειώθηκε κατά 21,7%,

δ) το πολυθρύλητο ΑΕΠ (για το οποίο όλοι κόπτονται) κατρακύλησε από τα 237,4 δις στα 179,1, μειώθηκε δηλαδή κατά 24,5%. Από το 2010, που μπήκαμε σε μνημόνια για να σώσουμε την οικονομία μας, μέχρι και σήμερα δεν έχει σταματήσει ΠΟΤΕ να μειώνεται!!!

Υποτίμηση νέου νομίσματος: Πάμε να δούμε τι μας λέει η Τράπεζα της Ελλάδας [εδώ]. Πατώντας πάνω στα έτη 2009-2014 και επιλέγοντας την ισοτιμία ευρώ-δολαρίου την τελευταία ημέρα κάθε έτους, μέχρι και σήμερα, έχουμε τα παρακάτω:

Από το τέλος Δεκεμβρίου 2009 μέχρι και σήμερα 9 Σεπτεμβρίου 2015, το ευρώ κατρακύλησε από τα 1,4406 δολάρια στα 1,1139.

Μέσα σε 5,5 χρόνια έφαγες στο κεφάλι υποτίμηση της τάξης του 22,6%!!!

Πες μου τώρα ότι το κατάλαβες!

Τα πρώτα μνημονιακά χρόνια μάς είχαν πηδήξει τον εγκέφαλο τα πολιτικά και μιντιακά αποβράσματα (ασφαλή κριτήρια αξιοπιστίας αμφότερα!) ότι στη συνθήκη ένταξης στην ΟΝΕ δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη να εκδιωχθεί χώρα από αυτήν. Καμία! Κανένας δεν μπορεί να μας διώξει από την ευρωζώνη και πως αν φύγουμε θα φύγουμε ΜΟΝΟ ΑΝ το θελήσουμε εμείς!

Όταν αυτό "πέρασε" και αναμασήθηκε αρκούντως ώστε να κάνουμε λίγο υπομονή, μαζί με τις διαβεβαιώσεις ότι …

το μνημόνιο σώζει,

αν δεν υπήρχε έπρεπε να το εφεύρουμε,

με τη βοήθεια των εταίρων μας θα γίνουμε κανονικό κράτος,

θα βγούμε στις Αγορές τέλος του 2011 (που έγινε 2012, 2013, 2014, …. 2450), 

και αφού αποστραγγίστηκε και η τελευταία σταγόνα της οικονομίας μαζί με την ελπίδα που τελικά μάς έστησε …

άρχισε ο καρσιλαμάς: η έξοδος από το ευρώ που δεν προβλεπόταν πουθενά, έγινε όχι μόνο το βαρύ τσεκούρι πάνω από το λαιμό μας, αλλά ανακαλύψαμε πως και ο δήμιος με δυσκολία το κρατούσε. Ένα από τα μέτρα να μη ψηφίζαμε και θα του γλίστραγε!

Όποιος δεν έχει πάθει αλτσχάιμερ/άνοια/μαλάκυνση και θυμάται το τί απίστευτες και αντικρουόμενες μεταξύ τους παπάρες μάς έχουν πετάξει στα μούτρα για να παίρνουν συνεχώς παρατάσεις τα μνημόνια θανάτου, πρέπει να τους στείλει την απάντηση που τους αξίζει.

Η αποχή, το λευκό, το άκυρο, δεν είναι λύση. Είναι πρόβλημα. Είναι η καταδίκη. Είναι η παραδοχή ότι πετάς τα όπλα και παραδίνεσαι χωρίς μάχη. Τα έχουν φτιάξει τόσο καλά και στα μέτρα τους που όσο περισσότεροι δεν παίρνουν θέση, τόσο ενισχύεται η δική τους δύναμη.

Η αποχή, το λευκό και το άκυρο είναι οι σφαίρες στο δικό τους όπλο!

Το οποίο και σε σημαδεύει!

Στείλε τους το μήνυμα. Επανέλαβε αυτό που έκανες και στο δημοψήφισμα. Εκτός και αν άλλαξες και εσύ και άρχισες να βλέπεις στα μνημόνια …νοστιμιές!