Σελίδες

Σάββατο 11 Ιουλίου 2015

Η δίνη μου


Καθημερινά ξυπνήματα της ίδιας αντίστροφης μέτρησης.
Βαριά κουρασμένα βήματα δεν προοιωνίζουν αλλαγές.
Μια στιγμή, μια ημέρα. Πέρασε.
Παγωμένες εικόνες του χρόνου που βιάζεται.
Δεν αντέχονται τα πρωινά λεωφορεία.
Συχνά δραπετεύουν μόνα τους με δίχως επιβάτες
παράθυρα που χάσκουν για να αρπάξουν στιγμές.
Τους είδα.
Το βλέμμα γύρισα.
Βάλσαμο!
Ήταν πρωί, ανοιγόταν η μέρα.
Να μη χαλάσει. Η ζωή είναι αλλού.
Είναι;
Μέσα από θρυμματισμένη μνήμη
δεν ονειρεύομαι
δεν ζω αυτό που θέλουν.
Περπατώ στα πεζοδρόμια της μοναξιάς μου
στρίβω και αποφεύγω τα ανθρώπινα κουφάρια.
Γλίτωσα;
Προσπέρασα τους πόνους των ανθρώπων,
τα απλωμένα χέρια τους
σκάβοντας μέσα μου να δω τι έχει μείνει.
Οίκτος;
Απόσταση;
Αγάπη ή όλεθρος;
Πανικός!
Βρήκα το κενό μου. Βυθός μάζεψε τα παιδιά τους
ίδιος σαν την ψυχή την άδεια.
Κοιτάζω δυό μάτια … τέσσερα … οκτώ …
Χίλια μάτια με κοιτούν. Αδυσώπητα.
Σφυροκοπούν σαν ώρες.
Περιμένουν να τελειώσει το μαρτύριο.
Έστριψα το μαχαίρι και έβγαλα όλη την καρδιά.
Για να τη δω. Να μου μιλήσει. Να μου πει τι είδε.
Η θάλασσα τους έφερε.
Αν δεν κάνω τίποτα
η θάλασσα θα με τραβήξει μέσα της…


Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 8ο Συμπόσιο Ποίησης της Αριστέας.

16 σχόλια:

  1. Η δίνη σου Πέτρο είναι πραγματικά συγκλονιστική και στοιχειώνει!
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμένα με στοιχειώνει σίγουρα και ένιωθα την ανάγκη να το γράψω.
      Καλή σου μέρα και καλή Κυριακή.

      Διαγραφή
  2. Έστριψα το μαχαίρι και έβγαλα όλη την καρδιά.
    Για να τη δω. Να μου μιλήσει. Να μου πει τι είδε.
    Η θάλασσα τους έφερε.
    Αν δεν κάνω τίποτα
    η θάλασσα θα με τραβήξει μέσα της…

    Πόσο δυνατοί οι στίχοι σου!
    Μαχαιριά στις συνειδήσεις ενός κόσμου που προσπερνά τέτοια θέματα και περιορίζεται.... σε ανάγνωση τίτλων!
    Πέτρο σε ευχαριστώ που μας έδειξες κι άλλες πλευρές σου, τόσο ευαίσθητες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Με έκπληξη διάβασα πως είναι δική σου η δίνη.
    Πόσες πλευρές έχεις βρε Πέτρο; Πολύπλευρος και πολυδιάστατος. Ούτε που το φαντάστηκα πως είναι δικό σου...
    Χαίρομαι που πίσω απ' τη δυνατή φωνή σου σε κοινωνικο-πολιτικά θέματα, κρύβεται ένας συνειδητοποιημένος άνθρωπος, με επίγνωση της ευθύνης του.
    Να'σαι καλά ρε Πετράν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είμαι πολύεδρο! :))))
      Δυστυχώς Μαρία το πολιτικό μας δράμα δεν μας αφήνει να ασχοληθούμε με άλλα φλέγοντα θέματα. Πολλά είναι τα προβλήματα που προσπερνούμε ή τα αφήνουμε σε δεύτερη μοίρα, εστιάζοντας μόνο στην πολιτική και οικονομική μας κατρακύλα.

      Μερικοί ίσως με έχουν ταυτίσει αποκλειστικά με τα μπινελίκια στα πωλητικά μας καθάρματα.
      Έχουν δίκιο. Γιατί δεν με ξέρουν.
      Σε ευχαριστώ.

      Διαγραφή
  4. Προσπέρασα τους πόνους των ανθρώπων,
    τα απλωμένα χέρια τους
    σκάβοντας μέσα μου να δω τι έχει μείνει.
    Οίκτος;
    Απόσταση;
    Αγάπη ή όλεθρος;
    Πανικός!
    Πέτρο αδυσώπητα καθηλωτικοί οι στίχοι σου, εκκωφαντικά τα μηνύματα της δίνης σου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είμαι ευτυχής που αυτές μου οι απόπειρες αρέσουν σε μια ποιήτρια.
      Να είσαι καλά.

      Διαγραφή
  5. Υπέροχο,πολύ σκληρό και δυνατό.
    Εχουμε μάθει τα ποίηματα να μας φέρνουν ωραίες εικόνες να ξυπνούν συναισθήματα γλυκά.
    Το δικό σου άκαμπτο χωρίς πολλά πολλά λόγια δείχνει την σκληρή πραγματική αλήθεια μιας ευαίσθητης ψυχής που λέει τα σύκα -σύκα και τη σκάφη -σκάφη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι όταν υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να διαβάζουν πίσω από τις γραμμές.
      Σε ευχαριστώ γι' αυτό.

      Διαγραφή
  6. Δεν ξέρω αν είχες διαβάσει το σχόλιό μου στο μπουκλί, θα στο γράψω κι εδώ, από την πρώτη ανάγνωση με κέρδισε το κείμενό σου.. Ταυτίστηκα με αυτό το συναίσθημα ασφυξίας, αυτό το πνιγηρό της καθημερινότητας...
    Με λάβωσε... Τα χω αντικρύσει αυτά τα άδεια, απελπισμένα βλέμματα.. Ισως να τα χα κι εγώ κάποιες στιγμές.. Οσο με λάβωσε άλλο τόσο με λύτρωσε το τέλος. Αυτή η υποψία ελπίδας ότι τελικά θα ρθει το δίκαιο, με προσωπική μάχη, μου φτάνει!!
    Συγχαρητήρια για την συμμετοχή σου Πέτρο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ένα μεγάλο ευχαριστώ.
      Στην Πάτρα που ζω έχω δει χιλιάδες ψυχές να "ζουν" με αυτόν τον τρόπο. Μόνοι και αβοήθητοι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων -με πρωτοβουλίες απλών πολιτών- να σε κοιτούν στα μάτια και να αδειάζεις από σκέψεις.
      Σκέφτομαι πως με παρόμοιο τρόπο (αν όχι με χειρότερο) μας αντιμετωπίζουν και εμάς οι "εταίροι".
      Όπως δεν το αξίζουμε, δεν το αξίζει κανένας!!!

      Διαγραφή
  7. Πραγματικη δίνη οι ανάγνωση του ποιήματος σου οσοι δεν θλελουμε να κρυβόμαστε πίσω απο το δαχτυλο μας.. βλέπουμε μεσα του την ανατριχιαστική πραγματικότητα..να εισαι καλα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γεμάτο ανθρωπιά το ποίημα σου, Πέτρο μου!
    Δείχνει ρεαλισμό κι ευαισθησία μαζί!
    Δεν αξίζει κανείς πραγματικά αυτό που μας συμβαίνει.
    Ίσως βγούμε πιο σοφοί και πιο δυνατοί μέσα από όλα αυτά τα μαθήματα που πήραμε τα τελευταία χρόνια.
    Τίποτα δεν πάει χαμένο!
    Είμαι πολύ χαρούμενη που σε συνάντησα παρά τις παρεξηγήσεις μας κάποιες στιγμές και είναι ανθρώπινο να συμβαίνει! Κανείς μας δεν είναι τέλειος.
    Συνέχισε να δίνεις από τον εαυτό σου, την ψυχή σου και δεν ξέρεις ποτέ ποιους και πόσους θα αγγίξεις ή θα επηρεάσεις το σκεπτικό και την ζωή τους. Πολλές φορές μια κουβέντα μπορεί να αλλάξει τη διαδρομή κάποιου. Το έχω δει να συμβαίνει και δεν μιλώ τυχαία!
    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα ήμουν ευτυχής αν κάποιο κείμενο που διαβάσει κάποιος εδώ μέσα τον βοηθήσει στον δρόμο του. Πραγματικά ευτυχής.

      Διαγραφή