Σελίδες

Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

Είμαστε όλοι ίδιοι;



Δεν μου αρέσουν οι διαπιστώσεις. Και δεν μου αρέσουν σίγουρα όταν γίνονται κατόπιν εορτής και λόγω "μόδας". Θα αφήσω εδώ κάποιες σκέψεις μου, που δεν αφορούν αυτό καθαυτό το έγκλημα στα Ιωάννινα, αλλά μια γενική καταγραφή για το τι αντιλαμβάνομαι εγώ ως κοινωνία.

Η δική μου απάντηση στον τίτλο: ασφαλώς και δεν είμαστε! Όποιος υποστηρίζει κάτι τέτοιο, μάλλον έχει βγει από φωτοτυπικό μηχάνημα και βλέπει παντού γύρω του ίδιους.
Οι κοινωνίες των ανθρώπων έχουν απ’ όλα. Μέσα της ενυπάρχουν από τα πιο φωτεινά μυαλά μέχρι και τα πιο σχιζοφρενή καθάρματα. Μόνο στις κοινωνίες των αγγέλων υπάρχουν αποκλειστικά άγγελοι, μόνο στις κοινωνίες των διαβόλων υπάρχουν αποκλειστικά διάβολοι. Διαφωνεί κανείς;

Μ' από την κόλασή μου στο φωνάζω:
εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω.

Είναι οι πασίγνωστοι στίχοι της Γαλάτειας Καζαντζάκη, που με αφορμή την "αυτοκτονία" του Βαγγέλη τούς αναπαρήγαγε η δημοσιογράφος Έλενα Ακρίτα σε ανάρτησή της στο fb. Προσωπική μου άποψη, αυτοί οι στίχοι δεν ταιριάζουν εδώ.

Υπήρξα πάντοτε πολέμιος της λογικής της ισοπέδωσης και της συν-ευθύνης. Απέρριπτα πάντοτε την αυτομαστίγωση στην οποία καταλήγουμε ως λαός και κοινωνία, με κάθε αφορμή και σε κάθε περίπτωση. Δεν αντέχω καθόλου αυτούς τους Καιάδες που κάθε φορά καλούμαστε εθελοντικά όλοι μαζί να πέσουμε, αλαλάζοντας “δεν το ξανακάνω”.

Όχι, ευτυχώς, δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Και δεν είναι λογικό κάθε φορά που δημοσιοποιείται ένα ανθρώπινο δράμα να αισθάνομαι άσχημα, ή να ψάχνω για ψυχαναλυτή.
Φταίμε όλοι για τον Βαγγέλη, όπως φταίμε και για το έγκλημα της Αγγελικής στη Βέροια, όπως φταίμε και για τον Άλεξ, όπως φταίμε και για το Κωσταλέξι, όπως φταίμε και για όσα έγιναν πριν γεννηθούμε και γι’ αυτά που θα γίνουν αφού πεθάνουμε.
Αλήθεια, γιατί;

Πίσω από αυτές τις στρεβλές λογικές πηγαίνει κάθε φορά και κρύβεται ο ηθικός και ο φυσικός αυτουργός του εγκλήματος. Μέσα στο δικό του μυαλό φταίει η κοινωνία που τον οδήγησε στο έγκλημα, είτε γιατί ποτέ δεν τον κατάλαβε, είτε επειδή πήρε τα λάθος μηνύματα, είτε επειδή είχε λάθος πρότυπα και δεν ήθελε …να διαφέρει.

Και το ερώτημα είναι: η κοινωνία διαμορφώνει τα κτήνη ή το ανάποδο;

Δύσκολη η απάντηση. Και ακόμη πιο δύσκολο να απαντηθεί το γιατί, αφού αυτή είναι η κοινωνία είναι από αδιάφορη έως κανιβάλων, δεν έχουμε γίνει όλοι ακριβώς το ίδιο. Φωτοτυπίες!

Τον Βαγγέλη δεν τον σκοτώσαμε όλοι. Αλίμονο αν είμαστε όλοι μας θιασώτες της ενδοσχολικής βίας. Αλίμονο αν ο οποιοσδήποτε από εμάς έβλεπε, άκουγε, ζούσε από κοντά το δράμα του Βαγγέλη έκλεινε μάτια, αυτιά και στόμα και κλεινόταν στο καβούκι του. Αλίμονο αν όλοι υποθάλπαμε με τη σιωπή μας τα καθάρματα που τον βασάνιζαν.

Ο Βαγγέλης είχε την μεγάλη ατυχία να περιστοιχίζεται από θρασίμια, ψευτόμαγκες, κουτσαβάκια, αλλά και την μοιραία ατυχία να περιστοιχίζεται από αδιάφορους καθηγητές και συμφοιτητές. Τα κρούσματα βίας ήσαν πολλά για να υποστηρίζουν ότι δεν τα είχαν αντιληφθεί. Ίσως όμως να είχαν αντιδράσει ένα-δύο άτομα, αλλά δεν κατάφεραν και πολλά. Θα δείξει.

Υπάρχουν καλοί και κακοί. Υπάρχουν άνθρωποι και περιττώματα. Υπάρχουν ευαισθητοποιημένοι πολίτες και ανθρωπόμορφα κτήνη. Δεν είμαστε όλοι κλέφτες, ούτε όλοι δουλευταράδες, ούτε όλοι φοροφυγάδες, ούτε όλοι παρθένες, δεν πουλάμε όλοι ηρωίνη, δεν βασανίζουμε όλοι τα παιδιά μας, δεν χτυπάμε όλοι τις γυναίκες μας, δεν γλύφουμε όλοι πολιτικούς, δεν είμαστε όλοι "καθαροί" ούτε όλοι "βρώμικοι".

Καμία κοινωνία, πολιτισμένη ή απολίτιστη, τώρα ή παλιά, δεν ήταν ΕΝΑ. Η κοινωνία απαρτίζεται από μονάδες. Ασφαλώς οι πολλοί κάνουν τον κανόνα, ασφαλώς οι λίγοι είναι στο περιθώριο.
Εν κατακλείδι. Δεν πιστεύω ότι η σύγχρονη ελληνική κοινωνία απαρτίζεται μόνο από αδιάφορους, καλοπερασάκηδες, ρατσιστές και ηλίθιους. Φταίει που το κακό βγαίνει μπροστά. Φταίει που το καλό δεν προβάλλεται. Φταίει η υπέρμετρη παραπληροφόρηση που μας θέλει στη μιζέρια και στην αυτοκαταστροφή.

Ας αναρωτηθείς εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές τι θα έκανες σε περίπτωση που ήσουν συμφοιτητής ή καθηγητής του Βαγγέλη.
Αν ήσουν και εσύ με την πλευρά των "νταήδων" ή αδιαφορούσες, τότε ζητώ συγγνώμη, έχω κάνει λάθος.

ΥΓ: Επειδή σε κάποιων το μυαλό θα στριφογυρίζει συνέχεια το γνωστό απόσπασμα του Ν. Καζαντζάκη από την "Ασκητική": Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.
απλά να συμπληρώσω ένα άλλο απόσπασμα από το ίδιο βιβλίο: Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: "Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;" Πολέμα!


44 σχόλια:

  1. Θα πρέπει να είναι κάποιος αφελής να πιστεύει ότι είμαστε όλοι ίδιοι ή ότι φταίμε στον ίδιο βαθμό όλοι για όλα Πέτρο μου!

    Προφανώς και διαφωνώ όμως μαζί σου και αυτό δεν έχει να κάνει με την ουσία αλλά στο ότι αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά το "φταίμε" και ό,τι έχει να κάνει με τις ευθύνες!

    Διάβασα προσεκτικά όλα όσα γράφεις. Δεν διαφωνώ με όσα λες.
    Αλλά! Υπάρχει ένα αλλά.
    Κι έχει να κάνει με το πώς ερμηνεύει κανείς την ευθύνη.
    Όχι δεν φταίω εγώ προσωπικά για όσα τραβούσε το παλικάρι. Δεν είμαι εγώ αυτή που σιώπησε, δεν βοήθησε.
    Αλλά έχω ευθύνη να δώσω στην κοινωνία σωστούς ανθρώπους (μιλάω γενικά έτσι;)
    Δεν μπορώ να μιλάω σε τρίτο πρόσωπο βγάζοντας την ουρά μου απέξω. Διαχωρίζοντας ότι εγώ είμαι η σωστή και οι άλλοι οι λάθος!

    Αν πραγματικά το εννοούσαμε αυτό το φταίμε και δεν ήταν απλά για να εξιλεωθούμε για μια μέρα και μετά συνεχίζουμε τη ζωή πιστεύοντας ότι κάναμε το καθήκον μας ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος Πέτρο μου!

    Προφανώς και δεν φταίνε όλοι. Αλλά η ελληνική κοινωνία και κυρίως η ελληνική επαρχία βρωμάει! Τη ζω στο πετσί μου!

    και δες αυτό το άρθρο
    http://www.nostimonimar.gr/%CE%BA%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CE%B1-%CE%B4%CE%AC%CE%BA%CF%81%CF%85%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B2%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%AD%CE%BB%CE%B7-%CE%B3%CE%B9/

    (και μη γκρινιάζεις, σε ακούω! δεν πρόκειται να μάθω να βάζω συνδέσμους , ντάξει;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και συμφωνώ και με τις δύο σκέψεις του Καζαντζάκη!
    Και κυρίως στο Πολέμα!
    Πώς αλήθεια;
    Λέγοντας "α εγώ είμαι σε όλα εντάξει";

    Πάντως σωστό είναι να μιλάμε θετικά. Να μοιραζόμαστε τα όμορφα, να διδάσκουμε με τις καλές ειδήσεις που γίνονται παράδειγμα προς μίμηση.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχω μάθει στη ζωή μου ότι 1+1=2. Όταν θέλω κάτι να πω το λέω ευθέως και δεν το περιγράφω για να γίνει αντιληπτό δια της πλαγίας, έστω από λίγους. Η ελληνική γλώσσα είναι πάμπλουτη, ελληνικά γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά και αν θέλουμε να συνεννοηθούμε οφείλουμε να χρησιμοποιούμε τις κατάλληλες λέξεις.
      Το ρήμα "φταίω" έχει μια και μοναδική έννοια. Όσες εβδομάδες ή μήνες καθίσουμε να αναλύσουμε τους όρους φταίξιμο, ενοχή, ευθύνη, θα καταλήξουμε εκεί που ξεκινήσαμε στην αρχή.
      Μπορεί κάποιος να κατηγορήσει την σχολή του, τους συμφοιτητές, τους φίλους ή τους γείτονες του Βαγγέλη. Δεν μπορεί να κατηγορήσει τη γιαγιά που ζει στη Σάμο.
      Ποιος αντιλέγει ότι έχεις προσωπικά και κύρια την ευθύνη να δώσεις στην κοινωνία σωστούς ανθρώπους; Εγώ σίγουρα όχι. Με δεδομένο λοιπόν ότι έδωσες αυτούς τους ηθικούς και ψυχικά υγιείς ανθρώπους, πως είναι δυνατόν να τους τσουβαλιάζεις στο ίδιο σακί με τα βλαμμένα που έδωσαν άλλοι; Είναι και άδικο, είναι και παράλογο, είναι και λάθος.

      Ο αρθρογράφος στο λινκ που με παρέπεμψες ή δεν έχει σχηματίσει ακόμη άποψη, ή εγώ δεν καταλαβαίνω ελληνικά:
      α) Οι περισσότερες αναρτήσεις ελάχιστη σχέση έχουν με τον Βαγγέλη Γιακουμάκη, παρά κινούνται στο πλαίσιο της αυτοαναφορικότητας – κύριο χαρακτηριστικό των κοινωνικών μέσων – κι αποτελούν μια, λυπηρή κατά τη γνώμη μου, προσπάθεια του σχολιαστή να διαχωρίσει τον εαυτό του από την άρρωστη κοινωνία, να πει ότι ο ίδιος δεν είναι σαν τους άλλους, δε σιωπά και δε συγχωρεί – μια απεγνωσμένη προσπάθεια αυτοανάδειξης και προσωπικής διαφοροποίησης από τη μάζα.
      β) Αφηρημένη συλλογική ευθύνη που ποτέ δε συγκεκριμενοποιείται…


      Ομολογώ ότι παρότι (υποθέτω) κατέχω την ελληνική γλώσσα, δυσκολεύομαι πάρα πολύ να καταλάβω τι θέλει να πει.

      Από το σημερινό σημείωμα ούτε να αυτοαναδειχθώ προσπάθησα (έλα Παναγία μου!), ούτε να παραστήσω τον υπεράνω, ούτε τον έξυπνο. Κατέγραψα τις δικές μου - αιρετικές αν θέλεις σκέψεις - και κατήγγειλα τη συλλογική ευθύνη, όχι τη δική μου.
      Ανέφερα ότι δεν φταίμε, όχι ότι δεν φταίω.

      Ξέρω ότι είναι πολύ εριστικoί οι όροι αλλά θα τους χρησιμοποιήσω, με την ελπίδα να μη τους εκλάβεις ως προσωπικούς: θεωρώ ότι το να κατηγορούμε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία για τα λάθη μερικών είναι ρατσισμός και φασισμός.

      Λυπάμαι αν σε στεναχώρησα εσένα ή άλλους.
      Αυτή είναι η γνώμη μου και δεν θα σταματήσω να την λέω και να την στηρίζω.

      Διαγραφή
    2. Δε με στενοχωρείς βρε Πέτρο μου. Διάλογο κάνουμε, δόξα τω θεω.
      Αλλά αδυνατώ να καταλάβω σε τι ωφελεί να λέω ότι φταίνε οι άλλοι.
      Αντίθετα κατανοώ πλήρως τη ρήση του Καζαντζάκη : εγώ έχω την ευθύνη να σωθεί η κοινωνία κι αν δεν γίνει εγώ φταίω!
      Είμαστε άνθρωποι, κάνουμε λάθη, κωλυσιεργούμε, κάποιες φορές πισωγυρίζουμε... εκεί είναι η ευθύνη μας!

      Άντε να αρχίσουμε να λέμε ότι φταίνε μόνο οι άλλοι...
      Περαστικά μας!

      Διαγραφή
    3. Και το λινκ δεν το παρέπεμψα για σένα.
      Δεν σε κατηγόρησα ότι είσαι υπεράνω ή ότι κάνεις τον έξυπνο.
      Αλλά μετά από όλα όσα έχω διαβάσει αυτές τις μέρες, ναι βρήκα ότι το άρθρο καταδεικνύει πόσο εύκολα βγάζουμε την ουρά μας έξω με τις δημοσιεύσεις μας στα κοινωνικά δίκτυα: εμείς δόξα τω θεώ που μιλάμε για όλα αυτά δεν είμαστε έτσι...δεν φταίμε εμείς... έχουμε φωνή, δεν σιωπούμε....

      Διαγραφή
    4. Αντιστρέφω το ερώτημα και σε ρωτάω εγώ: Σε τι ωφελεί να λέω ότι φταίω εγώ ή ότι φταίμε όλοι ανεξαιρέτως; Πες μου σε παρακαλώ, η παραδοχή και από μέρους μου και από 11 εκατομμυρίων ανθρώπων ότι είμαστε όλοι υπεύθυνοι, συνυπαίτιοι, συνένοχοι, πού μπορεί να οδηγήσει την κουβέντα; Αν μάλιστα αναλογιστούμε ότι μέσω του διαδικτύου έχουμε «υιοθετήσει» και «εισάγει» διάφορες μαλακίες που κάνουν αλλού, μήπως θα πρέπει να θεωρούμε το ίδιο συνυπεύθυνους μια σειρά από λαούς; Την ανθρωπότητα ολόκληρη;
      Κυκλοφορούν εκατοντάδες βιντεάκια στο youtube ενδοσχολικής βίας. Bulling όπως το λένε και όπως το αναπαράγουν όλοι στα ΜΜΕ. Συνεπώς, τα «σύνορα» της ευθύνης είναι αδιανόητα μεγάλα!

      Θα δεχτώ και θα συμφωνήσω μαζί σου ότι κωλυσιεργούμε, ότι πισωγυρίζουμε, ότι δεν είμαστε όσο θα έπρεπε ενεργοί πολίτες (όχι όλοι, ευτυχώς υπάρχουν υπέροχοι άνθρωποι που έχουν κάνει σκοπό ζωής την ανιδιοτελή προσφορά στον συνάνθρωπο – και φυσικά δεν αναφέρομαι στο άτομό μου) αλλά έως εκεί.
      Η αναφορά μου στο «δεν είμαστε όλοι ίδιοι» δεν ήρθε στα καλά καθούμενα και χωρίς αφορμή. Ήρθε ως απάντηση σε αυτούς που υποστηρίζουν ότι είμαστε. Αν δεν υπήρχαν οι αναφορές που προσπάθησαν να παστώσουν ολόκληρη την κοινωνία στην ίδια κονσέρβα, δεν θα έλεγα τίποτα. Αν από την πρώτη στιγμή είχε υιοθετηθεί η άποψη ότι υπάρχουν οι ηθικοί (ή και οι φυσικοί) αυτουργοί γι’ αυτό το έγκλημα και πως υπάρχουν και ευθύνες στους έλληνες που δεν προσπαθούν να αναθρέψουν ψυχικά υγιείς πολίτες, αλλά σπεύδουν να χύσουν κροκοδείλια δάκρυα όποτε συμβεί ένα θλιβερό περιστατικό, τότε ναι, θα συμφωνούσα και αυτή τη στιγμή δεν θα μιλούσαμε καν.

      Ο Κορκονέας (για παράδειγμα) δολοφόνησε τον Αλέξανδρο. Μήπως ο δολοφόνος αντικατοπτρίζει και τη δική σου προσωπικότητα; Μπορείς να μου πεις γιατί δεν γίναμε όλοι δολοφόνοι; Μπορείς να μου πεις τι ακριβώς πρέπει να κάνω (σε παρακαλώ πάρα πολύ!) για να μην υπάρξουν και στο μέλλον Κορκονέες;;;

      Την …ουρά μου (!!!) δεν προσπάθησα να την βγάλω απέξω. Επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά ότι δεν αναφέρομαι στο άτομό μου αλλά στο σύνολο της κοινωνίας η οποία κατηγορείται πάντοτε και για όλα. Κατόπιν εορτής.
      Όταν μου αναφέρεις μία φορά που ζητήθηκε η γνώμη αυτής της κοινωνίας για μια σειρά από άδικους νόμους, όταν μου αναφέρεις μία φορά που ζητήθηκε η γνώμη αυτής της κοινωνίας για τα βιβλία που διδάσκονται στα παιδιά μας, όταν μου αναφέρεις μία φορά που ζητήθηκε η γνώμη αυτής της κοινωνίας για το πώς αυτή μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της για να μην ξανασυμβούν παρόμοια φαινόμενα, τότε θα σου ζητήσω συγγνώμη και θα σβήσω αυτή την ανάρτηση.

      Διαγραφή
  3. Πέτρο καταλαβαίνω το σκεπτικό σου και συμφωνώ μ' αυτό. Προσωπικά, έχω απενοχοποιήσει τον εαυτό μου από τέτοια σύνδρομα. Κι αυτό, γιατί θεωρώ πως πορεύομαι με κάποιες αξίες και επιδιώκω να μένω πιστή σ' αυτές. Και ναι, σιχαίνομαι τις γενικεύσεις και το τσουβάλιασμα. Δεν παραβλέπω όμως το κομμάτι ευθύνης που μου αναλογεί, όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν συλλογικό κίνδυνο. Η ευθύνη μου είναι να ενημερώνομαι, να μην αδιαφορώ και να υψώνω τη φωνή μου στο περιβάλλον και στο βαθμό που μπορώ να επηρεάσω.
    Νομίζω πως αυτή είναι κοινή οπτική για όλους μας εδώ πέρα και κρίνοντας απ' τους διαλόγους και τις αναρτήσεις μας, αυτό επιδιώκουμε όλοι.
    Κι όσο κι αν φαίνεται "σταγόνα στον ωκεανό", νομίζω πως έχει δυναμική και μας κρατάει "όρθιους" στα δύσκολα που βιώνουμε. Κι αυτό είναι το χρέος μας εξάλλου.
    Συγκλονισμένη κι εγώ όπως όλοι μας, σε χαιρετώ κι ελπίζω η θυσία αυτή να πιάσει τόπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό που κάνουμε εδώ μέσα Μαρία (εννοώ στα μπλογκς μας) είναι να ανταλλάσουμε απόψεις και να μαθαίνουμε τον κόσμο. Μαθαίνουμε πως σκέφτονται άνθρωποι αυτής μεγάλης διαδικτυακής παρέας με τα οποία δεν γνωριζόμαστε και το πιθανότερο είναι να μη συναντηθούμε ποτέ. Κάνουμε την πλάκα μας, γράφουμε τα αστειάκια μας και τα σοβαρά μας, αλλά ταυτόχρονα μαθαίνουμε για δράσεις, για πρωτοβουλίες από κατά τόπους ομάδες ανθρώπων, για καθετί που απασχολεί τους ευαισθητοποιημένους πολίτες σε μια σειρά από ζητήματα και πως τα προσεγγίζουν.

      Διαβάζω κάπου «Και τι με νοιάζει εμένα που έμεινε άστεγος; Θα έκανε και αυτός τα λάθη του».
      Επειδή γνωριζόμαστε, ξέρω πολύ καλά ότι αυτή η άποψη είναι ο δικός σου εχθρός. Αν αύριο κάποια καθάρματα χτυπήσουν έναν άστεγο, νομιμοποιούμαι να υποθέσω ότι φταίει και η Κανελλάκη που έγινε αυτός άστεγος; Που δεν του βρήκε σπίτι;

      Στο δια ταύτα. Θες να συμφωνήσουμε ότι είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι; Να συμφωνήσουμε. Ρωτώ κι εσένα και την Αριστέα να καταθέσετε τις προτάσεις σας για το από δω και πέρα. Και πείτε μου. Αν ξανασυμβεί, που θα έχουμε κάνει το λάθος;

      Χαιρετίζω την χτεσινή πρωτοβουλία που σημειώθηκε στα σχολεία των Ιωαννίνων. Τις τελευταίες ώρες δεν έγινε μάθημα αλλά οι καθηγητές έκαναν συζήτηση με τα παιδιά και μια ενημέρωση για τα φαινόμενα ενδοσχολικού εκφοβισμού. Πιστεύω πως θα έπρεπε να καθιερωθεί 1 ώρα την εβδομάδα για τέτοιες συζητήσεις και να ενθαρρύνονται τα παιδιά στο να αναφέρουν στους δασκάλους τους αυτά τα φαινόμενα.

      Διαγραφή
  4. Και συμφωνώ και διαφωνώ.

    Συμφωνώ, γιατί είσαι ο πρώτος που βλέπω να "πατάει πόδι" και να λέει "τέρμα το αυτομαστίγωμα με ό,τι στραβό κι ανάποδο συμβαίνει στη χώρα".
    Κι εμένα αυτό το β' ενικό της γενικότητας, που πολλές φορές δηκτικά χρησιμοποιείται, με ενοχλεί.
    Αυτό το β' ενικό της ενοχοποίησης.
    Ώρες-ώρες αναρωτιέμαι μήπως καλού-κακού πρέπει να αρχίσω να ψάχνω άλλοθι, αν φτάσει ο εισαγγελέας στα ίχνη μου...

    Και με ενοχλεί αυτή η υπερ-ενοχοποίηση γιατί,εκτός των άλλων, οι τραμπουκισμοί στην περίπτωση του Βαγγέλη είχαν μεν τη γνωστή κατάληξη, αλλά τόσοι και τόσοι άλλοι τραμπουκισμοί δεν είχαν τέτοια κατάληξη, χάρη και στην παρέμβαση πολλών.
    Φυσικά -λογικό είναι- δε θα υπάρξει ποτέ είδηση ο μη τραμπουκισμός κάποιου, αλλά ο τραμπουκισμός.
    Δε θα υπάρξει είδηση που θα λέει "σήμερα δεν εγινε δολοφονία", αλλά μόνο όταν γίνει.
    Κι έτσι τα εκατοντάδες θετικά παραδείγματα φυσικά μένουν στην αφάνεια και θόρυβο κάνουν μόνο τα όποια αρνητικά.
    Γι' αυτό λοιπόν, να 'χουμε στο νου μας ότι οι τραμπούκοι είναι μια μειοψηφία και να μην αυτομαστιγωνόμαστε για κάθε τραμπουκισμό τους.

    Απ' την άλλη, πάλι, έχω κάποιες ενστάσεις, βασιζόμενος κι εγώ στη λογική της Αριστέας και της Μαρίας παραπάνω.
    Ότι, ναι μεν δεν έχουμε άμεση και προσωπική ευθύνη ως άτομα για το κάθε περιστατικό, αλλά αφού δεχόμαστε ότι για κάθε κοινωνική στρέβλωση φταίει και η κοινωνία και αφού η κοινωνία είναι το πλήθος των πολιτών, άρα έχουμε κι εμείς, όχι ως άτομα, αλλά ως πολίτες ένα μερίδιο ευθύνης.
    Όχι απαραίτητα ευθύνης επειδή κάναμε κάτι στραβό.
    Αλλά ευθύνης να κάνουμε ακόμη περισσότερα για να αντιμετωπίσουμε τα στραβά.

    Άλλο ευθύνη και άλλο ενοχή.
    Δεν είμαστε ένοχοι.
    Είμαστε όμως υπεύθυνοι για να βάλουμε ο καθένας το λιθαράκι του, όσο μπορεί, για να αλλάξει ένα στραβό στο μικρόκοσμό του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαζ σε ευχαριστώ γιατί χτες το πνεύμα ήταν πολύ κουρασμένο για να διατυπώσω σωστά τις σκέψεις μου!
      Φυσικά και δεν εννοώ ότι έχουμε άμεση ευθύνη.
      Αλλά η κοινωνία είμαστε εμείς!

      Φυσικά κι άλλο ευθύνη κι άλλο ενοχή!

      Την καλημέρα μου!

      Διαγραφή
    2. Αυτό ακριβώς Μαζεστίξ!
      Ποτέ δεν θα μάθουμε αν καθημερινά αποσοβούνται παρόμοια φαινόμενα. Αν κάποιες καταστάσεις βρίσκουν τη λύση τους εντός του σχολικού συγκροτήματος και δεν βγαίνουν παραέξω. Ακόμη και αν πρόκειται να δημοσιοποιηθούν, θα εξαντληθούν σε ρεπορτάζ μικρών καναλιών και τοπικών κοινωνιών. Το καλό δεν «πουλάει» για να παιχτεί στα μεγάλα κανάλια. Είπαμε, πουλάει η μιζέρια και η αυτοκαταστροφή.

      Δεν προσπαθώ – και κακώς το έχετε αντιληφθεί έτσι – να αποδείξω ότι ζούμε σε κοινωνία αγίων παρθένων. Ζούμε σε μια κοινωνία που ο καθένας έχει κάνει τα μικρά και τα μεγάλα του λάθη, τα μικρά και τα μεγάλα του εγκλήματα. Δεν θα μπω όμως στη λογική (για την ίδια πρόκειται) του γελοίου που φόρτωσε στην πλάτη ολόκληρης της κοινωνίας τα δικά τους εγκλήματα. «Μαζί τα φάγαμε» είπε ο άχρηστος, άρα με την ίδια λογική τον Βαγγέλη «Μαζί τον φάγαμε».

      Είναι απολύτως βέβαιο (κόβω τον λαιμό μου σε αυτό) ότι αν ο Βαγγέλης είχε για συμφοιτητές πολλούς από τους φίλους που γράφουν εδώ μέσα, αυτή τη στιγμή ΘΑ ΖΟΥΣΕ!!!
      Μπορούμε λοιπόν να αντιληφθούμε πόσο μεγάλο λάθος είναι να λέμε ότι «αυτή είναι η κοινωνία και της μοιάζω»;

      Η κοινωνία μας, σε πολύ μεγάλο ποσοστό, καραδοκεί για να στιγματίσει και να χιμήξει σε οποιονδήποτε «προσβάλλει την αισθητική της» (σε χιλιάδες εισαγωγικά). Θέλετε να παραδεχτώ ότι αυτή είναι κοινή αντίληψη για όλους μας;
      Όχι, δεν θα το κάνω που να με κλωτσάτε στο κεφάλι!

      Διαγραφή
  5. Καλημερα Πέτρο μου. Ωραία ανάρτηση! Πολύ ωραία.
    Πιστεύω πως δεν είμαστε όλοι ίδιοι, είμαστε όμως ίσοι!

    Να είσαι καλά και να έχεις μια όμορφη μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πέτρο δύσκολο το θέμα της ανάρτησης σου.
    Εγώ θα πω ότι συμφωνώ πολύ με τον Μαζεστίξ.
    Άλλο πράγμα η ευθύνη και άλλο η ενοχή.
    Εχεις απόλυτο δίκιο, εννοείται ότι δεν φταίμε όλοι και αυτές οι γενικότητες, μόνο κακό μπορεί να κάνουν στην κοινωνία και να την πάνε βήματα πίσω.
    Βολεύει όμως να σου πω η γενίκευση!
    Βολεύει στο να ησυχάσουμε τον εαυτό μας και να πετάξουμε από πάνω μας την ευθύνη.
    Ο άνθρωπος ανέκαθεν είχε πρόβλημα με την ευθύνη και η γνώμη μου είναι ότι από εκεί ξεκινάνε πολλά προβλήματα στην κοινωνία μας όχι μόνο το συγκεκριμένο με τον αδικοχαμένο Βαγγέλη.
    Ο Φρόυντ έλεγε:
    "Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν πραγματικά ελευθερία, επειδή η ελευθερία προϋποθέτει ανάληψη ευθύνης, και οι περισσότεροι άνθρωποι τρέμουν την ανάληψη ευθύνης."
    Πως θα είμαστε ελεύθεροι από οτιδήποτε αν δεν αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας;
    Αν μπορούσαμε να λύσουμε αυτό μέσα μας, θα ήταν όλα αλλιώς στην κοινωνία μας!
    Το πιστεύω πολύ αυτό.
    Να μην αφήνουμε κανέναν να μας δημιουργεί ενοχές για κάτι που δεν κάναμε, για κάτι που δεν σκεφτήκαμε καν, αλλά να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν.
    Αυτό θα μας πάει παραπέρα και θα μπορούμε να μιλάμε για κάποια ελευθερία!
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η λογική της ισοπέδωσης μπορεί να λειτουργήσει αποκαρδιωτικά στους ευαισθητοποιημένους πολίτες. Βέβαια δεν έχουν αφιερωθεί στην προσφορά για να πάρουν παράσημο, αλλά δεν είναι άσχημο να τσουβαλιάζονται;

      Ασφαλώς και βολεύει η γενίκευση, το γράφω και στο κείμενο. Οι πραγματικοί ένοχοι θεωρούν ότι με αυτές τους τις πράξεις εκφράζουν το μέσο όρο, ότι δεν έκαναν κάτι διαφορετικό από αυτό που θα έκαναν άλλοι στη θέση τους. Έτσι δεν περιθωριοποιούνται, το πολύ να αισθάνονται ως σάπιο κύτταρο μιας σάπιας κοινωνίας. Κανένα πρόβλημα λοιπόν…!

      Για να μη γενικεύουμε λοιπόν, περιμένω προτάσεις. Πείτε μου τι ακριβώς πρέπει να κάνω/κάνουμε για να μην θρηνήσουμε ξανά ανθρώπινες ζωές. Για να μην έρθει επόμενη φορά και πούμε «αν τότε με τον Βαγγέλη είχαμε κάνει αυτό, δεν θα είχε συμβεί το άλλο».
      Καλημέρα.

      Διαγραφή
    2. Να κοιτάμε τους ανθρώπους στα μάτια Πέτρο και εκεί θα δούμε την αλήθεια τους, εκεί κρύβονται όλα.
      Έτσι ίσως μπορέσουμε να βοηθήσουμε όπου χρειάζεται και να σταθούμε δίπλα.
      Η δική μου ταπεινή άποψη πάντα.
      Εγώ προσωπικά προσπαθώ αλλά δεν είμαι και 100% σίγουρη ότι το κάνω πάντα.
      Θα προσπαθήσω περισσότερο ελπίζω να φτάσει.
      Καλησπέρα.

      Διαγραφή
    3. Εννοείται ότι δεν τσουβαλιάζουμε και ευτυχώς που η κοινωνία δεν είναι για τσουβάλιασμα γιατί αλλιώς θα ήταν πολύ χειρότερα τα πράγματα.
      Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!

      Διαγραφή
    4. Η δική μου άποψη Έλενα είναι ότι αφού δεν μπορώ να διορθώσω τη γη ολάκερη θα παλέψω να μην την καταστρέψω κι εγώ.
      Μπορούμε ο καθένας να επηρεάσει τον δικό του περίγυρο και τίποτα άλλο. Στην καλύτερη, μια μικρή κλειστή κοινωνία.
      Αν αυτό το εννοήσουμε και προσπαθήσουμε με προσωπικούς μας αγώνες και κυρίως με το παράδειγμά μας να μεταφέρουμε στο άμεσο περιβάλλον μας αρχές και αξίες, τότε με ομόκεντρους κύκλους το καλό θα διαχέεται παντού γύρω.
      Ακούγεται ρομαντικό αλλά έτσι είναι. Η κοινωνία δεν είναι μόνο οι άλλοι, κοινωνία είμαστε και εμείς. Συμμετέχοντας ενεργά δεν αφήνουμε τίποτα στην τύχη.
      Δεν ξέρω τι θα καταφέρουμε. Σημασία έχει, φεύγοντας από τούτο τον κόσμο, να μην τον έχουμε κι εμείς μαγαρίσει.
      Όσο μπορούμε.

      Διαγραφή
  7. Πέτρο μου σε διάβασα προσεκτικά. Καταλαβαίνω την τοποθέτηση σου και είναι σωστά όλα όσα γράφεις. Αν είμαι ή όχι ευαισθητοποιημένη το γνωρίζεις. Γιατί σε μένα δε λειτουργεί ισοπεδωτικά;
    Θεωρώ χρέος μου να νιώθω υπεύθυνη για ότι κάνω και ό,τι δεν κάνω σε αυτή ζωή και μπορεί να έχεις συνέπειες. Ίσως δεν έδωσα βαρύτητα στη διαφορά του "φταίω" με την ευθύνη. Έχεις απόλυτο δίκιο.
    Αλλά για την ευθύνη μιλάω ρε γαμώτο εγώ και το καταλαβαίνεις ότι ήταν λάθος η διατύπωση μου ...όχι η σκέψη μου!
    Ξέρεις γιατί οργίζομαι. Αφορά τους γονείς. Όχι το σύνολο. Αλλά έχουν δει τόσα τα μάτια μου.
    Αναρωτιέμαι κι εγώ τι μπορεί πραγματικά να γίνει και πώς μπορώ να βοηθήσω. Πραγματικά θέλω τα φώτα σας.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί σε μένα δε λειτουργεί ισοπεδωτικά;
      Είναι αλήθεια ότι στο γραπτό λόγο γίνονται παρεξηγήσεις. Είναι διαφορετικό πράγμα να έχεις απέναντι σου τον συνομιλητή σου και διαφορετικό να σε διαβάζει σε μια οθόνη.

      Επί της ουσίας: Τώρα που αρχίζει να γίνεται σαφέστερο δεν θα διαφωνήσω για το μερίδιο ευθύνης που έχουμε ως πολίτες αυτής της κοινωνίας. Είναι αυτονόητο ότι στις κοινωνίες των ανθρώπων δεν λειτουργούμε κατά βούληση. Αποδεχόμαστε κάποιους κοινούς κανόνες και έτσι πορευόμαστε. Αλίμονο αν ο καθένας έκανε ότι γούσταρε. Θα έπρεπε να πάρει τα βουνά και να πάει να κάνει παρέα στα έλατα!

      Άλλο πράγμα λοιπόν η αποδοχή των αυτονόητων ευθυνών που έχουμε ως μέλη μιας κοινωνίας και άλλο πράγμα το φταίξιμο. Το φταίξιμο για όλα. Που κάθε φορά που θα συμβεί το μοιραίο, φταίει η κοινωνία. Μόνιμα. Παντού. Για όλα.

      Θα σου πω ένα παράδειγμα: τηλεφωνείς στις υπηρεσίες του Δήμου ότι στην δίπλα οικοδομή που είναι γεμάτη πρόκες και σίδερα πάνε και παίζουν παιδιά. Ενημερώνεις και τους γονείς τους. Καλείς και την αστυνομία. Δεν ενδιαφέρεται κανένας. Εσύ επιμένεις. Πλήρης αδιαφορία. Αν τραυματιστεί κάποιο παιδί, είσαι το ίδιο φταίχτης με τους ηλίθιους που προανέφερα;
      Ασφαλώς και δεν θα βγεις μπροστά για να σου πουν μπράβο. Ασφαλώς και θα κλάψεις! Αλλά δεν θα το ρίξεις στα χάπια επειδή δεν μπόρεσες να βάλεις μυαλό στους ηλίθιους!

      Για το θέμα ‘γονείς’ και ‘παιδιά’ θα μιλάμε για μέρες. Δεν έχω να σου πω κάτι συγκεκριμένο. Αυτά τα μαθαίνεις σιγά-σιγά, τρώγοντας στην πορεία πολλές φάπες. Τα βιβλία μπορούν να σε βοηθήσουν να αποφύγεις τους γκρεμούς. Το δρόμο πρέπει να τον βρεις μόνος σου.

      Διαγραφή
    2. Επιτέλους! Μετά από τόσα μηνύματα το ξεδιαλύναμε!
      ( είχες όμως δίκιο για τη λάθος χρήση από μένα του ρήματος "φταίω" σε σχέση με την ευθύνη. Και για αυτό σε ευχαριστώ. Θα είμαι πιο προσεκτική )
      Η ερώτηση μου είχε να κάνει με το πώς νομίζετε ότι μπορώ ΕΓΩ να προσφέρω....

      Καλό απόγευμα!

      Διαγραφή
    3. Κάνοντας αυτό ακριβώς που κάνεις. Και είμαι πεπεισμένος ότι το κάνεις με αληθινή πίστη και όχι υποκριτικά όπως πολλοί άλλοι.
      Με ευαισθησία, με ανιδιοτελή προσφορά, με ενημέρωση, με καθοδήγηση, με συμβουλές, με συμμετοχή σε δράσεις.
      (σαν δάσκαλος ακούγομαι)
      Καλό απόγευμα.
      Η ανταλλαγή απόψεων πιστεύω μας βοήθησε όλους.

      Διαγραφή
  8. Διάβασα όλους τους παραπάνω διαλόγους κι αισθάνθηκα σαν να παρακολουθούσα αγώνα τέννις με το μπαλάκι της ευθύνης να πηγαίνει από παίκτη σε παίκτη. Μην παρεξηγηθείτε και γι' αυτό που λέω, γιατί αυτή την εικόνα έφτιαξα όσο διάβασα.

    Ποιος έχει την ευθύνη; Μπαίνω κι εγώ στο τερέν...
    Ο καθένας μας ας κρατήσει το δικό του μερίδιο ευθύνης για την ακτίνα επιρροής του. Αυτή θεωρώ ότι μας αναλογεί. Ό,τι μπορεί να περάσει από τα δικά μας χέρια να το κάνουμε, αντί να κλείνουμε τα μάτια μας, μάλιστα τόσο όσο αντέχουμε, όχι παραπάνω κάνοντας ψεύτικους ηρωισμούς και παλικαρισμούς κι αυτό είναι το μυστικό-λύση!

    Σχετικά με το αν είμαστε ίδιοι έγραψα ολόκληρο κείμενο γι' αυτό. Μόνο ισότιμοι είμαστε και όλα τα υπόλοιπα είναι διαφορετικά, ούτε καν ίσοι! Οπότε δεν θα έπρεπε να έχουμε τις ίδιες ενοχές ούτε τις ίδιες ευθύνες. Εκείνοι που έχουν πράξει αδικίες σε βάρος άλλων ας έχουν ενοχές, που αυτοί δεν θα τις έχουν, γιατί τους ενδιαφέρει μόνο ο εαυτός τους και κανείς άλλος! Οι υπόλοιποι γιατί να έχουν ενοχές όταν έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν στην κοινωνία δίχως να επιβαρύνουν κανέναν και προσπαθούσαν να αποτρέψουν τις αδικίες, αλλά τους κορόιδευαν γι' αυτό κι από πάνω; Και κορόιδα κι ενοχές; Δεν συμβαδίζει όλο αυτό! Όσο για τις ευθύνες, Αν η μια κατάσταση εξελίσσεται δίπλα σου, την έχεις πάρει είδηση κι μένεις αδρανής, τότε έχεις πολύ μεγαλύτερη ευθύνη από κάποιον που είναι σε απόσταση και δεν γνωρίζει. Ή ακόμα καλύτερα όταν έχεις αντιληφθεί κάτι και από τον τόπο που είσαι μπορείς να δράσεις, τότε μην το αφήνεις για άλλον! Αυτή είναι η ευθύνη μας!

    Επίσης, όταν εκφράζουμε τις απόψεις μας δεν σημαίνει ότι διαχωρίζουμε μόνο τον εαυτό μας από όλους τους άλλους. Αυτό γίνεται τυπικά στον λόγο κι εννοείται ότι υπάρχουν πολλοί που λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο ή έχουν κοινές ιδέες ή απόψεις. Το κάνουμε όλοι μας αυτό όταν γράφουμε και μοιάζει εγωκεντρικό, εγωιστικό και ό,τι άλλο έχει σχέση με το "εγώ" μας, αλλά δεν είναι έτσι, οπότε κακώς νομίζω το συζητάμε. Εκτός αν αναφερόμαστε σε εντελώς προσωπικές εμπειρίες, οπότε εκεί, ναι, είμαστε εμείς με τον ευατό μας και κανέναν άλλο. Ο καθένας μας κάτι διαφορετικό προσφέρει στους γύρω του.

    Πάντως ενοχές για ζητήματα της κοινωνικής και οικονομικής μας κατάστασης δεν έχω και κοιμάμαι ήσυχη από αυτή την άποψη, γνωρίζοντας πολύ καλά τον τρόπο με τον οποίο έζησα και ζω. Γιατί θα πρέπει να φαίνεται αλαζονικό αυτό, αφού έτσι είναι; Επειδή βολεύει αυτούς που δεν το έκαναν και θέλουν να πάρουν μαζί τους και όλους τους άλλους, για να είναι ήσυχοι;
    Σχετικά με τις ευθύνες τώρα, θεωρώ ότι κάνω όσα περισσότερα μπορώ και δεν εθελοτυφλώ, πηγαίνοντας και κόντρα όταν χρειάζεται. Όμως πάντα έχω την αίσθηση ότι ίσως θα μπορούσα να κάνω ακόμα πιο πολλά (έφερα παράδειγμα τον εαυτό μου, όμως σίγουρα πλήθος κόσμου κάνει το ίδιο με μένα).
    Σημασία έχουν οι πράξεις κι όχι τα λόγια! Θέλω και έχω τη δυνατότητα; Το κάνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρώτα απ’ όλα να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν μου πέταξαν κανένα μπαλάκι για να το επιστρέψω. Το όλο θέμα (στα σχόλια) δημιουργήθηκε από μια παρανόηση, αν το θες, για το τι εννοεί ο καθένας μας μιλώντας για φταίξιμο και ευθύνη.
      Αφού απάντησα στην πρώτη παράγραφο του σχολίου σου, απλά θα σου πω ότι ολόκληρο το υπόλοιπο σχόλιο απηχεί ακριβώς τις απόψεις μου.
      Γνωρίζω ότι όταν μιλάς (και ακόμα περισσότερο όταν γράφεις) σε πρώτο ενικό, είναι πολύ εύκολο να παρεξηγηθεί και να θεωρηθείς ψωνάρα. Προσπαθώ όσο γίνεται να το αποφεύγω αλλά δεν είναι πάντοτε εφικτό, ούτε μπορώ να αναφέρω δικές μου απόψεις μιλώντας γενικόλογα λες και εκφράζω πολλούς.
      Να προσθέσω ότι διαφωνώ με όσους λένε ότι πρέπει να βρεθούν οι ένοχοι και να τιμωρηθούν για να βρει δικαίωση ο Βαγγέλης. Κανένας τόσο άδικος θάνατος ποτέ δεν δικαιώνεται. Είναι άδικη θυσία στο βωμό της αθλιότητας. Οι ένοχοι πρέπει να τιμωρηθούν επειδή τους αξίζει. Το παιδί δεν γυρίζει πίσω και η μάνα που το γέννησε θα κλαίει για πάντα. Τα υπόλοιπα είναι τσιτάτα των μουμουέ.
      Κλείνοντας θα σου πω ότι επειδή είμαι αθεράπευτα ρομαντικός μαλάκας θέλω να πιστεύω ότι η δολοφονία του άτυχου παλικαριού θα μας ταρακουνήσει ως κοινωνία. Θέλω να πιστεύω ότι έστω και στο και 5 ο κόσμος άρχισε να μαθαίνει ότι η βλακεία μπορεί να φέρει και μη αναστρέψιμες καταστάσεις. Ότι δεν είναι όλα για πλάκα, ότι δεν μπορούμε να γυρίζουμε το κεφάλι προσπερνώντας ό,τι συναντάμε.

      Διαγραφή
  9. Με ξαφνιάζεις ευχάριστα με την τοποθέτησή σου για το αυτομαστίγωμα. Μια πρακτική που αναδύεται πάντα σε παρόμοια θέματα και αρκείται στο να παραδεχτούμε πώς όλοι είμαστε ένοχοι και μάλιστα στον ίδιο βαθμό. Καμιά προσπάθεια ουσιαστική για να μην βρεθούμε στο μέλλον ένοχοι... Κι έτσι, γινόμαστε συνένοχοι και στη συγκάλυψη των πραγματικών ή των... πιο πολύ ενόχων...
    Κι όταν παραδεχόμαστε ότι είμαστε όλοι ένοχοι, πώς συμβαίνει και ποτέ δεν θυμόμαστε κάποιους τρελούς που φυτρώνουν εκεί που δεν τους σπέρνουν; μιλώ για εκείνους που φωνάζουν το άδικο και τους δείχνουμε με το δάχτυλο γιατί κάνουν φασαρία... Πώς συμβαίνει και δεν θυμόμαστε ποτέ μια δική μας προσπάθεια να φωνάξουμε το άδικο; μια προαπάθεια που πολεμήθηκε από συγκεκριμένους ανθρώπους-ενόχους;
    Θα κλείσω με μια ακόμα ευχάριστη έκπληξη της ανάρτησής σου: η σύγχρονη ελληνική κοινωνία δεν απαρτίζεται μόνο... δεν προβάλλονται όλες οι πτυχές της...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το υψωμένο δάχτυλο που το έχουμε έτοιμο ανά πάσα στιγμή για να δείχνουμε γύρω μας μου θυμίζει περίστροφο. Έτοιμο να ανασυρθεί από τη θήκη του και να δείξει τους άλλους. Άντε μετά να φυσήξουμε και τον καπνό της κάνης και να το ξαναβάλουμε στη θήκη…
      Θα σου πω κάτι άσχετο. Στη δουλειά μου τις περισσότερες φορές είμαι ο γραφικός της παρέας, επειδή κάνω φασαρία με τις φωνές μου και ανακατεύω τα λιμνάζοντα νερά. Όταν σπάσει ο διάολος το πόδι του και δικαιωθώ (ας μη σου αναφέρω τις φορές) δεν θυμάται κανένας τι είχα πει.
      Πρέπει να έχουμε σηκωμένες τις κεραίες και να προσπαθούμε να αφουγκραζόμαστε τον παραμικρό ήχο. Αυτό είναι το δικό μας καθήκον. Ούτε αστυνομία είμαστε, ούτε νομοθετούμε. Μπορούμε όμως να βάλουμε το μικρό μας λιθαράκι για να μη στείλουν οι άχρηστοι αυτή την κοινωνία οριστικά στο διάολο.

      Διαγραφή
  10. Πολύ ισχυρή και τεκμηριωμένη η σκέψη σου Πέτρο.
    Ζούμε σε μία κοινωνία που επιβιώνει ο πιο ισχυρός κι όχι ο πιο ικανός, ο πιο κακός κι όχι ο πιο καλοσυνάτος, κ.ο.κ. κι έχει γίνει δύσκολη η ζωή μας. Συμφωνώ μαζί σου, πως δεν είναι δίκαιο να μπαίνουμε όλοι σ' ένα τσουβάλι, για τα κάθε κακώς κείμενα, που συμβαίνουν γύρω μας. Ασφαλώς, (θέλω να πιστεύω) πως στην πλειοψηφία είμαστε σωστοί γονείς, είμαστε δημιουργικοί συγγενείς, είμαστε χαρισματικοί και πνευματικοί εκπαιδευτικοί, κλπ. κλπ. και πραγματικά είναι άδικο να γινόμαστε όλοι ένα μείγμα, μ' εκείνους που δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα από τις δικές μας αξίες.
    Θεωρώ όμως πως έχουμε ευθύνη, όπως λέει η Αριστέα με τη Μαρία, παραπάνω,
    αφ' ενός να δίνουμε σωστούς ενήλικες στην κοινωνία κι αφ' εταίρου να είμαστε ενημερωμένοι, ευαισθητοποιημένοι, με φωνή, λόγο και πράξη και να μην μένουμε απαθείς σε απάνθρωπες αντιλήψεις και συμπεριφορές.
    Ο καθ' ένας βέβαια, από τη δική του θέση και οπτική. Θα μπορούσε για το bulliyng π.χ. να διοργανώνονται ομιλίες - συζητήσεις σε σχολεία, από ειδικούς, για διάφορα ενδοσχολικά τους θέματα, ώστε να μη στοχοποιείται ο εκπαιδευτικός και να γίνεται αμερόληπτα η συζήτηση, ή να διανέμονται ενημερωτικά έντυπα από τους συλλόγους γονέων, ή να είναι εύκολα και προσβάσιμα κάποια sites ειδικών για παιδοψυχολογική υποστήριξη και στήριξη, στο να απενεχοποιηθεί η "φωνή", μιλάω σημαίνει επιζητώ λύση. Μέσ' από μια συστηματική και συλλογική προσπάθεια, πολλά μπορούν να επιλυθούν. Με γνώση, μ' ενημέρωση και με γνωστοποίηση του προβλήματος, ίσως να μειωθεί ο φόβος και ίσως κάτι μπορεί να προλάβουμε... Πέτρο, ίσως.
    Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πάρα πολύ γι’ αυτή τη γόνιμη ανταλλαγή απόψεων.
      Ποτέ μου δεν υποστήριξα (δεν είναι η στάση ζωής μου άλλωστε) πως θα ζω ανάμεσά σας για να παίρνω όποια καλά έχετε και αδιαφορώ για τις υποχρεώσεις μου. Θεωρώ ότι έχω τόσες πολλές υποχρεώσεις ως πολίτης που θα εκπλαγείς αν αρχίσουμε κουβέντα.
      Πολύ σωστές οι προτάσεις σου περί ενημέρωσης. Θα ήθελα να υπάρχει και σχετική ενημέρωση στους γονείς, όχι μέσω φυλλαδίων (που πολλές φορές πάνε στην ανακύκλωση) αλλά μέσω ενός είδους σεμιναρίων.
      Αυτά όμως αφορούν ευαισθητοποιημένους πολίτες/γονείς που δεν γέννησαν παιδιά απλά επειδή …έτυχε.
      Θυμάμαι όταν είχα παιδιά στο Δημοτικό μας καλούσε ο Διευθυντής για ενημέρωση. Κάποια φορά που είχε δημιουργηθεί θέμα με 4 (νομίζω) ατίθασα παιδιά είχαμε μαζευτεί καμιά 15αριά γονείς. Ο Διευθυντής μας είπε: “Τι να σας κάνω εσάς; Εσείς έρχεστε πάντα και με τα παιδιά σας δεν έχω κανένα πρόβλημα. Το πρόβλημα το δημιουργούν τα παιδιά άλλων που δεν έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους στις συγκεντρώσεις.”
      Καταλαβαίνεις λοιπόν Κατερίνα ότι δεν έχουμε να παλέψουμε μόνο με τη βλακεία του bulling και των εφήβων (και όχι μόνο) αλλά και μερικών …«γονέων».

      Διαγραφή
  11. Αλήθεια το πιστεύεις πως θα ταρακουνηθεί η κοινωνία μας από τον θάνατο του Βαγγέλη ;
    Εγώ πάλι γιατί πιστεύω ότι αυτό σε έναν μήνα το πολύ θα έχει ξεχαστεί ;
    Όπως ξεχνιούνται όλοι οι αδικοχαμένοι…. Και κανένας δεν θα κατηγορηθεί, κανένας δεν θα πληρώσει .
    Δεν είμαστε σαρδέλες μέσα στο κονσερβοκούτι για να είμαστε όλοι ίδιοι και βέβαια έχουμε ευθύνες για τον τρόπο που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και αντιμετωπίζουμε την κοινωνία γύρω μας.
    Ας ξεκινήσουμε από την γειτονιά μας, από εκείνους που χάρη στις αδυναμίες τους υποφέρουν γύρω μας και ας φτάσουμε να σταλάζουμε δάκρυα κροκοδείλια και για τον άγνωστο μέχρι πρότινος Βαγγέλη.
    Σαν να γίνεται ένας άτυπος διαγωνισμός στο ποιος θα πει τον καλύτερο επικήδειο, ποιος θα βγάλει περισσότερη θλίψη…. Τι υποκρισία Θεέ μου!
    Και τι θλιβερό ένας νέος να μην έχει κανέναν για να ακουμπήσει τους φόβους του , τα ερωτηματικά του κι απελπισμένος να προχωρά στο σκοτάδι.
    Και κάτι τελευταίο. Μόνο τα καψόνια της σχολής του έφταιξαν ;
    Σίγουρα όχι. Η πίεση θα ήταν μεγάλη κι όχι μόνο εκεί.

    Καλό βράδυ εύχομαι σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λεβίνα θα συμφωνήσω μαζί σου.
      Ταρακουνιέται με κάθε τραγική είδηση μόνο το υγιές κομμάτι της κοινωνίας. Οι περισσότεροι ίσως συγκρατήσουν κάπου το όνομα του Βαγγέλη για να το χρησιμοποιήσουν στον επόμενο επικήδειο, του επόμενου θύματος.
      Χαίρομαι πολύ που μέσα από αυτή την ανάρτηση και κυρίως μέσα από τα εκτενή σχόλια έχουμε όλοι συμφωνήσει σε μια κοινή παραδοχή: είμαστε υπεύθυνοι για τα παιδιά που μεγαλώνουμε.
      Όχι αόριστα, όχι γενικόλογα, είμαστε υπεύθυνοι αν θα πάρουν το στραβό δρόμο, είμαστε υπεύθυνοι να τα στηρίξουμε για να οπλιστούν με τεράστια ψυχικά αποθέματα για να αντιμετωπίσουν την αυριανή ζούγκλα.

      Διαγραφή
  12. Τις γενικολογίες ποτέ δεν τις υποστήριξα γιατί ποτέ δεν μπορεί να είμαστε ίδιοι.
    Αποψη για την αυτοχειρία του Βαγγέλη έχω αλλά τι ωφελεί να την γράψω, ήδη ακούστηκαν τα πάντα !!!Εκείνο που θέλω να πω είναι ότι ο καθένας έχει την ευθύνη για τα παιδιά που μεγαλώνει !!! Να μάθει να μιλάει μαζί τους , να τσακίζεται ο κάθε γονιός να βρίσκει το χρόνο για να ακούσει το παιδί του και να μπορεί να αποδεχθεί το παιδί του όπως είναι !!! Και στο σχολείο οφείλουν να είναι παρόντες από εκεί μαθαίνουν πολλά !!! Ευθύνη έχω όταν αντιληφθώ τηυ βία στο διπλανό μου σε παιδί, σε σκυλί, σε ανάπηρο σε μετανάστη ...σε... να το καταγγείλω και να μην το προσπεράσω !!! Ευαισθησία σαν πολίτης διαθέτω και προσπαθώ να κάνω με πράξεις ότι μπορώ .
    Το ότι η κοινωνία μας είναι ανθρωποφάγος είναι γνωστό , άλλωστε ο θάνατος του Βαγγέλη έγινε και έγινε και το βουτυράκι στο ψωμάκι των δημοσιογράφων να αναλύουν πόσα τραύματα μεταθανάτια είχε το πρόσωπό του !!! Καννιβαλισμός δεν λέγεται αυτό !!! Και αν μπορούσαν θα έχωναν και τη χούφτα τους στην ψυχή των γονιών να μάθουν αν κρύβουν κάτι , αν δεν τον μεγάλωσαν σαν άντρα!!!Οι ηθικοί αυτουργοί να πληρώσουν γιατί βασάνιζαν έναν άνθρωπο , ο είχε τον δικό τους τσαμπουκά !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχω προσπεράσει περιπτώσεις, όχι λέγοντας "τι με νοιάζει;" αλλά "δεν θα καταφέρω τίποτα". Το ίδιο είναι, το ξέρω. Όχι καταστάσεις ακραίες αλλά σίγουρα βίας.
      Το έχω μετανιώσει. Φοβήθηκα να μπω στη μέση και για να μη τα κάνω χειρότερα και επειδή δεν ήξερα ποιος είχε το δίκιο.
      Η δημοσιογραφία (ένα μεγάλο κομμάτι της) σε παρόμοιες περιπτώσεις λειτουργεί εντελώς κανιβαλλίστικα. Ποιος ξέχασε τις απίστευτες φωτογραφίες που είχε δημοσιεύσει το "Έθνος" από το τεμαχισμένο πτώμα της γυναίκας που βρέθηκε στον κάδο;
      Πληρώνουν αδρά για μια φωτογραφία μέσα από το νεκροτομείο.
      Εκτός αυτού η άτεγκτη αυτή δημοσιογραφία γνωρίζει καλά πως πρέπει να λειτουργούν τα Υπουργεία, η Δικαιοσύνη, η Αστυνομία, οι Δήμοι, οι υπηρεσίες κλπ. Το μόνο που δεν ξέρουν είναι πότε πρέπει να το βουλώνουν.
      Καλό σου απόγευμα.

      Διαγραφή
  13. Πολύ ωραίοι και διδακτικοι οι στίχοι. Ειμαι όμως πολύ μπερδεμένη πάνω σ αυτο το θέμα. Καλο παραδεισο, στη βασανισμένη του ψυχούλα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ψυχούλα του, απ' ότι λένε, βιάσθηκε κατ' επανάληψη από δολοφόνους.
      Αν αυτό επιβεβαιωθεί τότε δεν βλέπω πουθενά μπέρδεμα.
      Πρέπει να πληρώσουν και να πληρώσουν σκληρά.

      Διαγραφή
  14. "Τα περισσότερα από τα υποκείμενα του πειράματος, ενώ έβλεπαν ότι η γραμμή που είχαν διαλέξει οι προηγούμενοι ήταν λάθος, επέλεγαν την ίδια –τη λάθος! Και το πιο περίεργο, ίσως το πιο σημαντικό, είναι ότι μόλις το υποκείμενο μάθαινε τη συνωμοσία δεν παραδεχόταν ότι διάλεξε τη λανθασμένη γραμμή υποκύπτοντας στην πίεση της… «κοινής γνώμης», αλλά ότι ήταν δικό του λάθος, αβλεψία, ανοησία, κακή εκτίμηση//////Γιατί ο άνθρωπος προτιμάει να συμπορεύεται με τους ανθρώπους που σκέφτονται λανθασμένα –και να υιοθετεί τη γνώμη τους, παρά να μένει μόνος με τη δική του άποψη των πραγμάτων. Είναι πολύ δύσκολο (ψυχολογικά) να αντιτίθεσαι στην κοινή γνώμη. Και συνήθως είναι και επικίνδυνο".. Είναι ένα μικρό απόσπασμα από το πείραμα του Ας, το οποίο είχα αναρτήσει πριν λίγο καιρό. Εδώ είναι όλο το πείραμα. http://pistos-petra.blogspot.gr/2015/01/blog-post_21.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επειδή είμαι πνεύμα αντιλογίας θα πηγαίνω μονίμως κόντρα στο ρεύμα.
      Μια μερίδας της "κοινής" γνώμης χτες έκανε πορεία …διαμαρτυρίας προς την Γαλακτοκομική Σχολή, έσπασε το λουκέτο της πόρτας και μπήκε στον προαύλιο χώρο. Φώναζε συνθήματα κατά των σπουδαστών, χωρίς να γνωρίζει κανένας μας μέχρι αυτή τη στιγμή τι (και ποιοι) πραγματικά οδήγησε στο θάνατο τον Βαγγέλη.
      Οι άνθρωποι αυτοί έγιναν δικαστές και δήμιοι. Αποφάσισαν να πάρουν το νόμο στα χέρια τους. Θέλησαν να σταματήσουν τον σχολικό εκφοβισμό κάνοντας ακριβώς αυτό! Σχολικό εκφοβισμό.
      Έτσι σταματάμε την ενδοσχολική βία.
      Αυτό κατάλαβαν.
      Να μας χαιρόμαστε.

      Διαγραφή
  15. Πέτρο δεν προλαβαίνω να γράψω πολλά, αλλά δε χρειάζεται κιόλας, αφού με κάλυψες σε όλα με την ανάρτηση, αλλά και με τα σχόλια σου!
    Συμφωνώ απόλυτα με όσα λες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αα έδωσες μία πολύ σπουδαία διάσταση στο θέμα που δεν την είχα εκλάβει στα σοβαρά. Επί της ουσίας η λογική της συνευθύνης και των μαζικών ενοχών δίνει ένα άλλοθι στον θύτη ο οποίος δεν χρειάζεται να υποστεί τις συνέπειες των πράξεών του γιατί στην τελική όλοι είμαστε το ίδιο ένοχοι...

    Όσο το επεξεργάζομαι τόσο συνειδητοποιώ την σατανική ιδιοσυγκρασία των απανταχού εγκληματιών που θέλουν να απολαμβάνουν το προνόμιο του να ζουν εις βάρος των άλλων χωρίς να το πληρώνουν.

    Ξέρεις στην αρχή από φιλότιμο ο καθένας μας αρχίζει να ψάχνεται, γιατί πάντα οι καλόψυχοι άνθρωποι έχουν εκ φύσεως την τάση να φορτώνονται στις πλάτες τους και τα στραβά των άλλων, περισσότερο γιατί δεν θέλουν να πιστέψουν πως κάποιος συνάνθρωπος τους είναι πραγματικά σκατόψυχος. Σου λεει έλα μωρέ δεν μπορεί, η κακιά η ώρα θα φταίει ή τα παιδικά τραύματα.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό ακριβώς λέω Χριστίνα. Δεν λέω να χάσουμε το φιλότιμό μας, ούτε να βλέπουμε από απόσταση παρόμοια φαινόμενα επειδή δεν είμαστε οι ένοχοι. Το χρέος κάθε πολίτη είναι να είναι ενεργός και όχι απαθής και όπου συναντά περιπτώσεις κακοποίησης να κινητοποιείται.
      Δες ας πούμε κάτι που διάβασα σήμερα [εδώ] για την φοιτητική εστία του Πανεπιστημίου της Πάτρας:
      “ Όπως αποκάλυψε στο patrastimes.gr, ο διευθυντής της εστίας Γιώργος Αθανασόπουλος υπήρξε περιστατικό, όπου οι φοιτητές τον ενημέρωσαν για συμφοιτητή τους που είχε αναφέρει ότι θέλει να αυτοκτονήσει. Αμέσως κινητοποιήθηκαν το παιδί εισήχθη σε κλινική και απετράπη το μοιραίο.”

      Διαγραφή
  17. Γεια σου, Πέτρο!... Ασφαλώς και δεν είμαστε όλοι ίδιοι... Θυμάμαι το αντιρατσιστικό σύνθημα: "Όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι"... Όμως εκεί στο "ίσοι" τα χαλάμε... Υπάρχουν πολλοί που θεωρούν τον εαυτούλη του ανώτερο από πολλούς "αδύναμους" στην κοινωνία της ανισότητας που φτιάξαμε... Για όποιο τραγικό γεγονός και βέβαια δεν υπάρχει (άμεση) συλλογική ευθύνη... Όμως όσο υπάρχει ανοχή, όσο υπάρχει αδικία, όσο υπάρχει ανισότητα κι όσο δεν υπάρχει παιδεία, η κοινωνία (εμείς δηλαδή) υπάρχει "έμμεση ενοχή" ... Γνωρίζω πολύ καλά το "μπούλιγκ" από τη θητεία μου στα σχολεία... Τα τελευταία χρόνια αυξάνεται δραματικά το πρόβλημα... Απαιτούνται σοβαρές παρεμβάσεις από την Πολιτεία (π.χ. η ύπαρξη ψυχολόγων στα σχολεία" ή η δημιουργία ομάδων ειδικών που θα παρεμβαίνουν "πυροσβεστικά" στην αντιμετώπιση του προβλήματος)... Και βέβαια απαραίτητη η επιμόρφωση και ευαισθητοποίηση των εκπαιδευτικών και η ενημέρωση των γονιών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα φίλε Γιάννη.
      Bullying (απεχθής σ’ εμένα εισαγόμενος όρος) υπήρχε πάντοτε. Και δεν περιοριζόταν, ούτε περιορίζεται, εντός των σχολικών τειχών.
      Bullying είναι και τα νταηλίκια στο Στρατό από κομπλεξικούς και βλαμμένους, bullying είναι και η στοχοποίηση/περιθωριοποίηση του συναδέλφου στη δουλειά (που δεν συμμορφώνεται με τις υποδείξεις της μάζας), bullying είναι και η απαξιωτική ματιά στον άστεγο και τα λιγοστά υπάρχοντά του. Bullying είναι πολλά!

      Αυτή η τάση της κοινωνίας (μιας μερίδας κανιβάλων καλύτερα) να στοχοποιεί, να περιθωριοποιεί, να κοροϊδεύει, ή ακόμη και να βασανίζει ό,τι ή όποιον δεν …πληροί (!!!) τα δικά της "πρότυπα", πρέπει να είναι τόσο παλιά όσο και ο άνθρωπος.

      Κατά τη γνώμη μου το bullying είναι μια έκφανση του ρατσισμού και εντέλει του φασισμού. Διότι αδυνατώ να αντιληφθώ με διαφορετικούς όρους τη νοοτροπία αυτών που εκνευρισμένοι ή χαμογελώντας δείχνουν με το δάχτυλο τον συνάνθρωπό τους.
      Καιάδες σήμερα δεν έχουμε, υπάρχει και νομοθετικό πλαίσιο που απαγορεύει στους πολίτες να δικάζουν, να καταδικάζουν και να σκοτώνουν ό,τι δεν τους "κάθεται" καλά στο μάτι, το κάνουν όμως ύπουλα και υπόγεια για να μη μπλέξουν με τη Δικαιοσύνη.

      Φοβάμαι πως αν ενσωματωθεί ώρα στις σχολικές αίθουσες για την ενημέρωση κατά της ενδοσχολικής (και όχι μόνο) βίας θα καταντήσει να είναι αυτό που λέμε "η ώρα του παιδιού".
      Πιστεύω ότι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές μπορούν να βρουν τον τρόπο και τον χρόνο μέσα στην τάξη για να περάσουν τα σωστά μηνύματα. Με μικρές παρεμβάσεις-συζητήσεις να θέτουν ερωτήματα και προβληματισμούς και να γίνεται συζήτηση. Θεωρώ πως έτσι τα παιδιά και θα ενημερώνονται και θα ευαισθητοποιούνται.
      Όσο για τους ψυχολόγους στα σχολεία θα σου απαντήσω πως είναι πολύ σωστή η πρότασή σου, αλλά βλέπεις βρισκόμαστε σε περίοδο …περικοπών!!!

      Διαγραφή