Σελίδες

Τετάρτη 15 Μαΐου 2013

Αν θα μπορούσα...


Ολίγες σκέψεις ατάκτως ειρημένες 

Αισθάνομαι εθνικά υπερήφανος που από χθες το πρωί ανέβηκα στα μάτια της Fitch και από CCC με πήγε στο Β-. Πλέον μπορώ να δανείζομαι με χαμηλότερα επιτόκια και σιγά-σιγά να μπαίνω κι εγώ στο διεθνές οικονομικό στερέωμα. Μέχρι πριν από λίγους μήνες με τις εύστοχες επιλογές των πολιτικών μας μαλάκηδων είχαμε φτάσει να μη μας δανείζει κανένας. Και όποτε μας δάνειζαν ζητούσαν από αξιοπρέπεια μέχρι την Ακρόπολη. Όμως, έτσι που πάνε τα πράγματα (ο Σαμαράς μας οδηγεί, να τα λέμε αυτά!) σε κανα δυο χρόνια η Ελλάδα θα επανακτήσει τα 3Α και θα μπορεί πλέον αυτή να δανείζει τις υπόλοιπες υπερχρεωμένες χώρες. Αμέ!

Γίνονται μια σειρά από τιτάνιες προσπάθειες από την πλευρά του Έλληνος Πρωθυπουργού και φαίνεται πως αποδίδουν.
(ασυγκράτητα γέλια)

Η Κίνα λέει να αγοράσει ότι έχουμε και δεν έχουμε, στις Σκουριές βαράνε πλέον στο ψαχνό για να προχωρήσει η …επένδυση, το ΔΝΤ για πρώτη φορά στην ιστορία του άρχισε να ανησυχεί μήπως χάσει τα λεφτά που έβαλε, οι καθηγητές κατάλαβαν ότι το κράτος έγινε σοβαρό και πληροφορήθηκαν πως οι απεργίες τους επιτρέπονται μόνο τα καλοκαίρια, οι μαθητές ανησυχούν που δεν θα έχουν λεφτά να αγοράσουν ούτε την κορνίζα για το πτυχίο που θα πάρουν από τη Σχολή που μάλλον κλείνει. Αυτά!



Παρ’ όλα αυτά…

Ζούμε σε μια υπέροχη χώρα. Έχουμε ιστορία, πολιτισμό, μνημεία, νησιά, θάλασσες, ήλιο...
Αυτό το τελευταίο πολύ μου άρεσε: έχουμε ήλιο! Θυμήθηκα που διάβαζα το σχόλιο ενός χρυσαυγίτη (μαλάκα δηλαδή) που με αφορμή την επένδυση (;) των φωτοβολταϊκών από γερμανούς έγραφε “Προδότες! μας τα έχουν πάρει όλα οι γερμανοί, θα έρθουν τώρα να μας πάρουν και τον ήλιο…!”. Αυτός ο κόπανος έχει καταλάβει πως ο ήλιος δεν είναι πλανήτης, είναι κάτι σαν ελληνικό οικόπεδο στο διάστημα, άσε που τα φωτοβολταϊκά τραβώντας τις ακτίνες, τού …μειώνουν την ενέργεια!

Ένα γιατροοοοοό!

Λέγαμε για την υπέροχη Ελλάδα. Από αυτά που ακούμε και μαθαίνουμε τα τελευταία χρόνια θα μπορούσε να ήταν πολύ καλύτερη αν δεν ήμασταν κι εμείς εδώ. Θα έπρεπε όλοι να λείπαμε ή καλύτερα να μην είχαμε γεννηθεί ποτέ στην Ελλάδα που - απ’ ότι λένε - καταστρέψαμε.

Το ίδιο ισχύει και για τους προγόνους μας, τους δικούς τους πρόγονους και πάμε πίσω όσο πάει. Γιατί και αυτοί οι άθλιοι τί γύρευαν και τα έβαλαν με Πέρσες, Ρωμαίους, Τούρκους, Γερμανούς και κάθε φυλή που από αιώνες εποφθαλμιούσε και εποφθαλμιά ετούτο τον κωλότοπο; Δεν θα ήταν καλύτερα να ήμασταν φρατέλοι, μουσουλμάνοι τουρκόσποροι ή γερμανοτσολιάδες; Ούτε μνημόνια θα είχαμε, ούτε θα λογιζόταν ως κατοχή αυτό που περνάμε. Αδέλφια μας οι γερμανοί θα μας είχαν βάλει στον ίσιο δρόμο της δημοσιονομικής προσαρμογής και της ανάπτυξης.

Και τι καταφέραμε με την απελευθέρωση; Σε μπελάδες μπήκαμε από τότε, με εμφυλίους, χούντες και λαμόγια. Καλύτερα λοιπόν να καθόμασταν στα αυγά μας και θα την περνούσαμε ζάχαρη. Άλλωστε, αν το καλοσκεφτείς, όποιος συνεργάστηκε με τον κατακτητή μια χαρά τα πέρασε. Δεν κυνηγήθηκε, δεν κινδύνεψε, δεν πείνασε, άσε που τα κονόμησε χοντρά.

Και σήμερα παριστάνει το μεγαλοπαράγοντα!


Ώρες ώρες φαντασιώνομαι πως είμαι ο Νώε Νο2 και κάποιος εκεί πάνω μου αναθέτει να κατασκευάσω μια νέα κιβωτό για το τέλος που έρχεται. Κάθομαι και αναρωτιέμαι τι να πάρω μαζί μου και τι να αφήσω πίσω.

Αποφάσισα.

Λέω να πάρω ένα γεωργό που να ξέρει από δουλειά και όχι από φραπέ και ψυχοθεραπείες καφενείου,
λέω να πάρω έναν γιατρό που να ανασαίνει για τον άρρωστο και όχι για ταξίδια φαρμακοεταιρειών, τζιπ και βίλες από μαύρα,
λέω να πάρω έναν αρχιτέκτονα που να ξέρει από ξύλινα σπίτια και όχι από πολεοδομικά φακελάκια για τσιμεντένια τερατουργήματα που βιάζουν τη φύση,
λέω να πάρω έναν ποιητή, έναν συνθέτη, έναν μουσικό, από αυτούς που γράφουν μόνο όταν πονάνε…

λέω να αφήσω πίσω κάθε συνδικαλιστή που έμαθε να κοροϊδεύει, να γλείφει, να ξεπουλάει και να βολεύεται,
λέω να αφήσω πίσω κάθε αργυρώνητο δημοσιογράφο, από κείνα τα πουλημένα κορμιά που πηδιούνται χειρότερα από στραβοχυμένες πουτάνες,
λέω να αφήσω πίσω κάθε πολιτικό καθίκι που πληρώνεται για να ξεσκίζει γενιές ελλήνων,
λέω να αφήσω πίσω κάθε κονομημένη - με κόπους άλλων - κουφάλα, από αυτές που θησαύρισαν πετώντας κέρματα στον εργάτη,
λέω να αφήσω πίσω κάθε φασίστα, μισαλλόδοξο, ρατσιστή, ψευτοδιανοούμενο, ψευτοχριστιανό, ψευτοάνθρωπο.

Ζητάω συγγνώμη απ’ όσους αξίζουν και ξέχασα.
Περισσότερο τους ζητάω συγγνώμη που αφήνω ακόμη τους υπόλοιπους να καταστρέφουν την Ελλάδα μας.


Αν θα μπορούσα την Ελλάδα να άλλαζα
θα πέταγα όλους τους ψεύτες στη θάλασσα
μαζί μ’ αλήτες, φασίστες, ρεμάλια
που μου ‘χουν κάνει τα νεύρα ρετάλια

Άμα μπορούσα ν’ αλλάξω τη χώρα
νομίζω ήρθε η στιγμή κι είναι τώρα
άμα μπορούσα ν’ αλλάξω τη μοίρα της
θα ήθελα να διώξω όλη τη φύρα της

Δεν το αντέχω να ζω μες το ψέμα
να μου παγώνει η φτήνια το αίμα
είμαι στο λάθος και ψάχνω να φύγω
απ’ τη βρωμιά τους πια να ξεφύγω

Τον κόσμο θ’ άλλαζα αν το μπορούσα
δεν θα στεκόμουνα να τους κοιτούσα
άμα σωπάσω και αν δεν θα γίνει
θα είναι σίγουρα δική μου η ευθύνη




Υστερόγραφο:


18 σχόλια:

  1. Νώε, καλέ Νώε, θα μας πάρεις κι εμάς στην κιβωτό σου;

    Σοφία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα
    θα έριχνα και τους τριακόσιους στη θάλασσα...
    αλλά από την άλλη σκέφτομαι και το άλλο:
    Όχι σκουπίδια σε θάλασσες κι ακτές!

    Έχει κυκλοφορήσει τελευταία στο φατσοβιβλίο αυτό!
    Και καλά κάνεις και ζητάς συγγνώμη! δεν με πήρες να ζωγραφίσω τη ζωή ωραία !
    Θα σου έφτιαχνα κάτι συννεφάκια εγώ! Στα συννεφάκια και στο πέταγμα είμαι μανούλα!
    Στη γη μόνο μη με βάλεις!
    Φιλιά ακυβέρνητε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είπαμε, κάποιους θα ξέχασα. Το κείμενο γράφτηκε κάτω από αρκετή πίεση. Πολλά διαόλια μαζεύτηκαν τον τελευταίο καιρό με αποκορύφωμα τα αισχρά παιχνίδια των ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ με το μέλλον δεκάδων χιλιάδων νέων ανθρώπων. Ήταν μάλλον φυσικό να τα γράψω χύμα και χωρίς πολλή σκέψη.

      Λοιπόν…
      μάζευε καμβάδες, πινέλα, χρώματα, κέφι και ετοιμάσου. Σαλπάρουμε.
      (Μαγιό μη ξεχάσεις. Θα βρέξει!)

      Διαγραφή
  3. Στη χώρα που ανθούν οι οίκοι ανοχής με ζώα, οι πολιτικοί μας φωστήρες αναθέσανε την οικονομική "διάσωση" της χώρας και στέκονται σούζα στις "υποδείξεις" τους, προσπαθώντας να μας πείσουν πως αποτελούν πρότυπο κοινωνίας. Να τους χαιρόμαστε!
    Αν και σοκαριστικό, αξίζει να το δούμε:
    http://www.zougla.gr/kosmos/article/agapoun-tin-ktinovasia-i-germani

    Πέτρο συγχαρητήρια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το διάβασα το πρωί Μαρία μου και σιχάθηκα που είμαι άνθρωπος. Είπα να την συμπεριλάβω στις “γελοίες ειδήσεις” μαζί με φωτογραφία, αλλά το μετάνιωσα αμέσως. Εμετός και όνειδος μαζί!

      Στην Ινδονησία διαθέτουν οίκος ανοχής με …ουρακοτάγκους! Google it.

      Γι’ αυτό μας θεωρούν τους έλληνες …πολύ πίσω. Μπορεί να είμαστε ότι είμαστε αλλά σίγουρα δεν είμαστε κτηνοβάτες και μάλιστα σε νόμιμα (!!!) λειτουργούντα πορνεία ζώων.

      Διαγραφή
  4. Αν θα μπορούσα τραγούδι να έγραφα
    λάθη ετών με μιας θα διέγραφα
    με πλαστικά σημαιάκια πορεύτηκα
    έχασα αυτό που παλιά ονειρεύτηκα...
    Αν θα μπορούσα καθρέφτη να έβλεπα
    θα μουντζωνόμουν για όλα όσα πρέσβευα
    μια κιβωτό φέρτε την μου και γρήγορα
    θέλω να ακούσω δυο λόγια παρήγορα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η παρηγοριά είναι πως τουλάχιστον από 2-3 καλούς φίλους μου και καμιά 10αριά που συνάντησα στο διαδίκτυο διαπιστώνω ότι δεν χάθηκαν όλα.
      Οι ηλίθιοι Joan είναι περισσότεροι (πάντα ήσαν) και δεν θα πάψουν να ζουν και να βασιλεύουν.
      Οι επαναστάσεις όμως ποτέ δεν ξεκίνησαν από μεγάλα πλήθη.

      Με διαολίζει που πάνω που θέλω να το ρίξω στη πλάκα όλο και κάποια μαλακία θα κάνουν αυτά τα ούφο που μας κυβερνάνε για να μου τη σπάσουν και να μιζεριάσω.
      Γι’ αυτό και δεν τους θέλω.
      Εξ' ου και το όνομα του …καταστήματος!

      Διαγραφή
  5. Οι προγονοι μας μονο σ ενα πραγμα απετυχαν,στους απογονους τους!ΒΑΣΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. …και τα παιδιά μας λένε το ακριβώς ανάποδο όταν αναφέρονται στη δική μας γενιά. Αισθάνομαι κυκλωμένος από παντού...!

      Διαγραφή
  6. Μα καλά... μόνο άντρες θα πάρεις μαζί σου στην κιβωτό;
    Σε είχα για πιο... μερακλή!


    Διαβάζοντας, μου 'ρθε στο μυαλό ένα τραγουδάκι παρόμοιου θέματος, από τον Σιδηρόπουλο, που ονειρευόταν κι αυτός τη δική του κιβωτό.

    http://www.youtube.com/watch?v=c5QoBvVrcEc

    "Τα σιγανά ποτάμια"

    Βρ' ας ήτανε τη μοίρα μου για λίγο να γελούσα
    και του Χριστού τους πειρασμούς εγώ να τους περνούσα
    διωγμένος με το διάολο στην έρημο χαμένος
    και σου `λεγα μετά εγώ ποιος θα `ταν κερδισμένος

    Θα άναβα ένα ναργιλέ να μαστουριάζαν όλοι
    δαιμόνια, καλικάντζαροι μαζί κι αρχιδιαβόλοι
    και θα `χε πέντε γκόμενες καθένας μας παρέα
    να φτιάχνουνε χορεύοντας του σιναφιού τα σέα

    Θα φώναζα να `ρχόντουσαν κι όλα τα φιλαράκια
    για να μην ενοχλούμε πια της πόλης τα παιδάκια
    γυναίκες να γουστάρουνε του άντρα τα τερτίπια
    και στο τσαρδί του σατανά θα στήναμε ξενύχτια

    Μετάξι από κινέζικα παλάτια θα φορούσα
    με φούντα Καλαματιανή και μαύρο από την Προύσα
    και θα `χα και τα όργανα στη διαπασών να παίζουν
    του κόσμου όλοι οι αμαρτωλοί τι χάνουνε να ξέρουν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άντε πάλι
      Ρε συ, να αλλάξουμε την Ελλάδα είπαμε, όχι να βγάλουμε γκόμενα! Αλλιώς δεν θα λέγεται κιβωτός, κρουαζιέρα στα νησιά θα είναι!

      Ο Σιδηρόπουλος έφυγε πολύ νωρίς, θα είχε πάρα πολλά να δώσει.
      Αλλά κι αυτός μας βαρέθηκε.

      Διαγραφή
  7. ...Και στην Κιβωτό τους φραπέδες ποιος θα τους φτιάχνει,έέέέ;

    (έέέέγραψες πάλι!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ θα είμαι στο πηδάλιο.
      Τα υπόλοιπα βρείτε τα μεταξύ σας. :)

      Διαγραφή
  8. Γεια σου, Πέτρο… Αρκετή ποίηση βλέπω εδώ σήμερα κι όπως ξέρεις είναι το «στοιχείο» μου…
    Χ.Κ. Μύρης, «Ήταν ο τόπος μου»
    «Ήταν ο τόπος μου βράχος και
    χώματα ήλιος και μαύρο
    κρασί. Όργωνα θέριζα και με
    τον Όμηρο σε τραγουδούσα,
    λαέ μου. Πάνω στα κύματα
    νύχτες ολόκληρες σε ονειρεύτηκα.

    Ήταν τα σπίτια μου άσπρα
    γαρίφαλα και τα κορίτσια σεμνά.
    Είχαν αρμύρα στα χείλη στα
    μάτια τους καίγανε την οικουμένη
    και τα παιδιά μου με μια
    φυσαρμόνικα τα ξελογιάζανε.

    Ήταν ο τόπος μου σαν το χαμόγελο,
    όνειρο καθημερνό.Κάποιος τον
    πούλησε, κάποιος τον ρήμαξε
    σαν δανεισμένη πραμάτεια.
    Τώρα τ’ αγόρια μου παίζουν
    το θάνατο στα χαρακώματα.»

    -Κι εδώ τραγουδισμένο απ’ τον υπέροχο Νίκο Ξυλούρη:
    http://youtu.be/frCw1GpVg9M

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ασφαλώς και είναι το στοιχείο σου η ποίηση.
      Εγώ ψιλοαρλούμπες γράφω, δεν το λες αυτό ποίηση, δεν υπάρχει καν η παιδεία για κάτι τέτοιο!

      Πολύ όμορφοι οι στίχοι του Μύρη. Ντρέπομαι που δεν είχα ακούσει τον τεράστιο Ξυλούρη να το ερμηνεύει.

      Διαγραφή
  9. Μη χτυπάτε το φραπέ!!
    Ο εσπρέσο μας χάλασε!!...πήγαινε παρέα με τα τζιπ κάποιων, τα κουστούμια και τις μεγάλες ιδέες για τους μικρούς εαυτούς τους..
    Συνεχίζουμε να χαμογελάμε παρόλα αυτά...με κόπο, αλλά συνεχίζουμε!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εσπρέσο;;; Τζιπ;;;
      Πάνε αυτά!
      Ελληνικός σε πλαστικό και όρθιος να περιμένεις στη στάση.
      Καλή σου μέρα.

      Διαγραφή