Μας δουλεύει κι ο Στουρνάρας!

Από το υπουργείο οικονομικών έχουν περάσει τα τελευταία χρόνια υπουργοί …διαμάντια. Ποιον να πρωτοθυμηθούμε; Τον Στέφανο Μάνο; Τον Γιάννο Παπαντωνίου; Τον αλήστου μνήμης Αλογοσκούφη (από τ’ όνομα καταλαβαίνεις); Τον άλλο απίθανο μεγαλομάγειρα Παπαθανασίου; Τον τεράστιο (κυριολεκτικά!) Βαγγέλη Βενιζέλο; Τελευταία έσκασε μύτη ένας άλλος απίθανος. Ο Στουρνάρας.

Ο Στουρνάρας που λέτε έχει πλούσιο βιογραφικό. Με σπουδές στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών και μεταπτυχιακά στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, διατέλεσε ειδικός σύμβουλος στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας (1986-1989), ειδικός σύμβουλος στην Τράπεζα της Ελλάδος (1989-1994), τακτικό μέλος της Οικονομικής και Νομισματικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης (1994-2000), πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Εμπορικής Τράπεζας κ.ά. Μια ολάκερη ζωή μέσα στις τράπεζες δηλαδή! Από το 1989 διδάσκει στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Αυτός ο τύπος με τα μαλλιά καρφάκι από τη πρώτη στιγμή που τον είδα δεν μου γέμισε το μάτι. Υπάλληλος των αγορών και των τραπεζών, κάνει αυτό ακριβώς που του έμαθαν: πηδάμε την εργατική τάξη και τα λεφτά τα μαζεύουν λίγοι. Όσο γίνεται κάθε φορά λιγότεροι.

Αυτός ο νέος σαχλαμαράκιας που ήρθε από το πουθενά (;) για να αστειευτεί με τον πόνο εκατομμυρίων ανθρώπων δήλωσε στη Βουλή, το ναό της δημοκρατίας (μη χέσω): «Δεν έχουμε υποστεί τόσο μεγάλη μείωση στο βιοτικό μας επίπεδο. Το επίπεδο του λαού σαφώς έχει πέσει. Δεν έχει πέσει δραματικά. Δεν έχουμε γίνει και Αργεντινή».

Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό όταν άκουσα τη νέα αυτή μαλακία, ήταν η γνωστή ρήση Γ. Παπανδρέου, όταν ακόμη ήταν πρωθυπουργός (ή έτσι νόμιζε): «στόχος μας είναι σε κάθε σπίτι να υπάρχει τουλάχιστον ένας εργαζόμενος». Πολλοί, φίλοι κι εχθροί, είπαν τότε πως έκανε ατόπημα. Από τους περισσότερους μεταφράστηκε ότι ο στόχος ήταν κάθε σπίτι να έχει έναν μόνο εργαζόμενο. Δεν ξέρω τι εννοούσε ο πρώην, ούτε ξέρω και τι κατάλαβε ο κόσμος. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι πως καταλήξαμε χιλιάδες σπίτια να μην έχουν κανέναν εργαζόμενο.

Αλλά ας μην επεκταθώ άλλο στον πρώην. Εκλέχτηκε σήμερα (παμψηφεί!)  εκ νέου πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και δεν κάνει να τον στεναχωρώ (όχι ότι θα το κατάφερνα).

Το δεύτερο πράγμα που θυμήθηκα ήταν οι δηλώσεις Βενιζέλου (τότε υπουργού Οικονομικών) στην τηλεόραση του ΑΝΤ1. Όταν ο Γ. Παπαδάκης του είπε ότι «αν ο στόχος μας είναι να γίνουμε σαν την Εσθονία, τα καταφέραμε» έβαλε τα γέλια και επί λέξει είπε: «Όχι, δεν τα καταφέραμε. Έχουμε ακόμη πολλά περιθώρια»!!!!!!! Και ξεκαρδίστηκε στα γέλια το αναίσθητο κήτος.

Ας ξαναγυρίσω λοιπόν στο Στουρνάρι. Γιατί περί τέτοιου πρόκειται όταν πιστεύει πως μια οικονομία θα ανακάμψει μειώνοντας συνεχώς τις αποδοχές συνταξιούχων και εργαζομένων, ενώ ταυτόχρονα αυξάνει τους φόρους τους. Τους οποίους φόρους ευελπιστεί να μαζέψει όχι στραγγίζοντας μόνο το λίπος, αλλά λιμάροντας και το κόκκαλο.

Το Στουρνάρι, λοιπόν, είπε κι άλλες πίπες. Η μια μαλακία συναγωνίζεται σε μέγεθος την άλλη. Μας είπε πως άρχισαν οι καλές δηλώσεις για την Ελλάδα, πως έχει αλλάξει το κλίμα και στην αγορά, πως ανακτάται σταδιακά η αξιοπιστία της χώρας μας, πως επέστρεψαν οι καταθέσεις (;;;) και υπάρχει αποκατάσταση του κλίματος εμπιστοσύνης, πως καταβάλλεται προσπάθεια ώστε στα νέα μέτρα η κατανομή των βαρών να γίνει ακριβοδίκαια (δε μπορώ και να γελάσω ρε πούστη μου), ενώ παραδέχτηκε πως υπάρχει κάποια (!!!!!) μείωση στο βιοτικό επίπεδο.

Κάποια μείωση.

Κάποια μείωση ρε γελοίο ανθρωπάκι τη λες όταν ένας εργαζόμενος χάνει 50 ευρώ το μήνα κι ένας συνταξιούχος 20. Όταν χάνουν από 30%-50% των αποδοχών τους, δεν το λες «κάποια μείωση», χοντρό γαμήσι το λες για να είσαι μέσα. Και μιλάμε γι’ αυτούς που δουλεύουν ακόμη, γιατί κάπου ένα εκατομμύριο έλληνες έχασαν τη δουλειά τους και δεν έχουνε ούτε να φάνε. Εκτός κι αν κρίνεις από τους άλλους γραβατωμένους καραγκιόζηδες που συναντάς στο καφενείο της Βουλής που έχασαν φραγκοδίφραγκα.

Να σου δώσω ένα παράδειγμα ρε ανεκδιήγητε σάλιαγκα; Το 2009 συνταξιούχος του δημοσίου έπαιρνε 26.240 ευρώ το χρόνο. Μετά από επτά (αριθμός 7!!!) μειώσεις που υπέστη η σύνταξή του στα τελευταία 4 χρόνια έφτασε να παίρνει σήμερα 18.972. Το τονίζω: σήμερα. Γιατί αύριο δεν ξέρει κανείς. Υπέστη δηλαδή μείωση στις αποδοχές του της τάξης του 28,3%.

Τα παραδείγματα χιλιάδες. Και όλα να τα μαζέψω και να σας τα πετάξω στα μούτρα καρφί δεν σας καίγεται. Πάντα χοντρόπετσοι και πάντα πούστηδες, έχετε το θράσος να κάνετε και πλακίτσα.

Το παραλήρημα ασυναρτησίας συνεχίστηκε και κορυφώθηκε με το αμίμητο: «αν δεν είχαμε τα 440 δισ. του πακέτου δανεισμού η χώρα θα είχε γυρίσει σε εποχές πριν το 1950».

Συγκρατήστε το. Γράψτε κάπου αυτά τα λόγια, ποιος τα είπε και πότε.

Το Στουρνάρι, ο Σαμαράς, ο Παπαδήμος, ο Βενιζέλος, ο Παπανδρέου η Μέρκελ, ο Σαρκοζί και οι άλλοι εταίροι, μας έδωσαν 440 δισεκατομμύρια ευρώ. Χάρη σε αυτό το πακέτο στήριξης της ελληνικής οικονομίας η Ελλάδα μπορεί και υπάρχει σήμερα. Αν δεν μας είχαν στηρίξει θα είχαμε επιστρέψει πριν το 1950. Αυτό δεν είπε;

Να ρωτήσω; Δηλαδή στη 10ετία του ‘40 και το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο; Στη 10ετία του ‘30 επί δικτάτορα Μεταξά στην Ελλάδα και παρανοϊκού δολοφόνου Χίτλερ στη Γερμανία; Μήπως στην Οκτωβριανή Επανάσταση;

Αλλά ας κρατήσουμε αυτό το «πακέτο δανεισμού» που μας είπε. Προσωπικά δεν δανείστηκα τίποτα κε Στουρνάρι. Εσείς δανειστήκατε, για να αποπληρώσετε, απ’ ότι λέτε, το συσσωρευμένο χρέος. Το οποίο εσείς δημιουργήσατε με τα προηγούμενα δάνεια που πήρατε. Προσωπικά, ούτε υποβρύχια παράγγειλα, ούτε ζήτησα να τα παραγγείλετε. Ούτε δοσοληψίες είχα με τη Siemens, εκτός από ένα τηλέφωνο που πήρα κάποτε, χάλασε και το πέταξα. Δεν ζήτησα νέο αεροδρόμιο. Το παλιό στο Ελληνικό χάλασε; Πως χαλάει ένα αεροδρόμιο θα ήθελα πραγματικά να μάθω. Ούτε Μετρό ζήτησα, ούτε γέφυρα Ρίου Αντιρρίου, ούτε τίποτα. Το μόνο που ζήταγα ήταν το αυτονόητο. Έναν αξιοπρεπή μισθό για να τα φέρω βόλτα. Ούτε σπίτια, ούτε κότερα, ούτε μεγαλεία. Τις δεκάρες που μου δώσατε λοιπόν όλα αυτά τα χρόνια, μου τις ζητάτε πίσω με τόκο. Αλλά είπαμε. Γεννηθήκαμε μόνο για να (σας) πληρώνουμε.

Ας ξαναγυρίσω όμως στη τελευταία σου μαλακία κε Στουρνάρι για τις εποχές πριν το ’50 που μας απειλείς. Να σε ενημερώσω οικονομολόγε της συμφοράς, πως σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων, έφτασε φέτος (2012 έχουμε) στο έτος 1978. Και για να μη πάρεις κομπιουτεράκι να κάνεις τις πράξεις, πήγαμε 34 χρόνια πίσω.

Βγες τώρα να γελάσεις κι εσύ πως σημείωσες επιτυχία.

Όλα λοιπόν όσα κάνετε και θα κάνετε είναι προς την κατεύθυνση να ανακάμψει η ελληνική οικονομία, να σταματήσει η ύφεση, να έρθει η ανάπτυξη, οι επενδύσεις και οι νέες δουλειές.

Λόγια κούφια από κούφιους για κουφούς.

Στο ίδιο μήκος κύματος με το Στουρνάρι και ο Σαμαράς. «Είναι το τελευταίο πακέτο δυσβάστακτων μέτρων που πήρε η κυβέρνηση. Επώδυνα, ματώνουν, αλλά αναγκαία για να αποφύγουμε οριστικά τη χρεοκοπία», μας είπε.

Αν δεν την αποφύγουμε (κάτι για το οποίο είμαι βέβαιος) να σας πλακώσω στις καταμουτσουνιές;

Καμαρώνετε ρε χοντρομαλάκες πως η Ελλάδα δεν κατέχει (ακόμα) τα σκήπτρα της ανεργίας στην ευρωζώνη. Για τη μαλακία του εγκεφάλου σας, το να βρίσκεσαι στην προτελευταία θέση θεωρείται περίπου …επίτευγμα. Τρέχουν 17 άλογα, βρίσκεσαι στην προτελευταία θέση, μια θέση μπροστά από το ψωράλογο, ψωράλογο κι εσύ, και είσαι περήφανος γι’ αυτό! Αν δεν το έχετε καταλάβει, τα μετάλλια δίνονται στους πρώτους κι όχι στον πάτο. Εκτός κι αν πιστεύετε ότι θα πρέπει να κοιτάξουμε την κούρσα ανάποδα για να φανούμε δεύτεροι. Μαλάκες!

Εδώ και πολλά πολλά χρόνια η Ισπανία κρατούσε - δυστυχώς - «τα σκήπτρα» της ανεργίας της Ε.Ε. και σήμερα έχει φτάσει στο 24,63%. Το πρόβλημα φυσικά και οξύνθηκε τα τελευταία χρόνια που ξέσπασε η κρίση, αλλά το ποσοστό ανεργίας δεν υπερδιπλασιάστηκε στη χώρα αυτή. Κι εσείς καμαρώνετε που βρισκόμαστε μια θέση πριν τον πάτο! Αν η ανεργία στην Ισπανία ήταν στο 50% και η δική μας στο 49%, πάλι θα λέγατε πως δεν βρισκόμαστε στη χειρότερη θέση.

Μήπως θυμόσαστε τα επίπεδα της ανεργίας στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια; Να σας τα θυμίσω εγώ, γιατί αυτά είναι τα θέματα που προσπαθείτε να μη θυμάστε.

2006               8,8%

2007                8,1%

2008               7,9% (ο ακαταλληλότερος έδωσε τα ρέστα του για να ρεφάρει)

2009               10,3%

2010                14,8%

2011                 20,7%

Ιούλιος 2012   23,1%

Τα στοιχεία είναι της Εθνικής Στατιστικής Αρχής, όχι δικά μου. Τι βλέπουμε λοιπόν εδώ; Πως μέσα σε λιγότερο από 4 χρόνια η (επίσημη) ανεργία στην Ελλάδα σχεδόν τριπλασιάστηκε!!! Κάτι τέτοιο δεν πρέπει να το έχουν καταφέρει ούτε τριτοκοσμικές χώρες σε περίοδο πολέμου.

Πάω για ύπνο. Πρώτα θα πάω να απολαύσω το ολόγιομο φεγγάρι, την τελευταία πανσέληνο του Αυγούστου.

Το γεμάτο φεγγάρι … τα αστέρια … η ήσυχη νύχτα … το καλοκαίρι που φεύγει…

Δεν ξέρω, αυτές οι εικόνες με καλμάρουν, με κάνουν να ονειρεύομαι. Απόψε θέλω να ονειρευτώ κάτι πολύ καλό. Ας πούμε, να ξυπνήσω αύριο και να μην υπάρχει κανένας σας…