Σελίδες

Σάββατο 25 Αυγούστου 2012

Παραμονή στο ευρώ πάση θυσία



Θυμάμαι τον πρώτο καιρό που άρχισε το γαμ… , εεε...., η ύφεση ήθελα να πω. Τότε που ξένοι ηγέτες και “Έλληνες” πωλητικοί, μας έλεγαν πως είναι αδύνατη η έξοδος μιας χώρας από την ευρωζώνη. “Κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από τη συνθήκη και δεν θα συμβεί” μας έλεγαν και μας το ξεκαθάριζαν!

Ανοίγει παρένθεση.
Είναι οι εποχές που οι ξένοι παρίσταναν τους φίλους και εταίρους, κάνοντας λόγο για την ενωμένη Ευρώπη και την αλληλεγγύη των λαών (την ποιά;) με μοναδικό τους σκοπό και στόχο να προλάβουν να απαλλαγούν από τα ελληνικά «τοξικά» ομόλογα αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, που είχαν στην κατοχή τους. Από τη στιγμή που απαλλάχτηκαν από το βάρος τους, δημόσιο και ιδιώτες, ξέχασαν αλληλεγγύες, αδελφοσύνες, υποστηρίξεις, άρχισαν τις πιέσεις και τις πουστιές, με τα γνωστά σε όλους μας αποτελέσματα.

Είναι οι εποχές που οι “Έλληνες” πωλητικοί διαγκωνίζονταν για το ποιος φταίει περισσότερο, ποιος έφαγε τα πιο πολλά, ποιος θα πάει πρώτος φυλακή, αφού πρώτα γίνει έλεγχος για το πόθεν έσχες από το 2009 που ανέλαβε την εξουσία ο Giorgakis (της mama Margaret) που φούσκωσε το έλλειμμα για να μας βάλει στα μνημόνια.
Όχι, λάθος, ο έλεγχος θα γίνει από το 2004 που κυβέρνησε ο Kostakis (της ιατρού Natasha) που άλωσε το κράτος, ξεχαρβάλωσε τις υπηρεσίες και άφησε το έλλειμμα ανεξέλεγκτο.
Όχι, πάλι λάθος, αφού το πάτε έτσι από το 1993 θα γίνει ο έλεγχος, για να συμπεριλάβουμε τις εποχές του εκσυγχρονιστικού Πασόκ του Σημίτη.
Σας γελάσανε, από το 1981 θα ελέγξουμε, γιατί το κακό άρχισε από τότε που ανέβηκε ο Ανδρέας στην εξουσία.
Δεν σας τα ‘πανε καλά, από το 1974 θα το ψάξουμε, αν σας βαστάει…

Τελικά;
Τελικά αυτοί που …τσακώνονταν για το ποιος φταίει, αποφάσισαν να συγκυβερνήσουν και να αφήσουν πίσω αυτά που τους “χωρίζουν”, επειδή αποφάσισαν να ψάξουν να βρουν αυτά που τους ενώνουν. Τα οποία βέβαια είναι απείρως περισσότερα και πολύ πιο εύκολο να τα ανακαλύψουν. Που να ψάχνουν τώρα να βρουν διαφορές; Θα περάσουν μήνες και στο ψάξιμο θα είναι ακόμα.
Α, για να συνεννοούμαστε, ό,τι έκαναν, για εμάς το έκαναν. Όπως συμβαίνει πάντα σε παρόμοιες περιπτώσεις, οι αγώνες που έδωσαν, δίνουν και θα δώσουν, είναι για το δικό μας καλό. Το γεγονός ότι ποτέ από τους “αγώνες” τους δεν προέκυψε καλό για το λαό (αλλά μόνο για την πάρτη τους και του οικονομικού κατεστημένου που τους πουσάρει και τους στηρίζει), το παραβλέπουμε.

Ναι, σε αυτή τη χώρα ζούμε. Στη χώρα του απύθμενου θράσους, του ασύστολου ψεύδους, του ατιμώρητου κλεψίματος, της ανεκδιήγητης μαλακίας. Τα τρία πρώτα αφορούν τους πωλητικούς, το τελευταίο εμάς.
Κλείνει η παρένθεση.

Αυτό που δεν προβλεπόταν, η αποπομπή χώρας μέλους της ευρωζώνης δηλαδή, μετατράπηκε κατά σειρά στα εξής:
Στην αρχή σε: “θα σας στηρίξουμε αφού κάνετε τις διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες”. Ον εστί μεθερμηνευόμενον: μειώστε μισθούς και συντάξεις, κάνετε απολύσεις, κλείστε ή συγχωνεύστε οργανισμούς, ξεπουλήστε μπιρ-παρά δημόσια περιουσία, αυξήστε ΦΠΑ, άμεσους και έμμεσους φόρους, εξαφανίστε κάθε εργασιακό δικαίωμα και ρίξτε στα λιοντάρια/αφεντικά τον εργαζόμενο/θύμα για τροφή.
Όλα τα παραπάνω έγιναν, σε ορισμένες περιπτώσεις στον απόλυτο βαθμό, αλλά ούτε επενδύσεις ήρθαν, ούτε ανάκαμψη είδαμε, το δε χάλι της οικονομίας μας είναι χειρότερο από την εποχή που χρωστάγαμε περισσότερα. Το μόνο που μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχει γίνει είναι το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας. Μην ανησυχείτε όμως, αναμένεται οσονούπω, φτάνει να απαξιωθούν κι άλλο και να πέσουν κι άλλο οι τιμές.

Ασήμαντη λεπτομέρεια: το πακέτο περιελάμβανε – για τα μάτια του κόσμου – και πάταξη του λαθρεμπορίου, εξάλειψη της γραφειοκρατίας, έλεγχο των μεγαλοκαρχαριών που φοροδιαφεύγουν, είσπραξη βεβαιωμένων οφειλών κλπ κλπ. Άμα τα δείτε γράφτε μου.

Ακολούθως ήρθε το “ίσως θα ήταν καλύτερο για εσάς τους Έλληνες να αποχωρήσετε οικειοθελώς από το στενό πυρήνα του ευρώ για να επανεκκινηθεί η οικονομία σας”. Ον εστί μεθερμηνευόμενον: τώρα που διασφαλίσαμε ότι η έξοδος της χώρας σας θα έχει καταστρεπτικά αποτελέσματα μόνο για εσάς, άντε μου στο διάολο και ποιος χέστηκε αν ψοφήσετε.

Και καταλήξαμε στο σήμερα όπου η αποπομπή κακήν-κακώς της χώρας μας από το ευρώ εξαρτάται από τις γερμανικές εκλογές, τις καύλες της αυστριακής υπουργού οικονομικών και τις διαθέσεις του Σόρος.

Υποτίθεται, όταν έφτιαξαν την τότε ΕΟΚ, κυρίαρχα συστατικά της ήταν η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια, οι κοινές ρίζες, μια Ευρώπη με κοινά σύνορα, κοινή πορεία και στόχους, μια Ευρώπη της ειρήνης, των λαών, του πολιτισμού.
Υποτίθεται.
Τα ίδια έλεγαν και τότε που μας έβαλαν στην ΟΝΕ. Ίσως οι πρωτεργάτες της προσπάθειας ηγέτες, αυτά να είχαν στο μυαλό τους. Ίσως. Οι διάδοχοί τους έχουν άλλα. Και ίσως θα έπρεπε να μην είχαμε χάψει τα παραμύθια που μας είπαν τότε. Για το ευρώ που θα δώσει δύναμη στις εθνικές οικονομίες, που θα φέρει επενδύσεις και δουλειές, που θα εξοβελίσει το δολάριο και θα καταστεί το πανίσχυρο νόμισμα του πλανήτη.
ΟΝΕ σημαίνει Οικονομική και Νομισματική Ενοποίηση. Πουθενά λόγος για κοινά σύνορα, κοινά οράματα, κοινή πορεία. Ο καθένας μπορεί να κάνει ότι γουστάρει ανεξέλεγκτα, για να έρθει η ώρα που θα του πάρουν στο χιλιαπλάσιο αυτά που του 'δωσαν.
Όποιος νομίζει ότι όλα αυτά έγιναν στη τύχη και χωρίς σχέδιο θέλει γιατρό. Ότι αφορά το χρήμα, ποτέ δεν έγινε στη τύχη και ούτε πρόκειται.

Κλείνοντας θα κάνω μια παρακινδυνευμένη πρόβλεψη. Πιστεύω πως δεν πρόκειται να φύγουμε ποτέ από το ευρώ, όσο αυτό υπάρχει. Γιατί; Τι με κάνει να το πιστεύω;
Πρώτον επειδή το κόστος της εξόδου από το ευρώ είναι πολύ μεγαλύτερο από το κόστος παραμονής. Έτσι λένε αυτοί που ξέρουν.
Δεύτερον διότι στην Ελλάδα θα βρίσκονται πάντα οι πρόθυμοι πωλητικοί να σκύβουν το κεφάλι (και άλλα μέρη του σώματος) και να κάνουν πάντοτε αυτά που τους ζητάνε. Χωρίς αντίρρηση, χωρίς ντροπή.
Και τρίτο και σημαντικότερο, επειδή ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ το εθνικό του σπορ.
Ναι, αυτό που κουφαίνει…


ΥΓ: Ο τίτλος της ανάρτησης είναι δανεισμένος από το πρωθυπουργικό στόμα. Μην κάνετε περίεργες ερωτήσεις του στυλ "τι εννοείς με εκείνο το ...πάση θυσία". Δεν θα ήθελες να ξέρεις.
 

4 σχόλια:

  1. Και ο πιο δύσπιστος πιά, ενδιαφέρεται για το αν θα ζει καλά, αν θα χει δουλειά, υγεία, παιδεία και ενα μέλλον.
    Και αυτά δεν φαινεται να του τα διασφαλίζει εγγυημένα κανένα ευρώ που να βρισκεται στα χέρια τραπεζιτών και πολιτικών ( ή πωλητικών ) ανδρείκελων των συμφερόντων που εχουν γράψει την ιστορία ήδη πολλά χρόνια πριν ετσι που να εξυπηρετεί ολίγους εκλεκτούς ανα τον κόσμο.
    Στο μεταξύ δεν υπάρχει περίπτωση να σωθεί ποτέ μία χώρα που δεν παράγει, που ειναι παπαδοκρατούμενη και στίβεται ανάμεσα σε συντηρητικές αντιλήψεις, φοβίες και λογικές της αρπαχτής, όπως οι αγαπημένοι μου επιχειρηματίες ομπρελλοξαπλωστρών και οι μάγκες του παραεμπορίου με καταθέσεις εξαψηφιων ποσών.
    Το να μείνει σε ευρώ η δολλάριο ή ρούβλι η νιουντράκμα η δε ξερω γω τι, κανένας πια δεν ενδιαφέρεται και τόσο αφου αγωνιούμε για το
    μέλλον μας με οτι σκ... νόμισμα και αν εχουμε.
    Ας μην πώ τίποτα για τους ευρωπαίους πολιτικούς τηα πλάκας ! Ειναι κι οι δικοί μας γιαι φάπες, αλλα κι αυτοι εκει εξω... λίγοι ειναι σωστοί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το πρόβλημά μας, τελικά, ίσως να είναι αυτό. Πως καταντήσαμε χώρα παρτάκηδων. Η ζωή μου, η δουλειά μου, το αυτοκίνητο μου, το σπίτι μου, το εξοχικό μου, οι διακοπές μου, ο καναπές μου, η γκόμενά μου, η πάρτη μου, …
      Πολλά «μου».
      Κι ύστερα καθόμαστε (προσωπικά δεν το έκανα ποτέ) και «καμαρώνουμε» τα χρυσαυγά που κάνουν παιχνίδι. Συντεταγμένα και με σχέδιο. Σχέδια τραμπούκων-δολοφόνων βέβαια, αλλά οργανωμένα. Για να αντισταθούμε εμείς σε όλα αυτά που έπεσαν στο κεφάλι μας, ούτε κουβέντα!
      Δεν με αφορά καθόλου ποιο νόμισμα θα έχουμε. Και τώρα που έχουμε το ευρώ ουσιαστικά δεν έχουμε μία. Μας γυρίζουν ανάποδα και μας μαζεύουν και τα κέρματα.
      Αν είναι λοιπόν να συνεχιστεί το πανηγυράκι που έχουν στήσει, να δουλεύουμε μόνο για να τους μαζεύουμε φόρους, ας γυρίσουμε στη μνα, στα σεστέρσια ή και στα δουβλόνια.
      Πάντως, τους τελευταίους μήνες όπου πηγαίνω για ψώνια, μόλις φτάνω στο ταμείο τους ζητάω να μου λένε τις τιμές και σε δραχμές. Αρκετά ξεσυνηθίσαμε…

      Διαγραφή
  2. Το "Πάση θυσία στο ευρώ" του Σαμαρά σημαίνει "πάση θυσία στην όλο και μεγαλύτερη εξαθλίωση του λαού", γι αυτό κι ο κόσμος άρχισε να καταλαβαίνει το "παιχνίδι" τους κι όλο και περισσότεροι Έλληνες αρχίζουν να νοσταλγούν τη δραχμούλα....
    Δεν μπορούν να μας βγάλουν απ' το ευρώ αλλά μπορούν να μας εξαναγκάσουν να το ζητήσουμε από μόνοι μας, επειδή δεν θα υπάρχει άλλη διέξοδος...Θα μας φτάσουν στο "μή παρέκει", ώστε να πούμε από μόνοι μας "ως εδώ φτάνει, πίσω στη δραχμή"!
    Πάντως οι όποιες εξελίξεις θα δρομολογηθούν μετά τις αμερικάνικες εκλογές (ήδη ο Ομπάμα ζήτησε μέχρι τον προσεχή Νοέμβριο να μην πεταχτεί η Ελλάδα εκτός ευρώ)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είμαι και πολύ σίγουρος πια τι είναι αυτό που νοσταλγεί ο έλληνας. Άλλος τη δραχμούλα, άλλος την ησυχία του, άλλος μια δουλειά για να επιβιώσει, άλλος πίστωση χρόνου να βγάλει και τα υπόλοιπα σε ελβετική τράπεζα και οι ηλίθιοι τη χούντα.
      Όπως λέω και στο φίλο tzonako, πώς να αλλάξει το υπάρχον σάπιο σύστημα όταν ο καθένας κοιτάει την πάρτη του και δεν είναι διατεθειμένος να σπαταλήσει τη ζωούλα του αγωνιζόμενος; Άσε που υπάρχουν ακόμη και οι πανηλίθιοι (κυκλοφορούν ανάμεσά μας) που έχουν χάψει ότι σε 1-2 χρόνια θα υπάρξει ανάκαμψη, άνοιγμα της αγοράς, δουλειές, αυξήσεις και ανάκτηση των χαμένων εργασιακών και συνταξιοδοτικών μας δικαιωμάτων. Αυτοί νομίζουν ότι όπου να’ναι θα ξυπνήσουν από τον εφιάλτη, θα ανοίξουν τα μάτια και θα δουν μια Ελλάδα όπως την άφησαν. Της διαπλοκής, του δήθεν, της αρπαχτής, του σκυλάδικου, της ρουφιανιάς, του βολέματος.
      Το έχουμε καταλάβει εδώ και 2 χρόνια που το πάνε το πράγμα. Η πτώχευση θα ανακοινωθεί όταν δεν θα υπάρχει τίποτα πια για να μας πάρουν.
      Σε αυτή τη μέρα «ελπίζω». Τότε που θα καταλάβουν ΟΛΟΙ στο πετσί τους τη φτώχεια και θα βγουν στους δρόμους. Τότε που θα γράψουν στα ...μπιπ τους κόμματα, συνδικαλιστές και …«νόμους».

      Διαγραφή