Σελίδες

Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

Ιστορίες του Καφενέ #3: Στων αγγέλων τα μπουζούκια




Άντε ρε Αντώνη! Μας έστησες μωρ’ αδερφάκι μου. Δεν έβρισκες το καφενείο;
Συγγνώμη ρε Δημήτρη, κόλλησα στις διατυπώσεις. Πολύ χαρτομάνι ρε φίλε. Δεν σε αφήνουν να περάσεις αν δεν σε τρελάνουν στις ερωτήσεις. Και "σας περιμέναμε … και "αργήσατε" … και "πως περάσατε" … και "πείτε μας κανα νέο από κει κάτω" … ξέρεις.
Ξέρω ρε φίλε, πάνε κοντά 3 χρόνια που τα πέρασα. Τα ίδια μου λέγανε κι εμένα. Κάτσε.
Καλησπέρα Σωτηρία, γειά σου Στράτο, γειά σου Σάκη. Ο Στέλιος;
Ο Στέλιος έρχεται όπου να ’ναι. Τώρα τελευταία κλείνεται στο καμαράκι του με την κιθάρα και κάτι μαστορεύει. Δεν θα αργήσει να φ… Μα να ’τον!

Γειά σου ρε καρντάση Αντώνη. Μικρός μικρός στα καφενεία κι εσύ.
Μ’ αρέσει βρε Στελάρα η παρέα σας και είπα να αλλάξω καφενείο. Από δω και πέρα θα βαρεθείτε να με βλέπετε.
Κι εσύ εμάς. Τι θα πάρεις; Θανάσηηηη….

Έφτασεεε! Βρε βρε τι βλέπω!! Καλώς τον Αντωνάκη. Τι νέα μικρέ; Ποιος καλός άνεμος σε έφερε κατά τα μέρη μας;
Ο ίδιος που σου έφερε Θανάση και τους υπόλοιπους πελάτες. Έλα να σε φιλήσω και να σου σφίξω το χέρι. Θα ψήσεις έναν μέτριο να τον πιούμε μαζί;
Ότι θέλει ο καλός μου άνθρωπος. Θα περιμένεις όμως λιγουλάκι γιατί έστειλα τον παραγιό μου τον Κώστα με το ποδήλατο στην αποθήκη να φέρει κάτι πράματα: γλυκά του κουταλιού, κανα λουκούμι, τσίρο, χταποδάκι, ούζο που μου σώθηκε …και κάπου σκάλωσε. Να δεις ο άτιμος πάλι στα ποδοφαιράκια θα είναι!
Και γι’ αυτό σκας Θανάση μου; Κάνε τον καφέ με την ησυχία σου και θα ‘ρθει κι αυτός.

Τι νέα ρε φιλαράκια; Όλοι στο ίδιο καφενείο ε; Κάνετε καιρό παρέα;
Όσο δεν κάναμε πριν (πετάχτηκε η Σωτηρία).
Δεν λες κουβέντα τόση ώρα Σωτηρία μου και είπα μήπως δεν με θες κοντά σας.
Αστειεύεσαι γιε μου; Εδώ παιδάκι μου όλοι οι καλοί χωράνε. Εκεί κάτω δεν έχει χώρο για τους καλούς. Οι τενεκέδες πιάνουνε τα πόστα. Όχι τώρα, πάντα έτσι ήταν…

Σταμάτα ρε Σωτηρία και τον πήρες από τα μούτρα τον άνθρωπο! Δεν είπες να σβήσεις τα παλιά; Τι θες κάθε φορά και τα θυμάσαι; Και μην αρχίσεις πάλι για φυλακές και ξύλο! Το παιδί ήρθε για την παρέα. Θες να σηκωθεί και να φύγει;
Μη την παρεξηγάς Αντώνη μου. Της γυναίκας η καρδιά είναι παράξενη. Χωράει ολάκερο τον κόσμο και άμα λάχει και τίποτα. Εσύ; Τι νέα;

Τι να σου πρωτοπώ Στράτο μου! Θα σου τα πρόλαβε και ο Σάκης που ήρθε λίγο πριν από μένα. Από τότε που μετακόμισες από την παλιά μας γειτονιά κάποια πράγματα έμειναν ίδια, κάποια άλλαξαν. Αφού θες να μάθεις οι χοντροί γίνανε πιο χοντροί, οι αδύνατοι κάνουν ακόμη δίαιτα, δουλειές δεν υπάρχουν, άνθρωποι λιποθυμάνε, άλλοι τρώνε από συσσίτια, άλλοι από σκουπίδια, άλλοι φεύγουν για έξω, άλλοι για δω... Και οι χοντροί χοντραίνουν! Και τα βγάζουν έξω και κανένας δεν τους σταματάει.
Σχεδόν ότι ζήσατε εσείς στη γερμανική Κατοχή βάλανε καρμπόν και το ξανακάνουν! Σα να μη πέρασε μια μέρα Στράτο. Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα. Μείναμε μόνοι μας και απομονωμένοι απ’ όλους.
Τα ξέρω Αντώνη. Η εθνική μας μοναξιά, μου τα ‘πε κι ο Δημήτρης.

Έτοιμος και ο μέτριος. Με πολλές φουσκάλες και μπόλικο μεράκι Αντώνη μου.
Και ο Κώστας, Θανάση; Ακόμη να φανεί;
Ααα, μη μου τον θυμίζεις αυτόν τον αγαθοβιόλη! Με το που θα ‘ρθει θα τον ταράξω στη φάπα! Και χωρίς αστυνομία αυτή τη φορά γιατί έχει αποκτήσει θάρρητα ο θεομπαίχτης. Μα…
Καλώς τον κύριο Μάνο. Από δω … παρακαλώ … καθίστε.


Μάνος σκέτο ρε Θανάση, σου ‘χω πει τόσες φορές να αφήσεις τα κυριλίκια, μια ηλικία είμαστε.
Α, καλέ μου άνθρωπε, το κύριος δεν πάει με την ηλικία. Εγώ σε βλέπω πολύ ψηλά και πάντα έτσι θα σε λέω.
Ότι πεις, πιάσε έναν γλυκύ βραστό. Γεια σου Αντώνη. Κι εσύ εδώ;

Εδώ κι εγώ κύριε Μάνο, εδώ. Είμαι ευτυχής που σας ξαναβλέπω. Περίμενα πως και πως αυτή μας την συνάντηση. Χαμογέλασε η καρδιά μου που σας είδα. Και τους άλλους βέβαια, αλλά περισσότερο εσάς και τον Στράτο που είχα καιρό να σας δω. Σας φέρνω χαιρετίσματα από τα στέκια. Άμα δεις τα παιδιά πες τους μόνο ένα γεια, μου παρήγγειλαν οι φίλοι.
Άκου να δεις Αντώνη, εδώ είμαστε μια παρέα. Δεκτό το γεια, αλλά τα κύριος κομμένα. Αυτά είναι για αλλού που δεν τα πιστεύουν.

Εσύ Σάκη όλο χάνεσαι. Που ήσουν πάλι χτες;
Μπανάκι έκανα Μάνο. Και βόλτα στα πέριξ να γνωρίσω τα μέρη.
Το νερό; Καλό;
Πενήντα πενήντα.

Πιάσε ένα τσιγάρο Δημήτρη και δώσε μου φωτιά. Έχεις;
Αλίμονο ρε Σάκη! Είπα θα το κόψω αλλά μπα… Καλοκαίρια και χειμώνες πέρασαν, εγώ τ’ ανάβω ακόμα. Δε βαριέσαι μωρέ! Τι άλλο να μου κάνει…

Στέλιο, πως τα πας; Έμαθα κλείνεσαι μόνος σου και κάτι ετοιμάζ…
Άκου βρε φίλε (τον διέκοψε ο Στράτος). Ξέρεις ο Στέλιος να λέει πολλά; Θα μας το ξεφουρνίσει το κομματάκι μόλις το ‘χει έτοιμο. Και άντε μετά εμείς να ψαχνόμαστε για το σεγόντο.
Αμ τι ρε Στράτο; Να αφήσω την κιθάρα μου να πιάσει νυχτερίδες και αράχνες; Για διακοπές λες να ήρθα; Μαζί να δούμε πότε θα γράψουμε κάτι.
Τον ακούς; Και λέγε λέγε θα με πείσει στο τέλος!

Αντώνημ! Που σ’ ρε παλικάρ μ καλό; Δε σι περιμέναμ τόσο νουρίς.
Άσε την πάρλα βρε βουρλισμένε και φέρε μου τα πράγματα. Περιμένει ο κόσμος. Μ’ ένα καφέ τους έχω τόσην ώρα!
Ντάξ μωρέ Θανάσ’, πως κανς έτσ; Ποια πράματα θες;
Βρε δεν σε έστειλα να φέρεις γλυκά, μεζέδες και ούζο; Που τα ‘χεις;
Αμάν!! Κι έλεγα τι ξέχασα … τι ξέχασα!!!


Αυτή είναι η συμμετοχή μου στην πρόσκληση της Αριστέας.


Πήραν μέρος κατά σειρά εμφάνισης οι

 

39 σχόλια:

  1. Πλάκα κάνεις! Και το βάζεις στο τέλος το καστ;
    Ανατρίχιασα ( να και θα έπρεπε να είχα υποψιαστεί από ονόματα και στίχους!)
    Φτου πάω πάλι να το διαβάσω τώρα γνωρίζοντας...

    Σε ευχαριστώ για αυτόν τον ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ καφενέ Πέτρο μου! ♥
    ( και σου είπα ....τα βλέπω όλα και τρέχω σαν κογιότ!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το σασπένς στο τέλος. Εκτός από αυτούς που βιάζονται!
      (πόντος!!)

      Διαγραφή
  2. Κι έλεγα διαβάζοντας "Μωρέ τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει;.."
    Α ρε Πέτρο... Καφέ στην πιο ωραία γειτονιά μας κέρασες.
    Οι τίτλοι τέλους και οι φωτογραφίες, με κατασυγκίνησαν.
    Έξοχη ιδέα, χίλια μπράβο!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η περιέργεια σκοτώνει τη γάτα παιδιά μου, διότι, πριν το διαβάσω, κοίταξα τη φωτό στο τέλος κι έτσι...εχάθη το στοιχείο της έκπληξης! Αχαχα! Ευρηματικέ Πέτρε μας, είναι τόσοι πολλοί ακόμα εκείνοι που θα θέλαμε να δούμε (από μακριά κι αγαπημένοι βέβαια!!), στο καφενέ "εκεί πάνω" (βλέπε Νίκος Παπάζογλου ας πούμε..), που η λίστα είναι ατελείωτη, αλλά ο καφές τους θα έχει (για) πάντα, το πιο αυθεντικό άρωμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έβαλα διαγώνισμα και αντιγράφεις;;;
      Δηλώνω υπεύθυνα και βάσει των συνεπειών του νόμου ότι στο εξής δεν θα βάζω φωτογραφίες, θα γράφω δε σε σφηνοειδή γραφή.
      Να δω τι θα κάνεις!

      Η αλήθεια είναι ότι είχα στο μυαλό μου πολλούς αγαπημένους. Θα χανόμουν όμως στην ονοματολογία. Και είμαι σίγουρος ότι καθένας/καθεμιά θα μπορούσε να φτιάξει την λατρεμένη του παρέα στον καφενέ των ονείρων.

      Διαγραφή
  4. Επιτέλους, γιατί είχα αρχίσει ν' ανησυχώ με την απουσία σου.
    Θα περάσω το βράδυ με την ησυχία μου να την διαβάσω, γιατί τώρα δεν έχω πολύ χρόνο. Δεν την κοίταξα καν, για να μην χαλάσω την μαγεία της έκπληξης.
    Στην προηγούμενη δική μου ανάρτηση είχες την τιμητική σου μαζί με... δεν λέω, γιατί θα τ' ακούσω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απουσιολόγε μου εσύ!
      Χαζολογάω δεξιά αριστερά, δεν έπαθα τίποτα.
      Όσο για την "τιμητική" στα είπα και από κει!

      Διαγραφή
  5. Υπέροχη την έφτιαξες την ιστορία με τα τραγούδια των αξέχαστων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αριστοτεχνικό το κείμενο, έφτιαξες ιστορία με μια παρέα μυθική και τη στόλισες περίτεχνα προκαλώντας μας την έκπληξη και τη συγκίνηση γι΄αυτόν το μοναδικό καφενέ...!!! Μαστόρεψες Πέτρο μοναδικά, όπως εσύ ξέρεις...Να είσαι καλά !!!

      Διαγραφή
    2. Ευχαριστώ zoyzoy και Κλαυδία. Πρόκειται για πλάσματα που γυρίζουν συνεχώς στο μυαλό μου και ήθελα πολύ κάποια μέρα να τους ενώσω.

      Διαγραφή
  6. Μια όμορφη και διαφορετική ιστορία, με τιμώμενα πρόσωπα που μεγαλούργησαν
    με το ταλέντο τους! Καταπληκτική η ιδέα και η σύνθεση της συντροφιάς!
    Πάντα μας εκπλήσσεις Πέτρο! Εγώ πάντως ειδα τη φωτο στο τέλος, αιφνιδιάστηκα
    και θαύμασα!
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Κατερίνα.
      Αν μας διάβαζαν θα σε ευχαριστούσαν και αυτοί.

      Διαγραφή
  7. Έπρεπε να το υποψιαστώ από τον τίτλο, αλλά τελικά όταν είδα το καστ κατάλαβα περί τίνος πρόκειται.
    Πολύ ωραία η ιστορία σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο τίτλος μπήκε στο τέλος και είναι αλήθεια ότι μείωσε κατά πολύ το σασπένς.
      Σε ευχαριστώ Ελένη.

      Διαγραφή
  8. Πως τους ταίριαξες όλους αυτούς, απορια το χω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ευρηματικότατο, Πετρή μου!!!!
    Πραγματική έκπληξη, που ευτυχώς δεν την χάλασα στον εαυτό μου!
    Με εντυπωσίασε ο τρόπος που τα συνδύασες όλα, πρόσωπα, καταστάσεις, αναφορές στο σήμερα...
    Και ο λόγος άμεσος, καθημερινός, ολοζώντανος! Το λάτρεψα!
    Εξαιρετική η επιλογή των αγαπημένων καλλιτεχνών!!!
    Μπράβο και άλλα τέτοια!!!
    Καλό σου βράδυ και φιλιά πολλά, θεμελιωτή μου!

    υ.γ.
    Έχουμε αφήσει και μια ιδέα σε εκρεμότητα, αλλά δεν το έχω βάλει σε τροχιά... ακόμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα μου άρεσε πάντως η ιδέα (την σκεφτόμουν όσο έγραφα το κείμενο) να υπήρχε συνέχεια. Ο καθένας να έφτιαχνε παρόμοιες παρέες και να πίναμε καφέ μαζί τους.

      ΥΓ: Περιμένω

      Διαγραφή
    2. "Να 'χαμε τώρα δυο τσιγάρα και δύο για μετά"
      "Πάλι χαρμάνης, ρε Μάνο;" πετάχτηκε ο Νικόλας. "Τελικά όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν"
      "Κάντε λιγάκι υπομονή βρε παιδιά!"
      "Δίκιο έχει ο Βασίλης. Εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί" συμπλήρωσε ο Σερ-Γρηγόρης.
      "Εσείς οι παλιοί ξέρατε να κάνετε υπομονή. Εμάς μας φάγανε τα μπλουζ της άγριας νιότης που δεν έμαθε να περιμένει" είπε κι ο νεώτερος Μάνος της παρέας...

      (όπως βλέπεις, Πέτρο, η ανταπόκριση στην ευρηματική ιδέα σου ήταν άμεση!!!)

      Διαγραφή
    3. Και πολύ την χάρηκα. Σε ευχαριστώ.

      Διαγραφή
  10. χαχαχαχα
    ενταξει εισαι Θεος!
    μονο εσυ θα μπορουσες!
    υπεροχη η καδεφιαστη σου ιστορια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Βρε σαν ποιον μοιάζει βρε σαν ποιον μοιάζει;;

    Εγραψες ιστορία Πέτρο με την ανάρτησή σου,
    με αυτούς που γράψαν ιστορία
    και έτσι για την ιστορία
    είσαι μεγάλη ιστορία!!

    Υπέροχος!
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κι έλεγα σα να μου φαίνονται γνωστοί, όλοι αυτοί...ήταν και οι στίχοι που μπλέκονταν στην ιστορία!
    Μόνο εσύ θα μπορούσες να γράψεις για ένα τέτοιο καφενείο με αυτούς τους θαμώνες!
    Μπράβο!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι άνθρωποι που δεν τους γνωρίσαμε ποτέ και όμως τους αισθανόμαστε πολύ πολύ κοντά μας. Πιστεύω ότι κάπου κάπου πρέπει να αναμοχλεύουμε τη μνήμη μας και να τους φέρνουμε στην επιφάνεια.
      Αυτούς ή άλλους δεν έχει σημασία.
      Τους αγαπημένους μας, αυτούς που μας έκαναν να χαρούμε, να λυπηθούμε, να προβληματιστούμε, να κλάψουμε, να γελάσουμε.
      Μαρία, πιστεύω πως τους το χρωστάμε.
      Καλό βράδυ.

      Διαγραφή
  13. Ακόμα μια φορά με άφησες άφωνη με το ταλέντο σου.Ναι μου φάνηκαν γνωστοί κι εκεί ακριβώς πήγε ο νους μου,μπορείς να το πιστέψεις, αλλά μια αμφιβολία μέχρι το τέλος την είχα.
    Μόνο ίσως εσύ μπορούσες να δέσεις έτσι, όλους όσους έφτιαξαν τη μουσική ιστορία της χώρας μας, σε μια ιστορία.Δέξου το απλό μπράβο μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πολύ καλό!!!

    "...Μες τα νεκρά τα καφενεία ρίχνει χιόνι
    κι εγώ πενθώ την ερημιά ενός φιλιού
    που σαν το ρούχο η αγάπη μας παλιώνει
    κι είναι σαν ήχος χαλασμένου πιστολιού..."
    (Μάνος Ελευθερίου)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλέ μου Γιάννη σε ευχαριστώ για την μια ακόμη φορά ποιητική σου κατάθεση.

      Διαγραφή
  15. Μ αρέσει που το έστησες ζωντανό και παρεϊστικο! Μέχρι να κάνω τον συσχετισμό με τα πρόσωπα και τη μεταφορά νύχτωσα βέβαια. Ευχαριστούμε Πετράν μας ξέσκασες! Έτσι φαντάζομαι κι εγώ τον παράδεισο ένα ατελείωτο καφενείο με φίλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Το υποψιάστικα από τα ονόματα κυρίως από τη στιγμή που πετάχτηκε η Σωτηρία, μου επιβεβαιώθηκε η υποψία από τους στίχους.
    Είσαι ευρηματικότατος, είσαι ταλεντάρα και γιες γιου αρ ε χιστορυ, γιατί όχι;
    Καταρχήν συνδύασες τα πρόσωπα αρμονικά, κατά 2ον με έκανε η ιστορία σου να ελπίζω ότι εκεί πάνω θα κάνω παρέα με όσους αγάπησα, όσους έχω καιρό να ανταμώσω, όσους λησμόνησα! και επιπλέον δεν θα υπάρχουν τα "κύριε" και οι πληθυντικοί της υποκρισίας!
    Ο Χατζηχρήστος αν και τελευταίος, έκλεψε την παράσταση!
    Καλό μήνα Πέτρο μου, φιλάκια :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Κι εγώ στο "Δε λες κουβέντα" το ψυλλιάστηκα!
    Μα... τι ιδέα ήταν ι αυτή;
    Από πρωτοτυπία σε πρωτοτυπία!
    (μόλις τώρα διάβαζα της Κανελλάκη τον καφέ...)

    Η ιδεά για τη συνέχεια θα είχε πλάκα!
    Άντε, βουρ για το δεύτερο μέρος της ιστορίας.
    "Να καούν τα κάρβουνα, μαέστρο"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε.
      Τον σπόρο τον έριξα, να δούμε. Θα ευδοκιμήσει η ιδέα;

      Διαγραφή
  18. χαχαχα...πλάκα είχε..διαβάζοντας το μου θύμιζε διάφορα πρόσωπα κι απ'ότι είδα στο τέλος κάποια τα πέτυχα :)
    Καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή