Ιστορίες του Καφενέ #3: Στων αγγέλων τα μπουζούκια

Άντε ρε Αντώνη! Μας έστησες μωρ’ αδερφάκι μου. Δεν έβρισκες το καφενείο;

Συγγνώμη ρε Δημήτρη, κόλλησα στις διατυπώσεις. Πολύ χαρτομάνι ρε φίλε. Δεν σε αφήνουν να περάσεις αν δεν σε τρελάνουν στις ερωτήσεις. Και "σας περιμέναμε … και "αργήσατε" … και "πως περάσατε" … και "πείτε μας κανα νέο από κει κάτω" … ξέρεις.

Ξέρω ρε φίλε, πάνε κοντά 3 χρόνια που τα πέρασα. Τα ίδια μου λέγανε κι εμένα. Κάτσε.

Καλησπέρα Σωτηρία, γειά σου Στράτο, γειά σου Σάκη. Ο Στέλιος;

Ο Στέλιος έρχεται όπου να ’ναι. Τώρα τελευταία κλείνεται στο καμαράκι του με την κιθάρα και κάτι μαστορεύει. Δεν θα αργήσει να φ… Μα να ’τον!

Γειά σου ρε καρντάση Αντώνη. Μικρός μικρός στα καφενεία κι εσύ.

Μ’ αρέσει βρε Στελάρα η παρέα σας και είπα να αλλάξω καφενείο. Από δω και πέρα θα βαρεθείτε να με βλέπετε.

Κι εσύ εμάς. Τι θα πάρεις; Θανάσηηηη….

Έφτασεεε! Βρε βρε τι βλέπω!! Καλώς τον Αντωνάκη. Τι νέα μικρέ; Ποιος καλός άνεμος σε έφερε κατά τα μέρη μας;

Ο ίδιος που σου έφερε Θανάση και τους υπόλοιπους πελάτες. Έλα να σε φιλήσω και να σου σφίξω το χέρι. Θα ψήσεις έναν μέτριο να τον πιούμε μαζί;

Ότι θέλει ο καλός μου άνθρωπος. Θα περιμένεις όμως λιγουλάκι γιατί έστειλα τον παραγιό μου τον Κώστα με το ποδήλατο στην αποθήκη να φέρει κάτι πράματα: γλυκά του κουταλιού, κανα λουκούμι, τσίρο, χταποδάκι, ούζο που μου σώθηκε …και κάπου σκάλωσε. Να δεις ο άτιμος πάλι στα ποδοφαιράκια θα είναι!

Και γι’ αυτό σκας Θανάση μου; Κάνε τον καφέ με την ησυχία σου και θα ‘ρθει κι αυτός.

Τι νέα ρε φιλαράκια; Όλοι στο ίδιο καφενείο ε; Κάνετε καιρό παρέα;

Όσο δεν κάναμε πριν (πετάχτηκε η Σωτηρία).

Δεν λες κουβέντα τόση ώρα Σωτηρία μου και είπα μήπως δεν με θες κοντά σας.

Αστειεύεσαι γιε μου; Εδώ παιδάκι μου όλοι οι καλοί χωράνε. Εκεί κάτω δεν έχει χώρο για τους καλούς. Οι τενεκέδες πιάνουνε τα πόστα. Όχι τώρα, πάντα έτσι ήταν…

Σταμάτα ρε Σωτηρία και τον πήρες από τα μούτρα τον άνθρωπο! Δεν είπες να σβήσεις τα παλιά; Τι θες κάθε φορά και τα θυμάσαι; Και μην αρχίσεις πάλι για φυλακές και ξύλο! Το παιδί ήρθε για την παρέα. Θες να σηκωθεί και να φύγει;

Μη την παρεξηγάς Αντώνη μου. Της γυναίκας η καρδιά είναι παράξενη. Χωράει ολάκερο τον κόσμο και άμα λάχει και τίποτα. Εσύ; Τι νέα;

Τι να σου πρωτοπώ Στράτο μου! Θα σου τα πρόλαβε και ο Σάκης που ήρθε λίγο πριν από μένα. Από τότε που μετακόμισες από την παλιά μας γειτονιά κάποια πράγματα έμειναν ίδια, κάποια άλλαξαν. Αφού θες να μάθεις οι χοντροί γίνανε πιο χοντροί, οι αδύνατοι κάνουν ακόμη δίαιτα, δουλειές δεν υπάρχουν, άνθρωποι λιποθυμάνε, άλλοι τρώνε από συσσίτια, άλλοι από σκουπίδια, άλλοι φεύγουν για έξω, άλλοι για δω... Και οι χοντροί χοντραίνουν! Και τα βγάζουν έξω και κανένας δεν τους σταματάει.

Σχεδόν ότι ζήσατε εσείς στη γερμανική Κατοχή βάλανε καρμπόν και το ξανακάνουν! Σα να μη πέρασε μια μέρα Στράτο. Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα. Μείναμε μόνοι μας και απομονωμένοι απ’ όλους.

Τα ξέρω Αντώνη. Η εθνική μας μοναξιά, μου τα ‘πε κι ο Δημήτρης.

Έτοιμος και ο μέτριος. Με πολλές φουσκάλες και μπόλικο μεράκι Αντώνη μου.

Και ο Κώστας, Θανάση; Ακόμη να φανεί;

Ααα, μη μου τον θυμίζεις αυτόν τον αγαθοβιόλη! Με το που θα ‘ρθει θα τον ταράξω στη φάπα! Και χωρίς αστυνομία αυτή τη φορά γιατί έχει αποκτήσει θάρρητα ο θεομπαίχτης. Μα…

Καλώς τον κύριο Μάνο. Από δω … παρακαλώ … καθίστε.

Μάνος σκέτο ρε Θανάση, σου ‘χω πει τόσες φορές να αφήσεις τα κυριλίκια, μια ηλικία είμαστε.

Α, καλέ μου άνθρωπε, το κύριος δεν πάει με την ηλικία. Εγώ σε βλέπω πολύ ψηλά και πάντα έτσι θα σε λέω.

Ότι πεις, πιάσε έναν γλυκύ βραστό. Γεια σου Αντώνη. Κι εσύ εδώ;

Εδώ κι εγώ κύριε Μάνο, εδώ. Είμαι ευτυχής που σας ξαναβλέπω. Περίμενα πως και πως αυτή μας την συνάντηση. Χαμογέλασε η καρδιά μου που σας είδα. Και τους άλλους βέβαια, αλλά περισσότερο εσάς και τον Στράτο που είχα καιρό να σας δω. Σας φέρνω χαιρετίσματα από τα στέκια. Άμα δεις τα παιδιά πες τους μόνο ένα γεια, μου παρήγγειλαν οι φίλοι.

Άκου να δεις Αντώνη, εδώ είμαστε μια παρέα. Δεκτό το γεια, αλλά τα κύριος κομμένα. Αυτά είναι για αλλού που δεν τα πιστεύουν.

Εσύ Σάκη όλο χάνεσαι. Που ήσουν πάλι χτες;

Μπανάκι έκανα Μάνο. Και βόλτα στα πέριξ να γνωρίσω τα μέρη.

Το νερό; Καλό;

Πενήντα πενήντα.

Πιάσε ένα τσιγάρο Δημήτρη και δώσε μου φωτιά. Έχεις;

Αλίμονο ρε Σάκη! Είπα θα το κόψω αλλά μπα… Καλοκαίρια και χειμώνες πέρασαν, εγώ τ’ ανάβω ακόμα. Δε βαριέσαι μωρέ! Τι άλλο να μου κάνει…

Στέλιο, πως τα πας; Έμαθα κλείνεσαι μόνος σου και κάτι ετοιμάζ…

Άκου βρε φίλε (τον διέκοψε ο Στράτος). Ξέρεις ο Στέλιος να λέει πολλά; Θα μας το ξεφουρνίσει το κομματάκι μόλις το ‘χει έτοιμο. Και άντε μετά εμείς να ψαχνόμαστε για το σεγόντο.

Αμ τι ρε Στράτο; Να αφήσω την κιθάρα μου να πιάσει νυχτερίδες και αράχνες; Για διακοπές λες να ήρθα; Μαζί να δούμε πότε θα γράψουμε κάτι.

Τον ακούς; Και λέγε λέγε θα με πείσει στο τέλος!

Αντώνημ! Που σ’ ρε παλικάρ μ καλό; Δε σι περιμέναμ τόσο νουρίς.

Άσε την πάρλα βρε βουρλισμένε και φέρε μου τα πράγματα. Περιμένει ο κόσμος. Μ’ ένα καφέ τους έχω τόσην ώρα!

Ντάξ μωρέ Θανάσ’, πως κανς έτσ; Ποια πράματα θες;

Βρε δεν σε έστειλα να φέρεις γλυκά, μεζέδες και ούζο; Που τα ‘χεις;

Αμάν!! Κι έλεγα τι ξέχασα … τι ξέχασα!!!

Αυτή είναι η συμμετοχή μου στην πρόσκληση της Αριστέας.

Πήραν μέρος κατά σειρά εμφάνισης οι