Τώρα Σωτήκαμε!

Κατέβασε δυο λεξοτανίλ και πάμε:

Η επέτειος του Πολυτεχνείου πρέπει να πάψει να γιορτάζεται – ας δώσουμε ένα τέλος το 2013, μετά από σαράντα χρόνια λάβαρα, ντουντούκες κι οδοφράγματα…

Έτσι κι αλλιώς, οι ετήσιες υπενθυμίσεις στερούνται περιεχομένου, δημιουργούν κοινωνική αταξία, υποδαυλίζουν τον φανατισμό και, εν κατακλείδι, εφόσον βασίζονται στην ιστορική άγνοια, επικεντρώνονται περισσότερο στο παρόν, ένα παρόν που εκλαμβάνεται ως διαρκώς επιδεινούμενο…

Έτσι κι αλλιώς, η επιμονή μας στην επέτειο του Πολυτεχνείου ταυτίζεται με την τυραννική παρουσία της αριστεράς που, μέσω των επετείων, υπενθυμίζει τον ηρωισμό και την πρωτοπορία της στους «αγώνες του λαού»…

Από την πλευρά της η δημοκρατική δεξιά ενθαρρύνει τις γιορτές ώστε να φανεί αρκούντως φιλολαϊκή και να κλέψει λίγη από τη λάμψη του θύματος.

Η περίοδος από το 1974 μέχρι σήμερα διέπεται από τον μιζεραμπιλιστικό λόγο της αριστεράς…

Έτσι, μετά το 1974, επικρατεί η αντιευρωπαϊκή, αντιαμερικανική και γενικώς η αντιδυτική νοοτροπία που συνοδεύεται από κοινωνικά οράματα σοσιαλιστικής γραφειοκρατίας, εχθρότητας προς τις επενδύσεις (ιδιαίτερα προς το λεγόμενο «ξένο κεφάλαιο»), απόρριψης κάθε ατομικής πρωτοβουλίας, περιφρόνησης των θεσμών και των νόμων, καθώς και υποκριτική προσκόλληση στην «πολιτική ορθότητα», στη δημοκρατική υπερευαισθησία (λόγου χάρη, το ΚΚΕ εκφέρει λόγο δημοκρατικής νομιμότητας ενώ δεν είναι καν κοινοβουλευτικό κόμμα) και σε μια κατασκευασμένη εκδοχή για την ελληνική ιστορία…

Η ιστορική λήθη είναι επικίνδυνη για τα έθνη – άλλο τόσο είναι επικίνδυνη η παραμορφωτική υπερμνησία…

Η ελληνική αριστερά έχει την παθολογική τάση να θυμάται ό,τι τη συμφέρει, όπως τη συμφέρει –και να μας επιβάλλει ξανά και ξανά τις αναμνήσεις της…

Πριν με βαρέσετε για όσα διαβάσατε παραπάνω θέλω να σας ρωτήσω:

Την κυρία Σώτη την γνωρίζετε;

Εγώ που δεν είμαι άνθρωπος των γραμμάτων, συγχωρέστε με, ομολογώ πως όχι. Διότι η κυρία Σώτη, έχοντας εκδώσει διηγήματα, μυθιστορήματα και νουβέλες κατατάσσεται επάξια στους ανθρώπους του πνεύματος. Τι να φτουρήσω εγώ μπροστά της που δεν έχω καν εκδοθεί;

(Διότι και για να εκδοθείς, πρέπει να σε θέλουν!)

Τις παραπάνω (να το πω ευγενικά) χοντρομαλακίες, της έγραψε η κυρία Σώτη πριν από δύο χρόνια και δημοσιεύτηκαν στο athensvoice.gr/.

Επειδή δεν παρακολουθώ το συγγραφικό έργο της κας Σώτης, ούτε και την πορεία της στα πολιτικά, πολιτιστικά και δημοσιογραφικά δρώμενα της χώρας, δεν είχα αντιληφθεί πως κατατέθηκε ένα τόσο σπουδαίο συγγραφικό πόνημα. Ναι, είμαι τραγικός, το ξέρω!

Εύχομαι ο υπουργός Παιδείας και Δια Βίου Αποβλάκωσης να δώσει αρμοδίως εντολή ώστε το άρθρο της κας Σώτης να τεθεί ως θέμα στην Έκθεση των προσεχών Πανελλαδικών Εξετάσεων. Ήδη καθυστερήσαμε 2 χρόνια και το θεωρώ άδικο.

Τι τα θες Σώτη μου; Μας φάγαν τα κυκλώματα καλή μου… Καλά που είσαι κι εσύ εδώ και δίνεις γραμμή στα παιδιά τι πρέπει να κάνουν!

Όποιος έχει πρόβλημα δυσκοιλιότητας παρακαλείται να διαβάσει ολόκληρο το άρθρο της κας Σώτης και θα του φύγουν με τη μία. Συστήνω μάλιστα πρώτα να πάρει το λάπτοπ κι ύστερα να καθίσει στη λεκάνη για να είναι έτοιμος.

Τι πάει να πει δεν έχεις λάπτοπ;;; Εκτύπωσέ το, κάτσε στη χέστρα και διάβασε! Μα όλα εγώ θα στα λέω;

Του λοιπού…

Τέρμα οι ντουντούκες και τα λάβαρα! Στο εξής θα γιορτάζετε το Πολυτεχνείο ήσυχα ήσυχα στα σπιτάκια σας με τσαγάκι, καφεδάκι, παξιμαδάκι, βερμουτάκι και άλλα χαλαρά. Τέρμα τα οδοφράγματα, εντάξει; Έχουν και οι ΜΑΤατζήδες οικογένειες! Να πάνε μια φορά κι αυτοί νωρίς στο σπίτι.

Είναι άδικο να φανατίζονται και αυτοί που βάραγαν και έβγαζαν τα νύχια και οι άλλοι που τις έτρωγαν και έκαναν τσάμπα μανικιούρ. Μη ξαναδώ κοινωνική αταξία 17 Νοέμβρη γιατί θα χεστούμε άγρια. Έχεις άλλες 364 ημέρες όπου όλα βαίνουν καλώς σε αυτόν τον τόπο. Γιατί να μας χαλάς την αισθητική, μέρα που ‘ναι;

Εδώ θέλω να πω και κάτι άλλο: πότε επιτέλους θα ησυχάσουμε από την τυραννική παρουσία της αριστεράς που συνέχεια μιλάει για «αγώνες του λαού»; (αυτά τα πούστικα τα εισαγωγικά δεν βγαίνουν μεγαλύτερα;!)

Δηλαδή, ντάξει τώρα, ως πότε θα λαϊκίζει η δημοκρατική μας δεξιά; Δεν έχω συναντήσει στη ζωή μου πιο λαϊκό κόμμα από το δεξιό, ούτε πιο τυραννικό από το αριστερό! Οι δεκαετίες αριστερής διακυβέρνησης και δεξιάς αντιπολίτευσης είναι που μας έφεραν εδώ. Τα ίδια λέει και ο Πάγκαλος, άρα συμφωνούμε.

Αυτός ο “μιζεραμπιλιστικός λόγος της αριστεράς” μη σε μπερδεύει με το μιζανπλί. Μάλλον προέρχεται από γαλλική λέξη, αλλά επειδή η Σώτη είναι σπουδασμένη εν Παρισίοις μπέρδεψε λίγο γαλλικά και ελληνικά και της βγήκε μια σούπα. Όπως δηλαδή και όλο το υπόλοιπο κείμενο.

  

Μακριά από αντευρωπαϊσμούς και αντιαμερικανισμούς! Ούτε η Ευρώπη διέρχεται από μια παρατεταμένη περίοδο δυσανεξίας κατά του οτιδήποτε θυμίζει Ελλάδα, ούτε οι αμερικάνοι μας θεωρούν τουλάχιστον μαλάκες. Μέχρι και σήριαλ έφτιαξαν - το οποίο ξεκίνησε πέρσι και προβάλλεται ακόμη - με δαίμονες και μάγισσες που μιλούν όλοι ελληνικά. Τυχαίο θα είναι και αυτό και κυκλοφορεί σε ψεκασμένων στόματα.

Ας αφήσουμε όμως τα αμερικανάκια που έχει αναλάβει αυτοβούλως και εργολαβικώς η καλή μας Σώτη να τους κάνει τον συνήγορο, ίσως επειδή σύμφωνα με την wikipedia: “έχει ειδικευτεί στις αμερικανικές υποθέσεις … έχει εργαστεί ως καθηγήτρια της Ιστορίας του Κινηματογράφου και της Αμερικανικής Ιστορίας και Γεωγραφίας…”, ας αφήσουμε τους μίζερους που επί 40 χρόνια απαγορεύουν στις πολυεθνικές να μας πουλήσουν οποιαδήποτε άχρηστη μαλακία και να ξεσκιστούν στη κονόμα και ας πάμε πάλι στο διαβολικό ΚΚΕ.

Δεν ξέρω αν τα μάθατε, το ΚΚΕ δεν είναι καν κοινοβουλευτικό κόμμα!!! Παραμένει κόμμα του βουνού, κάπου κάπου μόνο κατηφορίζει τις πλαγιές για κανα ψάρι, κλέβει κανα κοτέτσι ή καμιά μπουγάδα και το σούρουπο αποσύρεται πάλι σε σπηλιές και λαγούμια.

Αυτό δεν το υποστηρίζει όποιος όποιος, το λέει η Σώτη που, εκτός των άλλων, “έχει συγγράψει δοκίμια περί εθνικισμού και αριστερής τρομοκρατίας”.

Για να μη σε κουράζω γιατί έχεις να πας και για κείνο το χέσιμο που λέγαμε: όταν αισθάνεσαι ότι σου ’ρχεται παραμορφωτική υπερμνησία, κοπάνα μια το κεφάλι σου στον τοίχο να ισιώσει από τη μεριά που στράβωσε. Δώστου μερικές μέχρι να έρθει εντελώς στα ίσια του, μέχρι δηλαδή να αρχίζεις να θυμάσαι την αποστασία, την εθνοσωτήριον επανάστασιν, το «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών», τον Σκυλίτση, τον Τριανταφυλλίδη… και ώπα … ώπα λέμε, μη το βαράς άλλο … θα αρχίσεις να θυμάσαι και άλλα που δεν κάνει.

Εκεί, καλά είναι. Βάρα τώρα παλαμάκια στην τηλεγλάστρα που τσιρίζει, στον υπουργό των τσεκουριών, στον σαμαρωμένο, στον μιχαλοβλαμμένο, στο κασιδιασμένο και σε κάθε γλόμπο ξυρισμένο και που ’σαι, μην αφήνεις την αριστερά να θυμάται ό,τι την συμφέρει, ούτε να σου επιβάλλει ξανά και ξανά τις αναμνήσεις της!

Η Σώτη τι δουλειά θα κάνει;

Lost in the toilet