Σελίδες

Κυριακή 3 Ιουλίου 2016

Στο προσκεφάλι



Γιατί μάτια μου βιάζεσαι την πόρτα σου να κλείσεις
καθόλου δεν σε χάρηκα και θες να μου μισέψεις;
Μέρες γιορτής που έζησα απ’ όταν είδες ήλιο
μην τις στερείς στη μάνα σου που φυλαχτό της σ’ έχει

Σε κράτησα στην αγκαλιά σε βύζαξα αγάπη
σε φίλεψα δάκρυ χαράς, λύπης για σε δεν είχα.
Τ’ άσπαρτο κεφαλάκι σου όπου δεν έχει στάχυα
βάστηξα στα δυό μου χέρια σαν εκκλησιάς καντήλι

Τα άστρα σε ζηλέψανε που είχες ξεχωρίσει
να πας κοντά τους λαχταρούν, σε ικετεύω, όχι.
Εσύ κάνεις τον πόλεμο κι εγώ γεμίζω τ’ όπλο
θ’ ανέβουμε στο ύψωμα, τσάκισε τον εχθρό σου

Μείνε κοντά μου, σώσε με, φύσηξέ με στο στόμα
δωσ’ μου ανάσα λύτρωσης πριν στο βυθό κατέβω.
Σαν μου πονάει η ψυχή κι αναπαμό δε βρίσκει
μόνο εσύ σταυραετέ κρατάς το γιατρικό της

Σκίσε το εισιτήριο ταξίδι δεν θα κάμεις
και πες στους άλλους άγγελους να μη σε περιμένουν.
Θεέ σπλαχνίσου τον βλαστό άσε να τον ποτίσω
σαν βγάλει ρίζες και κλωνιά τότε καν’τον δικόν σου


Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 12ο Συμπόσιο Ποίησης της Αριστέας.
 
* Αφιερωμένο στα παιδιά όλου του Κόσμου που καθημερινά ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά στα Ογκολογικά Νοσοκομεία.


26 σχόλια:

  1. Καλησπέρα Πέτρο
    Έβαζα το χέρι στη φωτιά ότι κρύβονταν γυναίκα
    πίσω από το ποίημα...μας ξάφνιασες πάλι!!!
    Άριστο...

    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γι' αυτό μη βάζεις ποτέ το χέρι στη φωτιά. Θα το κάψεις!
      :))
      Να είσαι καλά Ελένη.

      Διαγραφή
  2. Μα πώς κατάφερες να γίνεις τόσο "Μάνα", μου λες; Ήσουν που ήσουν ψηλά στην εκτίμηση και τον σεβασμό μου, τώρα...ανέβηκες level !
    Διαβάζοντας το ποίημα σου, ήταν αδύνατον να μην έρθει στο μυαλό μου ο Γεώργιος Ζαλόκωστας και το "Ο βοριάς που τ' αρνάκια παγώνει" της παιδικής μου ηλικίας:
    Η μητέρα ποτέ δακρυσμένο
    του γιατρού να μη νιώσει το μάτι,
    όταν έχει βαριά ξαπλωμένο
    το παιδί της σε πόνου κρεββάτι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με τιμούν τα λόγια σου. Και είμαι πραγματικά ευτυχής αν κατάφερα να "περάσω" μέσα από τις λέξεις ό,τι πιο ιερό πάτησε ποτέ τη γη: τη Μάνα!

      Θερμή παράκληση: μη με συγκρίνεις με ποιητές. Από ποίηση δεν έχω ιδέα, το έχω χιλιοπεί.

      Καλό μήνα, καλά μπάνια και πολλά χαιρετίσματα στην πανέμορφη Πάρο που την έχουν επισκεφτεί εκατομμύρια αλλοδαποί και εγώ δεν αξιώθηκα ακόμη.
      :))

      Διαγραφή
    2. Όποτε αποφασίσεις ένα ταξίδι για Κυκλάδες, αγαπημένε φίλε, να ξέρεις ότι εδώ υπάρχει ένα σπίτι ανοιχτό για σένα και την οικογένειά σου.

      Διαγραφή
    3. Άννα μου μόνο τα λεφτά μού λείπουν.
      Διάθεση έχω!
      :)))
      Φυσικά σε ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ.

      Διαγραφή
  3. Πέτρο φίλε σε καμαρώνω και στις ποιητικές σου εκφράσεις....! και είναι εξαίρετες.....! Μπράβο φίλε για τη συμμετοχή σου.
    Να είσαι καλά και πάντα τέτοια.

    Υ.Γ. Χρόνια Πολλά για τη γιορτή σου να είσαι καλά με κάθε τι όμορφο στη ζωή σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ και για τις ευχές σου και για όλα.
      Σιγά σιγά επανέρχομαι μετά από απουσία μιας εβδομάδας στο χωριό (χωρίς ίντερνετ).
      Καλό μήνα να έχεις Γιάννη.

      Διαγραφή
  4. Με τη ψυχή στο στόμα πέρασα να σου πω ότι χαίρομαι απίστευτα που κάθε φορά προσπαθείς για το χατίρι μου περισσότερο, να σε ευχαριστήσω θερμότατα για αυτό, που είσαι ταπεινός, ντόμπρος μα όχι αγενής, φίλος μα όχι φορτικός και άσχετο-σχετικό, ένας άνθρωπος με το χιούμορ να ρέει από τα μπατζάκια του, του οποίου λατρεύω την εξυπνάδα και την ετοιμολογία του κι όχι φίλοι μου , δεν του την πέφτω γιατί ο Πέτρος είναι ο πιο πιστός σύντροφος που έχω γνωρίσει στη ζωή μου και να βάλω και μια τελεία γιατί έχω δουλειές με φούντες!
    (Ευτυχώς που κάθισα σε υπολογιστή και είδα ότι ανάρτησες!)
    Α ναι; Ευχαριστώ είπα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάλλον θα μιλάς για κάποιον άλλον
      που ασφαλώς δεν τον ξέρω
      και αν τον γνώριζα θα τον χαστούκιζα
      γιατί μας χαλάει την πιάτσα!
      Αυτό.

      Παρακαλώ είπα;

      Διαγραφή
  5. Ανατρίχιασα!
    Στην δεύτερη ανάγνωση μπήκα ακόμα καλύτερα μέσα του....
    Καλογραμμένο και συγκινητικό!
    Δύσκολο όμως! Πολύ!!!
    Σαν προσευχή το ένιωσα.

    σου είχα απαντήσει, όταν το έλαβα! Πήγα και το έφερα γιατί τα είπα όλα εκεί , τι άλλο να πω; οεο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρόκειται για ένα αλλιώτικο ταξίδι, όπου υπάρχουν ψυχές που μπαίνουν μπροστά και υψώνουν τείχη να μη γίνει ποτέ!
      Η μάνα μιλάει μια με το παιδί της και μια με το Θεό της και προσπαθεί να τους αλλάξει γνώμη.
      Δεν ξέρω, θεωρώ πολύ άδικο να μη τα καταφέρει.

      Διαγραφή
  6. Θα έπαιρνα κι εγώ όρκο πως γυναίκα ήταν από πίσω!
    Με ξάφνιασε η αποκάλυψη, μα όχι για πολύ!
    Και με συγκίνησες, όπως και όλους φαντάζομαι...
    Πολλά συγχαρητήρια και χρόνια πολλά για τη γιορτή σου -ας είναι καλά ο Γιάννης παραπάνω που μου τη θύμισε-!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το μόνο σίγουρο λοιπόν είναι ότι όσοι φίλοι μου έκαναν την τιμή να το ψηφίσουν, δεν φαντάστηκαν ότι ήταν δικό μου. Και αυτό με τιμάει ακόμη πιο πολύ.
      Σε ευχαριστώ για όλα Μαρία μου και εύχομαι να έχεις ένα πανέμορφο καλοκαίρι.

      Διαγραφή
  7. Πέτρο καλημέρα
    Για δεύτερη συνεχόμενη φορά πήρες άνετα τους 3 βαθμούς μου ανάμεσα και σε πολλά άλλα εξαιρετικά ποιήματα. Η παρουσία σου ήταν ξεχωριστή με συναίσθημα και καθαρή γραφή.
    Δεν μπήκα στον συλλογισμό αν είναι γραμμένο από άνδρα ή γυναίκα γιατί το θεώρησα εξίσου πιθανό.
    Εκείνο που εμένα με απασχόλησε ήταν το πρώτο πρόσωπο. Απευχόμουν να είναι κάτι βιωματικό (και ευτυχώς δεν είναι). Βλέπεις συναντάμε τόσα πολλά περιστατικά δίπλα μας που δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβαίνει..
    # και στο επόμενο συμπόσιο αν συνεχίσεις να είσαι ..σε φόρμα και ξαναγράψεις κάτι ανάλογο να ξέρεις ότι καπαρώνεις ένα ακόμη 3άρι...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ και για τη βαθμολογία σου και για τα καλά σου λόγια.
      Βιωματικό φυσικά (και ευτυχώς) δεν είναι. Προσπάθησα να δω μέσα από τα μάτια ενός γονιού, εν προκειμένω μιας μάνας, αυτό που βιώνει καθώς πλησιάζει η ώρα να αποχωριστεί το βλαστάρι της.
      Και να ξέρεις, κάθε φορά προσπαθώ να μην επαναλαμβάνομαι για να μη θεωρηθεί ότι οι ψήφοι που τυχόν παίρνουν οι συμμετοχές μου βασίζονται σε ...γνωριμίες. Από τα μέχρι τώρα σχόλια διαπιστώνω ότι μάλλον "μπέρδεψα" όσους με ψήφισαν και ως εκ τούτου δεν υπήρχαν δεύτερες σκέψεις.
      Και πάλι σε ευχαριστώ.

      Διαγραφή
  8. Το ξεχώρισα απ' την αρχή. Με συγκλόνισε και σίγουρα σκέφτηκα και εγώ ότι μια μάνα ήταν πίσω από τους στίχους αυτούς. Με εξέπληξε ευχάριστα η αποκάλυψη του δημιουργού. Μου άρεσε πολύ που ένας άντρας αισθάνθηκε τόσο βαθιά για να το γράψει.''Εσύ κάνεις τον πόλεμο κι εγώ γεμίζω τ’ όπλο''.........ακόμη ανατριχιάζω με το στίχο αυτό και το έγραψα και στο Συμπόσιο!! Τι πόνο κρύβει, τι αγώνα και αγωνία. Σ'ευχαριστώ για όσα με έκανες να νοιώσω σαν μάνα και σαν αναγνώστρια.
    Καλό καλοκαίρι εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάλι καλά δηλαδή που έχω συναντηθεί με μερικές bloggers και μπορούν να σε βεβαιώσουν ότι δεν είμαι γυναίκα. :))
      Αστειεύομαι (το συνηθίζω).
      Με τιμούν τα λόγια σου, με τιμά και το σχόλιο στο Συμπόσιο. Χαίρομαι αφάνταστα που οι σκέψεις μου μπορούν ενίοτε να αγγίζουν και άλλους. Είμαι βέβαιος ότι κάθε γυναίκα που τιμά τον άγιο ρόλο που της ανατέθηκε - αυτόν της μάνας - δεν έχει ανάγκη κανένα ανάγνωσμα για να ριγήσει. Αρκεί να κοιτάξει για λίγα δευτερόλεπτα το παιδί της και να συνειδητοποιήσει τι έκανε.
      Να είσαι πάντα καλά και να έχεις ένα υπέροχο Καλοκαίρι.

      Διαγραφή
  9. Αλλού σε περίμενα κι αλλού μου βγήκες πάλι. Τι τα θες; Και μόνο απ' την αφιέρωση που σημειώνεις στον επίλογο, ανατρίχιασα. Και δεν είναι τόσο συνηθισμένο ξέρεις για έναν άντρα, να μπαίνει στο πετσί μιας μάνας. Τυχεροί όσοι σε συναναστρέφονται. Στη δουλειά, στην παρέα και στην οικογένεια φυσικά. Μπράβο ρε Πέτρο!
    Το "μπράβο" δεν είναι σχηματικό, αλλά απ' την καρδιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα προτείνω στην Αριστέα να αλλάξουν οι όροι του Συμποσίου: να σταματήσει η βαθμολόγηση των συμμετοχών και ο καθένας να μαντεύει απλά τους δημιουργούς των ποιημάτων. Νικητής/τρια θα είναι όποιος βρει τους περισσότερους.
      Έχει να πέσει απίστευτο γέλιο!
      Περισσότερα θα πούμε από κοντά. Φιλιά.

      Διαγραφή
  10. Τι να πω γι' αυτό το ποίημα, που μίλησε μέσα στην καρδιά μας και μας έφερε δάκρυα στα μάτια!!! Μπράβο Πέτρο, μας εξέπληξες ευχάριστα γιατί νομίζαμε πως ανήκε σε γυναίκα. Για μια ακόμα φορά, τα στερεότυπα διαψεύδονται και πολύ χαίρομαι γι' αυτό!!
    Θερμά συγχαρητήρια, για την τόσο ευαίσθητη δημιουργία σου!
    Respect!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι κι εγώ πραγματικά όταν σπάνε τα στερεότυπα.
      Για παράδειγμα, από μικρό παιδί ακούω το απίθανο: "οι άντρες δεν κλαίνε".
      Άρα οι άντρες δεν είναι άνθρωποι, θα συμπλήρωνα.
      Δεν βαριέσαι. Εγώ κλαίω εύκολα. Έτσι ξεπλένονται όχι μόνο τα μάτια αλλά και άλλα, που δεν φαίνονται.
      Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και εύχομαι να έχεις ένα πανέμορφο Καλοκαίρι.

      Διαγραφή
  11. Το ποίημα το διάβασα από το κινητό,μα τι να γράψω από εκεί!!!
    Μακάρι στο ταξίδι του καρκίνου κανένα παιδί να μην χρειάζεται να πάει , μακάρι !!! Πονάει βαθιά ο καρκίνος στο παιδί γιατί τι το ταίσαμε Θεέ μου !!
    Καλό καλοκαίρι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αρκεί μονάχα να αντικρύσεις το βλέμμα μιας τέτοιας μάνας και θα καταλάβεις πολλά. Θα χρησιμοποιήσεις εκατομμύρια λέξεις για να το περιγράψεις και πάλι δεν θα έχεις πει τίποτα.

      Καλό καλοκαίρι και από εμένα.

      Διαγραφή
  12. Δε νομίζω να υπάρχει γυναίκα και μάλιστα μητέρα που να μη στάθηκε σ' αυτό το ποίημα και να μη δάκρυσε. Και φυσικά δε σε κατάλαβα ούτε και περίμενα πως ο αυτουργός θα ήταν άνδρας.
    Με αυτά και μ' αυτά, Πέτρο μου, έχεις σπάσει όλα τα κοντέρ ανδρικής ενσυναίσθησης που μπορούν να υπάρξουν. Ο μέσος όρος των ανδρών, των Ελλήνων τουλάχιστον, δυστυχώς δεν ξεπερνάει την ένδειξη "όρθιο βόδι".
    Μακάρι να μη χρειαζόταν να περάσει αυτό το Γολγοθά κανένα παιδί του κόσμου και κανένας γονιός, αλλά φευ...
    Χρόνια πολλά έστω και καθυστερημένα! Δε σε λησμόνησα αλλά κατάλαβα ότι έλειπες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα "όρθιο βόδι";
      Αχαχα
      (πολύ γέλασα)
      Σοφία θα σου πω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς ευαισθησίες (εντάξει υπάρχουν κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις). Οι περισσότεροι νομίζουν (τα στερεότυπα που αναφέρω παραπάνω) ότι αν δεν φτύσουν στο δρόμο, αν δεν κατουρήσουν σε κολώνα, αν δεν γίνουν ντίρλα με το ματς, αν κλάψουν με ταινία, αν δακρύσουν με σκοτωμένο σκυλί, αν δεν πουν την μαλακία τους για τις γυναίκες (το τσουβάλιασμα στην πρώτη γραμμή), δεν είναι άντρες.
      Ίσως να φταίει που έτσι τους μεγάλωσαν, ίσως να φταίει η κοινωνία που έχει μάθει να μας τοποθετεί σε κουτάκια, ίσως να φταίνε και οι ίδιοι που δεν έμαθαν (ή δεν θέλουν) να σκέφτονται "out of the box" που λένε οι αγγλομαθείς.
      Όλοι έχουν ευαισθησίες, που δυστυχώς τις περισσότερες τις ακούει το μαξιλάρι τους. Φοβούνται να μιλήσουν, φοβούνται να βγάλουν προς τα έξω έστω αυτό το λίγο που έχουν μέσα τους.
      Δεν πάμε τυχαία κατά διαόλου!

      Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου και εύχομαι να περάσεις ένα υπέροχο και όσο γίνεται δροσερό καλοκαίρι κοντά στους αγαπημένους σου.

      Διαγραφή