Καλές θάλασσες να έχεις

- Ας υποθέσουμε ότι ανοίγω μια επιχείρηση. Τροφίμων, ας πούμε. Δεν βγάζω άδεια, προσπαθώ (και τα καταφέρνω) να πετύχω ευνοϊκή μεταχείριση από τον Δήμο, την Εφορία, το Κράτος. Κάνουν όλοι τα στραβά μάτια γιατί κι αυτοί κερδίζουν από εμένα. (υπόγεια)

- Νομίζεις ότι θα τα καταφέρνεις να ξεγλιστράς για πολύ καιρό;

- Στην Ελλάδα; Πανεύκολο!

- Και πως είσαι σίγουρος ότι θα έχεις δουλειά και κέρδη;

- Προσλαμβάνω τους κατάλληλους υπαλλήλους για να την κάνουν. Δίνω καλούς μισθούς, τους ανταμείβω ανάλογα με την απόδοση, τους επιτρέπω στον ελεύθερο χρόνο τους να δουλεύουν και αλλού, τους βάζω στα καλύτερα σαλόνια-μέχρι να την ψωνίσουν, με μια προϋπόθεση: να λένε ψέματα στους πελάτες. Να σπρώχνουν τα άχρηστα και τα ληγμένα. Να πασάρουν τη σκαρταδούρα με το πιο φανταχτερό περιτύλιγμα.

Με το αζημίωτο φυσικά! Όσο μεγαλύτερα τα ψέματα, τόσο ανεβαίνουν τα μπόνους. Απολύονται αυτοί που αρνούνται και όσοι δεν τα καταφέρνουν στα ψέματα.

Μετά από πολλά σούρτα φέρτα, στην επιχείρησή μου κρατώ τους πιο πιστούς, αυτοί που κάνουν καλύτερα τη δουλειά. Επίσης φροντίζω να ανανεώνομαι, προσλαμβάνοντας τους καλύτερους που δουλεύουν σε ανταγωνιστικές επιχειρήσεις.

- Για να καταφέρεις τι;

- Με τον τρόπο αυτό οι πελάτες δεν πλήττουν. Απασχολώ το μυαλό τους για να μην το κουράζουν να σκέφτονται. Τους μπερδεύω τη σκέψη με τους πολυλογάδες έμπιστους που έχω στην πρώτη γραμμή και σπεύδουν αμέσως μόλις ο πελάτης περάσει την πόρτα. Τους θαμπώνω με τις μισοξεβράκωτες κουκλάρες που πηγαινοέρχονται και γεμίζουν τα ράφια. Τους χαλαρώνω με μουσικές και χάπενιγνκ. Σε κάθε γωνία ξεπετιέται κι από μια ομορφούλα πλην χαζούλα που κερνάει όσους περάσουν από μπροστά της.

- Και οι πελάτες;

- Σοβαρά το ρωτάς; Δεν μαντεύεις; Αγοράζουν τα σκουπίδια μου χωρίς να δίνουν σημασία ούτε σε ημερομηνίες λήξης, ούτε σε ποιότητα.

Στην αγορά, φίλε μου, σημασία δεν έχει το τι πουλάς αλλά το πως!

- Αυτά δεν γίνονται! Βρες κάτι άλλο να κάνεις!

- Θες να σου αποδείξω ότι γίνονται; Δεν έχεις παρά να αντικαταστήσεις τις λέξεις:

Σκουπίδια = Δελτία Ειδήσεων μηδενικής αξιοπιστίας

Υπάλληλοι = Δημοσιογράφοι μηδενικού ήθους

Κουκλάρες = Χαζοχαρούμενα ξέκωλα-ξώβυζα μηδενικού ταλέντου

Επιχειρηματίας = Ιδιοκτήτης Τηλεοπτικού Σταθμού μηδενικής πέτσας

Πελάτες = Πολίτες μηδενικής προσπάθειας σκέψης

Υστερόγραφο

Πριν λίγες ώρες ξηλώθηκαν μερικές ακόμη κλωστές από το χουντικό πουλόβερ που έραψε η μακράν πιο ξεφτιλισμένη (δήθεν εκλεγμένη) κυβέρνηση που πέρασε από τη χώρα τα τελευταία 70 χρόνια: αποκαθηλώθηκε το λογότυπο της ΝΕΡΙΤ. 

Στις επόμενες ημέρες αναμένεται να επαναλειτουργήσει η ΕΡΤ, δύο ολόκληρα χρόνια μετά το “αποφασίζομεν και διατάσσομεν” των φασιστοτραμπούκων της σαμαροβενιζελιάδας.

Εύχομαι ολόψυχα η νέα ΕΡΤ να μην καταντήσει κυβερνητικό φερέφωνο καμιάς κυβέρνησης. 

Δεν με ενδιαφέρουν οι τηλεθεάσεις, θέλω ενημέρωση. 

Όποιος τη βρίσκει με τα νούμερα και τα "νούμερα" ας συνεχίσει να παρακολουθεί κακογουστιές, βλαχογκλαμουριές, και κιτσαρίες αλλού. 

Όποιος γεννήθηκε ηλίθιος και θέλει να πεθάνει έτσι, υπάρχουν Μπογδάνοι, Παπαχελάδες και Μπάμπηδες που τον περιμένουν. 

Όποιος αισθάνεται ότι δικαιώθηκαν οι αγώνες και οι αγωνίες ανυπότακτων-αδέσμευτων δημοσιογράφων και εργαζομένων στην ενημέρωση, ας ρίχνει μερικές ματιές και στην νέα ΕΡΤ. Δική μας είναι.

Και μια παράκληση προς όλους όσους στελεχώσουν το νέο φορέα: στο χέρι σας είναι να σας βάλουμε στην καρδιά μας. Κρατήστε ψηλά τη σημαία της αδέσμευτης δημοσιογραφίας. Αυτό θέλουμε από εσάς και τίποτα άλλο!

Αν καταντήσετε τα καραγκιοζάκια του ΣΥΡΙΖΑ ή οποιουδήποτε άλλου, θα φάτε πολύ φτύσιμο!

Αφιερωμένο εξαιρετικά: Μαριονέτες - Στέλιος Κάτσαρης

Στον εφιάλτη αυτόν που ζω
επαναστάτες και αφεντάδες
διαπληκτίζονται σαν τους φονιάδες
σαν τους γειτόνους που αντιπαθώ

Με αναγκάζουν να μπαίνω στη μέση
να διεκδικώ το δεδομένο
είναι δικό μου και επιμένω
ζητώ συγνώμη, μήπως ενοχλώ ;

Στον εφιάλτη που επιζώ
σαν μαριονέτες σακατεμένες
αυτοδιοικούμενες και σκλαβωμένες
σ' ένα χορό τόσο μαγικό

στάζει το αίμα απ' το ταβάνι
χύνονται δάκρυα ένα σωρό
το ξέρω άνθρωπε κάτι σου φταίει
κι αυτό το κάτι δεν είμαι εγώ

Ποιος Οδυσσέας και ποια Ελένη
χαμένα έπη από καιρό
αν τα αφαιρέσουμε πες μου τι μένει
τι έχεις κάνει και σε συγχωρώ

Κάνεις αντάρτη το φασίστα
κι επαναστάτη τον κάθε δειλό
και το σκουπίδι την πρώτη αρτίστα
και μου ζητάς να χειροκροτώ

Στον εφιάλτη αυτόν που ζω
επαναστάτες και αφεντάδες
διαπληκτίζονται σαν τους φονιάδες
σαν τους γειτόνους που αντιπαθώ

Στον εφιάλτη αυτόν που ζω
επαστάτες και αφεντάδες
διαπληκτίζονται σαν τους φονιάδες
σαν τους γειτόνους που αντιπαθώ

Με αναγκάζουν να μπαίνω στη μέση
να διεκδικώ το δεδομένο
είναι δικό μου και επιμένω

ζητώ συγνώμη, μήπως ενοχλώ ;