Σελίδες

Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013

Σαν παραμύθι


- Υπήρχε παιδί μου κάποτε μια παραμυθένια χώρα. Μια χώρα πανέμορφη, ζηλευτή και δοξασμένη. Με αγώνες, με ιστορία, με πολιτισμό, με προσφορά στην ανθρωπότητα. Κάποτε όλοι οι άνθρωποι την ζήλευαν γι’ αυτό που ήταν.
Τι θυμήθηκα τώρα…;
Σήμερα ούτε θέλουν να ξέρουν αν υπάρχει.

- Όμως, υπάρχει και σήμερα παππού;

- Είναι σαν να υπάρχει. Στο πέρασμα των αιώνων μίκραινε … μίκραινε … μίκραινε ολοένα και περισσότερο. Πέρασαν πολλοί από πάνω της που βοήθησαν σε αυτό. Βασιλιάδες, πρωθυπουργοί, γαλονάδες και πάλι πρωθυπουργοί και πάλι γαλονάδες. Γερμανοί αυτή τη φορά. Και πλησιάζει η ώρα που θα τούς στείλουν νέους βασιλιάδες να τους βάλουν σε σειρά. Κι αυτοί γερμανοί θα είναι.

- Γιατί; Δεν μπορούν από μόνοι τους;

- Μα όχι, τα ρωτάνε αυτά; Ποτέ δεν μπόρεσαν. Ανέκαθεν έψαχναν να βρουν καινούριο ιδιοκτήτη. Και είχαν τη συνήθεια να ψάχνουν σχεδόν πάντοτε έξω από τη χώρα τους. Το μόνο που έμαθε πολύ καλά αυτός ο πρώην περήφανος λαός είναι το ξεμάτιασμα. Να δεις πόσο εύκολα βγάζει ο ένας το μάτι του άλλου, δεν θα το πιστεύεις.

- Συνέχισε παππού, θέλω να μάθω κι άλλα.

- Που λες, σ’ αυτή την παραμυθένια χώρα σήμερα έχουν έναν σαμαρωμένο βασιλιά. Πιο πριν είχαν έναν αλλοπαρμένο, νωρίτερα έναν μαρμαρωμένο. Ο φτωχός λαός πιστεύει ότι ο βασιλιάς ένας είναι από χρόνια και τον λένε πουλημένο. Κάθε φορά αλλάζει πρόσωπο για να μην τον αναγνωρίζουν. Μυαλά όμως δεν αλλάζει. Ο φτωχός λαός συνήθισε να έχει για χρόνια τον ίδιο βασιλιά και παρά τις πίκρες που τον ποτίζει θέλει μόνο αυτόν.

- Τον πουλημένο;

- Ναι, αυτόν. Γι’ αυτό και οι υπόλοιποι αυτόν τον λαό τον λέμε βλαμμένο.

- Οι βασιλιάδες κυβερνάνε μονάχοι τους;

- Βασικά δεν κυβερνάνε ούτε αυτοί, αλλά ας μη σε μπερδεύω. Το παραμύθι λέει για ένα μεγάλο κτίριο που το λένε κοινοβούλιο. Όπως μαρτυράει η λέξη εκεί μέσα φωλιάζει η βούληση η κοινή. Δεν θα σου πω απόψε ποια λέμε ‘κοινή’ γιατί είσαι ακόμα μικρός. Εκεί μέσα που λες μαζεύονται ψευταράδες, γελωτοποιοί, άνθρωποι της νύχτας, ψευτοδιανοούμενοι, τηλεπωλητές, ημίτρελοι, καλτσοδέτες και ανεπάγγελτοι. Όλοι θέλουν να σώσουν τον εαυτό τους και την τσέπη τους. Ο βλαμμένος λαός που λέγαμε πιο πάνω έχει ταυτίσει αυτούς με το δικό του μέλλον.

- Στο κοινοβούλιο, παππού, τι δουλειά κάνουν;

- Αυτοί που κυβερνούν αγωνίζονται ποιος θα γεμίσει πιο γρήγορα το δικό του σακούλι με ανέργους. Είναι ένας αγώνας ταχύτητας στον οποίον τρέχεις γρήγορα προσπαθώντας να σκοτώνεις τους γύρω. Σαν αυτά τα παιχνίδια που παίζετε στα κομπιούτερ εσείς τα παιδιά. Το βραβείο του νικητή είναι μια θέση παραπάνω από την προηγούμενη.

- Και οι άλλοι που δεν κυβερνούν τι κάνουν;

- Οι άλλοι προσπαθούν να τσακώνονται συνέχεια για να μη κυβερνήσουν ποτέ. 

- Ο λαός πως ζει;

- Όπως μπορεί και όποιος μπορεί. Οι περισσότεροι κάνουν την ίδια δουλειά: είναι άνεργοι. Αλλά είναι τέτοιο επάγγελμα η ανεργία, που όσους και να έχει ζητάει περισσότερους. Δεν σταματάει ποτέ να θέλει κόσμο, δεν σταματάει ποτέ να της στέλνουν. Αυτή είναι η πηγή των κακών που ήρθαν.

- Δηλαδή;

- Σε πολλούς επίτηδες φτωχούς έχουν κόψει το ηλεκτρικό και ζούνε με κεριά όπως τα παλιά παλιά χρόνια. Του χρόνου οι περισσότεροι θα ζούνε σε χαρτοκούτι. Γίνονται ληστηριασμοί των σπιτ…

- Πλειστηριασμοί λέγονται παππού, το άκουσα στην τηλεόραση!

- Ληστηριασμοί είναι παιδί μου, από το ‘ληστεύω’ βγαίνει. Τους πήραν τις δουλειές, τα αυτοκίνητα, τα σπίτια, την υγεία, το μέλλον και στη θέση τους άφησαν φόρους. Με τούτα και μ’ εκείνα ο λαός θα επιστρέψει στη φύση. Θα κοιμάται στα δέντρα, σε σπηλιές, θα ανοίγει λαγούμια…
Κάθε χρόνο σε αυτό το λαό φοράνε παπούτσι ένα νούμερο μικρότερο και του λένε ‘τρέχα’. Πάνω που αρχίζει να συνηθίζει τον πόνο την επόμενη χρονιά του το βγάζουν και του φορούν ένα νούμερο πιο μικρό. Πέντε νούμερα έχει αλλάξει ίσαμε τώρα. Και σύμφωνα με το σχέδιο θα τα φορέσει όλα. Μέχρι να του σαπίσουν τα πόδια.

- Μα γιατί δεν πετάει τα παπούτσια, αφού θα τρέχει πιο γρήγορα;

- Γιατί το θέμα δεν είναι να τερματίσει. Άλλωστε μόνος του τρέχει, δεν θα τον περάσει κανείς. Το θέμα είναι να τα φοράει για να τρέχει κουτσαίνοντας και μες τα αίματα. Και, κυρίως, δεν πρέπει ποτέ να πετάξει από πάνω του τις πατερίτσες. Δάνεια τις λένε.

- Και δεν υπάρχει κανένας να ταρακουνήσει αυτό το λαό;

- Φαίνεται πως όχι. Οι πλούσιοι αρνούνται γιατί περνάνε καλά. Οι τραπεζίτες πληρώνονται από τους πλούσιους και δεν θέλουν να τους στενοχωρήσουν. Οι πολιτικοί δεν κάνουν τίποτα που θα στενοχωρούσε τους προηγούμενους. Ο λαός δεν θέλει να κάνει τίποτα για να μη στενοχωρήσει τους πολιτικούς, που δεν θέλουν να στενοχωρήσουν όλους τους προηγούμενους.

- Και από ενημέρωση;

- Την ενημέρωση που υπάρχει φαντάσου την κάτι σαν υπνωτισμό. Αυτοί που έχουν ταχθεί να κρατούν ξύπνιο το λαό είναι αυτοί που τον αποκοιμίζουν.

- Μα όλοι το ίδιο είναι;

- Όχι, ακριβώς. Στο περίπου όμως, ναι. Οι σοφοί αυτής της χώρας σώπασαν, οι πνευματικοί της άνθρωποι αποκοιμήθηκαν. Οι ποιητές της τώρα πια δεν γράφουν στίχους. Δεν γράφουν ποιήματα δεν βγάζουν στα βιβλία τις σκέψεις τους. Σήμερα πατούν κουμπιά με γράμματα ή μιλούν σε πολύχρωμα  γυαλιστερά κουτιά και το μόνο που καταφέρνουν είναι να μεγαλώνουν τις αποστάσεις με το λαό. Και ο απλός λαός γυρίζει συνέχεια γύρω γύρω από τον εαυτό του αναζητώντας κάποιον, που δεν ξέρει ούτε πως θα είναι, ούτε πως τον θέλει.

- Παππού, πρέπει κι εγώ να πάω τώρα για ύπνο. Μόνο ένα πες μου. Η ιστορία αυτή θα έχει καλό τέλος;

- Μα, παιδί μου, σου το είπα στην αρχή, παραμύθι είναι…


28 σχόλια:

  1. Με αποκοίμισες με τον..."σαμαρωμένο" βασιλιά σου Ακυβέρνητε τύπε κι όσο κι αν προσπάθησα να το πάρω χαλαρά (σαν παραμύθι) τόσο ένιωθα από την άλλη την ψυχή μου να λιώνει και να γδέρνεται...... Ακόμα δεν την πιστεύω την συμφορά ετούτη που μας βρήκε. Μ' ακούς; Ακόμα δεν την πιστεύω.......:((

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί μάτια μου κλαις και οδύρεσαι;
      Δεν στο είπα; Παραμύθι είναι!
      Θα γίνονταν ποτέ αυτά στ’ αλήθεια;

      Διαγραφή
  2. Όταν θυμώνω εγώ με τα παραμύθια κάτι ξέρω! Δεν έχω βρει ούτε ένα που να μου κάνει!
    Κι είναι και το παπούτσι που με χτυπάει στον κάλο....κι όσο σκέφτομαι ότι σε λίγο καιρό θα βάλω και μικρότερο ανακατεύομαι!

    Ήθελα να μπω νωρίς να σε διαβάσω!
    Προειδοποία κι εσύ πουλάκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα γιατί θυμώνεις με τα παραμύθια καλή μου; Αφού όλα έχουν πάντοτε ένα καλό τέλος, έτσι δεν είναι; Η μόνη διαφορά είναι πως το συγκεκριμένο δεν θα έχει ποτέ τέλος.

      Την επόμενη φορά θα ειδοποιώ. Θα βάζω πάνω δεξιά ένα σηματάκι “Ακατάλληλο για εγκέφαλους που χρησιμοποιούνται”.

      Διαγραφή
  3. Θα συμφωνήσω με το Αριστάκι από πάνω ποτέ δεν τα χώνεψα τα παραμύθια!
    Δεν ξέρω γιατί με απογοήτευαν πάντα!
    Το δικό σου παραμύθι με τσάκισε λίγο Πέτρο μου άρπαξε λίγο τις άκρες μου που λένε!
    Αντε να αρπάξουνε και τα μέσα μας μπας και φτιάξουμε ένα καλό τέλος.
    Μεταξύ μας, δύσκολο το βλέπω!
    Και τι να πεις στο έρμο το παιδάκι;;
    Οτι τα κάναμε σκατά παιδί μου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το έρμο το παιδάκι το καθησυχάζεις, του δίνεις ένα φιλί στο μέτωπο και το βάζεις για ύπνο.
      Αν καταλάβει ότι του μίλαγες αληθινά θα αρχίσει να φτιάχνει μολότοφ από το προνήπιο…

      Διαγραφή
  4. Τι παραμύθια γυρεύεις να πεις στα παιδιά; "Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα".
    Ξέρουν πολύ καλά, ότι πληρώνουν στην ραχη τους το δικό μας μαστουροπαραμύθιασμα δεκαετιών.
    Ξέρουν πως βλέπουν όλες τις πόρτες να τους κλείνονται.
    Ότι οι δρόμοι προς τα όνειρα είναι αδιέξοδοι.
    Ξέρουν ότι, αν κάνουν όνειρα και ξανοίξουν προς αυτά, αν, με αγώνες, θυσίες και αίμα, δικό τους και των γονιών τους, προοδέψουν και πλησιάσουν να τα φτάσουν, δεν θα ζήσουν ποτέ την πραγμάτωσή τους σε αυτή τη χώρα. Που στην καλύτερη, θα τους βγάλει διαβατήριο για την εξορία.
    Όπου θα ελπίζουν να ζήσουν αυτοί καλά, όσο η πατρίδα τους θα πεθαίνει καλύτερα.
    Venseremos?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τώρα γιατί το κάνεις αυτό; Πάνω που είχε αρχίσει να κλείνει το βλέφαρο κοιτάς να μας σηκώσεις απ’ το κρεβάτι; Φιρί φιρί το πας να μας αφυπνίσεις δηλαδή;
      Δεν σε καταλαβαίνω!
      Άσε μας παιδάκι μου που πας να ξεσηκώσεις έναν λαό εθισμένο στη ξάπλα.
      Άσε μας να ζήσουμε το μύθο μας σ’ αυτή τη μαγική χώρα.
      Σε πληροφορώ ότι περνάμε πολύ καλά περιμένοντας την καλή νεράιδα που θα δώσει μια με το μαγικό της ραβδί και θα τα αλλάξει όλα!
      Να δεις, ούτε το μικρό μας δαχτυλάκι δεν θα χρειαστεί να κουνήσουμε…

      Διαγραφή
  5. Απόλυτα συγκινητικός...!
    Κάθε απάντηση στο εγγονάκι και μια πετριά, όοοχι σαν τη φιλενάδα..., ογκόλιθος, ένα πράμα!!!
    Πολύ όμορφη ανάρτηση, απ' αυτές που αφήνουν μια πίκρα, τέτοια, που δε σε σώζουν όλα τα γλυκά του κουταλιού όλης της Ελλάδας μαζί!!!
    Καλό σου βράδυ, βρε Ακυβέρνητε καπετάνιε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στο επόμενο παραμύθι θα συνεργαστώ με ζαχαροπλάστη για να μου κρατάει τα ίσα όταν ξεφεύγω!
      Καλησπέρα και πάω για ένα του κουταλιού που μου το θύμισες…

      Διαγραφή
    2. Πέτρο, στο σχόλιό μου παραπάνω έμεινα ανώνυμη...
      Έχω καταλήξει τελείως ξεχασιάρα!!!
      Γλαύκη

      Διαγραφή
    3. Σε κατάλαβα Γλαύκη. Φτιάξε πάντως έναν λογαριασμό google. Εύκολο είναι.
      Καλό σου βράδυ.

      Διαγραφή
  6. Το πιο αληθινό παραμύθι που θα μπορούσε να γραφτεί!!!
    Πώς το σκέφτηκες βρε Πέτρο; Όλη μας η αλήθεια γυμνή μέσα απ' τη διήγηση σ' ένα παιδί! Με απλά λόγια, για να δούμε κατάφατσα τον καθρέφτη μας!
    Τα συγχαρητήρια μου Πέτρο. Σήμερα ανακάλυψα άλλη μια πτυχή της συγγραφικής σου δεινότητας. Είσαι μαιτρ αγαπητέ...
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία, θα αστειεύεσαι! Μιλάς εσύ για συγγραφική δεινότητα; Δεν με χωράει και η ντουλάπα να μπω να κρυφτώ.
      Καλησπέρα και σε ευχαριστώ.

      Διαγραφή
  7. Ένα παραμύθι που δεν αρέσει σε κανέναν...άσε που δε θα έχει ποτέ ευτυχισμένο τέλος...
    Όλα τα παραμύθια τελειώνουν αισιόδοξα...έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα λένε.....σε τούτο δω, ζουν αυτοί καλύτερα κι εμείς ζούμε δε ζούμε!...
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε, και συ τώρα! Ας μη ζήσουν και όλοι, δεν θα χαλάσει δα κι ο κόσμος. Ας ζήσουν καλά κάποιοι και οι άλλοι ας ψοφήσουν. Μη το κάνουμε και θέμα. Δεν βλέπω το λόγο δηλαδή!
      Καλησπέρα με την ευχή να κρατάμε τα παιδιά ξύπνια.
      Αρκετά με τα παραμύθια που αποκοίμισαν εμάς…

      Διαγραφή
  8. Το καημένο το παιδί με αυτά που άκουσε από τον παππού το βλέπω να την κοπανάει από αυτήν την παραδεισένια χώρα πριν τελειώσει το δημοτικό!
    Και αυτός ο παππούς γιατί του είπε όλη την αλήθεια;
    Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ποια αλήθεια; Είδες πουθενά οτιδήποτε που σου θυμίζει κάτι γνωστό;
      Αυτή η χώρα, το είπαμε, είναι παραμυθένια. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι διαβολική σύμπτωση.
      Ούτε η πιο νοσηρή φαντασία δεν διανοείται πως όλα αυτά θα μπορούσαν να συμβαίνουν στ’ αλήθεια.
      Όνειρα γλυκά…

      Διαγραφή
  9. Έλα,μη μας παραμυθιάζεις άλλο Πέτρο!Υπόσχεσαι ότι αύριο που θα ξυπνήσω το πρωί δεν θα θυμάμαι τίποτα?Με πληγώνουν τέτοια παραμύθια.Θέλω τα άλλα με το καλό τέλος.Εκείνα που τελειώνουν με το...και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτή η χώρα πριν λίγες ανέκαμψε. Η κυβέρνηση ζήτησε συγγνώμη, παραιτήθηκε και παραδόθηκε στη Δικαιοσύνη, οι φόροι σταμάτησαν ενώ ήδη άρχισαν οι επιστροφές των προηγούμενων. Άνοιξαν χιλιάδες εργοστάσια και από το πρωί ζητούν κόσμο. Οι επιστήμονες επιστρέφουν στον τόπο τους, ο ΟΑΕΔ έκλεισε οριστικά, οι κάτοικοι άρχισαν να χαμογελούν και πάλι, τα παιδιά απέκτησαν μέλλον.

      Καλύτερα τώρα;

      Διαγραφή
  10. Αχ βρε Πέτρο....Πονάει αυτό το παραμύθι κι είδα πολλούς ανθρώπους πονεμένους τις τελευταίες μέρες. Το θέμα είναι ποιος θα γράψει το τέλος...

    http://www.youtube.com/watch?v=90z_HYOyF0A

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρόκειται για φανταστική ιστορία, δεν το ξεκαθάρισα;
      Μα πως την πατήσατε όλοι και την πιστέψατε; Απορώ!
      (το τραγούδι από τα αγαπημένα μου)

      Διαγραφή
  11. Μην του λες τέτοια του παιδιού!
    Θα βγει τερατάκι!

    Πες του ένα άλλο καλό, που μου 'ρθε στο μυαλό.
    Παραμύθι και με γέλιο κιόλας.
    Success story το λένε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν διαβάζω πορνό στα παιδιά. Άκου Success story…!!!
      Ήμαρτον ρε φίλε!

      Διαγραφή
  12. Και όμως είναι η αλήθεια που δεν θέλουμε να δούμε!
    Είναι αυτή που μας πληγώνει και μας πονά!
    Πότε επιτέλους θα ξυπνήσουμε να τους δώσουμε τα παπούτσια στο χέρι!
    Σαμαρωμένους βασιλιάδες και μαρμαρωμένους δεν θέλουμε καλά είναι πια,

    Στο χέρι μας είναι να το αλλάξουμε
    τι φταίνε και τα παιδιά μας
    να πληρώνουν τις μ@@ς μας??

    Καλό ΣβΚ
    με φιλιά θαλασσινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρεις αγαπητή zoyzoy, μπορώ να παινεύομαι πως αυτοί που συχνάζουν εδώ μέσα είναι ήδη ξύπνιοι.
      Αλίμονο από τους υπόλοιπους που μένουν με ανοιχτό το στόμα όταν ακούν Σαμαρά, Βενιζέλο, Παπαχελά, Μπάμπη, Πρετεντέρη και λοιπά μηρυκαστικά και περιμένουν την ώρα να κουνήσουν σημαιούλες κάτω από μπαλκόνια.
      Όσο σκέφτομαι πως παραδίδουμε στα παιδιά μας μια Ελλάδα χειρότερη από αυτή που βρήκαμε, γίνομαι ακόμη χειρότερα…
      Καλό Σαββατοκύριακο και σε σένα.

      Διαγραφή
  13. Μιας και ο λόγος για "παραμύθια", αντί για σχόλιό μου το ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη, "Στο παιδί μου":

    «Στο παιδί μου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια
    Και του μιλούσανε για Δράκους και για το πιστό σκυλί
    Για τα ταξίδια της Πεντάμορφης και για τον άγριο λύκο
    Μα στο παιδί μου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια
    Τώρα, τα βράδια, κάθομαι και του μιλώ
    Λέω το σκύλο σκύλο, το λύκο λύκο, το σκοτάδι σκοτάδι,
    Του δείχνω με το χέρι τους κακούς, του μαθαίνω
    Oνόματα σαν προσευχές, του τραγουδώ τους νεκρούς μας.
    Α, φτάνει πια! Πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά.»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο παππούς για να μη πει στο εγγόνι την "αλήθεια"
      επέλεξε να του μιλήσει αλλιώς, λέγοντας ..."παραμύθια".

      Διαγραφή