“Ένα
ρέγγο, ένα τέταρτο ελ…”
“Περίμενε ρε Μάκη, δε βλέπεις ότι έχω πελάτη; Λοιπόν κυρία Ευανθία, αντί για πατάτες γιαχνί, γιατί δεν παίρνεις κι αυτόν τον βακαλάο να κάνεις σκορδαλιά;”
“Περίμενε ρε Μάκη, δε βλέπεις ότι έχω πελάτη; Λοιπόν κυρία Ευανθία, αντί για πατάτες γιαχνί, γιατί δεν παίρνεις κι αυτόν τον βακαλάο να κάνεις σκορδαλιά;”
Η
κυρά Ευανθία ξεκούμπωσε δειλά το πορτοφολάκι της, μήπως από το σπίτι μέχρι το
μπακάλικο του κυρ Αναστάση γέννησε κανα πενηντάρικο. Αλλά που…
“Για
λεφτά μη σκοτίζεσαι, μου τα δίνεις όποτε έχεις”, την πρόλαβε ο μπακάλης.
“Κι
άλλα βρε παιδί μου; Θα μαζευτούνε πολλά.”
“Ε,
και; Γιατί μου χολοσκάς καλή μου κυρία Ευανθία; Μήπως τα σηκώνεις στην πλάτη
σου; Στη δική μου πλάτη τα ‘χω. με είδες εμένα να διαμαρτύρομαι;”
Η
κυρά Ευανθία πήρε το μπακαλιάρο τυλιγμένο στο χαρτί, χαμογέλασε του κυρ
Αναστάση και τον ευχαρίστησε. Βγαίνοντας μου χάιδεψε το κεφάλι και μου παρήγγειλε
να δώκω χαιρετίσματα στη μάνα.
“Λοιπόν,
Μάκη, τώρα σε ακούω. Γιατί τόσες φούριες;”
“Πρώτα
πρώτα το Μάκης κομμένο. Γεράσιμο με λένε. Το Σεπτέμβρη θα πάω σκολείο και θα
βάλω και μακρύ παντελόνι. Άμα θες να ξανάρθω να μη με ξαναπείς Μάκη. Ντάξει;”
“Εντάξει
κύριε Γεράσιμε. Χαχα! Λοιπόν, για μολόγα τα ψώνια.”
“Θέλω
ένα ρέγγο, ένα τέταρτο ελιές … Καλαμών ε! όχι πάλι θρούμπες, μου είπε η μάνα
μου. Βάλε φέτα κανά μισόκιλο και να μου γεμίσεις την πεντακοσάρα κρασί χύμα από
το άσπρο. Δυο πακέτα μακαρόνι χοντρό και μισό κιλό βούτυρο πρώτο. Και τρία
τέταρτα αλεύρι από το καλό. Θα κάνει τηγανίτες. Α! και δυό χαρτιά υγείας.”
“Αυτά
είναι όλα;”
“Αυτά”,
του είπα με σιγουριά.
“Γιατί
ρε Μά… Γεράσιμε δεν στα γράφουν; Θα ξεχάσεις κανένα και θα ‘ρχεσαι πάλι.”
“Και
ποιος θα τα διαβάσει κυρ Αναστάση; Γράμματα δεν ξέρω. Είπαμε, το Σεπτέμβρη…”
“Θα
μου δώσεις εμένα το χαρτί ρε Γεράσιμε!”
“Ξέρεις
κυρ Αναστάση να διαβάζεις τα γράμματα;;; Επειδής σε βλέπω να γράφεις συνέχεια
νούμερα, νόμιζα ότι μόνο απ’ αριθμούς ξέρεις.”
“Χαχά!
Καλός είσαι συ!! Και γιατί τόσα πολλά; Θα ‘ρθουν μουσαφιραίοι;”
“Δεν
σου λέω!”, του είπα και το φχαριστήθηκα!
Όση
ώρα ο κυρ Αναστάσης γέμιζε το ζεμπίλι μου, εγώ έχωνα το χέρι μου κρυφά στο σακί
με τις φακές. Χωνόταν ολάκερο το χέρι και πολύ μ’ άρεσε που με γαργάλαγαν. Μόνο
στα φασόλια δυσκολευόμουν. Μια φορά που με είχε πάρει χαμπάρι ο κυρ Αναστάσης
και μου έβαλε τις φωνές, έφυγα τρέχοντας απ’ το μπακάλικο. Ξοπίσω μου έτρεχαν
και οι φακές που σκόρπιζα. Μια ολόκληρη μέρα τις σκούπιζε…!
“Έτοιμος
Μάκ… Γεράσιμε. Τίποτ’ άλλο;”
“Ναι,
γράφ’ τα! Και που ‘σαι; Να προσέχεις πως μιλάς στους πελάτες γιατί θα σου
φύγουν.”
“Θα
μου φύγουν ρίχνοντας πάλι τις φακές κάτω;”
Με
είχε δει ο άτιμος! Έφυγα τρέχοντας και παραλίγο να φάω τα μούτρα μου στο
σκαλοπάτι.
“Κυρ
Παντελή, ένα κιλό ψωμί θα μου δώκεις. Από το στριφτό, αν έχεις, με τα σουσάμια.”
“Μου
τέλειωσε παιδί μου. Βγάζω κι άλλο σε λίγο. Θες να περιμένεις;”
“Όχι,
βιάζομαι. Άμα γίνει να στείλεις τον Γιάννη με το ποδήλατο. Και να τα γράψεις,
ε;”
“Και
γιατί να σε χαρώ θες τόσο πολύ; Περιμένετε κανέναν;”
“Έρχεται
σήμερα ο θείος μου με τη θεία μου από την Αμερική. Θα γνωρίσω και την
ξαδελφούλα μου! Άντε να φύγω τώρα γιατί το μυαλό σας όλοι στο κουτσομπολιό το
‘χετε.”
Θα
ερχόταν η μοναδική μου ξαδέλφη. Η αδελφούλα μου είναι ακόμη πολύ μωρό για να
της πιάσω κουβέντα. Όσες μέρες μείνουν μαζί μας θα έχω κάποιον να μιλάω. Είναι
μέρες τώρα που το σκέφτομαι και τις νύχτες δεν κλείνω μάτι.
Μόλις
έφτασα σπίτι είδα τη μάνα μου που κατάβρεχε το δρόμο για τη σκόνη. Έβαλα τα
ψώνια στο τραπέζι και βγήκα να παίξω.
Η
κόρνα ακουγόταν από μακριά και όλη η πιτσιρικαρία της γειτονιάς μας έτρεχε πίσω
από τα δύο αυτοκίνητα. Μπροστά πήγαινε ο θείος μου και πίσω ένα φορτηγάκι.
Τι
αμαξάρα ήταν αυτή! Μεγάλη, μαύρη, γυαλιστερή με ασημένιες λουρίδες στις πόρτες.
Μόνο που δεν είχε ταβάνι. Ήθελα να ‘ξερα τι κάνουν όταν βρέχει! Βγαίνουν έξω με
τους κουβάδες;
Πιαστήκαμε
στις αγκαλιές και τα φιλιά καταμεσής του δρόμου. Τα γέλια και οι φωνές πρέπει
να ακούστηκαν στο μεγάλο δρόμο με την άσφαλτο. Μαζί με τη φασαρία των φίλων μου
που περιεργάζονταν την αμαξάρα ακουγόμασταν σα συλλαλητήριο.
Ο
θείος μου βόηθησε τον οδηγό του φορτηγού και κατέβασαν ένα μεγάλο χαρτοκούτι.
Το έσπρωξαν μέχρι μέσα και το βάλανε στην κουζίνα. Η μάνα άδειασε το παλιό ψυγείο
με τον πάγο και αυτοί το τράβηξαν στην αυλή. Ύστερα ο θείος έβγαλε κάτι
χαρτονομίσματα ξένα και τα έδωσε του φορτηγατζή, χτυπώντας τον στην πλάτη.
Έσκισε
τα χαρτόνια και από μέσα ξεπρόβαλλε ένα θεόρατο ολοκαίνουριο ψυγείο. Είχε μια
μεγάλη πόρτα και από πάνω της μια μικρή. Την απάνω δεν την έφτανα.
“Ελπίζω
να σηκώνει η ασφάλεια”, είπε ο θείος όταν το έβαζε στην μπρίζα.
Ποια
είναι η ασφάλεια που σηκώνει, ούτε που ρώτησα.
Ύστερα
ο θείος μου ‘δωσε να ανοίξω ένα μεγάλο κουτί τυλιγμένο σε χαρτόνι που ‘χε και
φιόγκο. Παναγιά μου! Ένα φορτηγό με τεράστιες ρόδες με μια τσουγκράνα και ένα
φτυάρι μαζί.
“Δικό
μου;” τον ρώτησα. Χαμογελώντας κούνησε το κεφάλι του.
Ε,
ρε μάγκες τι έχει να γίνει!
Η
μάνα μου τούς έβγαλε γλυκό του κουταλιού. Μέρες τώρα μου φώναζε να μην αδειάσω
το βαζάκι με το κεράσι και «ντροπιαστώ στους ανθρώπους». Η θεία μου φόραγε ένα
μεγάλο άσπρο γάντι στο ένα της χέρι (δεν έσκαγε με τόση ζέστη;) και κούναγε
συνέχεια ένα πράμα για να κάνει αέρα στα μούτρα της. Μέσα από τα μαύρα της γυαλιά,
που ούτε για μια στιγμή δεν έβγαλε, χάζευε το σπίτι μας. Μάλλον δεν άρεσε της
αμερικάνας αυτό που έβλεπε, αλλά σκοτίστηκα. Εγώ είχα την ξαδελφούλα μου να
παίζω.
“Θες
να κάνουμε κούνια; Είναι μια πορτοκαλιά στο απέναντι οικόπεδο και ο μπαμπάς
έχει κρεμάσει ένα σκοινί με μια σαμπρέλα. Είναι απίθανα σου λέω”, είπα στη
Τζόαν.
“Όκι,
εβκαριστώ. Ντε τέλω λερώσει φουστάνι μου.”
“Τι
γλώσσα μιλάει;” ρώτησα τη μάνα μου. “Έτσι είναι τα αμερικάνικα; Μοιάζουνε λιγουλάκι
με τα δικά μας!”
“Ελληνικά
μιλάει το κορίτσι Μάκη μου”, μου απάντησε σφίγγοντας τα δόντια της. “Άντε Ιωάννα
μου, πηγαίνετε έξω να παίξετε με τον Μάκη.”
“Γεράσιμος
μη πω τίποτα! Γεράσιμος!!!”
Ευτυχώς
δεν μ’ άκουσε και γλίτωσα τη φάπα. Όχι μπροστά στους θειούς μου, όταν θα
‘φευγαν.
“Τι
θα γίνει λοιπόν; Μέσα θα μείνεις; Έλα έξω και μην κάνεις κούνια. Κάτσε να με
κοιτάς πόσο ψηλά ανεβαίνω.”
Αυτή
γύρισε και κοίταξε τον θείο μου. “Τελεβίζιον ντάντι;” τον ρώτησε και αυτός την
πήρε κοντά του και της ψιθύρισε κάτι στ’ αυτί.
“Μήπως
θες να πάμε στα χώματα να παίξουμε με το φορτηγό μου;”
“Λερώσει
φουστάνι μου”, είπε πάλι.
“Ε,
και αν λερωθεί τι έγινε; Θα στο πλύνει η θειά. Καθαρά τα πλένετε;”
Η
μάνα μου γούρλωσε τα μάτια και δάγκωσε το δάχτυλό της.
“Γυαλένια;
Θες να παίξουμε γυαλένια;”
Η
ξαδέλφη ούτε καν μου απάντησε.
“Ψηλομύτα…!”,
είπα μέσα μου.
Το
μεσημέρι γύρισε και ο μπαμπάς απ’ την οικοδομή. Φιλήθηκαν με τον αδελφό του
μέσα στα κλάματα (λες και χάσαμε κανέναν) κι ύστερα πήγε να κάνει μπάνιο για να
φιλήσει τη νύφη του και την ψηλομύτα. Αργότερα καθίσαμε στο τραπέζι εκτός από
τη μάνα που είχε πάει να δώσει γάλα στη μπέμπα.
Ο
μπαμπάς με τον θείο κουβέντιαζαν μεσ’ τα γέλια, πίνοντας το κρασάκι τους και τσιμπολογώντας
κάτι μεζεδάκια πριν σερβιριστεί το φαί. Η θειά ήταν έξω και έκοβε βόλτες στην
αυλή μας, χωρίς να αποχωρίζεται το γάντι, εκείνο που κάνει αέρα και τα μαύρα της
γυαλιά. Αφού περιεργάστηκε τις γλάστρες είχε κολλήσει να κοιτάει το κοτέτσι.
Από μακριά όμως και κρατώντας τη μύτη της. Είπα του πατέρα μου στ’ αυτί να πάω
να της δώσω ένα μανταλάκι κι αυτός μου ‘δωσε μια στον ώμο και με ξανακάθισε στη
καρέκλα.
Η
ψηλομύτα χτένιζε μια κούκλα και μετά την έβαζε στο καροτσάκι της. Μετά την
ξαναέβγαζε και την ξαναχτένιζε. Σοβαρή δουλειά!
Εγώ
χάζευα το ψυγείο!
Τι
πράμα είναι τούτο; Και τι φασαρία είναι αυτή που κάνει!
Ρώτησα
όμως κι έμαθα. Από κάτω βάζουνε τα αυγά, τα βούτυρα, τα τυριά και τα κρέατα
(άμα έχουνε) κι από πάνω αυτά που θα φάνε από βδομάδα. Και τα παγάκια! Γέμισε
με νερό η μάνα κάτι θήκες που πέσανε μόλις άνοιξε την απάνω πόρτα και μετά από
λίγες ώρες, λέει, το νερό θα πάγωνε. Απίθανο, ε!
Περίμενα
πώς και πώς το νερό να παγώσει. Θα ‘ναι σαν το παγωτό που μου ‘χε πάρει πέρσι ο
μπαμπάς στην πλατεία, όταν η μαμά του είπε ότι ήταν γκαστρωμένη. Μπορεί να μην
έχει ίδια γεύση αλλά θα είναι κρύο. Κι εγώ αυτό θέλω!
Το
βραδάκι οι θείοι μου και η αντιπαθητική φύγανε. Είχανε κλείσει δωμάτιο σε
ξενοδοχείο γιατί το σπίτι μας είναι πολύ μικρό και αυτοί δεν έχουν μάθει να
κοιμούνται στρωματσάδα. Άσε που τη νύχτα το κοτέτσι μυρίζει πιο πολύ και δεν
μας περισσεύουν μανταλάκια. Ευτυχώς να λέμε, γιατί η ψηλομύτα μού την σβούριζε
και μόνο που την έβλεπα.
Το
μόνο που μας έμεινε ήταν το ψυγείο. Όταν οι δικοί μου έπεσαν για ύπνο άφησα να
περάσει λίγη ώρα και πήγα στη κουζίνα να το δω. Άνοιγα την πόρτα μέχρι να βρω
σε ποιο σημείο σβήνει εκείνη η λάμπα και σε ποιο ανάβει. Με το ένα χέρι
ανοιγόκλεινα την πόρτα και με τ’ άλλο κράταγα το στόμα μην ακούσουν τα γέλια
μου.
Ωπ!
Τα παγάκια! Αυτά τα είχα ξεχάσει. Τράβηξα μια καρέκλα κοντά και ανέβηκα πάνω
της. Έπιασα το πόμολο και άνοιξα την απάνω πόρτα. Ήταν εκεί και με περίμεναν.
Δεν
ξεκόλλαγαν με τίποτα. Τα χτύπησα στην άκρη του τραπεζιού και τα μισά έπεσαν στο
πάτωμα!
“Μάκηηη!
Τι κάνεις στη κουζίνα;”
“Τίποτα
μαμά. Λίγο νερό ήρθα να πιώ.”
Τα
μάζεψα γρήγορα και τα πέταξα στο νεροχύτη. Πήρα μετά ένα από αυτά που είχαν
μείνει και το ‘βαλα στο στόμα μου. Στην αρχή ήταν ωραία. Μετά άρχισε να
μουδιάζει η γλώσσα και να με πονάει το σαγόνι. Το γύριζα γύρω γύρω αλλά δεν
άντεξα για πολύ. Τελικά το ‘φτυσα!
“Μάκηηη!!
Τι κάνεις ακόμα στη κουζίνα;”
“Τίποτα
μαμά. Ξάπλωσα.”
“Και
Γεράσιμος, μη πω τίποτα. Γεράσιμος…!!!”
........................................................................
Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στον Διαγωνισμό
Γέλιου της Αριστέας.
Ευχαριστώ όσους την ψήφισαν (επειδή
έχουν χιούμορ), αλλά και όσους δεν την ψήφισαν (που δεν…!).
Μόνο μην επαναληφθεί γιατί θα σας
κλειδώσω στο υπόγειο χωρίς φαί!
Και κάτι τελευταίο. Ο τίτλος έχει διπλή σημασία: το δεύτερο “ψυγείο” που μας έφεραν
ήταν η κρύα, στριφνή και απόμακρη ξαδέλφη.
αχαχαχαχαχα! Έλιωσα με την τελευταία φωτογραφία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Πέτρο μου! Τα συγχαρητήρια μου για την υπέροχη ιστορία που μας έδωσες να διαβάσουμε!
Μεταφέρω το σχόλιο της Λυσίππης που μου άρεσε τόσο πολύ όταν βαθμολογούσε:
"Το 3 πάει στο οχτώ, μας φέρανε ψυγείο
για το παιδί που το λεν Γεράσιμο και το 'πε φορές εικοσιδύο."
Φιλιά πολλά και βιαστικά! Έχω μια (ακόμα πανηγυρική) ανάρτηση να βγάλω στον αέρα! :))
Και καλό Σαββατοκύριακο :)))
ΔιαγραφήΑ, ναι! Αυτή η φατσούλα σε εμπνέει να γράψεις ολόκληρο βιβλίο!
ΔιαγραφήΠάντως είναι λάθος να μη ψηφίζεις κι εσύ. Είμαι σίγουρος ότι θα ψήφιζες εμένα και ο παρακάτω θα είχε καταπιεί τη μασέλα του.
Καλό μας Σαββατοκύριακο και καλή μας ψήφο.
Καλημερα Πετρο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητηρια για τη συμμετοχη! Φυσικα και γελασαμε!
Ωραια εμπνευση ειχες παντως!
Γελασα επισης και με το υστερογραφο σου!
Καλο σκ να εχεις ευχομαι!
Ευχαριστώ Κική.
ΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο και καλή επιλογή αύριο.
Γιατί το ψυγείο δεν έχει σεμεδάκι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τι θα κάνουμε εμείς που έχουμε συνηθίσει να κάνουμε περα το σεμέν, για να ανοίξουμε την κατάψυξη;
Να τα δώσεις για κολλάρισμα... κι έτσι ως δια μαγείας θα εξαφανιστούν. Η συνήθεια δεν είναι καλό πράμα!
Διαγραφή@Μαζεστίξ
ΔιαγραφήΤο σεμεδάκι αυτή τη στιγμή πλένεται και έχασε την ευκαιρία να φωτογραφηθεί.
Καλά εσύ αυτό πρόσεξες;
Ε ρε τι κάνει το άχτι!!!
(Ώρες ώρες σκέφτομαι μήπως ο κόσμος αγόραζε ψυγεία, τηλεοράσεις και καναπέδες για να έχει να βάζει κάπου τα σεμεδάκια…)
@Γλαύκη
Πληροφορίες περί κολλαρίσματος παρακαλώ;
Ο νους μου οργιάζει…
Πετρή, βλέπω κάθεστε ήσυχα τώρα στην παραλία... Μπράβο, τα παιδάκια!!! Χαχαχα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν, το κείμενό σου δεν το πέτυχε το δικό μου βόλι, όμως δεν φταίω εγώ, αλλά ο παραπάνω ταραξίας της μπλογκο-τάξης ! Αυτός και η Κανελλάκη!
Μάλιστα, αυτοί οι δυό!
Εκείνος με τις προστυχιές..., ο οποίος έταζε τον ουρανό με τ' άστρα, για να του ρίξουμε το βόλι!!
Εκείνη μάς έλεγε ότι πρέπει να συνεχίσει την παράδοση της πρωτιάς και να έχει ξανά τη γλύκα της εξουσίας και θα μάς πρόσφερε τη βοήθειά της σε επόμενους διαγωνισμούς!!
Αμέ, τι νόμιζες;;; Έτσι, γίνονται αυτά, Πέτρο μου!!! Όχι, με τον σταυρό στο χέρι!!!
Πέρα από την πλάκα, το κείμενό σου σαν τον παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο!!!
Πλούσιες εικόνες κι ένας Γεράσιμος χαμένος ανάμεσα στο ψυγείο, την ξινή, την μαμά και τον Μάκη που δεν τον γούσταρε καθόλου. Γεράσιμο, τον ήθελε και είχε δίκιο!! Αχ, αυτές οι αγορομάνες!!!
Και εις άλλα με υγεία, Πετρή μου!!!
Που μας είδες; Εγώ κοντά με αυτόν;
ΔιαγραφήΚάποιο λάθος κάνεις!
Θα μας είχαν γράψει οι εφημερίδες παιδάκι μου!
Αν σας αρέσουν και εξιτάρεστε με κάτι τέτοια την επόμενη φορά θα βάλω να δω τσόντα και θα κάνω απομαγνητοφώνηση. Προστυχιές θέλετε; Σε ζωντανή μετάδοση θα έχετε.
Αφήνω κατά μέρος τις φακές και τους Γεράσιμους και πιάνω τις σαμπάνιες και τις Τζούλιες. Καλά είναι;
Με την Μαρία δεν τα βάζω. Όταν μιλάει αυτή οι υπόλοιποι βάζουμε όπισθεν…
"...να δω τσόντα και θα κάνω απομαγνητοφώνηση" ...
ΔιαγραφήΗ Ελλάδα της Τζούλιας είναι, δεν το έχεις καταλάβει, Πετρή;;;
εγώ Πέτρο μου, αν ήξερα την κόντρα σου με τον κ. Μαζεστίξ ,κάλλιο να μου κοβότανε το χέρι ,παρά που πηγα και τον ψηφισα με τους περισσότερους ψήφους,αλλά δεν το ήξερα....ήμουν διχασμένη ανάμεσα στο δικό σου και σ'αυτόν και τελικά (μάγια μου έκαναν ,δεν εξηγειται διαφορετικά) σου έδωσα μία μονάδα....πολύ ωραία η ιστορία σου ,μπράβο!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό Σαββατοκύριακο να έχεις !
Ποια κόντρα βρε Νάσια; Πλάκα κάνουμε. Εγώ έχω φτάσει στην κορυφή του βουνού και αυτός αναπνέει τη σκόνη μου.
ΔιαγραφήΔεν τα βάζουμε με τα μικρά παιδιά. Σαν να κλέβεις εκκλησία είναι!
Στον επόμενο διαγωνισμό θα ζητήσω από την Αριστέα να φέρει παπά να διαβάσει μήπως και λυθούν τα μάγια που έκανε σε όλες…
Καλό Σαββατοκύριακο.
Μα τι άλλο να σχολιάσω αλήθεια, για μια υπέροχη ιστορία, που μόλις την διάβασα ήθελα να της δώσω αμέσως το τριάρι μου; Με πήγες σε εκείνα τα χρόνια του ασπρόμαυρου κινηματογράφου και ξέρει ο...πιο πιο πιο πάνω, πόσο πολύ λατρεύω τον ελληνικό κινηματογράφο, ε; Άντε, φιλιά! Στον Ακυβέρνητο εννοούσα καλέ, που πήγε ο νους σας; ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ από πάνω έχει ζήσει πριν ανακαλυφθεί ο κινηματογράφος. Γούστο μηδέν!
ΔιαγραφήΕυχαριστώ για το τριάρι. Μόνο εσύ έχεις την αίσθηση του καλού. Μόνο εσύ μπορείς να διακρίνεις το γνήσιο, το ανόθευτο, το αστείρευτο, το υγιές! (Σλουυυυυρπ!!!)
Ο άλλος μας γέμισε με αχ και βαχ. Και να ξέρεις, δεν τον ψήφισα γιατί μου θύμισε τον αντωνοβαγγέλα όταν σχεδιάζει τα νέα πηδημ… νομοσχέδια.
(Μπορώ να σβήσω το σχόλιό σου; Θα το διαβάσει ο στούρνος και θα νομίζει ότι μου έγραψες κανα διαμέρισμα)
Καλησπέρα Πέτρο
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιστορία σου εξαίσια κι εκείνο το μουτράκι
που έβαλες στο τέλος ανεκδιήγητο!!!!
φιλία πολλά και καλό βόλι αύριο
Ευχαριστώ πολύ.
ΔιαγραφήΚαλό βόλι για να μην έχουμε και τύψεις.
Την διάβασα τώρα και την καταχάρηκα γιατί δεν μπορούσα ούτε να διαβάσω ούτε να ψηφίσω οπότε εξαιρούμαι της τιμωρίας !!! Το άλλο που το πας !!! Ημουν και εγώ ένα στριμμένο Νοτιοαμερικανάκι !!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σ/Κ
Νικόλ μου εσύ ασφαλώς και εξαιρείσαι!!!
ΔιαγραφήΝα είσαι σίγουρη ότι η αγάπη όλων μας σας συντροφεύει.
Όταν λες στριμμένο Νοτιοαμερικανάκι; Στείλε φωτογραφία να την συγκρίνω με την στριμμένη πιτσιρίκα και τα λέμε.
Καλό Σαββατοκύριακο και πάντα με υγεία.
χαχαχαχα πολύ ωραίο το κείμενο αλλά την παρασταση έκλεψε η τελευταία φωτογραφία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ Αριάδνη.
ΔιαγραφήΠέτρο, μήτε που πήγε ο μυαλός μου ότι κρυβόσουν πίσω απ' το ψυγείο. Μα μόνο τα μουστάκια σου θέλουν τρεις πιθαμές καραβόπανο για να κρυφτούν... Μπράβο ρε Ακυβέρνητε! Έχεις αστείρευτο ταλέντο στη γραφή! Με ότι κι αν καταπιάνεσαι, το αποθεώνεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να γράψετε κάτι από κοινού με τον άσπονδο φίλο σου. Οι διάλογοι σας στα σχόλια, είναι υπέροχοι. Χαίρομαι να σας διαβάζω!!!
Ο επίλογος για την ξαδέρφη και η φωτογραφία, κορυφαία!!!
Να'σαι καλά!
Εγώ μ’ αυτόν; Ούτε πυρετό μαζί!
ΔιαγραφήΚαι θα σου εκμυστηρευτώ κάτι (έλα κοντά στο μόνιτορ γιατί θα το πω σιγά)
Μετάνιωσα που συμμετείχα στην κοινή ανάρτηση για τα χημικά της Συρίας. Έπρεπε να καθίσω να γράψω το δικό μου άρθρο:
“Λέμε ΟΧΙ στην σχεδιαζόμενη καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας στο θαλάσσιο χώρο δυτικά της Κρήτης. Στοχευμένη δράση: Ρίχτε τα όλα στο κεφάλι του Μαζεστίξ. Κάπου εκεί γύρω είναι.”
Να περάσω η να κρυφτό πίσω από το.......ψυγείο;
ΑπάντησηΔιαγραφή3 βαθμούς μπουμπούνισα στο Ποτάμι του Μαζεστίξ!
Μη με διώχνεις καλέ!
Φεύγω και μόνη μου για την..... στοργική αγκαλιά του Μαζεστίξ(ελπίζω)
Θα επιστρέψω όταν ο θείος από την Αμερική εμφανιστεί με......ηλεκτρική σκούπα!
Τις φιλούρες μου Πέτρο
Να κρυφτείς και να μη βγεις άμα δεν σου πω!
ΔιαγραφήΟρίστε μας! Που σας φουσκώνει τα μυαλά με ποτάμια και κρεβάτια και μένα με αφήσατε στα κρύα του λουτρού με τα παγάκια του Γεράσιμου.
Θες τη στοργική αγκαλιά του;
Να πας! Να πας! Αλλά είναι έρως, ή επιπολαιότης; Για την οποία μια μέρα θα μετανιώσεις, και θα ξεπέσεις, και θα δυστυχήσεις. Αλλά κι αν δυστυχήσεις την πόρτα εμένα να χτυπήσεις. Αττίκ μουστάκια...
Πέτρο κι εγώ στο ποτάμι έβρεξα λίγο τα ταλαιπωρημένα ποδαράκια μου, έδωσα ένα βαθμό, γιατί το 3άρι μου πήγε στο πετροκόριτσο που κρυφοκοίταγε πάνω απο τον ώμο μου και περιέγραψε στιχουργικώς την αγωνία μου να βγάλω άκρη με τον blogger...θα επανέλθω παρέα με τη Xristin όταν ο Μάκης/Γεράσιμος μας συνεχίσει τη διήγηση μετά την νέα άφιξη
ΑπάντησηΔιαγραφήτων θείων απο Αμερική με...πλυντήριο...Η εξαδέλφη φατσούλα, στριφνή αλλά νοστιμούλα...
Δεν σας συγχωρώ!
ΔιαγραφήΜε καταντήσατε από το πρωί να πίνω (άλλο που δεν ήθελα). Έτσι συνδυάζω την μεγάλη μου πίκρα, με τα συχαρίκια που θα πάρει απόψε ο αντωνοβαγγέλας (αμήν Παναγία μου!).
Στα επόμενα τεύχη μας θα ακολουθήσουν συνέχειες με σκούπα και πλυντήριο.
Δεχόμαστε παραγγελιές…
Βρε παιδιά, τί γίνεται;
ΑπάντησηΔιαγραφήΦταρνίζομαι ολημερίς!
Ποιος με μελετάει;
(ο Πέτρος αποκλείεται να με μελετάει, διότι αμφιβάλλω αν ξέρει να διαβάζει...)
Μην τον ακούτε κορίτσια!
Είναι απ' αυτούς τους σάτυρους που άκουσαν πως "ο έρωτας περνάει απ' το στομάχι" και, για να υποκλέψει την ψήφο σας, είπε να σας τάξει ψυγείο!
Τέτοια παρανόηση το άτομο!
Πάλι καλά που, όταν έγραφε, δε σκεφτόταν το ρητό πως "οι γυναίκες ερωτεύονται εγκεφαλικά", γιατί θα σας έβγαινε με απευθείας σύνδεση από την εντατική...
Γείτσες!!! Μπα, η γύρη φταίει!
ΔιαγραφήΜην του λες τέτοια, γιατί είναι ήδη αρρωστούλης και υποφέρει.
Κοιτά να δεις κ. ταραξία, αν εξακολουθείς να τον πειράζεις, θα πας να κάνεις μια βόλτα για ένα λεπτό έξω από την μπλογκο-τάξη να πάρεις λίγο αέρα. Όταν επιστρέψεις, θα κάτσεις ήσυχα-ήσυχα στη θέση σου και θα συνεχίσεις την εργασία σου.
Άντε, γιατί πολύ θάρρος πήραμε...
%^$^&*^%#@#$%%^&&*&%$#$%!!!
^&$@@$^*((*&^%$##^&*()(*&^%$#!!!
Ήσυχα, είπαμε!!!
Πότε βγήκες, πότε μπήκες και πότε έγινε χαμός πάλι, ένας μλπογκοβοσκός ξέρει...
Πέτρο, μην του δίνεις σημασία. Περνάει φάση...
@Παρείσακτε
Διαγραφή1. Αν φταρνίζεσαι θα είναι από την σκόνη μου. Σου έχω πει να μη με πλησιάζεις. Άσε πρώτα να καταβρέξει ο δήμαρχος!
2. Να σε μελετήσω; Δηλώνω πως μελετώ μόνο όσα διαβάζονται. Ρε παιδιά, αυτά που δεν μπορείς να μελετήσεις, πως τα λένε;
3. Στα σεξουαλικά σου υπονοούμενα θα απαντήσω όσο πιο κόσμια μπορώ: Ρε δεν πας να %$#@&^ παλιο&^#@#$@, που να &^$$#@@*!! Την επόμενη φορά θα ^%$#@^&^ το %$#@@#%%# και θα #()#@$% τα %$#@*&^@#^$#@^&@@
Ελπίζω να έγινα κατανοητός.
Τώρα που λύθηκε η παρεξήγηση συνεχίζουμε.
@ Γλαύκη
Μη τον βγάζεις από την τάξη.
1) γιατί θα χωθεί πάλι στην ποντικοφωλιά και
2) με ποιον θα γελάμε;
Βρε, δεν τρώγεστε με τίποτα και οι δύο!!!
ΔιαγραφήΣτην επόμενη κίνηση έχετε πάει στη διεύθυνση!!! Χαχαχα!!!
Η τάξη της αταξίας είναι εδώ μέσα... κι η δασκάλα με τα μαλλιά όρθια!!!
Ακυβέρνητο ον, εύχομαι κάτι καλύτερο για απόψε! Λες;
Και να με αποβάλλεις δια παντός κυρά δασκάλα εγώ θα παλεύω για την αλήθεια.
ΔιαγραφήΤο νου σ' αυτόν που κοιτάει κάτω από τα φουστάνια των κοριτσιών.
(Πολλές ελπίδες δεν έχω γι' απόψε. Το λέω την επόμενη ανάρτηση)
Σε βλέπω κι εγώ κρυμμένη πίσω από το ψυγείο, μαζί με την xristin. Με τίποτα δεν θα μάντευα, πως μέσα απ αυτό το κινηματογραφικό ψυγείο, θα έβγαινε ο Πέτρος. Σε είχα υποψήφιο για το "Ποτάμι" μαζί με τον Γαλάτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Μάκης (Γεράσιμος μην πω τίποτα), μετά το χαμόγελο, μου έβγαλε έναν πόνο, από παλιές πληγές της φυλής μας, που ακόμα ματώνουν (απόδειξη ότι το κείμενο ήταν δυνατότερο από όσο άντεχε η εύθυμη διάθεσή μου).
Στην στροφή βγήκαν μπροστά ο Σταύρος και η Λίτσα, που ξεπέρασαν τον μάγο Κόπερφιλντ και έβγαλαν αισθησιασμό από το πλέον αντιοργασμικό θέαμα.
Εσύ πάντως, keep writing. Μετά από τόσες επιτυχημένες απόπειρες, ξέρεις πια ότι τό 'χεις!
ΥΓ : είδες τι ώρα κάθισα και σου έγραψα. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ πριν να σου σχολιάσω!
Διαγραφή(^_-)
Με θίγεις. Θα μπορούσα ποτέ εγώ να γράψω σεξουαλικές ιστορίες;
ΔιαγραφήΑπό μικρό είχα όνειρο ένα ηλεκτρικό ψυγείο για να πετάξουμε εκείνο με τον πάγο. Με έστελνε η μάνα μου κάθε μέρα καμιά 200αριά μέτρα μακριά, να κουβαλήσω τον πάγο που μοίραζε ο παγοπώλης.
Αυτό είχα απωθημένο, αυτό έγραψα.
Καθείς και τα απωθημένα του Άννα μου. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Με τιμάει η ώρα που σχολίασες.
Να μαντέψω; Δεν σε άφηναν οι τύψεις να κοιμηθείς;
Αχαχαχαχα!!!
:)))))
Χαχαχαχαχαχαχαχαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦανταστικό σαν να έβλεπα ταινία ήταν!
Το ποπκορν μου έλειπε!
Μπραβο Πέτρο για την συμμετοχή σου ήταν φοβερή!
Καλά η φωτογραφία με το σχόλιό σου πέθανα στο γέλιο!
Την καλημέρα μου!
Στον επόμενο διαγωνισμό θα βάλω το ποπκόρν στο υστερόγραφο.
ΔιαγραφήΛες έτσι να πάρω καμιά ψήφο;
Καλό απόγευμα και καλά αποψινά αποτελέσματα.
Για να καταλαβαινόμαστε: εσείς όλη μέρα παίζετε κι εγώ ντεκουπάρω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμα πια! Όλη μέρα παίζετε και ένα φιλί , μια σκέψη ούτε που μου στείλατε ..
Για φιλί να πας στον άλλον που σας ...εξιτάρει!
ΔιαγραφήΕγώ το πολύ πολύ να σου στείλω κανα παγάκι από το καινούριο μας ψυγείο.
Υπέροχο,διασκεδαστικό με έξυπνο χιούμορ
ΑπάντησηΔιαγραφήπου σε ταξιδεύει σε κείνα τα ωραία με φτωχά χρόνια.
Ελπίζω να πήρες αρκετούς ψήφους!
Με θάψανε τα κυκλώματα κοπέλα μου. Κανονικά έπρεπε να πηγαίνω για Πούλιτζερ αλλά ξέρεις τι γίνεται τώρα στην Ψωροκώσταινα.
ΔιαγραφήΦιλιά.
Πρώτα θα γράψω το σχόλιο και μετά θα ξαναδιαβάσω την ιστορία που παραλίγο να κερδίσει το 3άρι μου...στο τσακ το έχασε, αλλά όχι επειδή δεν το άξιζε...απλά δεν ήξερα ποια να διαλέξω ανάμεσα σε αυτή και στο Μυστήριο στο χωριό...την ψήφισα όμως, γιατί ήταν υπέροχη!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει?...το γλίτωσα το υπόγειο?
Άντε, με κατάφερες! Στην ιστορία της Άννας έδωσα και εγώ τους 3 βαθμούς, οπότε σε συγχωρώ.
ΔιαγραφήΓι' αυτό και δεν πείραξε καθόλου που βρέθηκα πίσω της στη βαθμολόγηση.
Αυτό που δεν ήθελα με τίποτα ήταν να περάσει μπροστά ο ακατανόμαστος ο οποίος &^^%$@ και %#%&**$##@ κλπ κπ
(διάβασε πιο πάνω)
Χαχαχαχα εγω γελασα πιο πολυ με την φωτο του ψυγειου παντως..
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχαχαχα.. Οχι πως δεν εχω χιουμορ δηλαδη απλα τελευταια ειμαι καπως... περιεργα!
Οταν καταμετρουσα τις ψηφους για βοηθεια προς την Αριστεα αυτο το ψυγειο μου ειχε κολλησει παντως..
Μπραβο για την ομορφη συμμετοχη!
Καλη εβδομαδα
Αυτό το ψυγείο ήταν κάποτε πολύ ...τρέντι! Νομίζεις πως είχαν όλοι;
ΔιαγραφήΦτώχεια και καλή καρδιά.
Καλή εβδομάδα.
Συγχαρητήρια για την συμμετοχή σου Πέτρο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑξιόλογη ιστορία με δαιμόνιο χιούμορ, σαρκασμό κι αυτοί οι ...ξενικοί "ντιάλογκοι"
ήταν ιδανικοί στην όλη ιστορία!
Καλό απόγευμα φίλε μου!
Σε ευχαριστώ. Εύχομαι να γέλασες.
ΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ.